장음표시 사용
11쪽
pletem vel oscita me Typographum uisse qui praeposteram illam neva
tionem adhibuit;sed sic decipi non debuit qui succum Patrum intimis venish ulit; ne deciperetur non ex graeca dumtaxat phrasi εαωδή - ε, εο δρια. π, sed ex contextu ipso potuit informari quem negatio nugatorium reddit Quomodo enim Petru in feruore non stabat, cum se non negat tum pio mitteret, si non fuit frigiditatis Vt negaret 3 aut pol tertiis non frigia in faceret Chrysostomus quem anterius exhiberet in feruore non si utarem mec id monere tamen velim nisi ut intelligat indigere se aliquando ut vel ab iis moneatur quos infra se despicit velut leuioribus ac minoribus
AT que vim am in eo selum aberrasset quod emendari une censura potuerat,quam grauiora eiuSerrata meruerunt,3 saltem attendisset cae
ter diligenter, vel fideliter protulisset, quae non sic Petro gratiam defitisse docerent ex Chrsostomi mente ut in culpa negationis ixon inciae rei, quin adfueriti titis v an illam non incidere poliat, ii cauere pyaelumptionis culapam voluisset,Christi monitis auscultando ac declinata praesumendi conia fidentia periculum negandi praecauere; seu praesidium infirmitati tuae ne laberetur prouidere quod imminebat opportunum ad illius nempe vim aevirtutem confugiendo quo deserente prolapsus est, quia non implorauit adiutorem. Vidillet plane quod superius relatum est, Petrum orare debui C. se , debuisse dicere uua nos ne a te separemur .addere pollicitationi suae
debuisse ne vitra modum praefidens esset id se facturum quod spondebat,
si auxilio Dei rueretur. An haec porro potuit, necne Si non potuit, cur debuisse asseretur cur arguitur quod non secerit, cur ut faceret admonitus legitur tam sedulo tam accurate tam instanter Sin virque potuit, per se potuit,necne Ut per se potuerit, Pelagianum: Vr non per se sed pergratiam, quid est hoc nisi gratiam ei non defuisse per quam posset facere quod non fecit; posset non praesumere posset quia non praesumeret opem diuinam implorare, posset ope diuina implorata se periculo negationis expedire Vidisset quoque quod ibidem concludit Chrysostomus,4 ad gratiam cum qua possumus nec facimus pertinet euidenter; ut eam aliquando sum cientem non effracem intelligat Magnum sine in qnit discimus Beώ- meorum , Pod nou sficit prona hominis promptatud n s verno, mn l
mus nisi a De iam promptitudo Ibi non refert quod si e in Petro in Iuda duo haec demonstrari subjungat, ut priorem quantumuis promptum dicat ideo cecidisse, quia nusio ruitus auxilios cum cecidit; posteriorem vel nihil ex auxilio multo quo fruebatur profecisse, quia notait, nee e.s quae asistrio erant ad ita contubi, o Quod enim Petrum nullo fruitum auxilio astruit ne caderet, ad hoc momentum spectat quo negauiti quia illo se priuauerat cum praesumpsit ut habuerit certe ne praesumeret si eo vellet uti;&habueritne negaret, si praesumere nolui siet; quam ut non habuerit erucaciter cum negauit, quia demeruerat ne haberet; ut praedicta demon-
12쪽
strant quae non aliter eum Chrysostomo cohaererent. Nee ambigere licet
quin haec viderit porro tam accuratus Patru tam perspicax perscrutator: Sed cur dissimulauit a se visa nisi quia commoda suo dogmati non putauit ea tantiim referens quae incautis oculis illudere tam specioso quam inani praetextu possent Et Chrvsoltomo uniformiter conssentiens ac ipsissima cum eo loquens videra vult Scilicet.
