De transitione ad plebem; quaestio ad romanorum jus publicum spectans quam

2쪽

TRANSITIONE AD PLEBEM.

JUS PUBLICUM SPLUTANS QUAM

SCRIPSIT

4쪽

oONSPECTUS.

Praemittenda Explanatur, quibus de causis patricii ad plebem transierint, et singula transitionis exemnia enumerantur 1-douaeritur. qua ratione transitio ad plebem fieri debuerit . . . b-36 l. Becheri et Mommsenii sententiae examinantur, dein uuid insi statuamus exponitur 5-lsg 2. Agitur de Asteri conjecturis i 23s 3. Disputatur de eis quae Dernburgius excogitarit . . 23-25s d. LV ei sententia examinatur 2b-36

6쪽

PRAEMITTENDA.

Notum est apud Romanos saepius patri ei os ad plebem se eontuli 33e idque eo potissimum consilio, ut tribunatum peterent '), quo magistratu patricii legibus essent exclusi. Illae

praeterea cogitari possunt transitionis caugae, quod, cum ambos consules censoresque, omne8 denique pontifices, augures, saerorum decemviros plebejos esse liceret, patrietis ad omnes hos honores angustior erat aditus. Ilaee tamen longe minoris momenti erant quam tribunatus cupiditas.

Transitionis exempla j jam ex antiquissimis temporibus inveniuntur, sed ea Vel suspecta vel aperto salsa. Traditum est a Livii quibusdam auetoribus, L. Minucium, Maelianae caedis auetorem, eum per annos dilo et d3s praefectus annonae fuisset, anno d3s ad plebem transisse undecimumque tribunum cooptatum esse. In hoc magistratu seditionem ex

esso jam ipso Livius recte perspexit. J Quae vero ejus mendacii ratio fuerit, plane e Cie. Brut. J6, 62 intellegitur.

IJ Dio fragm. 22 - Zonaras I, i5 et , is. 2J Ilaec omnisi jam Momm genius, Romisclio Forschungen. p. 12a enumeravit tamque egregie do eis disputavit, ut ipse perpauca habeam quae addam. - 3 Liv. d, i6. Sed ante Omnia refellit falsum imasinis titulum Paucis ante annis teste cautum, ne tribunis milvam cooptare liceret. Neque tamen hoc argumento narestito refutatur, sed eo, quod undecim tribunos in republica umquaem fuisse prorsus incredibile est i Mommsen, Sinaisrochi I , t 6 , 2, Η, i, 2bli.

7쪽

Multa, inquit, scripta sunt in eis lavdotionibus, guste fetet non sunt, Iulii triumphi, Plu res consulatus, senera etiam stilia et ad plebem transition Ps, eum homines humiliores in alienum ejusdsem nominis infunderentur serius: ut si vo mea M'. Tullio esse dicerem, qui patriaius cum Ser. Sulpicio consul orino decimo post exactos rectes fuit. Vides igitur Minucios plebejos, qui posterioribus liberae rei publieae saeculis fuerunt, transitionem illam eo consilio commentos esse, ut ipsi ad vetustam ejusdem nominis gentem patriciam originem suam revocarent neve elientium tantummodo progenies esse viderentur. Audaeius vero Octaviorum excogitata est transitio. Florebat haec gens inter plebejas nobilissima ultimis duobus liberae rei publieae saeculis. Num antea fuerint omnino Oetavit dubitare lieet, cum ex superiorum temporum memoria eerti homines, quibus id nomen fuerit, nulli eommemorentur. Atqui hoc legimus apud Suetonium. 's (Oetaviajstens a Tarquinio Prisco neue inter minores uentes stilleola in senatum, mox a Ser. Tullio in Potricios trans vota, Prossedente tempore od plebem se Pontulit. Quae narratio quid

sibi velit lueo clarius est. Illud videlicet Octaviorum intererat, ut a patriciis oriundi viderentur. Cum autem nulla ejusdem nominis gens patricia parata et B esset, ex qua item ut Minucii illi originem suam dueerent, hoc artificio usi sunt, ut fuisse quondam Octavios patricios fingerent, qui plebejipostea saeti essent. Totum vero hoc mendacii genus latius patuit. Eo enim Ventum est, ut originis patriciae simulandae

rentur. De qua re copiosius agit Mommgenius, Rom. Forseh., p. ill et Il2. Venimus nunc ad aliam transitionem non minus viris doctis suspectam. A. enim Aternius et Sp. Tarpejus, qui anno dba congulatum gesserunt, quinque anuis postea in tribunorum collegium cooptati esse dicuntur. Quod fieri non

53 Suet. Aug. 2.6s cf. locus supra laudatus Cic. Erui. I 6, 62.

8쪽

potuit antea quam ad plebem transissent. In horum consulatu duabus de eausis offendit Momm senius (Rom. For-sehungen p. lii, ii 23, primum quod praeter hos ipsos consules nulli usquam neque Aternit neque Tarptii nominentur, dein quod idem ad plebem postea transisse dicantur. Quae si recte intellexi, vir clarissimus consulatum et transitionem fieta judicat. Quid vero talo mendacium sibi vellet, hae una ratione eXplieari posset, ut posteriore aetate Aternios Tarpessosque plebejos patriciae originis arrogandae causa hoc

artificio usos esse statueremus. Cui conjecturae illud ipsum obstat, quod in posteriorum temporum memoria hae gentes nugquam inveniuntur. Itaque tum eae aut nullae omnino fuerunt aut tam obseurae humilesque, ut nihil profecto valerent ad corrumpendam priscorum temporum historiam.

