장음표시 사용
161쪽
per adulationem dicere Velleium XIX. annum ingressus, quod iam XIX. annum aetatis consecisset, teste Augusto ipso in Monim Ancyr. ubi Scribit annos undeviginti natus etc., monent InterpΡ. Pag. 9 2. Ceterum verbis au geri adolescentis animum, et reipublieae cauSsa suscepta narrari, quae SuScepiSSe cenSendus est proprii commodi
gratia, quam unam normam habuisse Videtur, ad quam totam dirigeret Vitam, nemo non videt. ΙΙ. 63. Caute attigit caussas, quae Octavianum ad potentiae societatem cum Antonio Lepidoque ineundam impulerint, nonniSi iis, quae illuna Antonius subinde admonuisset, commemoratis. In huius autem admonitione
hoc non sine quadam gravitate ultimum posuit, plus Caesarem patri8, quam Ss amici ultioni deberes, ita ut huic caussae ab Octa iano plurimum esse tributum, significare videatur Veram non ignoram HS. II. G. Repugnante Caesars, sed frustra , adversus duos, instauratum Sullani exempli malum, proscriptio. Aliter rem narrat Suetonius Aug. cap. z. In riumviratu, inquit, restitit quidem aliquamdiu collegis, ne qua fieret proscriptio, sed inceptam utroques acerbius XCT- cui etc, De Ciceronis quidem proscriptione cui quot quantaque debuerit, quis inmemor, praeter ipsum' restitisse collegis per biduum, tertioque demum die concessisse, constat ex lutarcho in Ciceronis vita pag. S . D. Cum
Velleio consentit Dio pag. 95. Octavianum excusans, et tantum non omnem trium iratis crudelitatis culpam in collegas reiiciens. Caussam tamen idoneam non video, cur eXemplorum, quae ad confirmandam sententiam Suetonius i. c. attulit, fidem eleVemus. II. z9. Caesar, cum prius deSpondent ei Nerone, cui anto nupta fuerat, Liviam, auspicatis reip. omini bus duaeisset eam rorem. Eodem ere modo Di Cas
τις πατηρ. Aliter autem, cum maiore similitudine veri, Suetonius Aug. 62. ib. Neronis matrimonio Liviam, et quidem praegnantem, abduxit. Tacitus etiam Ania. I. 0. inter prudentiam, qui Augusti itam arguissent, sermones hoc refert: abductam Neroni XOrem, et consultos per ludibrium Pontisces, an concepto, nec dum edito partu rite nuberet etc. Idem Anii. V. 1. Caesar formae cupidin aufer metrito incertum an invitam. II. S0. Caesaris Octa iani ingressum in castra Lepidi, ut rem, qua non a Scipionibus aliisve veteribus Ro-
162쪽
manorum ducibus unquam quidquam ausum patratumque sit fortius, Velleius praedicat Lepidi milites Octaviani artibus praeparatos fuiSSe narrat, qui accuratius, quam Ceteri Scriptores, rem persequitur, Appianus de Beli. Civit. lib. V. cap. 124 pag. 71. z2. Vol. II. d. Schweighaeus. Quantum tunc a fortitudinis laude detrahendum Sit, patet. II. 9. Prisca illa et antiqua reip. forma revocata renovata malit cum Acidalio Ruhnkenius. Libertatis umbra ab Augusto callide relicta. Sed umbram dicere non licuit scriptori sub callidissimo simulatorum, Tiberio. II. 3. M. Marcellus, quem homines ita, si quid
accidisset Caesari, Successorem potentia eius arbitra bantur futurum, ut tamen id per M. Agrippam securo ei posse contingere non XiStimarent, deceSSit, a modum iuvenis, Sans, ut aiunt, ingenuarum virtutum,
laetusque animi et ingenii, fortunaeque, in quam alebatur, capax. Ita portebat Velleium, ut recte monuit Ruhnkenius pag. 3S0. Marcelli laudes temperare, ne in Tiberii offensionem incurreret. Nam formula ut aiunt, eodem observante, Si frigide et non ex animo laudantiS. Statim haec sequuntur Post euius obitum Agrippa, qui sub specie ministeriorum principalium profectus in Asiam, ut fama loquitur, ob tacitas cum Marcello issensiones, praesenti e Subduoeerat tempori, TENETSuS. Ruhnkenius Astute Velleius, inquit, sibi cavet hac so mula ut fama loquitur), ne aulae arcana curiosius peculatus videretur. In simili re, cui non ipse arbiter, nil nisi rumoris auctoritatem secutus videri voluit, quam admonitionem praecepit ipsius), de M. Lollii consiliis L102. dicit fama vulgavit.
