Diōnos Kassiou Kokkēianou Rōmaikē historia = Dionis Cassii Cocceiani Historia romana

51쪽

ARGUMENTA. XLVII LIBRI LXXVΙΠ. Antonini in Artabanum Parilium perfida expeditio. c. 1-3. Antonini interitus. c. 4-6. Praesagia mortis, et in mortuum convicia. c. 7-10. De Macrino Augusto, eiusque virtutibus et vitiis. m. 11-ib. Literae eius et mandata ad senatum, aliaque acta. c. I - 22. Iuliae Augustae interitus. c. 23. 24. 0stenta sinistra pax, post cladem acceptam, cum Artaliano composita. c. 26-27. Sessitio militum Pseudantoninus, Imperator a legionibus proclaenatur. c. 28-31. Ut Macrinus praelio victus fugerit, et occisus sit, post comprehensum filium. c. 32-41. Temporis Fauum.

post chr. n. U. c.

Antonini.

LIBRI LXXX. Cur Alexandri historiam dio accurate enarrare non potuerit.

c. I.

De Ulpiano Praes. Prael et Ius morte. c. 2. Artaxerxis Persae res adversus Parthos et Romanos c. 3. 4. Dionis alter consulatus, in patriam re litus, et historiae fines.

post chr. n. m. c. Alexandri.

222 rara. Antoninus lagabalus IV M. Aure I. lius Severus Alexander coss. al. Mart.

52쪽

XLVIII ARGUMENTA.223. 76. L. Marius Maximus II, L. Roscius II.

Aelianus.

224. 977. Iulianus II, crispinus. III. 225. 78. Fuscus Π, Dexter. IV. 226. 7s Alexander Aug. Π, C. Marcellus Quin V. tilianus II. 227. M. Lucius Albinus, Max. Aemilius Aemi R. lianus. 228. 81. T. Manilius Hodestus, Ser. Calpur VIII. nius Probus.

53쪽

PHOTI BIBLIOTHECA COD. LXXI.

Ἀνεγνώσθη βιβλίον Κασσιανου Κοκκιανολη Κοκκίου Λίωνος, ἐν λόγοις π απεται μεν απο της Αἰνείου ἐπὶ τηνγταλίαν ἐκ ροίας καθοδου καὶ της κτίσεως Ἀψαπόλεως καὶ Ῥώμης, διέρχεται δὲ καθεξης, αποπαυόμενος εἰς τηντου Ἀντωνίνου ον Ἐλαγάβαλον ἀπεκάλουν, σφαγην ' τουτον δε καὶ Τιβερῖνον καὶ Σαρδανάσωλον καὶ νευδαντωνι-- νον καὶ Ἀσσύριον ἀπατων,--πραπτομένω ν ἐπωνόμαζον.ου μόνον δὲ αλλὰ καὶ εἰς την ἄρχην κάτεισιν Ἀλεξάνδρου, ο Ἀντωνίνου σφαγέντος, ῶν αυτω γαρ τὸ κράτος εἶχεν,

ἀναληφθεὶς π αυτου, μόνος τον ἐπ αυτ μελετηθέντα κίνδυνον φυγων την βασιλείαν ἐκδέχεται τοὐτόν φησι τον Αλέξανδρον καὶ συνυπατευσα αυτρο συγγραφευς τ δευτερον, καὶ το υπὲρ της ἀρχης κατὰ το προσῆκον ἀνάλωμα

φιλοτιμία τη ἐς τον συνυπατον αυτον τον αὐτοκράτορα

ἀναλῶσαι Ουτος δ' ο συγγραφευς Περγάμου -- Σμυρνης, Μακρινο αυτω την ἀρχην λαυτοκράτωρ ἐγχειρίζει, ἐπεστάτησεν, ἔπειτα της Ἀφρικης γεμόνευσεν, ιτα Παννονίας ηρξε, καὶ ἡπατευσας το δευτερον, ως ἐρρηθη, οἴκαδε ἀπηρε παρειμένος ἐπὶ τῆ των ποδων ἀρρωστίν, ἐκεῖ το λοιπόν, ω καὶ το δαιμόνιον αυτω, φησί, προεῖπεν ἐν Βιθυνία διατρίβοντι, βιωσόμενος ἔπι ἀνδροκτασίης ἔκ θ' αRματος κ τε κυδοιμῶ ἔσχε δὲ πατρίδα την ἐν Βιθυνία Dκαιαν ην κατὰ μέρη η καλουμένη λίμνη Ἀσκανία περιλιμνάζει ἔστι δὲ την φράσιν μεγαλοπρεπῶς τε καὶ ἐς νον διεσκευασμένος οτι καὶ μεγάλων ἔργωω ἐννοίας ἀπαγγέλλει. ἀρχαῖκῶν τε αυτω συντάξεων ὁ λόγος μεστος καὶ λέξεων πρεπουσῶν μεγέθει, περίοδοί τε μετὰ παρενθέσεων παρατεταμέναι, καὶ περβατων ευκαιρος χρησις, ἐνομός τε

