장음표시 사용
11쪽
infimi milii argumento probavit. Vid ametis in codico D 'Mάνης nomen siuod est et in euangelus omnibus et in Actis sesquentissimum, modo uno' modo duobus scriptiun exstare non Videbannas, quod acuto vidit Lippsit, ἰ-
Versam esse in ea re rationem Lucae scriptorum almae
reliquorem, siuam luata in illo codice Acta non statim exeipiunt ouangelium, sed intercedit arcus. Nemps apud Maiahasum si in D 'L-χννης Vicios quinquies, Ιωάνης semel
c. 9, 14), apud Iohannem illud decies septies, hoc quater 5, 36. 10, 40. 1 bis), iram apud Μ cxu illud vicies quater, bis hoc 1, 29 6, 25); at apud Lincam Ιωάννης semel 9 7), χιώνης vicies sopitos, paritorque in Actis bis illud 11 16 13 5), victos sonis hoc. Fuit lotur antiquus quidam liber haec duo scripta compleos, unde ea. in os eius archetypum non sine cura, ut apparet,
3. Quod autem condiaria oblius ratio in euangelii
forina, Romisna. M,P1 in Actorum, alteras si compa res, id, opinor, mirari. cito desinemus, cum Meo ea res Oncinat cum fatis scriptoris, Iae ex Actis omnes norim IS.
Vonitiniorosolyma auli comos, eiusdem comes ommuvenit hic Acta scripsit, illic suangelium scripserat; ita- siue necessario et huius forina Romana, posterior est itidomini prior, contra Antiochena euangelii prior, posterior
Ita quo si quis dicat propterea rationem quam UOSui Recipiendam. non esse, quod post eum a1num quo merosolyma, excisa sunt, id est annum 70, Lucam et euangΘ-lium et unesto nia os Acta scripsisso, si quidem Lucas Scripserit - commemorato illo Oxcidi declaretur ei homini facile responsum paratum est Si nisi Christus non potuit rem futuram Vaticinari neque ius Vaticinium litteris anto eventum mandari, ne alius quidem quisquam potnit, neque Vaticinium ullum ante ventum scriptum in At suntiatoriam Vaticinia. ante AEVentum non modo litteris, sed
12쪽
stiam typis mandata, neque ad obscuritatem anti Iuomani temporiun nobi QOnsufendunt est, sed scipsa hac tuos recentiorem documenta, petonda. medixit Hieronymus Savonarola Florentias anno 1496 direptionem urbis Romae illam unostissimam, quae Veni anno 1527, ne lue sic nudo prasdixit, sed ausus est inter alia vaticinari fore ut equis militiun barbarorum templa Roniana, pro stabulis ossent: qiuod Vaticinium fere post trimis annos quani typis mandatum est Ventus comprobais . Quam rem si xii
inorant, discunt e libris qui in propatulo sunt in); quid
autem inde sequatiar, nemo est tam hebes quin rideat.
Maior utique Christias prophota siuani Sinonarola huius autem vaticinium longo difficilius fuit iii Iaan illius; nam
hostis Romanus Tmoridori poterat, exercitius Lutheran ranon poterat. Neque est quicquam apud Lucam de imperatore Tito, neque de aria illa quae puerum suum comedit, neque de factionibus Iudaeorum Maae ipsum locum famam caedibus polluerant, ne lue opinor Verbis meis opus osse in re manifesta. At in 1 1iunt, ne nos studem negamus interdum Vaticinia, fieri laam postea. eventus comprobsi concedimus Marci euangelium antae excisa merosolyma scriptum esse, fortasse etiam ait haei, ciuaanuis apud hos si Iosiue aristus Vaticinetur; sed in eo haeremus, quod apud Dacaan omnia multo mam explicata atque1 distincta sunt. Scilicet ipsiun Christum uti luo confuse obscuro liue Vaticinatum esse putant quod inanimo cadit in Savona lani quon compara, h, ut certe eos qui Vaticinia retinuerunt uti tuo omnes confuse rettulisse, ut ad declaranda. xplicanda, siue opus fuerit eventu. Sibi haec sumunt, me Pudem non concedoni enes ille mulavi curante, sivi somnio missius, qui a Christo discipulisque illius o spatio Μ Μ annorum distant o tua, per sunt oram dissimiles, de dictis eorum factisque sin is
opinetur. At videmus, aiunt, arcum atthaeumque confuse reuulisse. At idonius, inquam, Lucam distincte reuulisse; stat contra tostes testis, me ius in amor, illi vincere
1 Est de illo viro inamur et luculentum opus Ρassiualis Villari, quod etiam in nostram inmani conversum est. V. praeterea, Neve in icheraei chr. 1896, 964sqq.
