장음표시 사용
191쪽
Velleius igitur, sin minus ab omni crimine absolvendus, lenius saltem accusandus erit. Monet, quem laudavi Ruhnkenius, eum eiusdem culpae Socios habere, praeter oetas, Valerium Maximum, Senscam, Curtium, utrumque Plinium, Quintilianum, alios. Certe adulandi quandam sub Caesaribus necessitatem haec societas docet. Cuius adductae culpam ipse Senatus ο- manu sustinet. Fremit animus legentis in sordida et plus quam servili assentatione huius mancipiorum togatorum collegii
Praeter universam scriptorum sub Tiberio conditionem Consideremu singularem ac proprium Vellei statum Augusto et iberi fortunae suae maximam artem debebat, ab illo gradibus militiae ad legationem usque rοVectus, et proxime a nobilissimis et sacerdotiabus viris raetor destinatus sub hoc per noVennium continuum miles, benevolentia ducis fruens, triumphum eius de Pannoniis Delmatisque cum fratre inter praecipuos praecipuisque donis adornatos viros comitatus, etiam principatus principio raetor factus Nil mirum igitur, si grato animo abreptus est in utriusque laudibus celebrandis, in primis vero in iberio celebrando, sub quo militaverat, quocum a Vitae parte, quae omnium minime ingloria fuit, assidue versatus erat. Ipse fortasse hoc studio deceptus, iberii vitia iusto minoris aestimavit; secundum unam hominis partem sibi penitus cognitam ceteras minus sibi perspectas, ut fieri solet, supplevit. l rimi certe nostrum illud potissimum respicere Solent, quο- modo erga Se aliquis se gesserit; qui si ipsos praemiis et beneficiis ornavit, aegre sibi persuadent, eundem tu alios esse iniustum vel iniquum.
qui Vellei erga Tiberium, Seianum aliosque adulationem iudicare volunt, admonendi etiam sunt, cui librum inscripserit. Inscripsit M. Vinicio Cos A. U. zM. Viro
DTac Ann. III. 65. Memoriae proditur, Tiberium, quotiens curia egrederetur, Graecis verbis in uno modum eloqui solitum: homines ad servitutem paratos Scilicet etiam illum, qui ibertatem publicam nollet, tam Proiectae servientium patientiae taedebat.
192쪽
apud Tiberium adeo gratioso ut eum egeret progenerum librumque, si probabilem Dodwelli rationem
sequimur, Consuli illi munus esse voluit, Consulatus gratulandi caussa oblatum, qui mos erat illis temporibus. Hoc ipsum vero, quod tali homini potissimum et proprie res narrarentur, Videtur animum scribentis mirifice a Cisse, eumque in iberii hominumque in aula primariorum praeconio reddidisSe copiosiorem. Eo maxime, qui Iaudes istas hominum in tali compendii brevitate minus
fortasse memoratu dignorum, frequentemque Sui, munerumque atque itinerum et cognatorum suorum mentionem
aegre ferunt, ad quem quo consilio liber scriptus sit m minisse iuvabit. Unam praeterea rationem ad Velleium de nimiis Augusti et iberii laudibus excusandum et e dictione,
qua USUS St, animoque Scriptoris, quatenus is dicendi modo quasi Xpressus. Nusquam fere memor bilis hominis mentionem fecit, quin eius vel laudem Vel reprehensionem, frequentius quidem hac illam, multis verbis Prosequatur ita ut, etsi laudandi formas mire varie saepe tamen easdem in pluribus hominibus usurpare Ogatur. Alii historiarum scriptores satius putant, re narraSSe praeoccupare lectoribus iudicium nolunt saltem non nisi in eiusmodi rebus, quae utrum honeste an turpiter, utrum reipublicae utiliter an perniciose gestae Sint, possit esse ambiguum, quid ipsi iudicent, et quare, nonnunquam interponendum sibi censent. Utra historicorum rati praeStet, ut nunc mittam quae elleio in toto, quod Superest, opere placuerit, patet. quid tandem caus-' Tac Ann. l. 15. Panea illa, qua de taliis tradita sunt,
hominem laude magis, quam reprehensione, dignum Stendunt. Tacit appellatur mitis ingenio et comtae facundiae. Produxit Vitam ad Claudium a essalina, quia pudorem servavit, inter fectus, ut narrat Di Cassius libro LX pag. 964. Haec obiter monui, ne qui forte, rerum Rom. istius aetatis immemor, Vinicium, Tiberii progenerum, flagitiis coopertum fuisse suspicetur,ntque vel hoc crimini vertat Velleio, quod Vinicio maxime librum inscripserit. Quod ipsius ad locum Taciti audatum dicit, huic inicio Velleium indecore et serviliter blandiri, eo nihil falsius, qui ut ne vestigium quidem adulationis toto opere appareat, ut iam monuit RGnkenius.
