장음표시 사용
291쪽
disserre, et veteres Metrorum rationem praeceptis comprehensam didicisse. 6. Metrum de multis rebus dicitur. Nam Metrum in
et modum seu mediocritatem Aletrum loquendi
TON, modus optimus sive hoc sit sapientis pronuntiatum, seu donum hominibus a Deo datum; nam Apolline quidem digniSSimum est, modorum inventore Deinde appellatur etrum et id ipsum quod metitur, et id quod menSUm St ut Cum medimnum, et id quod medimnus Capit, Metrum vo- CamuS, an utraque ea re medimnus dici solet: item si possum Vas, in quo aliquam quantitatem metior, appellare χόα congium, etiam e Contrario ipsam quantitatem in eo contentam appellamus χοα:
itidem ipsum lignum, quod longitudinem habet
unius cubiti, appellamus Cubitum. 7. Pariter et in praesenti instituto Metri Quot in re
nomen ad multa pertinet: nam et Aletrum dicimus quidquid prosa non est Ut Cum ea VCescripsit Plato, prosam, qus Homerus, Metr DO-mino. Metrum etiam dicitur quaeque Metri species ut cum dico, Metrum Ionicum, Metrum Iambicum, Metrum Trochaicum. Item versus Singuli appellantur etrum ut cum dico, prima Homeri Rhapsodia Metris constat sexcentis, id quod Ulys se Metricus observavit. Jam vero et pedum duorum Conjugationem Metrum vocamuS, ut Cum Trimetrum appellamus Iambicum illum, qui constat senis pedibus. Ipsum tempus etiam Metrum vocamus; quod quidam Rhythmici scriptores θεω
292쪽
παραδειγμα τεΘησεται, ο τινες μὲν ρφέως, τινὲς δὲ της Πυγίας παραλαμανουο ι' περὶ γα των ἐπων λέγων λέγουσα, ορθιον ἐξαμερὲς τετόρων καὶ εἴκοG μέτρων καὶ ταυτα κτως ἔχει, σπερ εἴρηκα μέτρον δὲ καὶ το μετροῦν καὶ
το με Φενον τως καὶ επὶ των δ προειρημένων αυτ το μέτρον, τουτές το ποίημα, μέτρον προσαγορυετ , ' καὶ ἔκαςον των με ρουν ν της μοίας τετυχηκεν ὀνομασίας χρονο γαρ συλλασην ποιε , συλλα δου Μοδα ηους δε συζυγίαν, συζυγία δὲ ινον, ωχ - ποίημα παύω ν εἰκοτως μέτο δ οσαγορεύεταl. 4
- αν ἐμοὶ βασίλ/δυ, καὶ μισυ με εο τιμος.ως δὲ παρατο πίω Giχρον γίνετα , καὶ παρατο δέρω δέρτρον, καὶ παρα το φέρω φέρτρον, Κτω καὶ παρα το μείζω μέτρον ἴνομα γῆνες , καὶ εκ της τυμολογίας, του μεζ γου. Θ . Περὶ δε 'ρων μέτρου νυν εἰπεῖν κάνα καῖον αυτὸς γαρ Ηφαις ν αιτιαται τον λιοδωρον, τι τοῖς ' ἐπαρχομένοις γοάφει τοῖς γὰρ ἀπι-οις, και τοῖς μηπω της μετζοπο ζας γεγδίμενοις,
293쪽
FRAGΜEΝΤΑ. 25 Notam appellant. Id ita esS OXemplo Confirmabimus, quod alii Orpheo, alii Pythiae acceptum reserunt: etenim cum lisec, vel ille, de Epic versu sic loquatur, Tramite eunt recto Metra bis duodena Redenset. Et haec ita se habent ut diXi Metrum vero est , id quod metitur et id quod mensum est; ita etiam in modo dictis id ipsum quod mensum est id