13쪽
possunt, praesertim uni tantopere congruat moriun tostimonium, ut apparectit unu auctor. Sed eo fortasse Vincunt, quod probabile est confusam relationem tempore priorem eSs quaim explicatam. Apud Inendaces cirudem et fabulat ores et confessus est nuper thoologus quidiam clarissimus, per multa lustra eam apud suos de his anti ipsissimis remm Christianarum testibus opinionem Valuisse, fabulatores eos fuisse et mendaces et falsarios. dicit autem, apud Vulgus nunc quoque eandem OpinionΘIn manere, Sed thoologos iam meliora edoctos esse cum Veracibus itur quoniam re est Fudni Lucas potius fiden hab01nus Quis theolom fuisset, facultas certo si fuisssi trist falsa amigondi; sed minimo fuit; asotoms itaque et facultas
et voluntas domisso putanda est. Sod cummarco auctoro usu sit, inquient, tamen hoc loco ab ructore suo discedit. Ρropter altorum scilicet Mactorem, facitva, idem po haec ipsa, capti a plurimis locis nos autem cum non negemus reliquis locis eum idonea auctoritate uti, num hoc uno
negabimus Marco et Matthas autem citu dicitur cur hac
in re minus credendum in uno Verbo indicare possum:
Iudaei memini. Non potorant cludaei, officiam Christiani facti erant, quasi apertis oculis intueri Maas vaticiniis his fur10Stissimis monstrabantur; non poterant eorum o aucti HS eorum communis auditores sive setoros et ipsi Dulaei,
quorum dolori utique parcondum fuit. Hinc igitur illa
confusio ait hue obscuritas explicate refere ne Voluimni quidem, si potnerant, praeterquam quod ne tutum quidem erat in convontibus Christianis Iudaeae Vaticinia futuram clisdem aperte declarantia publico recidari. Alcius illud ipsum, sitio apud Matthaeum excidimn urbi sacrae cum dis novissimo videtur tempore prope coniunctum eSSe, habebat siuoddam in se Iudaeorum animis mam in Solacium.
M aulum mihi, credo, denique opponent eiusdem opinionis teston disertissimum, avium Lucae 1RHStrum. Credidit illo ad disi roditus Christi superstitem futumn fuit irena in adem opinione qua austiaeus qui dicitur probatur omnino haec opinio anti luissima Christianorum fuisse. Sentio vim ammenti, quae inVicta foret, Si aulus in a. opinione speque perstitisset. Vomini id Secus est certe non potest affore ullum illius tias dici im
14쪽
ex Is epistidis, quae post ultimum iter Hierosolymitanum
scriptae sunt. Nescio num putandus sit sententiam mutasse, multo minus Scio, num propter Lucam eiusque euan-golium sententiam mutaverit; ideo tamen id ipsum et conici neque refossi posse. Certe in spistula ad Philipponsos data, ut taceam do reliquis plurima do se deque expectatione sua loquitur liberabam se iri sperat, raris unΡhilippenses, sod diom Christi se rivum aina superstitem Visumun nusquam indicat, etsi est ius diei frequens
memoria non minus in hac epistula qua an in ceteris. Itaque ne quas prino intellegat sententiani meam, haec sunt quae dico: scripsisse Lucam suangelitu suum circiter XV annis anto eversam urbem sacram probari id
rationibus e vita scriptoris forinisque diversis scriptorum potuis; non roditari vaticiniis, ergo odii explicare quae putem et exordu Lucani ops et sterarum romam do orions homun euangelior an Vel certo Vel cum aliqua probabilitate inveniri posse. 4. Lucas Antiochonus cum auli comos anno fere 54
almae merosolyma Venit, non eandem θriun condicionem reppertu quam septem Vel octo annis anto sive avius sive Lucas cum aulo sociis ius aliis illius itineris reppererat. Antea, Si non omnos XII apostoli, at corteistaeus et Iohannes adfuerant; tum autem discesserant apostoli cuncti, regebat eccles1am Iacobus rater Domini, quem scimus neque ex duodecim numero misso neque testem eorum quae Iesu fecerat dixeratque, o soro se illius
discipulis adiunxisso. Nonipe postimam conVonit aulo cum eiae ceterisque, ut ipse εἰς τα ἔθνη illi εἰς τὴν περιτομήν irent ), non fuit eis Hierosolymis manendum
neque intra Iudaeam consistendum, qui mandatum accepissent in omnes terras eundi, sed - 1ae erat fere una. ratio partitionis illius, ad orientem Versus proficiscendum, quod iter inoessus omas non multo post Antio-1 Ρrobat eas rationes etiam A. Hamach, Chronoloi d. inchrisu Lirier. I, 237. 2 V. Act. 15, 2 4 6 7 etc. aut sal 2 9, Oniaeaque Aci . 21, 18.3 sal. 2 9.
