장음표시 사용
111쪽
mum sydus, multa prodit in scenicas modulationes.& ii ineatrales sonos in Ecclesiis perstrepentes. In re notissima , ab aliis auctoribus recensendis abstineo . in tantum ejus odi pestem ab Ecclesiis removere curarunt veteres patres , ut ne circa ipsas quidem Ecclesias turpe quidquam aut luxuriosu in canticum ageretur, Concilii Moguntini decreto ci) anno Sis . cai tum snerit.
mus acriter hic perstringit Cantores , qui ad leniendam vocem, & conciliandam suavitatem , medicamine utuntur. Se veriori saeculo vixit Saninis Doctor . Cum enim Cantus rea seratur ad incendendam animi pietatem, vocisque dulcedo ad id plurimum valeat; tuendam esse vocem, nec repudianda honestissima adjumenta, viri magni censuerunt. Isidorus (x refert, Cantores leguminibus usos fuisse , ut vocem mollem redderent , & audientium animos ad dulcedinis oblectame tum incitarent. Leguminum enim usu vox ipsa convalescere
existimabatur. Hinc psallentes Fabarii dicti sunt. Psalmistam enim , ait Isidorus , voce, ddi arte praeclarum illustremque esse oportet , ita ut oblectamento dulcedinis animos incitet auditorum. Hoc idem Sancti Hieronymi testimonium notis,& observationibus illustrat Agobardus Episcopus Lugdunensia in libro de Correctione Au tiphonarii .
(c Si pretia etiano di queso neso coloro, ebe arditamenterpolesano bandire da a Chiel. Dassivellasoria di canto. Quidam
haeretici Ecclesiasticum Cantum male habent. Tantae insaniae a ctores illis fuere maldenses, & Viclephistae , quis ad suama sententiam confirmandam laudato S. Hieronymi testimonici male utebantur. Ualdenses Horis Canonicis decantandis frustra tempus teri effutiebant . miclephus adeo Cantui detraxit, ut Sacerdotes Dei laudes cantantes, sacerdotes Baa vocaret . Tho mas maldensis o per multa capita hunc vesanum errorem
112쪽
eonfutat. Calvinistae, veterum haereticorum assectae , mici
phi exemplo Catholicis Presbyteris Baalismum propter cai tum objiciunt. Erasmusci & ipse quamplurimis in locis Ecclesiasticam Psalmodiam in seisiatur. Tempore Parii ( inquit nondum cantus erat, sed pronunciatio dumtaxat, vixque a pe- serioribas receptus Cantus . At nunc in multis regionibus totas dies assuitur in Ecclesiis, nee modus , nec sinis cmtionum. Qid ebis ouod auditur in Agon eriti, Tempus , ac Coue-giti, quam vocum servisi e In Erasini deliria integrum tra- ctatum edidit Albertus Pius Carpensis(a . Sane qui sunt C. Catholica Religione extorres , & Erasinus ipse, immerito de
Cantus antiquitate certant. Morem canendi hymnos in Ecclesia Christo Domino, & Apostolis acceptum resert S. Augustinus O , proinde earum rerum numero , quae ex sacris Litateris defendi possunt, Ecclesiasticam Psalmodiam accenset. Nee Apostoli verba ad Ephesios scribentis ( , quae indicata videntur ab Erasino, Psallentes , , cantautes ira cordiabui vestris, quempiam cogere debent , ut sibi Radeat, Apostolorum aetate cantu dumtaxat cordis , non autem oris usus fuisse Christianos. Ideo enim Apostolus non meminit Pocit , sed cordis tantum, quoniam non erat necesse homines admonere , ut doce cantarent. Nemo enim proprie sine voce cantat. Admonere autem, ut corde psallerent , omnino necesse erat, quia multorum vitium est , ut solis labiis Deum honorent: unde cantare in cordibus perinde est , ac non ore tam tum canere. Par est, ut persectum omni ex parte obsequium
Deo praestantes, non animo solum ardentissimis votis, sed &corpore clarissima voce, ejus laudes celebremus . Haee est ratio divinarum Laudum , quae communibus fidelium votis in Ecclesia celebrantur. Cum autem de privata oratione quam quisque in Ecclesia fundit, res est, aliter statuendum . Submi sa enim tacitaque voce orandum est, exemplo Annae depre
113쪽
rantis in Templo in crede suo, ut in lacris Litteris habetur;
