장음표시 사용
141쪽
latin irameuti , eis non serisaeo rest per neudore eatra b Memorar3, quidem, di ad aurium voluptatem .essiciunt Musicam,' Provocant , animoque oblectamentum asserunt ; at pietatis 'arum Ium' npn 'pariunt , nec peccato um. contritionem conciliant. Q iis emim e se tam 'vescors irerit' hujumodi ni cam. Uuditorum ahinios ii desiclaria aeterno mata, Fn arca Ris cordis geminas transferre e In Principiam I alatiis., Ru iniquo Aulis commeudationem habente in Ecclesia vero noxia omne .vix sunt. di a divinis Laudibus celebrandia aliena. aeIest; ire eo,templatone revocant, & ad terrena audientesa bilie exieboquin afficios, defigunt. Tantum absunt a racryTum 2Esi vim relinone, quantum a decrero. & modestia . Damna, quibus audientes afflarunt, eorum graviora iunt, quo lalemae, di voluptν. -cie vetata, Dummini blande suaville vae influunt M aures animis ferunt: cum Chlectant, i iv Nun blandiutitur, occiduntiar dumque animus histe delectamr conventibus, a Christiana pietate dejicitur , ac frangitur . Hinc merito insidiosor sevos Sanctus' Leo Magnusti appellat. Non
est eur ego Sanctorem Patrum , Conciliorum auctoritate Gleiam hujusmodi, sententiam, ad quam e tantundam, vel rum recei orum ,Scriptorum nubes in promptu esset. LIgiori une haec merent loratione, seu potius lamentatione deploratione. Attamen res ipsa per se loquitur . , viri pa ae' heligiosi indignati hactenus sunt, ac venemei et tissime doluerunt quod theatralibus Instrumentis personarent
142쪽
Templa; & auditores quamplurimi, vetuli atriteali ine, me si , inter biellicoriun fere dixemn lostrumentorum strepitus gestirent , de exultarent in Ecclesia . Omni ope ergo curan. dum Mo ratoribus. Ecclesiarum , ut eiusnodi excessus aver-t hialcemque ad tor scand la omnino improbanda adhibeant. Suo muneri deesse hami ligant, nili ea intrepide, S s ne mora avveruncare curent , ct nisi, eam muscam suis in Ecclesiis instituant, quae ci) aud rariam animos deumet , mexcuti a. devotioneae , coxae Immonem e , Nou . scipiam , eo . Sej--t pluvii titu tuum. Quare tandem intelligks , iustas Barum o cro XIV. adfuisse causas amandandi b Ecclesia
ea Instrumentorum genera, quorum ope Musica in theatrales modo, . ct concelitus ,, tanta cum populorum ostensione, ederet . . i
- Appiamo addit se, se non ebe, devenae ad rare per ramni are magetormente u canto , e la paroti, euitando in Mesa manimo x ineteriore assessiverso Dio Sc. Hic praecipuus hcclesiasticae Musices finis, huc etiam tendunt geminata BENED crinil hortamentae scilicet, cantum musicum Instrumentis ita temperandum , ut pietas di religio auditoribus concilietur. Sanctus Joannes Chrysbstomus ( sive quisquis sit auctor homialiae in illud: Dominus regnavit) Davidis Citharam commenis
dat, quod lanos daret, um o -ἀι-, kA i am in aecorra. 3 non aurei dema eutes, sed animam erudientes. M ianus cx Instrumenta musica sic adhibenda . monet , respirum Letitiam magis gustu carnis promoueraratis . . i
concipiendam animo religionem, mirum in modum .valet ar monica milulatis, quae Sacris Mysteriis, quorum memoria R x rem
143쪽
recolitur, ant verbis quae recitantur , fidi artemperata 'omni que ex parte respondeat. 'Cyrillus Franchus, quem laudavimus supra g. epag. 8 . in jus vocat Moderatores Musicae, qui Hymnos. Psalmos, Lamentationes aequo stylo, parique forania numeris musicis accommodant, nullo discrimine inter va rios diversosque affectus, quos verba praeseserunt, interiecto; nullaque penitus Rei, aut sacrorum Mysteriorum,quae celebran
tur , habita ratione. La Musica.d vis c se in Epistola ad Amicum scribit noo ha siente di norica, ed pselo an arameamento alia Prat a , perche u Vrie elison ebe tot dire SLguore abbine misericordia , u Musico merebbe eonta maniera fissabilia , espresso ditio di domandare a Dio perdono ...
