Deipnosophistarum, libri quindecim. Ad editionem Lugdunensem postremam emendatius expressi. Accedunt Villebrunii interpretatio gallica et notae itemque Isaaci Casauboni animadversiones integrae

501쪽

LIB. V. CAP. XIX. 483

terrent πέρυσι dudum. Inde illae Cimmeriae teneorae. αφ' ου τι άρχων Ἀτυφιλος Diodorus vocat Ἐριτίφιλον, aut certe illius codices. Et qui mox scruntur sic Ἀμεινίας, apud Diodorum aliosque Ἀμυνίας pia sci i-ptura placet.

CAPUT UNDE VICESIΜUM.

Aesopo reddita Mater Soc aras βλοσυραί. Uxor Socratis morora γόος actumae ex ga dio manantes Musa κάτοχος οπτηρια-

Socratem ab Apolline morialitum omnium pronuntiatum esse sapientissimum Graeci Latinique scriptores multi,

atque etiam e patrinus nonnulli nemoriae prodideriant. Sed auctores prinii nistoriae unde sumpserrunt omnes alii, sine distio fitemini Plato et Xenopnon: Ioriam late lae sortem Gaaereptaonti in eam sententiam datam reseret, in sua uteritu pro Socrate Apologia. on desuere amolim, a non solum fidem abendam negarent summIs viris in ac nai ratione, veriam Sin ultro illos accus tum irent quod rem sistitiolam et conamentitiam in lit ras retulissent. Hoc ipsum etiam auctor noster isto loco, instituti ea de re cum Platone et Xenopnonis non ineptii sis putatione. Primum autem ipsos inter se coimmittit, negans, de eadem re eadem scripta esse a an bobus. Deutile advertiis Platonem separatim mox muversus iitrianiaue in conamune argumenta quaedam profert. Ait igitur: κα ἀλλοιο δ' ἡ Πλάτων φησί. rarisit aprilecedentibus criniinationibus Platonis e Xenopnontis, in aeis de temporidus agebatur, ad alias generis siversi,1 ἄλλοις, id est in Apologia Socciitis, ut jam diximus. Sequitur post allatum Platonis locum καν τουτοις δὲ μησυμφωνων Δενοφωντί φησι. .egendum: μὴ συμφ αε--φῶντι ἔς φησι tu bir ad n ourrerat Xenophonti, qui ais. Subjicitur statim ecloga Xenopnontis, ex illius itidem Apologia pro Socrate. Vir doctus tamen vertit: in re Hssidet a Xenophonte Platonis reba sunt. Non possum, quin exclamem: λειον , τύμμα καὶ ἐλειον ἀν- δρα Φάσ4M Nam quot adsur sitates ni commissae o p.38'.

502쪽

48 I. cAsau vorta NiΜADV. IN ATHEN. voculae si onussionem 7 O cratica, Critica, quam asper nanda seepe proseriint, qui te aspernantur Sed perga.

φ των όντων ηεινα. veni est sententia, sed emendatio quod non potustis eo observari. qui ad Ipsum non adicit sontem. Lege ανεῖλεν ο Ἀπόλλων, πολλῶν παρόντων. Mενα εἶναι Ati. Φοκῶ χ pose,pra tibus multis, neminem ess etc. Xenoplioniis vecta sunt χαιρεφωντος γάρ ποτε ἐπερωτωντος ἐν Δεμῶ πεοι πολλῶν παρόντων, ἀνειλεν ο Ἀπόλλων, μηὀDα ει- να ανθρώπων ἐμοῦ μ' ἐλευθεριωτερον , μητε δικπιότερον,μητε σωφρονέςερον πως ουν εὐλογονή πιθανον, Σωκρ. Pr habilius visum Athenae, si ius omnino de praestantia Socratis Apollo pronuntiavit, viri justi et temperantis testimonium ei fuisse exnlinitum, ut scribit Xenopnon Paana sapientis, ut tradit Plato. Etsi enim excellentissimae virtutes sunt justitia et temperantia longe tamen augustius est sapientiae nomen. Quae nullo modo in eum uiuetur posse idere, at se ninil scire prosteatur. Nam e Contrario vere sapientem illum virnium accipimus, qui remam

