De tanagraeorum sacris quaestiones selectae

31쪽

τὸ ἐν si αναγοαία. . . P Iro ἐωνος ρ0ν et Diogenis aeri 6, 20 Axitior . . πατρις πολλωνος). Quo e Scriptorum numero quattuor tantum pollinis cultum commem0ra Verunt, unus Pausanias Dianae quoquo et Latonae Apollo vero peculiaritor hab0batur in h0nor in Delio cuius dei simulacrum o loco non esse commemoratum, quoniam Diana et Latonae statuarum fit mentio, eo magi est mirandum, quod

Pausanias 10 28 6 ips ut Herodotus fusius mentionem illius sec0runt. Accudit, ut religio pollinaris Tanagrae urbana prognata sit X Dolii cultu, ut Pausania do hac

veneratione testimonium non congruat cum eo testimonio, quod Xstat de Delio cultu. Quae res quamquam Chub articoniecturam fulcire videtur, tamen eam probare non POSSUmUS. Immo l0nge aliter res se habui. Scriptores illi quattuor, quorum praecipue intererat res asserre gravissimas, tantum Apollinis seligionem commemoraverunt, cum fieri non OSSet,

ut illam in Deli tractando n0gl0gerent, quippe cuius Oppiduli Sive sacri nomen derivatum Asset ab Apollinis cognomine Axitio aut ab insulae Doli nomino. Enimvero Pausanias, ut perlegetes, intor omnes constar arbitratus in Dolio Ap0llinis cognomine insigni do illius statuam sesso tradidit rem minus notam, ut saepius fecit. Quapropter non Stopus illa coniectura, si locum ita explicamus. Quod alii Scriptores Delium appellaverunt r0λίχνι , nil refert in Pausaniae loco interpretando Pausanias quidemi Dolio tractavit Saeptu ut Sacro, non oppidulo. Itaque hoc loco Dolium significavit nil nisi pollinis Dolii dolubrum. Hoc autem modo omnia bono procedunt. Si 0 0li ut oppidulo ScripSiSSet, retineri non possent orba καλ0 Diis non si Dom

32쪽

εν δε αυτ φ . . Neque enim intellegi pot0st sum tradidisso omnino in oppidulo statuas fuisse. Sed statuis opus est aedificium, quo conserventur. Denique cum Delium significet aedem Apollinis Delii, non opus serat statuam dei, cui adytum

CODSecratum erat, Commemorare quoniam fieri non potuit, ut deesset simulacrum Pausanias autem ipse indicar mihi videtur se non in animo habuisse dei statuae mentionem facere, particula καὶ 408ita ante Αρτεμιδος.

Delii autem pollinis simulacrum Pausanias 10, 28, )commemoravit hisce verbis: δι λωσε δε ευσείσειαν καὶ ὁ

ἐαὶ γήλιον. Quaeritur nunc de discrepantia, quae inest in eadem re ab Herodoto et Pausania diverso modo narrata, quomodo iudicandum sit. Si quis non diligentius serscrutetur illa testimonia Pausaniam, praesertim quem notum sit lantem singularem adhibuisse Herodoti opus et eum non solum rerum, quas attulit ille, peritissimum fuisse, sed etiam genus dic0ndi imitatum ess0, utimurtiti Ueber Pausanias p. 49 sqq.)

33쪽

docuit hoc quoquo loco eundem sontem eum Secutum esse

putabit Itaque nonnulli viri docti. in iis, ut sexempla asseram, Ioeps Betti auge p. 23 rem quae narratur, fluxiss sex serodoti libro arbitrati sunt Cui opinioni Ἀρ-

quo assontiri Non enim ist mirandum, quod, quae res congruunt, iisdem sero verbis Significata sunt, cum fieri vix posset, ut aliis verbis uteretur Pausanias. attamen res ipsae valde inter se discrepant imprimis de reddito Simulacro, cum expressis verbis Pausanias tradidori Datim illud roddidisso Tanagraeis in Delium reportandum . qua ex re manifeSte

sequitur illorum fuisso Dolium. Contra Herodotus tradidit Datim illud religiones inductum secum tulisse et credidisse Deliis, incolis Doli insula tum semporis in patriam reversis, ut mandasse illis, ut Moderont ipsi simulacrum Doli Tho-banorum Quod, cum Dolii retinuis sont, Thebani XX annis

post oraculo nix inde in Dolium reportasse dicuntur. Itaque tostimonia illa non consentiunt, sed prorsu Sunt contraria. Aut Tanagraeorum suisse potest Delium, aut hebanorum; non potuit fieri, ut eodem tempore utriusque urbis esset. Neque, si rem ita expedire conemur, ut Thebani, quorum urbs Boeotiae propugnaculum erat, pro Boeotis omnino dicantur Simulacrum reportasse, omnia bene procedunt Nam sic

scripsit Herodotus his Dor το Θηβαίων Qua in re valde est dolendum non exstar testimonia, quibus nixi diiudicemus utrius urbis tunc temporis Delium fuerit. Itaque Bursi an G00gr. v. Griecheniando 218 non iure sed ix arbitrio statuisse mihi vid0tur illo Horodoti loco adhibito

