장음표시 사용
591쪽
A. c. i 34i λόγοις μόνον, αλλὰ καὶ τω τὰ τοῖς θεολόγοις περὶ θεουδογμένα εζηκριβωκέναι διαφέρων,) καταστὰς προς τους λόγους καὶ αυτὰς, σαφεις καὶ βεβαιας παρειχετο τὰς ἀποdείξεις των λεγομένων, ου συλλογισμοῖς χρωμενος καὶ γεωμετρικαῶς. ἀνάγκαις, ονδὶ γὰρ οἷον τε ἐκ των καθ' ημῶς ἀποδεικνύναι5Dτὰ υπὸρ ημῶς,) αλλὰ τοῖς λόγοις των ἁγιων καὶ θεολόγων ἀνδρῶν, οἴς τὰ πνευμα το ἄγιον ἐχρομάτισε δι' αυτων, lστάντα ἐρευνῶται καὶ τὰ βάθο του θεού. ἀπεδεικνυ τε εκ - πολλῶν των λεγομένων τὸ κατὰ τὸ Θαβωριον τοὐς μαθοτὰς περιαστράφαν φως δοζαν ἄναρχον του θεοῖ καὶ φως θεοτητος ιο καὶ Θεότοτα καἰ φυσικὰν καὶ ἀίδιον τοὐ θεοὐ φως καὶ ὐσατοι αὐτα παρὰ τοῖς θεολόγοις πιστευόμενόν τε καὶ προσαγορευόμεrva'. ειτα εκ των ροσεων των θεολογικων συνεπέραινε
καὶ αυτὸς, ῶς τὸ ἀἴδιον καὶ φυσικὸν του θεοὐ οὐκ ἄν εἴη κτιστὀν, ουδὲ η ἄναρχος δόξα καi 4 βασιλεια τοὐ θεοὐ, οὐδ S
P. 335 οσα πρὸς των θεολόγων τὰ φως εκεῖνο τμνηται. ini τούτοις δε καὶ τον υπὸ των κατὰ τὸν Αθω ὁσιων ἀνδρων συντεθειμένον Παρζγε τόμον, ος αυτω μεν συνηγορει ώς τὰ ἴσα τοῖς
dγιρις φθεγγομέν p, Βαρλαὰμ δὲ βλασφημίαν καὶ κακοδοξίαν
κατηγόρει πολλῆν. ἐπεὶ δε ἐκ πολλῶν των λεγομένων η νίκη ao πρῖς 'πόριον απέβλεπε καὶ τοὐς μοναχοῖς, πάντων ηδοπεπεισμένων τοῖς ἁγιοις ἔπεσθαι καὶ θεολόγοις καὶ μ' τοῖς εκ κοιλίας εἰρημένοις Βαρλαὰμ, συνεώρα τε καὶ αυτὰς ώς ουκ ἄν διαδράσειε τος γλωσσαλγίας καὶ τος βωμολοχίας δομαι δίκην,
LMent, erat cnim non in dicendo solum exl tus, sed etiam theo- Iogicis litteris eruditissimus , is perspicue et firme probabat sententiam suam non syllogismis et geometricis conclusionibus, neque enim poterat ex iis, clitae sunt apuit nos, deniOnstrare quae suPranos, sed sanctorum et theologiae peritorum homi uum Ossatis , quae illis Spiritus sanctus suggessit, citio omnia indagantur, etiarn prosunda Dei: docebatqite copiose, lumen in I liabor, quod discipulos col-IustraVit, esse gloriana Dei pranei pio carentem, et maiestatem eius
et Iumen divinitatis et deitatem et naturale aeternuntiliae Dei lii menet auaecumque talia a uteolosis de eo creduntur dicunturque. Post- mocium ex pronuntiatis illeologicis et ipso eonclii Iebat, aeteritum et nati rate Dei non esse conditiam, nec eius gloriam et maiestatem, nec a theologis illivi lumen esse praedicatur ac latralatur. Praeterea tomum a sanctis viris apud Atlio liabitantibus cona positum Pron ebat, quo eum cum sanctis consentire locebatiir ex Barlaarni IalaSPlienatae Perversaque itoctriua redargu cla attir. Cuna iam Post Iongam disputationem victoria ad Gregoriuin et monaclios incliuaret, Persuasis universis, saucioruni et illeologorum Placita, non autum ex cerebro Barlaami Prosecta commenta amplectenda,
592쪽
ττ μεγάλο= δομεστι κω συνεδριάζοντι εχεῖ τω βασιλεῖ προσελ-A. c. I 3έI . συντομόν τινα ητεῖτο καὶ βοηθειαν και βουλην, εI ης τὴν Bπροσδοκωμένον διαφυγεῖν εζέσται δίκον. ὁ δε πρότερόν τε εφασκε τὰ δέοντα βεβουλευσθαι, αυτω παραινῶν τος πολλης V. 2685φιλονεικιας ἀποσχεσθαι καὶ πειθεσθαι τοῖς μοναχοῖς ώς τὰ
τοιαύτα σοφωτέροις, και νυν ουδεν ηττον βουλευσεσθαι