omnium causas norit, neu ue eorum quicquam ignori quae unianis ingeniis sunt ἐφικτώ. Propter naeo Athenaeus Platonem privatim hic aggressitur, ut istarila et parum probabilia locutum. Sic autem sispuuit. Non est simile veri, deum omniscium pronuntii e hominein sapientissimum, qui nini sciret. ει γαρ impast τουτε ἐς σοφία, το μη3ὲν Mέναι, το πάντα alaέναι φαυλοτης - εχ. Si nihil frire sapissi es, omnia scire virium est Hinc necessaria elicitur conclusio si Socciites, qui nutu sciti omnium est sapientissimus, Apollo, qui omnia scit annium est insipientissimus Apollinis erum peculiaris

gloriatio est, quod nihil nesciat. Ita δ' ἐγω, est, ψαμμου τ' ἀρδεμον. καὶ μέτρα Θαλάσσης ' Καὶ κωφου ξυνίημι , καὶ

λαλέοντος ἀκουα Respondeat fortasse Plato, Socratem judicaturri σοφώτατον, non quod ni nil sciret, sed cum obcaeteram victutem suam, tum quia plurimarum rem1m C gnitione praeditus, scire tamen suum putavit esse το μηὀεν et inscitiam memini, comparatione verae sapientiae. μα--ps Allienaeus utrique norum philosophorum fidem et vare conatur, nanc ipsorum narrationem ut fictitiam et

ridiculam exagitans. Scribe: τῶν Ἀττο- Δω, Ἀλλ'

503쪽

ti μαλακωτερα η ταν ἐν Βακτροις καὶ Mμων ε εἰσρ- γε δυνατωτεροι, restituta uti oque loco particula εἰ ut insequentibus exemplis Cive etiam male capias proxime sequentia : α καὶ τον πυθόμενον, ζτοι Αἴσωπόλεων ὀ λο- οποιος, φαλλος τις Πως α πλουτήσαιμι, οὐ και η τους ιιέ; χλευαζων πεκρίνατο Εἰ το μέσον κτησαι Κορίνθου Nαι Σικυῶνος. Praetermissiae parentneseos notae echetunt, ut falsissimani sententiam animo conciperet ea tulitu in

essitani laanc sortem luisse vulgo scribuni latraetnio a- pni, tribus accrisit coniici Scnoliast ad Aves Αἰσώπ*τω μυδογραφω χρωμένω περι πλουτου Θεος ειπεν Εἰ, τομέσον κτήσαι Κορινθου και Σικυωνος Verium oraculi melius ita concipias: λ α πλ. Διος καὶ δεητρος ii, LQ- Cusi matre Socritus est inalieaeteto, ubi de se sit ipse: ia ἐγώ εἰμι ιος-μαλα γενναίας τε καὶ βλοσυρας Φαιναρέτης. Milii, inquit, mater est obstetrix gemes favalde et Duin fra x Haraetareta Sic venimus hic ele. gantem lictionem βλοσυρα convenienter, utituo tantrairenti Socciitis, quam ratinitati. Pi oprie βλοσυρότης sorυιιοι, sed alio sensi pius silitisci Rrmites niatrem suam appellat gemero in et βλοσυράν, ut si vernaculo sermone incas, tino inas in femine. Latini seroc in animum

