Herculanensium voluminum quae supersunt

11쪽

Multis clici ah illa, rescia est honosia quae sint, ea fiacere per so laetitiam,

idost Dolup alom. Des Fin. L. I. c. 7. Addamus otiam illud Laertii: Fπιχουρος . . 2χτας εσχε πολλους μεν , σφοδρα δε ελλογιμους. lsurus. . . Eiscipulos hiabuit mra os quidem, Uaddes rati em celebres. L. X. segm. 92. Sod omnino la ac do roaudi ondus est Lactantius Firmianus. Esicuri disciplina, inquit, mum o colobrior

seu er itiit , quam ceterorum a non Viala Ueri aliquid ad ml, seu Vtilamianos populato nomen i obueralis instrat. Nemo enim non in silia pronus est. Praeterea, til ad so multilia innova confrahat, a posita singulis quibus uomoribus loquitur. Desidiosum Velial litteras discors , aOarum posv ari Iar gitiones tilorat , ignat tim Drohibes c Medore iaci non ulticam, pigrum Exor cori , fimi Itim militares. Irreligiosus audit Deos nihil curare; inhumantis, ei stiis commodis seroiens , iti estir nihil ciat tiam tribuere ; omnia senim sua caiisa iacoro sules alom. Fugienti turbam solitudo lati liar. Qui nitamium flaretis est, Hiscet aqua, et δε lenia Uitam posse lotirari. Otii odia

sationsi ac Ghonso dolorem esse omnitim malorum maximum dicitur forti, esitim in formonsis beatum osse sapion sem. Qui clarifali ac potentitie siti reel, filio Draec iftir Rogos co ter qui molestiam feres non Mosest, huic Λ iam ira res. Ita homo assultis nae Oariis diυersisque moribus circiatum Cyia, et estim siti Iol placero omn/htis , maiore discorctra seciam ipse seti sitia Uil , quam inlor se tinti orsi. Dio. Instit. Lib. III. Cap. 17. Hoc ita tuo

in causa fuit, cur illud su συις πολλοις vorteremus apiad mullos, s 1li et hom/NES, Non voro in mi his ressus; tametsi Grammaticorum, et Lexi cogi aptiorum parum saver i auctoritas.

XII. Enimvero Polystratus in hoc Oporo id sibi proponit, ut pro nonnullis

fraeceptoris sui sententiis tamquam pro aris ac so is, ut aiulat, docertet. Quod autem Epicurei soro omnes huiusmodi α λογιας idem iidem elucubrarint, testis ostlocupletissimus Cicero, his vorbis: Quiti Epicuroip Niam desistunt cles iisdem,cte Vialsus ei ci icuro scriptum est, et ab antiqtiis, ab arbitritim suum scribseres p Otioia si Grtioci Ioni nitit a Ginecis iisdem de rebus citia ria honoCUN Ostiis. Vnici est, cur nostri a nostris non Imansur. De Fin. L. I. n. 6 XIII. Noquo vero Nostor latum unguom ab Epicuri praecopiis dis odit,

dum περο αλογου κασα οντ εως ogit ; totasque intoDdit vires , Ut 8o , suosque condiscipulos tib iniusto contem Iti liboret, alque obtrectatores lati stultos , ac temorarios traductit. Duo enim Magistri placita prao oculis hahoro videtur, alterum scilicot, quo contem liam ratione siveranesiam docet : alterum , quo curaritatim philosopho praocipit, ne contemnatur. Audi hac de ro Laortium:

μχ λατα φροντῖττε Βαι , s sapisentem bonae laniae casenus yros Aurtim, ill ne contem ui δε essentur: sogm. 1 o. Vido otium Senecam De Constantia Aapiens. C. XV. XIV. Quaeros fortasso , lector , quaena iii sint istae Epicuri sontontiao , quas illo iniusto sprotas probaro conatur ' Λd duo nimirum capita rediguntiar. Quantum Pnim tum ox Fragmentis, tum ex σελισιν expiscari potuimus, agit primum do significationum sui orstitiosarum vanitato; do indo vero do actioniam

honestato, quam ni gat ab ipsa rerum Datura esse sciendam. Hasce ratique sententias ox Epicuri hortis prodiisse, et Stoicorum contemplum, quem Polystratias iniustΠλn vocat, nactas osso meridiana luco clarius in Adnotationi hos palobit

