장음표시 사용
141쪽
illa detrimento futura esset. Atque Spirensi
conuentu cum Vrgerentur de et priora valde dura S leniora at liquarentur, Coniunαν
et Principes quidan refragari manifesto non dubitarunt, testanteSpublice talibus de cretis quae fraudi esse possent progressioni ,hus doctrinae veritatis coelestis, se non assenis tiri necpiis teneri velle Horum primus fuit opt. 8c excellentisi pietates Illustriss Prinis ceps Iohannes Dux Saxonum. Adhaese irunt peis ciuitates potissimum duae Norim, hergarat' Reuttinga. Et fuit ista origo at pcausa nominis 8c coetus eorum qui sunt apopellati protestantes Solenni autem Iuris publici obseruatione res illa a 'ad scripto exposita, e postea missis ad Imperatorem Rom. Carolum . legatis, subiectissima iis gnificatione indicata est. Qui legati illum in Italia conuenerunt peraegerunt Papud ipsum
mandata, aduentantem ad Imperatoris tituo Ium coronationis augusto ritu adipiscenodum Mobtinendum a Pontinc Romano. Sane rediens mecum in memoriam earum reo
142쪽
118 VI Τ A PHILIPPI rum quae illis temporibus gestae fuerunt, non possum non vehementer succensere quibus isdam, qui ignari omnium quaedam tunc dicta
atque etiam scripta Philippi Melanchthonis
nunc contra ipsum colligunt atque proseo runt. Quo tamen nihil fere aliud consequutaritur,qUam Vt inhumani vel potius impii od sui nefariam acerbitatem patefaciant. Vt in mari procellis ventorum commoto fluctus multiplicantur, sic inceptiones inusitatorum augescebant. Et de dogmatibus disputatiooiaeSquorundam erant alicubi horridiores, ct consilia animosa atque est inata actiones ppraecipites. Neque quod Medici praecipiunt, cauebatur, ne indigesi a adhuc atque cruda agitarentur impellendo. Quae animaduerotens Θ perpendens Philippus Melanchthon
non poterat non pietatis prudenti attentiora ne metuere, quorsum illa euasura est ent. Ilaisque si quid suscipi moueri* cognoui si et turis Bulente aut saltem audacter, valde perturbavi hatur, autoribusu irasci Z aduersari illis solebat Non rem interdum improbanS,
sed intempestiuam aut praeposteram ratioranem repraehenden S, eorum praesertim qui alacritate quadam nimia delinquerent,& exisultando laberentur, ei viam nondum tritam ingrediendo nonnusquam aberrarent. Cum
ipse non modo veritatis sed simplicis huius 5 pus
143쪽
MELANCHTHONIS. DyΘύ purae esset amator, Sc tricquid abhorrereta doctrinae directaec plana Veluti 1a, receis dereti a proprietate disextae perspicuae tam expositioni S Uaim Xplicationis, id ais gnopere fugeret. Fontem autem doctrinae integrae4 sincerae in Ecclesia, unde ea hauis riretur Universia, praeter facra literas nullum
aperiendum admittendum*cumic sciret Scinprimis defenderet, Osrinam nihilomiis nus quasi deduci, ut liquido fluminei sine
ambagibus manaret, per consentientem ano
liquitatis piae ait religiosae explanationera tanquam alueum debere statuebat. Cum igitur intempestiuae vel etiam importunae nouitatis quasi eruptioneS, quae nouorum quoque certaminume distracstionum malo urum causae essent, neutiquam illi placerent, tum foederibus deuinctas coniunctiones rearmorum communitatem implicari in nego ilium religionis S specie mirificum,ac reipsa periculosum esse intelligens, curis grauissi umisa maxima solicitudine afficiebatur de
talium consiliorum atque actionum euentu Non autem temporibus, personiS, occasiois
nibus, ipsisP adeo negotiis atque rebu peris spesiis, distinetis, exploratis, omnia quae diis cuntur confusa atque obscura esse necesse est. Qualia sunt partim obtrectantia honis e maledica,partim scurrilia atΨ nugatoria, Partim
144쪽
