Corpus scriptorum historiae Byzantinae. Editio emendatior et copiosior, consilio B.G. Niebuhrii C.F. instituta, opera eiusdem Niebuhrii, Imm. Bekkeri, L. Schopeni, G. et L. Dindorfiorum aliorumque philologorum parata Ioannis Cantacuzeni ... Historiar

151쪽

A. C. I 32i ηδεως περιπεσόντα, ωστ' ἀλάστορος και πατροφόνου δικας πασι τοῖς υφ' ηλιον οφειχειν. υτε τοι νυν των καταλυο aetων τους πολέμους τα μεν ημιν Περιεστι, το δ' εν εντυλιας μεγισὶ τ μέθειμο παρεῖναι και προσέτι πρόσεστιν ευκλεια τοῖς Πραττομένοις, καταθέσθαι τον πόλεμον προσοκει. ετι δἐ ου δ' αν ευ φρονουν-5' των ἀνθρώπων εργον πρα γεν μη βουλόμενοι τον Πόλεμον καταλυειν. εἰ μεν γαρ νυν ἐΠελθόιτες παραληφόμεθα τὰ πόλιν, πλέον μεν ουdεν ων νυν εχομεν εχεεν ε ἐπαι' α δ' C μεν μετ' ευκλειας αμα και δικαιοσυνος και Πατ=ικ ς ευχ ς, αρπάζειν και ἀδικεῖν και μονονουχὶ πατροκτονειν ελοι τας δο- Οκεῖν, ο Παραφθ0νουντων η φρονου 'ων αν εῖο. ει περ δὴ ov δυνησόμεθα παραλαβειν, προς τω πῶσιν ἀνθρώποις μισεῖσθαι τε και διαβάλλεσθαι δικαιὰς, οτι προς εἰρονον προκαλον ελ ι, ἀδικια και πλεονεζια γνώμης Ουχ υπηκούσαμεν και προς κινδυ- τους ἀνονήτους εαυτους υποβαλουμεν, και πολλαῖς πόλεσι και I5χώραις αἴτιοι καταστησόμεθα κακῶν 'ἀνηκέστων. τουτων ἔνεκα

αυτός τε ἀσnάζομαι τον προς βασιλέα ειρῆνον, καἰ τμῖν λυσιτελεῖν νομιζων συμβεβουλευκα. ἰ σεσθε γὰρ ἀπειληφλες ὁ ὀζαν D ἀνδριας αμα καὶ δικαιοσυνος καὶ σωτροσύνος, ο Πλοις μεν κρα- ' τῆσαντες τῶν ἀντιτεταγμένων καὶ τὰς γνώμας Παραστησύμενοι, Ioαμυνόμενοι τε Nn ἐρ τοὐ δικαιου καὶ Ουκ αυτοὶ ἀδικουντες,' καὶ τω μ' xπὸρ τα μέτρια φρονεῖν μοδὲ ταῖς ευτυχιαις φυσασθαι τον σων ροσύνον ἐπιδεικνύμενοι V Tot αυτα τοὐ νέου βασιλέως

I iis, pro consceserato et Parrici la condemner. Qtiando Igilii r Portim, quae licito sopientio faciti ni, Partitii ilui cin P cIies Ilos stitit, nil sitIn- Iini in alitcn1 selicitatis gradiarii uou Peri venisse eliani t Ii super Iair icin factis affert, ab aranis rece leue uos convenit. Qiiod si nolir in iis, iiii pratilenter ac stulte faciIniis. Si eniIn Iaunc Hrbe in actorianti iroccii priniis, nillilo Plias lial clatiniis, clitaria niHic liabenuis L itii alite in gloriose , iiis te, cuni Pateria is Votis liabemus, ea Per rapirias, iniurias et tantii in non Per Parriciditim liabere existiniari velle, liocvero ιlesipere ac cles irare est. Si occuPare non Poterimus, Prii terquam clii od in ovantii In Odia calumnias Die in chirreni l , quia a l pacein invitati, improbitato et cupitline irrcliti recusaveriantis, otiana iii discrinaina sine ullo fratctii nos coniicieInus, milias Hie tiriat, ita et regionibus cladem postenique creat, in iis . His rationil, us ei ci lin- Ptiistis, pacem Ct In aVO CO mPl 'ctor, ea nutu e Vol is tam Hiani tilii ratis ita ico: nam a sortitii linc , itistitia et uio loratione coInin utilat inlini, si, cum adversarios aranis sui, 'Scritis , nii ne ipsi auinios vestros sui, i-gatis, et Pro itire Proptignetis, non ipsi inittriain inseratis: vestro luc. Vos PCile Ineticutes, nec Siaccessibiis intra Inescentes, In Oileste ac

sii inmisse vos geratis. cibi liaec Pro pace disputavit imperator, ex-

152쪽

ἀντιλέγειν Ουδένα των πάντων, ἄς ουχ I nc υσηκεν εἴργαι,5 δυνησεσθαι νομιζω. εγῶ γὰρ αντος εἴ τι συνεώοων εἰρημένον των μο δεόντων, ἀπελον αν. ἐΠει δ' ἄπαντα εἴρηται κα-Ρ. 72λῶς καἰ δικαιοσύνης ἐχόμενα και εμπειριας στρατο ικqς, δεν ετι τὸ λειπον, η εις πέρας &γειν τὰ βεβουλευμένα. 'ἐπὶ τουτοις των ἐν τέλει τινὸς και τος στρατιῶς ἐπ αυ- Iozὸ τουτο πρότερον Nnό τε βασιλέως και του μεγάλου Παρεσκευασμένοι δομεστίκου ἄστε συνειπεῖν τοῖς εἰροσομένοις, τηνβ0υλον τε ἐπηνεσαν, και τον ειρῆνον ώς αιτιαν ἐσομένην Πολλῶν ἀγαθῶν εφασαν δεῖν αἱρελθαι. καὶ Συργιάννου δ' ειθὴς καὶ Πρωτοστράτορος τοῖς λεγομένοις προσθεμέλ' ων, καὶ το Πλῆ- i

