Deipnosophistarum libri quindecim;

521쪽

loquens, ait: γγ Postquam Una enRVigariunt. yxiochus Alcibiades in Hellespontum , Abydi uxorem duxerunt ambo Medontiadem Abydenam, cum eaque habitarunt. Dein illis nata est filia. quae utrius esset ignorare θ profitebantur. Et postquam haec quoque viro matura fuit, cum hac pariter concubuerunt: ita quidem ut Alcibiades, quando illa utebatur tamque habebat, Axio chi diceret esse filiam; sin Axiochus, Alcibiadis. ia Comice etiam traductus est ab Eupolide in Adsentatori-hus, ut immodice mulierosus, his verbis:

A. Alcibiades e mulieribus egrediatun B. Nugaris. Nonne domum ibis , tua mare ruam exercebis uxorem p

Etiamque Pherecrates ait:

522쪽

ν αὐτῶ ms. A. Deest vox s. D. Cum vir non sit Alcibiades, ut videtur , mulierum nunc Ommum vir est.

Spartae Vero tum versaretur , Agidis regis uxorem corrupit Timae. m. Ob idque facinus reprehensus a nonnullis Non bid ni catis E se cum ea coneresum, inquit; sed ut, qui ex se nasciturus esset filius, Partae regnaret, Π eque porro ab Hercules ortos dicerent reges sed ab Alcibiade. Idem exercitui praefectus secum circumducebat Laidis Corinthiae matrem Timandram Theodotam meretricem Atticam. 49. Postquam in exilium esset missus, Hellespontum sub imperium redegit Atheniensium, .ampliu quinquies mille Peloponnesios capros Athenas misit. Deinde in patriam redux Atticas triremes frondibus .fasciis lemniscisque coronavit captivasque naves ac rostoliis mutilatas, ad ducentas, Quis navibus religatas ducens,

523쪽

uti γι κεν των κλείθρων του 1Iειραιεως προσετρεχεν

λευς, καταθεμενος οὐ πάτριον τρίβωνα , την ΙΠερ τι-

hippagines spoliis Marmis Laconici sin Peloponnesi

cis repletas , portum intravit triremisque, qua vehebatur ipse, usque ad Piraeei claustra purpureis expansis velis provecta est. Tum, ubi intus fuit rem6sque sumserunt remiges, Chrysogonus Pythica lota amictus, classicos numeros modulatus est mallippides vero tragoedus sceniam stolam indutus, imperia remigibus dedit. Quare non illepide aliquis dixit : Nec duo Lysandros ferre posset Sparta, nec duos Alcibiades errent Athenae. Imitabatur auten Alcibiades Pausaniae Medi sinum; Tliarna-hagi ambiens benevolentiam persica induebatur stola, Persicam addiscebat linguam, sicut olim Themistocles. O. Duris Vero, secundo Qvicesimo Historiarum libro scribit: Pausanias Spartanorum rex , deposito pa-

524쪽

κο ἐνεδυετο στολην. ο δε Σικελιας τύραννος Διονυ- σιος ξυστίδα και χρυσουν στεῖανον εχτὶ περόνη μετε- λά Ἀβαινε τραγικον Ἀλεξανδρος δ)ως της Ἀσίας ἐκ

trio palliolo, Persicam induit stolam Siciliae tyrannus Dion rus pallam scenicam, auream coronam cum fibula sum sit tragicam Alexander, postquam Asiam subegit, Persicis usus est stolis. Sed cunctos superavit Dem trius. Nam calceamenti genus, quo ille usus est ingenti sumtu erat paratum quippe quoad fabricae formam fere cothurnus erat, e coacta purpura sue, coacta lana purpurea pretiosissima paratus, cui multam ex auro arietatem , tam a parte posteriore, quam ab ant riore, inserebant intexebantque artifices Chlamydes eius fuscum quemdam habebant coloris nitorem: , ut verbo dicam , coeli polus eis intextus erat, cum aureisssellis, duodecim signis. Porro fascia erat auro distin-dita, quae pileiam purpureum ita adstringebat, ut taeniarum extremae fimbriae in tergus dependerent suum-

