De bello Peloponnesiaco libri octo: libri octo

262쪽

Peloponn ali mitem inde ab eo ten remtuto In

σπαντες, πολλω - ἄλλον ἔτι διεβέβληντο ξυνηναμ

a. ἐκείνοισι a.

6. διαβέβλπτο d. Διεβψληντῆ Id est, διαβάλλειν ξαντο, est Orius, passivum pro activo, figura Attica Metius Thomas, iste in μβεβλημαι, eadem sententia, qua Scholiastes, exponit insen η-νως εἶχον πρὸς μων, κακὸν αὐτὸν

et Filius ad Epictet Enchirid.

interdum esse inii hab-: quam ab hoc loco non alienam esse, ex eo Patet, qtud piuillo post ver, μισεῖσθαι astin Thucydides. Add. inse cap. 1

τῶν recepi ex A.B.F.Η. καὶ δν - τὴν Μίλητον Ἀ-- αν μωλ-Hmon intelligo, quo res direndus sit a rarusativus μωλων, et puto, aliquid excissime auate isti fori. μετὰ.I-t, vel κατὰ ut videtur voluisse riniis, qui hic interpretatur, pinum M. Nec satis liquet mihi illa, quae paullo post dicuntur, κώ ἐς τὸ μισεῖσθαι - αὐτων ἐπί, κεναι, cum Praecedentilaus τώπισσαμ ν δ ρω- τερον γενόμανον coniunMnda sint, an, quod Scholiastae placiat, ad Peloponnesios petetineant. Si hoc verum est dicendunt est participium γενόμενον pro infinitivo positum, et ceterum oriri nem in supplendam esse: καὶ τοι ἐς τὸ τὸν Τισσαφέρ- ροσελ ω - μων μι-ωκέναι. ecl. sive dicas, ὁ Τισσαφέρνης μιδε κεν εἰς Ἀ--θαι - τῶν Πελο-

263쪽

λάβοιεν το τε διδομενον βραχν, και οὐδε τουτο ξυνεχως' ἡ τ

265쪽

ονο- Καρα δίγλωσσον, κατηγορησοντα των τε Μιλησίωνοῦ, i.

266쪽

Σ ... ποιῆσαι), των τε πεντακισωλίων στι πάντες ε - μερει s

6. ἀναδιδάξαντα d.' αδι-ον-d Stephani interpretatio huius vocabuli videtur ei ἀναδιδάσκειν hic esse edocere quempiam de aliqua re secus quam edoctus fuerit ad ea pertinees, quae cap. 74 de Chaerea narrantur. Sed si huc'sides

ordinem temporis sequutus est, non pineat eo reserit. Nam, decem illos Legmos a Quadrinynias antequam Chaereas in Samum rediret, ad exercitum, quIab erat, nim , nam a cap. a. ac deinde, quum Jam in Delo essent, demum cognorasse ea, quae in Samo ista erant, cap. , 7 vi etiam rescivisae potueriint ea, quae de Chaereae omminationibus paullo post hoc cap. diciint. Et ἀναδδάσκω saepe

nisil aliud est, quam per em, edoceo Thucyclides III. 97.

λον I. Is πεντακοσίων i.

267쪽

λεσηκουον, - εν επαινον, και ν - αλλοι, ἀλλας publici pe- ελεγον, μαλιστα δε em τον Πειραι πλειν και δοκει retinuit Al-Aλκιβιάδης πρωτον τοτε και υσενος λα- ον την πολιν ipse cum

εν - τοτ αλλος in ρυδεις αν κανος πενσο κατασχειν quinque

phria viae ad III. 23. VIII so.

sentantia distinctione at postulat.

268쪽

ρ- ιδ νη - των πρακοσίων περιπλῶν Egβοιαν, καὶ πονος Ἀθηναίων ἐς Λαπιδαιμονα - των - α' Ἀκοσίων πεμπτως πρεσβεις, Λα-ποδίαν και Αριστο--τα και Μελησίαν οἰ κυιδ ἐγενοντο πλεοντες - ' Ar

270쪽

9 σαφεστατα s. qui Dulcero varietatem acriptu-IO. διατριβης B. 3 e codurua excerpsit.