장음표시 사용
11쪽
. Aristoteles Polit. V 6, 2: Ἐν δε ταῖς δριστοκρατίαις γίνονται αἱ στάσεις ... ετι ὀταν οἱ μεν ἀπορῶσι λίαν, οἱ δ' ευπορῶσι καὶ μάλιστα ἐν τοῖς πολέμοις τούτο γίνεται. Συνέβη δε και τοίτο ἐν Αακεδαίμονι υπο τον Μεσσηνιακὸν πόλεμον. Λῆλον δὲ καὶ τούτο ἐκ τῆς Τυρταίου ποιήσεως τῆς καλ ο υμε ν ης Eυ νομία ς' θλιβόμενοι γάρ τινες δια τον πόλεμον ὴξίουν ἀνάδα στον ποιεῖν την χώραν. Attile Patis. IV 18, 1: και επoiήσαντο οἱ Αακεδαιμόνιοι δόγμα, ατε τοῖς ἐν τῆ Eῖρα μαλλον η σφίσιν αυ- τοῖς γεωργούντες, τ ν Μεσσηνίαν και τῆς Aακωνικῆς την προσεχῆ, εως αν πολεμῶσιν, ἐὰν ἄσπορον. Και απὸ τούτου σιτοδεία ἐγένετο εν Σπάρτρ και ομοὐ τῆ σιτοδεία στάσις ' ου γὰρ ηνείχοντο οἱ ταυτ ντα κτηματα ἔχοντες τα σφέτερα αργὰ εἶναι ' καὶ τουτοις μεντα, ὁιάφo ρα διέλυε Τύρται ος.
Aυτὸς γὰρ Κρονίων, καλλιστεφάνου πόσις γ ρης, Ζευς υρακλείδαις τήνδε δέδωκε πόλιν οἷσιν ἄμα προλιπόντες Ἐρινεὸν ήνεμόεντα. ευρεῖαν Πέλοπος νῆσον ἀφικόμεθα. . 3. A φιλοχρηματία Σπάρταν ολεῖ, ἄλλο δε ουδέν.
Tyrtaeus. Do Tyriasi locis non nullis dissuruit Osann in Commentariaη Senianarii Pliii. Gis s. spoe. Iv smiod non vi u) et VI. Fr. 2. Stralbo VIII p. 362: ναι γὰρ εἴναι φησιν Tυρταιος εκεῖθεν sex L. neo in Omono) εω etὴ ἰλεγεία, ην ἐπιγράψουσιν En νομίαν ' Aυτος γὰρ κτλ.Fr. 3. Dioil. Sic. T. III p. 3: Oτι ὁ αυτος Λυκουργος ηνεσε χρη- σμῖν ἐκ Ῥελτῶν περὶ τῆς ψιλαργυρίας τον εν παροιμίας μέρει μνημονευ Nuniori ait lecti sunt ei titionis Bacla lanae.
12쪽
ωδε γὰρ ἀργυρότοξος ἄναξ ἐκάεργος Ἀπόλλων ai et
χρυσοκόμης ἐχρη πίονος εξ αδυτου.
Φοίβου ἀκουσαντες Πυθωνόθεν οἴκαδ ' ενεικαν
μαντείας τε θεου καὶ τελέεντ' επεα
ἄρχειν μεν βουλῆς θεοτιμήτους βασιλῆας,
οἱ σι μέλει Σπάρτης ἱμε9όεσσα πόλις, b πρεσβυγενεῖς τε γέροντας ἔπειτα δε δημότας ἄνδρας ευ θείαις ρήτραις ἀνταπαμειβομένους μυθεῖσθαί τε τὰ καλὰ καὶ ἔρδειν πάντα δίκαια,
Oμενοπι 'A φιλοχρ. ... αδυτου, αρχειν μεν βουλῆς κτλ. Haec quae sequunt tir Tyrtaei stini sis. 4), ita pio verisimile est, ctimn priora Tyrtaei esse, ita quo homines docti nos lecto versu 1 M φιλοχρ. κτλ. inserit emant v. 2 ot 3 post primum disticlion D. 4; sed cum hoc listiolio iiωδε γὰρ κτλ. non bono cohaerero videatur cirin eo, quod Plutaret iis prae-iniuit: Φοίβοn ἀκούσαντες κτλ. lioe ipsi iiii Selinei te viniis sit litici liuiosso conset. Sed potius in opitoine Diodori duo divorsi Ioel temero in
unum conflati. Diodoriis priniatin ex Tyrtacto commernorRverat ora illurn Lycurgo diti Ini do vitanda avii ritin, ilei nile alluit oratarii liini, quod Polydorias et Theopompus retiiterant. ΤΠtaeus autem lioe ipsum Orite ultim In Ore suo pentametro tui lito explanavorat. fortasse otiani ni in 1MMidemit,ilo nimio in sino subiecit: Aδε γὰρ κτλ. Cetermin Pliat. Instit. Lao. 42 Alcainoni et Theopompo emtirin esse ilicit: cf. Zenob. Prov. II 24. ibimas tuterpr. - V. 1. doricas formas constatio sorvavi; pio ἀλεῖ Dio l. et Zenob. ἔλοι, pro δὲ Soliol. Eurip. Ancir. 446 γὰρ. Coniiciat ali aliis Tyr- tuo uin scripsisso ἄλλο δέ κ' οὐδέν. - V. 2. ἁδε Hermann, Inod. δὴ.- V. 3. χρυσοκόμης, IIermanu Iροσαμένοις. Fr. 4. Plutareti. vit. Lycii rg. c. 6: στερον μέντοι των πολλῶν ἀφαιρέσει καὶ προσθέσει τὰς γνώμας διαστρεφόντων καὶ παραβιαζομένων,
Πολύδωρος καὶ Θεόπομπος οἱ βασιλεῖς τάδε τῆ ρήτρα παρενέγραψαν Αἰ δε σκολιὰν ὁ δῶμος ἔλοιτο, τοὐς πρεσβυγενέας καὶ ἀρχαγέτας ἀποστατῆρας ειμεν. τοὐτ' δετι μὴ κυροῖν, αλλ ολως ἀτίστασθαι καὶ διαλύειν τον δῆμον ώς ἐκτρέποντο καὶ μεταποιοῖντα τ6ν γνώμην παρὰ τὰ βέλτιστον λεισαν δὲ καὶ αυτοι τὴν πολιν, ῶς τοῖθεοὐ ταυτα προστάσσοντος, ῶς που Tυρταιος ἐπιμέμνηται διὰ τού -
