De Herodoti Scythiae et Libyae descriptione

61쪽

montis optimum descriptionem Herodotus flor o c. 185 salinam piandam laudat cuius naturam bene exponit. Deinde ne mercatorum viam descriptam esse putemus, obstat quod illa gentes neque umquam cum Ast 'pio vo alii torris magnam commeatum habuerunt neque nunc habent' et sola res sua ista loca procreant, Palmae Sunt, quae quomodo us pie ad hune diem deportentur initio

c. 72 et ne c. 182 comperiuriis. Accedit, quod difficultates

maXimae commeatibus per deserta proficiscentibus obstant ). His omnibus de causis non verisimile est Herodoti illas gentes mercandi via inter se coniunctas fuiss0. Ista potius c. 18 verba verum reserunt, ubi audimus per gentes indigenas palmas ad oram maritimam deportari. Bene apparet non a Thebis usque ad Atlantem montem mereatores isse, sed praeter oram maritimam navibus vectos esse. Qui cum in diversis partibus cum indigenis On- venissent qui sedi e Libya ad oram migraverant, eorum e narrationibus talem sibi locorum situm fingere potuerunt, qualem PudHerodotum deseriptum legimuS. Cuius gentis isti mercatores fuerint, accurate dicere non OS- SumuS. Cum autem et constet egyptiorum negotiationem maritimam non fuisse fixam, et id nobis apparuerit de occidentali quoque parte Libyae bona referri set Herodotus alio loco e 195)ipse de Carthaginiensium mereatura narret, aut Carthaginiensium aut Cyrenaeorum vel hoenicum narrationem Herodotum reddere suspicari possumus. Herodotus autem relationem Scriptam acceperit necne, diiudicare non possumus. Is enim error in quem

in describenda locorum natura cecidit p. 53 sit Herodoti et auctoris esse potest'). ReStat ut quaeramus quo ex fonte Herodotus Libyae citra desertum sitae divisionem in tres partes aeceperit 1 G. 0hlfs, Kufra p. 80.2 G Rohlila, uisa. 3 Id quod Hoeren, Idde I 150 172 statuit, ab Herod0to iter

mediam in fricam pertinens esse descriptum, ob eam rem falsum est, quod et 20uam istam tertiam et Atlantem m0ntem HerculiSque columnas laudari Heere neglegit.

62쪽

Libya agitur. Quod II 8 ubi Nili ripa doseribuntur se gonis nihil audimus,

non miramur, cum ab utraque latere Nilus montibus circumdetur

qui Aegyptum a Libya Seiungunt. Ce. II 31 33 Libya divisa est in oram του 'γγα ,ILII otouc), partem bestia tenentem et V θηγι , Θεα), desertum et vfγη 109): Na Samone quidam cum per omne terrae Zonas issent, π= betas pυρο αυε 16 viam tenentes ' a viris par vulis quibus occurrerunt in eorum opipidum ducti sunt. Prope quod oppidum flumen magnum fluit inde ab occident ad orientem yi. Illi autem viri lingua Nasamonibus ignota utebantur. Hane narrationem aSamones Elearcho regi Ammonio narraverunt, e quo viri Cyrenaici audiverunt, qui Herodoto eam tradiderunt .

Habemus narrationem, cuius partes omne inter Se bene Ongruunt, in qua etiam trium onarum menti aptiSSima St, nam

eum fabula initium capiat a deserto eti γ': 10 ' et sedes NaSamonum in ora maritima Libyae sint, dua gonae iam suum to eum habent Media autem Ona, zM 'γtu, ὀΞυς ιδ' ὐ et, quae CeteraSparte coniungat, Opus esse in descriptione inde colligere possumu8, qu0 ad hunc diem illa ona Libyae, quae intra oram et desertum est, in ceteris discernitur cui nomen est Biledulgerid . In fabula ipsa recto loco gonarum mentio fit, ubi virorum

Nasamonum migrationis initium factum est. I Qu0m0d hic error explicetur, dicere non p08Sum. Nam et ex trium onarum situ et ex totius narrationis sententia ad meridiem, non ad occidentem eorum via fuit. 2 Hoc loco Herodotus pr0bare vult, Nilum primum ab occidente ad orientem, tum demum flexu saet a meridie ad septentrionem fluere.