525쪽

que Athenis Demetriorum solennitas celebraretur, in proscenio pictus erat Demetrius, orbi terrarum insidens. α Nymphis vero Heracleota, sexto libro Historiae Patriae , scribit is Pausanias, is qui ad Plataeas Mardo- Irium proelio stiperavit, missis factis Spartae legibus institutis, totum se insolentiae tradens , cui circa By- Eanti Um Versaretur, aene a craterem iis consecratum, quorum templum ad freti est introitum , qui crater hodieque exstat, eum ausus est ita inscribere quasi ipse dedicasset, ob luxuria in insolentiamque sui prorsus oblitus hac incisa scriptura

Hirtutis monumentum posuit si Neptuno Pausanias, Graeciae princeps late patentis, Pontum ad Euxinum , Spartanus genera , filius

CDombroti , antiqui de Herculis prosapici us I. Luxuriosu quoque fuit Pharia Lacedaemonius,

526쪽

ξενικως και μαλακως ' λοπι ου ηδ νατο τον οικοι βίον πομενειν, αλλ εσπουθασεν αἰεὶ δι' ακρασίανεξω διατρίβειν και αραντίων πρεσβευσαμενων πεθισυμ μ αχίας, σπευσε συνεξελθειν ' αὐτοῖς βοηθος - Ἀκῶ ι γενόμ ενος, και ἐν in πολαμ αποθανων, ουδε τα- φης κατηξ οὐ θη, καίτοι αραντίνων πολλα χρηματα, υποσχομενων τοις πολεμίοις ara του ανελεσθαι αὐ- του το σωμ α. Φυλαρχος δ' εν ῆ δεκατη των Ἱστο-

xit refert Theopompus His Loriarum libro quadragesimo, voluptati ius ita lascive profuse usus est, ut eam ob causam Siculus magis, quam ob patriam Spartanus esse existimaretur. α Libro secundo vero inuinquagesimo scribit , Archidamum Lacedaemonium, spreta Vitae ratione patria, peregrinis mollibusque moribus adsuevisse. Itaque domi, inquit, vitam agere non amplius sustinuit, sed propter intemperantiam semper extra patriam transigere vitam studuit. Quare quum Tarentini legatos misissent qui auxilium peterent, continuo cum illis proficisci opem laturus properavit ibique in bello vita functus, ne sepulcro quidem honoratus est, quam Vis magnam pecuniae vim hostibus promisissent Tarentini, Ut auferre coi pus eius humareque ipsis lice

rei. α Phylarchus vero, decimo libro Historiarum, ait,

527쪽

λεα γενεσοαι 1σανθρο, τρυzη παντας τους καθ εαυ- τον περβαλλόμενον. ην δε και πλου τιος, καὶ καλος. Ἐν δε τη δευτερα και κοστη ἡ αὐτος, Ιτολεμαιον, Ptolemaeus ecpησιν, τον ευτερον niγυπτου α λευσαντα , παντων phus σεμνοτατον γενόμενον των δυναττων, και παιδείας τινα και αλλον και αυτον πιμεληθεντα , ουτως ξαπατηθ αι την διανοιαν και δαῖθαρ αι an της και- ρου τρυῖῆς, ωστε τον παντα χρονον πολαβεῖν βιω- σεσθαι, και λέγειν τι μόνος ἄροι την αθανασίαν. κα

πο ουν ἐρράισε ' και κατειδεν ' διά τινων πολαμυ-

Τhracum illorum, qui Crobri vocantur, regem fuisse I anthen, qui omnes suae aetatis gentisque homines luxu antecelleret: fuisse alitem opulentum formosum. Idem libro vicesimo secundo scribit Ptolemaeum secundum, Aegypti Regem , omnium principum praestantissimum, humanioribus disciplinis si quis alius eruci itissimum, importuno luxu ita mente captum fuisse, corruptum, ut sempiternam 1 bi vitam fore somniaret, a se uno repertam esse immortalitatem iactitaret. At postquam per plures dies articulari pedum morbo fuisset cruciatus ubi melius aliquanto se trahens per fenestras conspexit Aegyptios iuxta flumen sparsim in arena decumbentes, prandentesque, .cibum qui forte adesset carientes O me miserum, inquit, qui non sim horum unus s

