장음표시 사용
251쪽
quam foedus p 0puli seu erilh-am ab Isaia et Ieremia praedictum id est tamquam sacrificium cujus intuitu Deus eum genere human0 0vas retali 0 ne init, illa nempe qua ipse D0minis pale secerat, Deum mnium h0minum etiam pecca-t0rum patrem pr0el amand0 1 .
1 Inanes Sunt conatus, quibus Λ. SABATIER, La doctrine de eXyia-lion et son volution IliSisrulue p. 25 Sq. et II. IV DT, Die Lehre Iebu, p. 50 Sq. Sen Sulla Soteriologicum verborum Christi enervare student. Clii istum, ait A. Sabatier, pro serendo Verba OUeto mi et Hlλα μυτ i; διαθήκης, ad X0d. XXIV, 8, in quo De eadem expreSSi si dam- haberith h obvia Occurrit, respexisse, manifestum St. Porro Sanguini testamentario, non peccata expiandi sed Ioedus confirmandi munus competit. Quum ipse Deus populo foedus elargiatur, sacrificium nonnisi in gratiarum actionem offerri potest. Nunc autem regnum Dei adventurum tamquam novum foedus Deum inter et populum labiliendum, a prophetis praedictum fuerat. Quid mirum itaque si Christus moriturus, ut victimam, cujus oblatione Ioedus illud rati habitum proclamaretur, se exhibuit 3 Via paululum diversa processit H. endi. Ratus Christum, qui peccatorum remissionem a benigna Dei misericordia per poenitentiam obtinendam praedicaVerat, locutionem ei ερεα α I. το- τι Gu, quam habet Matth. XXVI, 28 proserre, aut mortem Suam ut pretium redemptioni considerare non potuisse, consecrationis Iormulis nonnisi generaliorem Sensum competere, asseverat Dominus praedixerit quidem intuitu mortis suae copiosas benedictiones et gratias christianaee0mmunitati a Deo concedendas esse inua vero ratione hae in morte radicentur, non aperuerit. Quibus respondemus Christi corpus datur pro multis bπερ πολλω, Sanguis ipsius est sanguis testamen ii pro multis est usus morti itaque Domini, quod et Supra consecimuS. aeri-stealis eat aeter ompetita: Sed sacri licium 'ξ πολλῶ 0blatum, non est sacrifieium in gratiarum actionis tantum, sed expiatorium et propitia-t0rium uno verb0, sacrificium quod gratias proiicii vel meretur. pari sanguis testamentarius Pro multis usu us, novam emi miam non tantum irina sed labilit. 20 Christus ad mil. XXIV, 8 et Ierem. XXXI, 51 sq. Ialentibus adversariis respexit imo teste II. I. HOLTZMANX, O. c. p. 502, Verba πὲρ πολλῶ allusionem ad Isaiae LIII. 11-l2
252쪽
Genuinus itaque 00ena eucharisticae Sen Sus, cujuS Varia m0menta in antecedentibus determinavimus, hunc in m0dum restitui debet. Su0s derelieturus Dominus P0enam paselialemi de per anticipali 0nem celebravit, ut institutionem, quae paschali judate su000deret, undaret Sicut pascha elebrabatur in mem0riam liberali 0nis Israelis ex servilii leo 'gypti et paeli in sinat foederis, si n0va a Christ sundala institiali 0 maximi qu0d his l0ria supernaturalis cogn0sea bene sistit, mortis saerificalis Messiae, qua a peccati Servitute pnus humanum redimitur, meli)0riam celebrare intendit ita quippe fieri dis-p0suit D0 minus dicend hoe saei te in m 'am commem0rali 0nem. Soteri0logia erg0 juridica, quam 3 0lvit S. PauluS, ab ip80 Jesu pr00lamata St.
continere videntur. Porro propheta restealorum remiSSionem noVi Ioederis mombris promiSsam, in vicaria morte ebed-Jahuel innixam praemonStraverat. 'oandem textu eucharistici juxta Marc. X, 45
Matth. XX, 28 Sunt explicandi.