καἰ πραζειν τὰ συνοισοντα υπερ αυτου. εἰ γὰρ μήτε ἀντιλέγειν ετι προς τὰ προτεινόμενα εχει, πέπεικέ τε εαυτὀν ως
βελειω καὶ δικαιότερα καὶ τοῖς ἁγίοις συνωδὰ φθέγγονται οἱ
Ioμοναχοῖ, τι δει την ψῆφον κατ' αυτου εζαγομένην περιμένειν κατιδεῖν, αλλὰ μὴ πρότερον εDναστάντα, την τε προτεραν ἄγνοιαν επὶ πάντων ὁμολογεῖν καὶ τον νυν ἐπιγνωσιν τῆς G-ληθειὰς, καὶ τοῖς τε ἄγιοις πείθεσθαι συνθέσθαι καὶ τηνεχθραν καταλυειν τον προς τους μοναχους; ει γὰρ ταντ ci 5Πειθόμενος αυτω ποι σει, ου τε βλάβ' τις εφεται ἐκ των λωγων Ουδεμία , βασιλευς τε καἰ οἱ ἄλλοι πάντες επαινέσονται
τῆς προς τὰ βελτιω μεταβολῆς. ου γὰρ τοσουτον τὸ τῆς ἀληλιὸς ἀποπλανηθῆναι κατηγορίας αζιον, οσον τὸ πρῖς αυ- τὴν ἐπανελθεῖν τοῖς dγιοις πειθυμενον καὶ θεολόγοις ἐ-2Oπαιναόν. καὶ οι μοναχοῖ δε τοῖς πνευματικοῖς πειθόμενοι
νόμοις, μείζονα ενδείζονται νυνi την φιλίαν πρὸς σε καἰ τηνευγνωμοσύνον, ἡ καθ' ὁσον πρότερον ενεδείκνυντο τον πικρίαν καὶ την εχθραν, ώς ου των εις αυτοῖς ενεκα λοιδοριῶν, αλλὰ τῆς των δογμάτων αμυνόμενοι διαστροφῆς ων καλῶς καὶ ώς 257τροσῆκεν αποδεδειγμένων εἰ καi σὐ πεισθείης, οὐδἐν Ουδ' Dqtie ipse, non effligituri In se, quin loquacem maledicentiam et seurrilitatem sita in literet, ad magnilni domesticum imperatori assidentem accedens , eona pertiliari tun qiro litam ab eo auxili lini et consili lini sagitabat, clito inani in cntcin Poenam eva leret. I iam ille et autea se opportuita stias isse , dum a Ioni a eum digladiatione deterreret et ad credemtum monachis , utpote in his sapientioribus, hortaretur : et nunc nihilo naiuus suasurum facturum lite quod illi proiicsse possit. Si enim ncc ad allata in medium refelletuli causa qiii lcluam diecro haberet an Plius crocleretqite, monachos Incliora et itistiora et sanctis consentanea disserere, cliti l opus esset exspectare, donec atro calcitio se damnari videret 8 quin potius exsurueret Prioremque inscitiam et agnitam veritatem palam consiteretur, et sanctis assentirctur inlini cniasqtie cum monaclias Poneret. Si soaudiret, neque detrime uti citi ut quam sectitiaraim, et imperatorem ceteros lite eo IIVcrsiouem eius laudaturos. Non enim tam dignum esse accitfari qui a Voratate aberraverit, cluam comi acn lciri , qui ad earn sanctis viris et ilicologis credens redierit, et Inonaclios SPCun-
Iulii leges ipsortim spirituales niaiore in postcium caritatu candoreque
593쪽
A.c. I 34i αυροι ζητῆσουσι περαιτέ γω, αλλ' ἀξιαν αμοιβὴν των πολλων nὀιων καi κινδυνων νομιουσιν ἔχειν τὴν διόρθωσιν την σήν. Γαρλαὰμ δε και αυτω μεν εφασκεν ἀρίστην φαίνεσθαι ταυ-
τον τὴν βουλὴν, δεδοικεναι δε μὴ ovκ εζαρκεσουσιν οι λόγοιε τιθὰς το των κινδυνων ε αρπάσαι, ἀλλα και μετὰ τὴν ὁμο-5λογιὼν ατιμια τις αυτου καταφοφισθῆ, οἷα δὴ κατὰ των ὀρθῶν δηρμάτων ε ενηνεγμένου. και τότε ἄτιμον ειναι συμβή- Πεται αυτΨ και μ'δ' απολογίαν τινὰ υστερον εχειν ώς ου δικαίως τοιαυτα πάλι, ολ δῆ και αυτὸν κατεφοφισμένον λαοτώ ώς εἴγε τοιαυτα πείσεσθαι μελλοι, βέλτιον σιωπ5 r o