SVecedat Chlysostomo Victor Antiochenus quo pariter fautore gloriatur, cla qui eadem propemodum cum Chrγsoilomo scribit nec in comismoda miniis aduersaque Arnaldo nisi eaput calcem amputasset quo se videbat premi, ut in trunco quaerere quod in integro non licebat. Quid enimvero ex Victore Antiocheno refertὶ Haec pauca tantum,quod nimiam, m quam prae terebant . Postoli auriciam animique si uriam noniani/il comprimere ct ea gare olevsi is ae Terrum quid m4 trina negationem mus , ceteros vero omnes perfugin is perae dis is es' Vtin postea quod ρώanto fris ae Petri casum πώ -1firm bat, tantδFerrus certis eris ιαμ illius obnitens fortior leuore ossicinmie Iuum
Emerturum ne sat . ivnde, quaeso, tanta vis animi proueniebat aliun e viam ab incensa egaritate. Sed videamus quae omittat; ea nimirum quae praecedunt riam inde ab initio praemittuntur,ac ea quae sequuntur finem claudunt quasi caput calcem pari arte praecidens ut praemisi quia sibi obesse intellexit. Haec lunt quae iam inde ab initio praetermittit quam simillima Chrysostomo: Cum Petrum caeter que omnes ρυ- eariis aicere oportuisset . ea uua nos vomine ne a te Uectamur , isti; αυ virum niminin con , ea temeia promiserunt qua non prae rerunt En amputatum caput cur autem amputatum Quia orare Petrum
debuiue inculcat, potuisse indicat, quia debuita, culpabiliter omisisse,quia non secit; ac subinde sequenti auxilio priuatum eue, quia prius illud neglexit; ut iam in cir7 stomo notatum est. Haec sum etiam quae praete mittit in progre Tua quae in fine truncat, non minus quam priora conten tanea Chrysostomes Nonntisiam lauantiae mani se Nariis ocoems cia illaprae se ferebate eis modo ine Penaee viam cautus Tetrus ac moinaee post Apsum euaseris seu enim ante e sum ni/i non sib arrogare audebat, post iapsum niόu bi, sed omnia rariso Tomino erisu sar. Ofertur autem nobis sic Tutare oeumentum nempe ad depelianae sW.tulares tentationes nullam saminis pro ritu inem se esse si caelesia
obsidium esse , neqxe, iam rursum supernatoralem gratiam sPiritua elucrum afferre si sudiosis ominis δε rergia non adsit En detruncatum calcem Mur detruncatum Quia rursus in Petro culpam notat propter qua iuste desertus est; quia praesumptionem carpit qua tribueret sibi quod ab ope diuina dependebat; quia gratiam quandam snpernaturalem astruit quae spirituale lucrum non amerat nisi cooperietur homo; adeoque cui non cooperans desit,e quia studiose eooperari nolit non ei desit ipsa ut fructuose possiti si modo velit operari; sicut de tursus in Chr3sostomo rvi
13쪽
missam est 4 deosue sic Petro adfuisse indicat eam gratumstipem ruris lem ut ex illa fuisset spiritale reportaturus lucrum, si ei dom cooperari vo luillat Audeat pori in Victore Arnaldus ut iam in Chrysostomo fecit, mutilum sibi adjutorem sperare quem integrum habeat aduersantem. VII.