ΙΙ. 123. Augustus - animam coelestem coelo reddidit. Non sine suspicione veneni a Livia dati, monet Scheghius ad h. I. pag. 1211. - Sed talium suspicionum relatio in Velleio non quaerenda quod Augustum dicit animam coelestem coelo reddidisse cap. 60. coelestem animum humana consilia sprevisse; et cap. 124. Post redditum coelo patrem aperta adulatio, hoc tamen nomine scriptori ignoscenda, quod inter eorum numerum, eoelum adeptus quidem magis, quam meritus, relatus erat AuguSius.
163쪽
IV. LIVIAM, Augusti coniugem, nimiis audibus cumulari, recte iudicant einsius in Epist. ad C. Fagelium pag. XXI. d. Ruhnken. et oeclerus pag. 1244. Hi nimirum verbis eam praedicat Velleius II. 5. 3. Livia, nobilissimi et fortissimi viri, Drusi Claudiani, lia, gerasrs, pro
bitate, forma Romanarum eminentissima et I 130. o. Cuius emporis aegritudinem aurit ami88a mater, eminentissima et per omnia eis quam hominibus similior femina cuius potentiam nemo sensit, nisi aut legatione periculi aut accession dignitatis Scilicet aliter sentiri eius potentiam non sivit silii invidia, aut si tamen sentiebatur, ' Τiberius ut ex hoc Ioc colligi posse puto post eius mortem certe ita videri voluit, quasi in
gravioribus rebus matris partes nullae fuissent qu0d do Ievatione periculi dicit, pertinet, opinor, ad ea, quorum auctor Suetonius ib. 50. incendio uita aedem Vestas et ipsam intervenisse, populumqus et militUS, quo nia oeius opem ferrent, adhortatam, sicut sub marito solita esset. Etiam Dio Cassius lib. LVII pag. G2. Incendio, inquit, correptis, quibusdam non Tiberium modo, sed
Praeter duo illa Ioca et alium, ubi Liviam ab Augusto in matrimonium ductam esse, Velleius simpliciter narrat, nihil de ea habet nihil de potentiae parte, quam sub extremo Augusti imperio matronarum callidissima sibi vindicaverat, eademque sub Tiberiani imperii initium arripere tentaverat; nihil de exquisitis honoribus a Senatu ei decretis. Haec quidem omissa sine dubio scriptori, ut invisa iberio. Malas vero artes, quibus filium ad imperium provexit gravis illa in rempublicam
mater, gravior domui Caesarum noverca quis intelligens quaeret in alberiani aevi scriptore De his adi
Sueton Tib. 50. Matrem LisIam granatus, velut partes sibi
aequas potentiae vindicantem, et congressum eius assiduum itavit, et longiores secretioresque sermones, ne eius consiliis, quibus tamen
interdum et egere et uti solebat, regi videretur. riberio enim inveteratum erga matrem obsequium Tas. Ann. V. 3.
164쪽
I acitum, apud quem et Dionem vera seminae i
Liviae adiungo alterum filiorum, BRUAUM NERO M. Egregia eum laude extollit Velleius II DT. non scia Magnifice eundem celebrant oratius Carm. V. . et Au-etor Consol ad Liv. Aug. de morte Drusi Ner. Si oetarum dem spernis, eiusdem audes lege apud Sueto-hium laud. 1. I acitus Ania. I. 33. Drusi magna apud populum Rom. Umoria, credUbaturque, si rerum pol tu foret, libertatem redditurus. Cum Vellei verbis rcuius ingenium utrum in bellicis magis operibus an MDilibus sussecerit artibus, in incerto est conspirant illa Auctoris Consolationis ad Liviam s. 13. Occidit exemplar iuvenis venerabile morum: Maximus ille armis, maximus ille toga.