partim etiam calirmniis Sc mendaciis refer ra scripta quorundam, quae hi temporibus euolant tanquam monc dulae aut sitarn ecmagno numerora stridore ingrato, , si quid adhuc reliquum est boni, illud carpentid perimunt, Sc omnem spem fruditiosorum tractatuum praecidunt linisi reprimano tur aut fugentur, quid futurum tandemisse existimandum sit, non libet dicere, lac hoc ipsum relinquo unicuic cogitandum, ex ad PerteXendam narrationem redeo. ocetis iam anno Illustriss Princeps Philippus Laiadgrafius Haseiae pio consilli ci studio laudauhili perfecit, ut Marpurgi conuenirent priomarr do 'ores Ecclesiarum Saxonicarum &Helveticarum e suarum. In quorum num eviro Philippus quoc Melanchthon fuit. Et est in illo congressu de capitibus praecipuis ovictrinae Ecclesiasticae tractatum, ac de laesrisci quidem plane consensum, de nullo austem tunc sane iracunde litigatum, aut in constrouersia alienatis odio animis discessum. Cclebrauit nominatim compellando eo qui tunc conuenerunta elegant in epigrammate Euricius Cordus postea inter ali a diro Erant autem omnino ante oculos ex inter manus multae ec magna dist cultates illo tem,
P Ore, caerumnos Resipub. 8 Ecclesia aD si 'a Nam et hellorum undi furor ino
145쪽
flammabat cir 8 de Religione crescebant discordiae, ct multa loca famae pestilentia
erant infesta. tiar de aliorum narrationiis bus pol crunt ab ijs, quiscr aetatem non meae minerunt, cognosci. Cum autem Turciis cuSeXercitu , qui ad oppugnationem Vs urbis Austriacae Viennae processerat, virtuae
te praesidij, cui praefectus essc Illustris Minus& fortissimus Princeps Philippus Rupcrti
F. Philippi nepos, Palatinus, de conatu cspe potiendae urbis depulsus , in qua capicnis
da omnes Vires peSP sia fuerat expertus :Hic igitur cum foede vastata Pannonia dis cessisset, ut nihil amplius eo quidem te mapore esset Germaniae ab illo periculi Et iam antea tentati omnibus i fortuna undi aduersante , Franciscus ex Gallorum quamuis duri conditionibus pacem cum Imperatore Carolo fecisset Minter hos potalentissimos Christiani nominis Principes reis conciliata gratia videretur Ita igitur tanαdem primum in Italiam ad Pontificem Ro imanum veniendum 8ἱ inde in Germaniam progrediendum Carolus statuit, si quo mois do praesens quod operae precium esset effice Gre, o laboranti Reipublicae conturbataeUEcclesiae opem ferre possct In qua parte occonsilia ipsius rectara veras rationes fuisse muli vel plurima potiu sunt argumento.
146쪽
Sed obstitit nimirum Caroli egregio propositoic eximiae Voluntati, impedivit' promgressionem ad salutem Z dignitatem Reip.
in fatalis mutationi articulo, cum homianum pertinaciat effrenata saeculi licentia, tum tantae iampridem facta labes,ac re sues que adeo vel conuulsae vel certe inclinatae, ut tanquam Uinosum aedificium sarciendo tegendo instaurari non possent, sed siue neta glecta concidere illas, seu demoliendo &extruendo denuo restitui in pristinum locum oporteret. In quo quidem quanto mora fit diuturnior, tanto vel grauiore horribiistior ruina, vel demolitiora reaedificatio lais horiosior atque molestior est futura. eorum illa tum spe eo P animo in Germaniam venire voluisse Carolum Imp. cur dubitare aliqui velit, caussam non reperio. Indioctus igitur conuentus fuit qui ageretur Aum gustae Vindelicorum anno Christi M. D. XXX.
Quo tandem Carolus accessit Idib. Iunq, cum illic ordines Imperii iamdudum praesto essenti in 43s primus Illustrisse. 8 opi Prinis ceps Iohannes Dux Saxonum 8 Septemvir,
qui Θί anteac modo honoris causa nominavitus, similiter ut deinceps nominetur, narravitionis series 8 res feret. In huius comitatu
inter Theologos fuit Philippus Melanchisthon. Acta res sic est, ut plerique suspicam
147쪽
MELANCHTHONI S. 123 rentur, promisi, quaedam Pontifici Romano v fierent, operam dari. Itas Vehemenister obiurgatis illis , qui tanquam desertores veteris religionis pene seditionis insimulaὰ bantur, A Varia aggres Sione eorum animis tentatis, inio inter hos etiam ipso quae dam adhuc controuersia essent,iussi sint om nes scriptis sententiam suam demonstrare. Tum informata quaedam summa fuit doctriis nae niuersiae quam profitebantur Sc sequeis hantur Ecclesia Saxonicae Sc cum his conacordantes qua post diligentissimam considerationem compositum est scriptum compraehendens capitibus aliquot expossiis tam Mexplicatam doctrinam illam uniuerasam, opera studio PS cura at immenso lais
hore Philippi Melanchthonis. Quo scripto