34쪽

Dolium XX annis post reduxerunt. Attamen aliud lucramur sex hac disputatione: ausaniam non adhibuisso illo loco Horodoti librum, neque eundem sontem. Neque enim dubito quin, si in soni scriptum fuisset: Ax Lον τὸ γηβιάων, sive apud Herodotum, sive in sonte

communi, suturum fuerit, ut eandem ille scripturam retineret. Praeterea puto illum non pra0teriturum fuisse illas res singulas, quae in Herodoti narratione exstant, cum olereta re latius discedere et longas afferre narrationeS, quae prorSu non e re sunt, ita ut hic locus abhorreat ab indole et natura perlegetae. Quam ob rem, cum non ignoremuSeum Saepissime atque dilig0ntissime Herodoti opere usum esse, hoc loco eum ex eodem libro hausisse negandum St.

Etiam dios osti pollinaros o ludi id si sertamina in Delio agebantur in pollinis honorem. Qui dies Solemnes,

quibus nomen erat Deliorum, commemorantur a Didymo

missa cf. Strabo , 403 C: γήλιον . . . που μάχu λειφθέντες Αθ'ηναῖοι προτροπάδην ἐφυγον . . .): γήν τε των ηλίων παννὶγυριν οἱ Βοιωτοί ἀπ τουτων των ργηματων praeda)ἐνεστλησαντο ποιεῖν quo ex testimonio apparet inde ab illa

pugna facta olia instituta esse, sicuti Athenis in memoriam pugnarum ad Marathona et Plataseas factarum diu festi agebantur cf. Hermanni Ant. β, 56, 3 63 9). Quod ad certamon Deliorum pertinet otiam titulus hic C. I. G. S. 20):

εδοξε τω ψιφ ψ αναγραίων στεφανωσαι τον δῆμον τον Μεγαρεων χρυσορ στεφάνφ καὶ κονι χαλκῆ .... αναγορευσαι δε τους τεφάνους . . . καὶ ἐν se αγωνι τυ συντελουμένUκατ ενιαυτον τω πολλωνι τω γηλίφ. Tanagraei enim Megarensibus utebantur amicissimis, cum otiam Heracleam

Ponticam una cum illis condidissent

35쪽

- 35 Licet nunc afferre Tanagraeos non solum ipsorum deos in honore habuisse, sed etiam amboeotorum. Tres sueruntd si ius societatis peculiares Neptunus Onchestius, Minerva Itonia Apollo totus, de quo iam egi cuius dui auspiciis etiam Cereris et Proserpinae sanum Tanagrae restituisse videntur Revii dos elud. gr. 9 l899), 2). Praeterea sociotas illa Musarum se Gratiarum cultum videtur prosecuta esse cf. titulos in to monte repertos C. I. r. S. 2723 2724 d) Gratias autem in nummo Tanagrae, cf. Mionnet, tom II, p. 108 o. 82 R. TANAI AIΩΝ, trois summes,so donnant a main; h coin os th Britisti usuum, centrale r. p. 65 o. TA I AIAZN, three nymphsdra pedi ancing, and joined expreSSRS SSe puto. Etiam cum fabulis, quae spectant ad urbi originem, Apollo c0niunctus est. Nam una cum Neptuno genitor est test Pausania eius stirpis, ex qua Oriundus erat Poemander, conditor urbis Paus. 9, 20 I). Cuius Poemandri originem nonnullis saeculis inturmissis duxerunt ab Eleuthere, Apollinis filio, et ethusa, Neptuni filia. His tribus locis Pausaniae 9, 20 l), Di 0d0ri 4, 3 l), Plutarchi qu. r. 37 stemma illud Post mandri conseremuS:

Ianagra

ostendi Ap0llinem ei Dei, insula Delphos proficiscentem

36쪽

Tanngram declinasse necno. Nam in scholio quod exstat

dus uello corrigendum esse putavit εκ αναγρας in εκ Τεγυρας. Non agam de pri0re Scholii parte, in qua Sch0liasta Aeschylum studio p0pularis gloria inductum Apollinem Athonas devortentem finxisso statuit. Qua in re secutus est scholiasta sententiam Boisig, qui sus adn. ad 0Sch. Eum. v. 5 sic scribit: ubiqu0 Athonas colubrandi occasionem captat Aesch. ideoque hic artificio Summo . . . etc. Sed minime Aeschylus gloriam patriae quaesivisse videtur immo secutus est ille versionem fabula Apollinaris Atticam, qua0 tunc temporis, ni allor, valebat. Utriusque poetae testimonium, Si conseramus, neutra urbS, nec Tanagra neque Athenae,