των ' Φοίβου .... ἀνταπαμειβομένους v. 1-6). Auctius vero I io lor. Sic. P. III p. 3 oniisso poetae nomina et confusum et i in se. 3 ubi vido loeurn assori v. 3 10. - V. 1. οἴκαδ' ενεικαν Amtotus ct Xyli inder, I nari es τάδε νικῶν. - V. 2. τε, του FaL. - V. 3. αρχειν, ἔτειν Fa, sed eorr. in in. - βουλῆς Pliit. Fa τιμῆς), βυvχῆ Diod. - βασιλnας, in βασιλεῖας. - V. 4. Σπάρτης I ioit.. Σπάρτας Plut fori. recte. - ιμερόεσσα, IDiocl. ἰχερόεσσα. - V. 5. πρεσβυγενεῖς Dio 1., πρεσβυτας Plut sori. πρεσβυγενέας, cf. etinua Pitit. Rii Seni sit ger. resp. c. 10. - τε γέροντας Pliit., δὲ γέρ. Diocl. - V. 6. εὐθείαις seqτραις, L io l. ευθείην ρῆτρας. - Post ἀνταπαμειβομένους distinctione ni sust illi, nam arctis- sinio Ooliae rent ea qlino sequi iritur; similiter Salappe Ep. ad Herni. P. 69,
13쪽
i0 Φοίβος γὰρ περὶ των ω δ' ἀνέφηνε πόλει.
V. R. non est into er servatus, nἰina eo l. μηδέ τι επιβουλευειν,
o η et ρας, quae illicita tui , otii in versibus horoicis adstrictas suisse: Gooulingio advorsatiis ost Urlielis Mus. Illion. VI 194 so l. ne quo tilinen iluaestio item expedivit. Non est tutius loci rem accuratius periractare, capita tantum paticis perstringam. Nullis omnino legibiis scriptis Lacedasinonii iasi sunt, ohτραι mino vocantin' stant dictiones Dolptileno, velut
tanoriana ordiniinda esset, antiquis si inlina pedestris somnonis orae ei monu-nientiana, non Spartanam, sed Dolphioniti ilialectum prao so fort. Et hoo Malaleni ta in plantina est ne loeuplotissi inomina tostium ni retoritato sonattini, ut anireris neminem perspexisse. Sed nimimani licininos doctos
fugit duplox sitis so goniis Metionum Dolpiticariam: praeter ipsum oraculuin vorsibus lio roicis aptium, mrod Pythin furore percita edebat, quod pio ipsi iis dei responsium esse credobatur, legati plora1nimio etiam littoris mitulatilla curabant, mino sacomtos I olpisiciis προτήτης)ipsi iis oraculi explananili graitia stuppeditabat: et linoe quidem μαντεία po legiri omittono orat pors empta, miomadmodum illa ipsa Lycurgi Oh et ρα. Uinimmio genus r. acedaemonii diligotitor in publico talallario servatuint,noquo tamen mirum, si poston plora pio diuturnitato tomporis niasti inpinsuorant. Coeitlingius ni itona hos Turtaei versus argiatilis Uram veriuου nil Ioelargiani roserro voluit: nillil eniin causae est, cur Pliitarcho fido inali rogemiis, qui poetam de Polydoro ot Theopompo haec retulisso tostati ir; utern t linon Pliitarchus milii vi lotur omnino salsiis esso, enim dicit
lios reges novissima verba: αἰ δε σκολιὰν ἡ δῶμος ελοιτο scr. εροι το)τοπς πρεσβυγενεας καὶ ἄρχαγετας ἀποστατῆρας εἴμεν, addidisso ot lictioni, quaan quondam Lycurgus accepit: et iisnaodi flaniis ab illitissa culi ingenio aliena. Iino haec ipsa vorDa, qtino Dolpinei orae illi insignent pria lentiam argiuunt, a principio Ioeurmae dietioni addita suo rittit: sodsensun populi lieontia gliscente Spartanos liarius praeeopti oblivio cepit, rogos ne forintus non inin nititot Iant popilli mi altitudini, si quid novassot,rtis istoro. Iitur Polydorus et Τli copomptis itumini Deiphi eum orae ulula
