장음표시 사용
231쪽
Paus I, 14, 3 2) Ἐπη δε αδεται Μουσαίου μεν ει η Μουσαίου και ταλα, ριπτόλεμον παιδα Dκεανου καὶ Γης εἶναι. f. I, 22, 7 Ἐγὼ δε πημεν ἐπελεξάμην ἐν οἷς ἐστὶ πετεσθαι Μουσαῖον ποBορεου δῶρον, δοκεῖν δε μοι, πεποίηκεν αυτ υνομάκριτος, καὶ ἔστιν ουδεν Μουσαίου βεβαίως τι μημόνον ἐς Θήμητρα υμνος Λυκομίδαις.
De oraculorum auctore Clem Alex. Strona. I p.
144 332 D Sylv. 397 Poti. Και τους μεν αναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμους νομακρίτου εἶναι λεγουσι. s. Herodot VII, 6. Tatian. r. ad Graec. 1 6 p. 158 Otto. Herodot II, 53 -ίοδον γαρ καὶ πιμηρον λικίην τετρακοσίοισι τεσι δοκε με πρεσβυτέρους γενεσθαι οι δε πρότερον ποιηταὶ λεγόμενοι τούτων των ανδρῶν γενέσθαι στερον, μοιγε δοκεειν, ἐγένοντο.
CL Ioseph. c. Apion I, 2. Subsidia. iasso ut Musaeos Lips 1810 p. 3-88. Loboch Aglaoph. p. 33 sqq. - ullaci do Musaeo Fragnim Philos Graiec. I Par. 1860 p. 158 1613. Eber hard De ampho et Musaeo. monast 1864.
232쪽
Λυτίκα δε θονι σφῶν δ πινυτον φάτο μυθον, συν δε τε Πυρκων ἀμφίπολος κλυτου Ἐννοσιγαιου. Ρaus X, 5, 6 3) Ἐστι δὲ ἐν Ἐλλησι ποίησις, νομαμεν τοι ἔπεσίν ἐστιν υμολπία, Μουσαί δε τω Ἀντιοφήμου προσποιουσι τα ἔπη πεποιημενον υνεστὶν ἐν τούτοις Ποσειδῶνος ἐν κοινῶ καὶ Γης εἶναιτο μαντεῖον, καὶ την με χρῆν αυτην, Ποσειδῶνι ευπηρετην ἐς τα μαντευματα εἶναι Πυρκωνα καὶ ουτως ἔχει τὰ πη' αυτίκα - Ἐννοσιγαίου .HYMNUS IN CERERE M.
Pans. IV, 1, 5 4): Πρῶτοι δ' ουν βασιλευουσιν
ἐν τῆ χώρα ταύτη se τῆ Μεσσήνri Πολυκάων τε
Λελεγος καὶ Μεσσην γυν του Πολυκάονος παραταυτην την Μεσσήνην τὰ οργια κομιζων τῶν μεγάλων Θεῶν Καυκων λθεν ἐξ Ἐλευσῖνος ο ελαίνου του Φλυου Φλυον δε αυτον Ἀθηναῖοι λεγουσι παῖδα εἶναι 'ς ομολογεῖ δέ σφισι καὶ μνος Μουσαιου Λυκομίδαις ποιηθεὶς ἐς Θήμητρα CL I, 22, 7.
233쪽
Herodos. VIII, 96 Tων δε ναυηγίων πολλὰ πο- λαβὼν νεμος ζεφυρος φερε της ττικῆς επὶ τηνφόνα την καλεομενην Κωλιάδα. στε ἀποπλησθῆναιτο χρησμον τον τε αλλον πάντα τον περὶ της ναυμαχίης ταύτης εἰρημένον Βάκιδι καὶ Μουσαίω καὶ δηκαὶ κτλ.
Καὶ γαρ Ἀθηναίοισιν περχεται γριος ομβρ0ςηγεμόνων κακότητι παραιφασίη δε τις σται, ὴμύσουσι πόλιν, τίσουσι δε ποινήν. Patis. X, 9, 11 5 'ν δε πληγην Ἀθηναιο την νAιγος ποταμοῖς οὐ μετὰ του δικαίου συμβῆναί σφισιν ὁμολογουσι προδοθῆναι γὰρ επὶ χρήμασιν π των στρατηγησάντων, Τυδέα δε εἶναι καὶ Ἀδείμαντον pFragm. . . iocus Oreuptus , Codices monstra produ- eunt; in ητταλοι m1 codd. pleraque alludunt ad γαλις alii),ηττης invenit Berghius conferens Syriani locum in misi Gr.ed. Ivia IV, 569 . cnudari in editione novissima Vol. ΙΡ. XXI sq. - Ἐλλάδος - πόλεις ullaen.
