Epicorum graecorum fragmenta

251쪽

B A MUS. Sidd. v. I, 1 p. 13 sq. ei nil.Dυβαρις Σκύθης, Σεύθου υἱός ηκε δε ἐκ Σκυθῶν εἰς Ἐλλάδα φασὶ δε τι λοιμοὐ κατὰ πῆσαν την οἰκουμένην γεγονότος ἀνειλεν ο Ἀπόλλων μαντευομενοις

Ἐλλησι τε καὶ βαρβάροις τον Αθηναίων δημον ὐπὲρ πάντων εὐχὰς ποιήσασθαι πρεσβευομένων δε πολλῶν ἐθνῶν προ αυτούς, καὶ υβαριν ἐξ 'Tπερβορέων πρεσβευτην ἀφίκεσθαι λέγουσι κατὰ τη νγ ολυμπιάδα.

ad Aristoph. q. 725 υβαρίν φασι τον Τπερβόρειον ἐλθόντα θεωρον εἰς την Ἐλλάδα, Ἀπόλλων. θητεῶσαι, καὶ λω συγγράψαι τους χρησμοὐ τους νυν προσαγορευομένους βάριδος. Apollon Hist nurat . . Sira , VII p. 301 υβαρις και τινες αλλοι τοιουτοι παρὰ τοῖς Ἐλλησιν ευδοκιμουν, τι ἐθνικόν τινα χαρακτηρα ἐπέφαινον ευκολίας και λιτότητος καὶ δικαιοσύνης. inter orat. 25. Pans. ΙΠ, 13, 2. Herodot. IV. 36. Ianiblicli Uda mag. c. 19. 28.

Suid. Συνεγράψατο δε χρησμούς τους καλουμένους Σκυθικούς καὶ γάμον Ἐβρου του ποταμοs' καὶ καθαρμούς καὶ θεογονίαν καταλογάδηw καὶ 'Aπόλλωνος φιξιν εἰς Υπερβορεους, ἐμμετρως.Ρlut moria. p. 14 E ου γαρ μόνον τὰ Αἰσώπεια μυθάρια και τὰς ποιητικὰς ποθέσεις, καὶ τον υβαριντον μακλείδου, καὶ τον Λύκωνα τον μίστωνος

διερχόμενοι, αλλὰ καὶ τὰ περὶ των ψυχῶν δόγματαμεμιγμένα μυθολογία μεθ' δονης ἐνθουσιῶσι.

252쪽

ARISTEAS. 243 Auctor περὶ συντάξεως p. elch. necd. r. p. 145 επιστρεφομαι ' αντι του ἐπιμέλειαν ποιοs- μαι καὶ φροντίζω, μετὰ γενικης. μακλείδου Ποντικο τῶν εἰς βαριν αναφερομενων , εφη δε- δένδρον αυτ τον δαίμονα νεανίαν γενόμενον, ἐπιθεῖναι, προστάξαι δε πιστευειν περὶ θεῶν, τι ς οἷόν τε καὶ τῶν ανθρωπίνων ἐπιστρεφονται πραγμάτων .IMd. p. 178 υλακτῶ αἰτιατικῆ. ρακλείδου

Ποντικο ἐκ το δευτερου λόγου τῶν εἰς τον υβαριναναφερομένων ,,ἐκ δε τῶν γ ς φωλεῶν ἐξείρπυσανοφεις ἐπὶ το σῶμα σφοδρῶς ὀρουοντες ἐκωλυοντο

Horodot IV, 13a ριστέης ὁ Καυστροβίου ἀνηρΠροκοννησιος ποιέων ἔπεα. Staid. v. I, 1 p. 720

κοννησιος, ἐποποιός. Tatian. orint ad Graec cap. 41

g 62): Ἀρισταίου του Προκοννησίου. Cum Tatiano conspirat Eustath ad L. p. 331, 7 Min. 250 Bas. Sisid. Γεγον δε κατὰ μοῖσον καὶ Mρον, λυμπιάδι . Contra Strab. XI p. 639: ινὲς δε διδάσκαλον μήρου τομον se ineophyllini φασιν, οι δ' o τωτον αλλ' Ἀριστεα τον Προκονν σιον, cf. Eustath Lavita eius labulosa dissemant Herodoti IV, 14

