Donati commentarii quem usum habeant ad illustrandam singularum Terentii vocum corruptelam

발행: 1854년

분량: 68페이지

출처: archive.org

분류: 문학

51쪽

esl, ut sis: Non est quoia tibi vir videatiar esse, hi ne

Atque ex huc quum prop0Sui Scholi firma sponte intelligitur, quo me iure eiu sinem decurtatum es Se dixerim. Nullum enim Si quid vide compurationis cum Pythiuilis verbi ansum praebet Andriae ille vel SuS: V, 2, 16.)Severita inest in vultu atque in verbis dessed qui in illa subula praecedit versu 1b: Ctim faciem xii 4 ridetur esse quantivis reliad Pythiadis loquendi ristionem illis Strandam tam aptu Se St, ut eum putiSSimum ad Scriptum sui S Se haud impr0bubiliter coniicius. Num in eo qu0que videtur apparet, quod quemadmodum uti. IV, 4, 1 fucete, Hec. IV, 4, 24 modeste, sic Andriue illo versu scite dictum esse Donatus ob Serviit. Qui Si eam rem longiis pei Sequi volui S Set, Sine dubi similii eorum quae in Eun V, 1, 23 Scholio eXStunt, in Andriue scholio legeremus velut Scite locutus est, non enim est quantivis preti inquit, sed videtur. Quodsi non est inutilis additamenti Speciem prae Solari , idendum erit de versu, qui eiectis illis verbis toto pede deficit Benileius quae vocem Sub ictu ponendam eSSemoliet Sutis fieret illi pinioni inSerto autem, Sic quidem Vid situr: tum autem quae eius c0nsdgntiust quae tum autem particularum copulati apud Terentium hic

illic reperitur. cf. I, 5, 34 Eun. II, 3, 11; ec. II, 1, 14 )Sed Bentleius legem de verbi quae empha Si notantur Sub ictu collocandis ad Severiorem pauli 3 0rmum aliquoties exegit. Quomodo eniin, Si Vera SSet, defendero verSus

quales Sunt Ad I, 1, 10 et 11: Fg qui ii in rediit silius quae c0gitolouibus nunc Sollicitor rebus leius dein subulae III, 2, 17

52쪽

Tum utile ut Syrum impulS0rem, vah qisibus illum

DO Xemplo apparet, quod Supra uituli. Simile quid ac lumes Se videtur And. I, 1, 124: Tute ipse his rebus sinem praescripsti pater D0natus in lemmate habet: ιιι his rebus flue/n, quae

erba per Se Spectata at gravi cauSSa non Sunt, cur de ipse v0ci interpolati0ne cogitemus. Accedunt autem Seholia, proXimae cenae . o P qui illae cenae . t ud Scripta quibus Donatu hunc versum cudem ne de cui lutuli ill Seruit. Quare haud Scio pia poeta verba eadem interp0ldii 0 ni contagione laborent, quae invasit Plautinae Trinu in mi VerSum 96, cui PS cum magia numerorum detrimento ut interpolatione additum esse iis cheliu d0cet in proleg. pag. 163. Sed remoto ipse X Andria ill versu, ne sume S de Senario, qui Servat praescripsti Syllaba desicit ad-Scita autem praescri 'Stali 0rma, Sic quidem: Tute his rebus suem prae Scrip Si Sti pater tam horridis numeri iussedit, ut nati Seum m0Veat. Ergo de alius vocabuli corruptela erit cogitandum, qu0d in Serto ipse in promptu erat mutare. Cum autem alius tum hice hoc et consimiles formas u librariis oblitterata e S Se Ou- Stat quare cum magna considentia librorum scripturam limhanc fuisse dicer licet: Tute hisce rebus finem prae Scripsti pater. Α, omni interp0lati0nis se suspicione Hiberum ' dixeris

53쪽

taui quam cum para Sito habitum Senibus refert ut praeter viginti minus,' quas cium ironii Sei 3nt. decem alia ex eis extorqueat. Sunt autem Getae verba haec: Uxori emunda ancillula Si tum pluscula Supsellectile pus St, opuS Si Sumptu ad nuptias, qu0rum prirnum Benti eius infeliciteri tentavit, insequentem aliter atque nunc fertur legi Sse videtur Donatus Nempe

Benti eius, libris sui qui omne tum autem pluscula praebent nimi addictus, ex eorum uno ancilla formam adscivit VerSumque Sic constituit: Uxori emunda uncillast, tum autem pluScula.

