Anecdota Graeca Theodosii canones. Editoris annotatio critica. Indices

191쪽

'Eν μὲν οὐν ὀνόμασι τό τὰ μόνον ἐγκλίνεται καὶ αἱ τούτου πτώ-oεις κcia ἴριγοὶ κlia τὸ Ουδέτερον αυxu το τί, οἰον οἰκός τις, ἔμαθόν τινες, ἐδωκάν τινι, ἐδίδαξύ. τινα, Γλαβον τι. ταπιxα δὲ πάντα ἐγκλινόμενα μόριστα Ιστι, τον. κατὰ φύσιν δὲ τόνον εχοντα πευστικὰ γίνονται, τίς πόθεν εἶς ἄνδρῶν; τίνος η πόλις; τίνος 4στὶ et o M ; και τα τοίτων πληθυντικὰ ομοίως. 'Eω δὲ ρήμασιν ἐγκλίνεται τὸ φημί, πεζὸς δ' ἔνδεκά φημι, πόσσον ἐγώ φημι πλέας ωμεναι. τούτου τὰ δεύτερον ὐνέγκλιτόν ἐστι, λέγω δὲ τὀ φος. τὸ δὲ τρίτον φησίν ἐγκλίνεται, τοὐτo φησιν. ωθ' ὁτε δὲ και τα, πληθυντικὰ υκλίνονται, ἐκεῖνό φαμεν. η φατε η φασιν. Ἐτι και τὸ ε*ί, καλός εἰμι, αροαπός εἰς Ωγαθοῖο, ἄνθρωπός ἐστι. τοὐτο δὲ τώ ἐστίν ἐν ταῖς ἄρχεις των λόγων βαρύνεται, ἔστι πόλις Ἐφύρη, και μετα της οὐκ αποφάσεως, οὐκ στιν οὐδὲν δεινὸν ίδ' εἰπεῖν ἔπος , και μετα τοῖ καί συνδέσμου, καὶ μετὰ τοὐ ως ἐπιρρηματος πίλιν παροξύνεταε, και ἔστιν εἰπεῖν, ως ἔστιν εἰπεῖν. και τό δυῖκόν δὲ ἐστόν ἐγκλίνεται, οι μοι σκυζομενν περ 'Aχαιων φίλτατοί ἐστον και τα πληθυντικί, ἄνθρωποί ἐσμεν', ἄν ωποι iovε, Οὐτοί εἰσι. και ioaί δείetερον ἐγκλίνεται, σχέτλιός ἐσσι γερωή. ὁ γυρ εἶ, ἄνθρωπος εἶ, ἀγαθὸς εἶ, οὐκ ἐγκλίνεται, καθότι οὐ τωνεις μι ἐστί. Reliqua V. apti l Amidi uin P. 142. 7Ο5, 6. etων δὲ διαστολων αι μέν εἰσι κατὰ γράμμα, αι δὲ κατὰ

. o υλλαβην, αι δὲ κατὰ λέξιν, αι δὲ κατὰ διάνοιαν. κατὰ μὲν ουν

κέιι πιωριν εἱειν ἐπικαλλέα, την ποτε πιστωρ γημενεον μετὰ κάλλος ' πότερον ἐὸν μετὰ κάλλος η νέον καπὰ συλλαβην δὲ ἐπεικεκάμω πολεμίζων' ητοι γάρ ἐστι κεκύμω, η ὁ κέ σύνδεσμός ἐστι. κατὰ λέξιν ως πινομακλυτος υφ εν και ὀνομα κλυτός. ἐν διαστολI . κατὰ δὲ διάνοιαν. ως ἐν του ἐν λιμένι 'P/ίθρω TΠONIIυὶδ. . ο γὰρ 'Aπίων ως et Οὐ ἐν 'νάκη λιμένος ' ονφου καλουμένου συνθέτως ἄνέγνω, o δὲ 'υλιοδωρος διαιρεῖ, D υπὸ τω Nntω. COd. Ottobon. 147. 21. Habet et Co s. Palat. 70 sol. 249. Dori integeri Item Ven. appeIui. Cl. 11, 4 et Barocc.. 116. .

