Herculanensium voluminum quae supersunt

32쪽

ogorint, suam dein do sequentos cogitandi rationom, actionum retra etationibus, timoribusque cohibon-tur: quemadmodum et eumfocisso, qui sol pontem occidit in tompto , Narrant: quum enim ei noscio quid advorsum adcidisset post haec, Cal eo dimisit parem sor 'entem, quem serunt insurroxisse. Eos igitur, qui Serpentem, aut aliquid huiusmodi

aequalem proprietatem. Voritas enim undiquo sibi consona , otnullatenus repugnans , uti sal sitas , importui atam roddit dosingulis robus fidem : propior

Oa solvit id omne, quod hiscodo rebus quispiam dicat , qui

33쪽

ADNOTATIONES. adiiciuntur. Elogantiorem vero loquutionem habore vi Iotur octo No ire A iri

Lin. 8. δε τριου τινος ) Quandoquidem το 'ριον interdum est non coΠς nfranon incongruum, ram se iam, is es; nos' vertimus nessoto quies a se tum ad illud C '

e est illuci Horatii riti cli est sor oris ator institvltim ote. Od. L. IlI. Od. v K CD

terret Prae Ceteris animantibus mortales anguis, habo, Gono 66, 1 Ii , ' ''m

mitrato consisteres ' nec ΠΠyllam vorseratona cum fratris minionibus commulares Porro illud

36쪽

COLUMNA IV.

. . . . et αυσα μη

nihil ostondit do on quaestione; num scilicet possint, De ne, CXiste ro in natura huiusmodi potentiae, quales traduntur, et Deus possit

ista conscoro socundum suam VO-Juntatem. Protinus enim necesso est , ut in ipsis robus harum so- sentiarum aberrationes reportantur naturaliter haec nequaquam h porum Moorum sapientia, et V

luntate pol sci; aut haec quidem sic, tilia voro sic. Do his igitur obsor xandi sunt , non qui per syllogis

mos, aut inductiones argum nian tur, nec qui eloquentiam Ostoniant,

nec qui alio modo aliquando Fay r. VOL IV.

37쪽

Lin. 4. et seqq. τοιαυτας δυναμεις, ωαι παραδεδονσαι ) Quod pia nomenorum cratis iis physi eadtidtondendae sint, insinuare videtur Noster in Fragm. Tati. I. D. 5. ubi inquit: coma διει σημε ων ε ι, coτε δ ' αλλο ' τρωαυ απο συ αυτυ αιτιας. O 2εν GDδ' ευλαρεισῖαι προ του παῖειν- noqi opor signo D, nequo sor titioni motium tib otidoni cratisa. Vntio noVtio coiliaris opor ot),nufes titim praIi conliti est. Re vera Epicurus δυναμιν, pol nitiam, Divinam a signia amo erat, Dariamque causam physicam investigandam docuerat. Quare Seneca, Tu, inquit, Asiatiro , D nm inermem iticia : omniti ilia tolia , omnesna deunxisti solsensitim, ol no ctii uiam si mon 3 sol, prolocisti Hsim clxisti murtim. . . Nulla illi noc fristiendi, nseo nocondi ma Iorin os . Do Bono . L. IV. c. is. Idom habet Cicero Des Nest. Desor. L. I. et Plutarchus Auses . Colol. p. 1125. et seqq. Haec autem quomodo aequi bonique facienda sint, ubi ad superstitiones veterum perstringendas reserantur, declarat Gassendus, Des Vis ot Noris. Esic. L. IV.

c. 5. et seq.Lin. s. ωαι πιν Osον συντελειν ταυτα κατα βουλησιν. Plutarchus in Libro Do sorstitio op. 1 3. quod superstitiosi Diis tribuant, quae naturae vires, Cursumque non Oxc clunt, que ritur. Iline Epicurum ad negandam omnino Providentiam irropsisse innuit Do Molo. Rosti iant. P. 1 51. Cumque omDia Phaenomena, et praecipue meteora a causis physicis, non a Divina voluntato repolenda adfirmasse tradit, Do PM B. Philas. L. JI. p. 886. et so sq. Addo Cicerotioni I. in Pisonom, Senecam Do Bonosciis c. IV et Lactantium Do Irn Mi e. IV. Hanc autem Doctrinam, quam Epicurus in E istotis ad suos discipulos, et in Aratis Sonton Ilia passi in inculcat, eiusque siclissimus adsecta Lucretius versibus exposuit, Noster otiam mordicus huic tu tur; eamque, utpote Divinae Providentiae admodum insensam , plurimi veri nominis Philosophi rosularunt. Praecipuo ad Horodotum scribens Epicurus docet Deum χατα βουλησιν an teora non ossicere. Laert. L. X. se . 7 .Lin. 11. φυσει ) Dodimus Domini vim adverbii, uti adsolet. Sod si alium subindo casum ex residuis vocis elemoniis singas, ct legas: seims γαρ ενιοσε άμαρτανε. κ. λ. vel quid simile, onum utiquo eumdemque sensum esse os, qui a consequentibus post laetitiam satis illustratur: Est ita tuo: Vtitim cibor rarionos sint in nra tinti, otio mortim sol inlati Iristion itio stini: titit tofondum hiroo MLraenomonti neq&DVtiram seos Atictor noscones. Lin. 18. et seq. η τα μεν cἴσω, τα δ' co ) idiotismus Graecis usitatissimus, interpreta tioni nostrae ad primo savet. Atit Onim Nn nrtio cibornatis os Diis Irthiaris, titit s/raonomonis non ra Diis, soci ci Dramrra i sti sepolias, titit tilia Hlo modo, ratia hoc fori consons. Porro has opinationes, uti absurdas, traducebant Epicurei, inter quos et Noster; adeoque discrimen inter Caiisam Primam, et Soeundarias ignorato simulabant. Hos refutat Plato Fhi h. T. II. p. 28. So. o lit. SImri. Vide S. Augustin. Contra Acadom. L. I. c. i. Des Cisit. Desi L. V. c. io. Qt D. Thomam Stimm Thook P. I. Q. 2 u. Lin. uo. et seqq. περι τουτων X. x. J Saepe Polystrati Magister discipulos admonebat, De κενοις pucγγοις, aut μη επιμαρτυρουμεν is, aut λοιπων ανΘμπων αγνοια deciperontur, Aod αισ--σεσιν, iani O , ut ni 'hat, voritatis χρπηριω se credorent. Laert. I. X. g. 5 u. 51. 8 i. 85. 116. Hii rospicit Noster, dum syllogismos, inductiones, et verba advorsarioriam spornenda doc t.

40쪽

. . . . I neque do huius Dol) tia tura, et voluntate quidquam inqui rentes, neque de nostra. Qui automi octo do horum omnium natura dis serunt, iis solis contingit voritatem conspicere. Et nim possibilia, ct impossibilia, sive secundum essentiam,

CAP. III Physicilogiae se ilius praedica