12쪽

Quomnam vero inter Stoicos is praecipuo respiciat, tametsi in nulla Voluminis parto, quae ad nostras manus pervenerit, indicetur: Chrysippum tamon fuisse Ostoqumus pignore contenderem; idquo haud aogro fui objtur, qui meminerit hunc pluribus m libris huiusmodi Epicureorum doctrinas resutandas sumsisse; ut excorum Catalogo apud Menagium, et Fabricium cruitur. Scilicet Chi Vsippus qua

orat in vitii ingonii acritate, fortassis eas et ipse cum spretu exposuerat, Ot ah ltis, qui ob pius oro pondebant, pariter contemnendas praeceperat. Enimvero ει γραφεν o Eπικουρος, σιλονεικει τοσουτο γραψαι o X σιππος, si quid scribe ret ac tirus, nlura lem Consensisse scribobat in si Pu3. Laort. L. X. 80sem. 26. Quaro Polystratus , ut Magistrum , se , suosque , quorUm Sectae Praeeratu contem tu liberaret, argumentum modo indicatum tractandum aduressus

VI detur. OX . Quomodo autom ipsam tractationem digesserit, paucis de more e XDO-namVs, Oportet. Si oa, quae ex Fragmentis, ad huius operis calcem reiectis ortiuntur, cum cetoris Conseramus ; id agit Epicureus Philosophus, ut si aut sicationes Sup r8t1tiosas non esse observandas demonstret; quo et animus vano libe rotur timore, ot prudentia Philosopho digna sese exerat, ot hominum Cogitatio nos ad felicitatem dirigantur. En Auctoris discipulum adloquentis verba Ila FGerzs timorem solvere, atque suspicionem. Hoc autem esse pruden 3 licto munUS OX1stima , Vanam perturbationem , et per insomnia , et per Sagna, et per Cotera, quac vane perturbant, auserre: quod fieri non potest mSI quis eXquirendo agnoscat ros perturbationem adserentes osse sallaces γγ Uuoci sa quis id nondum fatetur, nihil dissert a vulgo n. In lacuna sortasso Vulgarem hominem aegrotanti comparat, qui medicinae opem expectat; ideo que cum, qui ab orroribus vulgaribus liborari meditatur, similem osse dicit nomini, qui Sanitatis curam gorit. D Si enim sanatur, ne ab Una quidem earum D rerum lurbabitur, a quibus nunc turbatur D. Ρraeoccupat deinde lectoris Interrogationum , qui velit docori , quomodo huiusmodi sanitatem in animi tranquillitate positam obtinore quoat' Respondet viam ad obtinondam tranquil sitatem eam Osse, ut animus ab se penitus reiiciat omnia, quae Derturbatio-

XI I. Commondat domito constantiam in hoc faciendo; Verumtamen nor pauca in lacuna dolitescunt verba: subdit autem malo so gerere eos, qui post mouitation os philo snphicas, Pt Vanarum Observationum contomptum ad pristinos timoros, quasi per retractationem , roVOrtuntur D quemadmodum et D eum te isse narrant, qui serpentem occidit in tomplo; quum enim nosci D quid advorsum post haco illi adcidisset, calce dimisit parem serpentem D O uo abs re animadvertit eam esse agnitae Veritatis rationem , et Vim' Ul I ubique consentanea imperturbatam reddat animi fidem , quom falsitaim porpetuam deiecerat fluctuatio nom. Carpit dein do Adversarios , quod duirile signa licationibus agunt, duo ab se non admissa vora judicent: scilicet quod Dous Virtute ossici ondi significationes polleat, et quod revera eas ossciat. Nusquam porro ovidentius se prohat Polystratus Epicurea labo inscctum . quam ubi a Naturae aberrationibus argumentum desumit, ut ostendat Phao-Domona a Deorum Sapientia, et voluntate minimo pendere; nec posse aliqua ab ipsa natura aliqua a Dus ossici: atquo ubi non audiendos esse docot eos, Vsso id nos , RUt induCtiones argumentantur D. Stoicos prosocto Intelligit, qui Divinam Providentiam propugnabant, ct significationes inde

