장음표시 사용
51쪽
D Ἀνδρόνικον καὶ Μανουηλ τον δεσπότην, και θυγατέρας, ' -- ναν και Θεοδώραν. -ουν συμβεβοκεν επὶ των ἀναγεγραμ- μενων βασιλεων, ἀπο των του Aάσκαρι χρόνων πρι Μιχα λβασιλεως του των Παλαιολόγων δευτερου, πολλοῖς ἐγένετο συγγράφασλχι σπούδασμα ου μικρόν -ὼν αυτος τε σὐ και5ει τις ετερος βούλοιτο, δυνηθει η αν ακριβῶς μαθειν περὶ των P. 6 πεπραγμένων' εἴ γε μο κἀκεῖνοι, ταῖς προρρηθεισαις ἐνσχε--θέντες αιτίαις, το μὲν ἀληθο λέγειν εἰ ασαν χαιρειν, αυτοὶ δὲ οπως ποτὲ Λυχον διακείμενοι περὶ ων διελέγοντο, ουτω δ' καὶ τον διήγησιν ἀπέδωκαν των πραγμάτων, ἀρκεῖν αυτο 10ηγούμενοι προς ἀντιμισθὶ αν ἐῶν πόνων, η τον φιλούμενον επαινέσαι, η τον μισουμενον καθυβρισαι, της δ' ἀληθειας μηδὲν B φροντίσαντες. εζ οτου δ' ο βασιλεῖς Μιχαηλ, των Παλαιολόγων ὁ δεύτερος δηλαδη, του παροντος ἀπέστη βίου, η ουδεῖς συνεγράφατο τὰ τοῖν βασιλέοιν, ζειργασμένα ἐν τε τοῖς εἰρηνης15 καιροῖς καἰ εν οις περὶ της αρχης ἐπολέμησαν προς ἀλλήλους η εἴγε καὶ συνεγράφατο, Ουκ ἄν οιμαι καθαρῶς της ἀληθείας
αυτον εφάπτεσθαι, ἄτε δ' των πραγμάτων ακριβο γνωσινουκ ἐσχηκότα, πολλῶν - ὀλίγω χρόνω καὶ ποικίλων συνενε-
cχθέντων. διο σύ τε καλῶς ἐποίησας παρὰ του σαφῶς εἰδότοςm ἐθελησας μαλιν, εγώ τε μηδὲν μελλησας, την διηγησιν ἐκθ σομαι τῶν πραγμάσων, της ἀληθείας προτιμήσας μηdέν.
dronicum imperatorem, ManueIem despotain, mulieDris autem sexus Annam et Theodoram ex ea suscepit. Quae autem ten poribus imperatorum , quos supra dixi, a .Theodoro Lascari usqtie ad Michaelem ex Palaeologis sectandum acta sunt, in iis describendis complures diligentissime elaborarunt: unde et tu, et quibus libebit, accuratain rerum cognitionem possitis parare, nisi sorte etiam illi, prae- lictorum rei criminum , veritatem valere iusserunt, et prout erga eos erant animari , de clitibus exponebant, ita rerum nobis memoriam trR-diderunt, satis magnam sitis laboribus mercedem statuentes Vel immodice conantemtare quos diligerent, vel despicabiles reddere quos odissent, veritatis rationcm habentes nullam. Ab excessu ait teni Michaelis Palaeologi secundi aut nen o liris luan litae ab litro citie imperatorBet pacis temporibus et bello, in illio de imperIo dimicariint, gesta sunt, conscripsit: aut si etiam, non eum arbitror in corrai plani Veritatem attigisse: utpote accirrata gestoraim cognitione destitutura , quandoquidem haud ita longo intervallo multa et varia conligerunt. Quocirca cum tu prudenter sacis, ab eo accipere ilia desiderans, qui ea certissime novit: tum ego nihil procrastinans, eadem quam verassinae explanare occipi Rm.