63쪽

Etiam V 181 filii cuni narratione Zonarum menti DPte coniuncta est, sed terrae divisio alia est, cum non post duas ZOnas deSortum Sequatur, Sed inter ηυ lautia et inter desertum magnum *γυη Il1 16 inserta sit, in sua gentium sedes

si Oasen sint. Hanc divisionem consulto ab auct0ro in his capitibus esse adhibitam ex e 185 sin intellegimus, ubi dilucide

IV 174 in illa periodo qua Herodotum niti vidimus aramante legimus esse V si , u=to, Gat. Quamquam autem in ea parte descriptionis, quam e periodo Herodotus sumpsit ec. 168-180), huius onae mentio non fit nisi hic tamen hanc mentionem ex descriptione c. 181 - 185 venisse propterea putare non OSSumus, quia ea quae e. 174 de Garamantibus traduntur, cum eis, quae c., 183 narrantur, Sugnare iam Supra vidimus. Omnia quae attulimus ut colligamus, tres Libyae divisiones apud Herodotum invenimus inter se diversas unam in c. II 31 34, ubi Libya in Gibet παγα ,γλα IItους, γι υ0SV, et Vεγη 10 divisa est, alteram c. I 181 185, ubi in Gυς παγα-

divisa est, tertiam c. I 173, ubi in deseriptione plane ab antecedenti sec. 181 - 18b diversa et v θηγMusa sedem populi

cuiusdam esse legimus. Non ergo putari potest, Libyae partitionem esse doctrinam quandam geographicam, quae ex Iandescriptione in ceteras ab Herodoto translata sit, sed certo dicere possumus, has divisiones, praeSertim eum e Vera natura terrae ortae sint, in uua quaque descriptione genuina fuisse. Cum c. II 31-33 0scriptionem onarum Secundum naturam loci dari sciamus, ec. 181 - 185 mentionem et et Fγυης υτ μου, quam hoc tantum loco invenimus, ex eo ortam esse Verisimile St, quod cum re vera gentium sedes in parte septentrionali deserti sint, Herodoti auctor ex analogia ceterarum onarum noVam ibi si it.

Capite 86 in ora maritimae descriptione quam Supra c. 180 ad Tritonida lacum reliquimus Herodotus pergit, Sed inter utramque relationem multa disserentiae intercedunt Prima pronuntiata

64쪽

Compluribus huius partis 186 196 loeis inde quod illo

brevi pressoque genere dicendi erodotus usus est, quod ince. 168-181 agnovimus, hac quoque in parte period eum Sumessu intellegi potest. Caput enim 186 incipit a verbis: Det u λευ:1ελγι ης Τριτο ut 00 λl 1Vης απ' ALIUTz00 0μγGE Sta κγΞ0 VIOL

supra Vidimus p. 7, 48).1 c. 80 do eorum finitimis cum alia tum similis capillorum habitus consuetudo narratur.

65쪽

dotus narrat, qui inde ab Aegypto ad hunc b cum sunt. Tota autem deseriptione Libyae servestigata nullo b c Vocabulum I. Vinveni, cui non vocabulum o vel et responderet. Sed hie Vocabulo 1a particula Gi non in c. 18 resp0ndet, sed . 87

Herodotus non de gentibus agit, quae ad edidentem Tritonidis

lacus sunt, sed iterum ad Libye Nomades revertitur et postremo omnium Libyum mores narrat usque ad . 190, tamen negari non poteSt, eum verbi c. 187 et Oh γυς I f. et ' T=tro Viso: λί 19 et zλ. in animo habuisse ad descrilptionem gentium occidentalium progredi, praesertim cum iisdem fere verbis et G 'γυς SITSγης τυ Tγtz ovo T0zγ:16 c. 191 revera ad gentes occidentales progrediatur. Inde igitur, quod e 186 190 iterum

iterumque Nomadum orientalium vel omnium more tradit, non, Sicut F. Jacob l. l. voluit, concludere possumus e. 186-190e8Se partem dispositionis quam ob eam modo causam Herodotus attulerit, ut omnium Libyum mores describeret, Sed videmus, iam inde a ce. 186 18 Herodotum ad sentes oecidentales progredi Voluisse, poS prima autem semper verba descriptionem excursibus interrupisse. c. 191 denique gentium Ordinem describere pergit, eum de MaXyum gente narrat. Ea autem, quae tum Seqmmtur,

de totius Libyasi solo sit bestiis et rebus mirabilibus agunt; c. 192 ad Libyum Nomadum terram nondum revertitur, Sed ingentium enumeratione progreditur demum c. 193, ubi auecum et Gygantum gentes describit. POS ultimae quam enuinoravit gentis descriptionem c. 195historiolam narrat quam a Carthaginiensibus accepit et huic fabulae inliam inuneetit item ex Carthaginiensibus auditam quae de