P. 336 δίκην ἐνεγκεῖν, ἄστε καὶ εἰσαὐθις ἐδικῆσθαι λεγειν δύνασθαι καὶ τὴν δίκην ἀνακαλεῖσθαι. ὁ μέγας δε δυμωτικος παρεθάρρυνέ τε καὶ μὴ τοιαυτα παρῆνει δεδοικέναι, ώς αυ-
σομένου. ἡ καὶ πειθόμενος ὁ Γαρλώμ, παρελθὼν εις μέ-15
σους, τήν τε προτέραν ἄγνοιαν ἄμολόγει καἰ συγγνώμvν επὶ τοῖς εἰρημενοις τεῖτο, ώς ου φιλονεικίας ενεκα λέγων Ουδε. του μὴ πείθεσθαι τοῖς υπὸ των θεολόγων εἰρομενοις περιθεου εις τοὐς τοιούτους των λεηρων εξενηνεχμαι, αλ υα α- γνοίας οἰόμενος τους αλλους άμαρτάνειν , ενεκα του διορθώσα-a σθαι πῶσαν εἰσῆγον σπουδὴν καὶ προθυμίαν. νυνi δε ἐδη πεπεμ
Bσμένος ακριβῶς, ῶς αυτοὶ βέλτιον εφρόνουν περὶ ἄν ἐμφισβητο μεν, περί τε των ἄλλων ουδενὸς διαφέρομαι πρὸς αυτοῖς, καὶ
animi in etini Ritiiros, quam prius amaritu line et similitate su rant: cli iplie qiri non conviciis in se essii sis, verum perversitati doctrinae cci iesiasticae resistaut: qiiu us bene at lite ut demonstratis, si ei facta sit siles, nihil ampli ira desideraturos, sed corrCCtionem ipsi iis ut ultoriini laborum perieuloraiin Ilio suomim operae Pretium intci Dretalliros. Barlaam iis anirmare, sibi citio lite optinrtim videriistitia eoalsilium: tini ero tamen, ne verba ait se periculo lil erandum sutis nou si ut , scit post confessioriem ciui que aliqua multetur igiIo-miuia, cuna Probatis et receptis dogmatis se opposuerit. Tum insa-IIi In sore nec loclina defensionis relictum iri, quasi id iniuste patiatur , Iliandoctii idem so ipsum damnaverit: ut proinde si talia pas- stimis sit, melius videatur silentio serre tu ilicium, ut et in posteriinas sibi factam iniuriam diecro illicat et iii licitiai revocari possit. At Inagratis dona sticus inii in constranare Imouereque, ne quid liuitisino linactitat: se Praesente, nillil ci triste eventii rum. Cui oblona perans BarIaa iiiiis, in nrem in1 Prodit, praeterita in ignorantiana confitctur: veniana ob stulte dicta petit: se nou contentionis caiisa, neque clito i I licologoriim de Deo dccretis non crederet, ad hos S rmones Provoctiina, secl cuin ipse errans alios ei rare opinar tur, ait eo mimerarareDI cInendandii iii Oninein iliti; Icutia in linpigre aclliit, uisso. Ni Hic
Plaue crudere, illos de coutroversia nictius sapere , et in allia nulli
594쪽
τὸ εν Θαβωριω τους μαθοτὰς περιλάμφαν φως ἀωιον και in A. πιστευκα και ειναι ομολογῶ. ' ι τουτοις και Γρογόριος ὁ Παλα- ας και οσοι συν αυτω ησαν ἀναστάντες, περιέβαλλόν τε Βαρλα-- καἰ συγγνώμην επὶ τοῖς προτέροις ἄσμενοι παρειχον επὴν νοτε τος καλης μεταβολος και τω θεω της ομονοίας ἄμολόγουν χάριτας, φάσκοντες, ουδ' αυτοὶ γζινων εὐεκα και φθειρομένων πραγμάτων τοσουτον ἐνστησασθαι αγῶνα, αλλ' Dα μη, εις πλείους διανεμηθεντος του κακοῖ, η διεφθαρμένων δο- ωγμάτων ἀνάπλεως γένηται ὴ ἐκκλησια, η διαστασιάση Προς CI De αυτην, των μεν τουτοις, των δε ἐκείνοις προστιθεμένων, και διὰ τουτο καὶ του μετριου πέρα ἀφθοναι φιλονεικους, ἄτεδο εν μὲν τοῖς ἄλλοις ἄπασι πράους εἶναι δεδιδαγμένους καὶ ταπεινοις ἐν οἷς δε θεός ἐστι το κινδυνευόμενον, ὀξεις εἶναι va καὶ αΠαραιτητους, καὶ μητε προς την ἀδοζίαν δυσχεραινειν,25μ ε προς τον παρὰ των ανθρώπων επαινον μαλακίζεσθαι.