et Suetonii I. c. Fuiss autem creditur non minus gloriosi, quam civilis animi. Nam ei OSte, Sups victorias, Opima quoqus Polia captaSSe, summoqus Saepius discrimine duces Germanorum tota acie insectatus nec dissimulasse unquam, pristinum 5 Reipublicas statum quandoqus CStituturum. Druso progredimur ad Datrem, TIBERIUM CAEsAREM. Singulorum locorum, ubi in adulationis suspicionem venire possit Velleius censuram excipiet de uni erSa a ratione iudicium.
II. 5. Primus Iocus, ubi iberii mentio. Livia limum hunc M. Gosarem, vindicem Rom. imperii, sinu gestans Cur Romani imperii vindicem dicat, declaratur ΙΙ. 104. g. 2. Non diu vindicem custodemque imperii sui
moratus in urbe patria, protinus in Germaniam misit etc. Si ad iberii res in Germania et annonia gesta reseras, plane absque vero sic dixisse Velleium negabis. Fortasse etiam respexit spem perpetuae Securitati atque aeternitatis imperii Romani, in Tiberio scilicet sitam. Cons. II. 103. g. l. 5. 124. g. 1. 2. 125. g. 1. Nimirum eum,
165쪽
Suetonio teste, ' Augustus ipse epistolis aliquot ut periatissimum rei militaris, unicum populi Romani praesidium,
II. 4. i. Claudius Nero, innutritus coelestium praeceptorum disciplinis, iuvenis gensTU, forma, celsit dine corporis, optimis Studiis, malimoques ingenio instructissimus etc. Disciplinis innutritum testantur Dio Cass. LVII. cap. 1. et Suetonius ib. cap. z0. his verbis Artes liberales utriusque generis i. Graeci et Latini studiosissime coluit. Eodem spectat, ut iam annotavit Fabricius ad Dion I. c. quod X anno natus defunctum patrem pro rostris laudavit, teste Suetoni cap. f., Rhodi deinde auditor heodori Gadarent, Rhetoricae praeceptoris id cap. z. et circa Scholas et auditoria professorum assiduus id cap. 11. A forma et corporis celsitudine etiam a Suetonio cap. S. praedicatur ingenium haud absurdum omnis docet ita. II. 5. Oudendorpii suspicionem, Velleium per adulationem de Tiberio post bellum annonicum feliciter gestum pro simplici Oi aDit posuisse ovans triumphiatu, resu lavit Ruhnkenius pag. 3SS f226. monendo, Augusturn eadem
loquendi forma usum esse in Onim Ancyr pag. 1ῖ2. ubi nullus adulationi locus. Hoc tamen ultro fateor, tum hic, tum in sequentibus, manifestum esse quam honorificentissimarum locutionum aucupium in gratiam domini, ut,
tibi Drusi Claudii forma hoc modo ac temperamento laudatur: pulchritudo corporis proxima fraternae fuit; ubi alter iberii triumphus eum altero conSulatu ei oblatus dicitur etc. Sed hoc nihil est ad amplissimorum verborum ornatum, inde a cap. 99. ad fastidium usque frequentatum in iberii rebus illustrandis. II. T. Peragratusque pervagatusque coni. Ruhnkenius victor omnes partes Germaniae, sine ullo detriamento commissi Xercitus, quod praecipue ili duci semper curae fuit. Cons. II. 113 et 11li in primis . o. Nihil in hoo tanto bello, nihil in Germania aut videre maius, aut mirari magis potui, quam quod imperatori
nunquam adeo ulla Opportuna Tisa est ictorias Occasio,
quam damno amissi pensaret militis etc. In huiusmodi' Tib. I.
