Euripidou Hippolytos stephanphoros. Euripidis Hippolytus coronifer. Ad fidem manuscriptorum ac veterum editionum emendavit et annotationibus instruxit Jacobus Henricus Monk

12쪽

ceptra RSperioribus, vise ut ille dignus fuerit qui uidiret, at ego iii lignus qui loq=erer. Olui

legu S. Trinitatis apud Canta Drigienses OciIIS, OnaneΠ laborem, si Opem in1priuiemio fuisset imperulendus, officiosissime in se recepit; et in

de cuius in re critica felicitate augurari liceret confidentilis. Neque id silenti praetermiserim, indoli ejus et dociTuis respondisse more et pietatem. Post inum ejus, Dater C ristopnomis NordS-WOrin, S.T. P., doctis et eleganti Dus Scriptis OtiSSiΠΠ18, qui ultima cuti laude cnolpe Hareo VienSi praeest, telam 1an is XOrSUS St, IIII1nde et diligentia pertexuit Vale.

13쪽

A. S. Parisiensis 27 12. 1 sunt mincliti mem branae, a Mus- gravio, deinde diligentius a Briinclito, collatus. Ex hoc codice lectiones ab HemSterhusio excerpta dedit alchenaetius. B. S. Paris. 703. apud MuSgravium. C. Excerpta e S. 1odam Cottoniano, apii MitSgravium. D. S. Paris. 28 18 apud LIS RVium. E. S. Patis. 2888. apud MLIS RVium. Flor vel m. Variae lectiones Sti Husdam Florentin ab Is Vossio olim collati hamin indicium alchenueri debetur. Ρ. . e impressus in Bibliotheca ParisienSI, cum MSS. collatus, iunde varia lectiones exscripsit MLIS RViLIS. L. c. Editio Princeps, continen Medeam, Hippolytum, Alcestin, et Andrornachen, Pape Florentiae cura tan LiaScariS, anno circiter 1496 literis majusculis impreRSR St.

Ald. Editio Aldi, Venetas, anno 1503.

X. H. Drarna Christus Patiens e Senata Euripidei maxima ex parie conflatum quod opus falso haberi solet Gregorii Nagiangeni. R. P. Ricardi Porsoni notae, e chelis rixa depromptae.

14쪽

λυτον γεννησε, κάλλε τε Mai σωφροσυν διαφεροντα. πει ἐη συνοικουσα τυν βίον μετηλλαξεν, πεισηγάγετο Κρητικην

16쪽

ΤΑ ΤΟ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

17쪽

IIo ΛΛΗ με ἐν βροτοῖσι κοὐκ ανώνυμος

9l 5. apud Stob eum. V . . De Pluenissarii m et Supplicium locis videndus ipse Porsonus ad noen. 576. Nostros versus citat GTammaticus incertus περὶ Σολοι vicis, quem alchenaerius Ammonio suo sul ecit, . t 02. EoSdem aρωδεῖ .ucianus Podagra Tom. II p. 665. et Suo more inSutSe mutatos ad-n et Auctor nimatis tristi Patientis, 1od pOSina deSignabo perliteras . II. 102. Huc etiam respexit nilostratus De Vita Apollonii VI p. 232 8. DSemante

Scnol. Intellexit igitur ille de Ponto

Eurino e et Sic Mus avius et plerique essitores. Nobis olim vide- natur ipse Euripides lian vocem aliter interpretatus per eliorica inis.

v. 74l. I, fingit Montem Atlan

tem et Inari et naturae finem eSSe.

Hodie acquiesco in cnosiastae interpretatione, maxime ob locum Platonis Plasedon a Matthiae citatuna, μῶ οἰxεῖν του μέχρι Ῥρακλεiων στqλῶi απὸ Φάσιδος, p. 109.

18쪽

ναίουσιν εἰσω, φως ορῶντες λίου, τους μεν σεβοντας τἀμα πρεσβευ- κρατη , σφαλλω σοι φρονοῖσιν εις μὰς μεγα. ενεστι γαρ δ' καν θεων γενει τοδε, τιμωμενοι χαίρουσιν ἀνθρωπων πο .