Aee edit quod Aternius et Tarpejus ex Livii narratione patricii tribuni plebis laeti sunt (ef. infra a. T). Nemo profecto, qui transitionem fingere vellet, hoc excogitasset. Quare illos probabile est re vera et eonsules', fuisse et ad

plebem transisse, utramque autem gentem aeque atque Ηerminios et Geganios mox intermortuam esse.

Ex posterioribus saeculis primi commemorandi sunt Servilii Gemini. Auctorem hujus stirpis, P. Servilium, patricium

i Liv. 3. 65: Pi tribuni plebis in eo fandis Olivis Patrum

Poluntatem foverunt, duos etliam Petreicios consularesque SP. Tai Oum et A. Aternium cooptaueere. Videntur igitur Livii auctores in ea sententia fuisse. ut patricios a tribunis plebis cooptari licuisse putarent. Idem ex stlio hujus Scriptoris loco apparet. Legimus enim S, Io: Pu-ynatum est inde is loca ueacuti stribunorum , ut Potricii co tore mirer . . . . Obtineri non Poterat. Paulo postea t5, iii Cn. Trebonius . tr. pl. , queritur: eo reueolai rem, tit aut patricii aut patriciorum adseculae habendi tribuni plebis sint. Quae ejus sententiae fuerit ratio, ingeniose explicat Mommsenius, Rom. Sinaisrecht II. l. 25 l. a. d. Si Isdem consulibus tribuitur lex illa quae erat de multae sacramento (Cic. de re pubi. 2, 35. Lange, R. Altin. Ia 62ol. Praeterea Tar- pejus anno das, cum plebs in Aventinum secessisset, a patribus eum aliis duobus consularibus Ed illam legatus esse dicitur sLiv. 3, 5s. Ascon in cie. Corn. p. II Orelli). Ηaec omnia ficta esse persuadere mihi non Possum, quoniam nulli erant, quorum id interesset.

9쪽

fuisse ex eo intellegitur, quod in utroque consulatu ann. 252

et 2 8 plebium haebuit collegam. Idem do priore ejus filio

statuendum est, qui anno 2IT cum homine plebejo consul fuit. De altero tamen filio, qui anno 218 triumvir coloniae dedueendae a BGis eaptus est, ambigitur. Ilvius autem ute quo filius plebejus erat. C. enim Servilius, eos. 2og, anno 2os plebejam aedilitatem gessit, cum jam antea tribunus pl.fuisset, Marcus autem frater a. 2li in plebeji auguris locum cooptatus est '), dein 2θ2 cum patricio collega consul fuit. Incertum igitur est, utrum hi an iam pater eorum ad plebem transierit, sed hoe probabilius esse bene et astute exposuit Momnisenius, Stantsrecht Ii, 386, a. d. Sequitur P. Sulpicius Rufus, seditiosissimus ille tribunus pl. Quem etsi patricium antea fuisse et ad plebem transisse nugquam legimus, tamen ut id statuamus cogimur, quod Sulpieios Rusos constat fuisse patricios. Notissima autem est

transitio P. Clodii, qui anno GS tribunus plebis fuit. De quare eum postea aesturatius agendum sit, hic Verbo eam commemorare sufficit. Denique P. Cornelius Dolabella, M. Antonii triumviri foetus et in consulatu collega, anno S ad plebem transiit, ut deinde turbulentissimum tribunatum gereret. '

Praeterea C. Claudius Pulcher, P. Clodii frater, a. si ideo ad plebem transire cogitavit, quod in consulatu petendo eum M. Aemilio Seauro, homine patricio, qui plurimum gratia valebat, contentionem sibi foro videbat. Quod si ab hoc dejectus esset, alterum saltem locum reliquum sibi esse volebat, quo, si patricius esset, excluderetur. De eonsilio quo transitiones fiebant deque singulis exemplis satis nobis videmur exposuisse. Illud jam quaerendum egi, qua ratione transitio fieri debuerit.

si Ηunc cum tribunum fuisse nusqum commemoretur. Ruguratus causa ad plebem eum transisse veri simile est.

io Dio 2, 2s. Errat Mommsenius, quod Dolabellam anno Edplebem transisse dicit. Iniit enim tribunatum IV. Id. Dec. anni dS.li, Cic. pro Scaur. g ad. AScon. p. 25 Or.

10쪽

QUAERITUR QUA RATIONE TRANSITIO AD PLEBEM FIERI DEBUERIT. )

β i. Transitionem ad plebem eum in modum sieri potuisse consentaneum est, ut homo patricius a plebejo adoptaretur vel, si gui juris esset, arrogaretur. IIae ratioue T. Manlii Torquati filius, homo patricius, eum a D. Junio Silano adoptaretur, plebejus factus est.', Sed transitionis, quae proprie dicitur, longe diversa est ratio. Cum enim in adoptione nomen gentilietum mutari necesge esset, ita ut T. ille Manlius postea voearetur D. Junius Silanus Manlianus, in eis transitionibus, quas supra enumeravimus id nullo modo laetum est. Eoe non solum in Serviliis Geminis et Cornelio Dolabella manifesto cernitur, sed illud potissimum documento est, quod eo consilio transitiones fingi solebant, ut homines humiliores in alienum eiusdem nominis in unde-

servatum esse plane intellegitur. Ηane igitur, quod recto Momm senius cognovit, non per adoptionem, sed alio quodam modo factam esse Atatuendum eSt. Tota vero ejus rei quaestio versari debet in P. Clodii Pulchri transitione, quippe quae una a Seriptoribus copiosius narretur. Atqui illum auuo lis per arrogationem plebejum