장음표시 사용
161쪽
Oculis locustae similibus, rostro acuto , anceps , bellator perimens non natae semina prolis. Ichneuino AegyptiuS. Namque ilia erocodili ova arripiens, antequam ferinam in formam informe semen transeat, frangit comeditque. B. At ancem quare dicitur pA. Quandoquidem inferne pungit, labiis mordicaα Novi ego qui iuvenis graυis 1i mox serior aevi avolat implumis , terrarum plana Ulnqu S. Pappus cardui etenim Is prima aetate sedem retinet seminis rat hae excuss levis huc atque illuc volat, quoq o prinorum es catur spiritus.
162쪽
is, ATHENAEI DEIPNOSOPH. C. a.
Εσπιν αγαλμα βεβηκος ανω, τα κατάδε κεχρονος, ει ποδας εκ κεῖα λης τετρημενον, ὀξυ, διατρις αγθρωπους τίκτον ' κατα τρο πυγρο εν ῆκαστον ' kν οἱ μεν μοίρας ' ελαχον βίου, οι δε πλανωνται. eαυτο δ' εκαστος ἐχων αυτον καλεόδε Mυλάττειν. Ταυτα δ' ὁτι κληρωτικον ση μιαίνει , μεῖς ' λακρίνα cri , ἴνα μη πάντα παρα του Εὐβουλου λαμβα νωμεν.
Est saltia cum basis superne, tantia inferiora ,
a pis In pedes Persoriata, ocuta , trifariam homines pariens Per ianum unumquemque:
alia quidem sortes fortiuntur vitae, si errant. Unusquisque illam habet: sed iubeo ipsum cavere. Quo ripho significari vas cui sortes iniiciuntur, Vos ipsi diiudicate ne omnia ab Eubulo sumamuS. 72. Antiphanes vero in Problemate ait: A. Piscibus homo mustis rete suum iniecerat, O spe sublatus , unam magna impensά sustulit peream. In qua frustrato mugil alium illi parem
adduxit volens erum sequitur perca melanurum. D. Mugil , homo, melanuru : quid escas nescio:
nihil quippe dicis A. At so perspicua dicam.
163쪽
Quidam rem suam cum dederit, possquam dedit, nescis quibus dederit, ne ipse quidem habens quae non indigebat.
sive, quae ipse dedit. B. Qui dedit, non dedit; qui non habet, habe,' Horum nihil percipio. A. Atqui id ipsum
dicebat griphus. Quae enim nosti, non nos nunc, nec quae dedist, ne quae procissis habes. Tati hoc erat. . Proinde O ego quemdam Proponere griphum vobis vesim. A. delB. Pinna, mulius . duo pisces vocem habentes , multa loquebantur. Quibus veri de rebus , O cum quo loqui se putabant, non loquebantur nihil enita percipiebat quisquam eorum qiarbuscum loquebantur. Igitur secum ipsas multa loquentes ambas Ceres perdidit.
164쪽
η τά g ms A. Desunt vulgo verba unci inclusa.
ne inducit riphos proponentem ii hunc modum, quos aliquis sic solvit. Nempe illa dixerat:
S. Geminea es natura , sinu complexa puellos, qui muti claram non silant edere vocem, trans sola terrarum , trans salsi gurgitis undas , ad quoscrimFe ohint. Datur hos audire remosis et O tamen haud uUis contingunt pulsibus aures.
Quae soluturus aliquis, haec dicit: B. Natura , quam tu dicis , haec est civitas:
ea Oratores nutrit tamquam liberos. Hi clamitantes , transmarina munera ,
Assaracos Maesus, itemque ex Thractari iti attrahunt Atque illis interea a ea pascentibus sese, 6 conviciantibus, plebs misera , nil aspiciens, nil exaudisns. S. At mutus, o patam, qui seret, . per Deos l
165쪽
ροτατον; καὶ ταν μεν πειν, τι σέδηρος , και ε- ρειν τουτου λόγου παν αποδειξιν. διότι τουτω παντ
ώμην vulgo esunt duo verba sequentia a Deest viilao ταῖτα : ex ingenio adiecit rotius. 3 φασὶν S. A. 4 αυ- ταις edd. I τὴν ρμφον ed. Casau b. 6 is inter lineas inms A. si mo iterum. Scribuntur autem haec in editis tamquam versus , sed plerique vel laceri vel abun lantes vel mi sere claudicanteS.