52쪽
α. τοι νυν βασιλευς ουτοσι Μααηλ, συμβασιλευων P. 10 Ἀνδρονίκ03 τῶ βασιλεῖ και πατρι καὶ παῖδας εσχηκὼς, καθάπερ V. sεἰπόντες εφθημεν, υρρενας δυο και θυγατερας τοσαυτας, τρομεν ετέραν των θυγατερων την υνναν Θωμα τω δεσπότη, 5τ 0 του Νικηφόρου του δεσπότου παιδὶ, αρχοντι της Ἀκαρνανιας προς γάμον εξεδωκε' την Θεοδώραν δε τω βασιλεῖ Μυσῶν Σφεντισθλάβl' τους υἱους δε αυτου, τον βασιλέα Ἀνδρόνικον
τῶν ἀφεῖς ἀνάγεσθαι βασιλικῶς, αντὸς ἐπεραιώθη προς εω,
10τοῖς υπηκόοις εκεῖσε τη βασιλεία Ῥωμαίων την δυνατην εἰσοίσων βοήθειαν, πάσχουσι κακῶς υπὸ των Περσῶν. ολίγον δε P. 11 τινα χρόνον ἐνδιατρίφας ἐκεῖ, και προς την Κωνσταντίνου πόλιν ἐπανελθὼν, πέμπεται παρὰ του πατρὸς αυτῆι και βασιλέως τη Ἀδριανου πόλει ἐνδιατρίβειν. και διετριφεν ἐκει χρό-
15νον τινὰ συχνόν ειτα του πατρὸς πάλιν προστεταχότος, προς Θεσσαλονίκην ἀπηρεν. ἐν τουτοις ἔντος αυτου, ηκουσι κακῶν
ἄγγελοι πρὸς αυτὸν, την του δεσπότη συνοικουσαν Θωμα θυγατέρα αυτου λέγοντες τεθνηκέναν και μετὰ μικρὸν ἔτεροι τῶν προτέρων βαρυτέρας φἐροντες αγγεχίας τὸν υιὸν αυτου 20μανουηλ δεσπότην εφασαν τεθνηκέναι. εἴτε δὲ και νόσημά τι τῶν ὀξέων ενδον οἰκουρουν ετι η της ἀθυμίας υπανηφε φλὸξ, εἴτε και αυτη καρο αυτην η ἀμετρία της λυπης ηρκεσε πρὸς θά- Bνατον αυτ ο, μετὰ ὀγδό ν ημέραν της αγγελίας τος τελεττης
13. Urs. - του et ita saepius infra . ED. P. και post αδεν Gr. 1. Michael imperator, seniorris Andronici et patris in imperrio socius
et collegn, cum generasset, sicuti antea demonstravinius, filios duos, filias itein duas, Annam quidem filiarum alteram Thomae despotae, Nicephori despotae filio, principi Acarnaniae, in coniugium tradidit, Theodoram autena Sphenti stillabo Moesorum regi eonnubio iunxit: puerosque ambos Andronicum imperatorent et Manuelena despotam avo regali visciplina educandos concredens, ipse in orienteIn trans misit, ut qui illic in Romanorum ditione erant et a Persis vexaban- . tur, iis pro copia auxilium poriaret. Ubi cum non ita diu commoratus esset, Constantinopolin revenit, et a patre Adrianopolin missus, diutius ibidem aetatem habuit. Ab eodem denuo iussus, Thessaloni eam proficiscitur, quo illi tristes nuntii asseruntur, Annam filiana, cum Thoma despota coniunctam, lucis usuram redes disse, parvo intervallo alii prioribus etiam tristiores, Manuelem despotam iuniorem filium vivere desiisse. Sive autem morbum quentiam intestinum et acutuna dolor acceptus veluti sanantia succensum exaggeravit, sive ipsa per se luctus immensitas tantum valuit: die post acceptum de fili morte . .
53쪽
A. c. 1320 του παιδος τελεττα καὶ αυτὸς εν Θεσσαλονικη, τριτον πρὸς τεσσαράκοντα χρόνον ἄγων της ηλικίας, ετους ἐννάτου προς τοῖς εἴκοσι καὶ ὀκτακοσίοις καὶ ἐξακισχιλίοις, δωὐεκάτη μηνὸς
τηκότος πατρὶ η του βασιλέως καὶ ωιod τελευτο, καὶ χρόνον μέν τινα συχνὸν ἐπένθησεν επὶ τω βασιλεῖ καi παιδί' ου γὰρ
δαίμονός τινος των εζητασμενων επὶ φθορα, βαρυ καὶ ἄγριον C. κατὰ της Ῥωμαίων πνεύσαντος ευτυχίας, η τἀληθέστερον μῶλ-10
σιν των επi πληθει καὶ μεγέθει το μέτρον υπερβαινόντων ημε- ' τέρων σφαλμάτων να τοιαυτα παραχωρουντος, επὶ νουν ερχε- . - ται τω βασιλεῖ Ἀνδρονίκτ, et ὀν μεν καθεστῶτα βασιλέα τὸν ' επονον αυτου τὸν νέον Ἀνδρόνικον ἀποστερησαι της βασιλείας15 καὶ εις ιδιώτου μεταστησαι σχημα, τὸν υἱὸν δε αὐτου et ὀν Κων. σταντῖνον δεσπότην οντα τω διαδήματι της βασιλείας κοσμησαι. . ου μῶλλον αυτου τούτου γε ἔνεκα διανοηθεῖς τουτο του Γων-Dσταντίνου, η ἄστε τὰ της βασιλείας αζίωμα καὶ εις τὸν εκπαλλακος αυτω δ' τω Λωνσταντίνυν προσόντα παῖδα μετα-20βηναι τὸν Μιχαηλ, ως πατρόθεν καὶ εd αρμ0νίας αυτω προσ
v. 10ουτε . γὰρ φυσεως ετυχεν εὐρωστου πρῖς τὸ φρονεῖν, ου ἐγ-25' 1. A. C. 1321 in margine ed. P., malo. 15. ἔγγονον. Vulgo ἔκγονον.
