Herculanensium voluminum quae supersunt

41쪽

ri n. a. διαλεγcuqς ς ). I in supploximias ox Fragm. Tab. III. mim. s. Dod et ei lavimus in Alanot. pag. 6. Jhi enim eodem sensu liabos η αλλως πως διαλεγ μενους. Porro superior huius Columntie pors liti rulas adeo paucas , easque dissitas prodidit, ut quidquid temore legeremus , iure risibilaret locior. in . 5. et seqq. περι τυ τίνου φυσίως, και βουλυεως ) Quod Dei , non alius 31nttirnm , of Ootan fialom indicet Noster, Ox vorbo moriti fastilo intelloximias. Quum enim Dot naturam Epicurus beatissimam dixerit, atque ah omni portui titiono alienam, apod Laortiona lib. X. segm. 3 u5. et 159. Opud Sextum Empiricum io D. L. III. c. u4, set apud Nemesium Do

ADI. Hom. c. N LIV. quumque eitis volunicit in damnis ins Prendis impurem praedicaverit ibi . se . 89 t seq., non abs r s eius Discipulus D i Daturam, ot voluntat ni inquirendam si dic docot, ut probet signa, oi prodigia non osse ob eo repetenda, sed naturae cursui ad sciri h nda. Perlogo Fragm. Tab. I i. num. 6 μηθεν μηθε σημεια, κω τερατα, και σα πιυ ις ω -

υ iriar, I OVtio nos militia noconfiti cons sciantes . . . . Eos igitur, qui non ita opinantur,

et humanas adsoctiones Deo adscribunt, arguit, quod nesque δε mi nam , , Qt sotanlato,nMqties Hes nos a qui sitiam inquirant Lin. s. et so sq. Φυσιολογησανσας δ' 6ρs- ω. λ. ) Physiologiae voeabultim in Epicuri pistolis sa pios occurrit: immo tolao eius opistolae ad ΗHrodotum, et Pythocl m de Physio logia ogunt. Vocem hanc Budaeus vertit s uesitim nafumo in gran o. Commons. Lingrati Gresectio L. v. parum a Cicerone Do Disin. L. I num. so. di se deos. Ρorro mo φυσιο γειν Η sychius interpretatur περι φυσεως δ αλεγεσBαι, atque apti l Aristotelom hahos, ut in Polystrato, περι παντων φυσιcλ γουντες. Mol bs L. I. c. q. Epieurei autem so physiologos ceteris pra stantiores esse iactabant, uti omimus a Plutarcho Do Ornctifortim Dinoctu. GT . T. II p. 454. Friano tirli 1 59s. ac propter a Noster verita toni per rectam Physiologiam elici ai clam odisrmat, id ipsum legimus in momorata Epicuri opistola Laert. L. X. segm. 6. Iam vero Polystratus nota omnes oρ - ψι σι λιγε ν animadvertit, ut eos, qui Epicuream in explicviridis Phaenomenis doctrinam sectantur, ceteris philosophis praoponat : quod ot innuere videtur in Frtigmerat. Tab. III. Dura. 3 o. Eius verba ita supplota interprolabimur: ραδιως δυνησπιεν, τι

pervico Vtiira ipsortim iacIionem , citio ration om oortim, qui r cfo quid iram Ograrit, Nora i Nortimus, Vtilia Liaeso omnis, Vtitio dicuntiar. . . . Ubi vides restionom in iis laudari,

qui recte quidpiam agunt : quemadmodum a recla Physiologia rectam quoque se gerendi rationsem in praesenti Tabula cloducit Nosior Lira. 35. et seq. Και γαρ σα δυν-α ω. λ. ). Similia πσρι σαν Ουνασων habet Aristoteles

44쪽

aut secundum potentiam , seu es- scaciam sunt. Quae igitur Solum aliter sunt, considerari non debent: et nonnulla quidem omnino impossibilia sunt, seu nequeunt CXistere , aut fieri , aut permanere et alia sunt falsa secundum poetarum fabulas, qui multas opiniones indiderunt

Id autem officit Physiologia, ut

mons non ignoret omnes naturatos offoctus , a qua aufert omnem suspicionem Vanam ; uti etiam cetoras animi perturbationes , quaecunque propter Vanas , sal fasque opiniones gignuntur; atque sola liberam Vitam comparat ,