253쪽

ARISTEAS. Aristeas dicitur fuisse των ἀστῶν ουδενος γενος ποδεέστερος). Apollon. ist. Orab. cap. 2 p. 102 nand. 44 sllorJ 'Αριστέαν δε ἱστορεῖται τον Προκοννησιονεν τινι γναφείω της Προκοννήσου τελευτήσαντα ἐν

τῆ αυτῆ μερα και ἄρα ἐν Σικελία πο πολλῶν θεωρηθῆναι γράμματα διδάσκοντα, θεν πολλάκις

αυτ του τοιούτου συμβαίνοντος καὶ περιφανοὐ γιγνομένου δια πολλῶν ἐτῶν καὶ πυκνότερον ἐν si Σικελία φανταζομένου οἱ Σικελοι ερόν τε καθιδρύσαντο αυτ καὶ ἔθυσαν ς ρωι. Cf. Athen. XIII p. 605 C. Orig. c. eis. III p. 126 Aen. Gag. Theophr. p. 45 Iois gela Chil. H. 723 sqq. V, 22. - Suid. :

ύτου φασὶ την ψυχὴν τε ἐβούλετο ἐξιέναι και

ἐπανιέναι πάλιν - Strab. XII p. 589 'Αριστέας . . . . ἀνηρ γόης εἴ τις αλλος - Mirabilium scriptoribus adnumerratur a Gellio ΙX, 4, 3. Carinna. o. Suid. N ριμάσπεια in καλούμενα ἐπη ἔστι δε ἱστορία τῶν Υπερβορέων Αριμασπῶν βιβλία . Herodot IV, 14 Tὰ ἔπεα

τὰ νυν - 'Eλληνων ωριμάσπεα καλέεται. Tatian. N 'Aριμάσπια. 2. Suid. Ἐγραψε δε υτος και καταλογάδην θεογονίαν, εἰς πη . Subsidia Bodo ist. oes. r. I p. 72 sin Berohard II, 1 p. 278 sq. . . ub mann τὰ περὶ Αριστέα του Προκοννησίου μυθολογούμενα, ΠΙ- berg. 1838. Ioiarn 1er Aristea iroconnesio et

1 Forinani hanc tuentur Strab. Longin. Zetz.

254쪽

Θαυμ ημῖν και τοὐτο μέγα φρεσὶν ἡμετέρησιν ' ανδρες δωρ ναίουσιν ἀπο χθονος ἐν πελάγεσσι δύστηνοί τινες εἰσιν, χουσι γαρ εργα πονηρά, ομματ εν στροισι, ψυχὴν δ' ἐν πόντω ἔχουσιν. που πολλὰ θεοῖσι φίλας αν χεῖρας εχοντες ευχονται σπλάγχνοισι κακῶς ἀναβαλλομένοισι. Longin de ubi X, 4 U μεν γὰρ τὰ ριμάσπεια ποιήσας κεῖνα οἴεται δεινά - θαὐμ' - ἀναβαλλομέ

Ἱσσηδοὶ χαίτρσιν ἀγαλλόμενοι ταναγι'

καί σφεας ανθρώπους εἶναι καθύπερθεν μούρους προς Βορέω, πολλούς τε καὶ ἐσθλους κάρτα μαχητάς, ἀφνειους Ἀποισι, πολύρρηνας, πολυβούτας υφθαλμον δ' εν μαστος εχει χαρίεντι μετώπω. Xαίτησιν λάσιοι, πάντων στιβαρώτατοι ανδρῶν. Τgetet Chil. VII, 686 sqq. καὶ ριστέας δε φησιν ἐν τοῖς ριμασπείοις' 'Dσηδοὶ - ανδρῶν .