DI CASSIUS. V.

54쪽

L BOTII BIBLIOTHECAE COD. LXXI. καὶ αναπαυσεις εἰς ἐπιμέλειαν σκημένα δια το σαφες ουπIdra τοῖς απλῶς αναγινώσκουσι ἐμφανη ἐν δέ γε ται δημηγορίαις αριστος καὶ μιμητης Θουκυδίδου, πλην ει τι προς το σαφέστερον φορῶ σχεων δὲ καν τοι ἄλλοις Θουκυδίδης ἐστιν αὐτω ὁ κανών. Suidas Βίων ὁ Κάσσιος χρηματίσας, ο ἐπίκλην Κοκκηιος οἱ δὲ Κοκκηιανός καευδείστορικός, γεγονὼς ἐπὶ των χρόνω 'Aλεξάνδρου του -- μαίας ἔγραψε Ῥωμαῖκην στορίαν ἐν βιβλίοις π διαι- ρουνται δε κατα δεκάδας.

κ κηιος est etiam apud Ioannem Laurentium De man- Strat. Rom. p. 22, 3, ubi κατα τον κόκκηo recentiori manu emendatum κοκκιον Κοκκιανος et κοκκειανος Versus poscuapud Ioannem get gen Retinam infra p. LIII.

55쪽

Dionis historici nomen. Bio historicus Λίων plerunt iu simpliciter Constantinum Xiphilinum Zonaram, Cedrenum, Iinum, Suidam Eustathium,atvinologici M. auctoi deae etc. Et sic in Fastis A. U. C. 82 Chr. 229. καὶ Λίων Alexandro Aug. III. et Dione C0SS. Corpore Iuris pluribus locis a Pet. Relando ad adductis. Sic ipse de se uti Antoninum ait lassatum κάλλιστα, Ῥίων , Ἀτριπίδης - 10, ubi Severiti resert ita sua visum esse ijicere:

ων, ἐνταμα πλησίον πρόσελθε. Sed et cognouduntur interdum. Nam Λίων ο Κάσιος, ὁ ἐπίκλεοι δὲ Κοκκφανος, ισιαιεὼς ίστορικος, item κιανος, vel ὁ συγγραφευς, plenius dicitur Suidae. κειανος, Κάσιος λω, Κάσιος Λίω Κοκκεμ Κασσιανος Κοκκιανος η Κόκπιος Βίων Phot Κάσσιος, Euagrio AG ὁ Ῥωμαῖος , Zonarae

storicus, Iornandi. Λίων ὁ Κόκκειος, Cedreno. tis nomen est Cassius, quod ut fit in multis alii simplici litora Κάσιος scribitur a nonnullis sic iliis simplices geminantur: urule mons Casius Dii Κάσσιος Id gentile autem nomen Romanum quidam ex maioribus Dionis mutuo accepit a cicuius beneficio civitate donatus erat. Id moris

56쪽

LII EX REIMARI DE VITA ET SCRIPTIS unde Dio ille alaesinus, adeoque Siculus, Q. Caecilius Bio dictus est, quod beneficio Q. Caeeilii Metelli civis Romanus actus esset, ut testatur Cicero Vereina II. T. q. uti Manutius 'infra IV. 17. Cn. Pompeius Theodorus, Cn. Pormpeii beneficio civis Romanus et libro IV Diodorus qui appella-hatur,4. Lutatius Diodoriis, quia Q. Lutatii Catuli beneficio civis Romanus a L. Sylla lactus erat. Hi autem omnes Romana cognomina nou liniebant, sed tantum praenomina et nomina, cognominis autem loco vetus nomen retinebant, ut Dio,