SE Hilarium forte magis fauentem possit ac propitium experiri Quid
ita mempe quia Canone ax in Matth sic ait Amarissime fleui P er recolens trepidationυ custam se nec aemonitum potuisse vitare ot& in Psalmum 11. sic expressius ilentiis: Neganti Tetro Maiae tamen Regni caeiarum non adimit, quia cum per trepidintionem breri et negatio, voluntati tamen usque ae martyrium οὐ tendi fides Irma non δε- erat Sed aliud est nolle, non posse Territus enim Petrus , etsi per carnis sensum res onsionis non potui tenere consiantiam , se Memeamen animi tim fleuit. Hac enimvero ad id stabiliendum Arnaldusas fertqubd Petrus in noc statu propriae relicitiis infirmitativi a Deo desertus tam grauem tentationem non potuerit stuperare , non potuerit autem potens a moxima, ut intelligi semper velle subiungit. An non autem ex eo consequitur impossibile Petro tunc fuisse praeceptum cuius tamen trans gressione peccauerit
IO-ne porto Hutarius aut hic sensus illius esse posπὶ Quid enim ais P
trum nec a monitum trestritionis eulpam itare potuisse H occine idem
esse Ainudus putat ae si dicatur impossisis fotin ut trepidationis culpam Petrus .fareret Nescit hanc vocem ipso vulgatissimo usu eum in senium usurpari non ut per illam exprimatur impotentia faciendi, sed ut vitium non facientis exprobretur quia per illum stetit ut non faceret quod non fecit Aut ex tota serie textus non intelligit illam eandem vocem me hoc Ioco non aliterquam in praedictum sensum usurpatam An si amicus de amico, vel herus de famulo conquerens dicat eum, etsi tot nominibus ac titulis ad aliquid praestandi obligatus videri posset non potuisse tamen id praestare in heri vel amici gratiam quod ab illius fidelitate vel obsequio ex pectari meritbdebuerat. si intelligi tam ridicule oporteret ut illud ipsum ei prorsus impossibile lasse diceretiar non autem eum sic ingratu fuisse aut perperam affictum,ut nec facere sustinuerit quod praedietas ob causas de buisset An similes praemetu ac pavore in ipso certaminis procinctu sese in se a vertens vituperetur qubd in pugna non potuerit stare qui thrasonicam audaciam ante certamen ostentasset,id ad impotentia eius non ad pusillanimitatem ignauiam referatur An proinde cum Petrus asseritur trepidationis culpam nec admonitus potuisse vitare indicatur impotentia Petri, non ignauia de qua monitus erat3 aut non fecisse reprehenditur quod ei
fabii impossibile supponitur fuisse, non quod fatis pusillanimis fuit ut non
Alioqui cur culpam trepidationis recolens amarissime fleuit si virare ora vino non potuit 3 Andeuit factum quod non facere impossibile illi uire non potius fleuits,adeo socmidololam & inertem ut non saceret quos
14쪽
poturi, quia in promptu sibi ut faciendi vires oratione impetraretiannoni, quoque sensus Christi semiviletitiam exprobrantis, cum iam Nonρο υψὶ .a ora viae re mecum ' Quid est mn potuisti frani impossibile illi fuerit 3 quae inepta exprobratio esset an ut non vigilarit quia tam segnis
tam socors post ardorem tam vehementem ostentatum euasit3Nec expressi is id potuerit Christus insinuare .chim subintulit,y silate morate vincn intrat s in tentationem Cur enim vigilare moneret, cur orare , si neu
ti m i lud posset Petrus, neutrum caeteri possent,& quidem si non possent ut in tentationem non intrarent, vel deserendi eum vel negandi , sicut explicanti stim Patres. Num eo te insentu Hilarius nec admonium Petrum trepidationis culpam potuisse vitare ait, quia non vigil uit nonorauit, non vigilando Morando ad illud se discrimen accinxit, uasi sicatqubd quamuis admonitus ut vigilaret Morpret, adeo tam ignis festut nihil horum esticeret subindeque tam imbecillis de tam infirmus ut pae
Nec illa obstant quae Arnalduse Hilario aliunde subnectit quod Cilicet est aliud non posse, aliud nolle quasi non potuerit Petrus quod misime voluit: Signincatur certe quod non potuit per seipsum qui per stips, isse posse praesumpsit,ac pet seipsum indebite voluit non quod impossibile illi fuit si hoc debite vellet,nec in defectum Dei negistis Petro quo posset
Christum non negare, sed in vitium Petri non tentis quo posset ad non negandum se firmate, ab Hilatio refunditur hoci pium quod negauit. Hoc est nempe quod ait, eum teritum non potuisse tenere constamiam, quia sic eum timor totum concussit ut ignauum fecerita, stetisse ser ensem earn ut constantiam non teneret, quia infirmam carnem iuxta monitum
