장음표시 사용
41쪽
sequitur in aliqui bin frustrari quia noη perseueraΜt siue in sisem
p destinatis tamen nunquam frustrari: Quod est in iis qui non ad finem perseuerant esse gratiam quandam quae ad essectum perseuerandi cuiline tur; quia frustrari tantum causa illa dicitur quae ad effectum non pertingite Nec illud rursus quod in quaestionibus disputatis quaest. 1 . de librio arbitrio
art. H. ad 6. ait eum qui peccat in Spiritum anctum non semper actu graria resistere , quamuis ex inclinatione peccati contra gratiam Spirit--
sanct operetur; quia remanet aliquis motin licet debilis per quem p essali qualiter gratia operari ut inde contrarium inserat quam quod concludebatur in argumento, irremissibile dici sebere peccatum illud quod in Spiritum sanctum committitur sicut in curabilis dicitu moibus qui eon uaria suae curationi operatu tyquia tale peccatum contraria operatur suae rationi, hoc est diuina gratia per quam liberatur aliquis a peccato Nee illud item quod 1.1 quaest. I . art. . ad Sic vertibile semper in ias seu in hac vita Iremanere Iiberum arbitrium quῖd in bonum se malum
flecti post, ut aliquando tamen buciata se id per quod veri potest ad bonum, quantum in ipso est; quo non aliud intelligere potest niti gratiam interiorem per quam solam ad bonum possit verti, c. aris ei tannotasse praedicta ut aliquam gratiam agnouisse intelligatur Sanctus Thomas que suo fine ac flectu frustretur; non quia non det posse agere, sed quia illud posse, negligat qui non agit.
ATqui murum hic nobis ab meum Iansentani objiciunt quem transiliter
non possimus,& quo se ita tectos atque vallatos existiment ut ad inuictam defensionem sui ac inconcussam securitatem efficaciter sufficeremunimentum hoc unum velint Linde velut inefficaces nostros omnes insultus atque aggressiones insultabundi despiciant inde impune in nos tela declinabilia aculec tu nec magis illis insuperabilis gratia sit cui resisti non putant posse testeac illius irritetur, quam insuperabiles per visum sbi via deamur, de ab omnibus rideri tales passim ambiant, dum veluti ex arma mentario Sancti Thomae deprcsunt quiddam unde gratiam omnem essercontendant Ucacem bidest non soluta, em semper qu se producere actum
possit, sed quae sit cum effectu conjuncta, quz b penitus ut alsi 'nec
nulli data quin ex illa necet Tatio agat, nec ei data qui tion agat rQuale illud est porro tam ineluctabile vel indeclinabile telum squale tam inaccessium nobisi nullo vallum superabile saltu Nimirum illud quod
Sanctus Thomas I 2. quaest. O. art. 3. ast,praeparationem hominis considerasam secundum auod est a Deo mouente tunc habere necessitatem ad id ad quod ordinatura Deo non quidem coactionis sed infalli litatis J quia intenti Dei desicere non potest,secundum quod ugustinin dicit in libro depraedestinatione Sanctorum quod per beneficia Dei certissime liberantur quicunque liberantur; undesi ex intentione Dei est quod homo cuius commonet gratiam consequatur an Pibiliter usam consequitur: secundum Aria Dan. 6. Omnis qui audiuit a Patre es didicit, venit ad me.