Theodorus, Diodorus. vide et Cic. Epist. XIII. 36. Suet. Aug. c. T. Addo iam Neronis aetate Cassium quemlum Asclepiodotum nobilem et divitem fuisse inter Bithynos, Tac. XVI. 33. Nicaenum nempe, ut resertito 62, 26, quanquam illum, tacente Dione, ex maioribus eius suisse non dixerim sicut nec Cassium Apronianum Cos A. U. C. 44, quem pariter Dio, velut nihil ad se pertinentem memorat. Plures enim Graeci, nulla necessitu sine inter se coniuncti, ab uno aut diversis Cassiis iura civitatis impetrare potuerunt. Id certius est gentile nomen Cassii a patre Cassio proniano ad nostriII pervenisse, et patren illum, iam civem Romanum, senatorem, et praesectum provinciis Ciliciae et Dalmatiae suisse is vero an hereditarium iam habuerit civitatis ius, an primus impetrarit, in suspenso relinquimus. uodsi ergo vulgatum ordinen Latinorum inscribenilis nominibus et cognominibus sequimur, non Dio Cassius, sed Cassius Dio vo rundus est, sicut supra in Q. Ca cilio Dione Cn. Pompeio Theodoro , et 0. Lutatio Diodoro Ddimus Graecus enim praesertim mos est, isque Dioni vel maxime familiaris, ut annotavit Io Rualdus in in vitae Plutarchi, gentilitium nomen aut praenomen cognomini postponere. in Πίσωνα τον Γάχν Dio dicit 36, 7 Κοττου τμΜάρκου 36, 23. Κικέρωνος του Μάρκου 36, 26. Συλλα τω

Sed et inulta apud eundem sunt exempla in I ntrarium, ubi Latinomni oesinem imitatur. Μέτελλον Κέλερα 37 27. M.A. πιννιον Κουάδρατον 38, 14. Μέτελλος ὁ ωπῶς 39, 1. Πτος υννιος Μίλων 39 6. Μαλλίου Ἀρκουάτου s. 17.

57쪽

Γάως Ἀτέῖος Καπίτων, καὶ Πουβλιος Ἀκύλιος Γάλλος 39,

32. Κορνηλιον εντουλον 40, 66. Αουκιος Κάσσιος ογγῖνος 1, 51. Et sic Latini quoque, licet ramus, ut Balbus eornelius, p. Cic. ad Att. XI. 12 Gallus Caninius, ad Farn Vll. 1, ad quem locum alia Manutius affert Galli Fabii ad Att. VIII. 12 Balbi Cornelii ibid. epist. 15 Macri Licinii ad u. r. II. . Papi Aemilii De inlc. c. II. Ai,sit igitur ut reprehendamus

eos, qui Dionem Cassium scribunt, eum Cicerone praeeunte id liceat sacere. Ilionis praenomen et co omen. Praenomen quale suerit Cassio plane nos fugit. Lognomen autem Dionis et Cocceiani a Dione Clarisostomo, avo materno, sumtum fuisse satis probabile est. Nam Dio ille Prusaeus etiam Cocceianus diserie vocatur a Plinio et Traiano Epist. lib. X. M. q. vel 82. q. et quoniam non tantum Tr Iano, sed Iani Cocceio Nervae acceptissimus sitit, quem βέλτιστον ερβαν, κἀμε αγαπῶντα, καὶ παλαι φίλον apellat rat. XLV. p. 513. B. C., acute coniecit Valesius ad Fragmenta not. 23. id eum cognominis usurpavisse in gratiam Cocceii Nervae: Inde eum porro avum maternum suisse Dionis historici non immerito suspiratus est, tum ex nominis gentilitate, tum expamae cossiunctione, quae utrique in Bithyniavit, alteri Prusa ad Olympum, alieri Nicaea. Utrumque vero cognomen non Κοκκηρος vel Κοκκέιος aut Κοκκειανος, sed Κοκκνανος rectius scribetur, tua Nervam Κοκκηρον Dio appellat 68, 1, et Prasaeum illum Plinius non Coc aelum, sed Lo Meianum.