15쪽
solymis in locum Visae Vocis aposiolorem 1 IRIn primum successerant litterae scriptae, ex quibus iam recitabantiuin eoetibus eadem illa, quas antea elaus ceteriquo do Domino areare soliti erant quae litterrae putandas urit Inuus non Graeco sed patrio Iudaeorum Semone conceptae fuisse, quippe quo apostoli quoque usi essent Eumlolai statum remun Lucas inVenit, cum Hierosolyma, anno quo dixi adnt. Sed cum multi ossent coetus Coeristiani per Iudaeam Samariam letis, multis talibus libellis opus mit, et habenim ipsum Lucam testantem, non modo unius libri multa exempla, sed multos auctores librorum misse. Sic nim illo in exordio sequandoquideII1', Mi ,,malti
conati Sunt e memoria, narrationem contexere earunt remunquae inter nos factae sunt . Quae Vecta Marissima
sollertem profecto interprotationem flagitant. rimam cum dicit ,inter noρ' ἐν μιν paulloque post ,sicutis ob Istradiderunt apostoli , Iudasa dicit incolas, ex quibus unus Iaan ipse factus erat, annos in Mos duos hin Iudaea
commoratu et fortasse plura commorativus, si Mali captivilias etiam diutius proin aheretur opponun autem
Τheophilus in alia torra degens. um ἀν-άξασθαι nisi eidem est . 1 συντάξασθαι quod video plerosque et
Latini, scribere et ninis do robus Syrus Sinaiticus), sed servat suam vim νά, sicut probant duo loci quibus solis praetor hunc id vectum invonitur: lutarch. orat. 968 CD do tuodam elephanto ἀναταττόμενος - μαθηματαψῶ μελετων repetens memoria In omni quae docet Rin1H, et bonae. p. 34 St. de Esdra: τοὐς των προγεγονότων προνητον πάντας ἀνατάξασθαι λόγους, i. e. e memoria.
adiuva isto scilicet divino spiritia restituisse quae perierant μιαφθαρεισων των γραφων ante). Addo ne πεπληροφορημένων quidem, quod pro πεπληρωμένων scriptor posuit utpote Mandius, sicut ἐπειδήπερ pro ἐπειδή ), ab 1 Gaa. 2, 11.
V. Act. 24, 27. 3 Recte componii Grima hoc πράγματα πεπληροφορημένα re est letae ad vulg. cum ς ἐπληρώθη ταυτα Act. 19, 2r,
16쪽
omnibus recte inteliscini osso ipso Eussbius cum dicu hist scel. 3, 24, 15): διήγησιν ποιήσασθαι ν αὐτὸς πεμπληροφόρητο λόγων, manifesto et hoc quasi in πληροφο- ρειν ua alias ,persuadere' et ἡμιν quod ad unum scrip- torem refert et νατάξασθαι ad allienum sensum detorquet. ' Sublatis totur orroribus omnibus, docet hic locus Lucas idem plane si discossoris ab ut πολλοί quod notissimisi ias morapolitani, qui a de arco: σα ἐμνημόνευσεν ἀκριβῶς ἔγραφεν, ου μέντοι τάξει - ολως ενιαγράψας ς ἀπεμνημόνευσεν ενὸς γαρ ἐποιεῖτο πρόνοιαν,
του μηδεν ων κουσε παραλιπεῖν. Neque enim, si να- τάξασθαι est e memoria repetere et componere', B. 1Θ-
moria est eomam quas ipsi Viderant, sed ut docent proxima: καθὰ παρέδοσαν οἱ αυτοπται, oriun quae apostolo narrare audiorant i quo tostibus Luca, atque a placido sunt prima euangelia, compoSua, ne diSceSS apostoloriun Baallatim nota fierent homu1ibus quae illi Viderant quaeque PraΘSΘntes munierant Iaan quid Lucas ipso Vult scilicst Theophilum eiusque amicos sua ope eodem beneficio mi, quo a an famebantur Christiani qui Iudaeam incolebant, quod bonoficium illis etiam maius minarum erat quaan his fuerat. Est enim oppositio inter ημῖν παρεδοσαν st ἁνκατηχήθης λόγων παραδιδοναι est tradere Scientiam, at κατηχεῖν docere sive recte Sive perperam, sicut ratat in