ne scilicet alios eodem in loco orantes quisque suo clamore turbet. Salo etiam corde is orare dicitur, qui lingua laborat. S. Notherus Balbulus, qui habuit desectum linguae nitebatur semper corde orare, ut memoriae prodidit auctor eius Vitae ciPlura non addo . Cantum enim Ecclesiasticum ab haeretic rum calumniis, multa vi solidisque rationibus, eorum etiam cavillationibus in re manifesta protritis, egregie vindicarunt, ejusque vetustissimam consuetudinem permiscuam reddidere Theologi Polemici, aliique Scriptores , praesertim Bunderius a Gandavo(1 ordinis Praedicatorum , qui claruit anno is s. in Compendio Concertationum super erroribus sui temporis retiam Bellarmmus (s , Baronius , Garetias Loaysa cs) , Camdinalis Bona(6 , Casalius(et , Thomassinus ci , ct Christi nus Lupus (3 , qui quidem sigillatim probat, Uviclephistas recte ab Ecclesia fuisse damnatos, quod Ecclesiasticum Cantum
(L S Nicetis uel libro de Psalmodiae bono. Duo Antistia
tes eodem Nicetii nomine nuncupati , sanistatis fama illustres, eodem sieculo U. claruerer uterque Ecclesiasticum Cantum in ordinem redegit. Alter Episcopus Lugdunensis (io , qui suae Ecclesiae cantum in meliorem formam restituit, devita functus est anno s s. Alter Archiepiscopus Trevirensis, qui e vivis decessit anno Hic inflexo animi rigore usus in disciplina Ecclesiastica tuenda , satis brevem de bono Psalis modiae Tractatum conscripsit, quem Nicetae Dacorum Episcopo diu tributum, Nicetio Trevirens vindicavit , ediditque Dacherius(ti .
114쪽
STabilito, che essendo gia introdotta la eon
suetudine ciet canto figurato e de' musicilli rumenti ne canti Ecclesiastici, non ne stari-provato , clic t 'abusis , come anche ridette ilhin hamo, henche Autore eteroclos , neI IOm. d. MD Origini Ecclisa siche aI lib. I6. succede resaminare, quale sia it retto uio . equale rabulo. Riconoscianio, che per cio adem-pire avressimo biiugno delia perlata musica, di cui furono: dotati alcuni nostri Santi ed insigni
Predecessori faJ Gregorio Magno, i due Leoni
II .e IX. e Uittore IlI. Ma ancorche delia musica protesilamo d' einere amito ignari, nulladi-meno c ingegneremo ii 'ariclitarie alcune cose , che abbiamo ricavate ii alle CostituEioni d' altri Nostri Predecessori, e cla' savj e gelanti Scrit- tori. E per camminare Con ordine, discorreremo in primo luogo di cio che dee cantarsi ne l-le Chitae, dei modo con cui cice cantarsi, degi
istrumenti musicali propti della Chidia, e delsuono de' medesimi. Uisse Gugii tanto Durando net Pontificato di Nicolo lil. ed essendo sino in quel tempo vigente i uso dei canto de mo-tetti, essio lo ripi ovo, come put vellersi ne i suo Traitato de Modo generalis Concilii celebrandi, aI cap. io.. Videtur 'valde honestam esse , quod canius inde voti inordinati moletorum ,
115쪽
lium , non ferent in. Ecclesia . Dopo il lasso diptu d un semio m Puholicata; da Giovanni XXII. la sua Decretale, che incomincia Sanesortim, sta te Stravaganti comuni , aI iit. de mita cit honestate Clericorum , nella quale simostra contrario aI canto de' moletti :iis missaribus nonnunquam incutiant. Assunt, I
esa me dei canto de' moletti nelle Chiese da' Teologi , it Paludano, . di F. I s. ae s. s. artia. R. riduce it canto de moletti ad una sirecte di canto leatrale, riprendendo chi ii canta: qtii canunt motheta in festis, quia cantus non debet esse tragoedicus . ParEiale de' moletti m ii SuareZ ne tom. a. de Religione lib. q. de Horis Canonicis mP. s. alim. 16. ancorche iussero composti in lingua volgare, purche sitano gravi e divoli. Porta in prinva dei suo assunto la pratica di alcune Chiesegovernate da' saggi Prelati , che non li disia provano. Ed agglugne, che se una volta ci schedon fedele nella Chiesa cantava i divoli in-ni che avea composti, da questa consuetudine resta giustificata la pratica de moletii. Epreve-dendo PopposiZione , che da questo canto rhna interro ita la continuaZione dei canto Ecclesiastico de Salmi, cosi ad ena risponde: Nec interr&ptio illa, vel mora, quae tunc sit inter partesia cujus Horae , reprehensibilis est, q&ia moraliteretositi continiaatiar in AZotione , . quae secr Can tim i una excitari intenditur , ita cantus.