ἐπεὶ δὲ ὁ τ ς ειρήνης καὶ τῆς 6μονοίας θεὸς εις ῖν συνῆφε
τὰ διεστῶτα, αυτοί τε προθυμως ἀποστήσονται φιλονεικίας, καὶ αυτω πολλὴν εἰδήσουσι τὴν χάριν, ' μάλιστα αἰτιωτάτετῆς ειρήνης νυνὶ γεγενημένω. mi τουτοις καὶ βασιλευς τε2oκαἰ πατριάρχης οσα εδει διαλεχθέντες περὶ ειρήνης πρὸς κατέρους, διελυσαντο τῆν συνοδον. Βαρλαὰμ δὴ ὀλίγας Βο- ζαντίω ἐνδιατρίφας ημέρας, ἐπεὶ καὶ ὁ βασιλευς ἐτελευτησε μετὰ μικρὴν, καὶ τὰς περἰ τὰ δόγματα αμφισβντήσεις ovis ἐν
ροτον ἐχόμενος ὁ πρότερον, τῆς δίκης ώς ἐκδεδιγημένης
ab eis dissidere, et quod in Thabor Ilimen discipulos circumsulsit, gloriam I ei, principii expellem et aeterariam esse lumen crectere Sentqtie consiteri. Nox Grei oritas Palatuas chim coetu suo surgentes Baria amumque complexi, veniam praeterius in enter dederunt et Praeclaram istam Inutationem praedicarunt, Deoque Pacis ot coueordiae gratias egerunt, profitentes, nec se terrena ruin ac pere tintium rerutn gratia tam acriter piis nasse: sed ue, in Plures malo Propagato, aut perversorum cloginatu in ecclesia repleretur, aut factionisus et dissiclias in se ipsa divi cleretiir , dum alii his, alii illis adliaerent. Ac propici ea ina inodice litis osos se apparatisse, qui tu aliis omnibus ad niansi et idinem et antini submissionem cruditi sint: iii, i autem Deus in pericultim Vocatur, ii i promptos esse et inexorabiles: et NePro ad opprobrium aegrescere, neque ad laudein hii manam emol- Iescere. Quoniani vero pacis et concordiae Deus distantia copularat, et Se prompte a contentione desistere et illi gratias habere, quipaeis liuius alictor imprimis fuerit. Postmodum imperator et Patriarcha utrosque de Pace, ut oportebat, allocuti, synodum dimise- 'runt. Barlaamus hau l longurii tempus By2antii Imoratus , imperatore brevi defuncto, aeque ut prius de dogmatis litem movit, iudicivin
595쪽
νήσας Aατίνοις ἄσπερ και πρότερον , επισκοπος υπ' αυτῶν γερακος ανεδειχμζ. και ου πολλω υστερον Γρηγύριός τις λερος μοναχος Ἀκινδυνος ἐπικεκλημένος, ομιλ'τος Βαρλαὰμ κατὰπον εζω σοφιαν γεγενημενος και πολυν αυτω φοιτῆσας χρόνον, Sτων ἐκείνου διαφορῶν δν διηνέχθη προς LΙαλαμῶν ἀντεποιήθη P. 337 συνέβαινε δέ τι γελοῖον περὶ αυτόν. Βαρλαὰμ μεν γὰρ ἀπεσείετο τψ λόγω, καν τις προς αυτὸν ώς τα εκείνου φρονοίολέγοι, την κοινωνίαν τε ἀπεωθεῖro καi κατηγορει Βαρλαὰμῶς κακῶς φρονοῖντος καὶ ἀπεναντίως τοῖς ἁγίοις τη δ' ἀλγio θεία κατάκρας ἐκείνω ηκολουθει καὶ ουδεν η μικρὸν η με ζον διεφέρετο. αυθις δε στάσεως κατὰ τον εκκλησίαν ἀνα- φνομενος, εν δεινφ τιθέμενος ὁ πατριάρχης, εἰ διὰ την τινων φιλονεικίαν νοσοίη καὶ ταράποιτο τὰ το ς εκκλησίας, σύνοδον καὶ αυθις δευτεραν συναθροίζει κατὰ τον αυτὸν τος i5 θεου Σοφίας νεῶν, συνεδριάζοντος αυτω καὶ μεγάλου δομε- στίκου καὶ οσοι επεδομουν Βυζαντίω τῶν συγκλοτικῶν.