253쪽
Saeculo pr0xim elapso et muli magis per prius aestuli nostri quinquennium de christianismi essentia inter exegetas plurimum disputatum est A. arnach cujus Vestigii plures inhaerent, benignamisti erga peccat0res paternitatem, J0h. Vel SSet . 0is regnum Dei eschat0l0gicum, qu0d in Ecclesiae
constituti 0 ne p0st Christi mortem reali ali 0nem Suam aceeperit, tamquam essentialem Domini duetrinam et quasi s0teri0l0gicum pr0gramma SSignarunt. C0ntra qu0S, Sacrifiealem et testamentarium passi0nis et 0rtis Messiae al0rem esse undamentale et ab ipso Jesu declaratum christianismi 0gma, pr09Ugnam US. Certe n0n iustitiamur christianam religi0nem, in mente Sui undat0ris, pluribus e0nstare elementi c0nstituli vis, et inter haec benignam Dei erga h0mines benevolentiam, necn0n religio Sum Ecclesiae regimen, pr0 ut 0n0rum supernaturalium dispensali 0nem delibus pr0curat, merit computari. Verum quaestio est utrum christianae doctrinae, pr0ut aestut 0rum decursu Seevolvit, l0gicum et ni0l0gi eum undamentum in expiatrice D0mini 0rte sit e0ll0candum, et qualenus allirmati Ve, utrum
centralis illius d0ctrinae pr0clamati ipsi Christ sit vindi-
eauda. 0rr0, de pri0ri quaesti0ne posita, dubium eri m0veri nequit Quum enim christiana fides primitiva Dei eum h0minibus retali 0nes, per Adae ste alum perditas, intuitu sacrificii desii restitutas eredat, quum cele Si diu Sque aeramenta, lam quam salvisi eae Christi aeli 0nis instrumenta, ex merilis m0rtis ipsius vim Suam hauriant, quum Christol0gicum et trini larium d0gmala, eum relati0ne ad modum qu generis humani re
254쪽
dempti e0mpleta est, se V0lverint; un verbo, quum d0etrinarum, quibus christiani intellestius dirigitur et auxili 0rum quibus V0luntas ipsius rob0ratur. 0mplexus, erueis sacrifiei inni latur, SSe S iteri0l0giam christianismi hist0risti sundamentum, indubium est. Alteri quaesti0ni reSp0ndentes, plures exegetae Sive S. Paulum, Sive primitivam e0mmunitatem tamquam S0teri0l0giae siri et dictae auet 0rem exhibent, ex quibus n0nnulli, ipsius christianismi sun dali 0nem e0nsequenter a Christo abjudicant. Qui latibus systematibus delectantur, habeant sibi eri-licae biblicae n0mine ver illa immerit gl0riantur Argumenta quippe muniuntur et Iuleiuntur indera mente exp0suimuS, et critica meth0d inania esse c0nsedimus, m0nstrantes illud qu0d de Messia pr0phetae vaticinati erant munus S0leri0l0gi eum, a Christ0, ab initi activitatis suae publicae assumptum eSSe et in Calvariae m0nte perseetum.
255쪽
Dissertatione a Maclum Doetovi in facultate theologica
. . EMPENEERS. De Romani Pontificis primatu ejusque attribulis, 1841. 2. II J. ΕΥΕ. De matrimonii mixtis, 1847. 5. C. DE BLIECK. De unitate Ecclesiae catholicae, l847. . . . II DI WEN. De parochorum talia 1848. 5. N. I. A FORET. De methodo theologiae Sive de auctoritate Ecclesiae catholicae tamquam regula dei christianae. 1849. 6. H. VA DE DR0ECK. De theophanti Sub Vetere Testamento, 185 l. 7. . UEL SER. De potestate flatu 'ndi impedimenta dirimentia pro sidelium matrimoniis s0li Ecele Siae propria rami. 8. F. I. AD0T. Patrum ante ni caen0rum de Verbi consubstantiali talud0etrina, 1857. s. ΤΗ. I. LAMY. De Syrorum fide et disciplina in re eucharistica accedunt veteris delesiae Syriacae monumenta duo Joanni Tolen- Si resolutione nunc primum editae et latine redditae Iacobi Edesseni res0luti0nes ean0nicae Syriace cum VerSion latina, 1859. 10. . I. I AGRE. Interpretatio epistolae catholicae S. Jacobi, 1860. 11. . C. M. VANAE A MEREN. De oratoriis publicis et privatis, l86l. 12. . II. I. REI SEX s. Vialagma doctrinae catholicae Adriani VI, Pont. Max. 1862. 15. F. J. MOUI ART. De sepultura et coemeteriis, 1862.14. L. II RY. De residentia beneficiat0rum 1865. 15. C. M. DE R0BIAN0. De jure Ecclesiae in universitates studiorum, l864.16. . I. I. ΗΑINE. De lix perduli ejusque undamento 861. 17. . . A DE MOEREN. De processione Spiritus sancti ex Patre Filioque 1865.18. F. I. DEMARET. De origine Evangeli0rum deque eorum auct0ritate historica, 1865.19. . . BDEL00s. De vita et scriptis sancti Jae0bi, Batnarum Sarugi in Mesopotamia episc0pi, 867.20. . AN EDDiNGEN. De miraculo deque eius in christiana dem0nsu tione usu et val0re, 869. 21. . . . IAGRE. De 0 minis exaltatione ad 0rdinem supernatur lena, 18 Ti.