, nuntiuna Octavo ipso Sintiliter apud Iliessalonicani naturale concedit. annunt agens tertiunt ultra qua li agesii tum, ni, ortio condito sexies millesinio Octingentesini O vices lino nono, quarto Idus Octo tires, primodio hebd ima lis. Culia haec ad istulac ni odii ni evenissent, Amtroniciis senior de latus Olii tu certior factus, in i ii turno naoerore iacuit; in pectiis errani quani ullissi ine tam boni silli occasus descenderat. Exin quo pilian nialo dae incine ite iis illii' in exilio liorninibus ni achinando. sitiit exercitati, ius versiis noniano ruin felicia tempora dirunt et ininiane spirante, quinini O, ut vel iiis loquar, ipso univei sunt naturan pro citrante I eo ad itelictorii ni t ostroi ulli, qua ni ultitii ne quavitate itis nilo mi in , poetias e peletillas perniittente, Andri niciis decre- tuiti inni illipei a tori uil nepotcili suu in Andronicum itinio reni, ini perio spoliatii ni, in ordinem privati horninis rellige te, ac pro eo Constantinirin silmin cles polant i inperiali ilia lernale exornare ni editatur; neque id iam ipsins Constunt in i causa, illinin tit anaplitudo i in perniori nelia in ad Muinae letu pueririn, ipsi Constat itino ex calli ara pellico na-ttini, B qtin es Cullini us cogno inen invertit, tu ni itiarii itelliis a patre et per cognationis vinculunt veniret. Hic igitur Micliael generis sui
54쪽
κυκλιου πειραν επε παιδείας, ουτε προς στρατειας ησκητο το Λ.c 1320παράπαν, Di τε προς τι των υσα νεους κοσμεῖ ευφυῶς ειχε κανεπ' ὀλιγον, αλλ' ο τω παντάπασιν ἔντα παντος εστερημενον κα-
λου, δεινος ερως εισηλθε τον βασιλεα, τῆ λαμπρα ταυτηὶ και P. 125βαθει ας θεομενηὶ φρενος επιστησαι βασιλεία Ῥωμαιων. Ουτω δὴ διανοηθεις και εργου ηπτετο hJζ, και τον BIιχαζ λ εκ της παρὰ μητρι διατριβζς α7ελῶν, συνοικον ἀπέδειζεν εα υτ υ και συνδιατριηοντα, αυτω τε α εἰ παρακαθήμεν0ν και παριστύμενον, καi τὰ πρῶτα των γνοσιων ἀποφερίμενον, ἴσα γε εις τιμην' 10ετι τε διὰ σπονδος εποιεῖτο πάσης, εν τε τοῖς προς τους Oθεν. δύπ0θεν πρεσβεις χρηματισμοῖς, κἀν ταῖς προς αρχιερέας η τινας των σοφῶν ομιλια ις, η και ἄλλοις τισὶ λόγοις τον ακροατὴν δοκουσι συνετώτερον ποιεῖν eαυτου, παρειναι και ἀκρολ
15ναι ταῖς ἀγωνιστικαῖς ομιλια ις του βασιλέως, μετεκαλεῖτο του-
τον διὰ πολλῶν οἱς δή τι προυργου ποιῶν. σκοπος δ' ἐν αυτ 0,το εμφανὲς μἐν, ὼς ἄν αυτῶ περιποιηση τιμὴν και Ῥωμαι - ους πείσI ώς ἐγγόν ' βασιλέως αυτl προσέχειν' τὴ δ' αληθεια,
προς το μελετώμενον αυτον τῆς αρχῆς εζασκῆσαι υνος, καὶ 20πs0ς πειραν ἀναγαγεῖν διοικήσεως πραγμάτων βασιλικῶν. και τοι γε αντος ὁ βασιλενς 'Ἀνδρόνικος μετὰ τὰς συμβάσεις, ας ἐποιῆσατο Π ρος τυν εγγονον καὶ βασιλέα τὸν νέον Ἀνδρόνικον, εαυ- τον εζαιτιώμενος περὶ τούτου, ουκ ἐκ περινοιας τινος ξ κα-
21. καί rοι γε εἰ r. pro χαίἔοι M. son leni ex niuire vili d. ignoti in traxit, fuit quo celera quoque nullius pretii. IX uni neque illi ingeni inii pratilent in inlinituni erui, neque timeri liiiiii mrsciplinamini periliani linain , ne tuo nillilai is Scientiae exercitatio notia vel niuilio cretii, ne lite lieniunt ilia sntum eun lite indole in nil ullii in ivlolescentino declis et ornantentu in prae se tulit. Nili do tui non feci iis velle iliciis lit,i lo Androtii cuni ini pernio rein invasit, tit Onani in ollis uti onini latule inopein spleiuli dissinio et ni tac illi , lirin In illis iii πο principii liii .Ronaupo praeliciemi uni existiniaret. Ergra tibi consili lini expedivit, nillil in oranti lini ratus, Michael eli consti et ii line, convicitHllio nintris segi gatiam, it Ouaesti cuni suu Iu et contii lierna leni fecit; n latere suo nun iluani dies cedere passus est, et clunec ii in illic legi linie generatis lion Orifica tril, ierentur, in his cuni lena priinas ferro voluit. Insuper enixe operirin dedit, ut in responsis ad legationes unil eun te ni issas, et in congressibus cuna episcopis uiti ci in viris sapion lilius, nitisve in colloquiis, illiae auscultatore in seni clipso pru lentio rena elsccti ira viderentiir, coralia Michael a iusset at lite attenderet. Sin, i inperatore disceptante cuni quo Pim , 'sorte sortiina ab osset, pluribiis continuo ni issis, ut inagnunt Operito preti uni lac icns, eunt advocata at . At scopus si iii lena eius in specieinoriit, ut Pliis rationibus illi lion ore in auctori lutentque coiit pararet Romanisque velut nepotent i inperatoi is colendunt Observanduntque per- .