Β πολλὰ δε προς ἀλληλους τῶν Γρηγορίων ἀντειπόντων, επεὶ ογκίνδυνος εφαίνετο τὰ Γσα Βαρλαὰμ καὶ λόγων καὶ φρονῶν,
ψοφος μεν εζενηνεκται κοινη επισκόπων τε καὶ τῶν συγκλο-2oτικῶν κατὰ Ἀκινδυνου καὶ τῶν αὐτ6 φρονουντων ἴσως, ῶς τὰ αιρετικῶν φρονουντων καὶ λεγόντων. ἀφορίζονται M. καὶ της κοινωνίας τῶν ὀρθοδόξων, εἰ μη ἐπιστρέφοιεν, αλλ' επι-
valite claudicasse clamitans : ct ausipiens in Italiam, cum Latinis, ut unica , sensit ab eisque II ieracis episcopus creatus est. Non multo post ali iis qui lani Gregorius monachus, Acindynus cognominattis, Barlaami in profana iloctrina longo temporis spatio discipuliis, dissensionem eius et litem cum Palama, tit successor. arripilit, cui quid iam ridiculum contigit. Barlaanaum qii idem verta repuclitabat et ut anale sanctisque patribus contraria sentientem accusabat: re autem Vera prorsus cum sequebatur nillilque omnino ab eo disserebat. Riirsum itaque seditione ac turn tiuu in ecclesia exorierito, patriarcha in iclitum duceris , Pro Pter quoru1ndam rixosa ingenia ecclosiae statum perturbari, s 1 Dodiim in idem Sophiae templuna cogit, assi lento ipsi et magno domestico et Tioiqi ot Bygantii erant senatoribiis. Cum Gregorii diti contro cr- . Sati essent, tibi antinadversiina est Acin lynii in Barianini cautilenarδ eanere, ab episcopis Et senatii conatu uniter coiitra Barlaauri naetiisque sectatores ut liaereticos lata est ssententia: et nisi resipi- Scer ut, at Drtho toxorum communione raterque segregatus. Nec illi solum, se i et si qriis alitis de ectero talia alia teret et Palaiuae aliisque quasi niale ite religiolio sentientibiis critiicii inscrrct. Praeter h.tec et torno pro veteri synodomini more coimposito, Ioannes Pam
596쪽
μένοιεν τη κακία' ου μον εκεῖνοι μόνοι, αλλὰ και ει τις δε- A. . t 34tλος υστερον τοῖς ἴσοις επιχειρῆσοι και Παλαμα και τοῖς λοιποῖς ως ουκ ὀρθως φρονουσιν αιτιαν ἐπαγάγοι, υπὸ την αυτην επιτιμιαν ειναι, ει μ' μεταβάλλοι και αντός. εni τού-5τοις δε και τόμον συνθέντες κατὰ το ἀρχαιον των συνόδωμεθος και υπογράφαντες αυτ ὰν ο,τε πατριάρχος γωάννης καχ. αρχιερεων Oσοι τότε παροσαν, sυστερον γὰρ και ετεροι πολλοὶ - τοῖς προτεροις υπογεγράφασι συμφηφοι γεγενημενοι,) Παλαμα καὶ τοῖς αυτω συνουσιν εγχειρίζουσιν εἰς δικαίωσιν. αλλὰ ταυ-Iοτα μεν υστερον. τότε δε η συνοδος επεῖ διελελυτο, των αλλωνεκάστων διεσκεδασμένων, ὁ βασιλευς εκέλευσεν εν τη μονI των 'O γῶν ἀναπαυλης τινος τυχεῖν ' καὶ γενόμενος ἐκεῖ, εις τηνωστεραίαν ηρξατο πυρέττειν ομαλῶς καὶ εδόκει τοῖς των ἰατρῶν παισὶ τον κατὰ τον συνοδον ταραχον καi ασιτιαν I5του πυρετού αιτίαν γεγενησθαι . δευτερα δε ημερα προς τyκεφαλη ἐνσκηφαν το κακὸν πονηρὰς παρεῖχε τὰς ἐλπίδας. ἐφαίνετο γὰρ των ὀξυτάτων εἶναι. τρίτη δὲ τη μετ' αυτην Dεωθεν μεν εδόκει ενδιδόναι καἰ τοῖς ἰατροῖς υπέφαινε χρη
στῶς ελπίδας ' ἐπεi δὲ ηδο περὶ μεσημβρίαν ην, μεταβαλῖν
