Euripidou Hippolytos stephanphoros. Euripidis Hippolytus coronifer. Ad fidem manuscriptorum ac veterum editionum emendavit et annotationibus instruxit Jacobus Henricus Monk

41쪽

τι δεδηληται δεμας ἀλλοχροον βασιλείας.

182. Dicitur ὀ πάλιν, non OnUS recte imum Ουμπaλιν, et O εὐρυPlicen. 324. In Arist. nesin. 283. legendum ευρο o πάλιν 'iuci δε, ut emendavit Porsonus in Nota MSta : Omitte Datur enim articulus ante runciuum, ut a intersit. Nevae rectius alch in Osuo

42쪽

το μεν εστιν πλοῖν, τ δε συναπτειλυπη τε φρενῶν, χειροῖν τε πονος.

πὰρ δ' o δυνηρος βίος ανθρωπων,

ἀλλ' ο τι του I φίλτερον ἄλλο,

σκοτος ἀμπίσχων κρυπτει νεφελαις.

δυσερωτες δη φαινομεμ οντες

Ante Vaclicenaetium lege Datur τίο

Porsono ad Hecub. 825. De nacre gemant Eustain ad OdySS. A. p. 452, 50. Elnas Dionysius apud Eustain ad OdySS. A. p. 19, 39. Athenaeus XI. p. 49 S. A. Moeris

193 δυσερωs perdite anianS EX- ponit Hemsterhusius ad Lucian. Timon. Torm. I. p. 139 42 ' δυσερως, si modum mori Statuere non potest, Sed ejus violentia se totum abripi patitur.' Vox ne-ocrito anuliaris Sed eam non

alibi apud Tragicos invenisse memini. Versus 193-4-5 citat tui. in Emtic Tom. ΙΙ. p. 764. E. et duos priores Contra Epicur. Tom. U. p. II 05. B. indicante Valchen- aerio. Pro δὴ legitur in altem loco δὲ in alteri, γάρ. Sinulem Sententiam nanet Euripides apud Sto Daeum CXX p. 608 50. υτως ερω βροτoiσιν ἔγxειται Πίου Tochi γὰρ ἔσμεν, του θανεῖν δ' &πει- ρέα Ιἀ τι φοβεῖται φῶς λιπεivrόδ' ηλίου Confer nescespeare,

43쪽

τουδ οτι τουτο στίλβει κατα γῆν. δι ἀπειροσυνην ἄλλου βιοτου,

κου ἀποδειξιν των υπο γαίας

λέλυμαι μελέων ξυνδεσμα, φίλαι.

λαβετ ευπήχεις χεῖρας, πρόπολοι.

200. Dixit Euripides accla.

metriam poStulat προπόλων, male vulgatur προσπόλων. HeSychius,

θεράποντεs' οὐλοι. Sintilia Suidas, et Eustath ad Il. . p. 394, 31, 299, t. vii monet dici πρόπολος de mari Dii perinde ac Deminis. ἁμφίπολos de solis foeminis.

44쪽

βαρυ μοι κεφαλης επίκρανον εχειν

αφελ . ἀμπετασον βοστρυχον βμοις. I P. θαρσει, τεκνον καὶ μη χαλεπῶς μεταβαλλε δέμας. ραον δε νοσον μετά θ' ησυχίας

καὶ γενναιου ληματος Οἰσεις.

μοχθεῖν δε βροτοῖσιν αναγκη.ΦΑΙ αἰ, αἰ πῶς αν δροσερὰς ἀπο κρηνῖδος καθαρῶν δατων πῶμ ἀρυσαίμην,

restituit Canteriis la ent P. LRSC. et Dionys Hal. nae Citan ΠεριΣυνθέσεως P. 29, 4 l. ne respexit

Senec. Hipp. 394.205. Sic lasc. et M SS. μεθ' γ συχε ci Aldi et Stobaeus, cimi hos versia n et VI p. 568, 30. Correxit Totius e S. Sto Daei. 208. . p. Vulgo cit a restituit Braincrius ex A. Flor Hae excla

sunt, ut in Med. 144. Πῶς αν utinam, ni et insta 345. a significatione in omni Dus fere Euripidis filialis invenitur apud ceterOSTYagico multo rarius Oeei1ITii tamen in optio lis Ed Tyr. 765. A, 388 ouae loca effugerant alckenaerium etiniloct . 794.209. Vulgo πόμ' sed maciamus

μαν qui ii disputant mathius et Muscyravnis de dubia Ουἰρυσαίμaν suantitate. Neque Aldi auctoritas ouidsuun nromenti habet. Ille eninii , 229 227 dederat planissime

45쪽

si παῖ, τί θροεῖς

corrumperet. Nihil igitur dubium reStare possit, ut scribi debeat in Bacon. 279. Βότρυος ὐγρὸν HΩM'. eGnmo. 392. 396 Κtiliata τόσον ΠΩΜ'. Aleaeis apud Athen. I. 22. p. 28. E. Λεσβίου o πώματο. υu0.