contentionibus disputationum agitatae quaevistiones variae, cum ordine dispositae tum a Caesertione simplice ct aperta illustratae definitataec sunt. Vt ab hoc tempore certaec expli tacata ratio doctrinae coelesti Veritatis uno scripto exposita coeperit extare. Quia autem de hac consentientibus Principibus eccillotarum consortibus suo nomine commemorari placuerat, quid ec Verum esse persuasum liata herent,rac in quibus tuendis defendendissipperseuerandum esse statuerent, Confessionis
titulo scriptum illud Carolo Imperatori fuit oblam
148쪽
P M PT I P i et oblatum Maluerat hoc Philippus non Priniscipum e eis adiunctorum nomine edi, sed docentium, qui Theologi vocantur. Nam re magis decere istos talia disserere,ic auto ritatem illam potentiae quasi liberam reseraeuari utilius esse iudicabat. Sed obtineri id non potuit, quod actionem illam splendidio rem fore subscriptis istis nominibus eristia maretur, c aliis quoque de causis, ut hoc fieis
ret, Videretur mehUS . Propositae autem fuerant complures descriptiones, quaedam etiam admodum Verbosiae. Nam qui in causa
hac coniungebantur, ii iusserant suos quique Theologos aliquid conscribere. Quae legenoda cognoscenda; erant Philippo. Qui non
ille quidem de eorum, qUae asserebantur, Veraritate ambigebat, neque incerta mulio P mionus falsa defendi putabat Sed quanquam 5c
sacrarum literarum autoritate e consensu religiosiae pictati ab initio ea niti sciret, ne agendo tamen optima causa in tanta rerum perturba isone es hominum tam insolentia quam ferocia ais etiam arrogantia, laedereotUr, ne qua in parte negligentia aut confiis dentia peccaretur, solicitera anxie metue αhat. Cumc onus totum ipsi impositum es.se te ab eo sustineretur, cura raudatissima afficiebatur, ne quid committeretur, quo resua ad Deum conscientia vulnerari, o bona ad ho
149쪽
MELANCHTHONIS. Iasad homines violari existimatio, Θ Reipubis
Iicae pernicies incitari videretur. Ipse ego inter tales cogitationes non modo suspiranistem sed profundentem lacrimas conspexi, ct pietatis atque prudentiae cum iustissimas querelas, tum grauissimos sapientissimos sermones illius audiui. Haec quibusdam se, curioribus displicebant, Θ Martino Lutero indicata inflatius, quandam epistolam exopresserunt, qua increpari timiditatem Philipispi, ut iactabant ille non dubitaret. Eam pad inuidiam ipsius circumtulerunt, CUm maingis laudationem illa quam vituperationem
Philippi contineat. Sed nescio quo pactio huius viri dicta 5 fasia omnia perpetuo, quasi signum quoddam proposita fuerunt, ad quod dirigeret veluti sagittas calumniaarum 8c obtrectationum leuitatis improbitas. In arduis autem 5c non carentibus praesente discrimine negotiis circumspeetionem atque etiam timorem, qui culpat, Et nimirum imo probatur praeceptum veteris poetae Graeci censentis deliberationes saepe est repetenis das, Iubentis se consultare hisic te perpenodentes ea,quae in mentem ipsis venerint, suboiecta memorabilis sententiae verissima ratione: Quod damnorum esse maximorum austores soleant praecipites, &qui impetu quo dam vehementiae efferantur De quo nos
150쪽
11s ' H I a P p in i litidem quasi dimicare disputando non volumus. Atque Utinam festinatione proterruuitatis nostra quoque aetate non confirmata aliquoties esset praecepti illius contemti aut refutati admonitio, vel non altem deinceps accepto detrimento , quam praeclara haec ecfalutaris sit, intelligatur Non grauabatur Philippus quoscunque accedere S de rebus illis tantis quid sentirent cognoscere. Non
etiam Verebatur cum aduersariis colloqui. iniae, cum fierent ab eo optimo animi, nerique nocerent causis ac potius valde prodes osent, non tamen effugerunt criminationes e Iam amicorum, parum recte de his existimantium, Vel ardore quodam cupiditatum suavirum, Vel minu persipectiae rei indiligente consideratione. Qtiinetiam si qua ad aliquos
Philippus Melanchthon scripsisset liberius minust acerbei accusatorie de hs negotiis,
quae tum disceptabantur, ea conquiri atque proferri ad inuidiam illius . Ac fuere iriscumlatae literae ad Legatum Venetum scriopiae, quae in Senatu Venetiis nec non Romae recitatae fuisse dicerentur. Sed omnia ista fortiter contemsit Philippus Melanchthon acquiescens in recta bonal conscientia , ocnequaquam inflectens consilia actioncsci suisa ad aliorum sententiam ac voluntatem, sed