166쪽
rebus, quorum testis idemque arbiter in paucis idoneus Velleius fuit, nemo intelligens fidem ei denegabit. In proeliis iberium fortunae casibusque minimum tribuisse,
II. l 9. oto hoc capite callide Ioquitur. Secessus enim ille quum extremo tempore iberio valde molestus suisset Sueton. ib. 11. 12. atque de non honoratissimus, ut ibid. cap. 12. tunc non privatum modo, sed etiam trepidum et obnoaelum egerit, mediterraneis agris abditus, vitansqus praeternavigantium Q icia, quibus 'equentabatur assidus contemtior in dies, et invisior cap. 13.): Velleius omnicunque honore decorare tu- det otium, cuius memoria Caesari non sane posset esse
Ne quis secessus iberiani caussam, quam Noster commemorat, per adulationem ceteris, quae asseruntur, caussis praelatam arbitretur, eandem a Dione Cass. V. pag. zS0. VerisSimam iudicari, monuit Ruhnkenius. Modus tamen narrationis adulatorie quaesitus mihi videtur.
Certe calliditas ista Tiberii dicenda non erat mira quaἱ-dam et incredibilis atquo inenarrabilis pietas. Aliam
ver cauSSam asserre non potuit, si quidem iberius eandem ipse prodidit ' Hoc enim, quod ad recte aestimandam Vellei in singulis rebus fidem non parvi momenti esse reor, statuendum Videtur nullam rem, quas
sub Iliberio evenerit, aliter ab illo esse narratam, quam do ea iudicari Deli Caesarem Sciret. Luctum civitatis ob secessum istum verbis quidem immodice augeri puto fingere nego dicentem quam aeus ei patria manum iniecerit. Suetonius enim I ib. 10. Neque aut matri, inquit, suppliciter precanti, aut vitri co deferi s etiam in senatu conquerenti, veniam dedit. Quin et pertinacius retinentibus, cibo per quatriduum abstinuit. II. 101. C. Caesar, convonto prius Tib. Nerons, cui omnem honorem, ut superiori, habuit Diu contra' Sueton Tib. 11. Confessus tandem, ni hi aliud secessu devitasse se, quam aemulationis cum Caio Lucioque suspicionem. Id. cap. 10. Quidam existimant, adultis iam Augusti liberis, loco, et quasi possessione usurpati a se diu secundi gradus, sponte cessisse, exemplo M. Agrippae, qui, M. Marcello ad munera publica a moto Mitylenas abierit ne aut obstare, aut btrectare, Praesens Mideretur Quam caussam et ipse, sed postea, reddidit.
167쪽
LV pag. 82. auctor est, misso ad bellum Armenicum Cato, Tiberium in Chium prosectum, cultum ei atque D sicia praestitisse αυτον θεραπευσεν); humilem namque
se gessisse, nec tantum Cato, Sed etiam comitibus eius, se submisisse. Ac Suetonius cap. 12. inter caussas summae sollicitudinis, quae iberium tunc premeret, narrat,
quod Caium Orienti praepositum, quum visendi gratia traiecisset Samum, alieniorem sibi sensisset ex criminatio nibus M. Lollii, comitis et rectoris eius. Cui credamus Dionis ac Suetonii narratio Ionge probabilior, pro diversa, quae tum fuit, utriusque fortuna, Superba adolescentis, humili Tiberii exsulis, qui appellabatur. Non temere igitur . I. adulationem Vellei obiecisse Videntur Interpp., et Casaubonus ad Sueton. ib. Cap. 12. Ibid. C. Caesar tam aris se ibi gessit, ut nec
laudaturum magna, nec stupera turum mediocris materia desciat. Caute Nosteroiberii caussa, in quem quo animo Caius fuerit, didicimus ex Suetonio quid quod aperte reprehendit adolescentem: Nec defuit conversatio hominum, vitia eius assentatione alentium M. Lollium quidem iberius ipse in Senatu incusa it eum auctorem C. Caesari pravitatis et discordias arguens, teste acito Ann. ΙΙΙ. S. Mirum, ni hominem notavit Velleius. Quod gravissime fecit ΙΙ. z. 102. II. 103. Laetitiam illius diei, concursumque civitatis, et vota paene in8erentium coelo manus. Rem Ver