πόματος ου εστιν ἄλλος ἐν Os ηδίων πιεῖν ἐσχάτως πολοίμην Pro σχατος απ. in Schol ad Soph. Ed T. 677. Vocales o et, ovepe INutantur e ut apud Nonnisi in Gregor Gaianaen Stelit. I. p. 136. ed. Elon pro χαρίσομαι legendunt χαρίσωμαι Loψus Past. U. p. 6 l.

μένον ἴλη Imitati sunt Latini

Virgilius Georg. IV. 122. Sera comantem Narcissili n. 137. Ille coman ni ollis jam tondeo at hyacintui. Hortalitas, Et spisSae nemora n conuE. Exempla passim I Via. 2l3. Haud a simili versus Suppl. 069. Ω θύγατερ, υ us 90ον ει πολλους ἐρεῖς ut e correctione Porsoni legendus est Vulgo eniIn επὶ πολλούς. De voci-lbus ob μ' una futui inclicativi, Vel curi noriSto Secundo Sula unctivi constructi Vid. Da ves. Mi Se Crit.

p. 22 l. In lio loco distinguendo Seotissimur judicium Viri doctissimi Guart. Reυ. Ol. H. p. 458. qui

46쪽

ΦAI πεμπετε μ εις ρος εἰμι προς έλην, καὶ παρα πεύκας, ἴνα θηροφονοι στείβουσι κυνες,

βαλιαῖς ἐλαφοις Ἀγχριμπτομενη.

Εὐριπίcri, ὁ μανιxόs Comparat Mus- gravius Sopli. Ed C. I 88. εὐσεβίαs Ἐπιβαίνοντες, Id Si εὐσεβοῖντες. 215. Hos verSuS, o VenuStatem celeberrimos, iotati Sunt Latio, Ovid. Epist. Her. IV. l. In nemus ire li9et, presSiSque in retia cervis, Hortari celeres per justa Summa canes Aut tremulum eaecusSobaculum lorare lacerto Aut in graminea ponere corpus hvino Tibuli. IV. 3. 11. Sed tamen ut tecum liceat, Cerinthe, agam, Ipsa ego per montes retia torta ferunι Ipsa e velocis puream eStigia cervae, Et deuiam celeri ferrea vincla cani. Ad 1en locum plura HemhaS.

Addas Virg. Eclog. X. 55. 216. Aristoph. Vesp. 748. ἡ

est ea in priore Hippolyti editione

toritatem nolim factum, et potius Cressiderim memoriae vitio lapsum fuisse Plutarchum. Helcen et Brunck edidere εγχρεμπτομένα, Sed plene distinxere post cύνεs, Commutetantum poSt ἐγχ posit male, ut opinor. Ceterum βαλιὰν Γλαφον est in Hec. 90. Di explicat Parapnrastes βαλιάν. ατάστεςτον' ταχεῖαν. Sintilia nabent Hesycnius, Suidas, Etymologu M. Et EuSta

47쪽

και παρα χαίτην ξανθην ρῖψαι Θεσσαλον ἀρπακ επιλογχον ἔχουσ ἐν χειρὶ βέλος. 220

17 versum Hecubae respicientes. Vid. usteriam et Alberitum ad Hesycn et Ahireschium in Misceli. Ohi Serv. V. 3. p. 80 VOX Cum SenSuvelocitatis adnitietur in Anapaestico apud Suid. v. βαλιάν. Λῆγετε πνοιαι βαλιῶν νεμων. ODServat Eustainius loc cit no alectivum D ytonum esse, ad dicterentiam

nominis evii Acnillis Βαλίος Il. Π.149. Dixit Euripides in pnig.

τριχὶ βαλιούς. Auctor Rnes 356

βαλιαῖσι πώλοις. etenim de Scriptura voci χρίμπτω videndus est Runnicenius ad Timaeum P. I 06. 219. 4υν Eustath ad II. . p. 989,56α982, 52.V R. P. Mendos citat θωύξας Scnol ad TneOCI Idyli A. 78. Hunc versum ridere videtur Aristophanes in Anagymapud Athenaeum IV. . p. 133. B. Porson emendatus, ΓΙρος θεῶνεραμci τέττιγα φαγεῖν. Vulgo ἐρρς. 220-Ι-2. Hos versus ita exponit Scnoliasta; οἱ μεν lixoντίζοντες την χεῖρα ἄνω προ την εφ-ὴν να