est Poema Metrum vocatur, et Singulae PartOS metientes eandem appellationem Sortitae Sunt tern-Ρus enim syllabam, Pedem Syllaba, e metriCain Conjugationem, haec ei Sum hic Poema esticit ut merito singula appellentur etra. 8. Factum est et ri Omen X Verbo tymolo- μείρω, quod est divido unde illud Poetae, 'Iσον ἐμοὶ βασίλῆε, κου μισυ με εο 'ης. Iure pari imperita, mecumque hunc divide hono
atque ut ex ta sit σὴρον, e δέρω δρορον, πιφέρω φέρτρον, ita e μείζω μειρον est igitur, Si tymologiam SpeCtemus, nomen partitionis. 9. De desinitionibus Metri tria agere edesm- haud necesse est. Ipse enim Hephaestion reprehendit Heliodorum, qui apud novitios de ea re agat Cum ii, qui rudes lint et rem metricam nondum attigerunt, non possint Metri desinitionem intelligere. 10. Liber inscribitur E EIPIΔΙON pugil Enchiri-lare, non ut quidam opinati sunt ex Gla solum dio, sed exeo quod acuat animo eorum, qui in ipsum incidunt, quia possint habere illi, qui velint, ἐν
294쪽
θηναι δυνάμενον, ε δ' δε ρ απο τοῦ γένους διηρημένον Γον εἴ τις λέγοι ζωον γέν', εἴδη δε αύτου ἀνθρωπον, ππον, καὶ τα λοιπάουκου γεν ' μέν ςιν η συλλαcη, εἴδη δὲ αυτης βραχίῖα, καὶ μακρα, καὶ κοιν, καλου νη Ἐκ ἔδοξεν ουν αὐτῶ - τοῦ γένους aro: ipσοιο Θοοι την αρχην τεχνικος γἀ ἡτο λογ', καὶ κ πάνυ τοῖς μέτροις συμcάλλεταs, τε ὀζω την συλλκην περιλαζεῖν, τε τον περ αυτης εἰπ*ν λόγον της ἐτυμολογίας καὶ τοι is τοῖς τεχνικοῖς
ιγ δ Eτι η συλλας παρὰ τοῦτο νόμας αι, μαζα το ποσο Ξοιχγίων εἰς ταυτον συλλαμύανειν ων ' ξεςιν φ ἔνα θύγον πα- Ita in Cod at in aliis a Librario, quem duarum Se male Ἀτως. B. tionum similia initia in erro- 'Hρξαl Cod. Vat. . rem induXerunt. B. .'Ἐχslχον ἴσχε, Sic Ita legitur in Cod. Tatis. interpungo, ut Post σπιν Sub in aliis se , συλλα . in pa- audiatur Ηφαι ιων, et ut ὁ ρει te definitionem Praecessisse. initium sit vel argumentum . sectionis duodecimae, quae de In S.ύκ D. Perperam. ficit. B. B. Definitio sullabae ornis Sa
295쪽
χεο ν in manibu praeCeptionum metricarum Singula capita. Id ita esse hinc constat, quod Heliodomi. initio Enchiridi ait Hic liber in usum eorum scriptu est, qui rei metricae praecipua capita habere in manibus velint. . I l. Hephaestion, ut jam diximus, ab ne iistis ι
syllaba illud incipit, e quod Metri male reprehen-ria sit syllaba, sine qua ne Metrum potest consistere id autem quod efficit, prius est eo quod emcitur, adeoque illinc incipiendum. Caeterum non ab genere incipit, sed a specie disserunt Vero genu et SpecieS, quatenus genus quidem estre primaria, quae in species dividi potest species autem est id in quod genus dividitur : sic animal est genu S, Cujus pCCies sunt homo, equus, et reliqua. Eadem ratione et sylluba genus Si Species vero ejus sunt brevis, longa, et ea quae communis dicitur. Itaque huic Scriptori initium ab genere facere haud Vi Sum est, quod ea quaesti esset mere technica; nec aut syllabam definiri, aut ejus etymologiam asserri, ad Metra ipsa qui Cquam Conserret. Tamen ille eo nomine a technici reprehen SUSOSt. I 2. Desinitio Syllaba est Dynis