Herodot. IV, 13 Ἐν δὲ Ἀριστέης ἀπικεσθαι ἐς Ἀσηδόνας φοιβόλαμπτος γενόμενος,

Frago. III. Verba poetae καὶ - πολυρουτας- rimaspos spectare videntur urimae a superioribus seiungi. - καί σφεαςJLe atur καὶ φῶς corr. OecEly.

255쪽

1σσηδόνων δε περοικέειν 'Aριμασποὐς ανδρας μουνοφθάλμους, περ δε τούτων του χρυσοφύλακας γρυπας, τούτων δε του Υπερβορέους κατήκοντας ἐπὶ θάλασσαν. τούτους ων πάντας πλην Τπερβορέων, ἀρξάντων Ἀριμασπῶν, αἰεὶ τοῖσι πλησιοχώροισι ἐπιτίθεσθαι, κά ὐπο μεν ριμασπῶν ἐξωθέεσθαι επιτης χώρης σσηδόνας, πο δεδεσσηδόνων Σκύθας, Κιμμερίους δε οἰκέοντας ἐπὶ τ νοτίη θαλάσση πὸ Σκυθέων πιεζομενους ἐκλείπειν την χώρην ούτω οὐδεουτος συμφέρεται περὶ της χωρης ταύτης Σκύθησι.

Herodot. IV, 16 Π δε γης της πέρι δε λόγος ωρμηται λέγεσθαι, ουδεὶς οἶδε ἀτρεκεως ο τιτο κατύπερθε ἐστι' οὐδενος γαρ η αὐτόπτεω εἰδέναι φαμενου δύναμαι πυθέσθαι οὐδε γαρ οὐδε Ἀριστέης οὐδε υτος προσωτέρω Ἱσσηδόνων ν αὐτοῖσι τοισι ἔπεσι ποιέων ἔφησε ἀπικέσθαι ἀλλα τα κατύπερθε ἔλεγε κοῖ, φας σσηδόνας εἶναι τους ταλα λέγοντας. Patis V, 7, 9 4 Ἀρισταῖος δε ο Προκοννήσιος, μνημην γαρ ἐποιησατο Τπερβορέων καὶ ουτος, τάχα αν τι και πλεον περ αυτῶν πεπυσμένος εἴη παρὰ Ἱσσηδόνων, ε ους ἀφικέσθαι Mia ἐν τοις πεσιν.

Paus. I, 24, 6 Tούτους τους γρμας ἐν τοις ἔπεσιν υριστέας ο Προκοννησιος μάχεσθαι περὶ του χρυσο φησὶν Ἀριμασποῖς τοις περ υσηδόνων φ).

1 Plin. at mist VII, 2 lo de Scythamar nationibus clisserena: Sed et iuxti eos ii sunt ad septenuionem versi, ham procul ab ipso aquilonis exortu specia*ie eius dicto, aem

256쪽

ΑΝΤΙMACHUS EIUS τον δε χρυσόν, ον φυλάσσουο ιν οἱ γρῶπες, ἀνιέναι την γην εἶναι δε Ἀριμασπους μεν ανδρας μονοφθάλμους πάντας ἐκ γενετης ), ρὐπας δε θηρία λεουσιν εἰκασμένα, πτερὰ δ ἔχειν καὶ στόμα αετοί. ANTI MACHUS EIUS.

- γα δώρων πολλα κάκ ἀνθρώποισι πελονται. Clem Alex. Stroni. VI p. 264 622 D Sylla. 743 ou.:υντιμάχου τε το Πίου εἰπόντος' ἐκ γα - πέλονται Cf. Nostomin fragin supri p. 56).