comodato varie mansere aI fenso deue parale , e fatio diserente musica AI Loris o Agnus Dei, ed alia Gloria, at taeda, ea Sanctos, aI Heni sunt, e dolii Salmi alii molent. Is odigi tutu questi cose, tanto disserenti fru esse, si cantano coI m
desimo tono , e di tina medes ina maniera. Cyrilli Franchi Episnolam Arionymus ci) quidam vehementiori stylo agressus est; di licet, quod ad caetera capita attinet, in respondendo sermonem alio deflectat, &a proposito plerumque declinet; recensitae tamen quaerimoniae a Cyrillo institutae nihil se habere , quod reponat, aperte fatetur his verbis: Nem molerati , ed ure Asia Settimana Santa ba molio rogione it Hesiodo di lamen arsi, e solere, ebe tutia la musica sis accomodata alliparole. Anguimus Liberati in Epistola alio loco s. m. it.epag. t. indicata, easdem accusationes struit in eos, qui compositiones musicas in Ecclesiis edentes, a praestantissimae artis regulis longe aberrant, atque evagantur: multaque admiratione corripitur, huiusmodi moderatores Musicas tantam inde sibi ab A ditoribus gratiam conciliare , ut in majori existimatione habeantur , si ingenti Instrumentorum strepitu, vocum clam ribus, Maiu , ac fere dixerim tonitrubus efficiant Ecclesias
144쪽
persenare, ac undique concuti. oei compositori a tempi no-
so, n/ des decoros, O artis imo sile o costume de' Pr Asari pia eruditi e pia osservanti deleta pia laudabile armonia.. (d NI Pontificato deI uesbo Savra Predecessere Pio V. sanctus Pius V. , qui ad Ecclesiasticam pristinam gravitatem
cunssa revocare curavit, eo etiam nomine a sui aevi Scriptoribus .commendatur, quod musica instrumenta , quibus Purpuratorum Patrum Consistorium persohabat, cum illud Summus Pontifex cogebat, abstulerit, & inolitam consuetudinem abrogaverit (i . Hic nempe fastus prosanum nescio quid redolere videbatur et nec Personarum decori ac majestati congruere , nec seriam eodem in loco rerum tractandarum honestatem decere, arbitratus est . Vetus quippe mos erat, Cois ronationem Summi Pontificis nedum festivis acclamationibus, sed musicis Instrumentis, de suavissimis eoiacentibus celebrandi. Jacobus Cajetanus , seu Stephanescus qui Bonifacit VIII. a quo Cardina ita dignitate auctus est , ejusque Praedecessoris Caelestini V. praeclara gesta numeris est piosecutus, ac duobus libris complexus, cum de eiusdem Bonifacii vIII. coronationeae agit,
musicos cantantium Choros, sonoras voces aere personantes idi varia Instrumentorum genera describit , quibus communi omnium ordinum plausu Pontifici recens creato praeconia canebantur . Utrumque Jacobi Cardinalis opus , de Actis sancti Caelestini: ex Electione Coronatiuae Bonificii UuL extat in Maio Bollandiano ca).