528쪽

Λάκων αποστας της πατρίου διαίτης , συνειθίσθη ξενικως και μαλακως ' λοπι ου ηδυνατο τον οικοι

iat refert Theopompus Historiarum libro quadragesimo, voluptatibus ita lascive profuse usus est, ut eam ob causam Siculus magis, quam ob patriam Spartanus esse existimaretur. ti Libro secundo vero inuinquagesimo scribit 1 Archidamum Lacedaemonium, preta Vitae ratione patria, peregrinis mollibusque moribus adsuevisse. Itaque domi, inquit, vitam agere non m-plius sustinuit, sed propter intemperantiam semper extra patriam transigere Vitam studuit. Quare quum Tarentini legatos misissent qui auxilium peterent, continuo cum illis proficisci opem laturus properavit: hique in bello vita functous, ne sepulcro quidem honoratus est, quam Vi magnam pecuniae vim hostibus promisissent Tarentini, Ut auferre corpus eius humareque ipsis liceret. α Phylarchus vero, decimo libro Historiarum, ait,

529쪽

Τhracum illorum, qui Crobba vocantur, regem fuisse I anthen, qui omnes suae aetatis gentisque homines luxu antecelleret fuisse alitem opulentum formosum. Idem libro vicesimo secundo scribit Ptolemaerim fecitndum, Aegypti Regem , Omnium principum praestantissimum, humanioribus disciplinis si quis alius eruditissimum, importuno luxu ita mente captum fuisse, corruptum, ut sempiternam sibi vitam fore somniaret, a se uno repertam esse immortalitatem iactitaret. At postquam per plures dies articulari pedum morbo fuisset cruciatus, ubi melius aliquanto se habens per fenestras conspexit Aegyptios iuxta flumen sparsim in arena decumbentes, prandenteSque, .cibum qui forte adesset carientes O me miserum, inquit, qui non sim horum unus s

530쪽

Lii. Ιε - δε Καλλίου και των τουτου κολάκων θά- ξ

του , νωθέν αναλα βων διηγησομαι. , τε το πρωτον εἰς Εὐβοιαν στρατευσαν οι Περσαι, τοτε, ς απιν, Ἐρετριξυς α νηὶ Διομνηστος κυριος ἐγενετο των του στρα τηγου χρηματων. τυχε γαρ ἐν ἁγρήτω κείνου σκη- νων, και τα χρηματα εἰς ικημα τι θεμενος λ: οικίας. τελευτησάντων δε παντων , διελαθεν χων ο Διομνηστος το χρυσίν. ἐπιι δε πάλιν ο ταν Περσαὶ βασμλευς απεστειλεν ει τρο ρετρειαν στράτευμα , προ ταξας αναστατον γενεσθαι ποιηται Ἀρο πολιν εικο- τως πεζεθεντο σπι χρηματων ηὐπορουν οι υν καταλελειμμενοι της του Διομνηστου οικίας , παρ 1ππο- νικον τον Καλλίου , τονἈμμωνα ἐπικαλουμενον , I

et De Callia vero auius adulatoribus iam in superioribus quidem verba fecimus sed quoniam de eodem nova quaedam tradit Heraclides Ponticus in libro De Voluptate, a capite repetam narrationem. Quo tempore primam expeditionem in Boeotiam suscepere Persae, tunc, ut aiunt, pecunia omni S, quam habuerat dux copiarum Persicarum , in potestatem pervenit civis Eretriensis cui Diomnest nomen erat. Nam in illius praedio tentorium suum fixerat imperator, pecunias in conclavi

quodam aedium deposuerat. Postquam igitur in eo hello omnes Persae riui Eretriae fuerant periissent, in

sciis aliis in possessionem pecuniarum pervenit Diomne- stus. Deinde Vero quum novum exercitum Eretriam mitteret rex, At mandato ut Oppidum funditus deleretur res suas , ut consentaneum erat, locuples quisque asportavit. Igitur qui superstites erant ex Diomnesti familia, pecunias illas apud Hipponicum Calliae fi-