se iseitati stant do ro priblica ordinanda; antistitofi oraciali regibus omio insere. qtiae olina L urgo res portito mi ait, anti piissi uia mi aequo civitatis institiata Optiina arhitrati. Ac proxiinis missilena sacculis videntur Spartani enuisse, ne malit sonatius eoiisiiltis olbro a retum quaro postea doinstitutis Lacedaena oni omina seripsoriant, pra sertini elatii orticulum TheOponapo et Polydoro odituna oblivione olbriatuin esset otiisque memoria potissimiliti Tyrtaei tostina onio si ritiata ossot, cornimenti sutat, lios reges primos id eavisso ot Lyeiurgetio dictioni novissina a verba a liti disse. - Cete ruin He Maoquo videtur Tyrtaeus ipsa oracliti voti a servavisse, quae poeta deinceps expirinni, ait lioe si rorit iloi ros ponsunar
Ἀρχειν μεν βουλῆς θεοτιμήτοης βασιλῆας
πρεσβυγενεας τε γεροντας ' μειτα δε oημότας αυδρας μυθεωθαί τε τα καλῶ καὶ 1ρδειν πάνtia δίκαιci, δήμου τε πλήθει νίκην καὶ καρτος επεσθα . nam post v. 3 vel etiana post v. 2 id ipsi ilia, in mio suinina rei ost, cautum
14쪽
IIμετέρω βασιληι , θεοῖσι φίλω Θεοπόμπω , 3l8 ου διὰ Mεσσῆνην εῖλομεν ευρυχορον, Μεσσήνην αγαθὴν μεν ἀρουν, αγαθὸν φυτευειν ἀμφ' αυτὴν δ' ἐμάχοντ ἐννεακαίδεκ' ἔτη 5 νωλεμέως αἰεί, ταλασίφρονα θυμον εχοντες,αἰχμηταὶ πατέρων ἡμετέρων πατέρες εἰκοστῶ δ' οἱ μεν κατὰ πίονα ἔργα λιπόντες φευγον 'Ιθωμαίων ἐκ μεγάλων ὀρέων.
Zσπερ ὁ νοι μεγάλοις ἄχθεσι τειρόμενοι, δεσποσύνοισι φέροντες αναγκαίης υπο λυγρῆς ῆμισυ παντὸς ὁσον καρπὸν ἄρουρα φέρει.
Aεσπότας οἰμωζοντες όμως ἄλοχοί τε καὶ αυτοί,ευτέ τιν' ουλομένη μοῖρα κίχοι θανάτου.
erat, no quisl senatusconsultis obrogarent, quod Tyriaeus v. s et 8 significat. Donique non obstat, Paod Pitit. dicit an Seni g. s. res p. c. 10: την
ἐν Λακεδαίμονι ἀριστοκρατίαν ὁ Πύθιος πρεσβυγενέας, ὁ δὲ Λο- κοὐργος ἄντικρυς Γέροντας ἁνόμασεν.
Fr. 5. Tria fragm. in unum coniunxi, et prinii Im qui lena altorii na-
qile. iam Blitimann copulavit. V. 1 et 2. Pausan. Iv 6 2: Ουτος ὁ Α ὁ Θεόπομπος ην καὶ ὁ πέρας ἐπιθεὶς τψ πολέμω ' μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ ταελεγεῖα των T ταχυ λέγοντα ' μετέρω κτλ. - U. 3 servavit Scitol. iiii Plat. ii. 448 ed. Ite kk.: 'Aφικόμενος δὲ Ουtoς Tvρταῖος) εἰς Λακεδαίμονα καὶ ἐπίπνους γενόμενος συνεβούλευσεν αυτοῖς ἀνελέσθαι τον προς Μεσσζνίους πόλεμον, προτρέπων παντοίως ' ἐν ola καὶ τὰ φερόμενον εἰπεῖν ἔπος ' Μ σσῆν θν ἀγαθὰ νμ. ἀ. αγαθὰν δὲ φ . Et si in ilitem idoni p. 388 et Olympio 1. in Alcib. I 162. Olyni p. etiam φυτεῖσαι.ὶ αγαθὴν sis scripsit Buti mann. Rospicit Strabo VIII 366. - V. 4... 8. Strabons rori VI 279:. Μεσσῆνη δὲ εάλω πολεμηθεῖσα ἐννεακαίδεκα ἔτη, καθάπερ καὶ Τυρταιος φησι ' 'A μφ' αυτὴν κτλ. Addo Pausan. IV 15,2, uui Versus 4. 5. 6,ot Ιv13, 4, ubi v. 7 et 8 leguntur. - V. 4. ἀμφ' αωτὴν Pausan. , αμφω τώδ' Str. - v. 6. αἰχμζταί, Straibonis libri αιχαητάς et lolii lo η μητέρων. Respicit Strabo VIII 362: τὴν μὲν ουν πρώτην κατάκτ'σιν αυτῶν Messonioruin) φησὶ Tvρταῖος ἐν τοῖς ποιήμασι κατὰ τοὐς τῶν πατέρων πατέρας γενέσθαι. - V. 7. δ' Xylander, om. Strab.nbri. I r. 6. Pausan. IV 14, 3: ἐς τιμωρίας δέ, ὼς υβριζον ἐς τους μεσσηνίους, Τυρταίω πεποιημένα ἐστίν ' Ωσπερ κτλ. - V. 3. πανetὰς ὁσον Alarons. παν ὀσσον Κtilin, πάνθ' oσσω XΚFc AgPo, πάνθ' 'σων MLah, πάνθ' o σον IVVab. Seliuoi lexv in Pltilol. I 588ὶ ῆ μ ισα πάνθ' ὀσσον. Fr. 7. Patiann. eod. L: πιτε δὲ καὶ συμπενθεῖν ἔκειτο αὐτοῖς ἀνάγκη, δεδήλωκεν ἐν τψδε' Uεσπότας κτλ. MIod ex eodem ear in ESSU aPparet. - V. I. οἰμωζοντες, οἰμώζοντας vaLb.