145쪽
CI ricordianio aver letto, che I' Imperia re Culo Magno sa) , volendo ridurre ai
se di Francia, ottenne dat Pontefice Adriano I. Di omini di R Cma hen Prattici , che con mol-ta secillia intiadussero in quel Regno .il canto Romano, come puo vedersi in Paolo Diacono de a Vita di S Gregorio cap.,e io, in Rodolfo Tungrense de Canonum o ordantia,proposit. I 2. in S. Antonino ne a Sommaria e pari. 2. tit. I a. c . s. It Monaco Engolis mense ne a Vita di Cario Magno aI cap. S. astgiugne, che i Cantori ventui da Roma inieri gnarono. anche in Francia P uso di lanar r o gano , quale , regnante Pipino era stato introdotio in qtiel Regno. Oftre Ia regola gemne rast, che Ia Citi, di Roma de de effer resem pio (c di tui te I attre Citta ne ' Riit Ecclesia.. Ilici, it sopraddetio fatio ci astringe particinlarmente a porre ogni meEgo , accio gli elagmrati di sordini nel canto Ecclesiastico, che riser viamo nelle attre Chiese , siano tanditi particolarmente dalle Chiesie di Roma et e siccome Noi non lasci amo di dare gli ordini opportuni at Nostro Cardinale Uicario , cosi ella non lasci di publilicare, quando ve ne sita it his,gno, Eeliti, DI Uretini e reginativi delita
146쪽
uit canendi modum. eeteraet Iege cOh cat , nec cum ata tua prol. rviae . ac sepe diti ea metismata, cerram normaran redigenda existimet stitit dies Iolemnes, AEderique sacras suam celebri, Talem ac frequentia 'i habituras putet . nisi remn Dorubus ac I e paresin decoras cantibias, magni
ilic Tociam i . in frumentoriam conuusone certab
MMENTIR DC, - f ruuer amo mer-eber peraduere curio M . evo, Ptiendo Horreah domno segno li canto ina retinio ne-e Dime di Eram a Potirem AL Pantefice Ad laeto garemini di Romahensermici, Carobre tet equidem Magnus . de Imperii. Gallicani decu i necte perpendens optimorum Principum ac Heroum esse, ad omne gloriae genus contendere, suis que Populis quamcumque felicitatem mmparare, eam praecipue, quae ad integritarem Fidei . Ecclesiasticam disciplinam pertinet; sibi curandum duxit, perpetuam in Ritibus cum Romana Ecelesia cuneordiam in Regni sui Ecclesiis quamlatista me fieri posset, stabilire . Nec proinde laudem detrahi velim
147쪽
Pipino Caroli patri, qui tam illustre opus primo aggressus est Magna ac praeclara ab utroque gesta in suae erga Romanam S
dem observantiae argumentum, a nobis commemoranda, e
rum non quidem selicitati, sed virtuti tribuenda sunt. De uir que dicendum. Pipini itaque ope cantus Romanus in Gallias deduis usest. Cum enim is cognovisset multum discriminis inter Romanum, S Gallicanum cantum deprehendi, in eam se togitati nem praereptum sentiit, ut Regni sui Ecclesias ad Cantum Gregorianum truduceret. illi proinde, flagitanti duodecim Canistores Romanos , Stephanus II. concessit, totius negotii duce so san & ausibice Chrodogango Metense. Narrat haec Sangalle sis ci Monachus his vel bis: Secundum mmerum uodecim A
solorum de Sede Aposti ea duodecim Clericor doctisfisos Cantu
me ad eum in Franciam direxit. Carolo Magno tribuit is auctor, quod Pipino Patri tribuendum censet Thomasinus(E . Siquidem ipse Carolus in Capitulari Aquisgranensi anni et i s. luculentissume assirmat , Pipinum genitorem suum, cantum Romanum in Gallias tulisse ob unanimitatem Apostili, Sedis , ta Sontetae Dei Delesiae pacificam eoneordiam . clibus verbis edocemur, non unitati Fidei tantum cum Romana Ecclesia prospectunia voluisse maximos illos Reges 8, sed Romanum etiam ritumeantumque in Gallicanas Ecelesias deduxisse; implexa namque est, inhaeretque ossiciis Ecclesiasticis Fides orthodoxa. Prosecto cantus, Ossiciorum, ita orumque Rituum distordia ab Eccle-sa Romana, non poterat in Ecclesiis Gallicanis aliquando non esse ossendiculo, de sorte etiam integritati Fidei detrimento. De eodem negotio Pipinus Litteras dedit ad Paulum summum Pontificem, qui Stephanum II. & III. in Pontificia Sede exceperat . Paulus ad Remigium Episcopum Rhotomagensem,WPi- pini fratrem, misit Simeonem Secundi certum scholae Cantorum, qui Monachos eius Dioecesis Romanum Cantum edoceret. Misit etiam ad Pipinum Antiphonale, & Resimnsale. At paulo post, cum Romae e vivis excessisset Gregorius Primicerius Can-