234쪽
THEOGONIA. Eo τα δῶρα ἐδέξαντο παρα Λυσάνδρου καὶ ς ἀπόδειξιν του λόγου Σιβυλλης παρεχοντα των χρησμῶν τα δε τερα ἐκ Μουσαίου χρησμῶν μνημονευουσι - καὶ - ποινήν . THEOGONIA.
Philodem περ ευσεβ. p. 61 Gomperet. ἐν δε τοῖς ἀνα φερομένοις εἰς ΜοJυσαῖον γέγραπται ἈρτJαρον πρῶτον την Jυκτα καὶ γεννησαι τJ
τισται δ' ἐν τούτω η αῖ καὶ οἱ ἔριφοι Μουσαῖος γάρ φησι Βία γεννώμενον ἐγχειρισθῆναι πο μας Θέμιδι, Θέμιν δε μαλθεία δουναι το βρέφος, τηνδε χουσαν αἶγα ποθεῖναι, την δ' ἐκθρέψαι ista )Eadem nari antramn. st n. II, 13 p. 49 Stav. 48 Bunte). Interpr. Germ. Arat. 157 sqq. p. 73 Brey8K. Cf. Schol. Sti χχ., io edidit Breysiip. 133 editionis suae.
Schol ad Pind. l. VII, 66 Ἐν τοῖς Μουσαίου Παλαμάων λέγεται πληξαι του ιος την κεφαλήν, οτε την θηναν ἐγέννα.
1 In codd. pergitur την δε αἶγα εἶναι λίου θυγατέρα, φοβερὰν υτως κτλ. Haec ex alio fonte uiuati esse videriant Kopplers eyn alii cs Schol. Si roget ad Germ. Αrat p. 133: Musaeus de caDra hoc referi esse litatiun hii ne capelim Solis filiam Icunt.
235쪽
Schol. Iritir ad poli. Rhod. III, 1035 Μουσαῖος ἱστορεῖ Λω ἐρασθέντα στερίας μιγηναι καὶ μιγέντα δοὐναι αὐτη τω Περσει CL ad III, 467.
Schol. Laur ad poli. Rhod. III, 1 - δε τοῖς εἰς Μουσαῖον αναφερομένοις δυο ἱστοροὐνται γενέσεις
Μουσῶν, πρεσβυτέρων μεν, μετὰ μόνου ,δ νεωτέρων δὲ των η ἐκ Λιος καὶ Μνημοσύνης.
Ρaus I 14, 3 2 Ἐπη δε αδεται Μουσαίου μεν, εἰ δη Μουσαίου καὶ αὐτα, ριπτόλεμον παῖδα Ωκεα-νο καὶ Γης εἶναι.
12. Hygin Astaeon. II, 21 p. 469 Stav. 62 Biante . Pliades autem appellatae sunt, in ait Musiseus, quod ex Atlant et Aethra ' Oceani filia sint filia XV p creatae, miamani V Hyades appellatas demonstrat, 1od earum
Hyas fuerit frater a. o ribus plurimurn dilectus. Qui cum Venans a leone esset interfectus, quinqwe, de malaus supra diximus, lamentationibus assuluis permotae, dicuntur interisse quare eas, Io plurimum de eius morte laborarent, Hyadas appellatas. ReliqDa. Matem decem sorores deliberasse de sororum morte et aram Septem mortem si si conscisse; saare ro plures idem senserint, Ρliadas dictRS. Schol ad Germ. Arat. 174 sqq. p. 75 BreySK. Musaeus ita refert Hya ex Oeeano procreavr filias duo-1 πρεσβυτέρων - Κρόνου των τε πρότερον μετὰ του Αρ. γενομένων sichoi. Par. 2 καὶ των στερον Par. 3 AethraJ Sic ed. Bunte adnotans inter aethra electi a plione et plutoue fluctuare libro scriptos.