XVII. Mox ad extollendam Physiologiae utilitatem gradum sadit: illius

ide CCt scientiae, quae do Rerum Natura per tractat, quaequo sub Epicuri auspiciis longo lateque diffundebatur. Is c. itaque solam veritatis magistram

Fragm.

Col. 1. Col. II. Col. III Col. IV.Col. V.

13쪽

hono quac fori possunt ab iis, quao seri Do ludunt, recto discoria sentem, hanc

poetarum sabulas o sumantem, hanc deniquo omnos Daturatos osso tus Oxplican

tem praedicat. Quin inimo adsorit animum por cam D Omni lum ignoration , D tum erroro, tum salsa opinion o lihorari: quod liberam vitam constituit XVIII. Cotoros voro hominos, qui disciplinam huiusmodi non amplo etiantur, aut in Voritatis profession o parum sibi constant , perturbationibus ad socios adfirmat; quorum Donnullos D contra suam opinionem ob circum D stantos hominos simulato loqui es obsorvat. Id aut ira, ut poto Philosopho indi gnum, improbat; quia Philosophicio montis ost voritatem invenire, et involatam aliis libero, constantor suo tradoro. Sic fori asso in satis ampla lacuna scri pium opinamur : tibi otiam suillos Advorsariorum sotitontiao indicabantur , quas mox Polystratus sit veritatem , ot ad vitam inutilos adpollat. Rospuit etiam syllogismos, ct axiomata, iit poto ob Epicuro, eiusque adsociis roiocta: nequo iis parcit D qui ad multitudinis adsonsum, ot gratiam sibi coDciliandam, D Omnig nam quamdam loquacitatem ti is octant: his enim Oxpedit potius, ut D taceant D. Ubi Auctor Stoicorum loquacitatem , alque iactantiam , colo roquin omnibus notam , aperto indicaro videtur. XIX. Eos itaquo formonos spornons es qui nihil ad vitam utilo doconi , D neque sibi ipsis consontanoi sunt D , protinus ad consulendam naturam nos

incitat. Hace cnim in omngondis phaonomonis artisciosa nihil patitur Oxtra

suas logos vagari : ideo tuo alitio pha nomonorum explicationes , quae nota a Natura, sed a Divina voluntato potiantur, vanao, at tuo ad vanos timores incutio dos excogitatac Epicuroo homini vi dolatur. Animus itaque , sic pergit, Physiologia imbutus et naturales offoctus rito intelligo i, et ad morales etiam quaestiones onucloandas facito porvonici. Tum satotur hominos istam Physi logiam si vo ob ingonii ruditatem ignorantos , sive ob Stoicam portinaciam

respuentos, sive Ob mentis inconstantiam non si initor tononios, posse multas exhibero actiones honestas : sod Dogat hasco osso persectas, et ab errorabus liberas ; Dogatque por eas aliquid famao comparari.

XX. Praetoron alios potius hominos ab Epicuro is oxagitari testatur: illos scilicet, qui philosophicis otiam argumentis sup rstitiones propugnant. Bienim D timoribus obnoxii paliuntur perturbationem ortam ori prava ratioci natione , ex salsarum opinionum dolo tu , alquo ex earum impressione , an qua oritur animi procolla, anxiotatona in vita vero constituens γ . Cynicos

deinde sugillat, quod, ut sapientiao laudem sibi adquirant, alios sallaciis suis decipiant, noc Physiologiam sequantur: idcirco hi non in parvam dictis,

et factis suis vituperation om veniri t.

