Carmina

21쪽

31 α 328 θ 498 θέσπιν ἀοιδην καλλιπετηλον ἐρυσσάμεναι ἐρεισάμενω Hemann) περὶ ποσαι l ὀόρεξαν δάφνας ἱερον ἀκρεμόνα, i κράνας Ἐλικωνίδος ἔνθεον υδωρ, i το πτανου πώλου πρόσθεν ἔκοψεν ἔνυξ, l ου συ κορεσσάμενος μακάρων γένος ἔργα τε μολπαῖς l κὐ γένος ἀρήαίων ἔγραφες ημιθέων cf. Auctor Culic. 94 sq. ostratiminia tempe t frondis harmadryada vi, puramum nωι divae cultu i aem. us Ascraeo pastor sibi quisque poetae t semWaam simcido tram ea pectore vitani31 sq. Certam. Hom. et Ηes. 91 Mosσά γέ μοι τά τ' ἐόντα τά τ' ἐσσό- βεῖν παρ' αὐτῶν των μυσῶν) Lucian. adv. indoct. 3 πόθεν, εἰ μή ποτε παρὰ των Μουσῖν κλῶνα δάφνης καθάπερ ὁ ποιμὴν ἐκεῖνος λαβών idem

Demost h. encom. 12 . . . μηδ' ουν ἐπὶ την Ἐσιόδου δάφνην καταφυγόντα την ἐαθυμως καὶ τοῖς ποιμεσι των ἐπῶν ἐπιπνέουσαν Ρaus. IX 30, 3 δμα

γὰρ δὴ καὶ αἰ τὰν των ἐπδν ὁτι ἐπὶ ράβδου δάφνης ηδεν Ησωδος

Maxim. Tyr. XXXVm 2 M 219 R. . . καὶ τιν Hσίοδον τί οἰόμεθα . . . παρ' αὐτῶν των Μουσῶν) λαβόντα δάφνης κλάδους εὐθυς αδειν, γενόμενον ποιη- την ἐκ ποιμένος Lithian. Ι 503. 16 R. τω δε ἔπος ηρκει του την δάφr νπαρὰ τῶν Μουσῶν λαβόντος idem Epist. 410 VJ. συ δὲ εἶ μεν sex Vatic 83 85 inserit Foexsten ἐκ Μουσῖν μctλλον η ω δάφνην ἔδοσαν idem Epist. 1147 ἐπεὶ δὲ ποιητῶν ὁ φίλτατός ἐστι ταῖς Μουσαις καὶ Aς ἀληθῶς κλάδον εῖχητε παρ' ἐκείνων . . idem Epist. 1152 τὰς δὲ τῆς μουσικης μητέρας, αὶ ὁπως ὁξέως δν αν ἐθέλωσι πιμπλθσι λόγων, ἄλλοι τε πολλοὶ μαρτυ- ρουσι καὶ ὁ βέλτιστος Bσίοδος, ῖς ἐν τω κλάδω την μανίαν εἰλήφει Τhemist.