236쪽
THEOGONIA. decim. Ex tibiis quinque stellis figuratas j ad rus, septem Mitem liades. His unus fuit frater Hyas, quem Omnes Sorores dilexere. Quem in venatu a luteone, alii a a pro interfectum dicunt. Qitae flentes eum obieriint, liades nuncupatas, alias Ky a d. s. - cnol. Strogg. ad loc. p. 136 Breysig. Musaeus ita refert: Hya ex Atlante XII filias recreavit te E sidus V stellis Muratas Hyadas appellamant, Septem autem liadas. - Contra . 150 Musaeus autern refert filias Atlantis fuisso VIέ. Cf. Serv. ad Verg. Georg. , 138. Scholi Bernens. ad Verg. p. 857 a gen.
Schol ad Arat Phaen 172 οὐκ ἀνωνυμως, φησί,
φέρονται αἱ τάδε ἐν τω μετώπω του αύρου Θαλης μεν ουν β αὐτας εἰπεν iναι, την μὲν βόρειον την δὲ νότιον, υριπίδης δε ἐν τω Φαέθοντι γ Ἀχαιος δε δ Μουσαῖος δε ε 3), Ἱππίας δε καὶ Φερεκύδης ζ .
διατρεχόντων στέρων καὶ ὐαδίως ἀφανιζομένων τον λόγον ποιεῖται οῖ-ri της ὀξύτητος φορὰ παραπλήσιόν τι ἔχουσιν υποβουλημα. ολκον δε λέγει το δια τηνοξύτητα παρασυρόμενον αυτ φέγγος τὰς δὲ τοιαύ-
237쪽
228MUSAEUS τας φαντασίας ο Μουσαῖος ἀναφερομένας φησὶν ἐκ του κεανο κατὰ τον αἰθέρα ἀποσβέννυσθαι τοὐς δε πο Μουσαίου ἀστέρας εἰρημένους πολλώνιος πιθανῶς μαρμαρυγὰς ει ρηκε.
Schol. Laur ad Apoll. Rhod. IV, 156 , δὲ ἄρκευ- θος δένδρον τι κανθῶδες Ἀπόλλωνος ἴδιον, ς ἱστορεῖται ἐν τρίτω των εἰς Μουσαῖον αναφερομένων.
Fraomentum hoc id Theogoniam retulit asso v. 16.
Harpocrat. V. Μελίτη κεκλῆσθαι δε φησι τονδημον Φιλόχορος ἐν γ ἀπο Μελίτης θυγατρος κατὰ μεν υσίοδον Μυρμηκος κατὰ δε Μουσαῖον Λίου του Ἀπόλλωνος. Cf. Phol. V. TITANO GR ΑΡΗΙΑ ΤΙΤANO MACHIA .
17. Laciant. Ιnstu. Div. I, 21 Huius capellas sc Amaltheae corio usum esse m scuto OVeni condia Ram1Sdunicantem Musaeus Mictor est, unde a poetis αἰγίοχος nonsiliatur. AEL Schol ad Arat. 156. 18.
γ της Μουσαίου ' Tιτανογραφίας- λέγεται, Κάδμος
1 της Μουσαίου Μουσαιo cod. Lia . correxi Od. Hor. ope os ei in praefat. ad Scholl. p. 301). 2 των εἰς μυ- σαῖον ναφερομένων περὶ ιτανομαχίας maluit p. 73.
238쪽
Plato ep. II. postqtiam versus esiodi Opp. 233s l. et Homeri 109. 111 - 113 lavitavi'. p. 363 C. sic pergit Μουσαῖος δε τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ καὶ ὁ υἱος αυτου παρὰ θεῶν διδόασι τοῖς δικαίοις εἰς υιδου γαρ ἀγαγόντες τω λόγω καὶ κατακλίναντες καὶ συμπόσιον των σίων κατασκευάσαντες εστεφανωμένους ποιουσι τον παντα χρόνον δηδιάγειν μεθυοντας, ἡγησάμενοι κάλλιστον αρετης μισθον μέθην αἰώνων.
τρία με τίκτει, δύο δ' ἐκλέπει, ν δ αλεγίζει. Aristot Hist. nim VI 6 p. 563 17 U δ' ἀετος ωὰμεν τίκτει τρία, ἐκλέπει δὲ τούτων τα δύο, σπερεστὶ καὶ ἐν τοι Μουσαίου λεγομενοι ἔπεσιν ος αλεγίζει . - undem versum asseri lut MM . 36. 22. Βροτοῖς διστον ἀείδειν. Fragm. XXII. GAλλ' ὀλιγοχρονίοισι βροτ. propos Multisci .