Actis c. 21, 21 de quodam falso rumore κατηχήθησαν περὶ σο οτι κτέ. Παράδοσις Iudaeae incolis obtigerat ad
al a POStolis audierant retinet a ni neque fortasso in ipsis quae meminerant recto intellectu sinceraque memoria utebantur; iam otia Theophilus harum litterarum ope eadem O-Moscet quae Iudaeae incolae, habebisque pro amoribus Sicut πληροφορειν την διακονίαν τι κήρυγμά d. in1 4, 5 17)idem valet at ue πληροs τὴν διακονίαν Act. 12, 25.1 Voctis Οἱ ἀπ' ἀρχης αἰ τόπται καὶ πηρεται γενόμενοιτο λόγου . Hamach l. c. p. 248, 1 indicari putat testium moriun omnium mortem Verte gemanice die οὐ fano an die uae eugem Dieme de Mortes moram inde num qiud a1 inesse putabis Non malos quam si nunc quis dicat: ,,Bιs mariar, de de Grander de deuischen Reiectes moram ιαμ,
17쪽
pariun integis plenam a. 1 certarn scientia in τὴν ἀσφάλειαν). Sod quomodo fit ut tantum Lucas promittors possit; Id quoque explicare non negleos, at nans se παρηκολου κέναι νωθεν σωσιν ἀκρφῶς, id si non ut Eussbius in Roxii;)' sciatum esse diligentor apostolos quasi πάντων ad ἐτόπτας si ι referendum), si res illas
indo ab ipsis orionibus cum cura esse perscrutatum. Vomni postquam hucusque satis facile pro ossi sumus, reliquam itinoris partem impeditiorem reperimus. Mumem diserte Lucas simificat, utriun ex commentariis illis qui primitus scripti erant sua acceperit, an ex ore hominum idoneomun manetque id quoque obscurum, utrum vituperat priores scriptores meliorru' ipse promittat, an se cum illis exaequare Voluerit. Si quod, cum νωθεν
illud addidoris, significasse videtur oliquos non ab inuioros spetisse, id quod cadere Videmus in arcum nostriam; addit etiaan καθεξης ad γράψαι, ut putare possis ceteros
Lucas opinione non καθεξης narraVisse Scunus autem Ρapiam de arco referre, cum omnia perscriberet quae meminisssi; neque quidquam omitteret, ordinem romam eum parum SerVRSSe, aitque Patrum servavit ille, qui Praeter prima, extremaque nullo ordine uti, sed temersa, fortuiti omnia miscere rideatur. Sod num melius Lucas Immo, si fieri potest, tim peius. Ipsam arci Seriem remam sequitur, et postquam ab hoc duos discossit, pomi dicta, facta plurima, coacemare nanos quium componere, ut plane desideremus eam componendi artem, quam in Actis idem Lucas exhibet. Itaque si arcum
reprehendere voluit, se ipse reprehendit. Sod mihi vidstur in illo καθεξης nihil tale nosse, nequo ero apta eo advoctio utitur, sed τάξει negat narrasso. Apud Lucana
simillimus est comam locus 11 4) ὁ Πέτρος ἐξετίθετο αυτοῖς πάντα ita is καθεξης, sicut hic dicit παρπιολου-
θη ότι se σιν - καθεξης σοι γράψαι, id est Omnia, ex Ordine, nulla re praeterinissa, ut hoc magis significetur laetam ordo alius alio melior 8a,M10 convenientior. 1 Item Epiphaalius, quare M 458 Lucam haec dicentem
facit ἔδοξε κἀμοὶ καθεξης παρηκολ. ἄν τοις αὐτ καὶ ὐπηρ του λόγου γενομένοις.