42쪽
Quanto conatu nihil agunt vitam imbelles Miruussicientes inesse sibi
vires ostendant ad erroris desensionem ac tutelam , dum thrasenice tam effraces jactant&tam firmas. Quid Salictus Thomas ibi Gratiam-ne non dari qua non effraci ter agata Nullum esse Dei mouentis auxilium quod non effectum sortiatur memini gratiam hanc nemini dati hoe auxilium nisi ei qui agit omnem gratiam prorsus&omne auxilium ei deesse qui non agit Reuoluanti videant. Inquirit Sanctus Thomas tram necessario detur g tias praeparanti ad gratiam vel facienti uod infe est ut inscriptio ipsa notat idest virum gratiam habitualem Due justificantem necessario consequatur qui se ad illam consequendam praeparat quantis viribus potest: Ac deinde respondet quod hominis praeparatio ad gratiam est a Deo sicut mo ente, a libero autem arbitris sicut moto & quod proinde Iotest ista prvaratio dupliciter confii rari ; no modo prout est a libero arbitrio infecundum hoc nullam necessitatem habet ad gratia consequutionem ; quia
donum gratia excedit omnem preparationem virtutis humana Latio mo-d secundum quod tame mouente in tunc habet necessitatem ad id adq od ordinatur, c ut paul ante relatum est Quid inde porro colligatur nisi conatum illum omnem liberi arbitrii qui motionem Dei antecedat nihil habere in se unde gratiam habitualem actu infallibili consequatur; habere autem si subsequatur motionem , quia scilicet nihil e parte Dei cuius motio supponitur, nihil ex parte nostra qui motionem equi ac eidem obsequi supponimur, eo in casu deest quin Deo demum essicaciter adjuvante id assequamur quod intendit. Hoc est quod ait intentionem Teidescere non posse quia utique ad illius mentionem spectat ut nonnisi consentienti et gratiam , tametsi eum auxilio suo moueat prius, consentire possit Hoc est quod ait ex Ioanne loquentem Christum reserente, Omnis qui audiuit a Patre didicit: Ubi ex ipsa Sancit Thomae in eum locum interpretatione ac lectione s. duo ponit unum scilicet quod pertinet ad donum Dei cum dicit, AvDivir aliud quod pertinet ad tiberum arbitrium4 clim dieie, Eae DiDicth; scilicet per assensum ct ista duo necessaria sent,&c. Quasi dicat quod i tentio Dei sic includit consensum eius qui ordinarii ad gratiam ut nec ad eam ordinetur ob desectum consensus is
qui ei dissentit Hoeest quod superius in Quodlibetis dixit ei vocationidissentiri a nobis posse ad quam retulit illa eadem verba, Omnis qui mdiuit a Patre ut non ad Iolam semper incacem gratiam pertinere putentur Nec aliud prorsus est quam quod in odlibeto .art. . ad 2. notauit
motionem divinam participari a natura rationali cum libertate. ideoque sic a Deo moueri quod potest huic motioni resistere , ac ita quidem potest ut in resistat aliquando non imminuens eius emcaciam vel virtutem, sed obstaculum effect ui pes dissensem apponens: Non aliud quam quod in sexta quaeitione de malo articulo unico , postquam argumento tertio conclusisset quod si voluntas hominis immobiliter moueatur a Deo , sequitur us non habeat liberam electionem suarum actionum;
respondet ex prolata quod es Deus mouet immobiliter et immutabiliter
43쪽
moluntatem propter e Paciam virtutis m. evtis que deficere non pol propter naturam tamen voluntatis mota qua indisserenter se habet ad diuersa, non inducitur necessitas sed manetiberta Quid est enim, cessitatem non induci,nisi talem non esse motionem quae ad effectum ne- celi uio determinet Quid est manere Iibertatem, huius tuam reddi
conditionem voluntatis qua se habeat indisferenter ad diuersa ,si ad eam in diuersa post motionem licet hindisterenter serti posse λSit igitur emcax intentio diuina quae hominem ordinat ad gratiam, quia consentum jam supponit; etsi non talis facta per consensiimi ut praemissum est supra in Sibessica motio quae hominem perducat ad gratiam, quia talem esse vult intentio quae deficere nunquam potest: Nunquid non est alia quam contingat ideo delacere quia homo dissentit, quia eius essectum per dillen sum excludita Nota inquit Conradus Koel in super hunc ipsum locum quotam efffusea seniani gloriantur qud conclusio Sancti Thoma notanter
dicit, IsT MODO PRAEPARA Tlo AD GRATIAM HABET NECESSITATEM AD ID AD QUOD ORDINATUR A DEO ; quia contrκgi et Deus moueat
hominem D sicienter qui tamen non consequiturgratiam propter dissen-fum ejus ad gratiam Sed tunc non est intentio Dei quod ipsum gratiam conse ustu nec illam motionem ad gratiam ordinat Nempe propter dissensum, e Neotericus porro Thomista non est, qui Concilium Tridentinum praecessit; non ex eorum turba unus quos Iesultae corruperint,
qui Iesilitas nunquam vidit, nondum suo tempore institutos; non calumniis obnoxius quas tam audacter, etsi tam ridiculasi insulsas, Iansentani deblaterant; non tam obscurae famae, illius repudiare testimonium possint qui vel obscurissimos quosque quoties libet in subsidium sui vocant Meo rum authoritate non dedignantur se jactare: Nisi quod noui Alchymistae hanc insigniter artem callent qua nunc plumbum ex auro, nunc vicisIim ex plumbo consentaurum qui pro peritissimis ineptissimos habent cinni sibi habent obsequentes aliorum omnium quos alienos experti sint aut a dogmate suo distentientes perlenserint, vel ingenia despiciunt, vel inscitiam
damnant, vel deprauatam mentem corrupta intentione seruientem saeculo cauillantur.
