Dēmosthenēs pros Leptinēn =: Demosthenis Oratio adversus Leptinem, cum ...

141쪽

ἀγαθὰς ων τυχοι 108 Καὶ ταυτ' ἀμφότερ' ὀρθῶς εχει, καὶ τακεῖ καὶ τα παρ' μῖν ' διὰ τί οτι τὰς μεν δια τῶν Ἀλί

γων πολιτείας το πάντας ἔχειν ἴσον ἀλληλοις τους των κοινῶν κυρίους μονοεῖν ποιεῖ, την δε των δήμων ἐλευθερίαν των 490

μήτ' οὐν ἐκεῖνοί ποτε παυσαιντο, εἰ αρ εἴξασθαι δεῖ, τους

viris praemia sunt proposita coronae, inlinunitates, victus in Prytaneo, eius generis alia. 108 Et utraque haec, tum quae ibi, tum quae hic fiunt, bene constituta sunt. uamobrem quia oligarchias ad concordiana provehit, si omnes reipublicae domini eodem iure sunt, sed populorum libertaleui custodit praestantium virorum certamen, quod inter se propter lionores, qui a populo accipiuntur, suscipiunt. 109 Iam quod Thebani neminem honorent, illud vere mihi dicturus videor Haiori laudi, Athenienses, Thebani sibi ducunt crudelitatem et improbitatem, quam vos

humavitatem et iustitiam. Neve igitur illi si quid optandum est un-

γε . LaurS. L. T. Augi l . . . Vind7.mal. Π. Μelior, ordo est inmae librorum dissensu, nisi alia obstent, praeserendus, quippe enclitica propius refertur ad articulum quam ad praepositionem. Quodsi loci sensus posceret nominativum aut accusatiVuin, sic scriptum legeronius καὶ μην το γε μηδε Θηβαίους. Alia ratio est orati locorum, qui carent articulo nam per se intelligitur noliticam ibi continuo sequi debere praepositionem. Vid. not. nil p. 502, 10. Seliae feriis. Vid. indors Praef. 1 p. VIII sq. vel er ad Aristocr. g. 193. lotet. ad Davar T. II p. 327. 3 οῖομαι S. LaurS. - οἶμαι vulg. 4 γρ. Θηβαι υ φρονουσιν mar Z in cuius fluoque textu pr habiterat Θηβαιον, ex v innidia erasa factum esto. - φρονουσι Θηβαῖοι .

p. 674 Dind.

142쪽

μεν ἐαυτοὐς ἀγαθόν τι ποιοίντας μήτε τιμῶντες μήτε θαυμά-a0ζοντες, τους δε συγγενεῖς ἴστε γὰρ ὁ τρόπον Dρχομενὸν 'διωτὶκαν ουτω μεταχειριζόμενοι, μήθ' Ἀμεῖς τἀναντία του- τοις ' τους με ευεργέτας φῶντες, παρὰ δὲ των πολιτῶν λόγω 3 μετὰ των νόμων τὰ δίκαια λαμβάνοντες. 11πιχ λως δ' οἶμαι τότε δεῖν τους τέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ ἔθη 15 τοις μετέροις ἐπιτιμῶντας, ταν si δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους πράττοντας υμῶν. υτε δ υμεῖς, καλῶς ποιοsντες, και κατὰ τὰς κοινὰς πράεξεις καὶ κατὰ την μόνοιαν καὶ κατὰ τἄλλα ' πάντἄμεινον εκείνων πράττετε ' του χάριν ἀν' τῶν μετέρων αυτῶν ἡ ἐθῶν ὀλιγωροsντες ἐκεῖνα διώκοιτε; ' εἰ γὰρ καὶ κατὰ τον i