appellant. De quo apte dixeris, quod Arillidos eieeleganter: η μεγαλοφροσύν ἔμφυτο κτη μα τοῖς κρείττοσι. Videtur Athen in deteriorem parreni accepisse hoc vetabunt, ii Platoni vertat vitio, tiod cerat Socratem matrem suam appellanteiri βλοσυραγ Non memini legere apiti Platonem, quae subjiciuntur: θ' ιτι Ξανθίππη χαλεπὴ ἐν γυνη ' τις καὶ νιπτηρας αυτοῦ κατέχει της κεφαλης. In Xenophontis Convivio dicitur Socrates χρησθαι γυναικὰ των σῶν, οἴμαι ὀ καὶ τῶν γεγενημένων καὶ των ἐσομένων χαλεπωτατν De Aspasia in promptu sunt Plato nis aliorianique veteriin testimonia. In ejus vorsibus in .dicium magni gavdsi i repentini ponitur sititor: καγώ

apud Persivin: Si riis erateros invia, incre pre ριο Auro dona feram, δε- re pectore laevo Exemtitis gureaar Iaerari praeroplasma cori seruum λιπαίνειν exponitur ab Hesycnio κλαίων ποιεῖν ' quae interpretatio non aliena est

504쪽

486 I. CAs Auno NI ANIΜADV. IN ATHEN. hini de rebus susilibus dicitur, quae conflantur in uni mliqti ictae, ut ossetvadarnus ad , rabonen . uani lacrumae saepe fulsitani laetitiam comitantur: quod et So-pnoeli cet podiae alii saepe expresseriant. Vide, si lubes, wrae notata usis l. Suetonii II. c. 58. Itaque in istis, βλεφαρων δε γόος-μεν κ θελητως accipiam γιος pro lacnrymis: tria ut plurimuin lacn mae indicia sunt et comites νοου id est luctus. Socrati atriore saucio et anxio 4ta praecepit Aspasia : Στέλλου πλησαμενος θυμὸν μουσης κατοχοιο. Ηι τόνον αιρ σεις δων δεινοῖσι πόθοισι Coifige te inquit, luctum istum cohibe animum tuum apis pilicans stii liis musicae quae vina habet conciliandi amicitias frinanili. viae illum capi aera desiderio canistilenarum illectuna Musa κάτοχος active dicitur. Ἀννα- μέκη κατέχειν quae potest nctos continere an innos atriantium. Explicat ipsa metria, cum libycit: ρει p. 39t καθέξεις υτον, προσβαλλων ἀκοαῖς πτηρια Θυμου. Hae ratione, id est, musica illum retineb/s, nsinuans illi per aure exti essum inae inem animi tui. legantiissimam sententiam in longe alium sensum detorseriint interprimos,qiuia videre quit non sunt qua notione usurpetu laic vox οππιηρια quam non nego assini significare id quod illi expresserunt hic vel o nihil aliti Leit, quam quod ipsi fixi-rniis. Mox δυσημερεῖ de eo licitui', qui non sit in amore suo Mix non ut putariant interpretes, de eo, qui suam defleat calamitatem. CAPUT VICESIΜUΜ.

Aeshinis Socratici et auges Halogus. ἀμαθης. V sta forenses aliquando conductae a fusione κωδιον. Lom e libello Demetrii Phalerra Pustratus. Telesis p eoprium ira, α similia. 'ρατηγο νόμιμος. κάτω βλεπον ammai. Mura rura pinentes orerum philosophorum plerique etiam comicos male&-

contia vicerunt. Hoc o dicit nilologus, et conatur demonstrare. Proseri in medium Aeschinis Ru ratio dial giani, cujus erat ritulus Telcluges , simili de causa indires. ac si coici, alas appelim Socratram Praecipuus enim