45쪽

Lin. u. ct s q. Λ Dν αλλως μονως εστιν X. 1.) Quae neque Retet' ουσιαν, neque κατα δυνα μιν possia in Anni, videntur interdum possibilici χχτχ ζα, πασιαν, aut κασα δ Ταν, selli et concipi vel credi possunt a vulgo uti possibilia. Haec autom reiicit Epicureus Philosophus, at quo his clo Doortim in phaenomenis Daturalibus actione adcenset vulgares opiniones. Habuit enim petio oeulis illud Magistri sui τε λειτουργίονος τινα νομιζειν δει γινεσ3αι , και διατα α νος, η διαταξαντα, και άμα την πασαν μακαρι τητα εχ νος μετ' α*9αρσιας sυ γαρ συμφων υσι ψαατε αι , και on δες, χχι cργαι, κα χαριτες μακαρ υ τι , αλλ' ασsθνεια , και νβω , χαιαροσδεησει των πλησι ν σαυτα γ isσαι NOVtio ministorio cultis titim Do incla oreissimnndum est, ni Vties nitius Orci raticino , of in orto , qui omnona simul horarim linoni , est immo in Intona fiasses oVno enim horali tili consoniunt Nogotia , of cnrcio , ct octo , Et sim Iino, soci os in frmisialom, tio fimo rem, os indi oratiram si ximorum istia sunt. Laort. L. X. 5 gm. 76. et . Huiusmodi errorum consutationem perlego apud Laetantium Do Irra mi Cap. IV. Lin. 4. et seq. Μεν 6ντως ) Divisimus particulam μεν, exemplo in papyra eis voluminibus sali obvio , di tantis sestinationi, et rescribentis inscitiao tribuendo. Uuod si plaeeat uniam advorbium ox duobus coiis ore, scilicet μενοντως pormnnonior, aut aliud littoris superstiti titis, interstitio, et sonini magis adcommodatum tibi succurrat, candidus imperii. Corto qui doni Epicuroi, uti omnino in ossibi a sa e traducohant, quae de Mundi origino communis Contium consonsus ton at: Porum praecipue sententiam, qui per idololatricio sigmonia humanas porturbationes Diis tribuebant , omnino adspernabantur. Ad quod videntur reserenda ea,

Lin. 8. et seqq. ψευ0η εστ . λ ) Hariolando sequentia rosinximus verba : vorum hariolationiaiora solum residua olemonia, sod Epicureorum etiam dogmata viam stravorunt. Hi enim po tarum sabulas, ipsamque poesim, utpote sgmentorum inventricem, admodum contemnebant. Epicurus nimirum Poeticen ropudiavit, Δσπερ fBρι6ν μυῖω, δελεαρ , uti perniciostim labra Irartim Inos monsum. Heraclidos Ponticiis or. Idomorio. pag. 8 . o lit. A H. Concinit ostro alius Epicuri discipulus, se licet Metrodorus apud Plutaretium, Quoia nDn polost elo. p. 'O8 . II M. T. I l. Addendus egi Lucretius L. I. v. 1o5, ct seqq. L. II. v. 645. et seqq. t L. V. v. 4o6. et se iis Lita. 14. ot seqq. Dci ει δ' ἡ Φ 6λογια x. λ. ) Loctio perdissicilis quidem, sed contextui peros portuna visa sitit. Do Physiologia senim tigobat Auctor, noe ignorabat illam Epicuri sententiam:

crati ias dii orator porsoqtii, P si V itio optis osso stitnndtim; hora inti linoniquo in scianticido coolos sitis nostis htio coci fisso. Laort L. X. so . 8. 1llos autem, qui huiusmodi studiis non incubuerunt, saetio decipi docuit paullo anto Noster his verbis : σημεια , και υπνοι , και η νες, η χαλα , η α συα , η ὁτιδηποτε σων τcici σων σπως ου συαραται υπ' εκεινων δια το μηλοινωνειν λογισμsυ, χλικ υ 'με s ... essenia , si somniia, est omina, sest Molia, sol insciustra, , I quid niti Osi ritiitismo Ii, sessionior non conspicinnitir iah iatis; quia riatiociniandi rario Non potioni, Vticinium nos . . . Fragm. Tab. II. D. 8.Lin. 17. et Seqq. πασαν -- αν ) Fortasso eam praecipue suspicionem innuit , quae a

somniis suboritur. Hac onim et vulgus, et Philosophi non pauci agitabantur. Vide Dist. do P Aondemio des Inseri f. T. XVII l. p. 124. in 12.

48쪽

quum considat animus ob perspo ctas caussas univorsas, quae per' turbationcm adserunt ; uti etiam omni tum ignoratione, tum errore,

tum salsa opiniolio lihoratur; quod ad liberam vitam sortinobat. I Alii CAP. IV,

ero quum nequo animadvortant Qui hae seton ad caussas omnes, neque

perturbationem sibi insorri saciunt.

Veritatis autem, et perfectuo Suu-Γum notionum Consensionis curam non gerentes contra suam Opinionem ob circumstantes homi nes simulato loquuntur , Sed

49쪽

ADNOTATI ONE A.