Constat eniim morem fuisse Graecisa capite seculati. Eriant fortasse oui se vecta de comis naedrae vento Efllanciendis malint intelligere, ut in Baccn. 50. τρυφερον πλόcαμον ει αιθέρα ρίπτουσ'. Sed vereor ut CompoSitum παραρρίπτειν in similem usum anitieri OSSit. Mox vero ἴρπα pro Oρπας cepit Ualch. post Musgravium sed vocalis in me Dativi singularis raro eliditur series tantum, Si recte recordatus Sum in omniDus Tagicorum relinulis,et talis vectoriim consi ructio VenuStam nutus loci facilitatem plane tolleret. Praeterea εσσαλὸν ορπac plene dedit Aldus, quem innis versibus dividendis Secutu Sum. Hesycnius ορπηξ' ὀρθos λάδos. Thessala nastilia memorantur in Bacchis 205. υ ἁγxυλίτομοεσσαλῶν στοχασμασιν. Si autem πίλογχον βελος pr zun mispide telum. In A leguntur ξανθὴν et ὁρπης Ἀπίλοχον ILRSc. 223. Sopn. Trach. 29. Κείνου

Baniesius, liriu Scenae oblitus, in Fragmenta Incerta relegavit.

48쪽

τί κυνηγεσίων καὶ σοὶ μελετη , τί δε κρηναίων νασμῶν ρασαι

παρα γαρ δροσερα πυργοις ξυνεχης

δεσποιν Ἀλίας ' Ἀρτεμι Λίμνης,

καὶ γυμνασίων των ἱπποκροτων, εἴθε γενοίμην επι σοῖς δαπεδοις, πωλου 'Ενετας δαμαλιζομενη.

Bacch. 409. Sopn. Trach. 27 l. Antig li44. Erravit igitur alck

secutus, edidit Hesycnius, Κλι

229. Gymnasia equestria O ut ἱππί-οτα δάπεδα Helen 2I0.23 l. De equis Venetis lo*1itiar Phaedra, quos in solenta Dus Grae-Coriam nidis celeiberrimos fuisse constat HeSyen Ἐνετίcaς, πώλους στεφανηφόρους, πο Vs περὶ την Ἀδρίαν 'Eνετίδος διει φέρουσι γGρέcεῖ. Anaeli nisnu igitur Euripides insimulatri in cnolio apud Eustain ad Il. B. p. 361 2L 273, 37. 91od nos equo nerinci tempori Dia tristaerit. Veneti enim, Paphlagoniae gens Vid. Hom. Il. B. 85 l. non nisi post XciSam Trojam in Adriae fini Dus, duce Antenore, conSedisse pernit entur. Historiae meminerunt Liviii I. I. Virgil. En I. 245. De voce δαμαλιζομένα optimae ESSeriait Valekenaetius: E duo Dus Codd. et prima Ed recte MusgraViuS, Pro

49쪽

δαμαζομένα, restituit δαμαλιζομέ-

να Formae Sunt Veteres et legitimae, tametsi non inveniantur in Lexicis, ab inusitatis δάμαλos, ἄρπαλος, πύcra λος ductae, αμαλίζεεν, ἁρπαλίζειν, πυuταλίζειν. Euripidemn

distit Pindarus Πυθ. V l63. XI. 38.

233. Suidas et notius citant

234. πόθεν l. not. Piersoni

in δεξυλω λη moin Iliad. A. 135. recta Ῥυτων Πλεφαρων πόθον, et locis apud Valehenaetiunt neocriti AdoniaZ. p. l4. Et sic profecto in voca Dulo iaci μάντοι intellexit Valch Pari sensu accipiendiu Videtur cίματος in versu Euripidis apud Valchen ac Phoen. 216. Axυμ ci τος ὁ πορθε ὀλοῦν φρίαν γελs. Confer Esch. Prom. 89. ποντίων τε υματων νέφιθμον γέλασμα. Apud serioris aevi scriptores Q - μαντος erat. Non agitatus flucti9usu uia in Lucian Dial. Marin V. Tona. I. p. 300, 2. Et profecto pariter in nostro loco vertendum esse arDitratur Blonine ius; sed patet X v. 228, et intra v. li 24. equeStre stadium, de quo loquitur

50쪽

βαλλομένων Selaol. HUnc Versiam respexit Hesychius V. δενα σε ρά ei. 238. παραxόπτει φρένας delirare facit. Non raro sidem ciρει-

h et Sophocles A, 259. Καὶ νῶν

cέρcos δ' εν in is ἁγνωσia Vesti1ra ὀδυνῶν, etiamsi apud Tragicos non alit, reperiatur, indistis fidei est. ὀδυμα λυπεῖ, αταπονεῖ, HeSychiuS huc, ut videtur, respiciens Achilles A licii dicet)ant Vetere de avia, et Tatius I. D. 23. τὰ τω ψυχῆ τρaὐ- obstetrice, et nutrice. De ultimo ματα ἄλλον ὀδυνῶi alia exempla SenSia, si et revientior est, et ex collegit alch Fnistra igitur OdySSea notissimis, Hesychius ait, Musgravius ὀδυνά NOStriam Ver- προσφώνησι 'ρῖ πρεσβὐτιν τιμη sum iita Schol. Sophoclis A,