I5θος ἄπαν ἐπηκολουθοσε, καὶ ἐκεκυρωτο ξ ειρήνη. εἰ γὰρ καί

τινες η σαν υπἐ2 του τυν πρεσβυτερον βασιλέα διαφθαρῆναι τον πόλεμον αἱ Οουμενοι, αλλ' ἄσπερ Nnὀ ρεύματος καῆ αυτοι Bσυναπήχθησαν του πληθους. . Tούτων ουτω γεγενημένων, την προς τον πρεσβείαν Ιοἀπεσταλμένον θείαν αυτου προς Βυζάντιον ε ἐπεμφε βαοι- λεὼς, μ νύσας τῶ βασιλεῖ καὶ Πάππω τοιαυτα ' ,,εύει μεν, ω C

κράτωτε βασιλευ, μοδἐν των γεγενομένων μηδι τον αρχὴν κινηθῆναι. εγῶ γὰρ , οπερ πολλάκις εἰπον, τον πάντ' ἐφορῶντα μαρτύρομαι ὀφθαλμὸν, ώς - δἐν εμαυτω συνοιδα, πλῆν εἰ

η cipiens maginis domesticus, Et aequa , in Iliit, et cori lucibilia,

gloria in non mediocrem nol is eoticiliatiira lixisti, imperator. Qitare te ita lociitiina iit cleciiit. liaii I ilii et Hlilain insiciaturiam opinor. Equi cicin ipse ego . si quid aliter dictit in scntircira, ill resciterent. Sed litorita in bene , ii ste ac pro scientia imperatoria Prolata sunt omnia, superest hoc unu ni , ut qilae metatibiis probata sunt, opere ipso adrninistreiitiir. Postliaec nonniilli de Proceri latis ex exercitii, ait hoc ipsum Pritis ab. tiraporatore et magno domestico subornati instriicti clite, Ut assensu franarent audita, consilitiin Verbis extuleraInt Pacern-Jue, ut multarum couinio litatum conciliatricerii, Stisci pirnda in Prae-icamini. Mox Syrgianno Et protostrator sent uti asstias eo temgant datas, tota as ruina secuta sunt, et pax constabilita ost. Et si enini non deessent, qui ait exitii im senioris tui peratoris nailitare cles issent, laInen mi in multitudine velut impetu quodam sunt in is abripici antiir.

23. Ilis ita gestis, consobrinam sitam legi tione Persi inclain Constantinopolin diniis ita Quae autem avo reiiiiuuanda dcclit, Ilaec fueriint: Oportebat, impcrator optime, nihil prorsus corii in incipere quac tu cepta sunt. Ego si quidein , quod saepe iam clixi, testem sa-eio illiam oculum intuentem omnia, me nullius sceleras, sed levium Cantacua enus. 8

153쪽

A. c. 3ai μὴ μικρά τινα και παιδίοις πρέποντα ημαρτηκοτι. ἐπει δ'ουτω συνεχώρησεν ὁ θεος των ἐμῶν ἔνεκα πάντως ἀπείρων αμαρτημάτων, πάλιν αυτ ο χάριτας ομολογῶ πολλὰς, ο τι μη πρότερον κατέλυσα την ζωον , πριν επιτοδειου καιρου τυχεῖν Ουτως, ἄστε δυνηθοναι καὶ το αδολον τος γνώμης καὶ την εις σε ευπει-sDθειαν καὶ δουλὀrητα φανερὰν καταστοσαι. σὐ μἐν ουν, ἁ

βασιλευ, της σος μἐν α νεφιῶς, ἐμης δὲ θειας, διαπρεσβευομένης , 'Iτησας οσα οἶδας. ἐγὼ δ' ἐν ικεσίας μέρει παρῶ τούμεγάλου βασιλέως αἰτῶ καὶ θεου, σὲ μὲν ἐπὶ πολλοῖς ετεσιν ἐν ζῶσιν εἶναι, καὶ την 'Pωμαίων αρχην ἰθυνειν, εμὲ δὲ otaro

δουλον σον καὶ υἱον, η κελευεις αυτος, το προσταττόμενον εὐ

αυτ' οικονομηθηναι περὶ ημῶς. εἰ μὲν ουν πρίτερος αυτὰς ἀποστῶ του ζην, επὶ σοὶ την αρχην κεῖσθαι nῶσαν, ἄσθ' a σοι δοκει συμφέρειν ποιεῖν ' εἰ δ' ἄρα συ γε προς τὰς αἰωνίους is μετακληθοση μονὰς, ἐμοὶ πάλιν την ηγεμονίαν 'Pωμαίων κα-