505쪽

auctoris scopus in illo diMogo fuit, Tolauum nescio

Prena traducere vetiuire. Et vicia illinis allenda omnibus

propinare ieriti titiis Plia loreus vel quicunque est alius auctor libelli illius eruditissimi ει ψογγς εἰκαιο ψόγως εἶ&αι θέλοι τις, παραφειγμα το τά δισχίνου ἐπὶ του Tηλαυγους. ἀ-

etiani genus piuna scriptionis . ni Aluna. adiit enim frunisse criptum satyris Latinorum ob tamam, deindito metro, ridens rippe et laticlanti si initis vcriani de diluuga se at nec Δ, illo tantum, is etiam si aliis. Nam ait nolier. Guoutiluin Gitonis L . αμαθία καὶ ρυπαρόσπι i ab Ae laine suisse ibidem licentia contica exagitatuna. aeci appellunt μαθῆ non luin tantum, Plies indoctus et lueras nesscit, sed elim etiam, qui es ino. ribus impolitis et saevis atque innum an is uerit enim, niti, ut est vetus uictunt, siscantii 4 , ἀρμερα numanitatem Os docent, et mores non sinunt esse seros. Sic accipiendum nicionien μαθία. Sequitur de ipso Te

sordidit in vitam et an in uni illiberale Notam illiberalitatis assert, quod sorrensi esto carens a sullone utendam sumere solitus sit, pactus cum illo de istarna naercede, quam cieboat pendere. Saepe ullones Dacura vile illis, ut

tra sitis sibi ad pollion iuni vestimentis in quaestum latini abuterentur Sintilliina ἀνελευθερίας nota apud lieo. plirastum in Gaar. d. eo, qui uxori suae in publicum pro- aiturae sarmulas ad actum conducit. Simillima etiam, quae scribit idem venustissimus Philosophus in descriptione no paminis parci Si quis verba Aesoninis interpretari malit de veste honestiore a littorum cel rationem, iram de sororis quotidiana, per me licet. in is nἰmen proba- est, quotidie a fullone vestem conduxisse elaugeri . Addit Aese hines κωΓ δὲ ἐζω δεου, καὶ τα ro3ημ πτασπαρτίοις λημμένον σαπροῖς Sic scribendum. Describit adhuc sor sidum Telaugis cultum. Ait solitum praecingi pollibus lunatis. Λάδιον Graecis est δέρμα συν τοῖο ἐρίοις. Paup res hi men sic ita amicieDantur, nec non operae rusticae, ut alibi dicebamus. Utebantur his etiam pro veste stragula. Iniquitibus Aristophanes traducit, του Κρατlν κωδιον Amnia sunt κάθιον et θυλακοι Nam

θύλακος scorteum vel pessiceum saςcum significat, aut

506쪽

braccas e pelli us Aescnines igitur-κωδια, se tram λακκ T laii ii attribuebat. Quod cognoscimus ex alio Deinotri Ρnalere loco, quom adscribam , ut obiter illustrena. χρησονταί ποτε καὶ οι φρονιμοι γελοίως πρους τε του καιρὴς, οἰον ἐν ἐυταῖς καὶ ἐν συμποσίοις καὶ ἐν ἐπιπληξε σι ι προς τοῦ τρυφερωτέρους, ω ὀ ηλαυγῆς Θυλα.

κος. και ἡ Κρατητος ποιητικὴ και φακης ἐγκώμιον, υ

Non lubium intelligi nunc Aescninis malogum, de qilo setiam sub libri inerri caictalait Demetrius, quae paulo ante piratulinatis. Vorbo unico θύλακος obscure indicavit toti iis libri argumentum. R , ut vitatur multus fuerat Aesehines in repreliendendo elaugis amictu. in deni pertinet calciaminis quo utebatur, descriptio: καὶ

ponimis nunc locum ubertim. Pone τελειὼν-γμην post vocem σαπροχ, et elacntia sic scribe: καὶ Τελέσαντατο ρητορα ου μετρίως διαγελχ tatu non animadverterrunt. vocii nullini ελέσαντα aliter nic accipi liqwie, quam vulgo i surpetur in ritem alictoris victo non poterant. Est vero I. I fis proprium nonac alicujus oratoris vel ne- tot is inepti cintus imperitiam castigaverat ridendo Aesoni. nos. Sic autem Gra ci multa participia modo praesentis modo iii lefiniti temporis in propria nomina vertem rit, critismo si sunt ista, ut niti itis pauca reseram Arnor αραρα Θnim , Alexam rus Dexamenin, Uamenus, sit me Dis reperies apud Partheni uinio nomen . Soetorat nus . Dumnon , Puraballon . et Para, eon. Θωpho osmartvr Telennia assimi nomina erant eis et in . In se luentinus postquam dixit auctor, Aeschinis Malo.