0xcludenda sit ex ea via, quam Apollo cepisse serebatur. Sud duplo sexstat fabula forma, forma Attica apud Aeschylum, apud Pindarum Boeotica Neque oro uultori coniecturam recipiendam esse puto nec assentior Scholiastaediconti Pindarum in laudem patriae suae pompam e Tanagra deductam finxisse. - Nixus enim Muelle est hoc testimonio Steph. yZ. S. V. Τεγυρα): Τεγυρα, πολις Βοιωτιας εν Απολλωνά φασι γεννγηθῆναι. γῆμος ὁ δ 11 Do τλ νυπ0λλωνος γένεσιν οι μὲν ἐν Λυκια ... οἱ δὲ η Τεγυρα γῆς Βοιωτίας

τερον ἐν Λελφοῖς, ο καὶ μαλιστα φασι μεμαρτυ9ηκεναι την νTεγυρα Scilicet γενεσιν, ni fallor, proptor Deli aemulationem). Quodsistimoni ductu correXit: εκ εγυρας . Huc accedit, ut Delii ipsi quondam ex insula lecti eam fabulam, qua Te gyrae deus natus osse dicebatur, agnos ere cogerentur cf. Herodot6, 18). Equidem haud intellego, cur, quamquam Apollo Tegyrae natu esse ferebatur, non possit serri deum ex Delo Delphos proficiscentem Tanagram devertisse. Ex omnibus

37쪽

omnino Tanagra.

Fabula autem illa, quam Pindarus significaverat, pollinis Tanagram deversi, artissimo vinclo coniuncta esse videtur cum memoria religi0nis p0llinaris in illis finibus pr0pagatae. Tamen hanc quaestionem, quippe de qua viri doctissimi

325 sq. 32 sq. luculenter egerint et demonstrarint utramque urbem, Athenas atque Tanagram ad viam illam sitam fuisse, absolutam esse put0. Quam ob rem, cum n0n habeam, quid adiciam, plura verba de his rebus non faciam. Rostat, ut aliquid addam de dei simulacris. Simulacrum illud, quod Phoenice rapuerant, praeclarum fui8se notumost fuit enim antiquioris aetati et Herodoto teste γαλμα κεχρυσωμένον. Quod qui artise secerit, nullum sexstat testimonium, e quo comperiamuS; neque de pollinis urbani simulacro certiores facti sumus. Attamen nonnulli uni milanagrae praebent Apollinis imagines, quae ad Simulacrum illud spectare videntur: Mionii ut II, 108 0. 9l: R. pollon nu debout de tace, tenant ne branche de laurier dans a main dr. et ui arcdans la g. Brit. Mus. p. 65 no. 57 Apollo alied, Standing, lacing. holdin laurei-branch in . , and bo in Nionnot Suppl. ΙΙΙ, 52l, 0. 108 R , et de la auche n lyre. Praeterea addendi sunt nummi, qui describuntur in Mus. Brit. 65, o. 59, apud Mionnetum l. c. p. 23 0. 116, 20, 99 hoc in nummo caput ei laureatum expreSSum St.

Corrigenda sunt

38쪽

Natus sum Carolus hilo Buslepi a. d. VIII Kal. Iun. anni MDCCCLXXV Buttstadiau in oppidulo imariensi, patre

Godosrodo, matre Theresa e gentem Oyer, quo adhuc Superstites pio gratoque animo veneror. Fidei addictus sum

ovangelicae.

Primis litterarum lomontis imbutus anno 1889 receptus sum in gymnasium imariense, cui praeest vir doctissimus Ludovicus unigor. Vor anni l896 maturitatis tostimonium adseptus Lipsiam me contuli, ut Stipendia mererem. Ab soluto militari officio almam littorarum sedum Lipsiensem adii studiisquo in dedi maxim philologis et historicis. Ubi me docuero viri doctissimi iudermanii, Cichorius, Gardthausen, Immisci, Lamprecht Lipsius, Ribbeck, Schnoider, iuvers, Strue inpell, nolismuth, Zarnck0. Per tria semestria ibi versatus enam me contuli, ubi viri me instruxorunt clarissimi Dulbi uech, Euclion Golgor, Goetg, Hirgel, lebenam, Liebmann Lorong, Noach, ich. Fui sodalis ordinariuS: prosominarii philologi moderant ImmiSoli per ter Se menSeS,

suminariorum historicorum moderantibus Cichorius, Golger, Liebenam, oren per octo emestria. Denique eXercitationibus archaeologis, qua moderabantur Noach et Schnoid0r, intersui per bis semestre patium. Quibus viris omnibus nec minus illis, qui antea in gymnasio litturis me instruxerunt, gratiam habeo Semperque habebo in primis vero Henricum Golger et Ludovicum Ueniger, qui studia mea benevolentissime fovebant, pio