Cæcili rhetoris fragmenta dissertatio philologica collegit, disposuit, commentatus est Theophilus Burckhardt Basileensis

21쪽

toria libro vero quod stoesitum do preMonoribus qui, feta triae iani eoniecturas protulisse ei Haemu de figuris, ut a pilam, inde usque ad post

Hori immodi traefata osseus Metirato inquisivisso ridimus, etiam id vel maximo sententiae nostra ori vero videtur. fio si odio disputavimus, libor de deeem or toribus historia, quam dicimus, loquontia Ainea Mi non autem omnium oratorem eloquentiae, sed eorum tantum qui ei orationes soripi aes reliquerunt extum tumoris magni inter rhetores habes, antur. Et ouim non visi hae do ea a Dionysius quoquo so fibniurelium irae tandum, si proposuisso profitotur init.

---ovem m. v hv ire praxia: v. It quo Cae etsi negotium erat: et ortum quendam numeram eorum qui iam summi quantur constituere et iudicium, quod vulgo do hic forobatur, dum singulae inquireret, accuratius definire. Quo munere quam egregio post Dionysium Metus ait, non est eur iterum mo

neamus.

Soqimur Eho de Platone et Lysia. Cum ommdo deest oratorabus disputans Castellius Lysiam robus Invaniendis uidem aptum sed disponondis imparem dixius h. laena miras viiletur, quod, si Pseudo-

longinum, gli studamus, Lysiam magis quam se ipsum diligens Platonis vor vehementissimo odio actus hunc

a commo vituperant illum ad coelum laudibus retulit

22쪽

monis partem, qualis, Uvo I liceat, iudieare emquo rapre sensiouom a Plaetono, quem ipsum vituperaro studuit, mutuarsetur, nullo modo fieri potuit. Itaequo, qua Spengelius quoque nov. Wr'. I 23 not. o se conis iungere non posse profitetur, ita mihi explicasso videor, ut illa emph pnmcx Pseudolongino allatae a libro dodecem oraetori hus divors fuisse statuam. Id enim iam titulus D diu ac prive o mTN aeeur ius intuenibus uaffera potuit. Quare, quem a modum Demosthenis at iceronis, Damositionis et Aeschinia oomparationem ediderat Caecilius, ita hos quoque dom-

od aureis sum illud iudieium attines, non primus est rhetor aluctivus, qui tuai in Plutono vituper 'i; in plane eaedem sumosa illis philo,ophi reprehensio legitur apud Dionysium Sem. is ea ras 2s o postea Episti ad n Pomp. ap. I. . , uin

et . 'm, vanum tumorem et vox horiam translatorem,

Mum ei imputat, non ulaque quidem, sed ire eo tua sulum seripiorum partibus, Neque cieram tib est euius Plutoni Lysiae opposuit ex utroque exempla afferens, quorum unum ridiorum. h. . doso su Et in eis sosthenia explio nil suris vehemo Mox emso videtur nis ossi concedimus suetorem libri m lmistonis aret orom, in idem nimia vehementia viatium incidoro, nequo erum prohavae neque prohaero potuisset Lysiiun saepius peceare contris puri incasemnonis lagantissim, tamen ulu sini, uuialium Lysiam Platone longo superiorum iudi est e. nostra qui sim stet a quumma uom Plutonis magni-

23쪽

Ioquentiae Lysia graeilifaetem praelaturus sit, tamen qui do rhetoribus illi re et iudiearo vult, eis ignoscet, quod iusto Agiliti ei gallaria distendi odio ab dueti nimis an ii puri ot consueti Attio sermonis exstitorint atorum Caeclli lihollus, nisi faIIor, post Dionysi epistulam, Cn. Pomp. in lucem prodiit; non iam, nisi ita esset, Diotimus ceteros Platonis vituperatores

ibi eo emortuas VI, ibi R. Lami iussimum Caecilium

ratiouisset.

ad solos maiores poetasse eum per se probabile estium Lysimaechidis libro, qui ei oppo tus erat, consa matur se. 28 . Καλλιβ' i omni Eutem vocabulo se ellius significasso videtur omnia, quae orinonem pum honestam gravem officiunt; si quido Dionysius tali

24쪽

et diri citrethgtorum oppos etαngi' hv, mxpoq; cap. 16 Ixoptet res uocos vos, bo Mἐβημom. Ad taeliae igitur(b isti tos ta enis dicebant hane artis partam Caecilium spectiusso putaverim partem earum rerum tractantem, quas omnes in libro et Co Piocrista quo inlisit eomplexus est, et ita quidem, ut ex Atticis oratoribus qua voeabula, Dra datavet essent, quas minus os-ssint, quae is oratoribus vise, quae inconvenientor innovata, quae eotidiana, quae inveterata voeaebula ad-hthitae essent dodoret bac enim ratione fieri potuit, ut otissim o vocaehula, quae potius intorprotation ogerent, quam quae propter solam venustatis speciem commendanda essent, fraciaret; qualia Ohis paucae

tradunt Iorico graphi h. 25 η.