193쪽
Aristophanis comoPdia Acharnenses. In usum stud iuventutis. Emendavit et illust P. Elmsley. Editio ova indicibus. que instructa mai.
'Αριστοφάνους κωμφδίαι Aristophanis comoediae. d. Bernardus Thiersch. Tomo continens lutum et protegomena in Aristophanem. Chatta Scr. 5 thir r. Ch. impr. 4mthiri Ciceronis, . . , Cato aior, Seu de senectute dialogus. Ad Codd. SS. magnam partem uno primum Collatorum, et editionum tum veterum tum recentiorum denuo consultarum fidem recensuit, . ariantes lectiones omnes notavit et selectis Gernhardi aliorumque annotationi hus addidit suas rid. Guil. Otto. Accedunt duo excursus, quorum primus est de particulis enim autem, igitur etc. adiuncto verbo substantivo recte collocandis alter de formuli usu venire et usu evenire. Sequuntur analecta et notarum index. mai.
Charta cx. AEthir Ch. impr. 1 RihIr. 8 GriCiceronis Μ. . oratio pro Iancio. Ad optumorum odicum fidem emendax et interpretationibus tam suis tam alio Tum explanata ab d. undero. mai. Charta scri linthir. 8 Gr. Ch. impr. 4 Biniri Diodori Bibliotheca historica. Ex recensione Ludovici mi dorsit. V Volumina. Vol. IV. et V. Continens annotationes interpretum ad L. I . et L. I-XIV. ad L. XV XX et fragmenta L. VI X et XXI-XL. I mai.
Charta scr. 30'thir h. impr. 20 Rintri Eusebii Pamphili de vita Constantini libri IV. et anegyricus
atque constantini ad sanctorum coetum oratio. Ex nova Te- cognitione cum integro enrici valesii commentario selectis Readingit, Strothii aliorumque observationihus edidit, suas animadvexsiones, excursus atque indices adiecit Frid. Adolph. Hei-
194쪽
Liuitii, i historiarum Philippicarum libri XLIV. Mi erlaut An-
Charta scr. 2 thlx Ch. impr. 1 RihIr. 1 gr. Κ ei tetit, Frid. de caii Sallustii Crispi fragmentis, a Carolo
Debrossio in ordinem digestis rerumque gestarum contexta narratione illustratis commentatio ossi mai. 8 Gr. II iit lex I. V., exico geographicum manuale regionum, fluminum, montium, Populorum, Thium etc. antiqua recentio-Yaque nomina quo decet ordine Complectens latino- germania cum . et germanico, latinum. I mat Tomi.
Steph. Berglexi, laud. Sallierit, aliorumque notis. Secundum ordinem ΜSStorum restituit, emendavit, animadversionibusque illustravit Ioannes Piersonus. Accedit Aelii Hero
195쪽
197쪽
ab urbis primordio Romanam historiam omnem admirabili compendio duobus Voluminibus fuisse complexum, etiam antiquioribus aliarum nationum gestiS, Praesertim in huius prioris libri initi sineque, perquam elegRnter admixtis. Quorum Voluminum prius hoc cephalon est adeo
rum etiam bonis autoribus iniuria vetustatis cuncta absumentis incere solet, ut, quemadmodum Ausonius cecinit, Moniamenta fatiscunt, Mors etiam Saxis nominibusque venit, nos dicere PoS8imus, Mors etiam scriptis carminibusque enit. Quanquam puto magis horninum incuriam accusandam, quam ipsam Vetustatem PDterniit exemplaria uetatis vitio obsolescentia describi, poterant vitis instar l, senium iamiam emoriturae per O-
a propagines restitui, si fuissent quos huius rei cura tetigisset. Et certe fuerunt, qui tametsi parum docti, praestiterunt
tamen quod potuerunt: quibus habendam gratiam censeo, quod horum saltem opera qualicunque miseras bonorum nutorum e. 1iquias licet mendosissime ex Ceptas, conser alas Videamus, si modo conservari est, tam depra Vate esse descriptum. Utinam vero quidam autores extarent, quamlibet mendose scripti. Ossent in illis multa restitui per viros eruditos, ac iudicio praediatos. Egregie sudatum est in hac parte a Benedictinis olim, in
nimentis. At postquam iochο-t3ranni isti irrepserunt, consPi
ratum est in vetere autores, ut istorum omnia mundo Commo