Dionis fama et pater. Patria Dionis historici Nicaea urbs Bithyniae, sic dicta ab

uxore Lysimachi Nicaea prope lacum Ascanium et vicina Daae cli sostomi patriae. Hanc, ne ad alios provocem Dio ipso patriam suam appellat 75, 15, o Rasione Severi cum Plautianoui morantis et lacum istum mugiles laximos alere in licat. Eandem intelligit 80 1, ubi ex Asia scribit se venisse in Bithyniam, ibique aegrotasse in eandem denique, perlanctus altero runsulatu, rediit, et reliquum ibi vitae exegit ibid. et

58쪽

IA EX REIMARI DE VITA ET SCRIPTIS M. 5. Erat igitur ικαευς, et ex eadem uise Priscum quoque mechanicum memorat 74, 11. Unde Xiphilini locum, ubi Προυσαε Dionem vocat, vel cormiptum esse vel oscit antiam scriptoris insignem prodere apparet. Quod autem Zonaras T. I. p. 127. C. et Cedrenus T. I. p. 168. B. Ῥωμαῖον vocant, magis excusari potest, ob civitatem Romanam, ob locum commorationis, et dignitates in epissilica Romana gestas, ob historiam denique Romanam ab eo conscriptam. Pater ille Cassius Apronianus, qui Nicaea, ubi Dionem nostr II procreaverat, Romam delatus, lectusque in Senatum, Dalmatiae praesuit 40, 36, et

Ciliciae 69, 1 72, 7, et cui Ciliciam administranti ipse filius Bio adluit ibi t.

Alii pronianum, consulem cum Bradu A. U. C. 44. Christi 191., Dionis parentem faciunt. Sic, ut alios taceam, diserte Petriis Relaiulus in Fastis ad eum annum: Cassius noster Apronianus est Dionis Cassii historici, cuius scripta se stant, pater. Atque id speciem utique veri habet. Nam tempus convenit, imo et nomen gentilitium Cassii, si nodo id recte adscribitur. Sed primum quaero, Ia auctoritate id nominis assiecerint recentiores Fastorum scriptores nec enim adhuc in veteribus Fastis, aut historicis vel lapidibus ullum eius testimonium detexi. Deinde quis omnino consulem fuisse Bionis patrem nobis tradidit non certe Dio ipse nec, quod Sciam, quisquam alius veterrum. Videbatur autem Dio praesertim, qui historiani omini temporum curatius scripsit, et alias parentis sui ter meminit, pro officio quod susceperat historici, proque pietate in parentem, imo vel conciliandae sibi alicuius dignitatis causa, id vix silentio praeteriturus, si paterfuisset consul, et iude alias, praeter Ciliciam et Dalmatiam, provinciam obiisset. Neque culpam facile in Xiphilini brevitatem conieceris . quod eum satis diligenter videmus, quae ad Dionem ipsum eiusque parentem spectabant, intemerata se Vasse, sic ut pleraque omnia, Iae de Dione eiusque rebus ad nostram aetatem pervenerant, non ex prioribus libris qui integri manserant, nec ex posteriorum sup einentis, sed ab ipso Xiphilino breviatore teneamus. Quare cum opinio sta, ex solo Aproniani nomine, invito Dione etaiphilino, et sine teste illo. temere conficta sit, magis inclinat animus ut Apronianum Dionis patrem non pervenisse arbitrer ad consularis dignitatis

59쪽

DIONIS COMMENTARIO. LV fastigium illum alitem Apronianum consulem, Braduae collegam, extremo Commodi tempore, quem Fasti exhibent A. V.C. 944. eundem potius censuerim cum Aproniano Asiae postea proconsule sub Severo, quem Dio in Plautiani causa absentem nefarie damnatum refert, nillil ad ipsum pertinentem. 6 8 Et vel haec 'la ratio sufficeret, quominus Scium Apronianum, de quo 26. D. ad Ct. Trebellianum lib. XXXVI, tit. 1 patri Dionis adscribamus. Nam si consul fuisset Dionis pater, ut inde post consulatum Ciliciam regeret, ante Commodum consul fuerit, non sub Commodo quia Dio patri in ciliciam adsuit, sub Commodo autem Urbe non excessit, ut mox ostendam. Sed et Setum Apronianum demum a Paulo ad D. l. c. et Ulpiano ut XXII. d. laudatur, quoriin uterque sub Elagabal et Alexandro Seu nomiit, quod in seriorem Scti auctorem magis convenit Iam in emn I ante commodum sub Marco, ut Culacitas volebat, aut sub Hadriano, certum untaxat est senatorein fuisse, eosque magistratus gessisse, ex quibus praetorias provincias Ciliciani et Dalmatiam, velut legatus Imperatoris, administrare potuerit.