Tum in isdom seriptis, qua ad Atti eum seribendi onus pertinent, numeraendus est Itbollus a Suid a laetus, detorum nobis ignotus et L Itidiva peti 'Aetitaeocri rixo et, 'Aocstuosi cui num similis Horit, quom ciet et puro inseribit idem toxico-

vhus, aedmodum incorrum est; maiores quidem se . contra Asianos rhetores se tum uisso M

Denique in Oholio Plautino odiet Vaticani bd. Ritso hi in Alexandrin Bibl. p. 33: Caecius in eum-menio comoediarum Aristophanis Caedili nomen restituondum osse vix putaverim; nam no vestigia quido indagar possum, qui hus uno rhetorem alios quam prosae oraetionis scriptores iligisse suspiceri

25쪽

Iam citerius Caecilianorum seriptorum generis, quo ad artem rhetoriossim pertinei, primus a liber nominandus est, quem de figuris edidit tegi dilai

tiliano x , Ss: hae omni sed de figuris oriboram et sententiarum opiosius sunt exsecuti qui non ut partem operis transcurrerinit, sed prurio listros latae opis odio averunt, dux Caecilius, Ilionymae, Rutilius, mulleius, Tiso alius aliiquo non paues. Quoin is Muin quod Quintilianus, vir elegantia intelli legens existimis tor, Repo studia et in suum usum eo ori hilud e guam Mellio fidem habuisso viderer. Bavius tamen 'iniurio x toto Ioes a limio titues in libro mori et . -- aureo i ex itam, 'ala rhoi. UID. Do cuius auctoris uotuto ut utri dicatur, post Mnem aduraum, itaque saeculo sero terito Munio ei quarto se si suo videtur eum omnia ex talis deserihoro, do guo nihil sero Ddere, ei ex tot libri raetione et inde patet, quod per multa saepe ad vorbum evin Aluxandri Ninnanis libro arist ex re 'stix ibid. eongruunt ei. exempli causae verbae, Alex. SI cum Tib. 5T; levem occhlox. 68 cum Tib. 56 cemes ,rpet Alox ode innDh. 55H; neque tamen iter ex aluero, sed ute, que ex eodom soni dosoripsi a putansti sunt; nam es hie et illo in similibu robus 1han quae differant. Auctores vero secutus ess mihi videtur Tiberius sologostodiatum se Aps insem, o hune quidum plerumque laesi doseribong, illum, ubi adiecit, nonianatim afforons, id quo eontes ex ipsius verbis pag. 663 at cosmopacbs tam , via uirim Dixi 'v' A M. Oc Tecum rarit eo mi si v Adlic Aq, bis hie senim eum

ud studem rem significandum caeduius nos

26쪽

diversis nominbus ossant usi, iborius Apsinis nomen, ut quo in idias sequi solerat, tacito posuit in initio, indo etiam aedili, ut quem praetor donauetudiis ne hoc loco sequeretur. Similiter inde a pag. TIostoditiam eae obsistusam semper affert et usque,dhom siseribit, quod i loo ouanos ab Apsino suerine omissi mi geram tuamet 'M 'Agi Ac, mritato: s

bus mos est, veteres aeuotores describere; quorum eum solum storalium nominatim inorist, eum quoque nomnulla ex illo sorvasso probae hilo est; id vero eis iam tu locis pro corio a mare poterimus, uia eius

verba cum Montanis aut a Quintiliano ut, Tiberio uaditi, eongruunt Icm da inguli , quae in hamoniis uiliae posuismus, nihil monendum est nisi ii quod si tim primo

adspectu patet, siue lium, eum paeno molestem Mursexum multitudinem comessasset irrire quae quo dis o uti propriis: nominibus notasse sed a nominis quidem apto imonia eas et Quintilianus ad x -

Bod , mi ruri tinemus id potissimum intuemtes, quid in universum do humaritaleaverit rhetor. Iam cum emebanusino eos, hi cesso voluerit rum

27쪽

explicans Quintili sinus h. M Zoili et Apollodori

mentionem Mit. Et Apollodorus quidem, qui solienissicommuni atque Istilaro illo sonsu oovit, coaedilio non nisi rosollendi elius fili us osse potest ita ut huo quivis iani verba ex ipso Caecilio desumpta esso putem Eidemquo auctori, nisi fallor, debent eae quas do Zoilo et Quintillaetius et Phoebamnio dicunt: uto que enim mirum in modum idem in eo vituphranh:

Quint. id ipsum tamentangusto Zoilus terminavit qQuin etiam a vero hoc horrore mihi vita re iotum hune Quinius uni io eum in is oestium auctorem reserens, quo primum tuli, si figuli iudibeasso tutum. - Dionysium in artis in orie co

memorauitem vide nurus et in uiri in Antiphonio vorbae plana ita sunt eomparata, ut auet om ibi someontium suam ut omari s ad rabi nisi contra opini nom me iam defendoro concludaa.