Sed ancillulae diminutivum 9pprime convenit Servi c0nsilio, quo Phormi0nem nil nisi tenui S Sima quaeque empturum S Sesenibus ad dandum difficilibus persuadere Studet. Hinc eiu Silem versu Pluscum VerSuSque 5 aediculae huc denique reserendum St, qu0d paruSi tu ob servi sullacium exsultans

ait V, 5, 10:

Ego me ire senibus Sunium Dieam ad mercatum ancillulam emptum dudum

quam dixit Geta.

Huc accedit aerni librorum auctoritas, in quibu neque ancillae sormae neque autem vocabuli, quod Priscianus item ign0rat, e Stigium ullum. Immerito critur entleius huic VerSui obstrusit autem, quod nisi ull0 alia ruti0ne lucro app0nere Sibi poterat. Nam in versum 1: Supel ctile opus St, opus est Sumptu ad nuptia SDUnatu annotavit Opus est subau litur, unde in eius libris Opu est geminatum non suiSSe apparet. Incredibile aneeSt, VerSum in eius t0to pede desicientem suiSSe, Veri Si millimum autem, alterum opus est, qu0d D0natu vult Sub audiri, alius ultorum vi dictorum Sedem OccupaViSSe quor Uin quidem unum e St, ' quod nunc ei Sum 60 gravatur autem,

54쪽

alterum haud dubia coniectura resuscitatur Fuit tu lo- nati libris: Uxori mundi ancillulast, uin pluscula Supellectile opus Si iiiiii autem Sumptu ad nuptia SQuemadmodum excentie suctum St, ut ad Scriptum Vocabulum in poetae verborum coniunctionem irrepSerit, germanamque Scripturum de loco moverit: Sic opus est, primo Supra Scriptum p 0St a librarii versu illatum est, cuiustum deleverunt utιlem in praecedentem ei Sulla migrare ius SerUnt.

Has deprehendisse mihi visu Sum Singulorum corru tela S, quae in noStro codice pr0pagatae a Donati libris abfuerunt. Quarum partem Benti eius intactam reliquit, partem tu ructavit ut ineliora in medium proserri pos Se pinarer. Alia ratio Si verSuum ad quo nunc Sum transi iuria S. Sunt ex eorum numero quibus flenti eius consimiles corruptela Bique eae Sunt, qua hactenu perSecutu Sum, praeter nece 8Situtem intulit. Saepi Ssime Donatus Terentianus versus alios aliis de caussis interpretationibus Suis immi Scuit, quo a Bent leto aliqu0tie re Spect08 SSe documento Sunt emendationes

inales habes And. I, 2, 23 edico , quod pro sabulae sed dico ex scholio ad eiusdam subulae III, 2, 15 ad Scitum est; ec. IV, 1, 22 de huc re quod pro eius versus in hac re exhibet scholi in ud Hec. IV, 4, 89 Ph. V 8, 23 haec illae, Servatum illud in sch0lio ad Eun. III, 5 54 subula suppeditante haecine. Quodsi Benti eius haec animadvertit, haut sacile dicas, utrum in mutandis versibus quos infra ponam Donati testimonia sibi delabi passus sit an ea videre uiuerit. An d I, 4 vvs. 7 et 8 hi sunt: Sed quidnam i Pamphilum exanimatum ideo, Vereor