bis amplificari, quis non videt Neque illud vere adie
ritatis, aeternitatisque Romani imperii. robabile potius, homines imminente hoc domino in metu fuisse, si quidem fides acito Ann. I. . ΙΙ. 104. Quae hoc Capite et seqq. narrantur, a m gnam partem pro Veris Sunt habenda. rimum enim Velleius eorum, quae refert, Spectator fuerat tum fingendo in rebus iberii narrandis tantum abfuisset, ut gratiam apud hominem iniret, ut potius is hoc adulationis genere
se offensum putaSSet, maiori Sane aestimans res a se
gestas, quam quibus ad laudem aliqua affingenda viderentur Ilias tamen nimiis laudibus extolli, res bene' Suet Tib. cap. 13. Exemplum subministrat ac Ann. III. o. se Solus Dolabella Cornelius, dum anteiro ceteros Parat, absurdam in udulationem
168쪽
gestas, at untaxat bene, coelestissima opora dici et id genus alia, nemo non videt. Verum sortasse nonnihil ex eo, quod nimiuin est in laudatione, condonabis Velleii
ambitioni, quum, ut ipse dicit g. 3 Τiberii adiutor fuisset, itaque huius res celebrans, sibi ipse aliqua ex parte gratificaretur. Nam cap. 10G. sic incipit Pro Dii boni, quanti voluminis opera insequenti aestate, sub duce Tiberio Caesar gessimus II 105. Pietas sua Caesarem, paene obstructis hyeme A pibus, in urbem traxit. Non pietate iberium reductum arbitror, sed sui commodi studio, ut iam se a gis magisque in Augusti favorem insinuaret. Nec pietatis capax erat animus hominis saepe in ore illud habentis: 'Eμου θανοντος γαῖα Mχθητα πυρι. )Ιl. 106. Ab inaudito atque incognito ante mari. Negant ipsius aliique, quia iam Drusus hoc mare naVigasset. At docet Ruhnkenius pag. 414. 241 Velleium non adulatorie, sed Vere et rei convenienter, de hac expedi tione esse locutum. II. 10z. Istam ad Tiberium orationem minime Sonare indolem aut serociam Germanicam, recte iudicat Dpsius. Cons. oecter ad h. l. pag. 1134. II. 10S. Nihil erat iam in Germania, quod incips88st, praeter gentem Marcomannorum. O Vanitatem lSed haec plura magnifice imo serviliter Velleius narratin iberii sui laudes. 'AλΓ γω ου πιθom ν. aec Lipsius. II. 109 Gerebatque se ita adversus Romanos. Μο- ne ad h. l. oeclerus, parcius agere ceteros Scriptore in Μaroboduo, arcomannorum duce, qui insultam Roma norum ambitionem calliditate et virtute coercuisset, celebrando fortasse quia puduisset fateri, tantum inter Germanos fuisse virum. Sed solitum Vellei candorem in aliena virtute, vel in hoste, praedicanda, iam Supra ostendimus. Non silendum tamen, iberium ipsum, acito
teste Anii. II 63. y de Maroboduo apud Senatum disse-
progre8SUs, Censuit, ut ovans e Campania urbem introiret. Igitur secutae Caesaris litterae, quibus se non tam vacuum gloria Prae dicabat, ut, post ferocissimas gentes perdomitas, tot receptos in iuvent aut spretos triumphos, iam senior peregrinationis suburbanae inane Praemium petereι.
Dio VIII pag. 895. Cons. Suet Tib. 2.
169쪽
ruisse, non Philippum Atheniensibus, non Pyrrhum aut Antiochum populo Romano per iniis metuendos fuisss. Exstare rationem, qua magnitudinem viri, violentiam subiectarum ei gentium, et quam propinquus Italias hostis, suaque in eo destruendo consilia extulisset. In ambiguo itaque relinquitur, utrum iberii potissimum CauSSa, n e animo, hominem ita magnificet Velleius.