192쪽

755, 5. ποιήματα. α τινα ἐστὶν ἐμμέτρων Vel . app. 11, 4. 756, 7. o in D: ident 8. ίρξαοθαι τον νέον ἶνωγινώα

758, 4. ἄλλα κιιτάγνωσις μαλλον D. 10. Ποιητικοὶ τρόποι

- εἰσὶν κζ. ζητεο αυτοῖς ἐν έτω περὶ τρόπων μιροβοσκου. δει δὲ τον γραμματικον κώ πνριολογίας καὶ τροπολογίας γινώσκειν. ia .. 21. , υπονοεῖ D: . idem 22. ἐπιφέρει, M. πολυπηδάκου,

λἐῖς. δελερον και την χρησιν των ποιητων ' λέγει γύρ τις αυτων χυνας τοὐς πένητας , παρὰ την στέρησιν τοὐ δχειν ἰδίως ουτως καλέσας. τρίτον κcia τὰ ἄπλα και τὰ σύνθετα των ονομάτων διακρί- . νεον, ἴνα μὴ το μεν δακρυόφιν σὐrθετον εἴπη, το δε φολκόν πλοῖν. τεταρτον δει κcia ciυεὸν οἰκείως τοῖς πράγμασι ποιέῖν τὰς γα et ἡξεις. των o νομάτων, ἴνα μὴ τον IIελέαγρον, ωοπερ υρς' id ζ, κcικως ἐτυμολογῆσn διὰ et ἐν μελεαν ίγραν ' οὐ γὰρ εικος . 0ν πατερα αυτοῖ ἴπαίσιον ὀνομα θέσθαι τω παιδί' ἄμεινον οὐνου μέλει τὰ της ἄγρας. τοιαυτα δὲ κει τὰ τοὐ Βιονυσίον, οἷον μέ νανδρος ἡ παρθενος. πέμπτον και την παρατήρησιν της διαφόρον χρησεως δεν ποι. incis, ἄ- νουμηvίαν μὲν Ἀττικοί φασι. νεομη-

193쪽

νίαν δὲ κροτες. pκτον δn αυτον εἰδέναι κιὰ τὰ πάθη των λέξεων, οῖον ὐποκοπίς, σνγκοπάς, ἐλλείφεις, πλεονασμούς , συνce ιφάς, αφαιρέοεις, συνιζησεις κta τὰ τοιαῖτα. yyδομον δεῖ αὐτον καὶ τὰς των στοιχείων ἰδιότητας εἰδεναι ' ἄπο ne τούτων ἐσχάτων ἡ ὀρθότης δείκνυται των oνομάτων και η προς τὰ πρώγματα συλ γένεια.Oγδοον δεῖ αὐτὸν και τὰς αμφιβολίας κcia τὰς ομωνυμίας διακριθνειν ' καταχωννυχαι γὰρ διὰ τούτων ἡ των o/ομάτων ἄλεο ειεμαλεοον γὰρ λέγεται κει - μειραῖνον καὶ τὸ μαραινόμενον, ἔκμαγεῖόν ο Πλάτων κει το ἐκμασσον καλεῖ καὲ - ἐκμασσομε ' νον εον ἄλλον τύπον. δεῖ δ' αυτόν κει τοὐς σχηματισμqὴς εἰδέναι Ουκ ἀεὶ προς τον αυτον λόγον γινομένους' ἄλλως γὰρ και ὁ

