Aischylou Agamemnon. Agamemnon. Ad fidem manuscriptorum emendavit notas et glossarium adjecit Carlous Jacobus Blomfield

161쪽

φυλακος ευμενεστατου,

καὶ πολλὰ τλαντος γυναικος διαι προς γυναικος δ' ἀπέφθισεν βιον. XO. εω παράνους Ελένα, στρ. m. μία τὰς πολλας, τὰς πάνυ πολλας '43Iψυχας ολέσα υπο Τροια.

ΗM. νυν δε τελείαν στρ. . πολύμναστον ἀπηνθίσω δι ιμ ανιπτον, 1435ητις η τοτ εν δομοις

niis, quod in teXtum recepi. παρὰ Q νόμους Orson. Notent tirones ἰὼ extra metrum esse ; nisi legendum ἰω, ἰω.1432. τέλειον Aurat.1433. Post hunc versum lacunam indicat Hermannus, qui putat his anapaesticis respondere illos qui post v. 5l4. incipiunt; et mox ad stropham γ et tinere antistro-plaam quam nos στρ. d. ignavimuS V. i525. cujus tamen libethmus miluolui dein valde dissimilis videtur. Certe neque non mirari Virum doctissimum, qui hoc Sus stropharum Ordine et OSi tu cog nito, mendas, lacunas, interpretamenta, quae alioqui eit deprehendere illiscissimum foret, jam extra ubuatibnen poni apparere affirmat. Sed hoc ei nemo sanus

concesserit. Me quidem Sententia totam hanc scenam melius Or-

linavit utleriis Chiori partes intermemichoria distribuit; et sic ego quidem sed anapaestos Choloreliqui.l434. πηνθίσω Steph. Canter. ἁπηνθίσω Stant Casaut . Orson. επηνθισεν Butier. id insta l653. Vide an legendum τελείαν πολύ

162쪽

ερις ἐριδματος, ἀνδρος ἰους.

ΚΛ μηδεν θανάτου μοῖραν επευχου, στρ δ

τοῖσδε βαρυνθείς μηδ' εἰς Ελενην κοτον ἐκτρέ ς, 440ως ἀνδρολετειρ. ως μία πολλῶνανδρῶν σχας Δαναῶν λεσασ, ἀξύστατον αλγος πραξεν. ΗM. δαῖμον, ὁ εμπίτνεις δώμασι καὶ διφυ- ἀντ α.

εισι ανταλίδαισιν, Ι445 κράτος ἰσοψυχον ε γυναικῶν καρδιοδηκτον Ἀμοὶ κρατυνεις.

επι δε σώματος, δίκαν μοὶ κόρακος εχθροῖ, σταθεῖ ἐκνομως

163쪽

ΚΛ νυν δ' ωρθωσας στόματος γνώμην, τον τριπάχυιον δαίμονα γεννας τησδε κικλησκων 'ε του γαρ ερως αἱματολοιχος νείρη τρέφεται πρὶν καταληξαιτο παλαιον χος, νεος χωρ. ΗΜ. η μέγαν οἴκοις τοῖσδε

πύλαια τὰ πάνυ παλαια.

164쪽

δαιμονα και βαρυμηνιν αἰνεῖς, φευ, φευ, κακον αἰνον ἀτη- ρας τυχας κορέστου. 460

βασιλεῖ, βασιλεῖ, πῶς σε δακρυσως φρενος εὐφιλίας τί ro ειπω κεῖσαι δ ἀραχρη εν φασματι τωδ'ασεβεῖ θανατω βίον εκπνεων. 470

δολιω μορ δαμεὶς

165쪽

εκ χερος ἀμφιτομ ω βελέμνω. ΚΛ. αὐχεῖς εἰναι τόδε τοὐργον ἐμον στρ. V.

'Aγαμεμνονίαν εἰναί- ἄλοχον. φαντας μενος δε γυναι- νεκροῖτουδ. ὁ παλαιος δριμυς ἀλαστωρ

166쪽

βασιλευ, βασιλευ, πῶς σε δακρυσω φρενος - φιλιας τί ποτ εἴπω

κεῖσαι δ' ἀραχνης ἐν , φασματι τώδ' ἀσεβεῖ θανάτω βίον ἐκπνέων. 495ΗΜ. μοι, μοί, κοίταν τάνδ' ἀνελεύθερον. ἀντ ζ . δολιω μορ δαμεὶς ἀμφιτομω βελεμνω.