squid siet

55쪽

opperiar ut sciam . nunc quidnam nec turba trist -- tuae adferat in quorum ' alterum mentietus inn0iat stus versus sic Iessendus est: Opperiar ut sciam numquidnam haec turbae tristitia adser31. Num tristitia, inquit turbam non urba tristitiam adferat 'Nondum enim turbam tillum riderat Mysis Pamphilum

conspexerat ambulantem solum nihil dum loquentem, sedem vim et incessu tristem et exanimalum esse facile coniectabat. Erso scire expetit numnum haec Pamphili

tristitia turbae quid praenuntiet II, 3 5. Sed si tu negaris ducere ibi culpam in te trunsferet Tam illae turbae sient. Bene factum quod Benti eius ex Donati in versum octavum nota numquidnam revocavit, male factum quod in huc emendatione non constitit Offensioni enim est in serSu, quem edidit Numquidnam haec turbae tristitia adferat conStructio, quae lyrico poetae condonanda abhorret certe a Sermonis quotidiani simplicitate. Sed sententiam quoque vix habeas quo defendas. Num quem MySi exanimatum dixerat, eius animi perturbationem Distitiam appellare non potuit. Exanimum enim proprie dicitur, qui recenii et gravi commoti 0ne gitatus, geStu t0tiuSque corpori m0tu

eam indicat And. , 1, 104 I, 4, 7; ec IlI, 5, 4 V,

3 7. tristis, qui prima animi gitati0ne Sedata maesto torvove pruecipue vultu non autem vehementi aliquo gestu

residuam sollicitudiuem prodit Arid. I, 1, 81 II, 3, 29; Ad. I, 2 2 ut 3. Atque talem Pamphilum Benileius n-Xisse sibi videtur, cum eum ambulantem aciat prorSus contra totius l0ci indolem Pamphilus recenti iniuria prae cep actu in cenam proruit, turbat vultu, rapid0 inceSSu, essii Suru in quaerelas, quemadmodum eia d. III, 2, 1

56쪽

et cognomini Servu Phocii; I, 4, 1 qui novo nunei 3 per territi similiter ac Pamphilus in Summo i Scrimine versantur Argutius igitur quam verius enti eiu S: Eae vultu inquit et

incessu tristem et exanimatum SSe coniectabat, in qua verborum coniunctione tristem prorSu Olio Sum e St. IITSi de exanimatum uapte natur eo nos ducit ut versus pro X imi turba perturbatione in S80 dicamus.

quam iuvenis ira doloreque Stimulatus primo vultu et inceSSui et Statim po Si querelis prodit tristilium autum nillil impedit, qu0minu idem qu0d aegritudinem ni e re putemuS, quam ancilla perterrita dominae parturienti immimere prae Sagit. uapropter Standum erit Bb hac librorum Scriptura atque a 0 nati partibu S, qui eam Servavit in interpretu-ti , ne Eun V, 4, 2 i ad Scripta.

Quasi ego quum dudum rogo m. quorum Versuum in enlleiana editione Specie haec St.

Sim. Quasi ego quam dudum rogem. Suo iure Bentleius introii mutavit in introivi VerSumque ut SuStentaret, inter modo et introiri prono inen est in Se ruit. Respondes in responde atque mihine iii mihi mutati0ne probandae n0n Sunt. Servius quidem Aen. XI, 373 explicans scribit Et iam tu Heia et . Num hortantis adverbium est hoc loco. Terentius etiam me SPOnde.

