Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

171쪽

23. Desunt nonnulla. 26. Inter eto et ἴδιον deesse videtur ea res quae scientiae sit ProPria.

675, 21. το πρότερον κριτικη ἐλέγετο γραμματικη), καὶ Ot ταυτην μετιόντες κριτικοί. υντίδωρος δέ τις κωμαῖος συγγραφα με- νος λέξιν ἐπέγραψεν υνε. δωρου γραμμα ικου λέξις. καν ἐκ μούτου ποτὲ η κριτοκη γραμματικη λέλεκται. Cod. VOSS. 76. .

Diuitia

172쪽

L141

una et scriptis Porphyrii e. 6. p. 46. et Villoison. Aneci . 2. P. 103. Ego Parisienses secutus suin 2542 et 2603. 676, 7. τον ἀλεξανδρέα αἰνίττεται θεοdόσιον niarg. 2542. αλλος δέ τις μεταγενέστρρος, ωεοδόσιος Τουνομα, τὸν 'Ἀλεξανδρέα φημί,

τους τε ονοματικους κανόνας καὶ τους θηματικούς ἐτεχνάσατο, ονδη καὶ των περὶ ad lit h) προσωδιῶν τινὲς παριστωσι συγγραφέα, δια τὸ ωσαφως περὶ τόνων διδάσκειν τον Λιονύσιον. αλλοι

δὲ και τουτο του σεολογικωτάτου Γρηγορίου λέγουσιν εἶναι το πόνημα, ος καν τουτω θέλων αρχεσθαι τους εισηγουμένους εἰς την γραφην - αυτου θεου τους καχὰ στοιχίῖον ἰάμβους ἐπόδισε ἐπόνησε E , την καθ' rκαστον οἰκείαν ἔννοιαν α παρτίζοντα. Γλακαι περι προσωδιων διέλαβεν, απαριθμησας ταυτας και βριθμησας και κατα Σην των εἰσαγομένων δυναμιν συγγραψίμενος. αλλ' ημεῖς ἴσον ἐξ 'φωδιανοῖ του πολυμαθοῖς ἐκλεξίμενοι, εἰ και δο- . πων ἐρωτηματων προτίθεσ9 ι, διατρανώσομεν και σαφηνίσω-: μεν, και οὐτως &πo Tων προσροδιων αρχην ποιησάμενοι καὶ περὶ των ἄλλων ἐροῖμεν. ὁ δε Πρωδιανὸς Ουτος υἱὸς μὲν γέγονεν' O λωνίου τοὐπίκλην δυσκολον, τοῖ και εἰς τα ὁκτω μέρη συγγραφα . μένου και εἰς την σύνταξιν -- Oυτω την προσωδίαν Oρίζεται. προσωδία ἐστὶ - h et 2542. , 20. η mg. Vat. 260. 21. λόγον. ἔστιν οἶν τὸ μεν ποια τάσις 24 , om mediis, Vat. 260 et Barocc. 116. 51. τουτέστιν η οξύτονος. η. βαρορλονος η περισπωμένη 2603. . 3

678, 4. ΠέτροςJ ξένος 25M, Pii mox deleto γάρ et illis e

- γραμματικων haec h et in margine: σαφηνιστέον δὲ τὸ δε- . γόμενον. λέγομεν τοίνυν ὀτο τόνος χωρὶς πνείματος ἐκφέρεται καὶ-μνεῖμα αυτο καε ἐαυτὸ χωρὶς τόνου, ἄνευ δὲ χρόνου οἴτε τόνος οὐτε πνεῖμα ἐστιν, ωσπερ οὐδὲ χρόνος χωρὶς τόνου. οὐκ ἔστι δὲ γαρ h συλλυβη μη ἐπιδεχομένη τόνον κατῶ τοῖς παλαιοῖς Tων γραμματικων. Eadem habet h.

173쪽

63I, 22. ου δύναται 683, s. σημαινόμεναJ . ώ et ἐν το ῖς περὶ

69O, 29. διαλαβωμεν διεξοδικώτερονJ Ea si unquarn esseCtum habueriant, nobis dudum perierunt. Quoriam loco aPPosui, quae de inclinanctis accentibus ab Aldo primum edita IIori. Adon. s. 223. b. Dictionat'. s. m. a. iam codicum Paris.