239쪽
ΕΡIMENIDES. 1sin. olit. VIII, 5 p. 339 21 φησὶ γουν καὶ Μουσαῖος εἶναι βροτοῖς - ἀείδειν .23. ιδ δε και το πυθέσθαι, σα θνητοῖσιν ἔνειμαν
ἀθάνατοι, δειλῶν τε καὶ ἐσθλῶν τέκμαρ ναργες. Clem Alex. Strom. VI p. 26 sq. 628 D Sytb. 761Ρolt. ωσίοδός τε επὶ του Μελάμποδος ποιει ἡδυ ἐναργές , καὶ τ εξῆς παρὰ Μουσαίου λαβὼν του
γὸς αἰει τέχνη μέγ' ἀμείνων ἰσχυος στίν. Ω δ αυτως και φύλλα φύει ζείδωρος ἄρουρα, αλλα μεν εν μελίησιν ἀποφθίνει, αλλα δε φυει'ῶς δε και ανθρώπου γενεὴ και φύλλον λίσσει. Clem Alex Suom. VI p. 264 618 ld. 738 oti. Γράψαντός τε Μουσαίου - ως - στίν , 'Oμηρος λέγει μήτι τοι δρυτόμος περιγίγνεται ε βίηφι It w315). - Πάλιν του Μουσαίου ποιήσαντος - ῶς - ελίσσει , πιμηρος μεταγράφει φύλλα - ποληγει Il. Z 147-149).
Λοσιάδου, Ἀγιασάρχου ιός, καὶ μητρος λάστας, Κρὴς ἀπο Κνωσσου, ποποιός ου λόγος ς ἐξίοι η ψυχὴ
οπόσον θελε καιρόν, και πάλιν εἰσηε εν ω σώματι '
240쪽
λευτήσαντος δε α οὐ πόρρω χρόνων το δέρμα εὐρη- αι γράμμασι κατάστικτον γέγονε δε ἐπιτης λ υλυμιάδος, ως προτερεύειν καὶ των ζ κληθέντων σοφῶν, και ἐπ αυτῶν γενέσθαι. εκάθηρε οὐ τὰς νη- ας του λωνείου αγους. κατὰ την δ υλυμπιάδα, ηραιὸς ων ἐγραψε δε πολλα ἐπικῶς, καὶ καταλογάδην μυστηριά τινα καὶ καθαρμους καὶ αλλα αἰνιγματώδη προ τοὐτον γράφει Σόλων ὁ νομοθέτης, μεμφόμενος της πόλεως κάθαρσιν. -υτος ζησεν ν ἔτη, τα δε ξ ἐκαθευδησεν καὶ παροιμία, το Ἐπιμενίδειον θέρμα, ἐπ των ἀποθέτων. Paus I, 14 4 3) Ἐπιμενίδης Κνώσιος, ο ἐλθόντα ἐς ἀγρον κοιμασθαι λέγουσιν ἐσελθόντα ἐς
σπηλαιον ο υπνος ου πρότερον ἀνηκεν αυτον πρὶν η οἱ τεσσαρακοστὸν ἔτος γενέσθαι καθευδοντι, καὶ στερον ἔπη τε ἐποίει καὶ πόλεις κάθηρε αλλας τε καὶ την Ἀθηναίων. Cf. Diog. Laert. I, 10. . lut Sol cap. 12. Eudoc. p. 150. Apollon Hist. Mirab. 1 p. 102 Xyland. 43ΚesserJ Alciphr. III, 38. Clem. lex Suom. VI p.
268 631 ' ll, 755 ou. Schol ad Clem. lex. Piotr. Π, 26 p. 22 oti. Vol. IV p. 10 Mola) Ἐπιμενίδης οντος Κρης με ην το γένος, ἱερευς ιὸς καὶ μας, καὶ καθαίρειν ἐπαγγελλόμενος παντὸς οὐτι- νοσου βλαπτικοί, εἴτε περὶ σῶμα εἴτε περὶ ψυχήν, τελεταῖς τισί, κατ αυτὸν εἰπεῖν' ουτος καὶ βριν καὶ αναίδειαν πέλαβεν εἶναι θεους, καὶ νεὼς καὶ βωμούς
αυταῖς ἱδρυσατο καὶ Ἀθήνησι θυειν παρεκελευετο. St 3. 4. 479. Eustath ad Hom. H. p. 313, 19 Rona. 237 Bas.