καλαμοθῆρας λέγεται ὁ καλάμω θηρῶν, καὶ ἄλλως ὁ φυγαδοθηρας o

και τὰ βάρβαρα δ' οὐ δεῖ ἄγνοεῖν, ινα μη βιαζώμεθα αυτί, οῖοντον ἀκινάκην και τον κάνδυν. τον μὰν οἶν irυμολογῆνοντα Φοια πην δεῖ Iχειν την κριτικὴν φρόνησιν. αυτῶν δὲ των ἐτυμολογουμένων τὰ μεν λέγεται κατὰ μίμησιν, οῖον σίζειν ' τὰ δε κατ αναφορὰν την προς λερον, οἷον θαλλός παρὰ το θεῖω ἄνω και ἰθωoeὁ ἄζἡμιος' τα δὲ καταχρηστικῶς, οῖον κακόφρων, καίτοι g ὁ φρ - νεῖν ἀγαθόν ' τὰ δὲ ψευδωνίμως, τῆς υλης μεταπεσούσης, οιον πυξις η ἶργυρα ' τὰ δὲ κατὰ ἱστορίαν, οιον οβολός κῶ δραχμη- οι γὰρ παλαιοὶ σιδ ροις οξέσιν ἐχρῶντο οῖς ἐκύλουν οβολούς ἐν γούν et οἷς ωνίοις οι re οβολοι την δράκα πληρουντες δραχμὴ ἐκ λουντο - ' τὰ δ' .εὶnὶν ἐπιδιατεπακότα, οῖον ζωγράφος ὁ κιὼ αὰφε α γρατων ' τὰ δὲ καθ υπερβολήν, ῶς ἄφωνος και ἄκάρδιος 'τμ δε και ευφημισμός, ως η χολὴ γλυκεῖα ' τὰ δὲ κατ αναλογία ως ορους κοροφή ' τὰ δὲ καθ ομοιότητα, ολν ό λέγων πικροντο ἰέλος και ωμόν' τὰ δὲ κατὰ παρέγκλησιν, ως ἡ κνημις και ποκρανιον' τὰ δε κατ ἔλλειψιν, ως ἡ τράπεζα, τετράπεζα οὐσα' πὰδ ' i ἄχo των ευρόντων, ως ὁ οἶνος Λιόνυσος' τὰ δ' ἄπο των εἴ- ρημάτων, ως ὁ Ηφαιστος πυρ' τὰ δὲ κας υπεροχήν, ὼς κέρα

μος ὁ πίθος κάὶ χειρουργὸς ὁ ἰατρός ' ἁψαμος γὰρ οὐδὲν ἡνιον

η - η χὐτρα καὶ η καλπίς, και χειρουργὸς οὐδὸν ἡττον και O ζωγραφος καὶ ὁ τεκτων. 10. ἐτυμολογία οὐν ως D. 13. ευρωκειν τὰς αἰτίας τίνος ἔνεκεν τόδε τοιωςδε λέλεκται D Oniissis v. inser. illis τέτ. - ἔστιν. 18. καὶ βλέπε D-

194쪽

ποτε δὲ ὀξύνεται. βαρυνεπαι Mν ευνουν ευχρουν ευπλουν, περι- σπαται δὲ κανουν όςουν. δικαίως Ουν καν O Oυν συνδεσμος περι

I. Πασα φύσεο μακρὰ προ βραχείας ληκτικης ἐν ἔνι μέρει λογου

ευρεθα δὲ ἐπὶ τέλσυς η αῖ δίφθογγος και η SL ἄ-ὶ βραχειων

χῖν μυν. περι των γενικων ἐν τοι περὶ των Πτωσεων προείρηται. τέλος του περι τόνου περισπωμένου.