μουσικὴν παρὰ τῶν Μουσῶν αυτῶν δέξασθαι λέγεται, την ποίησιν διανεέμας εἰς ηρώων τε καὶ Μουσὰν ἐπαίνους καὶ την γεωργίαν ἐν τουτοις ἔταξε Gregor. Theol. Carin. H 1, 41, 15 μὴ καὶ συ μουσόπνευστος ὴμῖν ἰθρόως, l ωσπερ λέγονται τῶν πάλαι σοφῶν τινες, l μὴ καί σε δάφνης ἐξέμηνέ τις κλάδος Serv. in Verg. Buc. VI 70 MI 1, 77, 30 Th.-H. ID8iodo . . . disti itur Mu8ae pMeentem perus, raptu λι de monte Pararaso poetam fecisse munere calavior in Anecd. OX. HI 226, 29 Cr. . . εἰ μή που καί σε κατὰ τοῖτον τοι ποι τὴν cΗσίοδον) φαῖμεν υπι Μουσῶν σεσοφίσθαι ἰλλ' ἐκεῖνον μὲν δαφνινο tol ράβδω αὶ Βιος ἐσύφισαν θυγατέρες κατὰ τους μυθους eosna. in Gregor Thool. carin. v. 38 c. 615 M. αἱ Moυσαι) δὲ τουτον cΗσίοδον) φιλοτιμου- μεναι δάφνης αὐτω χαρίζονται κλάδον, δι' ὁν την σοφίαν ἐπλουτησεν. cf. Niceph. in Synes. p. 373 D Pet. φασὶ καὶ τὁν ποιητὴν πισίοδον πρότερον μὲν ὀντα ποιμένα προβάτων cf. ad 23), ἐν μια δε νυκτη προς υπνον παοὰ τὸν Κιθαιρῶνα τον ἐν Θετταλία δρος κατακλuθέντα δόξαι τὰς Μουσας θεάσασθαι προσελ υσας τε αὐτω καὶ δάφνης φυλλω θρεψάσας αὐτον καὶ παραχρῆμα ὰφυπνισθέντα εἶναι σοφον καὶ δεξιώτατον ποιητήν TZetz. VR Ηes. 8 R. φασὶ δ' Aς ἐννέα τινὲς ἐλθουσαι γυναῖκες καὶ δρεψάμεναι κλῶνας ἐκ δάφνης Ἐλικωνίτιδος αὐτον cΗσίοδον ἐπεσέτισαν καὶ ουτω σοφίας καὶ ποιητικῆς ἐμπεφόρητο idem Alleg. Bia l. 51, 11 Η. δαφνοσόφοι καθ' Ἐσίοδον Niceph. Chiinan. ecd. Gr. Id 385 Boiss. Ἐσέοδον τένα; τον μετὰ τιν πιμη - ρον τὁ τῶν Μουσῶν δαφνοφάγον θρέμμα, καὶ ου γ' η ποίησις ουκ ἐξ ἀνθρώπου τινος διδάξαντος ὰλλ' αὐταῖς ην ταῖς Μουσαις αὐτοδιδάκτως ἐξειργασμένη Ioann. Distc. Alleg. p. 219, 13 Fl. αυτιν ἐσοφίσαντο αὶ Μουσαι) . . .

δάφνης ἐριθηλέος αὐτω κλαδον παρασχουσαι καθευδOr τι

22쪽

θέσπιν, ῖνα κλείοιμι τά τ ἐσσύμενα πρύ τ ἐόντα. καί μ' ἐκελονθ' ὐμνεῖν μακάρων γενος αἰ ὲν ἐόντων, σφας δ' αυτὰς προτόν τε καὶ υστατον αἰὲν ἀείδειν.

ἀλλα τί δε μοι ταυτα περὶ δρυν ὴ περὶ πέτρην; 35

32 A 70 ος ηδει τά τ' ἐόντα τά τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα 33 Ω 99μὐκαρες θεοὶ αἰεν ἐόντες ' 34 B 281 πρῶτοί τε καὶ πιστατοι ' 35 Λ 407ὰλλα τί ἡ μοι ταμα' X 126 ὰπb δρυις οὐδ' ἀπο πέτρης τ 16 οὐ γὰρ ἰποδρυός ἐσσι παλαιφάτου οὐδ' kπb πέτρης μενα πρό τ ἐόντα sc. ἀείδει); cf. Ηymn. Hom. ΑΡΟΗ. Pyth. 340 sq. OIσέ τε Μουσα l ἐν στμεσσιν - θεὰ μελίγηρυν ὰοιδην Pseudorph. Arg. 5 Ab πέμπε δ ἐπὶ πραπίδεσσιν ἐμαῖς ἐτυμηγόρον αὐδην. l ἔφρα πολυσπερέεσσι βροτοῖς λιγυφωνον θοιδὴν l 8πώσω Μουσης ἐφετμαῖς cf. ad 22

34 Ηymn. Ηom XXI 4-δ' cloabς . . . πρῖτόν τε καὶ υστατον αἰὲν ἀείδει Τheogn. 3 sq. ι λλ' αἰεὶ πρῖτόν τε καὶ υστατον ἔν τε μέσοισιν l G' ἀείσω Martet, τε μέσοις σε Bero) Arat. 14 μιν ἀεὶ πρῶτόν τε καὶ υστατονὶ χάσκονται