XI. Hinc rodit ad Stoicos cum aliis Philosophis sentiontes, natura dari aliquid iustum, aliquid iniustum, ot utrumquo semper idem permanere. Verissimam , atquo laudatissimam hanc sontontiam Ox Epicuri placitis respuit

Noster, ista Dotus ratione; quia si ita ros so hahorot, quemadmodum olla Oxnere ubique, semper, et penes omnos talis Ost, ita actiones iustae, aut iniusta ubique, semper, et in omnium opiniono talos ossent: quod Philosophorum, ct Gonii in historiao non probant. XXII. Boiicit paritor oppositam aliorum sontontiam, qui hominem cum brutis confundonios omnino nihil honostum , nihil inhonestum , sive per se, si vo per adcidens, ut Scholao loquuntur, osso censebant. Hos autem audB os adpellat, quippo qui opiniones ab omnibus rocopias ad spornantur. Immo etiam animadvortit ipsos in populi suspicion om vonii o ; siquid in antiquas de pro hi toto sententias non amplexati iuro mori loquo improbi, et ad omnia flagitia parati cxistimantur. Subdit otiam validis eos argumentis urgeri , nec posse dogma tum absurdum satis defendere.

14쪽

XXIII. Epicuri donique hac do re sententiam, uti suam, Auctor suo Di- col. XV. scipulo insinuat; nimirum ut teneat osse quidem aliqua honesta , et aliqua

inhonesta; non tamen natura sua ita esse , nec Semper eadem permanere

, quemadmodum aurum , et alia huiusmodi , quRe semper eadem sunt γγ. Nam eadem res nec maior , Deo minor est , Ubicumque sit ἱ quae quo vero eadem est, nullam ubique mutationem subit. At honestas, et turpitudo pro variis Gentium moribus variatur. Quare ea relatis a esso dicit, uti alimonta , quae non omnibus Salubria sunt, aut nutriendo apta , aut Oxitialia : sod LR' D eadem alios quidem Sanant, nutriuntque; alios vero male assiciunt 33. XXIV. Ut autem relatim censenda esse magis magisque confirmet, in colobri illa Categoriarum parto enucleanda immoratur, quae absoluta ab relatiois distinguit. Probat itaque relatiνα vere existero, non tamen seorsum ab substantiis: adfert complura relatiGOrum, et absolum um CX empla : OSten- cbi xvii dit non intor ista, sed inter illa esse reponenda honesta, et turpia: liberat quo Epicureos ab eorum calumnia, qui ipsos actionum honestatem, et turpitudinem omnino tollero adfirmabant. Docet itaque, quemadmodum 3, in cor- γγ poro ipso alia quidem infirmo , alia autem sano prosunt; et horum ipso γγ rum rursum alia quidem ei, qui hoc morbo laborat, alia vero ei , qui Col. XVIII. 3, alio ; ct alia quidem febrem continuam habenti, alia Vero intermittentem; b, ita dicendum esse de actionibus. Non onim omnibus eaedem utiles sunt , γ, sed aliis aliae; neque omnes ita sunt, ut putamus; sed secundum diversi- D talem tum naturae Cuiusque hominis , tum adcidentium 33. XXV. Hisce enucleatis ad eos retundendos progreditur, qui Epicureos contemnebant, quod hanc sententiam defenderent: perinde ac si honesta, et turpia revera non existere docerent. Improperat idcirco Adversariis suis, quod stultam, et ab ratione alienam accusationem proserant. Quod vero huiusmodi col. XIX

absurditatem audacter proponant, et alios irritent; id ad nimiam stultitiam pertinere dicit. XXVI. Tum omnibus Physiologiam, coterasque Epicureae disciplinae do- ictrinas sequentibus magna praemia promittit. Nimirum 33 hasce doctrinas quis- quis sequatur, Utique Obtinere poterit Vitam selicem adversus omnia mala, 3, et de quacumque ro Optata gaudere D; hortaturque suos SOCtatores, ut 3, adspernentur, derideantque ea, quao stulte et Vane ab ignari S di' cisi. xx1.