λογισμὸν Ἐκεῖνα φανείη βελτίω της γε τέχη ενεκα. παρὰ ταsτ' ἀγα κέχρησθε, ἐπὶ τούτων ἄξιον μεῖναι. 111 μ δε

qua in desinant de se bene meritos neque honorare neque admirari, et cognatos suos scuis enim quomodo cum0rchonieno egerint sic tractare, neve vos his contraria et bene meritis honorem habere, et a civit usratione exposita secundum leges ius consequi. 110 Deirique tum demuni alioruin mores et instituta aiulanda censeo, et vestra reprelaenilemia, quum demonstrari poterit nos vobis esse eliciores quamdiu autem vos bellignitate desina magis quam illi floretis, sive communes actiones spectantur sive concordia sive cetera o nia quae causa est, cur vestris institutis neglectis illa persequamini 7 Nam tametsi illa, si ratio spectetur, ueliora viderentur fortuitae certe causa quam his usi propitiam tabuistis, haec retinere convenit. 111 Sed si praeter omnia haec

τοις ν

et rec

143쪽

δεῖ παρὰ πάντα ταυτ' εἰπεῖν δ δίκαιον γουμαι ἐκεῖν' αν ἔγωγ' εἴποιμι υκ ἔστι δ δίκαιον, - Ἀνδρες Ἀθηναῖοι, τους Λακεδαιμονίων νόμους ουδε τους Θηβαίων λέγειν βἐπὶ τήτους νθάδε λυμαίνεσθαι, ουδε δι ων μεν ἐκεῖνοι μεγάλοι της λιγαρχίας καὶ δεσποτείας εἰσί, καν ἀποκτειναι

ii dicen tum est, quod iustum esse arbitror sic ego vixerim: Non iustum est, Allienienses, Lacedaemoniorum aut laebanoriim leges prae-ilicare ad nostras labefactandas neque eum quidem, qui tale quid apud hos machinaretur ex iis, per quae illi ligarcinae et tominationis viri magni

ἐκειν γ' αν ἔγωγ' εἴπ Augi 2 - ἐκζειν γε αν εω ἔγωγε r. Vind4. M ou sine ἔστι Schol. Rhet T. II p. 676. 4 της oλιγαρχίας καὶ δεσποτείας δεσποτίας pr x laurS. omnes libri. Delenda videntur hae

voces Lambinua in Ind. - Vulgatum bene habet. Idem est atque κατὰ την λιγαρχίαν καὶ δεσποτείαν. - Latini pariter magnus domanationis.'Reis kius. Pluribus quidem de causis verba haec mihi suspecta sunt. Primum insolentior est hic usus vocis δεσποτείας de civitato, qualis

erat Theban α' At Xenoph. Hist. r. V, 44. 46 ἐν πάσαις γαρ ταῖς πόλεσι δυναστεια καθειστήκεσαν, ως περ ἐν Θηβαις. Tum, quod

caput est Verba cum reli Iliis plane nulla sana structitra coeunt, ut

ratio loquendi emendata et Attico scriptor digna exeat. Nihil est ars, qua in illis defendendis editor postremus abutitur. Utinam nos uno aliquo loco docuisset vocem μέγας sunt cum genitivo construi sicut alia adiectiva passim solent. - Adscripta l. l. Verba Videntur explicandi causa ad ν M aut ad Ovτων. Nevae pannum habuit scholiastes in codice suo, quod facile ex eius interpretatione eruent, qui nasum habent. Fr. A. Volsius. E scholiis me quidem naso nihil tot nisi quod verba neglecta sunt, quae explientione egere non videbantur. Attamen etiam Schaesero delenda illa videntur: Pannum esse, inquit, vincit vel sola concinnuas membrorum inter se oppositorum, δι' ων μὲν κυεῖνοι μεγάλοι εἰσί, δια δ' ων ὁ παρ' μῖν δῆμος

ευδαίμων. Κrugero Ind. ad Dionys Histor. p. 469 s. v. υναστεία)necessaria ad sententiani o doctiora illa verba videntur quam pro interpretamento, ego ea, inquit , epexegesin esse arbitror relativi ν, eius rationis, de qua vid. atth. g. 476 tineindors ad lat. Protag. p. 474. - Nec δεσποτεία de unius tantum dominatu stirpetur. Vid. Ind. Graec Dem. s. v. εσπότης. Beriselerus, quem merito μεγάλοι εἰσί ostendit Hiat. .Q05 sq. ad defendendam striacturam μέγας cum genitivo citavit Berntiard Synt. p. 15 sq. qui corte similes attulit genitivos.' Mam primum concinnitati retor non anxie titilet, urgere malobat sententiam. Sod apposita esse haec vocabuli ad C ων non

144쪽

βοόλεσθαι τον παρ' μῖν τούτων τι κατασκευάσαντα, διαδ' ων ὁ παρ' μῖν δῆμος ευδαίμων, ταυθ' ς ἀνελεῖν '

δεῖν λεγόντων τινῶν ἐθελειν ἀκουειν.