dius obtrudi possunt. Sed haeco προσδιόνυσα Videri queunt, cum
de Velleio potius sit habendus sermo. Scribit is sub finem huius libri, statuisse se Priorem huius voluminis, Posterio
198쪽
mone, ob segnitiam non vindicatae fratris iniuriae, in prum adpulsuS cognominem Patriae Suae Salamina
constituit Pyrrhus, Achillis filius, Epirum occupa 2 vii Phidippus Eph3xam in Thesprotia. At rex re
τemque partem non inutili rerum noticia in artium contracta distinguere. Proinde quemadmodum illi in sine ereri, quae mi Rhomam a G illis captam de ductae sint coloniae iussu Sena tus, et quo tempore, sic in hoc fragmento prioris libri, Coni pendio quodam describit, Primum, quam quisque civitatem ex Heroibus illis qui Troiam bae derant, consecto iam bello condiderit, quamve occupnrit insi Iam, Deinde res per illam aetatem gestas, de Pelopidis, Heraclidis Atheniensibus. Peloponnesiis , Tyriis, Achaeis , elasgis, Lacedaemoniis, Chalcidensibus, qui novas urbes Vel extruxerint, Vel in alias regiones commigrarint, multa recen seris. Id quod Strabo quoque Solet indicare, nec omittit i- ius, et huius abbreviator lorus. Verum ut intelligas huius fragmenti initium, loquitur de Pyliorum exercitu, qui cum di tectis tempeytate navibus, du-Cem suum Nestorem misissent, Μetapontum condiderunt. Potes coniicere, lector, huic operi Praefationem suam deesse, bellam haud dubie et elegantem. Sed iam logo Velleium, et nostris Iaboribus gratus esto.
g. 1. Tempestate distractus. Viri docti bono intelligunt petam ex Iustino XX. 2. Metapontini quoque in templo Minervae ferramenta, quibu Epeus, a quo conditi sunt, equum rotanum fabricavit, ostentant. Quod Esci an rogus sumgerit ab Ari
τῆς ἀναγωγῆς, εἱλεισθαι ἐν τίντόπω, μὴ δυναμενο εκπλευ- σαι ' θεν Ἐλληνίας Ἀθηνας τοἱερον προσαγορευεται ubi pro Ελληνίας his scribendum est Ελλεσιας IpRe enim Aristoteles significat, Minervae cognomen indi tum esse ab εἱλεῖσθαι, concludi, implicari, cuius Vetustior forma est ελλεύθαι, unde Ἐλλεσια. Hoc Minervae Cognomen UnuS, quod sciam, conservavit Hesychius: Ἐλλεσίη γ Ἀθηνα Myndiae Mynervae haec instrumenta dedicata narrat Lycophron s. 950.
divorsos auctores secutus. Ceterum quod ipsius putat, etiam Metabum, qui ab aliis Metaponti conditor dicitur, intelligi
POSSe, Vereor, ut temporum rationi satis conveniat Metabus enim, quem Sisyphi filium fuisse tradunt Steph. ByZant. V. Μεταποντιον, et ustath ad Dionys Perieg. s. 368. ix PD-tuit cum Nestore ad Troiam militare. cognominem Editio prima, cognomine, quod correxit ditor BasileenSis.
Philippus. Sic Edit pr. Phidippus restituit Aldus Nepos ex
IIomer n. R. 78. Saepe sic erratum esse in hoc nomine do cent Lips ad h. l. et Wesseling.
199쪽
gum Agamemnon tem Pestate in Cretam insulam reiectus, tres ibi urbes tatuit, dua a Patriae nomine, unam a Victoriae memoria Mycenas, Tegeam, er gamum Idem mox, Scelere Patruelis fratris Aegisthi, hereditarium exercentis in eum Odium, et facinore uxoris OPPTeSSus, occiditur. Regni potitur Aegi Ssinus per anno VII. Hunc Orestes, matremque, socia conSiliorum Omnium sorore Electra, virilis animi femina, obtruncat. Facium eius a Diis com
probatum, spatio Vitae et felicitate imperii appa ruit quippe vixit annis XC. regnavit LXX. qui se etiam 4 a Pyrrho, . Achillis illo virtute vindicavit.
g. . tempestate in Cretam insulam reiectus. Omnino deiectus legendum cum Drahentiorchio
firmat Zenobius Proverb. V. 50. 'Aγαti εανων χός φασι, ariuse' se εις κατηνεὶθλὶ εἰς Κρητην. Delici legans et legitimum e bum osse de navigantibus, qui ab instituto cursu depelluntur, docent Interpretes ad Liv. . .