15쪽
Stralbo Vill p. 362: Πλεονάκις δ' ἐπολέμησαν δια τὰς ἀποστάσεις των Μεσσηνίωπι την μὲν ουν πρώτην κατάκτησιν αυτῶν φησι Τυρτθχς εν τοῖς ποιήμοσι κατὰ τοὐς των πατέρων πατέρας γενε- σθαι ' την δὲ δευτέραν, καθ' ην ἐλόμενοι συμμάχους Αργείους τε ais καὶ 'mείους Κranter coiit. 'Αρκάδαςὶ και IIισάτας απέστησαν, Αρκά-dων μεν Ἀριστοκράτην τυν Dρχομενου βασιλέα παρεχρμενων στρα-τqγόν, Πισατῶν δὲ Πανταλέοντα τον Os φαλίωνος, η νίκα φησὶν αυτὸς στρατηγῆσαι τον πόλεμον τοῖς Λακεδαιμονίοις.
Aristo t. Lui. Nie. III 8, 5 IIIll): ile iis itisserens, iiiii vi cogi intini lites. ut sortiter pugnent: Καὶ οἱ προτάττοντες. καν αναχωρῶσι τύπτοντες, τὸ αυτ ὀ θρῶσι ' καὶ οἱ προ των ταφρων καὶ των το ιο set ων παρατάττονοῦτε ς' πάντες γαρ αναγκάζουσι ' δεῖ δε ου δι' ανάγκην ανδρεῖον εἶναι, ἀλλ' οτι καλόν. illai Eiistrati iis; τουτοπερὶ Αακεδαιμονίων λέγοιτ' απι τοιαυτην γάρ τινα μάχην, οτε προς
Μεσσηνίους ἐμαχέσαντο, ἐπολέμουν, ης καὶ ὁ Ἀρταῖος μνημονεύει.
Tεθνάμεναι γὰρ καλὸν επὶ προμάχοισι πεσόντα ἄνδρ' ἀγαθὸν περὶ n πατρίδι μαρνάμενον. την δ' ιιὼτos προλιπόντα πόλιν καὶ πίονας αγρούς πτωχευειν πάντων ἔστ' ἀνιηρότατον, . 5 πλαζόμενον συν μητρὶ φίλI καὶ πατρὶ γεροντι παισί τε σὐν μικροῖς κουριδίρ τ' ἀλόχφ. ἐχθρὰς μεν γὰρ τοῖσι μετέσσεται, Ους κεν zκηται χρησμοσυνη τ' εἴκων καὶ στυγερli πεν4, αἰσχύνει τε γένος, κατὰ δ' αγλαὸν εἶδος ελέγχει,10 πῶσα δ' ατιμία καὶ κακότης επεται. εἰ δ' ουτως ἀνδρός τοι αλωμένου οὐδεμί' ωρηFr. 10. Lyeurg. in Leocr. 107: ηρῆσιμον δ' ἐστὶ καὶ το λων ἀκου- σαι τῶν ἐλεγείων ίτου Τυρταίου), δε ἐπίστησθε ota ποιουντες ευδοκμμovω παρ' ἐκείνοις τοῖς Λακεδαιμονίοις, ' et εθνάμεναι γάρ κτλ. - V. 1. ἐπὶ, U. Franke ενὶ . - V. 2. y, AB Tη εαυτου. -- V. 3. αὐτου Z Ald., V. αὐτos, V. Franko ῆν ὁ αὐτου. - V. 4. ἀνιηρότατον, ὼνιαρότατον Ρ, ἀνιαρώτατον ΛΗ et L. a pr. m. - V. 6. μικροῖς, Z μικρῶ. - v. 7. μεν on . A R pri m. , Thiorseli coni. 'θρὸς γάρ τ' ἀστοῖσι, Scaliger εχθρὰς γαιγ τουτοισι, Tnylor ζχθιστος γαρ τοῖσι. - V. s. αἰσχυνει, LP αἰσχύν q. - τ ε, IIRrtung δε. - ειδος, olim conieci ευχος. - V. 10. πῶσα, Εplici in παισί. - ατιμία, Belcicer ot Herin ann ἀτιμίη, Ursinus ἀθυμία, Sonligor αθυμίη. - V. 11. εἰ δ' V. Franko et Basso iv, viilgo ειθ', si lem in ii ne
16쪽
P0ETAE ELEGIACI. γίγνεται, ου τ' αἰδως ουτ' ἔπις ου τ' ἐλεος, 320θυμῶ γης περὶ τῆσδε μαχωμεθα καὶ περὶ παιδων θνήσκωμεν ψυχέων μηκέτι φειδόμενοι.