Sed 0ngius perSequi n0n opus est, quam facile a librario qui Terentianum exemplar non in Spexit reVondes in re-ερ sude mutari potuerit, quia Sic demurn Terentiana verba

57쪽

cum Virgilianis: Etiam tu . . . . illum dulce contra congruere videbuntur. Serviu nihil voluit, niSi etiam particulae vim explicare, de imperativo non cogitavit. Additent in Alius adhuc sisnisicut et est temporis adrerbivnmiit: VI, 485 etiam currus etiam arma tenentes restibi pro coniunctione ut X, 390 Vos etiam emina Rutulis cecidistis in arris. Quod si Servii testiinonium perdubium St, Donati unnotationem: Eliam tu hoc respondes deest annon ita comparatam S Se ipse enileius fatetur, ut qui haec Scrip Serit respondes legerit. Eo dei ducit nota lium aut hortuli est aut coniunctio, quam euileius in contrariam partem valere sui S Opinatur. Quis enim qui in Terentii illa locutione imperativum deprehendit dubitare potuerit, quin elium Sit hortationis adverbium 'Incertus utrum hortali 0 ni an coniunctioni vice ea particula sungeretur i demum haerere p0tuit, qui eam cum indiciitivo coniunctam vidit. Non autem caremuS Xemplis ubi etiam particulam, si hortandi vicinest, indicativus modus excipit. Tulia sunt Plaut. Trin. 113 Etiam tu laces Most 383 Eliu at silus Terentii ea ut II, 2 6: Eli4m cures Me rideat forte hic te patre aliquis exiens

quibus accedit delph. IV. 11:

'Eoo cavebo.

ubi Donatus Alium luces antique pro tace, sic in Andria Eliam tu hoc respondes pro res μonde Nulla igitur cauSSa St, ' cur istic cloquendi otionem cum Benileio ex Terentio elicinulli S. Versu non Benileius mihi Scripsit pro mihine, muta tioni S BuSSa non addita. Uuare monuisse sat habeo, libr0rum Scripturam bis apud Priscianum inveniri, qui I pag.

58쪽

id num eius color pudoris sionum tis quam indicat Fuernu riine removit, quippe quod D0natu lemmate non habstrui. Cui vel SuS 0rmae aliquid deesse Benti eiu recte coniiciens atque id Voculam alienae manu PS Se rutuSSio Scripsit

indicat. Huud mala coniectura ad verSum Su Stentandum, ad sontentiam non item. Vide enim Stomachantibu apprime convenire 9pparet e Eun. IV, 4, 3 Illud id os I sibi distorsit carnuteae Elin V, 1, 22: Vide amabo, si non cum vicis os mPudens ridetur. Eun V, 3, 19: Vident otiosus it si D s lucet cf. I V, 1. 4: ec, II, 1,

P, Phor. II, 3. 11 V, 7. 93 0u0d si Sim inis illiud ride

Suapte natUra Se commend3t, Omnem mutandi cauSSam aufert D0nati nota in Ad. IV, 4 9, ubi integrum VerSUm Servat. Di it enim: Erubuit, salva res est Nimis Paterna sententiu Et e contrario Simo in Andria num eius color iudoris . Sonum isquam

indicat Hst aut I, I, vss. 10 et 1 lentiolis sic edidit:

Quid quaeris Anno Sexaginta naturi ES, Aut plus ut conicioquam Scripturam implexi Sunt Beriali urdyus Griandris derdium. I iit pag. 37i et Mein 'Liu fragm. Om Graec. d. min. pag. 894. Sed Terentiani libri praebent aut plus orat conicio, , cui Scripturae nequeo metrum neque Sententia repugnat enim i quom adm0dum alibi tro uiam syllaba

59쪽

Dies tristini aut pitis eo in nax fui, Unde VerSUS AERUSS ab e S Se non poteSt Atque cibi Donatus Eo absolute ut alibi: Onnos sexusinia natus es aut plus eo ut coniicio.

Conristum in his exempli quae d0cument Sint, quam parum Benti eius nonnunquain caverit ne in idem vitium incideret qu0 optim Suo iure in veteribus magi Stris Saepe reprehendit, quibu germana p0etae Scriptura Sine ulla caussa oblitterandi nulla religio suerit.

60쪽

Praeter leviora nonnulla, quae quivi lector benevolii su-cile c0rrigat, in pag. 20 S. a sine 5 ante consillisse

SEARCH

MENU NAVIGATION