αοεξαίφν'ς ου μετὰ πολὐ ἀποτεθνῆ ζεσθαι εδολου βασιλεα, καἰ ἰατροῖς ουδεμία σωτ ρίας υπελείπετο ελπίς. επεi δὲ τοιαυτα διεθρυλληθη , ττ μεγάλου δομεστίκτ Ἀπόκαυχος ὁ παρακοιμώμενος προσεψῶν, συνεβούλευεν εχεσθαι των πραγμάτων καὶ παρασἐμοις κοσμεῖσθαι βασιλικοῖς μετὰ τον βασιλέως τε- 25λευτονε βασιλεα γὰρ εν ζῶσιν ετι μο ειναι Πρω καν- πάν- V. diro τως δὲ Ουδὸν καινὸν ποι σειν, ἀλλ' ἔπερ αυτός τε πολλάκις
triarcha et praesentes tum episcopi subscripserunt: postea ex Hilinulti prior Dus assensi stibscripserunt: qtiem tonra in Palamae et consortibus eius, quo se defenderent, tradiderunt. Sed haec postea evenerunt. Ttinc autem, ut dicere coeperanHis, soluta synodo et aliis singulis alio dispersis , imperator sibi in monasterio viae monstratorum re iii iescendiim censuit, ubi Postridie continenter labricitare coepit, iudicaruntque medici, ex perturbatione in synodo et inedia febrim extitisse. Die tertio malum in caput invadens, quia dolor acutissimus videbatur , spem pariana bonam asserebat. Rursum tertio post die a mane visus dolor remittere , et me licis hona spes affulsit. Circa meracliena repentina mutatio imperato rena vita mox cariturum significat, et medici quoque salutem eius desperant. Cum haec Vulgarentur, ad magnum domesticum acuens Apocali clius , sacra cubiculi praesectus, hortatur , uti rempublicam capessat et insignia imperatoria post eius obitum iam cnim conclainatum esse 'induat.
Plane nulli laeturum novi, sed quod ipse imperator eum cogere
597쪽
A C. i3έtηνάγκασο ο βασιλευς καὶ ' μαιων -κ ἐλιροι ἴσασιν Ου- δαμῶς ελάττω τιμὴν ἀποδιδόντες βασιλέως. ου μην ουδὴ πολλοὐ δεήσεσθαι πόνου και αγώνων, αλλ' αρκει μόνον εἰ-
τερόν τε παρὰ πάντα τον βιον καὶ νυν ουχ ῆττον λοιμον5εῖναι τὰ λυσιτελειν αυτω ποιεῖν δοκούντα, ου μονον χρημάτων καὶ καμάτων ἀφειdουντα , αλλὰ καὶ ψυχὴν προθύμως ωπερ των ἰδία τι αυτρ διαφερόντων προώμενον, πάντων αυ- ' τl μάλιστα οντα oφειλέτην. πολλῶν γὰρ ἀπολελαυκέναι μνευεργεσιῶν των παρ' αυτου, ου βασιλεῖ μόνον την ἀρχὴν roκαi προσαγαγόντα καὶ οἰκειωσαντα, αλλὰ καὶ υστερον βασιλέως ἀργισιιένου παραιτησάμενον αυτὸν καὶ του δεσμωτη
ρίου ἀπαλλά ζαντα, καἰ μέχρι νυν εις οπερ εστὶ σχῆμα δι' Βαυτου ῆγμένον . 'O μὲν ουν τοιαυτα εἶπε. μικρὸν δε ὁ μέγας δομήστικος ἐπισχῶν, οὐκ αν μοι δοκῶ τοιαυτα, εἶπε, 5
παραστῆναι περὶ σου ποτε, μηδ' εις τοσούτον ηκειν εμε φαυ-
14τητος ἡγεῖσθαι τρόπων, ἄστε, βασιλέως ετι ζῶντος ἡ καὶ μετὰ τελευτὴν, ἡ σοὶ πεισθἐσεσθαι ἡ λήρου ὁτωουν, τῆς μὸν εις- ωὸ βασιλέως φιλίας ἡ μῶλλον εἰπειν. συμπνοίας
ἀμνημονῆσαι, των ιδία δέ τι εμοὶ ζητεῖν διαφερόντων, ἀ-ao μελήσαντα των κοινη τοῖς βασιλέως παισὶ καi βασιλίδι συμ-φερ ὀντων. διὸ καὶ μάλιστά σου κατεγνωκέναι, ει τοιαυτα παραινῶν ἐλπισας πείσειν. Πυ δ' αυθες επιχειρουντος ώς