i5 ω νέοι, ἀλλα μάχεσθε παρ' ἀλλήλοισι μένοντες,
μηδε φυγῆς αἰσχρῆς ἄρχετε μηδε φόβου,
ἀλλα μέγαν ποιεῖσθε και ἄλκιμον εν φρεσὶ θυμόν, μηδε φιλοφυχεῖτ' ἀνδράσι μαρνάμενοι
τοὐς δε παλαιοτέρους, ων ουκέτι γουνατ ἐλαφρά, 20 μὴ καταλείποντες φευγετε, τοὐς γεραιους
αἰσχρὸν γὰρ δὴ τοὐτο μετὰ προμάχοισι πεσόντα
κεῖσθαι πρόσθε νέων ἄνδρα παλαιότερον, ῆδη λευκόν ἔχοντα καρη πολιόν τε γένειον, θυμον ἀποπνείοντ' ἄλκιμον ἐν κονίη, 25 αἱματόεντ' αἰδοῖα φίλαις ἐν χερσὶν ἔχοντα - αἰσχρὰ ταγ οφθαλμοῖς και νεμεσητον ἰδεῖν - και χρόα γυμνωθέντα νέοισι δε πάντ ' ἐπέοικεν,
rum gat mentio. - V. 16. μηδε φόβου, Z μήτε φόβου. - αἰσχρῶς, Sauppo αἰσχρῆς. - V. 17. . αλλὰ, Ilecker μ'δε. - ποιεῖσθε ΛΒΡ, vulgo ποιεῖτε. - v. 18. μαρνάμενοι, LPZ μαχομενοι. - V. 20. γεραιους Ζ, γηραιούς ABLΡ, conieci γεραρούς, i dein otiain Win cicolniann , sed fort. poeta scripsit τοὶ νεαροί, Καγ serotνθλεγεως coniecit, χηρεχυς Alirens doleto τοὐς, Hartiing γηραλέους. V. 2 i. γαρ, ΑΗ μεν γάρ. - V. 22.
πρόσθε, Β πρόσθεν. - V. 25. φίλαις ἐν, ItZ τίλ ἶνί, Solitioide in φλλης ἐν. - V. 26. τάγ' Vel τά γ' vulmo, Ilerniann τά τ', Salippo τα δ', osann γάρ. Ego conieci olim αισχεα et ὀφθαλμοῖς, Cobet αἰσχρὰν ἐν ὀφθαλμοῖς, IIcchor αἰσχρόν τ' ὀφθ., i leuique prioro vorsu ἔντερά θ'
α ίμα et ὀ εν et α coniecit, ipse, ut puto, imox tinprotiati iriis. Deirtilo Reifice νεμεσήτ' ἐνιδεῖν, V. Franke νεμεσητὰ ἰδεῖν, possis νεμεσήτ' ἐσιδμῖν. - v. 27. νέοισι δὲ, TH aseli νέω δέ τε ' cs. 1 Ioni. Il. X 71: νέω δέ τε πάντ' ἐπέοικεν Ἀρηῖκταμένω, δε α μένω ὀξέi χαλκῶ κεῖσθαι ' πάντα
δὲ καλὰ θανόνει περ oττι φανήη ' ἀλλ' ἀτε δὴ πολιόν τε κάρη πολιόν
τε γένειον αἰδῶ τ' αἰσχυνωσι κυνες κταμένοιο γέροντος, τουτο δὴ οἴκτιστον πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσιν.
17쪽
ὁφρ' ἐρατης ηβης αγλαδν ἄνθος ἐχρ ἀνδράσι μεν θηητος ἰδεῖν, ἐρατὸς δὲ γυναιξίν,
30 ζωὸς ἐών, καλος δ' εν προμάχοισι πεσών. αλλά τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν στηριχθεις ἐπὶ γῆς, χεῖλος ὁδοίσι δακων.