66쪽

gente quadam agit, quae ultra Herculis columnas sedes habet. Postquam hoc modo ad finem occidentalem Libyae venit, ceterarum quae oram maritimam tenent Oblitus, quaSi enumeratio perfecta sit, ad aliam rem aggreditur. EX eis quae allata Sunt manifesto apparet Her0dotum hae quoque in relatione e 186-196 periodi auxilio esse usum, Sed non minus aperte videmus ipsum multo plura addidisse periodo quain c. 168-180. Quamquam autem post auecum enumerationsem Herodoti descriptio non porro progreditur, causam non tenemuS, cur dicamus, periodum hic fuisse finitam, sed verisimilius est, periodum ab Herodoto esse relictam. Periodus autem eademne Sit atque ea quam prioris partis descriptionis fundamentum ce. 168-180 fuisse vidimus, quamquam pro certo diiudicare non OSSumus, tamen nulla re cogimur putare huic descriptioni aliam periodum subfuisse atque capitibus 168 180, praesertim cum genus scribendi utroque loco idem sit et utroque loco oppidorum adoram maritimam Sitorum mentio omittatur. Praecipue id nobis mirum est, Carthaginis descriptionem non praeberi, quamquam Carthaginienses saeptu commemorRntur.

Plurima ab auctore relationi addita esse ex diversis indiciis intellegimus Gravissimum indicium eis locis offertur, ubi dicit, unde quae narrat acceperit. Quae c. 187-190 dicta sunt affirmantur verbis additis λέIob et urtiua αυτο At 3 ,ες, et inde ae 195 ad c 196 Carthaginiensium narrationem referri intellegimus Verbi c. 195 χατα τουτους ε λέIoua Καγχηουυιοι aia ,αιυηI0 χzλ. et c. 196 λεγου a G2 καὶ Io Kγγχη ὀυ Vl0 κτλ.Aliud indicium indo tensimus, quod Herodotus ad ea quae modo dixit, quid ipso de ea si sentiat, affert. c. 18 de valetudin Libyum ipso iudieat et c. 189 66κέει δ' ἔ 10 sa zL. eXSua Seientia nonnulla refert. c. 195 quod ipse vidit cum Carthaginiensium narratione comparat.

Accedunt denique ii loci, ubi ipsum genus dicendi ab eo quo periodi uti solent, tantopere differt, ut Herodotum aliunde hausisse

Fundamentum igitur huius quoque descripti0nis sec. 186-190ὶ

67쪽

Periodus or: it. Unde autetia additamenta crebra, quibus aniornavit, fluxerint, uisitare non possumus, cum legamu8, eum etc. 191 ex Libybus cc. 195 0 196 ex Cartilaginiensibus se sua

Omnis Libya deseriptio e 197-199 finitur et facile videre possumus c. 197 verba capitis 16 suscipere. Ibi enim se. 167

Eam de quattuor generibus doctrinam par Sequitur qua Libya fertilitas cum Babyloniae comparatur. Quarum terrarum quae maXimo Spatio seiunetae sunt comparationem a nullo nisi

ab Herodoto ipso institutam ess per se apparet. Etiam hic de Libya tali modo , loquitur, quasi oppidorum ad mare Sitorum descriptionem iam dederit ei. p. 52, 2). Haec verba quae deseriptionis Libya geographicae finem faciunt sequitur c. 200 - 205 narratio belli quod ersae contra Libya gesserunt. Sed ex belli historia nihil ad gentium ordinem agnoscendum intellegi potest.