νἐ δἐ ανάγκης τε καὶ αἰδους μεριζομενης, ἴσχυσεν - ανάγκη,

καί τι των μη προσηκόντων καὶ απαιδευτων καὶ λέγειν καὶ πράττειν βιαζομένη. δεον γὰρ καἰ ημῶς αυτους καὶ πόλειςao καἰ χρήμαπα καὶ ὁμου πάντα σοι ἐγχειρίζειν, δυεῖν ἔνεκα αἰτιων ἔτέρως Θαγκάσμεθα ποιεῖν. - μὸν, οτι τον μὲν ἐμὴν εις το τά σοι φίλα πράττειν προαίρεσιν καὶ τον περί σε τιμήν

V. 5s τε καὶ αἰδῶ θεός τε οἰδεν ὁ τὰ κεκρυμμένα εἰdώς, καὶ αυτὸς,

dumtaxat puerit Himilae delictoriarn mihi esse conscium. Quia vero propter innuimerabilia Peccata mea Deus lioc Permisit. Hii sum ei' etiam atPic etiam gratias ago, cliiod non ante Vitarn finivi, Piam tempus idoneum nanciscerer, quo et camiorem aninai naci, obedieniustudi lim, ac siil lectionem n cana tuai declarare Possem. Tu igitur, Ic rata ad me amitina tua eademPie cognata mea, petivisti nosti. Atqui ego a naa io imperatore Deo suppliciter contendo, ut in longos annos Vitam extendas, imPerium Bomant m Pibernes, et ego instar servi et silii impcrata tua ex sellare Procedente aratem tempore, quae illi placueritat, de nobis constituat: et, si pratis obeam, ut in te totuin recuinbat imperium; quo, Wiae tactu utilia censueris , ea praestes : sin tu ad mansiones illas sempiternas fueris evocatiis, ut milii denuo principatus Romanus relinclitatiir. Sed ista quidein, ut Deo plaei turn erat, ita se habeant. Nunc necessitate reveretitiaque dissidentibus , necessitas ricit et indecore imperateqi e dicere sacereque conlptilit. Ctam namaue et nos ipsos, et civitates, et peeunias et simul omnia in nianus tuas tradere decuisset, duabus cie eansis accus agere coacti sumus. Una, quod meam tibi gratificandi voltin-tatem, observantiam; pudorem erga te Deus novit, cui occulta patent.

et ipse quotica oeeario tulit , evidentibus argumentis haec ostendi.

154쪽

IIISTORIARUM I. 23.

των πραγμάτων παρασχίπων , ἐναργο τον aπίδειξιν ἐποιη-AX. i3at σάμην. πέποιθα μεν ουν, ώς και αντὸς διατεθήση τον ἴσον

τρόπον περὶ εμε, και την πατρικον ευμένειαν καὶ την φυσι-Bκον στοργον ἄλλον εμοὶ τηρήσεις καi καθαράν' ουπω δὲ τον 5ἀπόδειζιν βεβαιαν των πραγμάτων παρασχομένων, ουδεις ἄν καταμέμφαιτο δειλια κατεχεμενον. δευτερον δο ο καὶ ἰσχυρ τερον του προτέρου , επειδὴ τους συν ἐμοὶ πάντας, τους μενυπῶ δειλίας, τους δ' υπὰ κακοβουλίας, εστι δ' ους καὶ διὰ τοτοῖς κακοῖς χαίρειν, εώρων τον πόλεμον αἱρουμενους, εἰρήνης

ιοει μὴ μέχρις ἄκρων ωτων ἀνεχομένους, ἐναγκάσθην τι μικρὸν

καὶ του ἔντος καλου καi δικαίου παραλιπεῖν, ῶς αν ποιῆσωπῶσιν ανεκτὴν τὴν ειρήνην. εστι δε τουτο, τὸ , εμε μis εκ

λοβρίας ἄχρι καὶ πρωτουπόλεως των μεταζυ χωρῶν τε καὶ πόλεων καὶ στρατιῶς, ετι δε καὶ δημοσίων φόρων τὴν διοί-c15κησιν εχειρο σε δε, βασιλευ, αυτῆς τε τῆς Κωνσταντίνου μ χρι Σολυβρίας καὶ των κατὰ τὴν εω τοῖς Ῥωμαίοις υπηκόων πὸλεων, ετι δὲ καὶ νῆσων πασῶν καὶ τῶν απὰ χριστουπόλεως Μακεδονικῶν τε καὶ εσπεριἈν επαρχιῶν ἄχρις Ἐπιδάμνου καὶ Ααλματίας, τῶν ἄκρων Ορων τῆς Ῥωμαίων ηγεμονίας. ελπίζω ao δε του χρόνου προῖόντος ἐμέ τε αυτον καὶ α δοκῶ νυνὶ σjετερίζεσθαι υπῶ τὴν σὴν εζουσίαν παραδώσειν ἀγαγὼν, επειδὴ καὶ νυν ουκ εκ προαιρέσεως, ἀλλ' ανάγκη συνωλυμενος, προῆγμαι. ποιεῖν ' Πιαυτα προς τον βασιλέα βασιλευς ὁ νέ- D