υλλ' 'φααλῆος γὰρ ανικητου γένος ἐστέ, ai θαρσεῖτ', οἴπω Ζευς αυχένα λοξὸν ἔχει μηδ' ἀνδρῶν πληθυν δειμαίνετε, μηθὲ φοβεῖσθε,
ἰθυς δ' εἰς προμάχους ἀσπίδ' ἀνηρ ἐχέτω,
b ἐχθρὰν μεν ψυχην θέμενος, θανάτου δὲ μελαίνας κηρας ὁμως αυγαῖς ηελίοιο φίλας. ἴστε γὰρ υρηος πολυδακρυου ἔργ' ἀχηλα ευ δ' Οργην ἐδάητ' ἀργαλέου πολέμου,
και θαμὰ φευγόντων τε διωκόντων τε γέγευσθε,
cios censet, iniuria, citianusiana listi clion 1ioc repetitur Eleg. 11 v. 21. 22. Veii post thoe i stulton plura omissa esse censet. - Ceteririn et lineo elegia, et quae deinceps semitintules 1 et 12, integra sunt carinina, UIam-miam Franko elegiam 10 sit 11 in unum coniungere conatus est, verSilnis alias traiectis aliis obolo notatis, cui iure inin nil versatus e St Aug. Mat illias lo Turtilari carminibus Anonb. 1820). Titi orseli in Aet. plii l. Mou. III 624 omnia in lγreves cuia silain particulas dissolvero conatus e St. Etiam Osanu conset ea, viae Lycursus adscripsit, ex iliversis carminibus pro oratoris consilio excerpta osso, item eleg. 11 exoritio earere: fugit homines cloetos particulas γάρ et γάρ in prooemiis lioraim car- In inuin insignem omittorii vi reo rem a Nero, Iaec Ineminertini idem otiani usu Ventro in Ortition o pellestra, Veliit in Xenoplioritis oeconomico, Sum
18쪽
IMETAE ELEGIACI. In ω νέοι, ἀμφοτέρων δ' εἰς κόρον ὴλάσατε. οῖ μεν γὰρ τολμῶσι παρ' ἀλλήλοισι μένοντες ες τ' αυτοσχεδίην καὶ προμάχους ἰέναι,
παυροτεροι θνησκουσι, σαουσι δε λαὸν ὀπίσσω
τρεσσάντων δ' ἀνδρῶν κἀσ' ἀπόλωλ' αρεtή.l5 Οὐδεὶς ἄν ποτε ταυτα λέγων ἀνύσειεν ἔκαστα, ἔσο , ην αἰσχρὰ πάθρ, γίγνεται ἀνδρὶ κακά. ριγαλέον γὰρ ὀπισθε μετάφρενον ἐστὶ δαῖζειν ανδρὸς φεύγοντος δζω ἐν πολέμω αἰσχρος δ ἐστὶ νέκυς κακκείμενος ἐν κονίησιν 20 νῶτον ἔπισθ' αἰχμῆ δουρὸς ἐλολαμένος. αλλά τις ευ διαβὰς μενέτω ποσὶν ἀμφοτέροισιν a στηριχθεὶς ἐπὶ γης, χεῖλος ὀδουσι δακών, μηρούς τε κνήμας τε κάτω καὶ στέρνα καὶ ωμους ἀσπίδος ευρείης γαστρὶ καλυψάμενος 25 δεξιτερῆ δ' ἐν χειρὶ τινασσέτω ὁβριμον ἔγχος, κινείτω δε λόφον δεινὸν υπερ κεφαλῆς ἔρδων δ' ἔβριμα ἔργα διδασκέσθω πολεμίζειν, μηδ' ἐκτος βελέων εστάτω ἀσπίδ' ἔχων.
αλλά τις ἐγγῖς ἰων αυτοσχεδὸν ἔγχεῖ μακρῶ30 ῆ ξίφει Ουτάζων δήων ἄνδρ' ελέτω καὶ πόδα παρ ποδὶ θεὶς καὶ ἐπ' ἀσπίδος ἀσπίδ' ἐρείσας,
Θευσθε Voss., x ἄγεσθε Α, τ' εγένεσθε Trino. et Vind. sec. Selinoi Io-Wjn, seo. Gai Ss. ἄγεσθε vel ἄνευθ'.) ae potuit sano dici καὶ προς φευγόντων τε διωκομενων τ' ἐγ έν εσθε, cf. Aesch. Sept. 497 προς των κρατουντων ἐσμέν, οἱ δ' ἐσσημένων. - V. 13. σαουσι IsuitInannus, V.
Gάουσι. - U. 14. A πῶσ πώλετο. - V. 15. οὐδείς, foret. ουδεὶς δ' ut Ursin. - V. 16. ῆν et γίγνεται Valchenaer, V. ἄν et γίνεται; ido in etiam αἰσχροπαθῆ, vel ὁσσαπερ αἰσχρὰ παθεῖν γίγνεται ἀνδρι κακῶ coniecit, similiter II trietting. nisi quod ὀσσα κάκ' sei ipsit. Fort. : οσσ' αἰ σχρ', ἐν τι πά- θy, γίγνεται ἀνδρι κακῶ. - κακά, Issii pia κακῶ . - V. 17. ol γαλέον scripsi, legebatur ἀργαλέον, Alirens ἄρπαλεον, Hariling perini re θαρσαλεον, mrod interpretatur: ,, es gelioert gnr hein Muth ilagu. Librorum Ioelionporto corriipta; nain siiDentem luterin ero facillimum est: neque tamen ρη ἴδιον lite scribendum, sed oιγαλέον : ipsi enim Spariani fugientibus parcere solebant, vid. Plui. Lye. e. 22: Tρεψάμενοι δε καὶ νικήσαντες ἐδίωκον oσον ἐμβεβαιώσασθαι τὰ νίκημα τῆ φυγὴ των πολεμίων, εἱτα εὐθυς ἀνεχώρουν ovτε γενναῖον ουτε Ελληνικὸν ηγούμενοι κόπτει ν καὶ φονεύειν ἀπολεγομενovς καὶ α ποκε ta ρηκότας. cf. o. Militer Dor. T. II p. 247. - V. 18. δζω, Fra1nckius δήroν. - U. 19. αἰσχρὰς codd. ,
αἰσχρον Gesn. mirgo Trino. - κακκείμενος A, V. κατακείμενος.
V. 24. γαστρὶ, Voss. Ars. δουρί. - V. 25. οβριμον, ὁμβριμον Arg. V. 27. Fρδων servavi, corrigunt ἔρδων. - ὁβριμα vulgo, ὀμβριμα Voss. Ars. - πολεμίζειν, Arsenius πολεμίζων, UOss. πολεμίζ', under ρδειν . . . πολεμίζων coniicias. - V. 28. Α εστάτ'. - V. 29 34 Veii do inedio tollendos censet, quippe qiii ex alia recensione sint nil liti.