18쪽
5. De auctoribus autem Lucae Rem a me ipso impetro ut alii sui dicam, propter summain earum Θmmobscuruator et quia cum imotis hominibus nobis ros st, de quibus fiuisauris coniectando laboremus, certi nihil asso- quamur. Attamen arcus corte et Matthaeus, hos dico quomin exstant scripta, non ridentur ignoti esse, neque nimis ii sina Hlologo has quasstio, utriun Lucas his auctoribus usus si necne, o contra Luca alteruter horum Vel uterque. Inmo Lucae sua,ngstium qui si oditurus spotest quidom has quaestiones defugere; RI Si qua octo tonus conmunt iano Lucam arcumque Sive Mattha exun
ait me congruunt multa), ea nihil suspicionis a snt, siquidsm Lucas hos auctores habui vel hi illum; at si nulla est inter Lucam hos me societas ignoscenda, Statim eadem de corruptela, erunt suspecta. Fideianus tota quid rei sit, amis primum de Marco An nota inmu8, hoc eum quaerimus Nonne ipsi modo secuti sumus opinionsiurecepi tun ab omnibus, ordineta omni ipsum tui apud Lucam est magna e parte a Marco esse profectum 2 Verum non est simple haec quaestio, sed si malo cum cura introspexeris, Videbis ex una nasci complures. Sicuti cum de atinae stomus, Statim qui unu esse videbatur discossit in duos grascum hunc quom manstu tenemus et
alterum hebraicum de quo fando accepimus: similiter in Μ co fieri polost. Nam etsi non1 talo quid do illo
tradidit, ne apias suidem, cuius modo locum insignem attulimus tamen profecto plura in rebus inmeriant quam in mente apias, ne sue potos huius auctoritate talis luaestio, si s sua exstitein tanquam a litans a ceri. Idiotur nunc quaero, num hoc amo WRΘc Luca, usus sit; nam de contraria ratione, ut arcu usu in Luca, non videtur cootari posse. Itaque si est Lucas usus hoc Μarco, necessarium fere est ut id collatis uirius ius octis minis locis manifesto appareat Sicut apparet Aristoralem
ad quasdam partes Πολιτείας 'A ναίων erodotum adhibuisso, hucydidem ad initium libri sui Oxti auctorem qui ionico scripsit deflectunt enim a su scribendi rations
subindo ad alionam, ubi alienis utuntur. Sed eam comparationem arci Lucaeque antequam instititas, perpurgata esse oportet utriusque Vesta, remotis scitiset eis, quae fr
19쪽
librarios ex alter in alteram plurima inVecta silint quod gonus ore telae meronymi testimonio docomur iam illius temporibus latissime patuisse, multoque anti huius illo fuisse Μarcionis euangelium do quo postea nobis agendum eritqdocumenti est. Itaque ne libris Osuis haudem nobis facientibus in InaMos reores impliconi re, luam diligentissime a Vendum est. Recens inventa sunt ea libramini subsidia, quibus interpolationis convincanin Lucae librarii in his c. 5, 27sq.): ἐθεάσω: τελώνην ὀνόματι Λευ καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον καὶ καταλιπων παντα, να-στας κολουθει αὐτφ. Sic autem Maaecus 2, 14): εἶδε Λευῖ καθήμενον ἐπὶ τ ὁ τελώνιον - - κοὰ ναστας ηκολοέθησεν ἐτω. Sed cum praemisisset Lucas τελώνην, quod non est apud arcum, inutilia memini; illi vina καθήμενον vi τι τελ. quae recte omittit codo Londi-nisnsis n. 700 et sublato τω καθησθαι ne το ἀναστηνα quidem commemorandum fuit recto litur ἀναστας ολ - Symis Sinaiticus. Quot autem possunt esse alii loci, siuibus cum similis fraus subsit, necessariis tamen ad eam detegendam tostium subsidiis adhuc destituamur Nihilo minus sic quoque Sponte sua appM et in ei particulis Luctuat uangelii,
quae a Marco Sol neque a quoquam ali pendere Videantur, insim Vecta atque rariora minime congruere Solere, sed si qua Vulgaria. 1 lue trita. Odo utamur nostro nlibrorum subsidiis paratis, neve per Vaticani aliorumve codicum clarorum auctoinatem nobis imponi patiamur.
Voluti in dicto do camelo deque homine divite L. 18, 24 sq.