δειρ δε μυθων τῶνδ' ἀληθειαν ταχα. γαρ με Θησεως παις, Ἀμαζονος τοκος,

Ῥ1entivus h et Attienaeus XIII. p. 600. C.

Erotico Tom. II. p. 766 C. et Ut videtur, Clemens Alex. Strom. VII. p. 848, 13. notante Helcenaerio. Versus'. . citat Senoliastes Venet ad Iliad. . 567. 10. Siuule est ph. T. 239.

polyti silet Euripules Antiopam

fuisse tradunt Plutarcnus in neS. Tom. II. p. 13. D. Seneca in Hippolyto Tragoedia, Senonast ad hujus auulae v. 580. cnol ad Hom. Odyss. A. 20. TZetZes ad Lycopni . 329. Sermus ad Virg. n. XI. 761. Contri exHippolyta Antiopae Sorore natVIII perniuent idem Plutarcnus Parall. Tom. II p. 314 A. Clidemis apud Plutarcn. Tom. I. p. 13, A. et Auctor argumenti Dujus falladae. Quae de nis Amazoninu VetereSuadidere, collegit et recensuit Meursius in neseo cap. 20. et 2 l.

δευματα de Hippolyto solo dicitur, ut in Sophoclisindoct. 36. τεχνη-ματα de uno poculo Antig. 568. νυμφεi de Antigona in Nostri Heg. 269. προσφάγματ de una victima. Orest. 1051. κέδρου τεχ-

19쪽

μονος πολιτων τVσδε γης Τροιζηνίας λεγε κακίστην δαιμονων πεφυκεναι ἀναίνεται δε λεκτρα, κοὐ ψαυε γαμων

Φοίβου δ' ἀδελφην ' Ἀρτεμιν, Διος κορην,

τιμg, μεγίστην δαιμο νων γουμενος

χλωρα δ' αὐάλην παρθενω ξυνων αεὶ, κυσὶν ταχείαις θηρας Ἀξαιρεῖ χθονος,

μείζω βροτείας προσπεσων μιλίας. τουτοισι μεν νυν ου φθονῶ τι γαρ με δεῖ: δ εις μ' ημάρτηκε, τιμωρησομαι Ἱππολυτον εν I δ' μερα ' τα πολλα δε πῆλαι προκοψασ, ου πονου πολλο με δεῖ.

Noster in Magni. Eolli apud Sto-Daeum XXII. p. 87, 3. Σιγύν

σόντα

20쪽

ελθοντα γάρ νιν ΓΙιτθεως ποτ εκ Voμων, σεμνων - ψιν καὶ τελη μυστηριων, ΙΠανδίονος γῆν, πατρος ευγε νης δαμαριδοῖσα Φαίδρα καρδίαν κατείχετο

et Pli Enissamina locuti protulit Ei 1 statisius ad Iliad. . p. 236, 36 p. 79, 16. De hoc Atticismo,

quem IIImmatici alii Σολoici σμὰν, B in Ἀρχαiσμον Voc ant, Viden SKusteriana ad Aristopla Plut 277. Gregori Corintn. p. 33.-HUJlS- modi constraactionis rationem Sic expedit Matinipeus. Institi ut orationem, ac ri dicere vellet προ-cόψασα ου πολλου πόνου δέομαι Sed

sativo adni Detri Tluicyd. VII. 56.

ψαντες. Vid iris l292. Hecu D. 955. Alcest. 098. Metapliora Sumpta Videtur si sis, si ligna et alia impedimenta in itinere Oneidunt. Hinc etiam, προcόπτε ν erat progredi ut in notis illis locutio

satis re plens vid infra 492 686.

Pro qua Coninaunes Graeci dice Dant δε μοι τό Ου. De ni formulis consulemiti Porsonus ad Orest. 659. 25. Recte interpretatur Veschen- pretius, EleusMua viseret veneranda Drysteria, hisque adeo visis persceretur-οἱ μεμυημένοι Rm pie non nisi post viiii iennium in Sacrarium interius adimitte Dantur ad arcana spectanda tum de amne Dant ἐπόπτci et τέλει ol. V ancrem re SpeXeriint Sol nocles apud

27. SS. et ditiones auent