19쪽
1ν δὲ λόφον τε λόφω καὶ κυνέην κυνέη καὶ στέρνον στερνω πεπλημένος ἀνδρὶ μαχέσθω, η ξιφεος κώπην η δόρυ μακρὸν ελών. 35 υμεῖς δ', ω γυμνῆτες, υπ ἀσπίδος αλλοθεν αλλος πτώσσοντες μεγάλοις βάλλετε χερμαδίοις, μυρασί τε ξεστοῖσιν ακοντίζοντες ἐς αυτούς,
τοῖσι πανόπλοισι πλησίον ἴστάμενοι.
Ουτ' αν μνησαίμην οἴτ' ἐν λόγω ἄνδρα τιθείμην
V. 33. πεπλημένος Briinclitus, v. πεπαλημένος. - V. 37. ξεστοῖσιν epitheton tantuIn ornans foret, sed ilistingusenda sunt haec iacuIa, quibus nilliles levis armaturae utebantur, a pilis lioplitaria in v. 29 ἔγχεῖ μακρῶ, v. 34 δορυ μακρὰν), itaque ξυστοῖσιν coniicio; apii 1 Homeriina quidern hagla procerii appellari solet, iit est μακροῖσι ξυστοῖσι Il. ν 497ot νώμα δε ξυστὸν μέγα ναυμαχον ... δύω καὶ εἰκοσίπηrv O 677 . sed postea dicta sunt iacula hi revulseula, ut Herodot. II 71 ξυστὰ ακόντια,
στῶν και μαIαιρῶν, itamie equites potissimiam litet antur, vid. ib. IU6, 1. - V. 38. πανόπλοισι Dindois, πανοπλίοισι Λ Voss. Trine. Vindob., πανοπλίταις B Gesn. Inarg., ταῖσε πανοπλίαις Ursinias, πανοπλίοις v.
- πλησίον, B η ἐγγύθεν. Hartiing scripsit ακοντίζοντες ἐῖστοὐς ἱέντες, πανόπλοις πλησίον ἱστάμενοι. 'Veii totum distichon Tyrtaeo abiit dicat. Fri 12. Stob. Mori LΙ 1 allori primum v. 1-14: Tυρταίου sic ATrino.), tum LI 5 v. 15- 4 Tυρταίου Trinc., Ἐρωελεγεῖα voss. et
Vin I. in In ., om. I Emma A), se i rooto Braincuc, alii liae E in unum coni Inxerunt, quae Videntur casu magis, P an consulto np. Stobaeum di- renitii, n quo tamen assentior ellio, qui Stobaei Iis ros traiectione ora igendos censet, ut post intcgriini Tyrtaei elogiani LI I. 5ὶ continuo seqtiantur versus Euripidei 2. 3. 4. 6), nam Stobaeus alius quoquo ea, quase continuo se excipitant, cliroinit. Continuo post V. 14 secutum esse
v. 15 niaximo docet qiIod haec ipsa particula carminis .inter Theoynide a recepta est v. 1003-G lioe niodo: 'Hδ' αρετή, τόδ' ἄεθλον ἐν ανθρώποισιν ἄριστον, κάλλιστόν τε τέ'ειν χίγνεται ανδρὶ σοφῶ ξυνὰν δ' ἐσθλον τουτο πόληῖ τε παντί τε δ' αω, οστις ἀνὴρ δι αβὰς εν προμάχοισι με νy. Et ad eari leni elegiam uiriIInque fragnientum pertinere docet otiani repetitio consulto adliit, ita v. 10 et 20; ae odit quod quoquo in Legibus iitraxinmae partem respexit, cf. luae dixi in Museo Riten. novo ΙΙΙ 213 seq. Bornhardy tamen IIist. Litt. Gr. II 346 II I, 436 ed. 2ὶ inultii sibi roperisse visus ost, illiust offensioni sint, cui iuro adversatus est etiani Selineide vin Philol. III 106. - V. 1. Plato Leg. Ι 629: Tυρταῖον ... ῖς δὴ μάλιστα ἀνθρώπων περὶ ταυτα ἐσπουδακεν εἰπών, ὁτι 'ου τ' αν μν. ovet ἐν λ. ἄ. τιθείμην, Ουτ' Et τις πλουσιώτατος αν-