55쪽
. ca320κουργου σκέφεως nεγε τὰ κατὰ τον Μιχαηλ γεγενησθαι, ἀλλ'
ο ἀπεριέργως ουτω και απλῶς εκ του σηντυχόντος. και ην αν τοῖς τοιουτοις λόγοις ἰσχυρὰ πι στις τυ τε του βασιλεως α θωμα καιτο διὰ βίου παπιος αλον τῆ ἀληθεία προσεχειν,. εἰ μητὰ των πραγμάτων τέλη τὰς ἀρχὰς απέδειξαν εαυτῶν Ουχ ως ετυχεν βουδ' ἐκ του συμβεβηκότος, ἀλλ' εκ περινοίας και σκέψεως ου δικαίας γεγενημένας σκεπτέον δε εκ τῶν πραγμάτων.
D β'. 'Eθους γὰρ ἐπικρατουντος παρὰ Ῥωμαίοις, ἐπειδαν ἀπολίπη τον βίον ὁ βασιλευς, τους μὲν επιτρόπους τῶν επαρχιῶν ἄπαντας παραλυεσθαι της αρχης, εις ἔν δὲ συνιύντας,10 ορκοις βεβαιουν την πίστιν τω υπολειπομένω βασιλεῖ, εἴ γε εἰς εστιν η και δ 'o, ειτ' αJθις, οἶς ὼν αυτω δόξειε, τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζειν' ἄριστο και τότε παρὰ του βασιλέως, μεiis τροP. di του υἱου και βασιλέως τελευτην Μιχαηλ, τους τε εν τέλει καιτους ἐν α ιώμασι πάντας, μέλλοντας καθίστασθαι προς ἀρχὰς,15, ορκοις εμπε δουν την πίστιν τοῖς βασιλευσιν. ετελουντο τοίνυν V. 11 οι ὁρκοι ου κατὰ τον πρότερον συνήθη τυπον. ετι γὰρ και
Μααηλ ἐν ζῶσιν ἔντος του βασιλέως, εἴπερ ἐdέησέ τινα ορκ
δουναι πίστιν τοῖς βασιλευσι, προαπαριθμησάμενος τὰ ἄγια ἐν οἷς ἄμνυεν, ειτα στέργειν ἐλεγε και βασιλέας, πρῶτον μὲν20
Ἀνδρόνικον τον και πρεσβυτερον τω χρόνω και πατέρα τῶν βασιλέων, και την αυρου γαμετην, ειτα μετ' ἐκεῖνον τον υιον 20. βασιλέας. Vulgo βασιλέα.
suaderet; re autem vera, ut eum ad destinatii ni imperii fastigium praepararet et ad imperialium lanctionuria experientiani eveheret. Quam- quana ipsu inmet post pacificationena cum iuniore Andronico, quo a se culpBIn removeret, affirmare soluum serunt, 'quae Michaeli facta essent, non aliqua vafritie aut dolo malo, sed incuriose, nullo suco et casu sacta esse. Ac propter altitudinena quidem gradus, quena tenebat, RInoremque veritatis, cui in onini anteacta vita studii erat, firmam fidem eius reperisset oratio, nisi rerum exitus postea declarasset, earum exordia non sortuito et inconsulto, sed ex callido coin-mento potius et insidiosis cogitationibus exstitisset id quod res ipsa
demonstrabit. 2. Cum increbuisset apud Romanos consuetudo, ut ni ortuo imperatore pro Vinciarum praesides omnes decederent, et in unum Poeuntes, in peratori superstiti, si unus esset, alit etiani duobus, fidelitatis sacramentum licerent; deinde, quos ille delegisset, iis praefecturas tra teret: ecli-xu etiam tuni imperator, ut, extincto Michaulo silio collega, quicumque magistratus gererent et dignitates obtinerent, si eas sibi confirmari optarent, novo sacramento ituperatoribus sese obstringerent. Iusiurandii ni dabatur illud quidem, neque tamen Veteri Rc solenni In ore Nana vivo adhuc Michaele, percensitis antea sanctis, quRe test3bBntur, tum se agnoscere et alia plecti profitebantur ina peratores, prunum quidem Andronicum, utpote annis grandiorem ina perato runt lue pa-
56쪽
αυτου Μιχαηλ ομου τη συζπΨ, και τριτον τον νέον Ἀνδρόνι- A. c. 1320κον, υἱον μεν ἔντα του Μιχαηλ, υιωνον δε νδρονι κου του Bτοιουτου εθους ἀπο των χρόνων αρξαμένου του προνου βεβασιλευκότος Παλαιολόγου του Μιχαηλ' πρότερον γαρ οὐκ εξ-5ον τω παιδὶ του βασιλέως ορκους ἀποδιδόναι, αλλ' ουδε παρασήμοις κεκοσμησθαι βασιλικοῖς, εἰ μύ, του Πατρος αυτl μετα
αυτὸν μεταβαιζ. ωςΠερ εφημεν τοι νυν, ετι του Μιχαηλ ζῶντος τελουμενων των ὁρκων, μετὰ τον εκείνου τελευτην ἄριστο