XXVII. In commoda deinde recenset, quibus afficiuntur homines Contrarias doctrinas amplexati, ac praecipue animi perturbationes , timores , atque cupiditates. Notat praecipuo eorum addictam variis opinionibus servi tutem, turpem deceptionem, et inconstantiam: Ob quae evenit, Ut per Vi γ, tam iactati, aut in suspicionibus constituti numquam verum Vitae fructum, D ac Voluptatem ceperint; sed Citius o Vita eiecti sint, postquam multa Col. XXII.

D mala abs re toleraverint D.

XXVIII. Paraonosi ad Discipulum opus suum concludit Polystratus, in

qua memorat alium librum Oidoni missum, ac ita inscriptum: Sermo in OG Cψι- XXm tam , UuGau, aHimi Perturbationes, conuenientem. Admonet igitur Discipulum, ne se turbari patiatur D neque de rebus alienis, neque praecipue do iis, γ circa quae a pueritia praeiudicatas habemus opiniones D. Eum donique hortatur , ut doctrinas ab se propositas diligenter expendat , atque Si Veras inveniat, ipsis magis magisque adhaereat; sin minus, contemnat. Illud rem xxivtem summo studio Curet, ut non solum formone, sed etiam Opere secundum

illas seso dirigat: D hoc enim vero est philosophiae Opus D.

XXIX. Expositis his , quae ad Auctorem, et argumentum huius libripertiuent, nonnulla de Papyri statu, et charactere adiungenda sunt. Quum

15쪽

Bibliothoca Horculanensis obruta fuit, aut potius quamlo ossossa ost; nonnullae ex Papyris, quae in Scriniis adserVabantur, decidentes in frusta dissiluero. Haec colligore quidem OeFus licuit, sed eVolvere serius: ipsa quippe , post Ceteras papyros, quae vel tute grae, Vel Saltem Rmpliores reportae sunt, evolvonda, logendaque curavimus. Deinde Vero quum ad eadem frusta manus admoverentur , adcidit, ut Papyri huius Primo in serior pars, deinde superior pro

dierit; quumque ex uniformi characterum ductu unum idemque volumen agnoscor mus , ita altera altori paginae Subiecta est, ut intcgritati suae opus pro virili restitueretur. Sed quoniam eX attritu, atque evolutionis dissicultato, aliqui versus nocossario interciderunt ; idcirco perpetua in singulis paginis lacuna conspicitur, quae quidem in primis latior, in postremis arctior est; quia hae , voluti codicis medulla, a temporis, ot manuum evolventium in iuriis minus laodi potuerunt. Quamobrem supremas dumtaxat Columnas uno, aut altoro versiculo suppleto ad Pri Stinam sirmam redituras autumavimus. Ani madvortimus profecto στιχοις XXVIII. , et interdum XXVII. singulas con stare paginas; siquidem latior, qUue in eis conspicitur, characteris sorma hisce lineis tantundem Chartae OcciapaSse Videtur, quantum in aliis Hercula non sibus voluminibus , ubi minutiores sunt litterae, per plures versiculos impletum

notavimus.

XXX. Quod donique , lector, XII. fragmenta in III. Tabulis collecta

conspicis; id factum est, tum quia in cunctis papyris priores Columnae modo plures, modo pauciores) adeo detritae ad manus nostras deveniunt, ut littoris pono destitutae nullum exhibeant lectoribus sensum ; tum quia in Polystrati oporo inferior libri pars faciliorem evolutioni se praebuit , quam superior, quae primas pagellas quasi in cinerem abeuntes nobis invidit. Quare

hisco laciniis comparatis, tantummodo tres ex ista εervari, ot legi potuerunt; dum novem ex illa sese nobis protulerunt, et quidem maiore utilitate legendas. Nos autem rati, Auctoris, cuius scripta hactenus desiderabantur, nullas esse reliquias spernenda S, praeci PUe ad supplenda, ot enucleanda obscuriora eiusdem loca; eas diligenter exscriptas, et in animadvorsionibus re

censitas , uti et in XI. Epicuri libro egimus, posteritati exhibonius. Quo

in laboro, si minus solicitatem, saltem patientiam nostram, et adcurationem aequi boni Irae faciendam speramus.