Michaelis Angeli Giacomelli Prologi in Terentium ab Antonio Matanio illustrati

1쪽

IN. BIBLIOTECA NAZIONALU ONI DALEDI FIDEN

4쪽

MDICLXXVII.

APUD ATTHONEM BRACALIUM PUBL. TYR

GIA COMEL L IPROLOGI IN TERENTIUM

B ANTONIO MATANIO

6쪽

EGNATIO BONEO PAGNIO

ANTONIUS M AT AN IUS

is VOD olim ad Latini sermonis

amplificandam dignitatem , elegantiamque fovendam , EGNATI CARDINALis AMPLIssIME , Mediceo-

II. Tum

7쪽

rum Principum patrocinio, maximeque inclyti Laurentii auctoritate praestitum Florentia suspexit, id etiam Clemente xII. P. M. imperante renovatum Roma ipsa testatur. . Fuit illud quidem eximium Etruscorum d cus, ut Graecae dum litterae, Cpe cumprimis feronte Demetrio , cognomento Calchondyla, ex Atticis finibus accersito ea tempestate sorerent, Latinae itidem, quae neglectae fere jacuerant , instaurato hominum lo doctissimorum consessu publicam denuo in talucem tanti praesidis liberalitate prodirent, atque antiquum splendorem, & pristinam dignitatem recuperarent . Ne autem a Veterum scriptorum exemplis declinaret quispi in , neve in perquirendis exquisitae diaetionis fontibuq alacritas juvenum relanguem sceret, id in Etruria statim essectum, ut scilicet Plauti, Terentiique agerentur ab iis fabulae , quarum amoenitate commoveri , lepore instrui , atque facetiis delectari valer t. Neque vero aliter per industrios juvenes , qui apti essent ad sermonis flosculos Ddiose captandos , Pontificia praequnte voluntate , atque Francisco Lorenetinio

8쪽

egregio viro ipsarum moderatore vulgata res est Romae peractum : In ea namque urbe, altera post Athenas doctrinarum mptre , ubi, praeter invectam olim Latini eloquii vim certe mirabilem pulcherrimus Tullianae orationis splendor enituit, ea quoi que floruit iterum, floretque adhuc dicendi, scribendique facultas, quae debeat omnium plausibus consonare,& ab optima La,

tinorum scriptione non abhorrere . Nec fuit temere quod veteres comici , qui Latina lingua toto orbe inclaruerunt, ad ejussmodi opus delecti fuerint: Quis enim Plautinis , ac Terentianis elegantiis non subscri-h pserit Subscribendum semper volentes, I r bentesque putarunt qui se occultis quibus-

dam vestigiis ad insistendam eruditionis antiquae viam senserunt impelli. Qua re animadversa summos eo maxime tempore in subsidium advocare homines necesse suerat adeo Plautinae, ac Terentianae scriptionisi imitatores, ut ad ejus normam non prolos gos tantum fabularum , sed versiculos quoque conficerent ipsa , novitate mirabiles ,

t quibus edictum populo esset de iis agendis.

9쪽

ae et

Hinc Clement, cuius si nomen dixeris satis laudaveris, utpote Florentiae natus, rerumque memor insigniorum , quae in patria quondam gesta persenserat , mirifico perm tus exemplo magni Laurentii, qui ad eam rem A ngelum elegerat Politianum, tale minnus Mic laeti Angelo' tradidit Giacomellio . Ita factium, ut ille , non secus ac Politianus in Plautum, eos pereleganter ClUcubraverit in Terentium, atque id effecerit, nonnihil ut excitati fabularum actores ser

monem Comicorum veterum, quem vix Cal

luerant, assidua postmodum exercitatione penetrarent, suamque paullatim in remexpedite non minus, quam eleganter tradu- Scerent . Illustria haec selectioris exempla- uria Latinitatis non esse doctis omnibuq olia i

via ipsemet jamdiu perspexeram , quippe i

quae statim ac e calamo exciderant Giaco- lmellii exoptabantur undique a litteratis vi- iris bene multis, avideque eorum nonnub lla colligebantur , si tamen comparare con- cessum aliquando esset, quod scilicet suavitate, lepore, venustateque admirationem ingenerassent, & voluptatem : Nam tanta

erat

10쪽

( VlI erat sermonis Latini suavitas, ut appareret, veluti de Attico dixerat Nepos, in eo non adscitum , scd nativum quemdam esse leporem. Eorum aliquibus confidentibus operae pretium me facturum benet subducta ratione sum arbitratus si conquisita Cmnia, recepta, atque illustrata evulgarem , quo LX- peditior sapientissimi scriptoris imitatione patefieret aditus ad veram , & germanam veterum eloquentiam . Sed cum prolo- gos, atque versiculos , tum ipsorum illustrationes aequum erat eximio alicui , ut moris est, consecrare viro Eleganticrum fautori litterarum, cujus patrccinio substentarentur , ac censoriam delicatiorum sor- γ tasse hominum , qui litterarios praecipue Conatus meos reprehendant se cilius, quam Iaudent, invidiam effugerent . Atque id psum jucunda cogitatic ne dum volutarem Impensius , jucundior certe meum subiit animum cogitatio , quae me impulit ad

ejusmodi Tibi potissimum consecrandos glabores , CARDiNALis AMPLissi ME : In Te ienim magni, excelsique animi tanta benia lgnitas, & humanitas est, ut prCgnatus ge