Ρliit. Rom. 12 Ἐκείνην δε την μέραν, ἡ την πόλιν ὁ ' μύλος ἔκτιζεν, ἀτρεκη τριακάδα τυχεῖν

λεγουσι καὶ συνοδον ἐκλειπτικην ἐν αυτη γενέσθαι σεληνης προ ηλιον, ην εἰδέναι καὶ Ἀντίμαχον Γονται τον ηιον ἐποποιόν, ἔτει τρίτω της κτης λυμπιάδος συμπεσοὐσαν.

locum νης κλειθροι appellant, pririliantur Arimaspi quos diximus, uno oculo in fronte media Insignes, Illina adsidue bellum esse circa metalla cum grypis ferarum volucri genere Maale volgo triusitur emente ex cuniculis auriam, rara cupiditata et feris custodientibus et Arimaspis intentibus, multi sed maxume inlusiae merodotus et Aristeas roconnesius scribunt.1 Strab. I p. 21 Tάχα δὲ καὶ τους μονομμάτους Κυκλωπας in της Σκυθικῆς ἱστοριας μετενήνοχε υμηρος) τοιουτους γάρ τινας τους χοιμασπους φασιν, Ους ἐν τοις ριμασπείοις ἔπεσιν ἐνδέδωκεν Ἀριστεας ὁ Προκοννήσιος.

257쪽

PISANDER CAMIRENSIS PISANDER CAMIRENSIS. Suid. v. Πείσανδρος II, 2 p. 255 Berissi.J. εὐσωνος και ρισταίχμας, αμειραῖος' ἀπο αδo Κάμειρος γαρ ην πόλις Pόδου και τινες μεν αυτον μόλπου του ποιητου σύγχρονον καὶ ἐρώμενον ἱστο- ρουσι τινες δε καὶ υσιόδου πρεσβύτερον οι δε κατὰ την γ υλυμπιάδα τάττουσιν σχε δε καὶ ἀδελφην Λιόκλειαν ποιηματα δε αυτου ράκλεια ), εν βιβλίοις ἔστι δὲ τὰ μακλεους εργα ενθα πρῶτος Ηρακλεῖ ρόπαλον περιτεθεικε τὰ δε ἄλλα των ποιημμάτων νόθα αυτο δοξάζεται, γενόμενα υπό τε ἄλλων καὶ ριστέως του ποιητου.' - Proci in Chrestomath. I. Ἐπων ποιηταὶ γεγόνασι πολλοί τούτων δ' εἰσὶ κράτιστο Ῥμηρος ,σίοδος Πείσανδρος Πανύασσις υντίμαχος Andronicus in Belch. necd. r. p. 1461:

Ποιηταὶ δὲ ἀπροσδιόριστοι καὶ κατ εξοχην εἰσιν, ους τινας ταυτα χαρακτηρίζει τὰ τεσσαρα, μετρον ρωικόν, μυθος αλληγορικός, στορία τοι παλαιὰ ἀφήγησις, καὶ ποιὰ λέξις τοι ηρωικη καὶ ξιωματικη καὶ τωηρωικῶ μετρω ἀρμόζουσα, αλλ' ο κατατετριμμενη καὶ χθαμαλή. ἀλλον δε ἐκ των τεσσάρων τούτων ὁ αλληγορικος μυθος ὁ χαρακτηρίζων του κυρίως ποιητάς γεγόνασι τοίνυν πάντων τούτων ποιητῶν ἄνδρες ὀνομαστοὶ ουτοι, Θηρος ο πολύς, Ἀντίμαχος Κολοφώνιος, Πανύασις, Πείσανδρος ὁ Καμει -

1 Cf. Anthol. al. VII, 304. Clem Alex. Strom. VI p. 751 oti. Auctores quibus fragm. 2-4. 6. 11 debentur. 2 CL Eustata ad Il. p. 85, 22 om. 697 Bas. supra, p. 7

258쪽

ανδρῶν, οὐ πιμηρος, οὐχ Dσίοδος, ἡ Ἀρχίλοχος,

ου Πείσανδρος Αἰγυπτίου ἔσχον λόγον ιρακλέους η Φοίνικος, ἀλλ' ενα τοὐτον ἴσασι πάντες ιρακλέα τον Βοιώτιον μιν καὶ ργεῖον.

Strab. XV p. 688 d Baceni et Herculis in Indiam expeditionidus disserens: Tῶν δε κοινωνησάντων αυτῶ

Ηορ- της στρατείας της ἐπ υορνον απογόνους εἶναι τοὐς Σίβας, σύμβολα του γένους σώζοντας τό

259쪽

PISANDER CAMIRENSIS.