ΜΟ. 10, 24 sq. videntur haec apud utrumque congruere: πῶς δυσκόλως οἱ τα χρή -τα εχοντες εἰς τὴν βασιλείαν του θεου tuum. εισελεύσονται arcus, εἰσπορευονται Lucas), cum valdo discrepent: ἐκοπώτερόν ἐστιν κάμηλον δια της τρυμαλιὰς της αφίδης διελθεῖν apud Marcum ευκοπ γάρ ἐστιν κάμηλον δια τρήματος της βελόνης εἰσελθεῖν apud Lucaan. 80d socundum Syriam Sinaiticum prior versus apud arcum sic legendus est: πῖς δίσκολόν ἐστι, τους πεποιθότας ἐπὶ
πήμασιν - εἰσελθεῖν, alter autem apud eundem secundum ma τάχιον κάμηλος δια τρυμαλιας ἐαφίδος διελευσεταιὴ πλούσιος εἰς την βασ το θεου ' ni cum sint in tota
1 Τotus locus Marci sic nuda legendus esse videtur: πῶς
20쪽
haec Marci naan atione 10 17-27 haec vocabula paullo
anaos insolita, προσδραμεῖν, γονυπετεῖν, στερεῖν, στυγνά- ζειν, κτηνη, θαμβεισθαι, περισσως, ἐμβλέπειν, ex his octo ne unum quidem apud Lucam recumi obieceris no δύσκολος quidem, quod apud uisvinquo est, frequentis in ΝΤ. Sus esse, ramin etiam ρχὶματα , 1 haec a vSunt, ideo rara, quia ne notiones quidem ipsas in his libris diequenter occurrebant certe et χρηματα propria est abius unica Das si appellatio, et δυσκολος solum hanc notionem desiGabat, cum χαλεπός non si in Τ. nisi ,molestiisμ. Exa mina alio locos a quo similia invenies. rima particula quae ex Marco sumpta esse videatur exstat apud Lucam c. 4 31-44, suntque ibi haec Vocabula non vi=tissimas consuetudinis ἀναχράζειν, D, φιμουσοτιι, θάμβος, ηχος, πο ίλος, κραυγάζειν at apud arcum 1, 21-39)multo plura, ἀνακράζειν, - σθαι, σπαράσσειν, θαμβειέσθαι, ἀκοή ,,rumo ), πυρέουσειν, ὀψια μιρογνίζεσθαι, ἐπισυνάγειν,
ποικίλος, ἔννυχα καταδιώκειν, κωμόπολις. Vide qwae On-gmani Vel congruere rideantur, nempe tria ἀνακράζειν,
φιμοsσθαι, ποικίλος, quibus adiunge, si libet, θάμβος Luc.)- θαμβεῖσθαι inc. Veriun ποικί ις νοσοις apud arcum parum tutae lectionis est', reliqua autem nihil habent scriptoris alicuius proprium, neque perspicitia quonam Vecto Lucas, si nosset φιμουσθαι adhibero, satis forti alio uti potuerit. Tertiam addo narrationem eam quae est doquinque milibus quibus cibum Iesus praebuit, L. 9, 10-17 c. 6, 30-44. Apud Lucani ποστρέψαντες apostoli διηγουνται, apud arcum συνάγονται προς τὸν ' σου et
ἀπαγγελλουσιν. Secedunt ἡπεχώρησεν i. ἀπηλθον c.)κατ' ἰδίαν L. c. in desertum consequitur ηκολουθησαν L. non c. eos multitudo populi. Quam bonime
δτσκολόν ἐστι τους πεποιθότας ἐπὶ τοις χρήμασιν V. l. τους τ a ρήματα ἔχοντας εἰς την βασιλείαν του θεονε σελθειν τάχων κάμηλος διὰ τρυμαλιος ραφίδος διελεώσεται 'πλούσιος εἰς την βασιλεὶαν του θεοs habent haec τάχιον . . θεο h. l. I 235. abs'.
οἱ δε μαθηταὶ ἐθαμβosντο ἐπὶ τοι λόγοις αὐτοs. ὁ δὲ γ πάλιν
ἀποκριθεὶς λέγει αὐτοις τεκνία, πως δέσκολόν ἐστιν εἰς την βασ.του θ' εἰσελθειν οἱ δε περισσῶς ἐξεπλήσσοντο, λέγοντες πρις εαυτοώς καὶ τίς δύναται σωδηναι Sunt saec ais Matth. et Luc. non sane bene in artius contracta. f. Hemathen LX, 134.1 Om. Ny Ii, totusque locus Varia lectione abunda,l.