orator, ni ter iniuriarum convictus pB. Atqui satis curate tenere me equidem putabam quid diceretur. Ergo tu expedi. Dein inducitur Sappho griphum solvens in hunc modum: S. Natura quam foemineam dixi, epistola est: proles, quam secum fere sinu sunt li&nae; quae fabulantur quamvis longe absentibusqάbusfibet: alter vero, quamquam assans ProPe, illas legentis nullos extrudis sonos.
4. Diphilus vero, in Theseo, tres aliquando, ait, puellas Samia feriis Adonidis in compotatione griphis luendis sese oblectasse. Quae cum sibi invicem proposuissentariphum, Quid est omnium validissimum ' unam ex illis dixisse, ferram suaeque sententiae hanc adi Esse rationem, quod huius ope omnia sociant homirus , O
166쪽
οούσσουσίν τε ' κα τεμνου , και χρῆν εἰς παντα. δευδοκιμουσα δ' ἐπάγειν Τ ταν δευτεραν, φα-σκειν τε τον χαλκεα πολυ κρείττω εμιν ἰσχύν ἐπεια τουτον κατεργα μενον και τον σίδηρον τον τῖοδρον κάμ,πτειν, μαλάσσειν , ' αν χρήζη ποιεῖν. τοι δε τρίταν αποφῆναι τεος σχυροτατον πάντων δε- δασκειν δ τι και τον χαλκεα σθενοντὸ πυγίζουσι τουτω Ἀχαιος δε ο Ἐρετριευς, γλαφυρος ων ποιη-της πιρι Τ τρο συνθεσιν, σθ' - η και μελαίνει τρο
κυρβι εν διπλω ξυλω. τον γαρ λευκον ἱμάντα βουληθεις ει τεῖν, ἐξ οὐ λαργυρα ληκυθος ξηρτητο, Σπαρτιατρο γραπτον εῖ κυρβιν, ' αντι του Σπαρτια-
ms. p. ad sequentia refert. 8 σθ' ταν edd. 9 ditis deerant novemdecim verba a priore κύρβιν ad posterius. Sed in praecedentibus Vix sana oratio.
fecerit, denique ad omnia eo tantur. Quae cum plausum tulisset pergens altera dixit, fabrum ferrarium multo esse validiorem p quoniam is alidum adeo ferrum tractans sectat molitatque , O qui itii fibulis ex eo consciat. Tertia vero adfirmabat, penem esse validi unum omnium; iam hoc robus fabri anum perforari. Achaeus vero retriensis, cum luculentus alioquin in structura sermonis sit poeta, interdum tamen dictionen suam obscurat, multa aenigmatice profert Verbi caussa in Iride fabula Satyrr-ca ubi ait Lithar rea ampulla ole suspensa erat ex Da tano scripto κυρβι, qui duplici ligno circumplicatur. Cum enimalium lorum vellet dicere , e quo suspensa esset argentea ampulla Damnum scutum κυρβιν striit, pro par
167쪽
rana scytala. Albo autem loro, quod scytalae circumplicabatur, inscripsisse Spartanos quae vellent, abunde docuit Apollonius Rhodius, in libro De Archilocho. Stesichorus ero, in Helena, lithar reum etiam pellavii mdixit Ion vero, in Phoenice sive Caeneo , Viscum quesectis dixit sudorem ubi ait: Me quidem sudor quercuum, O longa virga nutrit, O Aegyptiae lino texta penula, capiendis feris pessica. s. Theodectem Phaselitam, ait Hermippus in libris De Isocratis discipulis, ad inveniendam solutionem propositorum riphorum fuisse solertissimum atque ipsum etiam aliis riphos ingenioso proposuisse : velut illum de umbra. Dicebat enim , esse at Liram quamdam, quae circa ortum suum interitumque sit maxima tempore vero summi vigoris, minima Verba illius haec sunt:
168쪽
In rerum natura, quotquot terra nutrix fert; quotquot mare, atque adeo nec inter homines Πquid est, quod membrorum habeat incrementumsmiti uie. Ortus namque principio maxima ea res es;
medio vigore parvi senectute aurem in ipsa, magnitudine ac specie maxima rufus. Idem in Oedipode tragoedia, rem 6 noctem talis aeniagmatis involucro significavit: Sorores geminae, gignit quarum altera semper alteram, O inde parens fit filia nata vicissim.