De pote I censeri' veluti di positio adsequentia
116쪽
' cOMMEN FARIDS ros in sumnis ac congrua terminatio praecedentiam, ita ornatias totius Hora. Il Pontestice Alassandro Il.nel ios et Ob fice la sua Costitiagione,che inco- mincia Piae A icitudinis , ed e la 36. tiale sue, in cui avendo ordinato, che net tempo de divini Ossiti, o quando Pubblicamente e espostonelle Chiesh il Santissimo Sagramento , non si cantassero che parole ricavate dat Breviario oce) dat Messale Romano: in O ciis de proprio
vel de communi pro currenti cujussique diei festo, vel Sancti solemnitaten scribuntur: o Plire Phrole ricavate dalia Sacra Scrittura, o cla' Santi Padri, che dovesiero pero prima essere rive-dute ed approvate dalla Congregagione de Riti, come prosiegue la deita Costi tuaione , sem-hro appovare i moletti composti ed elaminati, cc me sopra. Fu la Cossi iugione Alessandri. na consermata con Decreto det Venerahite Se vo di Dio InnocenEo XI. Atio Ogiorno 3. A DDeembre I 6 8. Ma essendo nata qualche confusione sopra I intelligeneta non meno delia Costituatone Alessandrina , che det Decreto confirmatorio, Ia felice memoria d Innocenro XII. Ibito iI giorno 2o. d' Ago Io 16sa. pubhlico unnuovo Decreto, che e iI 6. ciet suo Bollario, in cui ponendo in chlaro it tutio, vieto generat mente ii canto di qualunque molet to o CommpossiZione ; non ammise , che nelle Messe (.Dolire ii canto dei Gloria e dei Simholo , quello delΓ Introito , Graditate , o offertorio Corm
117쪽
titione ( ) registrate net Breviario e Messala Rinmano per rofficio e Meina che si celebra nebla Solennita det Santissimo Sagramento, stamucrum mutagione di parole, quando nena Messia si fa relevaetione deli Ostia , o quando sies ne alla pubblica vilia it Uenerabile pereceitare la divisione de fideli. cOMMENTARIU S
II Do mclamo, che percui ademire, meres a bima de a perlata musica , di cui furore dotati aliuni n . ri lauti eae infidi Predet stori , Gretorio Magno, i due Leoni ' e re. , e Vitio e I g. v alafridus Strabo cr) memoriae
prodidit, Summos Pontifices Leonem ii. Siculum, Benedictum II. P Sergium I. cantus scientia suisse praestantes. De Greg rio autem III. veluti inanditum quid m de novum referri, quod omnes Psalutos memoriter tenuerit . Sergius i. dc u. Gregorius II. Stephanus lII. S Paulus I- a tenera aetate is Scholae Cantorum traditi sunt . Huius rei testem habemus acriptorem sub nomina Anastasii, de vitis Romanorum Pomtiss.
118쪽
ti lemn . Ex his Claiulius Iolym(i collieit, non silum in cantu, sed etiam in i litteris eruditos suilla , qui Scholae Caniorum antiquitus adscribebantur . .
comisasive, ehe iscomincia Piae solucitudivis. Musico cantes Melesiastico ut modum poneret Alexander VII., in examen adduxis musices disciplinam, quae in Urbis Ecelesiis vigebat . Congregationem idcirco, seu Visitationem instituit anno isdq. in qua Secretarii munere fungebatur Pros r Fagnanus. L tum inde fuit Edimim die go. Julii anni eiusdem, cujus praecipua. capita recenset Sarnelius cx et integrum autem transcripsit Crispinus (s , & in Concilio Romano anni i Es coibfirmatum legitur . cum ita sint , vel hinc latum mah festo constat, quanto studio, quantaque cura praeteritis etiata temporibus Romani Pontifices adversus Musicae Ecclesiasticae corruptelas egerint . Disciplinae ab Alexandro UlI. . restituta splendori lucem eripuit , immo obscuritatem tenebras imduxit sive vituperanda Praepositorum Ecclesiis incuria , sive fatalis illa rerum humanarum conditio, ut optima quaeque non sint diuturna ; sed vix nata , perpetu, statim oblivione deleantur, atque ab hominum memoria excidant.(ι et oti si cantassero, ebe pariae ruarate diu Breviario ,
ut Messiae Romano, ovare ricavate iam Sacra Serinum, o dae Sauli Padri . Compertum est, exploratumque cuique , olim Episcopo facultatem fuisse hymnos precesque condendi Eeelesiasticis deinde ossiciis inserendas . Sibi enim licere putabant Antistites , novis orationibus suas Ecelesias instrueret easque pro ratione temporum , prout ipsis magis idoneum videbatur, ad augendam Sacramentorum venerationem, P pulique Christiani pietatem , amplificare. Hinc multi Sanis P tres hodie laudantur Hymnorum auctores. Agobardus in ii heo de Divina Psalmodia stylum acriter distrinxit in quemao x dam '