glim . iii erat index G/lli .s, vituperationem et irrisum continitisse duorum celeberrimorum sopnistarum. Prodici et Anaxagorae Promini priore nominienes reat usus

magistro posteriore niloxenus et Ahipnrades Arignoti frater, si iniungit: Θέλων πο τῆς των δηλωθέντων μοχθηρίας καὶ πsρὶ τα φαύλα λιχνείας ἐμφαψίσαι τῆν των παιδευ- σαντα διδασκαλίαν. ovum, insolens auribus nieis I

quendi genus 1 περὶ τα φαυλα λιχνεία. Sed puto aliter .3ρa scriptuin prius suis e. Ina x oro log nduni est omninor

από qc των θηλ μοχθ. και περι τα αὐλα σπ/ς καὶ λιχνείας ἐμφαν. Prodici et Anaxagorae tres discipulosis minarat et exagitarat Aesonines, neramenem, Plutoxe.

507쪽

Iititri, Amphradema ea fine, inquit Athenares, ut ex

duci philomini moribus de s ieceptorum doctrina fieret uindicium. In quo secisse Aeschin et improbe, negare non possumus. Neque enim elaum aut fas est, ut ea e sciat praeclare adorsus Platonem ἰsputat sophista Hisseides in a, quam vocavit κοινν ἀπολογων. Caeterum e conticis et aliis scriptoribus Graecis noti sunt eritistis traurei 1 mini diverit generis vina Tneramenes cognorimento Cothurnus, varius, inconstans et versipellis: PH-Ioxet iis non gulosiis siri gula meri et ingluvies Armphractos testimonio Aristos lianis in Equitibus nequam ini- purus, insendo Lestriorum morbo insimis. Omnia haee verbo indicavit inenaeus. μοχθηρία reser ad Thersis monem, την περὶ τα φαυλα σπου/η ad Ariphradoris, Dad philoxonuin Ira nobis semper Musae faueant,

ut haec empnlitio est vera certi et necessii la. Mox etiam scribe καὶ περὶ τὰς αλλοτρίας γυναῖλαι σπουδάσαντα. De Alcibiade loquitur quem testantiar historie et podreo omnium mulierum suisse viriam. Non longe post sedulis tur: τλτοις γαρ τοῖς ανὀρ--αγοί, συμβουλοι λαιὸοκεῖ, τρα νος, ου μιμος, εἰ σοφὸςῆς εολογος ου πονωσέλιμω, Ἀγiuo ευλό e. Ut hie mendum suspectaremus, duo nos admonuere. Nam et epictetum suum de Te voci ρατηγός praecedentia et sequentia demonis strant apertissime et mimos recenseri inter gravissimi spe sonas, quis serat aequo animo Ne duinta, inosi mendunt huic loco. Scribo ς πιος νόμιμος vino isti irinjr dux istisimus. Vel Ἀρατη ἐς φρονιμος. Dux po Rens malo νόμιμος neque aliter serapnam auctori. Sic eam vocent Augustus usurpat in epistola Tiborium R/ra nil me, ta Anti o=tisinn-, et ιι νομιμωταρε. Socratis cum Pistonem oraeopoeo colloquium relatum in literas a Xenopnonis Coinis ment. i. III. sedilemmiai vocat, non lisi arva. Od. l. habentur, sermones cum Daeodota habiti. Et errat deipnosophista, si ut habent omnia exemplaria seripsit ἐν δευτέρω πον 'μ. Sext. ortasse, scriptoris culpa, qui β posuit pro . Scribe etiam τερατολογω τιιῶν φ