49 112. Ἐστι τοίνυν τις πρόχειρος λόγος ώς ἄρα καὶ παρ

sunt, etiam interemptum esse, et tamen vocem eorum sustinere, qui ea

tolli iubent, in quibus nostri populi felicitas posita est. 112. In promptu iani illis est alia batio etiam apud nos maiorum

possunt, ut ensebant H Wolfius et migeriis et iam in supplans τουτέστιν nam non per ligarchiam illi potentes fiunt, sed per concordiam dominoriam contr8. libertatem populi. Cum oratore confer de hac concordia philosophum Aristot Polu V cap. 5 6 g. 7. Deinde si haec verba abessent, sententia fieret obscurior Genitivus autem pertinere potest, μεγάλοι quasi hoc esset substantivum, quamquam articulus additus non est praedicato, bene ver grosse deris archie in

τηςδ' ἀεὶ τιμώμενοι Articulus si additus esset, significaretur beneficiis solis, nulla alia ratione, in gerosiam ali luem creari posse. Neque est mirum adiectivum μεγάλοι substantive de Lacedaemoniis usurpari, quia hi intelligebantur optimates CL Aristot Polit. V cap. 6 7)init ubi de ristocratia Lacedaemoniorum agit, pergit philosophus: οταν ἀτιμάζωνται μεγάλοι οντες. Quamquam non dico vocabulum in proprium usum transisse, ut Grande Hispanorum, et Magnates Polono- In Velinungarortini, sed tale esse substantivum quale g. 115 dicitur οἱ χρησιμοι, et g. 116 οῖ χρηστοί. Attamon si displicet tam inusitata structura genitivi ab adiectivo tamquam substantivo eoque sine articulo posito pendentis, displicet Ver et nobis, pendere eum genitivum potius dicamus ab ἐκεινοι, ut . 149 τοι ἐν Πειραιεῖ του δήμου. Non offenderis quod genitivus a nomine suo interclusus St. s. Lys. e. Agor. g. 28 αυτ το ψήφισμα σου της βουλῆς καταμαρτυρησει. Thuc. I, 24 1 τα πολλὰ πο χρόνου αυτῶν. Vid. ruger ad Dionys. p. 12 et ad huc in Ind. p. 320, e Xenoph. Anab V cap. 4 9 28. cap. 4. 16. In AnecdBh h. p. 89 sortasse est δεσποσυνης Var leci. pro huius loci δεσποτείας. b βουλεσθε Aug1. r. Vind1 pinat. βουλησθε LaurS. k. cor Chr. - - εἰσὶ, αὶ ἀποκτεῖναι αν έλειν MV. - εἰσὶ ἡμεῖς δὲ καν ἀποκτεῖναι βουλοισθε eas. - De βούλεσθαι et θελειν coniunctis vid ad Olynth. II g. 20 misi intrr. 6 vμιν k. Vindi. - Τμῶν non a ). 7 δι' ων δ' in erasis L. Correxit homo male feriatiis, quo oncinnius responderet opposito δι' ων μὲν.' Schae ferus. Vid. Scheib. bas in Orr. u. p. 22. - δι LaurS Lind. loco δια ' υμιν-. - μῶν L. Vindi. 4. Mai.