Chri lii corroborare vigilando ac orando neglexit. Atque hinc etiam est quod mox inconstantiam eresiaeationis consti nisi es fleuit, ut ibidem subiungit Hilarius; ansendam porro nisi quia vitare illam impossibile non fuerit; nisi quia vitio Petri&culpa contigerit nisi quia non defuerit ex parte Dei quo praecaueri potuerit , iam ante conclusum. Cur ergo ista ex Hilario tam fastuose inculcanturri maiusculis characte. ribus ostentantur ad pompam, nisi ut splendidius fallant Petrum scilicet
culpam trepidationis neca monitum POTVIss vitare; vel teritum Nori
P Tvlss te πere constantiam; ut fingatur impossibile quod possibile fuit, in gratiar desertionem de qua nihil penitus Hilarius, haec impossibilitas refundatur v III. Non opus vel ut Augustinum, ut Basilium, ut caeteros euolua quorum verba desectum Petri prae se ferunt, ex quo gratiae desertio sit
posterius consequuta ut non vitaret negationem quia praesumptione non
vitavit. Quid enim Augustinus qui unus illi omnium loco esse potestὶ Quid in illis iisdem locis quos producit Arfialdus ipseὶ Quid in Sermone 2 . de Tempore , cuius verba truncauit diti id som sine ristia vel possit, tismor se si 'tri uiaeenter ostendit inquit, hoc Λmaldus non omisit
15쪽
sed quod omisit ae suppressit Amaldus mox adiungit: perjolum enim
libertim arbitrium, non addito elio Ne aclutorio , obrommeris mori-ι,rum. Quid in Serm. 27. Meuigit Hismonis esse quoa Eixit Eriis rogortuerit me mori tecum, που te negabo: eae qui per olum fui amoropnaeitim non ad ito etiam a utorio Nomio vorati esse promis m, sare nonpostiit. 5cc. Quid in ios Serm. de diuersic PIus ausus erat ροώmeia evaritas sistinebari plus promiserat quA soterat Scilicet quia promia rie moriturum tro illo, ct non potuit nee cum ino, ut ibidem praemittit Augustinus Vbi alterum pro altero parum sincere commutari non oportuit, sieut fecit Arnaldus put quia Petrus nundum poterat mori pro Christo, quod praeceptu non erat mon fieri sine peccato tune poterat, detorqueatur ad id quod reuera praeceptum erat ad peccatum obligabat; ni nurum qu bd etiam non potuerit Chri liu non negare quem connieri tenebatur. Ne oportuit rursus v truque illud majusculis ad fallendos incautos ch.ira
cletibus ostentari quod NON OTvi mori pro illo vel cum illo, adeoque quod plus promisit quam poTERAVI ut ei defuissi gratia per quam vitare negationem posset,iant splendidiore fallacia quani b pompa maiore indicetur Sed nec dassimulari iubsequentia debuerunt quae Augi. stinus ibi ad- dies ne ii pe quod quia Petrus prinposiere uit , deo timuit legauit; aut quod inc inate amans desecit sub pondere passionis pulli ne intelli ger' quisque possiet inordinato Petri arrectusae defectui tribuendum quod auxilio Dei eum postea deserente in culpam statim negationis in eiderit Ze illud esse quod Augustinus vere sentit . iii in Ioannem iracst.
potuisse rartim quando annuae interrogatione Ferterrit- est, verum e
stimonium perfuere; quia defuit illi charitas illa magna diffusa per Spitiatum- sanctum in cordibus nostris qua posterius eum Spiritus iste sanctus trudescensu perfudit an peccatum euitare non potin se quo negauit quod ei defuerit gratia qua id posset An ex eius defectu factum me omnino
quod negauerit Petrus, non extimore magno quo contra suam pollicita tionem compulsus est negare3vt ab Amald praetermissum subiungit rursum Augustinus.Quid libro de gratia: delibero arbitrio cap. T. Maram Petriam non habωρ charitatem, quando timore ter negauit in paruam tamen ac imperiectam non defuisse quando dixit. Animam meam pro te ponam Sed an hoc est iterum opem et dioinam defuisse qua magnam illam clivitatem habere posset ut prae timore non negaret sit humiliter eampo
stultaet, nec se putasset per se posse quod se velle sentiebat, ut Augustinustrullam acidit. Quid de correptionem gratia cap. 9. vixerat in sumaeaniis fisa Petius h. nimam meam pro te ponamu sibi ferananaeo tria buens quod eιfuerata Tomisu posea tartienaeum euertit ab iniuriem vomitius, O 'Lus est conrissaeus; ut quod faciem auertente Domino conturbatus est, ex illius arrogantia intelligatur derivatum.
