장음표시 사용
241쪽
232 PIMENIDES. Cannina. Epimenidi adscripta. 1. Ἀργοναυτικά Diog. Laert. I, 10 54 111. 'Αργοὐ ναυπηγίαν τε καὶ γάσονος εἰς Κόλχους πο- πλουν ἔπη ἐξακισχίλια προτακόσια. meinricli p. 132.2. καθαρμοί. Suid. v. Ἐπιμενίδης Stra χ. p. 479. lut Sol. 12. Eustaui ad Hom. n. p. 313,
θαρμου προσδελ υρφικους τινας η Ἐπιμενιδε Ois καθαρμοὐ φανταζόμενος - einrici p. 133. 3. Κουρητων καὶ Κορυβάντων γένεσις καὶ θεογονία επη πεντακισχίλια). Diog L L ein-rich p. 130-132. aiobeck glaoph. p. 1141.4. Περὶ Μίνω και Γαδαμάνθυος εἰς πη τετρα
5. ελχινιακη ἱστορία. Athen VII p. 282 E. Fabricius Bibl. Gr. I p. 33 ed. Hari. et icta p. 131. Cf. nfra. 6. ρησμοί - Hieronymus X fol. 122 B ed. Bas. 1516). Niceph. X, 26 alu cf. infra Helarichp. 133. Subsidia. oinrici Epimenides aus reta Lips.1801. moech reta Vol. III p. 246 sqq. - Lobech Aglaoph. p. 1141 sq. 1183.
Diog. 0, 13 g 115 Γεγόνασι δε και Ἐπιμενίδαι αλλοι δύο, ο τε γενεαλόγος καὶ τρίτος ὁ Θωριστὰ γεγραφὼς περὶ Pόδου.
242쪽
Schol. Laair ad poli. Rhod. III, 242 Ἐπιμενίδης δέ φησι Κορίνθιον τω γενει τον Αἰήτην, μητέρα δεαυτοs νύραν φησί. Eudoc. p. 31, 7-9.
Schol. Laaar a.d poli. Rhod. II, 1122 6 Phrixi filiis disserens καὶ ουτος se Hesiodus με φησιν αυτοὐς τεσσαρας, υργον, Φρόντιν Μελανα, Κυτίσω- ρον Ἐπιμενίδης δε πεμπτον προστίθησι Πρέσβωνα. HISTORIA ELCHINIACA.
Athon. VII p. 282 E T δ' ἐστὶν ὁ καλούμενος ιερος χθύς ὁ με την ελχινιακην ἱστορια συνθείς, εῖ Ἐπιμενίδης στὶν Ἀρη 'λεκλειδης εἴτ' αλλος τις, ερούς φησιν εἶναι ἰχθύας δελφίνας καὶ
Aristot Rhet. III, 1 p. 1418 21 G δε δημηγο- ρειν χαλεπώτερον του δικάζεσθαι, εἰκότως, διότι περὶ το μέλλον Ἀκει δε περὶ το γεγονός, ο ἐπιστητὸν δηκαὶ τοῖς μάντεσιν ως ἔφη Ἐπιμενίδης ὁ Κρής ἐκει- νος γαρ περι των ἐσομένων ου ἐμαντεύετο, ἀλλα περὶ των γεγονότων μεν δήλων δέ.
243쪽
Κρῆτες ἀεὶ εὐσται, κακα θηρία, γαστέρες ἀργαί. Paulus post Epist ad R. I, 12 Ela τι εξ αυτῶν ιδιο αυτῶν προφήτης - Κρῆτες - ἀργαί . f.
