De quatuor linguis commentationis, pars prior quae De lingua Hebraica et, De lingua Saxonica

12쪽

era ferici Casuboni, V. H.

. 'Pars prior

De Lingua Hebraica

De Lingua Saxonicis' st

14쪽

Candido Lectori, S. P.

QVaduennium jam,aut eo amplius est,

amice Lector, cum Londini inter I bros agens, ct privatas amicorum bibliothecas, varia mecum, quo animum a praesentibin miseriis fortius avocarem, quasi in lucem postea producturus, agitabam. Inter ea erat de ortu sermonis tradia- tu , satis accuratuου : cui comitem de veraborum usu, si argumenti assinitatem, di tribam, adjungere statueram. Iam eo rem perduxeram, ut utrique sola transcriptio-m,ut typographo traderentur,opus esset. In vero contigit, ut absoluta diatriba squaminor longe P transcriptione, dum in priore

illo tractatu occupatur amanuensis,uterque aliud agere, O quod in manibus erat opus omittere. acti Q. Actum erat de utroque fortasse, neque en- is ego sum, qui semel omissa libenter in manus resumam: nisi bibliopola cui spes facta erat majoris operis ct lucri, saltem quod erat transiriptum, nec ab altero sic pendebat, ut seorsim prodire non posset, ut idsibi traderetur i

15쪽

Ad Lectorem.

stitisset. Annuente me, prodiit in lucem De verborum usu Diatriba : in cujm primo aditu promissa δε quatuor linguis, Hebraica, Graeca, Latina, ct Saxonica, cujus Q, υπωπιν pridem animo eonceperam, commentatio. Τὸν καρδιοβώ testor non

aliter tum credidi se me, paucis, si semel aggrederer, septimanis expedire, tot ἱmque ultima manu imposita publici juris facere facile pus m. Erat tum vita in publica rerum valde de ultoria ; ut non mirum sit, s animu quoque tale quid interdum passus est. Deerant tum libri, ct charta deerant, quarum ad istud pensum pertexendum Uim erat. ad aliud me contuli, ad quod oe animim tum prο- pensior, de cultu Dei, falso ct vero. iam priorem Iartem absolveram, qVam etiam viri quidam ab eruditione summi hίc via

derunt O legerunt cum ecce M s terror,

Gr omnia in Urbe tumultus plena. Meae tum res sic tulerunt, ut resisto quicquid mrat librarii supelle tilis, cum familia rus ad quinquage mum usque ab Urbe capiadem migrandum esset: atque ibi tandem in loco mihi quidem) solo, O domo vacua sedes qualiscunque fixa est. Longc tumo fuscae ; ct ita facile mihi persuadebam

16쪽

. Ad Lectorem.

ebam, quae me in has lati bras TQ ' bauraci providentia dctrusisset, eanim ab alio. quovis m nere opere, praetcrqπam i Vrsi υaletudinis Si familiae vacationem si n*n

dini an e hunc socerum valde concussae ct Ficti nunquam melius quod gratuέ gnosco, fuerit. Accidit interim ut freque

tes ad me perferrentis notorum,non unius

sed 9 ienotorum quorundam agitationis super promisa de quatuor linguis commentatione. De lingua praesertim Saxο-nica quid istud est quod allaturus habc

rem, non unus, ut narrabant, rari; cau-

mquocum nobilioribus iris conjunge di sciscitari. Sed ct longae jam inertiae t. edium invaserat: SrjAm libros aliqVos, quod nunquam in isto loco fore sperave-

. ram, partemq; chartularΗm na tus eram. Quia tamen obstinaveram, quod ultimum in manibuου habueram, id primum resums-re, ' donec ab se isem, aliis omnibus a

levortere, in eo animo morigeratres mso.

ea cura defunctim. ad promissa ni silan

comentationem me converti, ab Hebraica, Vt par frat, exor res lingua. In hoc dum A 3 versor

17쪽

Ad Lectorem.

versor, ab aliis curis,sed praecipue charisesimi O conjunctissmi capitis diuturna immaletudine ct periculo saepius interpellatus, nihil propiὸs factum, quam ut omnia ista procul a me ἐις- facessere juberem. Elfecissem, puto, nisi de Saxon ea lingua res hae Aset animo, in eoque ex stimationis non parum interesse credidifisem, ne verba Lectori dedisse, O futilibu eum quod abominor promisis, quibus

nultas esset fundus, iactare voluisse via remur. Absoluta igitur prima quadripamitti pensi parte, statim ad ultimam, limguam Saxonicam, quasi trajeci; magna deinceps constantia cum aliis molestissimis curis ac negotiis colluctatus, donec ad um bilicum perauxissem. Haec igitur ratio

Gζυώαι sim, quam non ratio, sed casus obtulit. Euanquam si quod plerique ricti

volunt, ex Hebraica tota fere vetus lingua Graca fluxit; ex Graeca autem tota fere,quod hὰ docemus, Anglica velim: non plane contra rationem fuerit haec conjunctis. Et si quis id agat,haud pauca in Aseglica lingua reperiet, quae ab ipsis immediate Hebros, an Graecis accepta sint, dubium sit. Sed haec utcunq; dici possint quia tamen non id a nobis hk lpectarum agno . scimus,

18쪽

Ad Lectorem.

o mus,non eo confugiemm .Fateor adpia res ex praeteritis de lingua Graeca ct L

rina partibu fructum redire potuisse, in quibus tum alia, tum jactatissma de novis methodis controversia tota pertractatur.Sed hoc ipsum cum plui sit, quam quisquam nunc a nobis, qui rerum status, jure potuerit sibi premitrere; candidi Lectoris erit si quam ex his utilitatevi percipiet, non quod maluisset,importunius expostere ;sed quod nos potuimus O praestitimus, aquibonisue consulere. Vale. 3

20쪽

HEBRA IC A. ATqης hic primum se nobis onfert, ut quae ad linguam in-braicam non una ratione per

tineat , celebratissima illa singuarum ita vulgo vocant, quod sacer stylus, linguae; labii, sermonum cons sionem; de quo postea pluribus:)confusio, quae turris Babylonicae comditoribus, iusto manifestoque Dei iudicio, sed occulto modo inflicta est. Sunt autem multa in hac historia, de de quibus inter doctos iam olim, Sc

nunc controvertitur, non minore fe

re iudiciorum & dubiorum, si singula expendantur; varietate ; qRam fuisse illam linguarum ex hac confusione ortarum varietatem pleriq; sanciunt. Ego quidem certe in iis, quae Pererius super his pridem commentatus est, libenter acquiesco; nec adhuc

vidi, quanquam multi post illum adigressi sunt, qui plura aut certiOxa asB ferret.