Quid quod aliis liscis quae suppressit Arnaldus, idem instantissime urget ac incilicat Quid quod ad Honoratum epist iro. Ex e memori inquit
16쪽
I7uitate Dei cap. I 3. Lia prorsus uisa quae fit in occulto, praecedit rusnam qua sit in marifestos Et ideo audeo dicere superbis esse utile cadere iualiquod apertum manifestumque peccatum , unde sibi displiceant qui iam , placendo ceciderant Salubrius enim Petrus sibi displicuit quando fleuit quam i placuit uando p Ampsit. Ecce quae vera causa Petro negationis Christi fuerit, vel quae fuerit saltem 'ima mon desertio Dei, sed praesumptio Petri, ob quam deseri ex Augustini sensu dignus fuit. Hoc ipsisna est quod Arnobius junior super Psalmum to 5. allusione mystica notat, alieno sensu ad ustitiam Petri asserendam detorquet ac sa- ducit Arnat duc Ascendit Petrus usque ad coelos dicens Domini, Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo: Descendit usque ad abyssos, dum negat: Vt ascendisse per superbiam de se nimium piae suinentem intelligatur, ac per pusillanimitatem descendiiIe. Hoc est quod Sanctus Leo ab Arnaldo relatus pro gratiae necessitate generatim admonet, hanc esse causam Sanctis tremendi atque metuendi ne ipsis operibus pietatis elati deserantur ope gratii remaneant in infirmitate naturi deserantur scilicet,
quia prius elati deserantur quia deseri tua ipsa elatione metuerunt deserantur, quia deseruerunt primi; nec illis ex se ops gratiae defuit, sed per suam iptorum culpam opi gratiae defuerunt. Cur ergo haec in Petro Arnaldus non expressit, ut in vitium Petri, non in delertionem ac defectum gratia Dii, ostens ipsa Petri refundatur nisi quod ita passim ille credulis Lectolibus abuti solet, cujus nec ullum scriptum vidi ubi non praefidenter testimonia Patrum ad suorum dogmatum nouitatem stabiliendam detorqueret ac uod quale sitir quam Christianae ei exitiale nemo scienterplus aulpie Icienses qui cum dolore es gemitu non perspiciari ut iras illi contra Censores vestros ac vosipsos obtrectationes insultabundas iisdem verbis retallem
SEd haec hactenus de Patribus quos perstringere pro deputati vestri ossicio me debere putaui, quia ille omissa insultabat: Mihi am ad Autho- res Thomistas veniendum pro ea offficii parte quae meae magis professioni propria est; sed pia omnibus ad omnium Principem Sanctum Thomam; quia illud passim ita urget Arnaldus, ita his ipsis Comitiis instanti sit me
inculcarunt Minclamarunt propugnatores eius fautores, ut aut cum illo
condemnari Thom istas atque ipsum etiam Sanctum Thomam, aut cum Thomistis illum sit necesse absolui. Cajetano exordior, cuius testimonium occasione ista sic ostentat, vid: omnium illustrissimum velit esse quae ad gratiae desertionem astruendam ex veteribus modernisque produxit. Quale autem Zmis nempe verbis comprehensum quae in Matth. 16 ad illum textum, Coepit Petris detestari iurare, sic habet Consideri treme, o vir iuste Petrm usus a testante mundii ac per hoc in charitate existens Sacramentis corporis sanquinis Christi digne communicans , praedixσπιραι de futura tentatione,ps ratu potivi mori quam negare Christum, ad inim ancilla vocem Eum
17쪽
Ei ferentia est 1 te gratiam obit alem est Pius sum quia non simus sussire ne ex nobis ad fum charitatis urat a qu-m habemus in anima infusam Deo je egemus ad tenaeum IIV continuo cra=aruit auia Milio Dei quo quia caruit Petrus runci quia Deus reliqui Pet/umistinc sibi psi praedito Maritate e gratia ha,ituali, i eo ceci Hi ember idiecsaritatis gratiam &c En pro desertione Petri gratiarque defcctu timilluit te testimo iam Caietam,quod non minus efficax, inuictum Arnaldus arbitratur, ut prima eius caula In spontaneum Dei nutum,placitumque e-cidat ac redundet.