Hieron. Vol ΙΙΙ fol. 148 D sed Bas. 1516. inieronymus agno Oratori RomanoJ Sed et aulus apostolus Epimenidis poetae a Diisus versiculo est acri Dens ad uiam. Κρῆτες - ἀργαί . . eund Vol. IX sol 122 B. Clem Alex. Strom. I p. 129 299 C Sylo. 350 oti. Callimach. ymn. in ov. . Socrat m, 16. Niceph. X, 26. lura dant Meyer omnent. Nov. est XI
οὐτε γαρ ην γαίης μέσος ομφαλός, οὐδε θαλάσσης εἰ δέ τις ἐστι, θεοῖς δῆλος, θνητοῖσι δ' φαντος. Hua morat. i. 409 Mετούς τινας η κύκνους μυθολογοῶσιν ἀπὸ τῶν κρων της γης ἐπὶ τομέσον φερομένους εἰς αὐτο συμπεσεῖν Πυθοῖ, περὶ τον καλούμενον ὀμφαλόν ' στερον δε χρόνω ον Φαίστιον Ἐπιμενίδην ἐλέγχοντα τον μὐθον επὶ του θεοὐ καὶ λαβόντα χρησμον ἀσαφῆ καὶ ἀμφίβολον,
Diog. Laert. I, 10 11 g 114 de pimenide Λέγεται δε ς καὶ πρῶτος αυτον Αἰακον λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι την πο ρκάδων λωσιν. Cf. 115 Θεόπομπος δ' ἐν τοις θαυμασίοις Κρησί
244쪽
383 opp: ον δε Ἐπιμενίδην δυο πρώτας αρχὰς ποθέσθαι, έρα και νύκτα, δηλον τι σιγη τιμήσαντα την μίαν προ των δυοῖν, ἐξ ων γεννηθῆναι Τάρταρον οἶμαι την τρίτην αρχήν, ως τινα μικτὴν ἐκ των δυοῖν συγκραθεῖσαν ἐξ ων δύο τινὰς την νοητὴν μεσότητα ἴτω καλέσαντα, διότι ε αμφω διατείνει τό τε κρον καὶ το πέρας, νμιχθέντων ἀλλήλοις ὁ γενέσθαι τομο κεῖνο τονοητὸν ζῶον ς ἀληθῶς, ου πάλιν αλλην γενεαν
Γήματο δ' Εὐονύμην θαλερὴν Κρόνος ἀγκυλομήτης ἐκ του καλλίκομος γένετο χρυσέη Ἀφροδίτη
Μοῖραί, ἀθάνατοι καὶ Ἐρινύες αἰολόδωροι. Schol. Mur. ad Soph. Med. Col. 42 Ἐπιμενίδης Κρόνου ηα τὰς Εὐμενίδας ἡ ἐκ του - αἰολόδωροι
245쪽
Ρaiis. VIII, 18, 2 1) Ἐπιμενίδης δε ὁ Κρης εἶναι με και οὐτος θυγατέρα αεανο την Στύγα ἐποίησε, συνοικεῖν δε αυτην ου Πάλλαντι, ἀλλα κΠείραντος Ἐχιδναν τεκεῖν, στις δη ὁ Πείρας εστ
11.Liatur Lyd. de mens. IV, 13 οἱ δε περ Ἐπιμενίδην αρρενα και θήλειαν μύθευσαν του Λιοσκούρους, τον με αιῶνα σπερ μονάδα την δε φύσιν ς δυάδα καλέσαντες ε γαρ μονάδος καὶ δυάδος ὁ πῶς ζωογονικος καὶ ψυχογονικὸς ξεβλάστησεν ἀριθμός.
Πῶνα καὶ Ἀρκάδιον διδύμους. Schol. et ad Theocr. I, 3: ον Πὰν οι μεν λέγουσιν υἱον Πηνελόπης και πάντων ων μνηστήρων, και διατosto λέγεσθαι καὶ Πῶνα Ἐπιμενίδης δε ε τοῖς ποιημασιν αυτο Λιος καὶ Καλλιστοses Πῶνα διδύμους CL Schol ad . 123 Tον δε ἀνα ἄλλοι δε ιος και Καλλιστοὐς Schol ad ur Rhes. 36. Eudocia p. 323 havor. V. p. 1420, 24.J
δεινὰν φρίξασ' ἀπεσείσατο θῆρα λεοντα ἐν Νεμέη, ἀνάγουσ' αὐτον δια πότνιαν φην. Aelian de nat anim. XII, 7 de leone disserens Λέγει γοῶν καὶ τα Ἐπιμενίδου ἐπη - καὶ - μαν .
246쪽
Philodem περι υσ. p. 43 Omp. N υρπυίας τα μη λα φ υλάττειν Ἀκο υσίλJαος, Ἐπιμενίδης δε και τουτο καὶ τὰς αυτὰς εἶναι ταῖς σπερίσιν.
Schol ad Clem Alex. rotr. ΙΙ Vol. I p. 103 lοtgJ: υτος se. Ἐπιμενίδης καὶ βριν καὶ ἀναίδειαν πέλαβεν εἶναι θεούς, και νεὼς καιβωμους αυταῖς ἱδρυσατο κτλ. Cf. Clem. lex L
Plut Sol. 12.16. Philodem περ ευσ. p. 46 Gomperg. De Typhonis origine seruio 88 Videtur. INCERTAE SEDIS FRAGMENTA. 17.Schol. Laur ad Apoll. liod. IV. 57 p. 87, 4
KedJ Ἐπιμενίδης δε αυτον se τον Ἐνδυμίωνα παρὰ θεοῖς διατρίβοντα ἐρασθῆναί φησι της φας διόπερ
Λιος χαλεπήναντος αἰτήσασθαι διαπαντος καθευδειν CL Schol. et ad Theocr. III, 49.