Reg. 1773. 2258. 2542. 2594. Coislin. 176. ope rinexulatius

legentur. . 'Πρω διανου' περὶ ἐγκλινομένων καὶ ἐγκλιτικῶν καισυνεγκλιτικῶν μορίων. di 'πικλινόμενόν ἐστι μόριον λέξις κατὰ το τέλος δεινομένης τρέπασοδι εἰς βαρεῖαν κατὰ την τοῖ λόγου σύνταξιν, καθάπερ Ιχεε δε μη μητρυιη περικαλλης 'Περίβοια ' ἐγκλιτικὸν δέ ἐστι μοριον, o την ἐδιαν Dξεων κοιμιζον et ην προπεμμένην βαρεῖαν εὶς ὀξεῖαν μεθίστησιν, ου η δυνειμεο η φίσει ετέρη βαρεῖα .υπέρκειται, δυνὰμει μὲν ῶς τὰ δώματά μοι, i φύσει δε καθάπερ, Ἀρκεσίλαός τε . συνεγκλιτικὸν δέ ἐστι σύνταξις δυοῖν η πλειόνων μοριων ἐγκλιτικων ἐπαλλήλων ὀξυνομένων, Ac yχει τοῦ et οιαλα μη νύ σέ που δέος ἴσχει.o μὲν γὰρ η ὀξύνεται διὰ το νύ ἐγκλιτικόν, το δὲ νύ διὰ τηναντωνυμίαν την σε, η δὲ σέ αντωνυμία διὰ τον που παραπληρωροματικὸν σύνδεσμον. ε ηται δε συνεγκλιτικὴν διὰ το συν ἐγκλι τικω παραλαμβανόμενον διεγείρειν την ὐπερκειμένην ἐν πω τέλειτης λέξεως ὀξεῖαν. Λιαφέρει δὲ ἐγκλινόμενον ἐγκλιτικου, ν et o μὲν ἐγκλινόμενον κοινὸν ονομα πάσης λέξεώς ἐστι κατὰ το τέλος οξυνομένης τρεπουσης τι εἰς βαρεῖαν, τυ δὲ ἐν ἰδίοις θέμασι καταλειπόμενον iaρι ω ἰδμ' η ι ὁτι το μὲν αὐτην μόνην Fort. αυτο μόνον την ἐπὶ τέλοvς οξεῖαν αμείβει εἰς βαρεῖαν , το in καὶ μετατίθησιν εἰς την υπερ κειμένην συλλαβην, ΓMJ καὶ τὰ του λόγου ἐπιδέχοιτο. Πῶν et οἰνυν ἐγκλιτικὸν μόριον η μονοσύλλαβόν ἐστιν η δισίλλαβον . κμὶ παν ἐγκλιτικιν υπὲρ μίαν συλλαβην τρίχθονόν ἐστιν. 'Ain

174쪽

πέμπει δὲ την ἀξεῖαν ἐπὶ την υπερκειμένην σαοεῖαν ῖν τn συντίξει καθόλου ἐπὶ μόνων των προπαροξυτόνων κυι προπεοισπωμέ-

1ρκεσίλαός τε, Σχοῖνόν τε Σκωχον τε Ουδέποτε δὲ ἐπὶ των περισπωμένων, διὰ το την περισπο/'ένην μηδὲν πάσχειν ἐν τη συντάξει. Ἐπὶ δε τφν παροξυχόνων μόνων σων τροχαίων,

φύλλά τε καὶ φλοιόν. . ΟυδεπOεε δὲ τοῖeto ἐν σπονδεω παρακολουθεῖ, ως δη ἐπὶ τουωτοείδης τε ἄναξ ἀνδρων,

πιιρος γε μεν - τι θαμίζεις. ἰλά ουδὲ ἐν τῆ πυδριχίω, ' ἔτι οἱ συμφούσσατο βουλάς. ἐὰν δέ ποτε τροχαῖος γένηται διπλ σιασθATGς του v, ἶσονται πάλληλοι ὀξεῖαι, οἶδεν ὀττί μιν ως ὁπέδεκτο. . ' , πλην εἰ μη το ἐπιφερόμενον μόριον δισύλλαβον εἴη απὸ του σφύρχομενον ' ἰκολουθησει γὰρ καὶ τοῖς παροξυνομένοις Ουκ ἐν μόνωτροχαίω, αλλὰ και ἐν ἄλλοις ποσίν, οῖον M, I νώ σφιν δωκ Ἐνοσίχθων, .. ἔνθά σφεας ἐκίκανεν υως Βολίοιο Μελανθευς,

τοξά στεών τις ἄριστα κυδωνίω. . Tάξει δὲ χρησαι πν υποτακτιην, του τοιούτου ευλόγως πάνυ γονορο i μενου ' εἰ γὰρ διὰ - ίναπέμπειν τον Oξεῖα ν εἰς τὰ ὁπερκείμεναυκλιτικὰ καλεῖται, σαως ὁτι αποδέξεται τὸ υποτίοσεσθαι, ' α' καὶ τό ἰδίωμα ἐνδείξηται. μὲν ονομάτων ἐγείρει την ἴξειαν τὸ τίς καὶ ωε τούτου πτώσεις ' καὶ τὰ ἰσοδυναμουιπα τούτω, ὁτε ώοριστωδῶς ἐκφέρεται, οἰον ηλ- σέ τις, ἐλάλησέ τις, ἐν οἶς καὶ πάντοτε υποτακτικόν ἐστι. et ὀ. μὲν οὐν τίς ἐγείρει ἐν τω εἰ μὲν τις τον ἔνειρον