σθαι θηητόν Aς οὐδὲ τιν κλαδίσκον λαβὰν ἀλλα πολλῶν οντων τδν μάλιστα περίβλεπτον εἶναι σκηπτρον πισιδδφ. καὶ οὐδ' ἐνταυθα ἔστη της υβρεως ἀλλ' ἄσπερ σε λγνος ἐξεπίτηδες προστί σιν ἐνέπνευσαν δέ μοι αυδήν' καὶ τουμεν ιπους ἐτελευτησεν, τos δ' ἐγκωμίου ofδεν μὰλλον, ὰλλα καὶ θεσπεσίην πάλιν αδ προσέθηκεν καὶ τό γ' ἔτι κάλλιον, ωσπερ οἱ πανταχη περιττοὶ τὰν σοφιστῖν ῖνα κλείοιμι - πρό τ' ἐόντα . τουτο δ' ἐστὶ τέ; τὰς Μούσας φησὶν ομνε τά τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα καὶ ταυτην εἶναι φυσιν αὐτὰ κἀγὼ οἶν, φησιν, υμνῶ ταὐτὰ ἄπερ αἱ Μουσαι LuciRI1. ESS. e. Ηes. I . . . . δια τοOτο λάβοις την θεσπέσιον ἐκείνην ωδὴν παρὰ τQν θεῶν ὁπως κλείοις καὶ τμνοίης τὰ παρεληλυθότα καὶ θεσπέζοις τὰ ἐσόμενα 31 cf. Niceph.

23쪽

νη, Μουσάων ἀρχώμεθα, ταὶ πατρὶ υμνεθσαι τέρπουσι μέγαν νύον ἐντος υλυμπου, εἰρευσαι τά τ ἐόντα τά τ εσσύμενα πρύ τ' ἐύντα, φωνη ὁμηρευσαι ' των ἀκάματος ρέει αὐδὴ ἐκ στομάτων ηδεῖα ' γελῆ δέ τε δώματα πατρος 40Zηνος ἐριγδουποιο θεὰν ὁπὶ λειριοέσσησκιδναμένη ' ηχεῖ δὲ κάρη νιφύεντος υλυμπου δώματά τ ὰθανάτων. αῖ δ' ἄμβροτον ὁσσαν ἱεῖσαι θεον γένος αἰδοῖον πρωτον κλείουσιν ἀοιδη ἐξ ἀρχῆς, οῖς Γαῖα καὶ Ουρανος εὐρυς ἔτικτεν- 45

24쪽

οι τ ἐκ τον ἐγένοντο δωτηρες ἐάων. δεύτερον αυτε Ζηνα, θεων πατερ' και ἀνδρων,

ἀρχομεναί θ' υμνευσι θεαὶ ληγουσαί τ

ῖσσον φέρτατύς ἐστι θεον κράτεῖ τε μεγιστος. αυτις δ' ἀνθρώπων τε γένος κρατερον τε Γιγάντων 60υμνευσαι τέρπουσι Λιbς νύον ἐντος υλυμπου Mosσαι υλυμπιάδες, κοsραι Aιος αἰγιύχοιο.

τὰς ἐν Πιερίρ Κρονίδη τέκε πατρὶ μιγεῖσα

Μνημοσυνη, γουνοῖσιν Ἐλευθηρος μεδέουσα, λησμοσυνην τε κακον ἄμπαυμά τε μερμηράων. ob

ἐννέα γάρ οἱ νύκτας ἐμίσγετο μητίετα Ζευς

46 θ 325 θεοὶ δωτηρες ἐάων' 47 Λ 544 πατὴρ ἀνδρῖν τε θεῶν τε 49 A 186 ὁσσον φέρτατός εἰμι σέθεν B I 18 του Bὰς) γὰρ κράτος ἐστὶ μέγιστον 52 cf. ad 25 56 A 176 μητίετα Ζευς' 47 sq. Theocr. XVII 1 ἔκ dιις ἀρχώμεσθα καὶ ἐς Βία ληγετε Μοῖσαι 48 cf. Hymn. Hom. XXXIV 17 sq. οἱ δέ σ' cloιδοὶ l ἄδομεν δρχόμενοι λη-