10τοὐς ὀμνυοντας προς μόνον τον πρεσβυτερον Ἀνδρόνικον ποιεῖ- σθάιγους ὁρκους καὶ υν οῦν αυτὰς βασιλεα Ῥωμαι ν καταστήση, 'τὸ του νέου βασιλεως ἄνομα Ἀνδρονίκου παντύπασιν εκβαλόντας. τουτο πάντας μεν ηνίασε τοῖς συνετωτέρους Ῥω - cμαιων, καταστοχαζομένους οδο την μελλουσαν ε σεσθαι των 15'Pωμαῖκῶν πραγμάτων φθορὰν εκ της ἀναφυομένης μεταξὐτων βασιλεων στάσεως καὶ διαφορῶς' τ o δέει μέντοι τού κρα- τοὐντος οῦκοντες πάντες ωμνυον ως ἐκελεύοντο, πλην ενὸς μόνου
τιμημένου αζία' ουτος γὰρ χρησάμενος παρρησία κατὰ καιρὸν, 20ἀθέτησιν nεγεν εἰναι του λου φανερῶν, εἰ μη καὶ τον νέον βασιλέα Ἀνδρόνικον συμπαραλάβοι τοῖς ορκοις' τουτον γὰρ τὸν τρόnον καὶ πρότερον ὀμωμοκέναι. διο καὶ οι επὶ της ὁρκω-Dμοσίας τεταγμένοι, συνιδόντες τον ενστασιν του ἀνδρὸς ώς
δικαίαν, ἄκοντες μεν, ὁμως δ' οἐν συνεχώρησαν αυτου τὸν
rentem, et imperatriceni: de in is fili uni eius Michaelem item cuniconiuger tertio loco Arutroni cuni Michaelo prognatum, Amironici nepotent: hac consiletum ne a leni pori biis Michaelis ex palaeologis primi
in peratoris introductar ante illa in si qui leni aetatem imperatoris filio non tiarabatiir: neque eum insignibus ini peratorias cohonestare licebat, nisi, patre lana lumino carsso, i inportulis ad eun potentia citr3 Controversiam devolveretur. Itaque Muranientis, eo modo quo diximus, Michaelo sit perante, conceptis, post eius e vita iliscessu na lata lex est, ut Amironico seniori tantiam, et quena is sibi consortem alegisset. non in se Amtronici iunioris penitiis eiecto, iurata fides firmaretur. Quae res prat lentioribus Romanorum universis, pestem et exitium in Bonianam rem publicam ex sub oriente inter in ei atores dis- .sidio distractioneque in cubiturum, suspicione praecipientibus, luctuosa accidit. Nili uo ni inus do in inantis timore subacti, omnes iuxta praeceptum iuramenti religione se devinxerunt, extra unum tantia in nroilo Amtroni cuni Cantacu zenum, honoro praesecti sacra cubicilli insignitum. Is en ini leni pestiva loquenm libertate adhibita, Deum a se inani seste contenaptum iri dixit, nisi itent iunioris imperatoris Andronici iurando nicininisset: ad elim quippe mutum etian prilis ili ravisse. Quamobrem qui adiurabant, scii qui iuramentum deserebant, Canta aenus. 2
57쪽
A. c. 1320 προτερον τυπ0ν εκθεσθαι του ορκου τουτο δ' παρ' αυτων
γνωρίσας ὁ πύπνος καὶ βασιλευς, βαρέως μεν ηνεγκε την
του ἀνδρος παρρησιαν, του, δε μη τινα ταραχον ποιησαι τqν προς εκεινον ενστασιν, συνεχώρησε και αυτός. V μεντοι νέος
τον αρχην των τοιουτων Πραγμάτων εἰς αντον καταστροφὴν
ἀποβλέπουσαν γοῶν, ε φερε δὲ το ἄλγος σιγy, θομὰν εδων,
καθ' 'Dμηρον, και Ου δὲ λόγω γουν ε θέλων δοκεῖν α παυθαδιώ-- P. 14 ζειν προς τον πάππον και βασιλέα. εκεῖνος μεν ουν ουτω κα- στο σιγηρ εἷς δέ τις των ἐπ' ευγενει α λαμπρυνομένων, και 1O τὰς σειρὰς ελκόντων του γένους μητρόθειν μεν εξ αιμάτωσφα σιλικῶν, πατρὸς ων παῖς του παρὰ τοῖς Λομάνοις ευγε νεστάτου, or προσεχώρησαν Βατύτζη τω βασιλεῖ της Ῥωμαιων βασιλειας ἐπειλημμένοι', Συτζιγῶν βαρβαρικῶς καὶονμένου, ἐκ δὲ του απὸ του drιου φωrισματος αυτὸν ἀναδε αμένου Συρ-15, γιάννη ἐπικληροντος τουτου δη του Συργιάννο παῖς Συργμάννης νυκτὸς τl νέτ βασιλεῖ προσελθών, ἡ πάντως ηκουσταίο0ι, βασιλευμ εφη ,τὰ καινουργήματα ταυτὶ τὰ νέα, και στο- . Bχάζεσθαι το τέλος των πρανδων ἐκ το ς αρχος οντι συνετΨσοι προσοκει. ου γύρ εστιν ειπεῖν, ως ὁ σὸς πάππος και βασι-m λενς ες ἀνοιας η απειρίας τοιαυτα προῆχθη δραν. ὁ παρελθὼν γὰρ χρόνος και εμπειρίαν πολλὴν και φρονησεως αυτω μέγεθος 2. ὁ πάππος addidit N. 8. Iliad. c. ED. P.