175쪽

τινα

ἐστόν

διὰ τουτο και ιδίω ρηματι κατακλείεται, προ αυτοῖ τε πίπτουσιν αι στιγμαί. καὶ απάντων των οντων ΓουJ πολλὰ ἔστι μο- ρια .ευρεῖν, ἁ εἰς την προκειμενην σύνταξιν υπάγεται. 'ει δὲ ἀντωνυμιων αἱ μὲν θείρουσαι την ὀξεῖαν την προ αυτῶν ἐγκλιματικαι καλουνται, αε δὲ μη θείρουσαι υρθοτονουμσαι. μὲν ουν ἀει ἐγείρουσαι την πεo auτων ὀξειάν εἰσιν αrde, μεν

Or μοι σκυζομένω περ πιαιωρ φερτεροι ἐστον,

αυτοι γάρ ἐσμεν,

176쪽

ou γάρ μοι βωμός' i

και μιν φωνήσας ἔπεα πτερωτα προςηύδα '

καί σφιν ἄμα ἐστὶ Μέδωρ μ

γινωσκε γάρ σφε πάρος

Qtc Taρ σφωε θεων. αἱ δὲ ποτὲ μὲν ἐγείρουσαι την προ tibrων ποτὲ δὲ μή, σευ σέο σου σοι σέ, εὐ οἷ Μεν, σφι σφω oφίσι σφέας. οτε μὲν οὐν ἄπο- λελυμένως λεγονται καὶ οὐχὶ προς νιερον πρόςωπον ἀντιδιαστέλλονται, ἐγείρουσι την προ αυτων οξεῖαν' Oτ δὲ κατὰ την προς τι ἔτερον διαστολὴν ἐκφέρονται, De θυτονosi ται. οῖον ἀπτολελυμμ

αλλά σευ ακάματος, ὀρθοτονουμένως δε, θεοῦ δ' ἐπεὶ ἐξέλετο ψυχὴν ' σέο, λολελυμένως,

ως σεο νυν ψαμαι, καί σε πρωτον ἔθηκα,

177쪽

ἐὰν δὲ ἐκ περισσου τὸ ἐπίcαγμα λαμβάνηται, ἐγκλίνονται, αλλά οἱ

raί Io κήδετο λίαν,

σφέων, -

τω καί σφεων πολέες κακὸν οἶτον ἐπέσπον, σφίσιν,-- αΠό τέ σφινιν υπνος ὀλώλει, σφέας, ε' καί σφεας φωνησας' , των δὲ ὀρθοτονουμένων, D, /

ασπίδα ταυρείην σχέν από ro,

Aινείας δὲ καὶ inὁ Φθεν ἀσπίδ' ἄνέσχεν,

κάλεόν μιν εις Rrκαστος,

178쪽

σφῶν, '

καὶ τα μὲν εἶ δάσαντο μετὰ σφίσι, ἐρχομένων δὲ κατὰ ἄστυ διὰ σφέας. 'M ἐπιὐρημάτων δὲ ἐγερτικα ἐστι τὰ ἐκ πεύσεω ψ αοριπτουμενα,

Jχοντα κην αυτην μολουθίαν των τόνων την Tε ποσόουητα των συλλαβων. το μὲν γὰρ που ἐγκλιτικόν ἐστιν, ως ἐν τῶ - εἴ που ἐσαθρησεων, των πευστικων εκάστοτε ὀρ πονουμένων. ἐκ πευσεως δὲ αοριστο- μενα, ποτε, καί ποτέ τοι τρις πόσσα, αδ κέ ποθι Ζευς,

ποθέν, καί ποθεν ἐλθων,

ἶλr ου πως ἄμα πάντα, καὶ χωρὶς τού σ, μηδέ πω ba ἔχεσφιν. συνδέσμων ἐγείρουσι την πρὸ αντων οἷδε, ἐκ μὲν συμπλεκτι-