730, 22. 'αμματικη λέγεται παρὰ τὸ τηκειν και καθαίρειν τα, , γράμματα. ωσπερ γὰρ ὁ χρυσὸς τηκἡμενος υπὸ του πυρός, τουτέστι χωνευόμενος, καθαρώτερος αναφαίνεται, ουτω καὶ τα γραμματα, τηκόμενα και χωνευόμενα ηγουν καθαιρομενα υπὸ της γνω-

195쪽

ex illis patet Piae adscribit g. 15 extr. καὶ ἐνταὐθα μὲν ἐν συντόμω διεξιμεν, καθολου δὲ ἐν τω ρηματικω Γεωργίου κ&ὶ Ἀπολ- λωκίου, εἰ θεου φίλον, εἰσόμεθα. Et pleraque eadem liabet

755, 24. διομηδους πολιαστικοὼ εἰς την διονυσίσυ πανην li mun- Ven. app. 11, 4. Vat. 1356 et 1751. Voss. 76: Ποιηται μέν 'Oμηρος, Ἀριστο φώνης, θεόκριτος, Ἀλκμαῖος sic , Πίνδαρος, Ποίδος, 'Iσοκράτης, Εὐριπίδης, θουκυδίδης, Φωκυλίδης και Oι λοιποὶ

πάντες ποιηταί ' συγγραφεῖς δὲ οἱ τὰ τοὐτων ποιηματα συγγραφu μενοi. λεχωμεν δὲ τρανότερον περι πο τῶν τε καὶ συγγραφρων ποιητης μὲν ὁ κύριος Φων 'Iησοῖς μιστός, συγγραφεῆς di xuτθαῖος, Μύρκος, λυκας, Ἀωάννης.

τιηεt - αύνομεν γὰρ zὀ. φαμεν φίλοι εἰσίν ' Ομοίως καὶ τὸ φηο νοξυνομεν. F. 87 περὶ βαρβαρισμοῖ καὶ σολοικισμοῖ. F. 89 τον περιτίμου ἐν φιλοσόφοις κυροὐ μιχαηλ , του ψελλοῖ σύντομος ἐει in πσις περὶ πων ὀκτω μερων του λόγου τοὐ μη βαρβαρίζειν καὶ σολοψ κίζειν su ταῖς του λόγου συνια σιν. χρη οὐν γινώσκειν, ω προοφα

196쪽

Isi I, M .οι ν D. 22. ως προείρηται ἄνω , τμηθὲν εις τρία. ἔστι δὸ τρίτον - D. N. μίοις ποιηρωτων μεν h ακριβὴς γνωσις των . ποιφμάτων λέγεται. -υτν τρὶ ἡκριβωμένa γνώσει χρώ- μενος υ γραμματικος δει γινώσκειν τα βιβλία τῆς ἐκκλησίας πάντα,

νὴν ξένην καὶ σύγγραμμα ἡ ποίημα ψευδής, μη δέξηται αὐτὸ ως ἄληθινόν, ἐπειδὴ ἔστιν εὐαγγέλιον κατὰ θωμαν λεγόμενον. διῶ δὲ

διαγίνωοκειν τον γραμματικον τοῦ ο νόματα καὶ τὰς φωνὰς των

ευαγγελιστων, ἴνα μθ αλλότριον καὶ φευδὸς ευαγγέλιον δέ:ηται.ώλλὰ καὶ Ῥωνυμως ψευδη συγγράμματα εἰσιν, οἰον η λεγομενηαποκάλυφις του αγίου Παύλου. ου γάρ ἐστι του cirίου ΙΙαὐλου, ἀλr ετέρου, αιρετικον, που Σαμωσαπέως, ὁθεν οι Παυλινιανοὶ κα--γονχαι. καὶ ἐτέρα ἀποκάλυφις η λεγομέrη του οεολόγου. ov λμγομεν ἰω την ἐν Πάτμω Tu νήσω ' μὴ γένοιτο ' αυτη γὰρ ἁλη- θεσεάτη ἐστίν ' ἄλλὰ την ψευδώνυμον καὶ αλλότριον. δεῖ δὲ τον γραμματικὸν καὶ τὰ πιληνικὰ βιβλία γινώοκειν. εἰσὶ γὰρ καὶ ἐν φθιοῖς ομώνυμα βιβλία ψευδη, οῖον ἡ ἄσπὶς Ἀσιόδου καὶ τὰ θηριακα Πικάνδρου ' ἐτέρων γω εἰοι ποιητων, ἐχρησαντο δὲ οἱ συγγραφεῖς τα ομων--ι 'μιόδου κce4 2Vικάνδρου, Δα ἄψια κριθῶ- - . Οιν ἄναγνώσεως. Vat. 1356 s. 5. et h. 74 2, 3. αιτίας D. idem ἀποφαίνεσθαι, o δὴ κάλλιστον ἐστι - πανιων πων ἐν τν τέχνy. εἰ γὰρ - Et 5. δύναται ' διὸ καὶ Λιονίοιος προετίμησε τουτο τὸ μέρος των ἄλλων. τινὲς δέ φαμιν ὀτι κριτὴς ἄν ο Λιονύσιος τοὐτων ἔνεκεν των ἄλλων μερων τουτο