Callisthenes, in Historiis Graecis, narrat: 1 Arcadibus Cromitum sis Cromnam' obsidentibus, quod est oppidulum haud procul Megalopoli situm, Hippodamum sue Hippodamantem Lacedaemonium , unum ex his qui in oppido inclusi erant, praeconi qui ad illos a
169쪽
ηκοντι κηρυκι , δηλων ἐν Κνιγμήτην προ αυτου καταστα ν , απαγγελεῖν τῆ μητρι, λυεσθαι το γυ- να- λχ μερων το ἐν Ἀπολλωνί δεδεμ ενον ως ουκb ετ λυ μον εσομ ενον , αν αυτας ' παρελθωσι. καὶ οια ταυ ς της γνωμης μηνυε σαφως τὸ μηνυμα αυρο γαρ εστιν ἐν τω Ἀπολλωνίω παρα τον του Ἀπόλλωνος θρονον δια γρα ης απομεμ ιμ ημενος Λιμος, εχων γυναικος μορ ην. ανερον ουν γενετ πασιν, ἔτι δεκα μερας τι καρτερησαι δυνανται οἱ πολιορκου- μενοι λα τον λιμον συνεντες ουν οἱ Λακωνες το λεν
Θεν, βοηθησαν κατα ταχος ' τοῖς ἐν τῆ Κρωμ ν
ολλοι δε γριέων και τοιουτοι τινες εισιν , ιον
ουτω συγκολλως, ωστε συναιμα ποιειν.
σάν τι παρελθ. edd. ' κατα κράτος edd. cum S. A. I πυρι- χαλκον Vulgo una Voce.
Lacedaemoniis venerat statum in quo essent res oppidi aenigmate significantem mandasse, nunciaret matri, ut solveret intra decem dies mutarculam n Apollinis templo vinctam nee enim amplius fieri posse ut solvatur, scillos prae-urmisissent. Duo dicto perspicue declaravit id quod illis nunciari voluerat. Est enim muliercula illa Fames, cuius imago in Apollinis templo muliebri forma picta iuxta Dei solium suspensa erat. Quare perspicuum erat omnibus, per decem dies adhuc famem tolerare posse oppidanos. Quod quum Spartani intellexissent, auxiliuinferre Cromniis festinarunt. α76. Sunt ero multi etiam riphi similes illici
Vinum id igne aes viro adglutinantem ita tenaciter, ut ferent consanguinei.
Quo significatur admota cucurbitula. Tale etiam illud
170쪽
μωμενον ανδρα μη ἐριδαίνειν. πυρ γαρ, ο Θυμός' ἡ δε
Deest et edd. Immo Πολιτ si ας Dei vero μνημονιυων malles. 3 At apud Plat. 4 η' ου apud Plat. Forsan iungi utrumque debebat.
Panarcis est, ut ait Clearchus in libro De Griphis , nempe: Feriis ligno ne ligno in entem avem nec avem vir nec vir lapide nee lapide. Nam horum unum est ferula, ait rum vespertilio, tertium eunuchuS, quartum UmeX.
Cuius riphi etiam Plato meminit quinto libro Legum, immo, quinto De Republica Lubi ait, philosophos qui in
nuntitis anibus versantur , similes esse eis u in auras conviviis quid potissmum sequantur ambrgunt, O illi puerorum aenigmati de iactu eunuchi, O de vespertinione, quo etiam signi cant quo frumento , O ubi sedentem illum ille ferient. 7. Talia sunt etiam Pythagorae aenigmata, ut ait De metrius Byzantius, quarto libro De Poetis. Cor non comedendum id est , animum curis non excruciandum. Ignem gladio non fodiendum id est, iratum hominem non