non iniuria virlini Borius obniti ac repli gnate Cermentes, et So ex Bntiqua soriniit a sacramento constringet et, vo enles nolentesque perini serunt. Iil sint ut ex iis senior rescivii, honi in is considentiani ini , que passus, ne tanten si illuni premeret urgeretque Severitis, itirlaa- sraim nliqii id efficeretur, connivcnduni ct se censuit. I, epos coni- perto illi id ageretur, illico an inium graviter vulnei aliis, prooemia -- lite huiusceni odi ad eversionem atque interitiina suum spectare auguratus, dolorein silentio itissi nullat, cor sutilia conredens, ut IIona crus ait, sc ne verbis qui lena tenus in avii In conluniax ac superbus iri teri studens. Atque tuo qui lena sic tacitus sedebat, cun quidani pei inustri prosapia oriundiis, cui Innternum genus e sangli inei inperatoi io, pater autem apitis Coinanos, qui Ioanni Balaletae ini peti una capessciali se dediderant, nobilissi in iis, barbare Syta ignia, nolui ne veto eius, illii ipsu in e sacro sonto susceperat, Syrgiannes nunctipatus: traii iis utique Syrgiannis stilis patii cognoini irris, noctu in peratorem nepotem clini convenisset, istiusmodi verbis eirin an atus est: Credoeilui leni, in perator, novas liasce ni acti inutiones tibi plane a uilitas esse, te nil telia, lil ni inime stulti in , quonani tes inli ex Orsu evasura sit, coniectura providere decet. Istud Pi Oseelσ dici non potest, avum tu uni dein entia illi adain aut i inperitia I emim huc prorupisse, cum sepi'ulentissina una experientissitu uni lue multis antehac exen lis probaverit. Nain nisi prius constabilisset et Oonam unisset, quem splendida .
58쪽
μαρτυρεῖ. αλλ' εἰ μη πρότερον ον μελλει τω της ἄλουργιδος A. cI320ανθει κοσμησειν, κατεστησεν εν βεβαι0Τ, Ουα αν ἀπεστέρει σὲ V. 12 ταυτης αναφανδὁν. το γαρ σὲ μεν εκβαλεῖν των Ορκων, αν- τεισαγαγειν δε ον αν αυτὸς καταστησ5, ουδεν αλλο δονασθαι 5μοι δοκεῖ. δεῖ δη σε βουλευσασθαι Περι του πράγματος συνε
τῶς' ου γὰρ περὶ μικρῶν και ευκαταφρονήτων βουλευση, υλλ' η καλῶς ζην. η μη ἀτίμως ἀποθανεῖν' εγὼ δ' εμαυτον παρεζω c
σοι προθι μότατον προς ἄπαν το προσταττόμενον, εzοίμως
εχοντα μη πράγματα μὀνον και κτήματα, αλλὰ και αυτὴν 10ζωὴν υπερ τῆς σῆς προέσθαι τιμῆς. Tούτων των λήγων ακούσας ὁ βασιλευς, ,τῆς μεν εἰς ἐμέ οου φιλίας ἔνεκα και προθυ
μιας ὁμολογῶ σοι χάριν μ εφη , πολλὴν επει δ' ὁ μεγας δο
μεστικος ὁ Καντακουζηνὰς άννης και σοι μεν οικειως διάκειται πάνυ και φιλικῶς, εμοι δε συνδέθεται δεσμοῖς φιλιας 15αρρήκτοις, εκ βρεφικῆς ῆλικιους πρι και δευρο συνηυξημενος ὴμῖν και εις βάθος προκοφάσης τοσουτον, ως δοκεῖν την μεν II ἐμὴν ψυχὴν το ἐκεινου σῶμα κινεῖν, την δ' εκεινου ψυχὴν
ἐν ἐμοι κινεῖσθαι καὶ ταττα - και λέγειν και πράττειν ἄπερ
αν ἐγὼ βουλωμαι, και τρόπον τινὰ τὰς ἀμφοτερων φολὰς
20συντακεισας εις μιαν ἀμφότερα τα σώματα, κὶνεω ἐπει τοι νυν