ος μηνύσας, ἀπέστείλε καὶ ορκους εν δνσὶ βιβλίοις εγγεγραμ-

Confisus quidem sum, te pari In me animo fore, paternamPle Pro- pensioueni et naturalem illam earitatem erga me sinceram incor. ruptamque Servaturaim. Sed eum rerum conclitio istaec constanter demonstrandi tacultatem tibi non Ilim obtuleru, nolim idcirco alicuius disi lentiae a quoquarii reprehendi. Altera, in qua plus momenti est ac Ponderis; postquani de exercitu meo alios timore quodam, . alios perversitate, alios, quod alienis incommodis gaudeant, hello se ereaere animadverti, pacis vero mentionem auribus aversari,

ut Gnatin us earn sacerem tolerabilem, ab iusto et honesto paululiin declinare necesse habui. Est autem hoc, ut ego a Selybria tisque Christopolin Iocorum interiaecntiunt, oppidorum, militarium copiarum, Vectigalium administrationem obtineam: tu a Constantinopoli omnia usque Selabriam, et urbes orientis, quae Piidem Romanis Parent, Praeterea insulas omnes, et a Christopou Macedonicas atque occidentales provincias tismie Epidaninuni et Bain aliam, Piae si ut Romani imperii metae ultimae, possideas. In spe sum, me ali Prando et memet ipsum et quae nunc mihi vitulicare videor, in arbitrium Potestatem lite tuam traditumini: quandovii leni et istud non sponte, sed nocessitati cedens facio. Hiiiuscemoui responsum iunior seniori

mperatori misit, aimulque libellos duos, in quibus inscripta iura

155쪽

irai μένους, ἐζ ἔκατέρου πρῖς τον ἔτερον βασιλέα τον μερισμον '

περιέχοντας ων αρξουσι πολεων, καἰ τοῖς ομωμοσμένοις ἐμμε- νειν ἱκάτερον ισχυριζομένους, ῶς αν , ει αρεστὰ δοκοιὴ ταυτα

κἀκεινω, τοῖς ἱεροῖς εὐαγγελίοις τους ὁρκους πιστους ποιησας καὶ ὐπογραφαῖς τος οἰκείας χειρος ἐρυθραῖς, προς5αυτον , αυλς τὰ ἰοῦσα κἀκεινου δράσοντος. ἐπει δὲ ἔδει καὶ των ἐκ του νέου βασιλέως τινὰ παρεῖναι, τοὐς ἐπ ράφους ορ- κους ἀποκομίσοντα , ὁ παρακοιμώμενος Ἀπόκαυχος ἀποστέα χεται παρὰ τοῖ μεγάλου δομεστίκου, τού Συργιάννου προς P. 74τουτο πεισαντος. τ'ς μέντοι βασιλέως α νεφιῶς προς βασιλέα ro

εἰς Βυζάντιον ἀφιγμένης, καὶ τούς τε λόγους τού ἐγγόνου καὶ βασιλέως, ἔτι καὶ τον εἰρηνην καὶ ἐφ' οἷς ἐγένετο

ἀπαγγειλάσος, πρωτα μεν εκπληξις ειχε τον βασιλέα, καὶ σχεδὸν ηπιστει τοῖς λεγομένοις. ἐπεῖ δὲ ἐπειθετο ἀληθο εἶναι, ηδέως τε ἐδεζατο τον εἰρηνον, καὶ τω ἐγγόνω χάριτας ἄμο- i5λόγει πολλάς συναγαγών δ' εν βασιλειοις ευθὼς τους ἐν τη

νσταντινου ευρεθέντας αρχιερέας, τούς τε ορκους μετέλει, καὶ τον πρότερον ἐκφωaηθέντα κατὰ τού νέου βασιλέως καἰ των συνόντων διέλυεν ἀφορισμὸν, βασιλέα πάλιν τονεγγονον κελεύσας καὶ εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι. μέλλων δ' αὐθις dio τον αυτην α νεφιὰν αυτοῖ προς βασιλέα τον νέον πέμπειν ώς B τοὐς παρ' ἐκεινου λοφομένην ὁρκους, ἀνιώμενος οτι μο τωνευ γεγονότων τις, ἀλλ' Ἀπόκαυχος επὶ το τοὐς ορκους παρα

menta, ct urbes, quas alter alteri per partitionem attrabneret, conlinentia, et ulminaque iii rata praestiturum amranantia r ut si eadenhilli probarentur,. adllibitis sacris evangeliis et tu inlata maniis suae subscriptione fide sacramento conciliata, sibi eos dorn idem laetum remittore L. Ceterum quia de a1nicis iuuloris imperatoris oportebat esse, qui eouβcripta iuramenta deportaret, suasu Symianuis a magno do inestico citi ictili sacra praepositus Apocatachiis cicligitur. Ubi Byzantilina reversa Palaeologina imperatori clicta nepotis et pacem cum comtitionibus a linissam exposuit, ille primum sic obstupiiit, ut quae licebantiir vix Tamen iit iidem adiunxit, libenter pacem accepit et nepoti gratias non Vulgares habuit, statimqtie episcopis, qui Constantinopoli tum inveniebantur, in Palati lim accitis, iusiu-xamluin dedit; et nuper in nepotem eiusPie lactionem pronuntiatam

.devotionis sententiam retractans, mirsiis imperiitorem et esse et no

minara iussit. Eandein porro amitinam licrum ad illum eius assiurandi missurus, dolens non ali luem honestiore loco natum, sed Apocauchum ait iliramentum deserenduna venisse , sic eam compe Iat: Qiiod nepos meus adeo me Veneratur et colit, meaque causa

156쪽

HISTORIARUM I. 23.