- . .

745, 1q. ἄναγνῶσαι Schaesier. ad Corinth. p. 504. .25. ἄμαι- στος D. προφορὰν δὲ την διὰ φωνῆς ἐκφορὰν τοῖ λόγου νόησον. - ἔστι γὰρ λογος προφορικὸς ο διὰ φωνης ἐκφερομενος, καὶ ἐστολογος ἐνδιάθετος ο ἐν τα καρδίου μελετώμενος. προτερος δε ἐστενο ἐνδιάθετος του προφορικου ' πρότερον γὰρ μελετῶμεν υ θερο. λομεν εἰπεῖν ἐν τῆ καρδία ημων ἐνδιαθετως, καὶ ουτω τοτε προφορικῶς ἐκφέρομεν la.. 44, h. ' ὀκρισίς ἐστι φωνῆς καὶ σχήματος π Oa b

ο θεσις, πρέπουσα etω υποκειμενω προσώπω καὶ πραγματε.

197쪽

ρων τεινομένων' οἰ γὰρ τόνοι υπηχήματα μουσικης εχίν h. 26. Praepositionem om D.

αγομένοις.

δησε, τοιάδε λεγων ἄνδρες μὲν κτείνουσι, πόλιν δὲ πυρ ὁμαλδύνει, . t τέκνοι δ' ἄλλοι ἄγουσι βαθυζωνους τε γυναῖκος. . 5. λογικοὶ D, et 6. παραλαμβάνοντες. 11. ἄμαρ-- σαντεςJ αμαρχημάτων αυτοῖς προὐπηργμένων D : idem M. φευκτέον. 30. ADticulum Orn D. M. τρεφ.J στεφάνους D. 747, 29. Articulilin orn D. Idem ἄθήναις, et M. περὶ, Omissa quae V. 31. est, περλ. Mox idem ἄγυιὰς ἔνθα ἔμενον Οἱ, βλαπτοντες αυτους ἐλεγον. 748, 5. ἐπονείδιστον ποιεῖν τον αδικουν rα ' ἐον δὲ ἐμφανη γεροτόειενον τοῖς της πόλεως αἰδιῖσθαι D. 9. ὁθεν - 16. ἄν-

23. φιληνης μεγὰρ oθεν τρίποδος κίων D. γεγαρόθου τρι--. δίσκος Vra . app. 11, 4. M. η μὲν κωμωδία τον βίον συν στησιν, η δὲ τραγουδία διαλύει. Theodosius.' 249, 24. h et κωμωδίαν δὲ οι αρχαῖοι ψόγον καὶ περίσυρμα Ii γον εἶναι. ἐγω δὲ λεγω ἔτι καὶ ἐπὶ ἐπαίνου καὶ ἐπὶ ψόγου παραλαμβανεται. βιωτικως γὰρ εἶπεν O τεχνικός, τουπέοτι κατ- τον ἔκαστου βίον. βίως γὰρ δίκαιος καὶ βίος ἄδικος. οῖον o βίος τουαγιου Πεχρου καλος, ο δὲ του 'Avλιανου κακός. ἄταν Ουν ἔκατήρου μνημονευσαι θελωμεν, ἐπὶ μὲν του αποστόλου πραόῖαν καὶ ἔλορὰν την φωνην ἀφίεμεν, πρέπουσαν τω βίω αυτοῖ, ηγουν ,, ἡ

198쪽

. . .