τε δορὰς ἀμπέχεσθαι, καθάπερ τον μακλέα, καὶ τοσκυταληφορεῖν καὶ ἐπικεκαυσθαι βουσὶ καὶ ἡμιόνοις ρόπαλον καὶ ἡ του μακλέους δε στολὴ τοιαύτη πολ νεωτέρα της ρωικης μνήμης ἐστί, πλάσμα των την ράκλειαν ποιησάντων, εἴτε Πείσανδρος in ην εἴ αλλος τις τα δ' αρχαι ξόανα οὐχ

Λέων). τινες δέ φασιν τι μακλέους πρῶτος απιος ην εἰς το μνημονευθῆναι φιλοδοξῶν γαρ μόνοντομον ου οπλοις ἀνεῖλεν, ἀλλα συμπλακεις ἀπέπνιξε. λέγει δε περὶ αὐτο Πείσανδρος ' ὁ 'κδιος, τι καὶ την δοραν αὐτο ἔσχεν ως ἔνδοξον πεποιηκώς. υτός ἐστιν ὁ ἐν τη Νεμέα υπ' αὐτο φονευθείς. Schol. Gerinam. Αrat p. 131 Breysii 52 Bitias) ): eriandrosq)Rhodius refert, eum ob primos labores Hereulis memoriae causa honorifice astris inruunI. ygIn Astr. II, 24 p. 475 Stav. 66 Bunte. Nonniat etiam hoc amplius diciant,viod erculis prima fuerit haec certatio et Iod sum inomnis interfecerit. De hoc et isandriis conpluros alii scripserant.

Ρaus. II, 7, 4 Κεφαλὴν δε εἶχεν ἡ δρα), ἐμοὶ δοκεῖν, μίαν καὶ οὐ πλείονας Πείσανδρος δε Καμιρεύς, να το θηρίον τε δοκοίη φοβερώτερον καὶ αὐτω γίνηται ἡ ποίησις ἀξιόχρεως ἀλλον αντι τούτων τὰς κεφαλὰς ἐποίησε λυδρα τα πολλάς.

I ci p. 655 Πείσανδρος ὁ την ράκλειαν γράψας ποιη-της Ῥόδιος. 2 Mueli Dor. I p. 444. II p. 476. 3 Πω- δαρος vulso corr. Fell. 4 CL Schol. p. 7 sq. Breysig. 5 Leg. Pisandria ex Hygin.

260쪽

Schol ad in 1. Ol. III, 2 Θηλειαν δὲ εἶπε την ἔλαφον καὶ χρυσόκερων ἀπο ἱστορίας ). ὁ γὰρ Θησηίδα γράψας τοιαύτην αυτὴν λεγε και Πείσανδρος Καμειρεῶς καὶ Φερεκύδης.

Ρaias. VIII, 22 4 Ἐπὶ δε τωίδατι τω ἐν Στυμφήλωκατέχει λόγος ορνιθάς ποτε ἀνδροφάγους ἐπ αυτωτραφῆναι ταύτας κατατοξευσαι τὰς ορνιθας μακλῆς λέγεται Πείσανδρος δε αυτον ὁ Καμ σευ ἀποκτεῖναι τὰς ορνιθας ου φησιν, ἀλλ ως ψόφω κροτάλων ἐκδιώξειεν αυτάς. )

Atinen XI p. 469 in Πείσανδρος ἐν δευτέρω ακλεια το δέπας ἐν διέπλευσεν ὁ φακλῆς τον 'Ωκεανὸν εἶναι μέν φησιν Nλιου λαβεῖν δ' αὐτο παρ' 'Ωκεανο ιρακλέα Cf. anos. r. 7.

Schol ad ind. yth. IX, 183 ονομα δε αυτῆ se Antaei filiae Ἀλκηίς, ως φησι Πείσανδρος ὁ Καμειρεύς' τεροι δε Βάρκην.

T δ' ἐν Θερμοπύλησι θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη ποίει θερμὰ λοετρὰ παρὰ ηγμῖνι θαλάσσης.