145쪽

.DEMOSTHENIS OR ADVERSUS LEPTINEM. 133ημιν ἐπὶ των προγόνων πολλ' ἀγάθ' εἰργασμένοι τινὲς ουδενὰς ηξιοsντο τοιουτου, ἀλλ ἀγαπητῶς ἐπιγράμματος εν τοῖς Ερμαῖς ετυχον. καὶ ἴσως τουν μῖν' ἀναγνώσεται το επίγραμμα sδ' ηγοsμαι τουτον τον λόγον, Ἀνδρες ' ναῖοι, κατὰ πόλzἀσυμφορον εἶναι τη πόλει λέγεσθαι, πρὸς δε ' καὶ ουδὲ ii δίκαιον. 113 εἰ μὲν γαρ αναξίους εἶναί τις φήσει κακείνους τιμῆσθαι τίς αξιος, εἰπάτω, εἰ μητε των προτέρων μηδεὶς μήτε των 10

temporibus quosdam post res praeclare gestas tale nihil postulasse, sed boni consuluisse inscriptionem in Hermis. Et hanc fortasse vobis inscriptionem recitabii. Ego vero Allieitienses, multis de causis haec reipublicae inutiliter censeo dici, praeterea etiam iniuste. 113 Nam si quis illos quoque holiore

contestimaritiandus. Sed iam eiskius Vidi verbum ἀναγνώσεται ε- diro ad Leptinem et epigramma illud idem conservatum esse ab Aeschino Ctea. . 183 m et Plutarch. u. Cimon cap. 7. Sed verbatosτο τ ἐπίγραμμα molestissima esse et prorsus inepta nemo non sentiet. Nisi forte credere Volumus aut unicum aliquem titulum exstitisse et auditoribus bene notum, aut rotorem, quum haec pronuntiaret, tituli alicuius apogr'phum manu tenuisse, quo gestu supra dixit o ψηφισμα τουτο. etc. Quare missis hisce Reificii nugis omnibus posui, tuod ab auctore profectum actitror τοιουτον μῖν ἀναγνώσεται τὶ sic ἐπίγραμμα. Et forsan satius ruisset sponere τοιουθ' μιν, χο propius sonaret iugatae τουθ υμῖν. Fi. . volsius. Μtinum ereavit vulgatam. Iae est longe sanissima, infelici coniectura corrumpere. Vere Relahius ait Aeschinis illum locum licius nostri velut interpretem esse. Μentio Atheniensium, qui maiorum aetate do repl. egregio meriti epigrammatis Hermarum honorem tulissent, tam definita erat, nullus auditoriam ut ambigere posset, quodnam tepunes epigramma ad recitationem esso electurus. At, inquit, tres inscriptiones in Aeschinis oratione leguntur, non una. Hoc pernegabit quicunque Aeschinea Ie gerit Volfio curiosius. Omnes enim versii tui citati unius fuerunt insemptioni ua, tripartitae, ut trium Singuli Hermarum suam sibi partem epigrammatici culptam haberent Aeschini versus ποιηματα dicti

sunt. Vid. not. ad Dionys Hal. p. 30 ei p. 257. Adde Polyb. IV, 31, 5. 'Schae serus Quum praecedat γαπητως ἐπιγράμματος ἐν τοι Ἐρ-

μαι proximo, eo minus dubitari poterant auditores, quod epigramma notum intelligendum esset. Cf. Bemhard Synt. p. 316. Frustra Dobraeus: ταυτα τα επιγράμματα, acta, pluri in re incerta Porson ad Ρhoon. 423

8 ἀσύμφερον Μο typogr. s γενέσθαι cod . 10 πρὸς δὲ sic L.

146쪽

134 DEMOSTHENIS OR ADVERSUS LEPTINEM.

υστέρων. εἰ δὲ μηδένα φησει συναχθεσθείην αν ἔγωγε τηπόλει. εἰ μηδεὶς εν απαντι τω χρόνω γέγονεν αξιος ευ παθεῖν. ι μην εἴγ' ομολογων κείνους εἶναι σπουδαίους μη τετυχηκότας δείξει μηδενός της πόλεως ως ἀχαρίστου δήπου κατη- 15γορεῖ Εστι δ' υχ sτω ταυτ' ἔχοντα, ουδ ολίγου δεῖν.

morum. Quod si neminem dicet: aequidem urbis nostrae vicem doleam, si nemo onanitatis temporibus beneficio dignus exstitit. At si praestantes viroscos fuisse confitens nectamen aliquiit esse consectitos declarabit civitatem utique accusat ut ingratam. Ita vero non est, minime sed si quis mali-