Lin. 4. et seqq. χα νως χαι πασυ κ. λ ). Haec eadem promittit Epicurus iis , qtios suam Di e plinam sectantes vulgi erroribus non decipi praedicat. 1psum vadem damus apud Laort. L. X. segm. 78. et seqq. I in oπερ χν ελευ9ερcυ του βιου ). Adiectivum non ex ingenio, sed ex vorbis in prahe donii pagella extantibus suo loco reposuimus, siquidem εχευΘερον τον βιον ibi comm moravit. Porro Stoici aiebant: μνος ὁ σοφος ελευθερα , και πας α ων δουλα, sesus -Piens Ithor, intoninis frutius sorνtis. Id habes, ut Zeno is ossatum, apud Laertium Lib. VII. stam. tui. Nubos etiam in Epicteto Dissori. IV. Cap. 1. Graecis adcensendi sunt Latini, inter quos ominet Cieero Ptiria m. V., Cato, qui se Uticae interempturus de hoc Paradoxo sortiter dissortiti,

apud Plutarchum, in Vita, 1. I. O p. pag. 9u. et Sonem Epist. LI. et LXV. Quam qui domsonioni iam comprobat Augustinus Do cisis tu Desi Lib. IV. cap. 5. At vero Stoici I h, rim piantis Oiliam in ponobant, ut cupiditatibus non serviret: Epicurus autem lihortii omin oti constituit, ni por Physiologiam vano motu lihoretur. O - ην τον φοβουμενον ὐπερ σων κυ-

prase Otiis momons OxSODiatur, si Dorsi rara uriam i oret; sed sociandum Ohniniri liquiti stissico tire ita tis non coral sino F siologici sin seras porci ores υDM MIMAE Laert. L. X. stam. 145. Hunc prae coloris, ubi de α αραε α agitur, locum sol gimus Oxplicando Polystrati sermoni opportuniorem; ex quo videas, quid sit in huius mente Iihora sitra , quam Magister μακαρι6ν βι ν adpellat ad Pythoclem scribens, segm. 84. Lin. g. et seqq. OI I' αλ ι κ. λ. ) Ut s sum, lacuna licet abruptum, integrum adso quaris; recogites, oportet, quid senserint Epicuroi do titiis, qui vulgaribus opinionibus obno , ii rorum naturam non considorant. Hi cnim sibi jαραχην εο φερεσῖαι ποιουσιν, illi ex praeeuntihus uerbis inferioris fragmenti initium supplovimus. Incipit Onim Loic Polystralias Pos redarguero, qui eatissis phaenomenorum minimo perspectis, et ignorantia, errorimus, salsisque opinionibus laborantes, Diis phaonomona accepta reserunt, ct propterea in varias se abripi porti a bationes pre

mis Danaeimo frincipiatim fori sex os quoia hianc of horam, est incorrus Militi opinor inr,ini confriarias his Votan rasos , set simul iactiones, si cratissas hia orant. Laort. L. X. segm 8o

Lin. 1 . D ). Initialis dormitanti excidit librario: Dullum enim ciliud vorbum sequentia ossingunt olom ta. Ἀπλωs autem si μφωνια est sorti, seu potius pserfecta consensior quo sensu ἄωx ij, adhibuit Plato in FAnodro apud Budaciam. Poterit otiam intelligi Amnnia, sinoo , non incra n consensio : qua signisscation et Isocrates dicit απλουν τον λογον Prano . p. 46 t λους eum δικαιω coniungitur npud Demosthenem Conrra Androtion p. 594. Lipsino a o et apud Xenophontem CFrostio I. L. III. p. 68. Fiaris. 3625. Porro huiusmodi consonsionem in philosopho nuper p. q. requisierat, Des inventa veritato parum sibi constar t. Addo verba

Polystrati , quae sic supplemus , et inierpretamur : τα σων φυσιολογων συμφωνουντα ἐυρησε ι αλλ' sκε mcις τυ ιυσιν περιπειπτοντα διαφερει . . . Otities a I phsiologos portinon , consontion inino niantiar; sed Lois titiis obpiis hominibus iaci Montiti in serunt, seu es Dorsias producuntia oclianos. Fragm. Tah. l. num. u. Lin. uo t seq. ειρωνευωνται ) Invidit fortasse nobis lacuna satis ampla parficulam , quae orbum ad molitim conitinctii tim inflexerat, at tuo adeo Orthographum ad littoram omendandam e iterat. Nos quidem ad mutili sermonis perspicuitatem indictitii se vocem vertimus. Coiorum in verbis Polystrati: παρα - δsκουν αυσοις ἔνεκα σων πλησι ν ειρωνευ νται, habes ironiae vovissimam

notionom, ocim quo desinitionibus a Tullio Do oriatores L. II. c. 6 ., Pt Quintiliano In VI. L. IX c. I. et seq. probatis adprime consonam. Immo Quintilianus, dum tripli eoru detegendao ironiae rationem iradit L. VIII. c. f., Polystrati sententiam confirmare videtur