119쪽
ios IN EPISTOLAM BENEDICTI TIe
.dam Anonymuni, qui praeter Sacras Scripturas, alia etiam in divinis officiis eloquia recitari posse autumabat. Probare enim contendit Agobardus in Ecclesiasticis officiis nihil canendum, quod non sit e Sacris Scripturis depromptum. Eamdem sententiam prodit Lugdunensis Antistes in libro de Correctione Antiphonarii , quem suae Ecclesiae Cantoribus inseripsit. Ultra
aequi rectique metas aliquantulum progressus est Agobardus, cum ex libris Ritualibus proscripsit quaecumque non essent ex Sacrae Scripturae eloquiis contexta. Etenim Ecclesiastica Osticia, quibus Ecclesia fere universa utitur, concinnata simi, partim ex precationibus, seu Psalmis, & Canticis, partim ex Iectionibus piis, per Patres Sacram Scripturam declarantes , editis. His enim alloquitur nos Deus, & nos Deum alloquimur. Laudi quidem dandum erat Ecelesiae Lugdunensi, quod eum servaret ritum antiquissimum ; at non erat vertendum vitio aliis Ecclesiis, quod alia instituta sectarentur. Rodulphus Tu grensis ci), Christianus Lupus(x), & Gargias Loaysa in notis ad Concilium Toletanum IV. celebratum anno, siae eruditionis vires extenderunt ad probandum, jure & merito Ecclesiam in divinis persolvendis Osticiis , Sacrarum Scripturarum lectioni alias etiam a Patribus editas adjungere . Ad idem argumentum exornandum sit nuper contulit Ludovicus Antonius Muratorius (s , qui rem liturgicam summa cum sit nominis laude pertractavit, & antiquissima Sacramentaria exornavit, iampridem parata & accepta a Iosepho Blanchino oratorii Romani Presbytero , viro, in re praecipue Ecclesiastica , exquisita revera & recondita litteratura ornatissimo, quem egregia opera typis evulgata satis commendant. Caeterum com muni omnium Ecclesiarum voto receptum est , nihil in Ecclesia canendum aut recitandum esse, quod depromptum non sit ex sacris Litteris . aliisve probatissimis scripturis. Ne tamen
licentia in abusius deflecteret, Ecclesia Romana aliis etiam justic simis
120쪽
simis causis adducta, iampridem publicarum precum examendi approbationem sibi reservavit. Sic Clemens VIII. (i n vas Litanias, quisquis earunt esset auctor, vetuit in Ecclesia
Non ammife , che neue Messe, iatre V eanto deI GIGria e deI Smbolo , quello det ' Iotroita . Vulgata quidem, &in omnes fere Ecclesias invecta probataque consuetudo est, ut Symbolum Fidei a musicorum Choro cum organo decantetur. Nihilominus sanctissimam nostrae Fidei professionem in solemni Missae celebratione emittendam esse a Clericis omniabus, cujusque generis instrumentis, ipso etiam Organo silem te, nonnullis Patribus visum est . Concilium Rhemense at ni Isci . , quod caeteroquin organorum usirin permittit, Symbolum Fidei socaliter decantandum praescripsit. S. Carolus in tertio Concilio Provinciali statuit et ymbolam Fidei totam ocioro, non alteruatim, Organo canatur . Congregatio Par chorum Patavit, Organo aliisque Musicis instrumentis quiesce tibus, Symbolum canit, teste Clericato (et . . ce) Uolendo, che i Musici s' uoisormitio totalinente aI O-ro. Optandum esset, ut Musici, quemadmodum ad exemplum canentium in Choro in eo se componunt, quod praeter hymnos precesque in libris Rituat: bus praescriptas , aliud quidpiam cantare prohibentur. ita etiam Clericorum more, dum divinas Laudes estundunt, Clerica es vestes & stiperpellicea induerent. Ita statuit S. Carolus in primo Mediolanensi Concilio (s . Hoc ipsum Romae , summa cum Ecclesiarum Baslicarum laude, & grata populorum ad eas confluentium admurmuratione ac plausu, servari videmus . Nonnullis Urbis Veistietae, & Patavinae Ecelestis hoc etiam laudis accedit , quod Musici, qui laicorum numero icensentur, de saeculari habitu incedere alias solent, Clericales vestes seu iuperpelliceum s perinducunt is) , cum Cantorum munere in illis funguntur .