Sed initium ipsum eorundem verborum eum potuit admonere fic ea di crvi in cautelam iusti cedant, ne quid faciat quo gratiam sibi subtrahi mereatur; adeoq; supponant Petrum ideo esse a gratia delerium, quia non sibi satis cauit quia tali desertioni causam dedit;qui scipsum auxilii diuini antedicti subtractione dignum fecit Considera iri Piit, treme, o vir inse fCur enim considet et quae sica solo Dei nutu ac voluntate dependeant,ut ea qualicunque conatu consilio praecauere non possitῖ aut cur tremat ac sibi euenire romradet quod vitare non possit ne accidat, aut illius euentum declinares cum ad cautelam consideratio data fit, cu ad id prosit timor ut arisina quae timetur declinet Omnino ergo i ullus considerare monetur ac tremere , quia p. ne illum est ne a gratia deseratur ii non faciat ob quod iuste deseri mereatur. Tale est quod Apostolus ait r. ad Corinthios io siuio existimis A re vi eat ne carit. id est caueat, ut ibidem interpretatur&commentatur Cajetanus Tale est qdod iam antea Sanctus Leo,eatigam
esse tremendi Sanno atque metuenaei ne operibus pie ait elut riserantur se gratiae ac remaneanton rnfirmitate naturae Tale est quod Iler- nardus, Time enm arraserit gratiis inquit Serm in Cant time est, asterie cum aeris, time ne non aegrae terens . et Nun titae commen a te veras, zm regratia priuat'. ut nυnqui Θυ humiAI, couier gratiam utimili anfert atam MFrgo argumentum superbiae , pri- ωario grana. Nihil ab his aliud a jeranus, nihil aliud plane Praecauete: dmonet iustum quod non praecauit Petrus;non segnem esse, quia ille non
vigilando depressus est; opem diuinam implorare, quia ille non imploiado desertus est non superbire quia ille superbiendo prolapsus est;subtrahendae gratiae causam non praebere, quia ille praebedo tam timenda subtractione mulctatus est. Sed quid moramur quin id in te dat Caietanus, nec intendere quidquam aliud possiti Attendamus alia quae de Petri peccato vel ibi de praemittit, vel et libi uniformia notat. Quid ibidem praemittit in Matthaeum scilicet super illud , Nestonius Petreris ais illi. somnessandistiGatisserint, cla c. id urique unde in ipsam Petri praesumptionem deseitio illius refundatur: mire linquit nimis de re pris simis, praeferenaeo constantiam tuam exteris con- scipulis , c. Quid more ram super illud , is Eri Irsus . Amen dico G d, anteruam gallus cantet, ter me negabis Nempe quod ex persona.
18쪽
Christi Petro dicit VoIis omnibus communiter aetat Mo caetrae uetab-mini Tibi antem qui praefers te caeteris dico peius futurum, e . Quid alibi eandem in reni, nasormiter notati super Marcum scilicet ac Ioannemὶ Petro inquit, Marcum I . mmis sibi arrogaenti co Antiam IEsus se ora praenunciauit, εχ c. Et in Ioan . i. r. ixit 'tro tinnium de stipso promittenti αδ esset em ter negaetur- Et expressius insinuare
possit Caletanus praesumptionem Petri causam negationis Christi extitisse. quia desertionis c,usam ex qua tactum est, negaret ad eb e nec deserendum Petrum si l arsumere noluisset, si praecauisset sibi, si uti auxilio sibiipsi
parato voluisset 3 illustrius veto est quod in I. ad Corinthios io. de tentatis omnibus generatim assit mat nunquima illis deest ead vincendas tentationes auxilium Dei. si eo vi velint cum expendens quod Apostolus ait, Haeebs in De/- οι non patietα vos rent.er κpra id quo potesis sed faciet cum tentatione prouentum. v sos 'itui in re, notat his verbis e rari ἀγδὰ Dein non sinet,Eos tentari supra tres proprias; usa, neret, Hagoia tentaree somines fur protri ires: Tum deinde lubungit Et dicit, Fidelis Teus attribuens inurinoae non perm sionem fidelitati diuinae quis sciscetfacit quod dixi, faeebs est enim in omnib/- erbia tuo Dixit antem m/agies in Iacra Scris tura se esse a utorem sominum in trisuiationiam; a ienum antem coneis e Dab inci adjutoris ominum se mittere twomines tententur supra viren Et mox tam non siner os tentari fra tres , sed amyciet soc quod ciet eum tentatione prouentum e
Deus enim protii es de euentibus nec artis adsobses erre tentationes: in arsitrio autem tentatorum est e es erres Sat enim est si ebraei H-ώinae t tribuat posses erre Lypsim autem seu ferre alteram iratiae est
quae elem confertur non omniίλ- est communis.