Sed quid moramur quin addamus quod ipse Sanctiis Thomas ibidem addit cum respondet ad primum argumentum, ut adhuc illius mens inde manifestior fiat Opposuerat sibi Glossam quae ad Romanos s. dicit Deu recipit eum qui ad se confugiti aliter esset in eo iniquitas ot hinc impossibile inferret esse quod eum Deus non recipiat qui ad ipsum confugit; quia
i ta possibile omnino est iniquitatem in Deo esse Respondet autem quod Glassa illa loquitur de illo qui confugit ad Deum per actum merι torium liberi arbitri iam per gratiam informati quem si non reciperet, esset contra iustitiam quam ipse statuit Vel si referatur admotum liberi r bitri ante grati/m habitualem nempe de qua prius Iopvtur fecundum quod ipsum confugium homiuis au Deum est per motionem diuinam quam
i cum es no descere: Atque hinc plane constat eum essicaciter postlim
44쪽
rnio adjuvari nee essicaci auxilio priuari posse qui motioni obsequitur ut confugiat vel recurrat ad Deum, adeoque non posse non recipi qui ue recipi sic vult sed non recipi, si motiunem non sequatur , nec ad uuari cum effectu si hoc neglexit per quod posset. Num sequitur Petrum cum in gratia staret ideo non fuisse adjutum actu per motionem efficacem ut in eadem persisteret, quia non confugit ad Deum ut hoc beneficium imploraret 3 ac si iniciens ei medium vel auxilium adfuisse quo confugere potuerit,nec illum eo sum eis, Sed hoc plenius rursum ex adjunctis patebit.
Sancti Thomae pro gratia susciente fruenda.
ENimvero an expressius quidquam pro coronide praedictarum authoritatum afferri possit quam quod iterum Sanctus Thomas ubique sere
Urget, aut certe tam frequenterac studiose notat, esse homini non Deo adscribendum cur ille ab hoc per desectum gratiar deseratura Non relinquamus quod prae manibus erat, e inde postremam hanc exordiamur appendicem. Quid ergo ibi praeter illa quae relata sunt Sanctus Thomas Nimirum quod defectus gratia prima causa est ex Obuu sed collationis gratiae prima causa est a Deo fecundum istud Osee s. Perditio tua ex te, Israel; tantummodo ex me auxilium tuum ut ad secundum argumentum respondet. Id notare Iansentani praecauerint, quia tam iis aduersum sit tam eorum A naido contrarium: Quomodo enim prima causa hujusmodi desectus est a nobis non a Deo esse dici debet si justo sponte deest, si tunc defuit Petro cum ustus esset si defuit ut non faceret quod facere ardebat vehementer; defuit ut negaret quem confiteri tam ardenter optabat, non potius defuit quia tam arroganter praesumebat. I Arum jam erit retulisse quod idem Sanetus Thomas ad illa verba Iobao . Dedit illi Deus locum paenitentiae, st ille abutitur eo insuperbia, sic in commentario suo subdit Causam quare ab ue misericordia sit puniendus signat ex hoc quia misericordia ti noluit dum potuit, c. Parum quod in E ad Corinthios 6 ad illa verba Hortamur vos ne in vacuum gratiam Dei recipiatis , addit hoc dici quasi sit ensius, Ne receptio gratiae sit vobis inutilis. vana; contingereque illud notat quando ex per ceptione grati aliquis non sentit fiuctum hoc est quando gratia percepta non et titur ad vitanda peccata , c. Ac eandem gratiam inferius explicitias, eam appellat adiuuantem viperficiamus quod operamur; praeuenientem ut a peccatis liberemur; cooperantem Felsubsequentemperquam nobis virtu velperseuerantia in bono conferatur Quam ergo nisi propite actualem Et eam tamen in vacuum recipi dicit, hoc est non ad illos est clus applicarii ex quo sequitur ut etiam habitualis amittatur, adeoque homo sit prima causa cur amittatur de non Deus. Parum quod in . libro contra Gentiles cap. i62 auxilia varia enumoran.