και προμηθειας τε καὶ τιμης, πολλων ἀμοιβὰς ἀγαθων ευχ A. c. t a μαι τtu βασιλεῖ και ἐμου εγγόνω παρὰ θεου, ου μόνον κατὰ τον τῆδε βίον, ἀλλα καὶ κατ' ἐκεῖνον τον ἀτελεύτητον. ετι δέ ' μοι και θαυμάζειν επεισι τό, τε μέτριον αυτ ῆ του ηθους και5τον ευθυτοτα του τρόπου καί το προς τὰ καλὰ βεβηκος, οτι νέος ων καὶ βασιλεὼς καἰ παρὰ πολὐ των αντιπάλων κεκρα V. ωτοκώ ς, εξ ων εἰκὸς ην προς φιλοτιμίαν ἐπαρθοναι καὶ φt σο-

θ οναι καὶ η ἀγνωμονησαι περὶ 'μῶς, η, τῶ γε δευτερον, Cἄπερ σῆτουμεθα αυτοὶ ποιήσαντα φανερὰ, ειτα ἄπερ ηθελεν 1Oαυτος χαρίσασθαι, ῖνα θαυμάζοιτο παρὰ πάντωw ὁ δ' εποίησε τοιουτον ου δεν, αλλὰ τοὐς μεν εμοῖς λόγους διετ ρησεν ἐν ἀδήλτ, ουδενος ἐγνωκότος Λέρου πλον του μεγάλου δομε-

στίκου μόνου ' αντὸς δε τοὐς λόγους συνετῶς αγαν καi κοσμίως οἰκονομήσας, διπλῆν ὴμῖν κατέθετο τον χάριν, οὐ i5μόνον τὸ, τῆς ' μαίων ηγεμονίας πάσης ξδ' προς αυτὸν κλινούσης, μέρος μέν τι παρακατασχεῖν, τῆς λοιπῆς δ' ἁπάσης μῖν παραχωρῆσ46 αλλὰ καi του μηδ' ουτως εἰς στενὰν κομι- δη τὰ 4μέτερα ἐληλακότα εκπομπευσαι θελῆσαι. ἐζ ων ἐμὸDnεπεῖσθαι σαφῶς συμβαίνει, ώς ον δ' ἴχνος καταφρονήσεως αoἐni νουν ἐλθεν αυτου ἐνδείξασθαι εις εμε, αλλὰ την προτέραναιδῶ καὶ εὐλάβειαν ἀποσώζει. ἐκεῖνο δε οπ εκιστα λυπεῖ,

οτι μο πρὸς την παράληφιν τῶν ορκων, πολλῶν τε καὶ αγαθῶν καi τῶν καθ' αἶμα προσηκόντων αυτω συνόντων, τούτων

μεν ἀπέσταλκεν οὐδένα, τὸν δῖ'Aπόκαυχαν, ἄσημον μεν οῦντα a5καὶ εk ἀσημων, καὶ ουπω χθες καἰ πρώον τοῖς τῶν δομοσίων

tam est sollicitus, multa ei vicissim . bona non in hae tantiam , verum etiam in illa immortali vita a Deo comprecor. Aciliaec inoderatum eius ingeniuna Probos lite mores auIue in omni honestate Progressus admiror; clii Oil iuvenis et imperator multoque adversariis superior, unde probabile fiebat, arrogantia Elatum tumiduni lito, aut ingratum iri nos futurum, atri eerte quae uos petebamis evulgatis, d inde qliae ipsi collibuissent largiturum, ut sibi plauderetur ab omni- hiis: nihil horum perpetravit; sed petitionem meam uni niagno domestico aperieus, prudenterque ac modeste admodum respondeus, duplicem uobis gratiam persolvit; nou solum quod Romano imperio hani toto in eum inclinante, partem retinet, reliquiim omne nobis Ceclit; Verum etiam, quod rebus nostria tam vehementer laborantihiis, nullo fastu insolescit. Ex quo penitiis ita sentio, nunquam ei venisse in mentem, vel particulam despicientiae nostri prae se serrer sed

revereuliam ac Pietatem anticiuam erga nos custodire. Illiut tarneu maxime emiciat aninium, quoci eum apud se plures et probos et San guinis necessitii line coniunctos haberct, per quos iti ramentuIn R. nobis reciperet, horum nullum, sed Apocauctium, obsci iraim ex Ob acuras uatum misit, qui nuperrimo exactionum coactoribus scriptum

157쪽

A. c. 13aiφΜοον πράκταις υπογραμματευοντα. καιτοι το δεινότερον

ἀφεΠον, ως δή τι θαυμαστὸν λέγων. ο γὰρ αντος εμὲ πολ-

χαῖς ωποσχέσεσιν εξαπατήσας, των δημοσίων αλῶν εφορος Ωπεδείχθο. εἶτα των μεν υποσχέσεων εκπεπληρωκεν ουδωP. 75ὁμου δὲ πασαν την εκ των αλῶν πρόσοδον καταφαγών, καHδιὰ τουτ' εκ πολλῶν ολίγα ζητουντος ἐμου λαβεῖν, τΨ καιρωχρησάμενος, προς τον ἐμὰν εγγ ονον se χετο ἀποδράς. τίς ουν