ΚΛ. υκ ἀνελευθερον οἰμαι θανατον τωδε γενεσθαι. ουδε γαρ Ῥύτος δουλων την

1488. μέλας Ἀρης edd. μέλeos Botheus, quod cum Buller recipiendum judicavi. Si retinendum sit μέλας, scrζimi debebit in strophic τί ce βροτοῖς. Ibid. ποι γε Heath. ὁ γε Marg.

167쪽

ερνος ἀερθεν, την πολυκλαυτην' Ιφιγενειαν ἀναξια δρασας, αξια πασχων, μηδεν εν δου

μεγαλαυχειτω, ξιφοδηλητω θανάτω τίσας περ ρξεν.ΗM. ἀμηχανῶ, φροντίδων στερηθείς,

εὐπαλαμον μεριμναν

i502. Interrogationi notam primus adposuit S uigius de qua tamen dullito, ob particulam ad

non intelligo. Quod vero vixit

Pors Onus ad Hec lib. 070. et prietem et rotuin significare, utinam etiam mi asset omnino notent tirones si dativum. SSe pronominis obsoleti πός, sicut 1 pronominis os, et inim cω Subaudit concordare. o vero ejusdem p nominis est dativus, genere maS- culino. Sic apud Latinos quo P a. πό formatur adverbium πόσε, Iliad. n. 422 ut ab Icos, 'ixοσε&C. non autem a που, quod ait

Apollonius cle Adv. p. 607, 23. Quae de his advertilis protulit Burn eius non Hilis inevieto ril,

168쪽

δεδοικα δ' Ομβρου κτύπον δομοσφαλητον αἱματηρον ψακας δε ληγει. δίκη ν δ' ἐπ αλλο πρῆγμα θηγάνει βλαβης προ αλλαις θηγάναισι Μοῖρα. X Ο ἰώ, γα, γα, στρ. . εἴθ' εμ ἐδόξω, πρὶν τόνδ' ἐσιδών ἀργυροτοίχου

δροίτας κατέχοντα χαμευναν.

τίς ο θάψων νιν, τίς ὁ θρηνησων

ἀποκωκυσαι ψυχην, χαριν

l799 p. 439. docta sunt, sed non

satis enucleata. d. πίτνοντος. Orte legendum πιτνόντος in OriSto.

169쪽

χαριν αντ εργων μεγαλων δίκως ἐπικραναι; Η M. τι δ' πιτυμβιον αἰνον ἐπ ἀνδρὶ θει- στρ. c. ξυν δακρυοις απτων Ι526 ἀληθεία φρενῶν πονησεις ΚΛ ου σε προσηκει το μελημα λεγειν στρ. M. τουτO προς μῶν κάππεσε, κάτθανε, και καταθάψομεν, 530 οὐχ υπο κλαυθμῶν τῶν ξ οἴκων,

πατερ ἀντιασασα προς κυπορον

πορθμευμ αχεων, 535 περὶ χεῖρε βαλοῖσα φιλησει.

170쪽

κεκολληται γενος προ ατα.

ἀργυροτοίχου

δροίτας κατεχοντα χαμευναν.

15 40

Med. 553. ευτυχεστερον J. -υψυχέστερον Li. Error Ortus ex similitudine teramini T. et . minus listincte pictarum aut si ita Scribuntur, ut saepe fit in SS. - et Superior linea inis evanescit, facile cum V com nautatur. R. P. De eadem re disputantem

vide Schaeser Melet Clit. p. 46. li 7. et cf. Maricland ad Suppl. 622. Oup. ad longin P. 290. Liugac. X. Acad. p. l. Bast. COImment PalaeO . p. 739. In Callimachi fi . 292. pira ἔλλετε Eustathius p. 56, 37. habet ἔλ-λεψε. 15 44. Antistrophae t et ' quae in libris desunt, exiuine si monitu

insei endae videntur. Sic omnia recte et ad eorum quae praeiverantinodulun plocedunt.