45쪽
quae Deus eonsert ad vitandum peccatum, subdit hae anxiliaraman aBρ Lbris subtrah pro merito suae monis secun . quὸae eius i ritia eisie&c Parum quod lib. I. sent. dist. o. quaest. 4 art. 2. dicit contingere duobus modis quod gratia careat homo nempe tum qui non vult eam reciperes tum qui ve- non vult e gratiam infunGre iubjungens ubdisti m aevortim talis est ordo, em iam non sis nisi ex Positioneprimis quia cum Dem non Velit nisi bonum non vult ilium c reregratia nisi fecun- aerim quod bonum est D .uoae se careat gratia non est bonum simpliciter; vn e hoc assolute consis eratum non est volitum a Teo. Ex quo inseri patere
quod Eius defectias abo te primam is si ex parte homiuis quirratiae ret; sed ex parte Dei non est ca se huius defectus nisi ex se stione Horis συο est ex parte ὀominis Et inserius rursum : Cum hie de erus antedictus inmaeat ex Ueta cause secundae nou ex defectu se ebrima lauem ae fctum Deira non impedit licit imperire possitisi Vedius seria
comparetura voluntatem quae essiculcan proxima, inuenitur voluntasgabere causalitatem ad ipsum quae bonum praepositim non accisit,issimaccipere possit; ct ex hoc eίλω pabilis em vituperabiθι &c. Si aut ames areturadi um Deum, non iuuentur caustus ab et i se permi μου ordinatus, visit in poenam volunt tu, dcc.
Magna quidem haec per se sumpta, nec nisi magna esse singula possunt si authoris magnitudine metiamur sed ea parum puto referre voluiue,quia sufficiebat illud ipsum si totum proferretur quod ex .et relatum est eodem loco quem sibi tanto fastu ansentani arrogarunt,4 tanto aestu objecerunt, tanto astu nisi tanta inanitate detruncarunt.
ILET Sancti Thomae deleriores vocamur ae transfugae qui tam infidis eius
corruptoribus reluctamur. Et pro nouis Thomistis traducimur qui veteres Thomitas abdicemus, ignauiter gratificemur Molinistis Et pro titor audio ego si eis vlla fides quia Thomisticae scholae adeoque totius instituti Praedicatorum cuius obseruantiam sum professus praerogatiuam praecipuam fmgularem exposuerim contemptui ac dedecore attecetim cur
autem Quia illustrissimi Vabrensis Episcopi edito contra illos libro subscripse ubi scilicet ea quae de gratia stabilierunt nostri principia D fundamenta convelluntur;quia nostrae doctrinae non consentit Ied contraria docet.