II. 111. Itaquo ut praesidium ultimum sic Ieg. ex egregia ipsi emendatione pro vulg. militum resp. ab Augusto ducem in bellum poposcit Tiberium. Nec Velleianam tantum adulatiunculam esse, monet idem ipsius, quum ipse Augustus, Suetonio I ib. 21. teste, iberium epistolis aliquot, ut peritissimum rei militaris, atque unicum populi Romani praesidium, TOSequatur. II. 112. Agrippa Postumus - mira pravitate aniam atque ingenii in praecipitia conΓer Su etc. moxquo crescentibus in dies itiis, dignum furor suo habuit
saeuum. Aequius de adolescentis moribus existimasse videtur acitus Ann. . . eum appellans udem Sane bonarum artium, et robore corporis stolide ferocem, uialius tamen sagitii comportum. Suetonius tamen Aug. 65. Agrippam, inquit, ob ingenium sordidum ac ferox abdicavit Augustus); et paullo post Agrippam nihilo
tractabiliorem, ininno in dies amentiorem, in insulam transportavit etc. Dio V. pag. 05. δουλοπρεπῆ dicit, praecipitisque iracundiae hominem, Liviamque, quasi no- ercam, Convicii proscindere, ipsumque Saepius Augustum propter patris bona insimulare solitum. Quae loca id certe commonStrant, Velleianam morum Agrippae descriptionem quodam modo poSSe defendi. At in morte eius reterenda ei callidam brevitatem, qua novi principatus primum facinus attingit, caedis auctore nequaquam memorato Curiosius veriusque rem explicat acitus Anii. I. 5 . Cons. Dion. LVII pag. 49. II. 113. Laudatur hoc capite et seqq. prudentia Imperatoris, eius cura pro praesectis copiarum aegrotis, eius cultus modicus cons. Sueton. ib. I S. etc. Iaud prae ter rem diam laudabilem ducem fuisse iberium omnes scriptores testantur.
II. 11 S. At illi Germani , quod nisi eaepertus vix
credat, in summa feritate versutiSsimi, natumquct Undacio genus. Detestare turpissimi affectus mancipium exclama Schegkius. quidem illud nimis acerbe dictum condono recenti irae ob cladem Varianam. Si quis vero
170쪽
accusandus, accusa praedones gentium, raptores orbis, Romanos, qui a quovis populo, libertatem suam aut tuente aut vindicante, summa iniuria se assectos arbitrabantur.
II. 122. Quis non inter reliqua, quibus singularis moderatio Tib. Caesaris elucet atque minet, hoc quoques miretur, quod, cum in ulla dubitationes septem triumphos meruerit, tribus contentus fuerit quasi hic triumphorum numerus unius iberii, nec potius Augusti, ei tentia definiendus fuisset. Ceterum iberius ipse apud Tacitum Annal. ΙΙΙ. z. ambitiose memorat tot receptos in iuventa aut spretos triumphos. II. 123. Ingravescent in dies valetudino, cum sciaret, quis, volenti Omnia OS SU Salva emanere, arceS-sendus foret, festinanter revocavit silium. Ille ad patrem patriae exspectato revolavit maturius Tum securum se Augustus praedicans, circumfususque ampleaeibus Tiberii sui commendans illi sua atques ipsius Osfra, scquisquam iam de ne, si fata poscersnt, TecuSanS, Sub- refectus primo conspectu alloquioque carissimi sibi via
ritus etc. quid D si haec ficta essent ii certes LVI. pag. 30.x Liviam Augusti mortem usque indoiberii adventum clam habuisse narrat sic plerosque et fide digniores auctores tradere. At Suetonius 'ib. 21. cons. Aug.sS. a iberio spirantem adhuc Augustum repθrtum ESSE, et una secreto per totum diem eos fuisse affirmat a- citus vero Ann. . o. Viaedum, inquit, ingressus Illyricum Tiberius, properis matrii litteris accitur, meque satis compertum est, Spirantem adhuc Augustum apud urbem
Nolam, an exanimem repsTerit; acribus namquct custo
diis domum et vias sepserat Livia, laetique interdum nuntii vulgabantur, donec provisiS, qua tempus moras-bat, simul laecessisse Augustum, et rerum potiri Neronem, fama eadem tulit . In utram partem discedamus Fabricius ad Dion. . . Velleii et riuetonii narrationem praefert Utcunque est, id certe ex Vellei loco non temere colligemus, alberium ita videri voluisse, se cum moribundo augusto adhuc collocutum, patre reipubl. administrandae consilia accepisse. VI. Inde a cap. 124. rex sub TIBERII CAEsARIs principatu geStae exponuntur. Iam panduntur laudationis vela.