τουτον ἰδὼν ουτω τιμώμενον παρ' αυτω, ἄστε καὶ επὶ τοῖς τοῖς επενεστάτοις προσῆκουσιν εργοις αυτῶ χροοθαι, ουκ αν

ἔζεπίτηδες νομίσαι εις ανίαν ἐμοὶ παρὰ βασιλεως του επόνον Io συνεσκευάσθαι; εἰ γὰρ καὶ τῶ ἔντι μη παρ' ἐκ νου τοιαυτηπέπρακται γνώμη, ἀλλ' οἱ πολλοὶ Ουτω γε νομιουσιν ' Ἀποκριναμένης δὲ καἰ αυτος, οὐδ' ἄν αυτη δοκειν καταφρον κῶς παρὰ βασιλεως του νέου τον Ἀπόκαυχον ἀπεστάλθαι ,,πολλὰς της εἰς σὲ, βασιλεs, αἰδοῖς τε καὶ εὐλαβείας δεδαμ i5Bκότος τὰς απολίζεις,'' o βασιλεῖς τόν τε πρωτασοκρητις Βαρδαλῆν καὶ τον Καλλικρηνίτην αμα συν αυτη προς τὸν επονον αποστέλλει. ἀφικομένων δὲ προς αὐτὸν, προς μὲν τοῖς περὶ

τοῖ Ἀποκαύρου λόγους ἄς ἐπύθετο τοὐ βασιλέως, ομο ουτωμανείην'' ὁ νέος εἴρηκε βασιλεῖς ,,ώς η μικρὸν η μέγα olao

λύπη ο καταφρονησει τού ἐμου ποιοσαι κυρίου καi βασιλέως. το γὰρ ολως προς αυτὸν dμαρτεῖν εκὀντα, τος ἶσqς αζιόν ἐστιν αιτίας παρ' ἐμοὶ κριτη, ἄντε με5ζον ἄν τ' ἐλαττον αμάρ

faciebat. Quanimiam quasi qui Harn singulare dicerem , quod absur-

vilis est omisi. Idem enim Apocauchus clim multis me pronaissis Ciretini luxisset, mea auctoritate rei salariae praefoctus est. Deinde Promissa posthabens, cum simill onanes e sale re lutis devorasset, et ego idcirco do multis pauca requirerem. occasione ustis , acl nepotem

meum profugit. Quis igitur hunc liominem tantopere ab illo lionoratum cemens, ut in negotiis nobilissimis liominibus deserenilis eius opera utatur, non de industria a nepote ad dolorem milii iiiii-rendum esse comparatum existin et 8 Et ut istuc hac mente non fecerit, vulgus lanaen id arbitrabitur. Respondente Palaeologiua, non sibi videri Apocaiichum a nepote contemptus gratia ligallina: quandoquidem eius tot erga ipsum antea reverentiae et ingenui timoris documenta exstent; imperator protoscorctariunt Baritalen et Callicre- niten cum ea ad nepotem mittit. Qui ubi senis super Apocauclioserinonem audivit, Procul a me sit Ista insania, inquit, tit vel parvi navel magniam quippiam ad molestiam contemptumve domini mei et Vimperatoris designetur in quem scientem Peceare, magna omninoctilpa inuetur, Ino iii lice, etiamsi peccatiina non mal uum suerat. Apocauchua non ut legatus, neque ut pacis confirmator, hace cuina

158쪽

κα και ἀναγκαιοτώτων πέμποντές τινι γράμματα, καὶ τοῖς C. φαυλοτάτοις των οἰκετων χρώμεθα προς μετακομιδῆν. ομως εἰκαι τινα εχει μέμφιν, παρὰ του μεγάλου δομεστι κου τας 5ευθύνας ἀπαιτεῖν, ου παρ' εμου, προσήκει τον βασιλέα ' παρ'

αὐτου γὰρ ἀπέσταλτο. τους υρκους δε βεβαιώσας και τοῖς

πρέσβεσιν εγχειρισας, χαιροντας εςαπεστειλεν.

τόν ' ης καὶ μετὰ τον προς βασιλέα ἄφιζιν παιδίον αρρεντεκουσος, μετὰ μῆνας οκτὼ το παιδίον ἐτεθν κει. ὁ βασιλευς

δε τὰς Mn' αυτὸν πόλεις περιών, και των αυτῶ συνόντων

τους ἐπιφανεστέρους τιμαῖς τε καi δωρεαῖς καi επαρχιῶν καἰ i5πόλεων ἐπιτροπαῖς, τους δ' ἄλλους χρήμασι καὶ ετησίοις ραπευσας προσόδοις, διετριφε το θερος. ἰδο δε του θερους τελευτῶντος, κατὰ τὰς ἀρχὰς μάλιστα του Αὐγουστον μονὰς οι προς τῆ Κωνσταντίνου του βασίλέως φίλοι δηλοῶσι διαγραμμάπων αντῶ, ώς ,,ὁ Ἀργιάννης συμβάσεις προς τὸν σὸν