Aristoti olii. I, 2 p. 1252 12 B μεν ουν εἰς πῆσαν μερα συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φυσιν οἶκός ἐστιν, ους αρώνδας με καλεῖ μοσιπυους,
Ἐπιμενίδης δε ὁ Κρης μοκάπους.
I Historiam a Schol ad Geman Arist. p. 70 Bulite 87Breysimcf. Schol. Stroget. p. 16 sq. enarearini Epuneniaesiticu in Ida utrosque Iovem et Capricoriiiiiii nutrito et ad
247쪽
τες ε Σουσα προσωρέγοντό οἱ se τω Σέρξη), εχοντες νομάκριτο ανδρα Ἀθηναῖον χρησμολόγον τε καὶ διαθετην χρησμῶν των Μουσαίου ἀναβεβήκεσαν την ἔχθρην προκαταλυσάμενοι ἐξηλάσθη γαρυπὁ Ἱππαρχου του Πεισιστράτου ο νομάκριτος ἐξώθηνεων, ἐπ αὐτοφώρω λους - Λάσου του Ἐρμι- ονεος ἐμποιεων ἐς τα Μουσαίου χρησμὸν ως αἱ ἐπὶ Λημνω ἐπικείμεναι νησο ἀφανιζοίατο κατὰ της θαλάσσης διὸ ἐξήλασέ μιν Ἱππαρχος πρότερον χρεωμε-
νος α μάλιστα τότε δε συναναβὰς κως πίκοιτο ἐς ψιν την βασιλέος, λεγόντων ων Πεισιστραδέων περ αυτου σεμνους λόγους, κατελεγε των χρησμῶν' εἰ μεν τι νεοι σφάλμα φερον τω βαρβάρω, των μεν
ἔλεγε υδεν, ὁ δε αδευτυχέστατα κλεγόμενος λεγετον τε Ελλησποντον ως ζευχθῆναι χρεὸν ιη πανδρὸς Περσεω την τε ἐλασιν ξηγεόμενος. Clem Alex. Stroni. I p. 14 3 332 D Sytb. 397 Poti Ναὶ μην νομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος , ου τα εἰς
ὁ τὰ ρητικὰ ἱστορῶν docet. s. Schol. a. German. Miut. p. 43 utile 62. 120 Breys. , qui cietica couscripsit ). Diod. V 80. Quae p. Schol ad Pind. Ol. I, 127 cf. Hesiodi fragm. 158, supra. p. 142 et Schol. Mi ur Phoen. 13 Ἐπιμενίδης ορύκλειαν in Ἐκφαντός φησιν αυτον so τον Λάιον γεγαμηκέναι, ἐξ ης εἶναι τον Οἰδίποδα leguntur, Epimenidi unealogo debentur iragmentum autem XI Ddnig ap. Schol ad Pind. I. VII, 244'Eπιμενίoης δὲ αὐτην sc την ὀδον κεανοῖ γενεαλογεL, ἀφης την πόλιν νομασθαι, pimenidi tertio ap. Diog. I, 10 13 g 11 vindiciaulum esse recte vidit Boeckli.
248쪽
ONOMACRITUS. 239υρφέα φερόμενα ποιήματα λεγεται εἶναι, κατα τηντων Πεισιστρατιδῶν αρχὴν περὶ την πεντηκοστὴν γ)ολυμπιάδα -υρίσκεται καὶ οὐ μὲν αναφερομένους εἰς Μουσαιον χρησμοὐς νομακρίτου εἰναι λέγουσι. f. inan. ori ad Graec cap. 414 62).
Paneth. noti III g 30 p. 13 sq, 126 Belch. Adv. Mathein Ι 361 p. 620 462 Be c. Schol ad Aristid. Panath p. 165Hebdi 206 1 omniel τα δε δόγματα υρφέως νομάκριτος μετεβαλε δι επῶν, χρόνω στερον Ομήρου γενόμενος). hilop. ad Aristot de anim. I, 5 p. 5 M. Suid. v. υρφεύς ΙΙ, 1 p. 1174 Beriis.J:εγραψε ρησμούς, ο αναφέρονται εἰς νομάκριτον Tελετάς ομοίως δέ φασι καὶ ταύτας υνομακρίτου. Αnonymus de comoedia Cod. ar. 2677. U. inani.