60 qua tempestate Menelaus, Graeciam repetens, diversum ad mare, terramque Libyam deiectus. Pro quo idem detrusus dicit Iist. II. . vi tempestatum Cythnum insulam detrusus. Utroque frequentius est deferri, quo, ut meliorum testimonia mittam, in re simillima utitur Servius ad Virgil Aen. III. 133.
Aeneam Nero Cretam tempestate delatum, locum Troiae nomine Pergamum appellauisse. Sic illo locus legendus, non, ut IO. eursius de Creta cap. 13. Png. 51. interpola it locum Troiam ris mine, urbem crgamum appellauisse. duas a patriae nomine. Ex ditione Iuntina operarum Socordia excidit duas, et error Propagatus in Edit Aldi Nepotis.
Tegeam. dii pr. Tegaeam. Stephan. FE in v. ἔστι καὶ Tεγεα εν ρητην, πο αλθυβίου κτισθεισα. Huius urbis mentio in libris rarissimn saepe in numis reperitur. Vide Pelle-xinum de Num. Popul et A.
g. . socia. Alias, cum socia. RHEΝΑΝ. Inanem Rhenani coniecturam recepit Iuntina. conscia, ut ipsius volebat, dedit
Vascosanus. Ex ADDENDIS.JDirilis animi femina Sallust. Catil. 26. Sempronia, quae multa saepe irilis audaciae facinora commiserat. Similiter Velleius II. 7 . uxor Antonii, Fuluia, nihil muliebre, Praeter si PuS, gem
fixit annis C. Veram esse Velleii tiro nologiam, egregie demonstrat achotus ad Ovid. Ep. VIJI pag. 364. addens, Sehuic scriptori, tibi artium tu ilium et adulationem procul habeat, tribuere plurimum. qui se etiam. Non male Wopicens Misc. Obs VIII. PRU. 21. quin se etiam. Sic est II 6. quin alierum etiam continuavit Dibunatum II. 18. Quin etiam
Q. Pompeii consulis filium etc.
200쪽
Nam, quod pactae eius, enelai atque Helenae filiae Hermiones nuptias occupaverat, Delphis eum interfecit. Per haec tempora Lydus et Tyrrhenus fratres, cum regnarent in Lydia, sterilitate frugum compulsi, Sortiti Sunt, uter cum arte multitudinis patria decederet. Sors Tyrrhenum contigit. Per vectus in Italiam, et loco, et incolis, et mari, O bile ac perpetuum a se nomen dedit. Post Orestis interitum, filii eius, Penthilus et Tisamenus, Tegnavere triennio.
CAΡ ΙΙ. Tum, fere anno octogesimo OSt Troiam captam, centesimo et vicesimo, quam Hercules ad eos excesSerat, Pelopis progenies, quae omni hoc tempore, pulsis Heraclidis, Peloponnesi imperium obtinuerat, ab Herculis rogenie XPel Iitur. Duces recuperandi imperii fuere Temenus, Cresphontes, aristodemus, quorum ratam. fuerat.
pactae eius. Aldus epos bene corrigit, pactae ei quod etiam placebat Dulier ad Liv. XLIV. 0. Ceterum in hac hi-Storia, a multis tradita, laborat TZetetes ad Lycophr. 1374 αυ- τος δε ετ των ἀδελφων ἀνε- λων Νεοπτολεαον τον χιλλεως,εγηαεν Ἐραιόνην, ἐξ ης γενναTισααενόν. Scribendum αετατων Βελφων. id eundem ad s. 1232. g. 4. Lydus et Tyrrhenus. Sic omnes fere scriptores, quos Wassius ad Fragm. istorio. Pag. 222. Iaudat, inde ab Herodoto I. 94. tradunt. Strabo, in huius rei narratione V pag. 35. 1 hem suscepit, quae magni Casauboni acumen sesellit O Aeυς
quod Eustathius, qui Strabonem ob culos habuit, planissimo confirmat ad Dionys Perieg. 347. καλουνται δε ἐρηνοὶ, ἀπο υρρηνου Λυδου, υἱου Aτυος, es πολυν αὀν ὁ πατὴρ συστησας ἐν καιριν tuo ἐξε
Sors Tyrrhenum contigit. Rarissima loquendi forma. Septimius de Bell. Troi. V. 13. Alii,
ut quemque sors contigerat, praedam, aut e captiuis, quantum pro merit distribuebatur,
Pervectus in Italiam. Hoc cum paullo abruptius dicatur, Munckerus p. Heins malit IsPervectus Certe pronomen is facile hauriri potuit a praecedenti syllaba. Sed est simillimus 1oeus 1 12. Consul creatus St. Bellum Carthagini intulit nisi ibi quoque est in is mutare velit. Penthilus. dii pr. Penthelus. Saepe e et i in veteri Codice confunduntur, ut mox eminus