δ' ἄμα καi μεγάλτ δομεστίκεο τὰ γρῶμματα ἀναγνουσιν εδόκει λυσιτελεῖν προς μεν το παρὸν εν ἀπορρήτω τὰ μηνυθεντατορεῖν' πέμφαντας δε πυνθάνεσθαι παρὰ τῶν φίλων, εἰ ὁλως

ἀληθῆ τὰ περὶ Σοργιάννη μονοθεντα. σχέτλιον γὰρ Oτο καἰ a5βαρῶ πρὶν ἀκριβῶς τἀλοθες ἐκμαθεῖν πραζαί τι τῶν - δεόν-

eognatae meae omela erant,) sed lantummodo ut tabellarius veni . Et constat, nos etiam ito magnis rebus maximeque uecessariis acialios scribentes , tabellariis uti solere famulorum abiectissimis. Nihilo minus si qiii l repreliensionis res liabet, nou a me, sed a 11 agno domestico Par est ut imperator rationem exigat; ab eo quippe missus fuerat. Post iuramento consimilato et legatis tradito, Iactos mimisit. 24. Secun luna Pentecosteri, ineunto Iunio, cum exercitu Adri uno Pol in regresstis, Irenen uxorem Constantinopoli adducendam ad se cirrat. Illa post adventum sutina proloria InascuIam Parit, quae Post octo menses obiit. Imperator urbes suas inViscus , et si ominu Nobiliores lionorat iis, munera hiis , Provinciartim oppidori Inquo Prae

fecit ras, alios Pecuniis et annitis pelisionibus sibi demerens , in his aestatern consumit: qua praecipiti, initio Augusti mensis , qui erant Constantinopoli arnici, Per litteras eunt ιl eont, Syrgiannem aVΟ λEtloratiim, brevi ait illum prosectu mina. Epistola perlecta, imperatori et ma Ino alomestico visum est saei emtii in , ut perscripta silentio iupraeseris tegerent: mitterent autem anticos illos percuncta turn, Vcra lecaseiit, vae de Syrgianne siguificassent. Veritate enim nondum ex

159쪽

Ψας συνθύκας' διυ καὶ σφόδρα Περιαλγοσαντες μεμηνυκε ναι' σοῖ δε μελήσει τὰ λυσιτελουνrα καὶ βουλευεσθαι καἰ πράττειν5σα vrto.'' τοιαυτα περὶ Ἀργιάννο πυθομενος ο βασιλεῖς, κατ' ἰδιαν μόνον παραλαβών ,,οκοκοειν V ετο Προς αυτον δεπερῖσον, ώς συμβάσεις θέμενος προς τον εμον πάππον καὶ βασιλέα, μέλλεις μεθιστασθαι προς αυτόν. ειτε δὲ αυτος τοὐς λόγους ἐποιο σω πρῶτος, ἐλπισας τι πλειον εὐρήσειν, εἶτ' ἐκεῖθεν io πολλαῖς ἡ ποσχέσεσιν ἀπατηθεiς ἐπεισθης, εἰθέναι σαφῶς ουκεχω. εἰ μὲν ουν ουκ ἀληθο τὰ εἰρημένα, αυτοι τε οι εἰπόντες δικαιοι κατηγορεῖσθαι, ἐγώ τε ἄβιος Ουκ επαινου τοῖς συκο- λάνταις πιστεύσας. εἰ δο οπερ εφζν, η αυτός τι πλεονεκτῆσειν

cόλπισας, η ἐκεῖθεν πεισθεiς ὐπῆχθος προς τοὐτο, εἰ μὲν ἐθε- is λύσεις τῶν τοιούτων ἀποστοναι λογισμῶν, ἐμοἰ βουλευομένω πεισθεῖς, καὶ την εις εμι πιστιν καὶ φιλιαν ἄσπερ καὶ πρότερον ἄδολον καὶ καθαρὰν τηρεῖν, τος αυτης ησπερ καὶ ΠPὐτερον απολαύσεις παρ' ἐμοὶ καὶ φιλιας καὶ ευμενειας, οὐδἐν τῶν τοιούτων υπολογιζομένω ἄσπερ οὐδ' ἄν εἰ μη τον ἀπηναο ἐγεγόνει, ἐπεῖ οὐδ' ἐτέρφ τινἐ πλην ἐμοὶ καὶ τω μεγάλω δε-- μεστι κω μόνω τὰ τοιαυτα ηλθεν εἰς ἀκοάς. εἰ δ' ώς ἀγνώμ. μονά τινα καὶ πονηρον εμὴ ἀποτρέπη, καi τὰ συνεῖναι καi8. συμβιβήσεις coni. ED. P., mistra.