θρώπων ε Pq, φησίν, ου τ' εἰ πολλὰ ἀγαθὰ κεκτημένος, εἰπὼν σχεδον ἄπαντα, δς μὴ περὶ τον πόλεμον ἄριστος γίγνοιτ' ἄν. ot ib. II 660: ἐὰν δ' ἄρα πλο ut ῆ μεν Κινύρα τε καὶ Μίδα μὰλλον, η δε ἄδικος, ἄθλιός τ' ἐστὶ καὶ ἀνιαρῶς ζῆ, καὶ ου τ' αν μνησαίμην, φησὶν υμῖν ὁ ποιητής, εἴπερ ὀρθῶς λέγει, ου τ' ἐν λ. ἄ. τ ι θείμην, δέ μὴ πάντα τὰ λεγόμενα καzὰ μετὰ δικαιοσύνης πράττοι καὶ κτῶ το, καὶ δὴ καὶ δhων ουτος ἄν ὀρέγοιτο ἐγγυθεν ἴστάμενος, ἄδικος δε ων ' τε τολμῆ ορῶν φόνον αἴ μ τόεντα, μῆτε. νικῶ θέων Θρqῖκιον Βορεην, μήτε ἄλλο αὐτῶ μηδὲν
τῶν λεγομένων ἀγαθῶν γίγνοιτο ποτε . iindo re stit Illini τιθείμην. Stob. POETAE LYR . 26
20쪽
οὐδ' εἰ Κυκλώπων μὲν ἔχοι μέγεθός τε βίην τε, νικώη δε θέων Θρηtκιον Βορέην, 5 ου δ' εἰ Tιθωνοῖο φυὴν χαριέστερος εἰη, πλουτοίη δε Μίδεω καὶ Κινυρεω μάλιον, ου δ' εἰ Tανταλίδεω Πέλοπος βασιλευτερος εχ, γλῶσσαν δ' 'Ἀδρήστου μειλιχόγηρυν ἔχυι, ου δ εἰ πῆσαν ἔχοι δοξαν πλὴν θουριδος αλκῆς i0 ου γὰρ ἀυὴρ ἀγαθος γίγνεται ἐν πολεμω, εἰ μὴ τετλαίη μὲν ορῶν φόνον αἱματόεντα καὶ δηων ὀρέγοιτ' ἐγγυθεν ἱστάμενος.ῆδ' αὐότή, τόδ' ἀεθλον ἐν ἀνθρώποισιν αριστον κάλλιστόν τε φέρειν γίγνεται ανδρὶ νέω.ia ξυνὸν δ' ἐσθλὸν τosτο πόληῖ τε παντί τε δήμω ,
ὁστις ἀνὴρ Γαβὰς ἐν προμάχοισι μέν liνωλεμέως, αἰσχρῆς δὲ φυγῆς ἐπι πάγχυ λάθηται,
ψυχὴν καὶ θυμον τλήμονα παρθέμενος, θαρσύνει δ' επεσιν τον πλησίον ἄνδρα παρεστώς
20 ουτος ἀνὴρ ἀγαθὸς γίγνεται ἐν πολέμω αἶψα δε δυσμενέων ἀνδρῶν ἔτρεφε φάλαγγας 324 τρηχείας, σπουδῆ τ ἔσχεθε κοα μάχης
τιθείην sib. pro ἐν λόγω liabent Α Vind. Trino. αν λόγω . - V. 2. παλαισμοσυνης, A Vind. irine. παλαιμοσύνης, fori. reete. - V. 3. ἔχοι, ἔχοις Vind., ἔχει A Voss. - U. 4. θέων, B θεῶν. - V. 5. χαριέστερος, Trine. χαριέσ2ατος. - V. 6. κινυρεω μάλιον G. M. Schuridi, os. ΗΘ sych.: Μάλιοπι μῆχλον, Choerob. oris. p. 240: Γωνες δὲ τὰ μῶλλον μαλιον λέγουσιν. Uulgo Αινυρέοιο μῶλλον, et sic Vind. A hic tanton κινυ- ρεοῖοὶ, B Λινυραο πλέον, Camorarius Κινύρεω βάθιον. Ceteririn cf. Plato Rop. III 408 B: οὐδ' εἰ Μίδου πλουσιώτεροι εIεν. Clem. Al. Paedag. III 233: ἐὰν μὲν ἄρα πλουτῆ Κινυρα τε καὶ Μίδα μὰλλον, ἡ δὲ ἄδικος καὶ υπερεφανος. - V. 8. cf. PIRt. Phae tr. 269 A: τί δέ, τον μελίγορυν Αδραστον οἰόμεθα κτλ. - V. B. ἔχοι, laει Λ et Vind. a m. Pr. - πλὴν om. B. - V. 10. ου γὰρ ἀνὴρ, Harii ing εἰ μὴ ἀνὴρ, et v. 11 εἰ μὴ τετλαίη τ' ἐνορῶν, male utrilinque, Re Plato Pioque his nu- tutionii us aperte adversatira'. - V. II. μ ξ τετλαίη, Vind. Trine. μήτετλαί'ς. - φόνον, πόνον Λ a m. pr. cf. Plat. Leg. I 629 Eεῖρηκας γοῶνωδε ἐν τοῖς ποιήμασιν, ώς Ουδαμῶς τους τοιουτους ανεχόμενος ' O μὴ τολμήσωσι μὲν ὀρῶν φόνον αίμ. κ. δ. ὀ ρ έγ Οιν τ εγγ. ἴστάμ ε - νοι. - V. 1 16 leguntur in Theognidois v. 1003 - 6. - ῆδ' Hermann. viilgo η δ . - τοδ , τογ' B, idem inverso or 1. ἄριστον εν ά. αεθλον. V. 14. νέφ, Theogn. σοφῶ. - V. 16. ἀνήρ,. IIpton coni. ῖν ευ. Ηuerospicit Plato Leg. I 630 gr διαβάντες δ' εὐ καὶ μαχόμενοι ἐθέλοντες ἀποθνήσκειν ἐν πολεμω, ῶς φράζει Τυρταιος, τῶν μισθοφόρων εἰσὶ