σεων non τερα rολογιων. In secundo Parmenionis eis γιγνώσκων, extri initur hona inis obrii stupor quiis ratio.

iis ot linguae usum amisit. Itaque licet Graece docrua

aut Graecus, Scytilice, id est, bare loquetur i

508쪽

noscit. In teretio Κειται δ' α, αυδοe ἐν ne κολυμ 3ν ἰλω itu revino αναυMe. Non invenusto imo ut ego mi identi censeo, venustissime inest enim allusio ad atri. cularios et picta uias quos necesse est naan ore mutos si in oriam organis soni instriamenta suerint coirupta. In Prario corrige perarum erratim φαρμακiω pro φαμμακον animasi . laod κάτω βλέπον vocatum est cum alii tui Aelianus l. Vi I. c. s. in sq. A. Quantum autem memoriae Attaen fidere debeamus docent quae scribit de bobus retropascentibus quomini ait nullum historiis cum praeter Alexandrmira Myrusu in secisse trientionem. μκῆ. Id vero salsissimum. Omnium auctoriana, a boum μισθονεμων et, ut loquitur AristotPles, waχαρμντων παλιν πυγώον nremineriant antiquissinus quod sciri possit hodie . Her lotus Illius si seni secuti sunt Amsi

telas, part anim. l. II. c. 7. Pomponius Mela Pli

nius L VIII. c. q5 et opinor, quicunque alii de iis ali. quid scripserunt. FINI TOMIM PARTI III.

509쪽

Stuntii bibliopolii Schustriani priuint

Continentur Doc Specinunercap. I. Inritationis poesicae inservatio aeni usum prae . siet Chitico. Virgiliana heocriti insitatio. Ex ea Τneocriti locus, et Propertii ex neocrito et Bione, restitiritur. Obiteri Homerici in Apollinem verasus mendatur. Cap. II. Pertractatur nobilissinus Τneocriti loeus in Ep Galanilomelenae με nusquam pro Σελῆ , neque Nox pro Luna. μαε de utroque O Griani sexu. Pitulari locus explicatus. Ἀνιέναι intransitive ponitur. Vernonim τρέχειν, μν, tu rere, exquisitae et rariores signistinationes. cap. III. Absolvitur locus de Virgiliana imitatione emeriti. Henrico Stepnano Milio emerulationes vi dieantruncap. IV. concinnitas neoerit in componendis carint. nibus Veribuni intercalarium aequalis collocatio. Utraque ex observatione Et lin I et VIII depciiv tissima loca restituuntur. AMMνειν et ἀκταινο, veris

cap. V. Alius Eidyllii VIII loen tentatus tactu te et moeror in nuptiis. δεις, χαρίζεσθαι, χαριτο σάπωουναι gratia, dare porrigere, Melai, morigerari et sunsia de necitata Ventirea. Ἀοτραν -

510쪽

Cap. I. Ulcus in id. II. nudistum. Ε Sapphus Odario glossema expulsum. χλωρής. Θαψος. Cap. VII. Dieocriti locus in Eidyllio IV ementanis.

Particula αν velis potontialen Optattivum semper comitatur a sit unctivo abesse potest. Homeri et Theocriti iidam versus ex hac norina restituuntur. cap. VIII. nasalca Macellonii Epigramnata quaeis

dant emendantur. Tentatur locus Euripidis inal ctra Parcarum varia no na: παρειπιαι, παρΘΔοι, κακοπαρθενοι τρεῖς αδελφαὶ tres sor ores. Em de Proserpina. λίνων et αμυσσειν, etiam de lacriamis. Sirenum imagines ad luctum declarandum adhibitae tumulistae impositae.

라틴어 텍스트