Dicat Arnaldus post anterius Cajetani testimonium , Non viri a Oidela iras et e re ius dici eo e An de posteriori reponere non pol simillud ipsum quid enim expressius i Hoc omnino est quod utillustrii simuostetari magna liceat pompa: majusculis characte cibus exaratum in eum retorqueri, si eius fastum imitari liberet Non majusculis insigniri charaia
ipsum flos sust erre alicujus gratia dici quae commtinis omnistis intelligi debeat, ita ut in eorum arbitrio sit ea uti qui velint; adebque J m dumtaxat possit,i non astu σωa appellari Ea ergo nunc, Sc Cajetanum sibi suffragantem ostentet,quem non dubito quin refragantem plane spernat nec reponerem nisi ex illo ipso eum reuinci oporteret, cu us authoritate gloriatur.
19쪽
Quidni post illum quoque quempraecipuum Thomistarum inculcat, quia
sibi fauentem esse fingit, alium adiiciam e veteribus Thomistis numquales ostendi sibi solos atque opponi defensores illius urgent qui tant
prius fastu tecentiores ostentabant; Ferrariensem nempe illum qui Sancti Thomae Summam contra Gentiles nuncupatam Commentariis illustrauit. Et hic porro gratiam actualem quae nulli ad salutem negetur, quae commuta niter adsit omnibus, qua nullus nisi ob culpam suam destituatur aut careat, quam euidenter, quam expressie, quam certo pronuntiat Sic enim interiatium praedictae Summa librum ad centesimum quinquagesimum nonum caput Considerandum inquit quὸd cum dapleo auxilium quo ad bea. titudinis consequutionem indigemur scilicet habitualis gratia, ct diuina motio tam intrinsece quam extrinsece facta qua ad bonum dirigimur,
adgratiae praeparationem excitamur primum auxilium Deus non omni bus dat absolute loquendo, postquam peccauerunt sed bene omnibus se ad ipsum praeparantibus ex diuina motione concedit fecundum autem auxι-lium omnibus expendit; ct nulli quantum ad hoc absens est Deus eum nullus sit qui ab eo non moueatur ad bonum ad gratia praeparationem
lima illod Apoco Egost ad ostium pulso, c. Sed ynia diuina pro-uιdentia numquodque secundum naturae suae conditionem gubernat crmovet; homo autem est liberi arbitrii, potestque diuinam motionem equic υon sequi inde est quod aliqui diuinam hanc motionem soluentes, se adgratiam praeparant aliqui vero ijsm non sequentes non se praeparant .idgrateam sed itti magis impedimentum praestant peccando, c. Sic deinceps explicans post praedicta,quomodo imputetur homini vel non, quod gratia careat, aut non faciat bonum Si auxilium Eud inquit)sine quo non potest homo aliquod bonum agere, sine quo non potest qui se adgra- .riam praeparare noni esset omnibus commune sed alicui deesset, fortassaliquam habet apparentiam si is qui dicto auxilio caret, gratiam non acquirat quia nulli videtur imputandum si non habeat quod sine auxilio Alterius acquirere non potest, sisibi auxilium istud non adsit Sed hoc meritatem habet Amtaxat, quando qui sic priuatur non fuit ob aliquam
culpamsuam causa tatas priuationis Sedsi ipse culpa sua fuit huiusmodi
priuationis eo carentiae causa,falsum est. Sic iterum ad caput 62 postquam objecit sibi quod is qui potest auxilium praebere ad vitandum peccatum, CP non praebet, idetur esse indirecte ansa peccath ac proinde videtur Deus elle cauti illius indirecte quia non semper auxilium praebet contra peccatum,& sic ipsum peccatum Deo debere imputari ex eo quod non agit ad eius vitationem negat id sequi cum respondet, ac rationem istam addit cur id
negandum respondeat rasa inquit si Deus non praebet auxilium, hoc facis exigente iustitis sapienti; sua: Propter hoc dixi anctus Thomas quod Deus aliquibus auxilia subtra L pro meritosea actionis secundam Musteius iustitia exigit; aut scilicet secundum quod miretur acti hominiae η ξ:ccμμit; auisecundiim quod debet actio divina qua iusta est, c.