κων σέ,

καί τε θεοὶ ξείνοισι, κέ a

is o

μὴ νύ τοι οὐ χραίσμy ρκηπτρον καὶ στέμμα OEGO,

179쪽

εἶ που παγκαλόωσι, περν

τηνικαῖτα τὴν ὁξεῖαν υει ἐπι του ε , οῖον ἔστι πόλις 'Eφύρη μυχῶ υργεος ἱπποβότοιο, Οἴκ λε οὐδὲ Γοικε τεὸν ἔπος ἄρνήσασθαι;ωc ἔστι κακὸν ἄμαοία, ει ἔστιν Οἴτως, ἄλλ' ἔστοειαεῖν, τουτ ἔστιν αμάρτημα. ' ἐὰν δὲ υποτάττηται ὀξυ-

τόνοι λέξει η περισπωμενν , ἐγκλίνεzαι, οἷον καλός ἐστιν, Se --μῆς ἐστιν, ἡ τροχαίω μὴ παροξυτονω ἄλλα προπερισπωμένον, οῖον οἶκος ἐστι. δῆμος ἐς τι. δει προς θεῖναι, εἰ με ἔχοι πηνι τελε-αίαν συρλαβὴν ὁ τροχαῖος θεσει μακράν, ως εχει το φοῖνιξ ἐστι, κῆρυξ ἐστί ' διὰ γὰρ την του ξ ἐπιφορὰν Ου γένε - ται ἔγκλισις. μὴ παροξυτόνω δὲ εἶπον διὰ eto φύλλα ἐστίν παγοξύτονος γὰρ οἶτος ὁ τροχαῖος, οἴχὶ προπεθιοπωμενος, ναο. διὰ τοῖτο τό ἔστιν οὐκ ἐγκλίνεται, αλλ' ἐπε τοὐ P ἔχει τὴν ὀξεTαν. Γίνεται οὐν ἡ ἔγκλισις ὀξυτόνω μὲν λ ει, κακός ἐστε, προπαροξυτονω δέ, α κακός ἐστι, περισπωμενη δέ, θωμῶς ἐστε, προπερισπωμένst δε, φ αυλός ἐστ ιν. κουε γὰρ ἐπαναγωγ ν των. αυτῶν πεποιήμεθα διὰ σαφεστεραν γνωσιν. ἐὰν μὴ Οὐτως ἔχ' ἡγουν ως προτετακται, τὴν ὀξεῖαν ἐπὶ τοῖ P δέχεται, και ἐὰν προκεηται αυτοῖ ἡ τροχαῖος παροξύτονος, οδεν μάντις, πόρνος, η

180쪽

Ἐν τοῖς ρήμυσιν Ουδὸν ἐγκλίνεται cl μη δύο μόνα, τι ειμι καὶ φημί, καὶ δηλον υτι προγνο ρομένων των προδρηθεισων λέξεων, ἐπει τὸ ἄνθρωποit εω r Οὐκ ἔγκλίνετtie καὶ τὸ Ουν εἰμί. του δὲ ειμί ἐγκλίνετυ, καὶ τι δεύτερον πρόςωπον εις,

καὶ ταυτα Ου προς διάφορον σημαινόμενον ἐγκλίνεται, οῦλλα προς ευπρεπη gάσιν Ουτως ἄρεσαι τοῖς παλαιοῖς. τὸ δ εἶ ο- ιγκλίνεται, εἴτε ωπι τοῖ εἰμί ἐςι διὰ τὸ πάθος εἴτε ἔτέρωθεν, ἰλλ' ὁρ- έλοτονεῖται καὶ ἐν τω ανθρωπος tι. I ὁ δὲ 4στι τρίcoν πρόςωπον καὶ αυτδ κατὰ τὸν λόγον ἐγκλίνεται, ἄνθ ρωπός ἐστιν. εἰς.πολλὰ ὁὲ αυtis παρέβη την ἀκολοmλίαν. ἐν ἄρχν μὲν γὰρ ἄλλης λέξεωeμη ἐγκλινομένης ἐγκλίνεται τν ἰδία ἰπν τον τόνον ἄνοπέμπον, ἔστι πόλις ' ' ὐρη, καὶ πὶ πάντων ὁμοίως. κάτω δὲ υπάρχον, προηγουμένων αὐτου τινων λέξεων ἀσυνομένων, παρέβη την Iγκλι-οιν. ἔδει γὰρ ἐπὶ πάντων ἄναβιβάζειν τον τόνον Ty προ αὐτου λέξει ὀξυτόνω oύσν, ως ἐν τω ἐμός ἐςι, καλὸς ἐςιν. εἰς την ἰδων δὲ αρχην ανσιβάζει ἐπί τινων κuὶ ἐπὶ πης ου, οἴκ χιν οὐδὲν δεινόν, ημὶ ἐπὶ του καί, καὶ ωι, καὶ ἐπὶ et Ου ως, ac ιχι ταυτάπερ τουτέτι. κλίνεται δὲ καὶ τὸ ἐστόν δυῖκόν, or μοι φίλτατοι ἐςον. ουπως