Scholion est ad seqq. uo laeta erua. In Istis Verbis uncinatis experiatur tuisquis volet fortunam suam; restiat a retrahatque ad utranicunt sue partem periodi Velit; si quid indo sani coloras extuderit, eum Fortunae filium unicum perhibebo. Fr. A. volsius. Itaque colonuncis inclusit, non tactumis opinor, si Vertisset versum nemo ne nec prior m nec posterior m. οἱ πρότερον sunt, qui ante ἐκείνους, οἱ στερον, qui post vixerunt.' Schae se 1 s. Haec interpretatio nemini haec verba audienti in mentem venire poterat. Recte intellexerunt

Μarklandus et 'volfius, sed falluntur quod verba tui sic volunt,

non animadvertentes oratorem, ut clariore In luco collocaret adversariorum perversitatem, Paulo aliis verbis et maiore cum vi erasae

conabitur nisi a sumatur, legendum erit λέξει, ut φησει paulo ante.'Μarhlandus. δείξει nunc poni de solo conatu apertum est. Fr. A. I litus. Ne de conatu intelligendum nec mutandum in λέξει. Quippe ipsum δεικνυναι passim idem valet quod λέγειν. Vid. Porson. ad Phoenias. a. 40. Sohaeserua. Non impliciter i. q. λέγειν, sed indicare, docere. Vid. Hendi Lex. Soph. s. q. 7 Ovτωι est lineola notatum. Vid. Prolegg. Crit p. 224. 8 δεῖνα Laur8. Vulg. δει HWolfius ut videtur de suo. - δεῖν Ald o V is deinde in ora ima γρα πολλου ναρ καὶ δεῖ - δεῖν minus recte in hac quidem locutione. s. not. ad p. 463 7. Rulinlc. et oup. ad Longin cap. 33, qua luam hi non satis inter se consentiunt. i. A. volsius. Mihi quoque δει Paod Volfi dederiint, unico probatur. ουδ' λίγου δει i. q. πολλου δεῖ. ' chaos erus. ολίγου δεῖν formula non usurpabatur, ut videtur, nisi δεῖν absolutus inmittivus ad definiendum vocabulum in mediam contextam sententiam inlicitur, ut Cor. g. 20 τί--συνηγωνίσατο αὐτεπρος το λαβεῖν λίγου δεῖν μὰς κοντας; Ive -

147쪽

DEMOSTHENIS OR ADVERSUS LEPΤINEM. 135

ἀλλ' ἐπειδάν τις, οἶμαι, κακουργων ' πὶ ' μη προςήκοντα πράγματα τοὐς λόγους μεταφέρy δυςχερεις ανάγκη φαίνεσθαι ν 114 3ὸς δὲ τἀληθές τ εχει καὶ δίκαιόν ἐστι λέγειν,εγώ πρὸς υμῆς ἐρῶ ησαν ὐανδρες Ἀθηναιοι, πολλοὶ των πρό 20 τερον σπουδαῖοι, καὶ ἡ πόλις μῶν ἐτίμα καὶ τότε τους ἀγαθυυς. αἱ μέντοι τιμαὶ καὶ τἄλλα πάντα si τα μὲν τοτ ην ἐπὶ τοῖς τότ

εθεσιν, τα δὲ νυν ἐπὶ τοι νυν Προς ουν τί τοsτο λέγω οτιφησα μ' αν ἔγωγ' κείνους ου ἔμιν μου παρὰ της πόλεως re ου τυχεῖν ' ων ἐβουλήθησαν. ' 115 Tis χρώμενος τεκμηρίω; οτι Λυσιμάχφ δωρεάν, ἐνὶ των τότε χρησίμων, κατὰν μενεν αβοια πλέθρα γης πεφυτευμένης ἔδοσαν, κατὰ δε ψιλῆς,