συμφυῶς ουτως εχομεν προς ἀλλήλους, ουκ ἀνεκτον ξγονμαι μόνος τι βουλεύσασθαι περὶ εμαυτου, κοῦν εν ἐσχάτοις κινδυνοις συμβαινη περιπεσεῖν. ἀλλ' ἐπεῖ συ προς Θρακην ἀπέρ- χη τῆς Iκεινου διάδοχος εσόμενος αρχῆς, γράμματG Προς μυ-
purpura induturus est, non te eadem palam pravatum aret. Etenim quiὸ aliud sit, nomen tu uni soranula iurandi exclusisse, eius contra, . quent ipse eo optaverit, inseruisse, ego non intelligo. 0uoniam igitur non parvno et flocci faciendae res aguntur. sed quo pacto Vel eum honestate Vivas, vel citra dedecus ignominiamque pereas, tute tibi 'sspienter consul Rs atque prospicias necesso est. De me hoe tibi polliceor. ad omnia mandata tua conficienda, nec ad res ac facultates modo omnes, sed vitam quoque pro dignitate tua conteninendam paratissimum fore. His dictis, imperator: dii od me tantopere diligis, inquit, et in mea caiisa tantani a Iacritatern prae te sers, inin or- talas tibi gratias ogo. ceteririn quia Ioannes Canta eligenus Imagnus doni ἐsticus et in intima sani iliaritate ilia versatus et irruptis mecum sniiciti ne vinctilis coniungitur, qtiae inde ab insunt ibiis usqite ad hanc
diem nobis ctim accrevit et eo aucta est, ut ni ea anima eius cor ptis videatur movet e, an inia autem et iis in ine habitare, eaque et vicere et silere, qu ne ego velim, nisi ire quod ninniodo aniliti e duae in unnm constulae an horum nrtiis regere videnntur: quia, inqtiana, nos duo niniis lisqtre adeo eoaluinitis, scelus consciscerem, si de rebus meis
sine illo eonsultarem, etiamsi extrema in pericula ine id crem. Sed cum tu in Thraciam pro illus successore abeas, manu mea scripta ni
59쪽
A. c. 1320 τον λαβὼν τῆς εμῆς χειρος, ῶς αν πιστευσηὶ προς λόγους σοι
συνελθειν, αλλως γὰρ Ου θαρρήσειεν αν, ταυτ' ἐπίδος αυτ υ' P. 15καi συνελθόντων υμῶν εις εν καi βουλευσαμενων περὶ των
προκειμένων, απερ αν υμῖν δοζη λυσιτελῆ καi ωφέλιμα, ταυτ'ε ται συνδοκουντα κἀμοι . πέπεισμαι γὰρ ακριβῶς, ῶς, εἰ μη5αῖς οἷς οιδε τρόποις την et μῶν σφήλειε γνῶσιν, Ουκ ἄν ἄμάρτοι του καλου καὶ λυσιτελουντος καὶ ωφελιμον, καὶ φρονήσεως ὀξείας ἔνεκα καὶ πειρας πραγμάτων πολιτικῶν καὶ τῆς ' περὶ εμὲ φιλιας ἄκρας καὶ συναφειας. μ τουτων ουτω ρηθέν
των, τὰ γράμματα λαβὼν εκ βασιλέως ὁ Συργιάννης εχώρειIo
προς Θράκηκ ενθα δ' τῶ μεγάλ 0 συγγενόμενος δομεστι κω, καἰ τά τε συμβάντα γνωρισας αυτῶ, καὶ τὰ του βασιλέως B γράμματα ἐγχειρισας, ἐβουλευοντο περi τῶν παρόντων, καὶ δυο καὶ τρισiν ἐφεξῆς ἡμέραις. καὶ ποικιχης καὶ πολυειδους
τῆς βουλῆς γενομένης, ἐπεi περὶ τῶν μεγίστων ἐν ὁ ἀγωw καὶ 15
πολλῶν ρηθέντων παρ' ἀμφοτέρων, ἐπεὶ καὶ φρονήσεως ἔνεκα
καὶ πειρας στρατηγικῆς τοῖς μάλιστα πρώτοις τῶν 'Pωμαιων συνημιλλῶντο' τέλος ο μέγας δομ έστικος εἶπε τοιάδε
C r. ἡ Πολλῶν ἄν ῆλλαξάμην πραγμάτων, ὼ βέλτιστε φιχων, V. 13 ξ μ ἄλλον καi αυτῆς τῆς ζωῆς Ουκ ολιγου μέρους τινος, μη τὴν2O
βοτλῆν ῆμῖν περὶ πραγμάτων προκεῖσθαι τοιουτων, ἄστ' --φοτέρωθεν εχειν το επικίνδυνον Ουκ ολίγον, ὁπως ἄν ἀποβαίη.
