Dissertatio theologica inauguralis de absolutione mortuorum excommunicatorum seu tympanicorum in ecclesia Graeca quam venerandi ordinis thelogici indultu praeside Io. Andrea Schmidio abbate Mariaevallensi ... pro licentia summos in theologia honores

2쪽

REGIS PRUSSIAE

ILLUSTRI

EXCELLENTISSIMO

DUCATUM MAGDEBURGICUM

REGI ΜΙΝΙ

DOMINI y MEIS M PATRONIS

3쪽

CONSULTISSIMIS PLISSIMIS

P R UDENTISSIMIS

CONSULIBUS

DOMINII e EIS ET PATRONIS

PERPETUO COLENDIS .

4쪽

ET DENIQUE

COLLEGII ECCLESIASTICI

AD AEDEM

NOBILISSIMIS ST MPLISSIMIS

PROVISORIBUS

OCTO VIR IS

PATRONII S iEIS ET EVERGETIS

. PLURIMMAE HONORANDIS

5쪽

DEUM PROPIT lv M

FFLICES

CONSILIORUM ET RERUM SUCCESSvs

DISSERTATIONEM HANC

GRATIAE

FAUORIS

LIBER ALITATIs

IURE MERITOQUE HUMILLIME, OBSEQUIOR, PERMANTER

D. D. D.

IO. MICHAEL H EI NEC CIVs.

6쪽

Isciplina ecclesiastica severiore ecclesia primitivani itinter uncos & equuleos stetit; eius abusu in pace tutissima , & media rerum omnium amuentia pene periit. Excommunicatio enim, qua initio profligatissimi peccatores seriebantur, caeteri in ossicio contianebantur, atque adeo christianismi integritati consilebatur, labente sensim tempore evehendae ad summum pontificum

tyrannidi, impotentissimaeque cleri licentiae stabiliendae inseruiit, pessimo exemplo, & merito detestando. Fulmen, quod peccatores olim terruerat, postea in principes pios & integras respublicas, imo ne quid ineptiarum deeuet, etiam in aves, feras & insecta vibratum est, dirisque devoti omnes, qui iuris

sui adverBs clerum essent servantiores. Sententia qua Olim communione ecclesiae devota capita exciderant, postea in tantam abiit tyrannidem, ut poene ex humani generis consio tio tollerentur dchestiarum, immo daemonum numero adstriis berentur, si quibus cleri invidia hanc notam inussisset. Horridum sane diciu est, excommunicatos omni iurisdictionis uia dc actibus iurensibus, in tantum privatos, ut nec aliis praeesse, nec vocatorum aut procuratorum muneribus sungi, nec

ullum contractum civilem inire possent. a Inusitata crude- Λ litas

7쪽

a DE AB sOLUTIONE MORTUORUM litas est, eiusmodi homines ubi obierint, insepultos proiici, destris bestiis avibusque in praedam dari conssievisse, quasi & in

corpora saeviendum esset clericis , qui iam in animas domunium plus quam tyrannicum assectaverant. b Tanta sciliceterat, cunte in praeceps puriore doctrina, cleri praesumtio. Cui stabiliendae varia fingenda erant commenta de purgat rio, de excom mu nicatorum cadaverum inquie , deque variis eorum tormentis, quae saepe ct iis clerus minabatur, qui poenitentes quidem discesserint, nec tamen solcnnem absolutionis formulam morte praeventi audivissent. Sic demum factum est, ut plebs superstitione oppressa di his laqueis irretita, clericos tanquam coeli infernique arbitros, imo tanquam deosci summos humani generis dominos sitispiceret, ac tantum non posito genu adoraret, ne larte terribilia eorum in se prox carci fulmina. Ea opinio etiam Graeciam pervasit, & hodi num occupat. Eo magis enim graeculi, ad superstitionem. satis proclives , cleri fulmina timent, quo certius sibi persiua dent, eos, quos mors in ista conditione oppresserit, tamdiu 'excruciari, α corporis instar tympani turgentia foedo asipectu . infamiam apud posteros serre, donec ablolutione Qienni e clesiae restituerentur. Egreste sibi hoc commento placent graeculi, illudque miraculis simile iactant, tanta praesiumtione, ut inde pro ecclesia sua argumenta ducere soleant. e . . . . Liceat

s, Acta cimit. V. Trisasta. Ao. III. hab/ri can. 3. 7. Innocent. III. ob. V. eps. rast. ει-ἀem acta par. 3 . Roger. HoVeden. pag. 7 .. 773. 8ol. 8Io. orderic. Vitat. l. s. pag. 9ox Carol. du Fresne Par . a. Gog. Lae. pag. ra. se Ηinc ei lim hoc miraculum opponebant Turcorum monarchae Mahoineti , quem etiam illo audito dicunt obstupuisse, religionemque christianorum S meram admiran m esse, confestum. Crus. Turc. Graec. l. r. p. 28. Dixit enim in ναῶν ἀληθως ἡ πkις 'χμιανων Daci ἄλη&ra. Profectoreis,o christiana ex ris confroersiam mera es. sdem i. a. pal. VI.