tiose orationem in res non convenientes transtulerit aliter opinor fieri non potest quin dissicilis videatur. 114 Ego vero, quod aequum et veriana est id ad vos dicam: Fuerunt, Athenienses superiore aetate multi viri praestantes, et eos etiam tum respublica nostra honoravit sed honores et cetera illius aetatis omnia pendebant ab illius aetatis consuetudine, nunc autem a nostro more. ua igitur de causa hoc dic, qua affirmaverim ego illos nihil, quod voluissent, a civitate non limpetrasse. 115 duo argumento id colligo quod Lysimacho, uni ex illius teniporis viris qui reipublicae profuerat, centum in Euboea iugera arboribus consiti solis ter in annus. Nec mihi exemplum somnulae eius cum infinitivo absoluto post sententiam positae Praesto est rationem Vero non ideo, Cur impediatur, quominus cum praegressis ita coniungatur, ut sit i. q. οδ'ουτω ς λίγου δεῖν, auch niin inma so, d 3 num viseni 'hue, son miseradeetu tales. Postponitur quidem i. l. absolutus infinitivus post Ου ουτω ταυτ' ἔχοντα, sed haec endem ad somnulam vehementer neganter tacite repetenda sint. 9 πανουργων margLamb. Cf. g. 125.

καιον X. 3 προτέρων non observavit Belch). . Vind1. s. g. 113 not. 4 υμῶν Ald Μοr. - μῶνα LaurS. Vulg. 5 ταλλα απαντα Vindi. - Non male ταθλα πάντα , ut p. 489, 21 της αρετῆς αμον.'Μur Iclandus. 'Auctori suo relin suinius coniecturam nihil huc facit comparatum. Fi A. Ivolfius. Aliud quod ariciandi conlocturae ita obstat, ut ne Graeca quidem dici possit, id in orsoni nota ad Phoenias. 1277. Schae feriis. At de oras impropria e longa syllaba confer θαἶμα, θήρῶον, αἰσχρά, αἴτιον etc. p. Μelilhorn. Gramm.

148쪽

ετι δ' αργυρίου μνῆς ἐκατόν, καὶ τέτταρας τῆς μέρας δραχ- 492μας καὶ τούτων ψήφισμ' ' ἐστὶν Ἀλκιβιάδου, μεταυταγέγραπται, τότε μεν γὰρ η πόλις μῶν και ης εὐπόρει καὶ χρημάτων, νυν δ' εέπορησει ' δεῖ γὰρ οἴτω λέγειν καὶ μηχυς-

των ἀντὶ τῆς ἀτελείας ἐλέσθαι; τι τοίνυν i ἀληθη λέγω, δλαβέ 3 μοι τὸ φήφισμα τουτί. β

totidemque nudi dederunt, praeterea centum argenti InInas, et quaternas drachinas in dies singulos ac de his Alcibiadis decretum est, in quo haec scripta sunt tunc enim urbs nostra et agro et pectinus abumlabat, nunc vero suturum est ut abuIulet sic itina loquendum est et malum mendetestandum quanaquam quem non putatis nunc tertiam illorum partem immunitati praelaturum Vera autem a me dici, cape mihi decretum istud.

didit κτὼ πλέθρα. Sed manifestum esse mendum, confusanam notam numeri centeni cum hoc numero, Vidit vestemnannus quoquo Antiq. Diar. l. c. p. 778, et quum Lexieograephi manu scriptus codex Α habeatis πλέθρα, monuit Gaissor litis et ρ saepe permutari. 3 ἔστι pr L. 4 εκατὸν μνῶς r. VindΦ. 5 δυο Suidas, depravatum numerum B A. Vid exempla in Dissori. De initio belli Pel'ponnesii Ρrolus Francos. 1846h p. 5. Confirinantur umori ab oratore traditi a Plutarch. u. Aristid. cap. extr. g. 2. Fort. περὶ τούτων. ΗWolfius. Probo Wolfi coniecturam, tametsi in vulgata libri mei omnes consentiant.' Reis kius Ego non item. Schae ferus id. ad Mor. a. 140. 7 τουτων Τλτων ψηφισμάτων r. - τουτο των ψηφισμάτων ind4. Mai.