saepius voluerit quod pie Romani non Pauci norant, Pii non minorem ei quam imperatori honorem semper lial uissent. Nequo vero multo labore et eertamine rem indigeret Verbo tantum volitu-tatein suam declaret, statimque libenter se sit lituros. Quod ad se attineret, et ante in omni vita et hoc tempore non minus paratum esse cius utilitatibus inservire, non solum non Parcentem Pe-eliniis et fortunis suis; sed et sanguinem clipide Pro Eius rationi hus effusi rum, cum omnium ei Plirrimum debeat: multis enim he-nesiciis eius usum, quando eum non modo a Principio imperatorieomnieii Iarit familiaremque reddi iterat, sed etiam postea irant illius ab eo deprecatus sit et carcere liberarit, et in IIaue conclitionein, in qua hodie sit, pcriluxerit. Hactentis Apocatichus. Μawns dona alicus paulum silcns , Nou puto, inauit, talia de te aliquando occii r-xisse animo Inco: nec eo me improDitatis processisse existiman liina, ut imperatore adhuc vivo aut etiam eo morti o, Vel abs te vel ab alio quociinaque inducar, ut amoris mei erga illum, sive ut molius licam, consensus atqtie conspirationis ininaenior sim, et neglectis quae communiter eius liberis et Augustae conducant, piavata consecter coininocla : toque Sunamae danano stultitiae , si talia milii te Persuasurum speraVisti. Illo dentio seuleutiani sualu tit utilem urge. -
598쪽
τὰ βελτίω πείθειν σομβουλευει, ,,παυσον'' εἶπε τοιαυτα-C.i3έος γὰρ, του φιχου τεθνεῶτος, μο τους φιλιας τηρεῖ θεν t)ς, Cουτος ουδε ζωντος ην φιλος ἀληθής .'' προς μεν ουν τον μέγαν δομεστικον ουδεν ετι ειπεν, ουτως εμβριθῶς αποκρινά-5μενον' τη μζτρὶ δε αυτου προσελθὼν, τὰ ἴσα ἐπεχειρει πει θειν,οώμενος, ἄν ταυτον πεῖσαι δυνηθη, το σπουδαζόμενον ῆνυκέναι,ώς ουκ ἄν di τειπόντος του υἱου ο,τι ἄν τη μητρi δοκοιο καi λυ- h σιτελες ὁμου και δίκαιον. ώς δε καἰ παρ' εκείνης τος ισζς ετυεν ἀπολογυας η καὶ αυστηροτέρας, μη τοιουτα κελευου- λοσης συμβουλεύειν, ἁ μη συμφέρει πράττειν τον τιον, παντελῶς i
ἀπέσχετο της πείρας. ὁ μέγας δὲ ὁ Ῥέστικος ορῶν ηδη βασιλέα
ἐν χρω κινδυνον καθεστῶτα, καὶ συνιδών ώς μάλιστα προσοκον II των βασιλέως παιδων πρόνοιαν ποιησασθαι καὶ τος αρχος, --
νη τη βασιλίδι προσελθὼν θρηνουση καὶ ὀδυρομένη, ,, ὁ μὲν πα-
καi δακρυων ἀναπίμπλασθαι κατὰ σχολῆW το δὲ νυν εχον εἶναι μοι δοκεῖ προσῆκον ασφάλειαν ποιήσαψαι των βασιλέως Σοπαίδων. μάλιστα μεν γὰρ ουδένα Ῥωμαίων ἐπιβουλεύσειν
οῖεσθαι ἰμῖν, μάλιστα ζῶιτος ἐμού καi παρόντος ἐνθάδε νυν' εἰ δ' δρα καὶ τοιουτον συμβα - τι, βέλτιον περὶ σου μὀνον εῖναι μοι την φροντίδα, καὶ μὴ πάντων ὁμου καὶ παί- P. 339
e. Cessa, inquit: qui enim amico mortuo Ioges amicitiae non ser-Vat, hie nec vivo vero ainteus erat. Sic Apocaiichus gravitate re sponsi deterritus, magno clomestico molestiis esso desiit. Sed matrcrueius conveniens, idem illi Persuadere nitebatur , ratus, si consequeretiar, quod stitituisset persectum habituraim: non enim siliit in matri contra lictitrum, si cli id illa tit utile et ilistum probavisso Post Iliain ab ilia sinitio vel etiam severius