장음표시 사용
392쪽
dialogues vere inere ferar fictions e volita ave falledio avstili iniself of that uduanta ge. The thenae of the present Dis ourse is that Socrate acquire his artis a teucher froin HOnaer. The anonyn OUS interlocutor is sceptica on that poliat, Olfecting that Socrates neve nae Honier uod ut So ea in attention to the videdissereri e set ueen the fit notion of the poet and that of the philosopher Aster Sticcesssuli denaolisti in these objections Dio proceed to note perta in Oint of eSer blancebet veen Homer an Socrates-thei niOdeSty their Cornif
394쪽
'Eπει φαίνη και ταλλα Σωκράτους ν παινετης καὶ τον ἄνδρα εκπληττόμενος εν τοῖς λόγοις, ἐχεις
μοι εἰπεῖν του μαθητης γεγονε των σοφῶν ωσπερ
Φειδιας με ὁ ἀγαλματοποιός PIγίου, ΙΠολυγνωτος δ ὁ ζωγράφος και ο αδελφός μφω το πατρος 'Aγλαοφῶντος, Iυθαγόρου δε Φερεκυδης λεγεται διδάσκαλος γενέσθαι, IΠυθαγόρας δε Ἐμπεδοκλε -
ους και τέρωw κα των ἄλλων δε των πλείστων εχομεν ειπεῖν του διδασκάλους των ενδόξων αν-
δρῶν, τω καστος συγγενόμενος λόγου ἄξιος εγενετο, δίχα γε Ἐρακλείτου os Ἐφεσιου καιἘσιόδου οὐ AIκραίου. ὁ με γαρ φησιν ποι - μαίνων ν τω Ἐλικῶνι παρὰ των ουσῶν λαβεῖν Ἀνδάφνης ζω την ποίησιν, να μη πράγματα χοιμεν ζητοὐντες αὐτο τον διδάσκαλον Ἐράκλειτος δε ἔτι γενναιότερον δευτὰς εξευρειν' την τοὐ παντος φύσιν ὁποία τυγχάνει Θυσα, μηδενος βιδάξαντος,
396쪽
καὶ γενεσθαι παρ αυτοὐ σοφός. μηρου μεν γάρ, ἄσπερ τα ἄλλα τα περ αυτόν, καὶ οὐτο ἄδηλον τοῖς Ελλησιν ὁ δε Σωκράτης τι με παῖς νεμάνθανε την οὐ πατρός τέχνην ἀκηκόαμεν τονδε της σοφίας αυτο διδάσκαλον ούτως φελιμου καὶ καλης γενομενης συ μῖν σαφῶς εἰπε καὶ μηφθονησης. Δ. Ἀλλα τοὐτό γε οἶμαι πολλοῖς ιναι σαφες, οστις εμπειρος ἀμφοῖν τοῖν ἀνδροῖν, τι Σωκράτης τό γε αληθὸς μηρου μαθητης γέγονεν, οὐχ Aσπερ ενιοι φασιν Αρχελαου. Και πῶς οἷόν τε τον μητε ξυγγενόμενον μηρρομητε ἰδοντα πώποτε, αλλὰ τοσούτοις τεσιν στερον
γενόμενον μηρου φάναι μαθητην;
A. ι δε ς οστις καθ' μηρον ἐγένετο, μηδενδε κουσε τῶν μηρο επῶν η ἀκούων μηδενιπροσεσχε τον Οὐν εσθ' πως φησομεν κεῖνον μηρου μαθητήν; Ουδαμῶς. Δ ούκουν ἄτοπον τον μητε ξυγγενόμενον μητειδόντα, της δε ποιησεως ξυνεντα της μηρου καιτης λης διανοιας εμπειρον γενόμενον Σαθητὴν μηρο λεγεσθαι η οὐδε ζηλωτην οὐδεν οὐδενος φησεις τῶν μη συγγενομενων;
Aner μάνθανε Davis deletes λιθοξόος. οὐκ adde by Warinington. Fire hi ad figure t soni extent in the doctrine of earlier Milesia philosophers, hii thesi importanee whiel Heracleuiis attachesio it in va justistes his proii hoast. Hi fallier Sophroni sciis vas a Carveris Statiles. ACQOrd-