Μουσαι Πιερίδες 55 Theom. 1325 μερμηρας δ' ὰπόπαυε κακάς 52-57 Hippol. Phil. c. 26 Moxoo. gr. 574, 15 D. . . χιις δε εἶναι τὰς μυσας θυγατέρας. ἐννέα γὰρ νύκτας ὁμοs καὶ ημέρας δι' ἐπερβολὴν ἐπιθυμίας ἀδιαλείπτως συνευνηθέντος τy Μνημοσέν του Aιός, ἐννέα ταύτας την Μνημοσύνην συλλαβεῖν ἐν μια γαστρί, ἐφ' ἐκαστης νυκτος ὐποδεξαμένην

25쪽

νύσφιν ἀπ ἀθανάτων ἱερbν λεχος εἰσαναβαίνων'

ἀλλ' ὁτε δὴ ἐνιαυτος εην, περὶ δ' ετραπον βραι μηνῖν φεινύντων, περὶ δ' ηματα πόλλ' ἐτελεσθη, η δ' ετεκ' ἐννεα κουρας ὁμόφρονας, ησιν ἀοιδὴ 60

μεμβλεται ἐν Ma θεσσιν, ἀκηδεα μον ἐχουσαις, τυτθον απ' ἀκροτάτης κορυφης νιφόεντος υλυμπου. ενθα σφιν λιπαροί τε χοροὶ καὶ δώματα καλά. πὰρ δ' αὐτης χάριτες τε καὶ 'Tμερος οἰκι εχουσινεν θαλίης' ἐρατὴν δὲ διὰ στόμα ὁσσαν ἱεῖσαι 65 μέλπονται πάντων τε νύμους καὶ ηθεα κεδνὰ

νεον 62 N 12 υφου ἀπ' ἀκροτάτης κορυφης' Σ 616 Οψλυμπου νιφόεντος 63 κ 13 καὶ δώματα καλά' 64 ι 505 Οἰκί' ἔχοντα 62 cf. 42 65 cf. Pseudorph. Arg. 420 Al . ἐκ στόματος μελίγηρυνιεὶς ἀνέπεμπον ἀοιδήν 61 cf. Hesych. μέμβλεται μέλει, φροντίζει, ἐπιμελεῖται) 64 Schol. vet. Pind. Ol. IX 39 M 1, 212 B. δτι δὲ πάροικοι ταῖς Μούσαις αἱ χάριτες καὶ Ἐσέοδος μαρτυρεῖ πὰo δ' - ἔχουσιν' cf. Schol. rec. l. c. 317, 20 Ahi. τησὶν Ἐσίοδος ἐν Θεογονία μετὰ Μουσῶν εἶναι τὰς Xάριτας παρ δ' ἔχουσιν' Plutarch. Mor. 49 f 0. 120 B. . . . ἀλλ' αὐτb δη το0το τι καλbν καὶ τι σεμνον αὐτης της φιλίαο ηδυ καὶ ποθουμενόν ἐστι παρ δ' αὐτ'

ἔθεντο

ἐτελέσθηJ ἐντελέ-ν cod. Romanus Casana tensis 356, ἐτελέ-ν ed. M lus60 κούραςJ accendiis atramento oblitus in D, rubrica scriptus in E; κosρας

26쪽

ΘΕΟΓΟΝΙΑ

ἀθανάτων κλείουσιν, ἐπήρατον ὁσσαν ἱεῖσαι.J

a τύτ' ἴσαν πρ ος 'υλυμπον ἀγαλλόμεναι ὀπὶ ἀμβροσιη μολπη' περὶ Γαχε γαῖα μελαινα υμνευσαις, ἐρατος ποδον sπο δουπος ὀρώρει, 70

νισομένων πατέρα ον' ὁ δ' ουρανω ἐμβασιλευει, αὐτος εχων βροντῆν ηδ' ἀθαλόεντα κεραυνόν, κάρτετ νικήσας πατέρα μόνον' ευ δὲ ἔκαστα ἀθανάτοις διέταξεν ὁμως καὶ ἐπεφραδε τιμάς. ταυτ ἄρα Μουσαι θειδον, υλυμπια δώματ' ἔχωσαι, 76 ἐννεα γατερες μεγάλου Λιος ἐκγεγαυῖαι,