I 3. Praeterea syllaba hinc nomen habu Etymologia
hendat, quae Sub unico sono percipi possint nisi quis loquatur de iis syllabis, quae liter Una Con-
296쪽
ραλαζεῖν, ' αν μη εἴποι τις τα μονογραμματους ἀλλα ταύτα μεν ζητείτωσαν οἱ τεχνικοίιν Ἐν δε τοῖς μετρικοῖς εἰδέναι δεῖ, τι πασα βραχεῖα ἴση, καὶ πασα μακρα ἴση καΘολου γαρ αἱ μέν ιο δίχρονοι, α δε μονοχρονοι is υ ε τον με Δακlυλο καλουμεν τετραχρονον, τον δὲ Πυρ ρ χιον ιχρονον Η πολυπραγμον ῆνῆες της ποιητικης λεξεως η συλλα- ζης τα οιχεῖα, δὲ ε πο τητι ' καταρίθμουίες τους χρόνους, ἀλλα
χυνομενον, μη επι τελους λέξεως, τως ως μεταξυ αυτης και τοῦ
In Codice Regio, unde prius fragmentum habuimus, proXime SubSequuntur scholia in definitionem Syllabae brevis. Sunt autem ea quoque Longini; ut et Caput NM επιπλοκης, et
utrumque in Codice Regio X-Stal. Verum ultima haec duo in lucem edidit Turnebus Cum Enchiridio Hephaestionie. At illa de quibus loquimur scholita nondum, quod Sciam, vulgata sunt. Addantur itaque Supra allatis, tametsi sunt mendosa, et, ut puto, interpolata. B. Id est, vel brevem, Ut sito; et correptam ut 4, , quae
297쪽
FRAGΜΕΝΤΑ. 261 stant sed haec quidem technicis disquirenda relin
Des breves inter se eSSe aequaleS; item mes aequases in
poribus, longae duobus, breves uno. Hinc sit ut in Dactylo quatuor in Pyrrichio duo tempora esse si tuamus nec dictioni aut syllabas Poeticae literas
curiosius inveStiganteS, ne CX earum numero, Sed e numeri poteState, tempora metientes.
IV. ECod. S. Par. INCIPIENDUM autem a brevi syllaba siC Veroeam desinit Hepti aestion, Syllaba ea brevis est, quae habet ocatim brevem vel correptam, non in e di tionis; et ita quidem ut eam inter et Sequentis syllabae
Cocalem non intersint consonantes plures in simplice, Sed aut una autum, aut nulla.
Omnino sane laudanda definitio, utpote Omnia habens quae oportet habere legitimam definitionem. Nempe Pinioso piris desinitio ea esse Statriatur, quae nihil extra rem desinitam complectitur, qua nihil
modo reves, Mod, longae per se syllabam faciunt Un- sunt Quin et vocales longae de opinor Hephaestion addit. , et, et ipsae etiam diphthon non ininne dictionis. B. gi, aliquando corripiuntur, ut Ἀπλῖ aDUlicis, qualis est in ρανω ἐςἡριξε κάρη, et in δώας , Cui opponituri consonans δ' ἐκ Θρόν ἀλ*ο, c. Sed hae Orλὼν dufilex, quali est ξ. Ρ. quidem in fine tantum dictio egendum γὰρ B. nis, ubi dictio sequens a voca Elim Graeco barbare, proli incipit nec tamen brevem ι. B.