Cassii Aproniani patris aetas.

veniendum vero nunc est ad tempus, quo Ciliciae praesuisse Apronianum certius vincitur quia id cum Dionis ipsius adolescentia coniungitur. stendendum enim mihi est id tempus longius relici non ab iis tantum, qui Apronianum nostrum cum C. Venucto Aproniano cos. Α. U. C. 876. confundunt, sed et ab iis, qui locum Dionis 69, 1. sic accipiunt, Iasi Apronia-uus eo ipso tempore, quo mortuus Traianus est, in Cilicia su- erit. Negat ibi Diomadmanum a Traiano vere adoptatum esse, remque omnem a Plotina confictam contendit, addens: ὁ γάρ πατηρ μου Ἀπροπιανος, τῆς Κιλικίας αρξας, πάντα τα κατ'αυτον ἐμεμαθηκε σαφῶς ἔλεγε δὲ τά τε αλλα - ἔκαστα, και oτι ὁ θάνατος οὐ Παιανου etc. Id sic intellexit etiam Fabricius Bibl. r. vol. I. p. 320. voL V. p. 138. quasi

Apronianus Ciliciam administrarit eo ipso tempore, cum Traianus moreretur. Scribit enim, ad hunc locum provocans, Apronianus sub Traiano et Adriano Imperatoribus praefuit provinciae Ciliciae, et Dalmatiae quoque Verum si memine-

60쪽

minus, quod altero loco '72, 7, Dio refert, se ipsuna patri Ciliciam obeunti adfuisse patebit satis, eum calculum stare non posse. Nec enim puer tum Dio erat, sed clun patre provinciam obiu, Mallis suit, oraculum adiit, scribitii se ibi tabellam, qua Sexti con sani sata oraculo prodita continebantur. assequi non potuisse divinando, donec illi Sextus postea cum Iratre a Commodo necatus esset quae sunt hominis iam meditantis res quae geruntur, et ad agendam rempublicam se amplicandis duare Dio tum ad minimum septendecim annomin suisse credendus est. Atqui is tam postea produxit ultra A. U. C. 82. Chr. 22s quo altero consulatu perfunctus reliquam aetatem Nicaeae volebat exigere. Sequeretur ergo ilionem si eum vel exireni Traiani anno hoc est A. d. c. 870. Chr. 117. cum patre in Cilicia versantem statuatinus, ultra CXXlV annos vixisse quod neutiquam credibile est. Sensus loci non alius est quam illitieisse ista pronianum, quae ad inhiani adoptionem pertinent ex narratione Cilicum, nempe aetate grandiorima, qui quae lini acta suerant moriente Traiano

in turbe Ciliciae Selinunte, propius poterant intueri. Sed et altero Dionis loco II, 7, uti videtur illemonitus T. u.

p. 774 sq. et T. III. Bistoriae Imperatorum p. 377. edit. Bruxellensis, quando praefecturam ciliciae, quam gessit Apr nianus, promovet ad A. II. Q 936. Chr. 183, qui Commodi qua tu es b. uoniam enim Moisi sione condiani et Maximi uintiliomun mimini, et Sexti qui Maximi filius erat, a commodo ne AEtorimi, ait se olim cum patre in cilicia versantem vivisse Mallis pieta oraculi symbola, id Sexto significiintia, nec pol Hisse ea divinare, prius quam eventus consecutus esset propte

ea Tillemontilis eventum ipsiun ciuilissa eo tempore colligit. Nomio cum patre in Cilicia sitit proinde Apronianum Ciliciae praefuisse lenium A. U. C. 36. Cist. 183. Ioc est mirio Commodi anno. Sed uvis videt argiunentationem infirmam esse, quia oracula diu ante eventuui dari poterant et picta spectari. Idmae ita Bioni contigisse inde vineitur, quod eouse modo Romani redeunis, primo Imperii anno Cassius noster Dio iam senator suu orationem eius in senatu audivit, et quae ab eo tempore gesta sunt Romae, praesens spe ravit ut iam non ex aliorum fide, sed propria observatione singula quae sequentur se narrare moneat 72, 4: λέγω δὲ ταυτα κιὼ