68쪽

mile est hanc periodum eandem SSe atque eam qua Herodotus c. 168-180 utitur,4 ea, quae ab indigenis Herodotus accepit, unde nonnulla in priorem periodum, multa in posteriorem inseruit: a Priori periodo ce. 168 180 pro certo addita sunte. 172 verba quibus Nasamones cum MaSSagetis Omparantur p. bl), e. 173 quae de Psyllis narrantur p. 49), c. 179 quae do Tritonido lacu traduntur p. I), c. 18 Verba quibus Herodotus dieit quid ipse demore quodam Auseum cogitet p. 2). Fortasse addita Sunt, quae

e. 168 de pediculis p. I),

e. 172 de locustis narrantur p. 1). Nasamonum utra descriptio ab altera pondeat, ea . 172 anc. 182, diiudicare non possumus p. 4). b. Quod ad posteriorem parium descriptionis attinet, pauca periodi vestigia inveniuntur: prima Verba capitum 186, 187, 195 usque ad Sciat S Uz0ι Stu It co EZopo triet υ6ρυ υ), tota capita 193 et

Additamenta unde sumpserit, Herodotus narrat e 187-190, quae a Libybus accepit, et e 195 196, quae de Carthaginiensibus accepit p. 90) Ipso huic oscriptioni nonnulla addidit. cc. 187, 189, 195 p. 62).

Plurima autem additamenta n0n nisi ex genere dicendi mu

69쪽

5. belli narrationena, quae cum terra descriptione nullo

vinculo cohaeret.

Restat ut perscrutemur, quomodo cum ceteris geographis Ibnieis Herodoti descriptio cohaereat, e quibus primus Silectandus est Hecataeus II ilesius. Ex fragmentis a Carolo Mul loro collatis' apparet Hecataeum descriptionem accuratiorem praebuisse quam Herodotum, num praeter gente oppida quoque et insulae enumerantur. Quamquam autem ab Herodoto oppida et insulae descripta non sunt, tamen iam supra p. 52 vidimus in ea periodo quam secutus est oppidorum et insularum quae in ora maritima sunt mentionem non defuisse. Cum hac in re descriptiones Herodoti et Hecatae consentire videantur, longius totas descriptione nos comparare non posSe apparet. Singula autem indicia nobis ea gentium nomina praebent, quae et Herodotus et Hecataeus tradunt. fgm. 30 Secundum Steph. yg. Hecataeus praebuit: φυλλικυς υλπυς, 1έ ία καὶ cibi et, ρυ , v l1εγω πλους, quocum conferre potest Her. IV 173, ubi Psylibrum mentio secundum periodum fit. Cum autem nomen ipsum Syllorum in hoc Hecataei fragmento non legamus, iudicare On OSSH-mus, num cognatio inter utramque descriptionem sit.

Mα υες οἱ Λιβυης 611α02et' 'Eκαταῖος πευθη Tt IEL HI ὀξκαὶ ε εροι et: ua κγt zΞ20 31γχ LSc . Ex forma fragmenti elucet, Hecataeum nomen γ υῖς praebuisse, Stephanum Bygantimian autem duo alia nomina addidiSSe, quae ab Hecatae vocabulo differant. Stephanum Byχ saepius ad Scriptoris cuiusdam verba aliorum virorum vel sua verba addere

70쪽

nisi qu0 pro ἀχλυε nomen ἀχ:1ε fragmentum illud praebet.

Qu0dsi nomen ἀχ21Sc errore ex ἀχλυε perversum SSe puta-mUS, USpicari possumus, e Herodoti descriptione a Stephano vel eius auctore enuntiatum posterius ad Hecatae verba additum esse. Cum hoc nuntiato posteriore parius omnino non cohaeret, quia

posteriori vocabulo ἀζυε prius nomen si uac respondet. Sin vero nomina α υες et ἀξυε idem volunt, inter Hecataeum et Herodotum hic disserentiam intercedere dicere poSSumus. Nam apud Herodotum ἀξυε sunt Foet γε ' 191ὶ, cum fragmentum Hecata0 Mάζυας Nomades Dominet. Itaque nullo modo fieri potest, ut cum . Jacob inde, quod haec nomina sui similia

sunt, concludamus Herodotum hoc nomen ex Hecatae opere Sumpsisse. Immo vero si hoc facimus, discrepantiam inter eo tenemuS. Sed cum Verborum contextus non bene nobis traditus sit, nihil

qu08dam ortos esse, nullius nobis momenti Sunt, cum non SciamuS,

num oppidum illud ad Occidentem Tritonidis laeus sita fuerit ubi

apud Herodotum aratorum sedes sunt. Si autem Sic vertendum est, inde ab oppido Megas aratorii regionem incipere, eam disserentium habemus, qu0d Herodoto aratorum Sede a lacu UO-