κοντα δύο γραμματικοὶ ἐπὶ Πεισιστράτου του θη- ναίων τυράννου διέθηκαν ουτωσί, σποράδην ουσας τὀ πρίν οι δε τέσσαρσί τισι των ἐπὶ Πεισιστράτου διόρθωσιν ἀναφέρουσιν, ρφεῖ Κροτωνιάτη, Ζωπύρω μακλεώτy, νομακρίτω θηναίω,
καὶ κα ἐπὶ κογκυλωδ). Scholium lautinum Cod. Collegii Romani . . 39. ap. Ritscia de Alexandre. comment. Iratistav. 1838 p. 4. - Opusco philoll. I p. 6.J: isistratus sparsam prius Homeri poesim ante Ρtolemaeum hiladelphum annis ducentis et eo etiam
1 In hoc monsuo os inis retationem latinam ἐπικὸν κυκλον vel ni κῶ κυκλω latere probatalis est coniectiara amerat. l. p. 16 cf. stliachi. Opusco. Miudd. I p. 16 sq. 205.
249쪽
0NOMACRITUS. amplius sollerti cura in ea quae nunc extant redegit volumina usus ad hoc opus sivinum industria quattuor celenerrimoriam et eruditissimor in nominum videlicol Concyli Onomacriti inenten. Zopyri eracleotae et Orpnei crotoniatae. Nam carptim prius ontem et non nisi dissicillime lege uatur. Cf. Senol ad Hom. Od. ,s04 v. infra) Suo sidia. Rit scit Onomahritus Von inen In Erscnsi Encyclop. ecl. III fasc. 4 18 33 p. 4-6f- Opusce acadd. I p. 23 sqq. , cf. eundem de sibit. AleXandrr comment. VI t. 1838 v. supra). - icti nori De Onomacruo ineniensi omni Elbers. 1840. Gernar Onomalcritus ias hinsive sener in tanni Annal. Vol. LXXVII 1858 p. 72, 731. - aupto neus, Homerus Onomacritus sive theologiae et nilosopniae initia apud Orraecos. Regim. 1864. - Duent ZorΡeisistratus in Homer in tanni Annal Vol. XCL 1865 p. 729 sol
Sext. Inpir. yrrn. jpol. III g 30 p. 13 s s 126 Belch. cf. adv. Matnem. X g 360 sq. p. 620 461 Belch J Φερεκύδης με γαρ ὁ Σύριος γην εἶπε την πάντων εἶναι αρχήν, υνομάκριτος δε ἐν τοις υρφικοῖς πυρ καὶ δωρ καὶ γην.
κριτος παραλαβὼν των ιτάνων το νομα Λιονυσωτε συνέθηκεν οργια, καὶ εἶναι τους ιτῆνας τω Λιονύσω των παθημάτων ἐποίησεν αυτουργούς.
250쪽
Patis. IX, 3b, 5 1) ,σίοδος δε ἐν Θεογονία δ) τὰς χάριτάς φησιν εἶναι Λιός τε καὶ μουνόμης, καί σφισιν νόματα Εὐφροσύνην τε καὶ γλαῖαν
εἶναι καὶ Θαλίαν κατὰ ταὐτ δε ε ἔπεσίν ἐστι του υνομακρίτου Cf. s.-Orph. ymn. 60 1-3.
Paus. VIII, 31, 3 1) Ἐστι δε καὶ μακλης παρὰ τῆ ήμ ρι μέγεθος μάλιστα πῆχυν τοὐτον τοὐμα-
κλέα εἶναι των Ἱδαίων καλουμενων Λακτύλων υνομάκριτός φησιν ν τοι ἔπεσι.
Patis. I, 22, 7 Ἐγὼ δε ἔπη μεν πελεξάμην ἐν οἶς εστ πέτεσθαι Μουσαῖον ἡπὸ Βορεου δῶρον, δοκεῖν δε μοι, πεποίηκεν αυτ υνομάκριτος.
Ηomer. Od. , 601-4. ον δε με εἰσενόησα βίην φακληείην, εἴδωλον αυτὸς δε με ἀθανάτοισι θεοῖσι l τέρπεται ἐν θαλίης καὶ ἔχει καλλίσφυρον ηὐ παῖδα ιδ μεγάλοιο και Ηρης χρυσο - πεδίλου. Schol. ari. a. v. 604 τοὐτον π υνομακρίτου ἐμπεποιῆσθαί φασιν Ἀθέτηται δέ.