148쪽
torum , Paultis Pontifex Simeonem Secundaeerium e Galliis avocavit . Opere proinde ibi ex comminibus votis non absoluto , Clericiisque in Romanum Cantum non setis instructis, Remigius quosdam Monachos Romam ab legavit, qui cantus di-leiplina a Simeone imbuti, cum remearesit ad suos Romanam modulationem caeteris traderent. Dedit operatii Paulus ci ut Monachi illi in Romana Schola accurate erudirentus. t cum que se recepissent in Galliis , Romanum Cantum in. Ecclesiis evulgarunt. Id fictum esse tradit Carolus Magnin , --tatem Apos eae Sedis, in Saariae Dei Helaiae parilirare ureordiam. Contigerunt haec circa 'annum fere 2c8., iit ouem D rejecit iMabillonius. (x i l . . . . . . . . ' - . t. Extim Pirno, Carolus ejus filiux prae eximio, quo in divinum cultum ferebatur Zelo, egregio illustrique Patris siuispiei uissimi incensin exemplo rum eamdem provincian sescepi In eo potissimum intendit, ut Romanum Cantum Gallicanae Ecclesiae adoptarent. Consilii siu hanc rationem aperit: coenatum esset diapar araeo Psal nai, quibat erat compar a uer credendi. Itaque Romam Carolus tertio profectius anno 86., ibi Pascha cum Hadriano Papa celebravit; indeque Cantores Romanos , qui nedum Cantum Gregoria num Gallos edocere curarem , sed citatarum Libros Antiphonarios emsenda.-- , secum in Gem adduxit; nec non Grammaticos i
i 2 2 pqblicas 'Scholas in Galliis ina
stimendas, di studi iterarum instauranda , a Summo Pontifim iam travit . dii litterarum si holisque publicis Gallia a tarolo Magno erectis , eruditissimam dissrtatimnem edidit clarus vir Ludovicus Antonius Muratori ca) Hoecopia exornarunt La inte, (, & Mabillonius. - . iri s Quod
149쪽
inod ad canmres Romanos attinet. in Galliam adsectos, occasionem arripuit Rex ex diffidio inter Cantores manos & Gallos Romae orto , quod cum accurate descin
150쪽
nedictumi. ZIdeo a Saam Gremuo eruisti dkuntur , quod
gnoi quondam latas , rimet nvisene. Ab his ergo. Antiphois iureia, chio , incit, Romaius: i adorem , iri Galliasse, eo siuir. . n. i lus: reduxi in Galliant humi Christia distin lentesimo octogesimo septinio , fidi illorum 'Cantorusra. alterum Metas , alterum Suessionem misit; quia ut Austianis. Melae , sic de Suessita uria: Neua rasiis commoda erat , quo vel ad etaena dandos liboeos Antiphonarios, vel ad Romamni Cantum ediastendum confluerent. Utrumque, Theodorum S Benedi lium pra fecit Carotas Seholae Cantorum. Ad utrumque regio jus sui ex umeria Francia , qui corrigeremur delati sint, libri
antiphomiui . Utrobique, in Urbe scilicet Metis , de Suessionis ,
res fellaiter cessit; omnes enim Franchorum Cantores Notam
Muranam , Francisco r. postea dictam , ab eisdem Cantoribus,m urbe Metensi & Me e docentibus, assecuti siuit . Metensis Schola Gregoriani Can tus gloria, prae caeteris effulsit , pravatat, teste eodem di Monacho Engolisniens , qui totum hoc negotium in Camii Magni Vita fusius enarrat. E diverta GaIliae Provinciis Metas confluxerunt , qui Romanum Cantum edisherent. Sed cum edore discipuli , loci ament-Mae capti, in ea urbe diutius , quam par esset, moram protrah
xent magno cum suaerum Elclesiarum damno , quae Romam num aucuee cantum summia optabant uotis es querelas adversus
eos excitarint . Ad illas sedandas , in Capitulari et Afra neu
F- -instripidi , statuit Carolus mP. X. ut , Cantores istis repertaesur. Eadem Caroli Magni cura , ut Romanus Canistus in otium; Galliarem Ecclesias ita Monachotum coenobiaine Mecumereri atque ideriviiset, elueet ex Capitulari Aquis gradiensi mini et 8 capite: : octogesimo, dc septuagefinio fecitn-- ., ex Capitulari edito an so 8 os . tapud Theodonis diatim 1 Ut aut a i perpetuum esset in Gallia monimemum , quo An intes omnibus imposterum occurrerent erroribus, si qui