28쪽

- rao Bostah, ut monemus exempI si singulas figuras illustrarid sis allata non omni ex oratorum seriphis,

sed pomulta ex Thucydida, alia acri rodoto, quin o Bophoelo, Euripide, aliis poetis sumptis osso. Quare

librum ante commontarios de orsitoribus oditum esse conicio nam isocilius postquam doeam oratores Ah-tioos solium re et scribendi regulam proposuit, in omni do holocles robu quaasEona non nisi ex Ilis exemplae umor potuit, praesertim ubi do figuris quaestio erat, in qua iam tum praeeipuo animum in-ionstorat, uuio subiungsimus ego O usi diu libellum, de quo quaecunque scimus, o auctori incerto, qui olim Longinus serobatur, Jobemus omnia plura quoquo Eoiremus, nisi libri, quem auctor incor tua primo post he saeculo Caeciliano opposuit, quarta vel ferti pars omnino

intoriissot cf. Spongo i rhol. gr. fom. I praef. pag. XIV . Caediliani vero libri fragmentae vir doetus Georgius Buehona in dissertation Marhurgensi de scriptoro

libritat. 18 s admodum diliganter eoncessit, ita ut

formatione singulatumque rerum Onexu.Paetinum igitur, id quod Psdlong vituperael, ae- vilius minus curavit, ut oratorihus ad sublima dicendi genus consociandum praeocopiis daret, sed quid sit illud si oc minue so satis habuit; idque non philosophorum, o philologorum, ut ita leam, stilone multis seripiorum exemplis declaravit. Musandus tamen quodam modo videtur, quod, si reoto hoc coniecerant

29쪽

Ii ox Pseudolongini verbis oupius et Buc Ieriau, primus fuit, qui uno rem tradi stret. Porro ad iupparaesum et partes libri do parditi investiganda satis eortam ansam prasibo idem auctor se ubi quinquo quasi fontes sublimi faetis enumerans eorum aliquot Caecilium omisisso didit. Et x octas eo semoraesse quidem videtur sensim sillong dubitat, utrum adversarium mi ac dam quod hoc iudiesisse, si fido illud ab hoc alienum putasso statuat, et tum utrobique eum refellit. Cetera vero, ni fallor, ae ei lius omnia fractisvit; nam et Padolong signi fidae et plano his convoniunt cum partition illa artis idendi, quam Dionysius sua aetate vulgatae has saepe dioit; omne enim genus ilicendi dividebant in xpmimeti v

quaestione alienum et Pseudolong. v. I . di

omitteret

Oetereo vero libri reliquia omnes in doctori' op pertinere videntvr fr. 5- ii quae e quidem talem nobis Rosint audi oram, qui semper inter immisi et vita vulgarem in dioensi or monom modiam quandam viam tonstorii, o paullo timidi huo nihiliociniuio eoedi voluerit. In uni rersum enim

iudieaentibus Pseudolontios iudiesuinito bis usi urit: caedilium propior studium quidem et diligo uriam in

exemplis eligendis laudandum, me oti quaestioni omni ex parto illustranda statque in finem portauo diso Nano imparem fuisse.

30쪽

Doniquo in artis rhetoricae seriptoribus Quintiliano III, I, I enumeratur rhetor Calactinus ot ias quotios ab eo affertur. Nee vero hoc libro ho- tum artis rhetorieae campum perlustravit, sed sola progymnasmatsi, qua dieabantur aeripsit, ita quidem, ut d unaquaque orationis parte do exordio, Erratione, ceteris deinceps disputaeres. Similiter Dionysius in striis suae essipitora Te pt et, si x - Di Ira ou-Mm indo, . I de eis, usto in proomiis, aerrationibus,rargumentia epilogis peceantur, dieseruit. E argumentae quidem ruetana Recilius eum quatuor status, do quibus inde timermagora multa in rhotorum libria ponendos ossa diearet tr. s , me. dissim quand sim viam tonuisse vidatur inter Apollodorum, qui volo tres priores voluit, e Theodorum, qui

quinium addidit: ad aeliquit Quint. III 8 do. Plura

vero do uxori nescimus.

Tum in iudem libri paertere apodixeos et epibe hirematis differentia sexponans h. o 3 epichirema, ut Fabii verbis utar, dixit , perlaetam probationem, quae ex tribus minimum partibus onstra ergo nihil inter syllogi simum et epichirem intereat, nisi quod of Quini V id, id illi e plures ahant spodie otvera olligunt veris, epichirematis frequontio cire aeredibilia usus; illo igitur philosophis, hoe rhoioribus maeis convenit. Itaque apodixin si stoeilius impor sectum epichirem esse dixit, ossim minus tribus par

tibus, fortasse, ut enthymema, tantum e sententia eum

Disono constar voluit haeo igitur et ipsa rhetorum, non Philosophorum est. Iam vero eum enthymetua