8 ψήφισμα ἔστιν Belchorus etc. 9 ευπορει ab eodem scriba, non babet ευπόρει, sed η est super dipliuionmm meram, quasi vellet

Scribendum videtur νυν δε εὐπσρήσαι. ' artilandus. Exspectatur post priora simplex et prae ractum πορει. t euphemismum praetulit ευπορήσει, h. e. speramus tempus omnibus rebus abundans aliquando esse rediturum. Si accepitu futuriam, si rem cogites, ad otum redit, ut hactenus scholiastos scribere potuerit ἐπηυξατο ευπορειν την πόλιν. F, A. Wolfius. Non est votum, sed confidenter orator praedicit abundantiam futuram. Non muto. id. p. 81, 22 ο μηγένοιτο, ουδ ε σπαι. est ευπορήσει ominantis, quod precanti proximum. uol et Meua. 11 βλασφημειν libri δυσφημεῖν erilein. Conieci. II p. 5. - Proxime LaurS. δεσθαι 12 τοίνυν ταυτ LaurS. Vulg. - pronomen om . .. . Aug1. . . Lind. Vind1. . . al.

149쪽

116. τι μεν τοίνυν, ὼ ἄνδρεςἈθηναῖοι, καὶ τοῖς προγόνοις ior μῶν θος' ην του χρηστους τιμῆν, δηλοῖ το ψήφισμα τουτί. εἰ δε μὴ τοῖς αυτοῖς, ο περδήμεῖς νυν ετερον τί τοὐτ' αν εἴη Εἰ τοίνυν μήτε Λυσίμαχον μήτ' αλλον μηδεν μηδεν ευρῆσθαι παρὰ των προγόνων μῶν συγχωρήσαιμεν τί μὰλλον, οἷς ἔμμεν νυν μεῖς, δια τουτο δικαίως αν ἀφαιρεθεῖεν; 15 117λου γαρ οἱ μη δόντες, α μηδοκεῖ, δεινόν εἰσιν ουδὲν εἰργασμένοι, αλλ' οἱ δόντες ψεν, πάλιν δ' Ἀστερον μηδὲν ἐγκαλοsντες φαιρουμενοι. ἰ μεν γάρ si τις ἔχει ' δεῖξαι κακείνους ων ἔδοσάν τω τι, τουτ' ἀφηρημένους ' συγχωρῶ καὶ 20116. Itaque maiorum quoque nostrormn moris suisse, Athenienses. bonos laonorare, hocce decretum indicat si vero non iisdem rebus, quibus nos nunc quid hoc aliud fuerit' uod si concederentus nec Lysi-niacti nec cuiquam alii quicquam a maioribus nostris suisse datum cur propterea potius iustum esset eos, quibus nos aliquid nunc dediimus, eo spoliari 117 Neque nini, qui non dederunt, quod visum iis non est, quicquam insisti secerunt, sed hi, qui, quod antea dederant, deinde sine iusta causa rursus eripuerunt nam si quis demonstrare potest, etiam illos earum rerum quarum alicui dederant aliquam hanc eripuisse non obsis, 116. I ημῶν ἔθυς ὰ - μῶν ἔθος m. c. I τοις αὐτοις του- τοις ind1 I ῶσπερ IndFel. D. . .ind. vind4. MaI Cf. Phil. I

g. s. 4 υμεις Vindi. - μεις F. X. 5 τι LaurS. Vulg. - τι Balcius Hypomn. T. III p. 128 quid hoc divergum esset nonne eoclenιhoe redit. - τερον τί Σ. Vind4. 6 υμῶν ΗWolfius Vind1. - in prata arS, ημῶν reo inter lin scr. f. superius. Auemli autem nunc debebat prima personae Vectum συγχωρήσαιμεν. Fr. A. Volsius.7 ἔδωκεν ind7. 8 υμεις sic Vindi. 9 ἀφαιρεθείημεν navitit

Augerus. Α οἷς δομεν subiectum est Verbo ἀφαιρεθειεν ut οἷς idem sit quod ἐκεινοι D. Vid. g. 87. -- - iocum respexit Sopater

tasse 11 οι δόντες μεν πάλαι, στερον δὲ . anmPIam Vulgatam leutionem non improbem. Taylorus. - ἀλλ' οἱ δ. μη π δ οπὲρ r. Minui εἰ μέντοι conieceram, qui non caus praegressi loci redditur, sed nova concessio proponitur. At explicatur hoc γὰρ sententia in praegressis significata turpe esse s quis donum rursus demat imme