ἔχουσαι

τερον γὰρ ην ὁ λόγος αὐτφ περὶ τῆς ἐν τόπω αὐτῶν χορειας ἀγαλλόμεναιJkμειβόμεναι ex Hom. A 604 dubitans Wolf ea. 72 71 νισομένωνJ cf. Epigr. Astis. 4, 4 Bud. de corr. heli. XV p. 632 Homui. Delph. HV 8, νισσομένων codd. πατέρα δνJ Briamann o. Probi. d. som. Texthr. 29, πατέρ' εἰς oν libri, πατέρα σφόν cheer Rh. Mus. XXIII 685 δ'J I οὐρανῶJ A in rasura, In I, olρανδν Η ἐμβασιλευειJ ἐμβασίλευεν cod. Oxon. Boaleian. Barocc. 60 saec. XV teste Paleio ed. 165 72 βροντὴνJ hic incipit codicis e fragmentum prius 8δ' αἰθαλόενταJ ῖδε θαλόεντα C 73 κάρτει Jκράτεr Κ ἔκαστα l ἀθανάτοιςJ ἐκάστω αθανάτων schol. 215 Fl. τουτέστιν ἐκάστω των θεῶν καλὰς την ἁρμόζουσαν παρέσχε τιμὴν ἔχειν') 74 διέταξεν ὁμῶςJ διέταξε νόμοις G et Not. in Hes. 175, διέταξε νόμους Lenneped. 10 ἐπέφραδεJ πέφραδε Theophili cod. Bodleian. 25 saec. XV, quod Gmnendavit Muelaesi de ein. Τheog. Hes. 383 75 τα ' ι ραJ TAYT

27쪽

ΗΣΙΟΔΟΥ

Κλειώ τ Mτερπη τε Θάλειά τε Μελπομενη τε Πρψιχύρη τ' 'Eρατῶ τε Πολυμνιά τ Ουρανίη τε . Καλλιόπη θ' ' η προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασεων.

77-79 Hymn. Orph. 76, 8-10 Ala. Κλειώ τ' Εὐτέρπιι τε Θάχεια τε Μελπομέm τε l ορψιχόρη τ' Ἐρατώ τε Πολύμνια τ' Ουρανίη τε l Καλλιόπιὶ συν μητρέ 79 styanii. Hom. Cer. 110 Καλλιθόη θ', η των προγενεστάτη ηεν ἁπασῶν Hymn. On h. Εὐχη πρις Μουσ. 2 εὐχην ) η δη τοι προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασέων' Fragm. Orph. 35, 1 Ab. ηδε γὰρ ἀθανάτων προφερεστάτ)ὶ ἐστὶν ἁπασεων cf. Leonidas Anth. Ρail. IX 344, 4 . . ὁππόσον Οὐρανίην Καλλtύπη προφέρει . . . Epio. ed. Kathiel 272, 20 πουλύ τι πασάων προφερεστάτη ἔσκε c. γυναικῶν Pseudoliesiod. Scut. 260 τῖν γε μὲν ἀλλάω, προφερής τ' ην πρεσβυτάτη τε cf. Apoll. Ehod. Arg. A 113 πασάων προφερεστάτη ἔπλετο νηῶν Gregor. Τheol. Carin. II 2, 5, 266 ος μέθων προφερέστατός ἐστιν απάντων

vocat . . . et ut OSDnderet ' onam eme et nurrimamn . . . adiecit Καλλιόπη -

ἄπασέων' 79 87 Stob. XLVIII 12 Π 252 M. Ἐσιόδου Θεογονίας καλλιόπη - κατέπαυσε3 79 5 Themist. IX 122 a p. 145, 28 D.) ταύτην την παιδείαν φησὶν 'Hσίοδος ὁ ποιητὴς οτι παιδεύει τους βασιλέας hΚαλλιόπη .... φησὶ δε λέγων υπερ τῆς Καλλιόπης ἔτι προφερεστάτη ἐστὶ τῶν Μουσῶν, η βασιλεῖσιν - θέμιστας' 79. 92 Stob. ἐκ της Ἱαμβλίχου ἐπιστ. πρις Βέξ. περὶ διαλεκτ.) l. II c. 1 f. 5 v. II 18, 16 w.ὶ οἱ