20쪽
En, Ferrariensis ne peccatori quidem neget motionem interiorem perquam possit habitualem sibi gratiam comparare aut se ad illam praeparare livelit Quanto magis eandem justo motionem concedat semper actui reipsa praesentem, per quam si velit possit sibi gratiam conseruare, nec se ab
illa separares En ut in peccatoris culpam ac defectum refundat absolute quod motionem istam non sequatur, nec Φ per ipsam ad gratiam praeparet: Quanto magis in culpam vel in desecinim justi refundi putet oportere quod nec eandem sequens motionem se per imprudentiam vel superbiam suam a gratia separet En ut adesse talem velit homini motionem ut ad gratiam a
peccato resurgat, vel resergere saltem si voluerit possit: Quant magis adesse ut in gratia perseuere vel saltem possit perseuerare si voluerit nec
in peccatum declinare En ut cuiquam nolit imputari ad culpam quod facit malum, si contingat subtrahi auxilium sitne quo bonum aliquod agere non potest, nisi subtractionis hujus carentia causa fuerit peris otionem trapeccauit; aut nisi meruerit ut ei tale auxilium ex justitia subtrahatur Quanto magis cum talis fuit ut meruerit sibi hoc auxilium quadam saltem congruitate conseruari, nec nisi iusta justo affectu fecit Hinc vero intelligat .Arnaldus an subtractum fui illa Petro errariensis vellet auxilium ne quo Christum nullatenus poterat confitcri, vel se a periculo negationis expedire,
nisi ob culpam praecedentem qualiscunque fuerit per quam subtractionis
hujus: carentia causa fuit vetus tamen est ac antiquus Thom ista, ideo Dic a me nominatim expressus, quod iam illum his Comitiis produxerint alii, Arnaldi etiam desenseres velut sibi fauentem ostentarim.
XI. HAErerem anceps ani recentiores a me illis opponi oporteret, siue proponi vobis producique Thomistas 'LLvTs Rassi MI PRAESULE ET SAPIENTIssi MI PATREs cum eos anthim nune inclament qui Congregationem de auxiliis praecess tinc qui ante Concilium Tridentinum scripserint; qui vetustate ipsa sua posterioribus praeserendi sint; nec de nouis ut conqueruntur in Thomisticam Scholam introductis opinionum dogmatibus, ac pene ipse scut calumniari non desinunt fusi epto Molini sim sus pecti esse possint; nis pene ineptum esset, ne dumtaxat injustum dicam, ut noc exigant quod exigere illusorie luis ipsi rationibus conuincantur. Annon pene ineptum porro ut cum antiquos Patres qui ante Pelagi ha resim de gratia exortam ideo repudient, quia nec accurate satis, nec expresse de materia illa quae sub eorum tempus nondum coeperat ventilari, scripserint . los autem alios velint qui posterilis ea de re jam disceptari coepta sunt loquuti,' ita eam accurati iisvi expressius tractauerunt; nunc vice versa eos tantiim Thomistas petant qui ante mota de Caluini ac Lutheri et rore seu
de Molinae sensuri opposita sententia dissicultates . vel de illa do trina quae
controuersa nondum estet, nihil omnino tradiderunt, vel minus eam plene aperteque versarunt; sed posteros omnino repudient qui apertius eam pleniusque Versi recomphilli 1 int, quia coeperat explicatius disceptari. Annoin ineptum ac injustum vicum recciuiores illos tanto fastu hactenus ostenta-