256쪽
22. . I. L. HERMES. De capitulo sede vacante vel impedita et de vicario capitulari 1875. 25. . . P0UAX. De seminari clericorum 1874. 24. . C. C. LAMBRECHT. De sanctissimo Missae Sacrificio 1875. 25. . MULLER De placito regio 1877. 26. . HYS. De peccat Originali 1877.27. M. B. G. IN K. De concordatis, 1879.28. . I. . DE BR0UWER. De si de divina. 1880. 29. G. I. AFFELAERT. De dubio solvendo in re morali 1880. 50. L. I. LESQUOY. De regimine ecclesiastico juxta Patrum apostolic0rum doctrinam, 1881.51. I. 0BGET. De vita et scriptis Aphraatis sapienti PerS3e 1882. 52. . E. HIZETTE. Desinitionis Vaticanae do infallibili romani P0ntis eis magisteri commentarium theologicum. 1885.55. P. MANNENS. Di Squisitio in doctrinam S. honiae de voluntate salvisse et praedestinatione 1885.54. C. LUCAS. De naturali nostra cognitione Dei 1885.55. O. F. CAMBIER. De divina institutione confessionis Sacramen lalis, 188ι. 56. F. C. CLUI ΕΜΑΝS. De parvulis qui Sine baptismo moriuntur, 1880. 57. G. I. CRETS. De divina Bibliorum inspiratione. 1886.58. A. AN HO0ΝΑCKER. De rerum creatione ex nihilo 1886.59. . HEBBELYΝCΚ. De auctoritate his lorica libri Danielis, necnon de interpretatj0 ne vaticinii LXX hebdomadum 1887.40. d. BAUDUIX. De consuetudine in jure ecclesiastico. 1888.41. M. LECLER. De romano sancti Petri episcopatu 1888.42. L. I. IERΤS. De resurrectione corporum 1890.45. A. AUGER. De d0ctrina et meritis Ioannis an Ruysbi Oeck, 1892. 44. I. B. CΗΑB0T. De Sancti l Saaci Nini vitae vita scriptis et doctrina, 1892. 45. C. SCHEYS. De jure ecclesiae acquirendi et possidendi bona temp0ralia 1892.46. A. ΚΝ0CH. De libertate in societate civili 1895. 47. . DEI S. De historia sanctuarii arcae foederis, 1897.48. P. I AD EUZE. I lude Sur e cenobilis me a L homi eri pendant te quatrio me tecte et a premiere Diti dii inquieme, 1898.49. A CAMERLYNCK. De quarti evangelii auctore 1899. 50. . MICHIELS. I 'origine deri'episcopat 1900. Gl. . A IIDVE Etude sur os conitiis de juridicti0n dans te diocese de Liege s0us I rari de a Marck, 1900. 52. G. VoISIΝ. 'Apollinaris me, 190 l. 55. . COPPIETERS. De historia textus Actoriam Apostolorum 1002.54. . AN ROEY. De usi auctario ex contractu rediti 1905. G5. F. CLA LYS-BOUUART. De canonica cleri saecularis obedientia 190 .
l. C. AN CROMBRUGGHE. De soteriologiae christianae primis sontibus, 1905.