150쪽

138 DEMO ATHENIS OR ADVERSUS LEPTINEM.

υμὰς ταυτὰ τουτο ' ποιησαι, καίτοι τό γ' αισχρὰν μοίως. in

quo utinus etiam vos id exemplum imitetnini, quamvis id turpe certe pariter.

eius Restituendunt puto Vel δεῖξαι κἀκείνους, ῶς ἔδοσάν τω τι τουτ' ἀφηρημενους vel . ἔδοσαν τω, τουτων τι ἀφηρημένους. Se age -

iecit Balcius Hypomn. T. II p. 128. t demonstrativo pronomine clarius definitur indefinitum pronomen. id ad Olynth. I si s ibi. v. Frugsqhium. Verum vidit obraeus Xemplis confirmans τουτο ad τι appositum esse ad g. 120 οτ αν, ων ἐδώκατέ τω πρότερόν τι, τουτ' ἀφέλησθε. f. s. 136 μηδὲν ..., τουτο ... οὐδὲ . . . , τουτο. Non distingebatur ante τουτ s). μὰς Li RurS. Vulg. - μα D. . . .

Aug1 mal corri. - ημα Σ. - μῶς k. 10 αυτ τουτο Vindi. 11 καίτοι το γ' αἰσχρον, μ texta, aurS. Vulg. - καίτοι ουτογ' αἰσχρονομ. , ου pr ιγ syllaba recentem circumflexum impositum habet, et punciti notata est. Fort. καίτοι τουτο γε αἰσχρον μ. aut τό γε αἰσχρον μ. πάρχει. ΗΠ olfius. - ρ. καὶ τοιουτον αἰσχρον marg. Laur pr manu. - καιτοι γε τό γ' αἰσχρ. μ, X. - τό γε αἰσχρόν i. e. η αἰσχυν καὶ τ ονειδος, subaudi ἀμφοτέροις πάρεστιν, tineisi turpitudo utique exemplo adhaeresin tam ve8tro gam maiora , musa -- tamentini. Tametsi haud infius orationem fore paulo luculentiorem, si vocabulum αἰσχρον ueretur ad hunc modum: τό γε αἰσχρον αἰσχρονομοίως quod natura Sua turpe δι id risique pariter turpe est. Reis kius. R. conserre poterat latonem sive Diogenem Stobaei v. v l. 82 αἰσχρον τό γ' αἰσχρον etc. quidem suspicor: καίτοι αἰσχρόν γ' ομοίως. 'Dobra sua. Ad μοίως supple πάρχει et μένει, turpuua par est et eadem, seu res fiat exemplo sive nullo fiat. μοίως idem valet, quod in hoc genere alias υχ ηττον τουτου ἔνεκα IVOlfius cur mali κ. ταυτογε αἰσχρ. μ. ut τό γε αἰσχρ. μ. πάρχει, equidem non Video. no- iue magis illud, cur Reificius luculentiorem putet orationem foro siemutatam τό γε αἰσχρ. αἰσχρ. μ. Liuculentum sane hoc, sed maius tuiddam est, quam orator voluR. Fi A. volsius. Scilicet forsilocus communis, hic quidem satis inepte positus. Sohaeserua. No-que est μοίως i. q. par et idem, sed adVectium paruer, etsi exsinplum maiorum tinuamini. - καί τοι τουτό γ'J. Similiter luctatum p. 520, 5. 'Din dorsius. Foriasse καίτοι τὸ τοιοὐτο γ' vel καίτοι τουτό γ'. 'Turi censes. Hoc alterum probabat etiam Vestermannus Diar Antiq.

l. c. p. 778, quippe quod lectioni codicis tropius. At in hoc libro ου siveo praecedentiis deberi Videtur. Finitur in eo codico versus particula καί, Io Color atramenti omnibus idem est et signis et unotis stliteris. καίτοι τό γ' αἰσχρον μ. Verum esse censeo, scit. ποιῆσαι, afticulus autem, quem delendum iubet Dolyraeus, reserendu est ad ταυτὸ τουτο. ομοίως Ομοιον ind7.

라틴어 텍스트