28쪽

ΘΕΟΓΟΝΙΑ

η γὰρ καὶ βασιλευσιν αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ. 803ν τινα τιμήσωσι Aὰς κουραι μεγάλοιο γεινύμενον τε ἴδωσι διοτρεφέων βασιλa ων,

δεδοκιμασμένοι καὶ πρόκριτοι των ἐν φιλοσοφία διατείνονται, ὴ των Μουσῶν πρεσβυτάτη Καλλιόπη τὴν ἄπιαιστον ἀσφάλειαν του λύτου καὶ ἀνέλεγκτον αἰδοῖ μειλιχίη' διαπρέπουσαν παρέσχηκεν 79 Schol. Hom. Genav. B 4840 45, 22 N.) cf. Schol. in Mecd. Gr. II 478, 16 Matr., Anec 1. Ρar. UI 155, 13 et M 280, 27 Cr.) καὶ γὰρ Ἐσίοδος Καλλιόπην κυριωτέραν φησὶν ουτως λέγων Ουτω Mecd. Par. visoque loco Καλλιόπη - ἁπασῶν' Macrob. in Cic. Somn. Scip. II 3, 2 in. 592, 23 Ε.s et . . adsigaiavit illi Calliopae univeraritatis vocabulum δη - ἁπασέων' 80-87 Aristid. H 131 23 D. Ἐσίοδος δ' αὐ φησι και τοὐς βασιλέας θεία μοίρα καὶ δόσει γίγνεσθαι λόγων τύχους λέγων ὁτι η Καλλιόπη καὶ βασιλευσιν - κατέπαυσε' 80 Plutarcn. Mor. 801 e F 69, 11 B.) . . ὰλλὰ καὶ την Καλλιόπην παρεκάλουν, ηδη - ὀπηδεν Cornut. c. 14 p. 17, 6 L ) Καλλιοπη δε η καλλίτωνος καi καλλεστὴς δετορική, δι' καὶ πολιτευονται καὶ δημου προσφωνουσιν αγοντες αὐτ ς πειθοῖ καὶ ου βία ἐφ' υτι ὰν προαιρῶνται δι' ην αἰτίαν ταυτην μάλιστά φησι βασιλευσιν ἄμ' αἰδοίοισιν ὀπηδεῖν Plutarch. l. c. 746 d IV 389 1 B. αὐτίκα του λόγου το μέν ἐστι πολιτικον καὶ βασιλικόν, ἐφ' ω την Ma-λιέπην τετάχθαι φησὶν ὁ 'Ησίοδος cf. ident l. c. 743 il IV 379, 22 B.). . ἡμεῖς οἱ την Καλλιόπην ἀποσπῶντες ημῶν, σεν τοῖς βασιλευσιν α*τ3ὶν παρεῖναί φασιν φησίν, sc. ὁ Ἀσίοδος, Madvis Liban. I 71, 11 R. λεγω δη

φρονῶν, ῶς φιλοσοφίας τε ἄμα καὶ λτορικης της ἀληθοῖς τῶ βασιλεῖ προσῆκον, ἐν οἷς νοι περὶ Καλλιόπης γὰρ - βασιλήων' 81 Themist. XXXI 366 c p. 429 D.) καuῖται γὰρ οὐ στρατήγιον ουδε bέατρον οὐδὲ ταμιεῖον ἀλλὰ

29쪽

ΗΣΙΟΔΟΥ

τφ μὲν ἐει γλώσση γλυκερὴν χείουσιν ἐερσην,

του δ' επε' ἐκ στύματος ρεῖ μείλιχα ' οἱ τε λαοὶ πάντες ἐς αυτον δροσι διακρίνοντα θεμιστας 85ἰθε iσι δίκησιν δ ἀσφαλέως ἀγορευων

τερπέα φωνην l ὴδυν ἀπο στομάτων 'Eλικωνίδος ὀμβρον ἀοιδῆς l ὁσσοι γὰρ

προνέουσιν clοιδοτόκου πόμα πηγης. l υμετέρων ἐπέων λιγυρθ τέρπονται ἀοιδο83 Theocr. VH 82 ουνεκά οι γλυκυ Μοῖσα κατὰ στόματος χέε νέκταρ. et PSeudorph. Arg. 73 . . προχέω μελίγηρυν ἀοιδήν 844 Apoll. Rhod. g. is 11 78 sq. σκηπτρον) . . . ω υπο λαοὶ l ἰθείας clνὰ αστυ διεκρίνοντο θέμιστας Apollinar. Psalm. metaphr. α 16 ὁφρα . . . σφετέροις λαοῖσι δίκην ἰθεῖαν ὀρέξοι γερουσία καὶ βουλευτηριον , ἐν ω της Καλλιόπης ὴ προεδρία καὶ ἀνδρός