Id orato cognita, agere aut loqtii otio I nain is conVeniret, graVe et inliti inaniam itulicabaIit. Illi responUeriint, cliligenter se iii Iliisivissr,li lii illo lite ili licisse, imperatorem avum et S Ῥgian nem Ilaira mutiri II pi, uicitus, Reiliis pepigisse. Id se ex animo dolontes , sigillificatu an Ol Miss : videret illio pacto semet consilio et opera iuvaret. Ilis de Syrgian ne intellectis , sollini in secretii in arulii ccus nePos , sic ait: Berraintiatum est mihi, te societate pacta clim avo meo, ad ipstim ira Iisiliaraim. Turie Prior te in ea ulem Iusi ut aris, sperans mattis aliqui ii iiiveuttir In . an ab co intillis pollicitationibus in Daudein illoctiis sis, Ilaud satis scio. Si vana sunt clii ac uultivi, et citii uiruti amant merito accusari clelaeni, et ego alii ni ine lautiandiis sit in , cliti 3b c Pliantis,sul In conini Octavcrian. Si, iit ilicebam, alit Plus te consectituriana arbitratiis, aut liuitii in persuasiis Iluc devenisti, et liis cogit zitio tibiis monitii ineo exciissis, si lean In illi armorein lite Pristiui in Sincerator ac puriter Praestare Voltieris, acclite iit aute benevolu in ino et alni cuin tibi saxo experiare: Iaec praetcrita, peri u leac si nulla suis serit, reputabo; quandoquident praeter Incas magni lite domestici, nil uius a tires tetigeriint. Si vero ut iniquum et nequa in Iuc frigis, nae climque Vivere ac versari tutolera inluni Putas: sed ab avo divitia quae lain bona te adepturum credens , ad illum

160쪽

HISTORIARUM I. 24.

συνδιατρίβειν Ουκ ἀνεκτὸν &λλ' υπερφνο τινα καὶ μεγάλα A.C. i as Παγῶ του εμου παππου καὶ βασιλέως οἰόμενος ευροσειν, ὁλη D-προθεσει Προσχωρησαι αυτω προειλου, ἀνιῶμαι μεν ἐπιδιαστάσει τη ση, φιλου και συνήθους αποστερουμενος' βιανοδε οὐκ επάξω, οὐδ' ἄκοκτα κατασχεῖν εθελοσω, επει ουδε τοναθλον ου τε πολεμου νομω, Ουτ' ἀλλη τινὶ βία προς το ἐμοι δουλευειν υπηγαγόμον, ἀλλ' εκοντὶ προσεχώρησας αντος, ελο-V. 62μενος εμοὶ συνειναι και συγκινδυνευειν, και παν οτιουν υπερεμ οὐ και υφίστασθαι και πράττειν ἐπαγγειλάμενος. ο δ' καἰ 3οκαλῶς ποιων, ἀληθες ἀπέφνας ἐπι των εργων. ου μην οὐδ' αυτὰς αχάριστος ουδ' ἀμνήμων ἐφάνην των ἀγαθῶν, αλλαθεοὐ τη περὶ τους φιχους προθυμία καὶ δυναμιν παρασχομένου, τούς τε ἄλλους καὶ σε, ῶσπερ εδει, τιμαῖς τε καὶ δωρεαῖς αζιαις των πόνων ημειφάμην καὶ της προθυμίας της εις P. III 5εμέ. επεῖ ουν εκοντὶ προσηλθες, ουκ ἀγαθὸν λαθραίως ἀναχωρεῖν, ἀλλ' εις φανερὸν συνταξάμενον ἀπιεναι. οιομαι μενουν ουδε τον εμὸν πάππον καi βασιλέα πρὸς πόλεμον εroιμαζόμενον, επὶ κακώσει των ἐμῶν πραγιείτων σε προσλαμβα-

νεσθαι βουλεσθαι, ἀλλα τον μεν εις εμι εἰρήνην καἰ τὰς

Σοσπονδὰς ωγιαινουσας τηρειW ἐφίεσθαι δ' απλῶς ουτω καὶ σιτελεῖν υ αυτόν. καίτοι μοι καὶ τουro λίαν επεισι θαυμάζειν,οπως, αυτῶν τῶν πραγμάτων τῆς εις αυτὸν εὐνοίας - οὐ καιευπειθείας εναργεῖς παρασχομένων τὰς αποδείζεις, ὁδε, υπερ-κ αν ποτε ἐλπισα, ου φιλουντος εργον οὐδἐν ενδείκνυται εις

25εμέ. εἰ δ' αρα καὶ πολεμεῖν ἐμοὶ προηροται, θεου μεν μελῆ-

te adiungere deliberatissimum habes, doleo ista discessione ilia, eum rite amico et farniliari Privatum videam; vini tamen nou litteritabo,n 'cli e invitum retinebo , quando neque a principio vel lege bellica, vel alia clii allain violentia, ut mihi servires, te con puli: vertim ituro me aecutus, mihi adhaerescere, meeunt caput obiectare periculis, Incalle causa quidvis facturaim Passuriini Iue promisisti, i ictu e re ipsa etiain Praeclare clemonstrasti. Verumtamera nec ego ingratus meritorumque irrimen or mi. Nam eum Deus arilenti voluntati meae an amicos etiam facit linterii trabilisset, cum alios, tum te quoPie, ut decebat, donis honoribusque ob Iaborem ac studium erga me tuum reIuliueratus stim. Et qttoniam volens ae Iihelis naccum te coniunxisti, tiirpe est elan- et luna, ac non potius aperto vale dicentem recedere. Neque tamen RVMIn meti In bello accinctum, te ad Vexaudas sortiinas meas asciscere; scit pacem ac foedus inviolatum servare et te subesse sibi sine dolo nialo velle opinor. Qtiarnqtiam et hoc It irari satis Ilequeo, cum factis ipsis benevolae mentis et obeclietitiae siplificationes ita Iuctilentas dederam, qui talutem isse, illiod nun itiain speravi fore,

nullo indicio mihi se amicu in ostendat. Quod si sorte etiam armis