754, 1. ἴθεν δει ἐκ. - παραφυλάττειν D. - 756, 23. πλόῖστον D. , et 24. δυο ' ποτὲ δὲ συνερχομένων εἰς μίαν, και, et 27. συλλαβων συνενουμένων ἐξ. . 758, 4. ,, In alio codice Στεφάνου πύρὶ στιγμης' margo II. ,14. Oκτὼ δε εἰσι, και ου πλείους, δἰ ην αιτίαν ἐρουμεν. το της φωνης διανάπαυμα ἡ ἀποκαταστατικὸν ἴλης ἔννοιας, και καλεῖται υπερτελεία, ως τὸ δ και ἄλλοι τινι των προ ημῶν πεφιλοσοφεται κάλλιστά τε και υφηλότατα ' η ἶποκαταστατικον μερικης ἐννοιGς ἐντελους κατὰ λαιν, και ποιεῖ τελείαν, ως το μιστος γενταται η ἀποκαταστατικον μὲν μερικης ἐννοίας, Ουκ ἐντελους δὲ καταλαιν, και καλεῖται υποτελεία, ῶς το μιστος ἐκ παρθενου προ- συπακουεται γ ανωθεν το γεννῶται ' η συμπληρωτικον μὲν - μεθικης ἐννοιας - --. Cod. Baro . 72 s. 204. 59, 12. D. '21. ὁταν ἔλθω D. : N. ἄναγκοῦ. με ἐπαγ. D. . , 765, 11. διατυπωσιν την περὶ D.

767, 20. η δευτερον ηυρισκε D. 63, 1. ὁμοφρόνως D. 13. πενσωρ. ως σπουδ.

ι' a

199쪽

' λεγουσι την , φωνην, οτι παν ο ἴχει ἐνέργειαν ηαι πάθος, ηγουν δίιαται δρασαι και παθεῖν, σῶμα ἔστι. Theodosius vel Theodorus Prodromus cod. ParIS. 2555. in . i 772, 29. καθώς haec reponenda e D: ύς και ἐν τοῖς προλαβοῖσιν. ειπὼν γὰρ ,,περι γραμματικης ' ἐπιφέρει γρGμμα ικη, ἐστι καὶ ,, περι ἀναγνώσεως ' ἁνάγνωσίς. rc

713, 1. δὲ τοῖς D. 3. ζητεῖν, θελὲι ημας ἐπιστησα

ἐστιν D. 31. τὸ πνευμα Oml D. Idem lacunam explet:

ἐξετάσωμὲν ποῖαι αἱ ἐκφωνησεις αυτῶν εἰοίν. ευρισκομεν ουν.

75, 33. η ποτὲ μὲν ἐν δ. σ. ἐκφωνουμένη D.

III, 4. διαφοράς. τὰ ὁ ἄμετάβολα, φημὶ δη λ μ ν ρ, εχει ὀκτει

τιστρόφως τὰ σύμφωνα θείς. Cod. Vatic. 1410. 'ερώτημα. Πόθει

200쪽

3I, 5. πινὲς παραναγινωσκουσιν ἐνιτν, κωμωδίφ' ἔσωσα ἱ ἐκ των σιναπων Eυριπίδου. . τό δὲ cuη στερο ν καπὰ διάστασιναναγινώσκεται, οῖον ἴσωσα G ἐκ ῶν M. α , και ἐπιφέρεται τῶν

rius ματικης πρακτικῆς τε και θεωρητικῆς, συντεθεῖσα ἐκ διαφόρων,