8쪽

Liceat igitur nobis insti tutum hoc graecanicum , nempe de

quod pleniore tractatione dignum iudicavimus, paullo uberius proponere, & tum exemplis stabilite, tum quid de eo h bendum sit, ad scripturae sacrae ct theologiae sundamenta examinare.

ABBlutionem autem mortuorum eXcommunicatorum, sive tyr anicorum, dum proponere constitui, pauca de ipsa re erunt praemonentia. In ea nimirum temtentia sunt graeculi, eos, qui 'excommunicati ad plures ab eun irresolubiles esse, corporaque eorum in modum tympani turis gentia &aspectu horrida non antea in cinerem dissipari, quam solennis absolutio intercesserit, qua obtenta Uno momento resiliant, & in cineres pro communi gencris humani siorte reis digantur. Mirus hic dc stupendus excommunicationis grascanicae effectus hunc in modum describitur a GREGORIO MEL IssENO, a patriarcha Constantinopolitario; γιγάρ ἀπλως σῖοωσώιον ἐπι οπου δεξάμων P. πις, tom ζιας

9쪽

quae interrotum disiebat. etiam de anathemate seu excommunicatione

audivit, videlicet, quicunque a pontificibus re sae ordotibus christianis iusta de causa ob peccatum aut siceim e sacro coetu expellatur : huncialem humatum non dissolvi in terram: sed manere corpin Vm indus Iulum ct interrum in terra: eonspicique sepulcro talis aperto, eadaverostar tympani in rarum ct nigrum, nulla membro amisso, ne 'se qui-dom capillo. Rusia A veniam precibus ct invocatione numinis divini ei impetrant, dissolutiojem cadaveris is cinerem feri. Iisdem fere

10쪽

sacro coetu eiiciant , nec occupent eos, dum in vivis sint, emendare , m expientur ab illo lapsen,propter quem eiectis erunt: eorum cadavera, Da in exilio spirituali mortuorum non disseisi a terra: sed remaneret manorum instin insata: nee, similis etiam transierint anni , omnino a terra consumi: sed restare inteae Acuti humara fuerint. Interrogamua ti- Sullan num sidem dissunt, data absolutione, rursus dissolubilia facere ea corpora' restonderunt illi, christiani Τrapezuntini posse, Paulo prolixius, variatis etiam nonnihil circumstantia miraculum hoc describit IACoavs GoAR, a) qui cum diu admodum inter graecos vertatus sit, ritus utique eorum satis persipectos videtur habuisse. Ita vero ille et graui si quao

post mortem in terram non soluta corypra reperiam, haec vel san rurum reliquias, vel perditorum hominum ct excommunicatorum horrenda cadavera opinantur. Reliquivi quidem sareas , Asuavem exbia Godorem . aliqua decoris luce praefulgeant, nec quicquam horroris pra monstrent: abominanda surgatorum cadavera, si in ipsi aiunt συμ--ἐ ad ympani morem turgentia, nigra , deformia appareant. Nec iudiciis falluntur. Longa enim apud eos compertum est experientia, excommunicati cuiuslibet corpus post mortem non putrescere, plure quo reperi is auditu ct visu testes, cadauera huiusmodi inco rupta in te ---βam absolutione accepta, suli omnium oculis mox ut ligone a pon-- M e percussa fuerant, redasta fuisse, ad mantes. Audiamus eluuia LEONEM ALLATIVM, b ipsuna quidem graecum, sed patriae religionis desertorem, qui de tympanicis ita narrat:

ubissima ista de excommunicatorum eadaveribus indissolutis opinatio apud eam nationem iam invaluit, in iam nemo sis , si uspiam tale quid comperiatur, qui dubitet, cadaver illud esse excommunicati quod extrahunt, ct variis deprecationibu/ ae dicendi formulis absolvunt, quibuι exsolutis asseveranter duunt, eadaver subito in cineres converti. Alio