επἰ μὲν γὰρ τῶν ἄλλων πραγμάτων βουλευομένοις ἐστἰ συνάγειν εκ λογισμῶν, ώς, ἁδἰ μὲν ἀπαντησάντων, σχήσει κα
epistolam ei reddes, quo stile facta tecum congrediatur: alioqui enim soriasse non audebit. Quaecumque autem vobis super praesenti statu meo deliberantibus conducere et expedire vide,intur, ea n alii quoque . placebunt. Prorsus en ina ita sentio, nisi Deus, ni odo quo - ipse novit, mentibus vestris caliginem ossu territ, vos, ut intelligentia pollentes, rei publicae usu praeditos mihique omnibus necessitu-mnibus coniunctissimos, ab eo quod honestiini, siugi serunt et conducibil est, nequaquam viscessuros. His inter se dictis, Syrgi annus cuni litteris in Thraciam discedens, eas cantacu Zeno reddit, et in collocutione quae Constantinopoli acciderant enuntiat. Tridii ii in dein-eeps in consultationem ini pendunt. Cum diversa et multifaria in medium allata essent; do negotio quippe in priniis magno laborab atur; et uterque non pavea dixisset: prudentia eniim civili, et experientiania litari cuin lauitatissimis quibusque Ronianoruni certabant: tandem CantacuZenus sic coepit. 3. Multas ego res, anticoruni optinie, vel potius ipsi iis vitae non exi uuin partem praeoptarena antittere, quana ut esset ad nos delata huiusco in odi consultatio, ubi, utrunivis evenerit, citra grande periculii me ventro non potest. dui de aliis rebus in consili nna veniunt, iis ratiocinando licet concludere, tali naodo robus euntibus, bene; alio, male om-
60쪽
λως, μη ολω δὲ, τουναντίον απαν αν ἀποβα-- εφ' ου δὲ νυν A. c. 1320 βουλευόμεθα, εἰ μεν νικήσει τα χείρω, της ζωος εστιν εκπε-Dσεῖν- εἰ δε τα δοκουντα βελτίω γέν αι κρείττω, κακῶν εσμον προσδοκuν ἀνάγκη . του βασιλεως γὰρ ημῶν τοιαυτα βουλευο- ίνου περὶ του εγγόνου καὶ βασίλέως, εἰ μεν εις περας εχθ τα μελετώμενα, ονδεμίαν υπερβολην ελλείφει κακῶν. ανθρωπον γὰρ πολλῶν ανταζιον αλλων, φρονησει μεν τ0ῖς πρῶτοις
των πρωτείων ἀμφισβζτουντα, ἀνδρία δὲ νυχος πολλῶ τῶμέσμ' τους ἄλλους υπερνικῶ τα, ελευθερία δὲ γνώμος καὶ φυ-
10σεως ἐπιτηδειότητι τῶ τοσουτ0' μεγέθει πρ0σήκοντα της αρχος φιλίας δὲ εἰδότα καi τηρουντα θεσμους, ολως δὲ κοινὸν ἄγαλμα τος φυσεως οντα, οντως ἐρημην επὶ τοῖς μεγιστοις ἁλῶναι P. 16
συμβαίνει, καὶ η ζζν παντὸς θανάτου βαρυτέραν ζωῆν, ο χθὲς
καὶ πρώζν sp βασιλευς καὶ προσκυνουμενος καi τιμώμενος,15σήμερον καταφρονουμενος καὶ περιυβριζόμενος καi των αγοραίων καὶ του δήμου νομιζόμενος εἶς,) n τεθνύναι παντὸς εξω καὶ δικαίου καὶ λόγου. εἰ δὲ δυνηθείη τρόπον δή τινι τὸν κίνδυνον εκφυγεῖν, τὐτ' ἰδη τραγικου τινος δεησόμεθα ποι Ουτας συμβησομενας παρ' ἀλλήλων Ῥωμαίοις ἐκτραγυ δῆσοντος 20σν 70ρύς. τίς γὰρ ονκ εννοεῖ, κἴν ἀφυχων αναισθοτότερος ώς διαστάντων των βασιλέων, ἀνάγκη συνδιαστῆναι καὶ την/ιύχας συρραγῆναι παρ' ἀμφοτέρων μερῶν, και Bωσπερ εν νυκτομαχία συμπεσόντας ἀλλ ξλοις συγγενικῶν αιμά-
nino eVenturus. In hac vero causa, si pars deterior Vicerit, ni oraemium erit; sin, quae opi aret inelior, iliuis non calantitatuna Iliadas subire oportebit 2 Etenini si exitiina sortita fuerint, illiae ini perator noster Bd Versus nepotem eo Iliat, nulliana invio mi in gentis reliquunt faciet. Ηοurin eninumqtie pluritatis neq riparanduin, prat lentia cuni prudentissimis de pal-n a conterriloni ein, torti ludine animi post se alios lon ro relinquentem ingenii ita te et natiirno habilitate nil tanta in i inperii ni olein siistinenda In idone uni, siuicitiae et scientena et conservanteni leges, et, ut universo licvn , CD innitino hii inani generis ornamen luin, sic in ii cla causa gravissimorunt crinii num dananari, atqiae aut vita in omni morte voerbioren exigero siliit enini heri et nudiustertilis ut imperator ad Orabatur et colebatur ab Onanibus, hodie despicitur et iniurioso tractatur, ni- qtie unus de circurii soraneis seu ex infinia plebs halietur) aut praeter ius rationemque nil mortem mitti continget. Quod si qiin Via dis- , cinnien cnpitis ei suo crit, tit in iam poeta quopiani tragico indiget, inaus, qui clades et nemininas a Romanis vicissi in ini portandas ni iserabilitcrdecantet. Quis eniim vel stipite stupidior non videt, inter imperatores flagrante discor lia necessario seditio noni in i inperio oritii ran Rrnia armis concursura, ac velut inito per noctis tenebras proelio, multas cognatoruni amico Nini lue caedes nituras esse ' Mitto inreptiones ac