298쪽
το πόδα E δε φησὶ μη ἔχει ' συμφωνον μεταξ εν, διὰ τηνυακράν εἰ γὰρ συμcαiη βραχεῖα βραχυνομενω φωνηεντι δυο συμ
Uncis inclit Sa non hene cohaerent, Sed Scholium Acho- Iio additum Sapi t ac idon 'tur e nargine in mediam paginam irrepsisse. B. Istud quoque, in iteti-onia psalta, ubSonum CSSe Cinmo non videt. Nam ne Syllaba Lin priore Xemplo nec syllaba ori posteriore, PoS- sunt dici positae in fine dictioni S,Cum integram Singulae dictionem constituant. B. Πήρ in ΜS. B. Ιχ. φ. 352. B. Ἱλ. . t 47. B. Legendum συμφωνα μεταξὰ
299쪽
FRAGMENTA. 263 omittit rei desinitae, quae tum rei Summa reciprocatur; si videlicet desinitio ipsa, et illud quod
desinitur, alterum alterius desinitio Sit, sic ut in hoc eXemplo Homo est animal Sermone Pr82ditum, mortale, intelligentiae et Cientis Capax siquod igitur animal sermone Praeditum St, et mortale, idemque intelligentiae et scientiae capax, homo illud prorsus est Item onus e St C PCrCUSSUS: siqua res igitur aer est PerCUSSUS ea utique S Sonus. Eodem modo nos in proposita desinitione videamus id quod reciprocatur: si qua est vocalis brevis, nec ea in sine dictionis posita, quae non habeat POSt se plure una ConSOnantes, ea utique est brevis syllaba Antea vero dictum fuit, non in ne dictionis posita, ProPter eam Eo alem, quae Communis dicitur si faciat partem integram orationis, incidit in naturam ocalis Communis velut Cum brevi syllaba in sine dictionis posita, aliquando longa habita est, ut apud Poetam, τα περὶ καλ μ α ita et syllaba προς brevis per se est Sed longae locum obtinet, ubi Homerus ait, eo οἶκον quoniam ibi pedem oportet esse spondeum Illud autem, si non intersint plures una Consonantes 'additum est desinitioni, propter eam Cocalem quae positiones longa nam Si Contigerit, ut Vocati, Seu brevi seu correptae, POStPOSitae Sunt duae OnSonanteS, eae syllabam longam emcient: Sic vocalisa syllaba est brevis; at si duae Consonante postpositae Sint ut in voce Durire e B Syllabam longam facient. Idcirco cluetor desinitionis addidit, non oportere subsequi duas consonante8, Sed unam quae imple est, vel
300쪽
δ ΠΟΛΛΩΝ κα ημας Mαρκελλε, γεγενημένων Φιλοσόφων, χ ηκις παρα τὰς πρωτους της λικίας μων χρόνους, ο μὲν γαρ υ καιρος έδ επω ἐςιν οση σπανιν ἔσχηκε του πράγματ'), ἔτι δὲ μειρακίων νῆων μων, κὐολίγοι των ἐν Φιλοσοφία λογων προεςησαv,4 απαίας μ, πηρξεν ἰδεῖν μῖν δια την ἐά παίδων ἐπὶ πολλους τοπους ἄμα τοῖς γονεύσιν ἐπιδημίαν, τυ γενεσΘαι δ αυ- των τοῖς επιζιωσασι κατα ταυτο, συχνοὰ ἔθνεσι καὶ πολεισιν ἐπιμί αίας οἱ H καὶ δια γραφης ἐπεχείρησαν τα δοκουία σφίσι πραγματέυε, η, καταλιποντες τοῖς πιγιγνομένοις της παρ αυ- των φελείας μετασχεῖν οι δε ποχρηναι σφίσιν γη vi τὰς συνοίας προζιζαύειν εἰς την των ἀρεσκούων ἐαυτοῖς καταλη λιν. iv τῆ με προτέρου γεγονασι τροπου Πλατωνικοὶ, ν Ευκλείδης, καὶ Δημοκριτ', και Προκλῖνο', ο περὶ την ζωαδα διατρί γας, οἴ τε μεχρι νυν ν η Ρωμη δημοσιευοντες ' Πλωτῖν' , καὶ Ῥείιλιανος 3 Pooemium est libri de
Fine adversus Plotinum et Gentilianum melium. Forsan Marcellus Orontius philosophus, cujus memini Porphyrius in vita Plotini.
De Plotino, discipulo Ammonii et magistro melii, cujus condiscipulus eratPorphyrius, quem audivit Iamblichue, ut ipse auditor erat Longinus, teste uidet in v. Ποαhir. Praeter Porphyrium et unasium videsis Theodoretum de Proυidentia, p. 573. Edis Paris et Euθeb. de Proes Evang. l. X. P. 461 . Edit Paris et Suidam voce Ἀ-λιος V. Iλωὶῖνος V. Ιορφνριος, et Ionatum de Scrist. Hist Philos p. 182. et misten de vita Porph. H.