τινα - μεγάλοιο

85-92 Stob. II c. 4 s. 1 M p. 26, 8 IV. Hσιόδου πάντες - ἀγρο- μενοισιν 85 sq. Choric. in Briun. Iustin. 9 F. IIul. lecti Vrat. 1891-92hil . P. 4, 17 . . συμβολον, ῶς ἄρα ημῖν ὁ βασιλε/ς καθεδεῖται ἰθείησι δέ-κησι ' κατὰ τον Ἀσκραῖον δικάζων 85 Aristid. H 131, 7 D. δ εἰς τομεσον λέγων ἄπαντας ἐφέλκεται καὶ πάντες ἐς αὐτιν ὁρῶσιν adiunctis ex Hom. 17 I sq. δ δ' ὰσφαλέως ἀγορευει l αἰδοῖ μειλιχίη, μετὰ M πρέπει ἀγρομένοισιν Ε βασιλέγωνJ BAClA ηων Α, βασιλειων C, βασιλείων superscr. η m. ead. Η, βασιλήων in m. ree. in ras.) Ι 83 posterius adiectum et δ' post του in v. 84 inserium) esse suspi

30쪽

αιψά κε καὶ μεγα νεῖκος ἐπισταμένως κατέπαυσεν τ νεκα γὰρ βασιλος ἐχεφρονες, ουνεκα λαοῖς βλαπτομένοις ἀγορ ηφι μετάτροπα εργα τελευσιρ δίως, μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπεεσσιν. su

ἐρχύμενον δ' ἐν ἀγονα θε ον δες ἱλάσκονται αἰδοι μειλιχ 2, μετὰ δε πρέπει ἀγρομένοισιν τοίη Μουσάων ἱερὴ δύσις ἀνθρώποισιν.

87 cf. σ 263 sq. οῖ κε τάχιστα l ἔκριναν μέγα νεῖκος ὁμοιίοο πτολεμοιο O 400 μέγα νεῖκος 89 ρ 51 ἄντιτα ἔργα τελέσση ' 90 κ 70 μαλακοῖσι καθαπτόμενος ἐπέεσσιν ' Ω 771 ἐπέεσσι παραιφάμενος si θ' 173 ἐρχόμενοr δ' sepis ἄστυ θειν ως εἰσορόωσιν 92 - θ' 17293 Ρind. Ol. VH 7 Μοισὰν δόσιν 87 Epict. diss. II 12, 16 p. 139, 18 Sch. διὰ τοῖτο εἰκότως καὶ παρὰ τοῖς ποιφαῖς ἐν μεγίστω ἐπαίνω λέλεκται τι αἶψά τε - κατέπαυσεν 8 90 Aristid. II 132, 1i D. καὶ προστίθησι cΗσίοδος) τosνεκα - ἐπέεσσιν Stob. XI. I 10 H 252 M.) 'Ησιόδου τosνεκα - ἐπέεσσιν' 88 Schol. Soph. Phil. 137 p. 355, 1 P.) καὶ 'Ησίοδος τοὐνεκα - ἐχέφρονες' 91 Shhol.

ἀγορανόμον ἀγῶναρχον καλοsσιν, oθεν καὶ ἀγωνίους θεους Αἰσχυλος τους ὰγοραίους καὶ Ἐσίοδος ἐρχόμενον δ' ἀν' ἀγῶνα extrema exhibent Schol Hom. To via. l. c. FI 445, 3 M.) 92 cf. ad 79. 92 93 cf. Liban. H 363, 6 R. ἐστὶ δέ σοι . . . καὶ δόσις παρὰ μυσῶν, οῖα ὰν παρὰ Μουσῶν γένοιτο

τε V, Ota Vocula sequente, quiue τε videtur suisse, atriuuento oblita D, OIά