397쪽
in t traditionis groii of the Gra es carve by Socrates stoo neu the entrane to the Aeropolis. Diogenes Lunertilis 2. 6 reporis that Archelaus vas a pupil of Anaxagoras undis ea her of Socrates. His tenet that ethica stamiard a re due motrio Nature ' utri convention is certaint dianaetri eatly oppoSed to the lailosoph of
398쪽
γα ζηλῶν τινα ρθῶς επισταται δήπου κεῖνον ὁποῖος ην καὶ μιμουμενος τα εργα καὶ τους λόγους
Ain οἱον τε Ἀπιχειρεῖ ομοιον αύτο ἀποφαίνειν. 6 ταυτο δε τοὐτο καὶ ο μαθητης ποιεῖν εοικε μιμου μενος το διδασκαλον και προσεχων ἀναλαμ βανειτην τεχνην το δε ραν και ξυνεῖναι οὐδεν εστι προς το μανθάνειμ πολλοὶ γα και ορῶσι τους αὐλητὰς και ξυνεισι και ἀκουουσιν σημεραι, και
οὐδ' αν εμφυσησαι τοῖς αὐλοῖς δυναιντο, ο αν μηεπι τεχνη μηδε προσεχοντες ξυνοσιν ἀλλ' εἴ γε δυσωπη μαθητην μηρο τον Σωκράτην καλεῖν, ζηλωτην δὲ μόνον, οὐδεν μοι διοίσει. 'Eμοι μεν οὐχ ηττον παραδοξον τοὐτο κείνου δοκεῖ 'ομηρος μεν γαρ ποιητὴς γεγονεν οἷος ουδεις, αλλος Σίωκράτης δε φιλόσοφος.Δ. ἰεν λως μεν οὐδε Ἀρχίλοχον εἴποις αν μηρου ζηλωτην, τι μὴ τω αυτω μετρω κεχρηταιεις λην τὴν ποίησιν, ἀλλ' ετεροι το πλεον, οὐδε Στησίχορον, τι κεῖνος με επη ποίει, Στησίχορος δε μελοποιὸς ην. Ναι τουτό γε ἄπαντες φασιν 'Eλληνες, Στησίχορον μηρου ζηλωτὴν γενεσθαι και σφόδρα γε
εοικεναι κατὰ τὴν ποίησιν Σωκράτης δε κατὰ τί σοι δοκεῖ μήρω εοικεναις Δ. ο μεν πρῶτον και μεγιστον κατὰ το θος.
400쪽
εκείνω και το νομα γνοοὐμεν αν του γραψαντος
την 'hλιάδα και την 'Oδυσσειαν Σωκράτης δε την με πατρίδα οὐχ οἷος τ' ην ἀποκρυφασθαι δια τομέγεθος και το σφόδρα ενδόξους εἰναι τας Ἀθηνας
οὐδε δε πώποτε εἰπεν περ αὐτο μέγα ουδὲ προσεποιεῖτο σοφίαν οὐδεμίαν, καίτοι το 'Aπόλλωνος χρησαντος ς εἴη σοφώτατος Enηνων καιβαρβάρων τελευταῖον δὲ Ουδ τους λόγους αὐτος' κατέλιπε γράψας, και ταύτη γε περέβαλε τον Ομηρον ἄσπερ γαρ το νομα το κείνου παρέτερων ἀκούοντες ἴσμεν, ἴτω και τους λόγους τους Σωκράτους ἄλλων καταλιπόντων. ἴτως ἄγαν κεκολασμένω στην και σωφρονείτην ἄμφω δε ἄνδρε. Ἐπειτα περεῖδον κτησεως χρημάτων μοίως Σωκράτης τε και Ομηρος προ δ τούτοις υπὸρτων αυτῶν σπουδαζέτην καὶ ἐλεγέτην, ὁ μεν διατης ποιησεως, O μ αταλογάδθν περὶ ρετης ανθρώπων και κακίας και περὶ ἄμαρτημάτων και κατορθωμάτων και περ ἀληθείας και ἀπατης καιοπως δοξάζουσιν ι πολλοὶ και πως πιστανταιοι φρόνιμοι.
Kαι μην εἰκάσαι και παραβαλεῖν κανώτατοιῆσαν ad οὐτο μεν θαυμαστόν, ει ταῖς μηρου παρα βολαῖς πυρῖς και ἀνέμων και θαλάττης και αετῶν