responsiliu tulit, iubentCne talia suaderet, cluae facere filio non coiulia ceret, a tentatione Prorsiis abstintiit. Magniis porro dornes timis imperatorem iam Icilio ProximuIn cernens et pro vi leti dii ni Inaxinae eius tu eras ct imperio intelligens , ait Annam Augustain flentem ac lanaentantern acceil ns , Non in illi iam luctiis et lacrimarum tempus videtur, in Iliat: adhuc enina licebit, nisi Delis ab ini pendente calainitate nos liberet PrOpiti iis de caelo respiciat, eiulatituis et ploratibus satis diu iri litigere. In praesens ac Iutim itulico, pueros i inperatores in titto eo uocari . Me quidem vivo et iiic nilne pracsente , neminent Romanor in nobis insidiaturum putanditin est. Sin aliquid Ilii iustii odi contigerat, quid Praestabilius , te solam mihi curae esse , an olunia si nihil, te, in litan et filios et linperiuna. Tum Augusta, sibi mirum accidere , cstud
599쪽
ρόντων εις τους βασιλεως παιδας πράττειν καὶ τον αρχον. επέτρεπε τε ἁ αν αυrω δοκοίο κοινη λυσιτελειν μηδενυς α -5μελεῖν. ὁ δ' ευθυς γωάννην τε βασιλέα, τον βασιλεως υιὰν , καὶ τον αδελφὴν Μιχα λ παραλαβών , ηγαγεν εἰς τα βασίαν iλεια ' θεραΠείαν τε αυτοις την γινομενον προσταζας εἶναι μκαi φρουρὰν τοῖς βασιλείοις εκ τε τος στρατιῶς ους μάλι-B μα ξδει ευνουστάτους τl βασιλεῖ, καὶ των οἰκετῶν τους i o πιστοτάτους των ἐδιὰν περi πεντακοσίους τον ἀριθμον κατα λιπών, καὶ τους τους πελεκυς εχοντας βαρύγγους υσοι ησαν, καὶ αυτὸς διενυκτέρευσεν εκεῖ, των βασιλεως παίδων την δυνα- τον α σφάλειαν ποιούμενος. εις εσπέραν δε της τεταρτος ημόρας, του νοσῆματος οζυτητι κατεργασθεῖς, ἐτελεύτησεν ὁ βασι- i5λευς, πεντεκαιδεκάτη μηνὸς γουνιου ισταμένου, τοῖ ἐννάτου καὶ τεσσαρακοστού ἐτους εni τοῖς ὀκτακοσιδις καὶ εζακισχιλίοις, ἐννάτης οἴσος ἰνδικτιῶνος.
II. τοῖς alterum ona. ed. V., sed Vid. supra P. 389, 34. In tanta reriim necessitate oportore duxerit ipsam interrogare, nrim quid eum filiis iniperatoris et imperio conducibile velit sacere. COInmittit igitur illi , quae in cominii ue Vi leantur prodesse , eOri In ni hil negligere. Qui confestim. Ioannem imperatorem et fratrem nuclem in palatiiirn iluxit iussit lite illis adesse ministros et custodiri palati uin a militibus, quos pii cro imperatori benevolentissimos noverat. De sitis quoqtie sanautis fidelissimos ibi reliquit et securigeros Barangos, quot litot erant. Omnes numero quingentos. Ihidem ipsemet pernoctans, filios imperatoris quantiim Poterat cust dichat.' Ad vesperam autem die Mercurii, decimoseptimo Kalendas Quintiles, anno cI aadragesimo nouo supra octingentos et sea millia ab orbe condito, in lictione noua , morbi saevitia consectus, ex hac luce imperator migraVit. Corragenda. P. 29. P. 23. Pro l5. Scribe 17. 39, 3. et 25. Iege ντλ 23, I 4. Συργιουννης. 244, 25. re Ita ieseere. 3O5, 2 . MOPτυρογεννῆτου. 35a, tr. 6 , μοτε. 379, 24. παρ δούς. in mam. V. 97.