Vah graue malum i Subscripsi libro nihil non orthodoxum continenti, nec ab illis utique ob errores illa conuictione infamat, quamuis nugacissimis contumeliis impetito ut Catholicus doctor in Facultate Theologica Parisiensi laureatus Non aliud subscripsi porro nis qubd catholicae fidei ac probatis moribus nihil aduersum contineret Illud subscripsi selum quod Ecclesia non improbavit, quod Facultas Parisiensis non rejicit: Quis
Momus reprehendat Eos-ne tantum libros approbari a nobis oporteat velut a Catholicis Doctoribus'in Thomisticam solam doctrinam conturaeant An oportuit ut agerem Thomistam cum officium non domesticum
proprium ordinis mei sed publicum ex judicio Ecclesiae aut Facultatis
46쪽
etequeret proditor tamen sui: Dicant & proditorem, quia nuper etiam Franciscant unius cuius actui Tentativa praeesse propediem debeo) iuxta Facultatis eiusdemissem placitumque suburripsi inuasi mine Scotistam factum velint Adeo nugas magnifice venditant , quia fungos emptores
Sed nugax sere magis quὁd proditorem esse dicant quia eam doctrinam approbarim quam egregi disceptatores nostri tam generose atque inuicte in Congregatione d 'auxiliis impugnarunt Nimirum illi quos ipsi jam traducunt velut neotericos ac nouellos Nimirum illi quorum infamant nomen clim senserunt aduerses postquam tam gloriose ostentarunt cur nitopitios aestimatent. Nimirum illi quos iam ad Molinitas propemodum amandant aut pro sua benignitate ne omnino infensi videantur, aliquantulum saltem ijs taciunt indulgentes Limo in eas pene redactos angustias ut
non aliter expedite se nisi per tam imbellem indulgentiam potuetint Illi nimirum illi quos experti sunt sibi postliminio tam infensost erroneo dogmati suo in ea ipsa quam versamus controuersia tam aduersos ut nullos magis alios dari libi judices resormident; nullos magis alios disceptatores aut censores opponi. Iudicem-ne Alvareetium velint sis disput ue . de auxilijs conclutione . totus est in probanda possibili ob eruantia praec piorum , ita ut asserere quod sint impossibilia obseruatu impium esse velut ex Basilio notet: Qui disput. i. Conclus unica, de gratia sufficienti, ess-
caci sic stituit; auxilium rati conuenienter mutis in auxilium Hsiciens
in auxilium efficax , eam diuisionem necessariam esse aeae ea explican aquae e gratii libero arbitrio ea ob semper docuit Ecclesia quidem, si Here V ADquamur, nullum Cathoclicum pG Ee illa Hosane δελ- eare, quam prolixe deincepsi copiose probat; subindeque num. 6. e x Concilio Tridentino inseri rati osscientem dari quapotest homo ruare
omnias reptaseu manaeatu diuina,vi num. Ia quodsi non areturmatiavere iusficiens, imputaretur ad culpam θ qui manaeaea ruina non adim- Flent tio ea non implerent; consequenter Deus irrationabiliter eou- quereretur de illis a sine auria eos inraesaret; ac tandem disput. 9. Cones. a vult auxilium istud vereos ieiens dici quo tribuit posse com ratione operationis ita idelicet venu um aliud auxilium sit absolut/nere arium τι homo ere dicatur sosse ictam operationem tro ucere sicut auxiliuis
Veiens a perseue naeum est Euae quo potesserseueraresii velit, c. Velint- ne quoque Goncalesium sui super primam partem S. Thomae
disput. .secst. 3. num. 3. resolutive dicit quod instante tempore quo pra- fltum obligati naturale velopernaturale Deus de fano at cuicunque vi tori auxilium sufficiens proportionatum exerim cum utpossit siveor rati praeceptum adimplere ira sius exeu aer psit o Mure tona
47쪽
ejnendum addit voluntatem creatam solὐ- smienter ae tam a Deo habere Dimiam conciplimentum potevti ctiva in or ine rius , nempe ρο-rent a p=oximae operativa atque uiam virtutem Ioiam Usicere, se iis
a primo lito teco let Oproxime exserit a consentire iam Teo τοι aut si velit cc.
E quos doctrina Thomisticae praerogatiuamin gloriam in antedicta
Congregatione de auxilijs defendisse jactabant, caem eiusdem doctrinae proditricem desertionem nobis tam impotenter exprobrarent, per quos tam pudendo pro thrasenicis jactatoribus judicio apertissime conuincantur si eos patiantur judices aut quos tam ridendo praetextu ac insulso abdicent, si teculatos velint quos in sui defensionem aduocarunt Daremus alios quales velle se fingunt, peruetustos: quibus nulli vetustiores quaeri possint: innocentium quintum , qui inci sent dist. 28 quaest. l. art. 3 ad 1 objectionem sic propositam quod benemo est eruo is Dru quam homo; nifuistitem praepit homo benig πω seruo suo quodpero ad/mpsere non I Uxit; ergo nec Deu seruissuis. Respondet qubd Iecus es in Deo ct ira omine; otii se adjutorium hominis non es sempe par tum seruos τι est ideo ini quis pracperet quod sive AEdjutorio eiu non possent facere ineae astitorio vel semper est paratum seruo furis Et quaest et art. I. argum Sed contra quod in ordine tertium est Nullus seccat ira eo quod itare non potest, inquit Si ergo aliquodpeccatum effet i uitabile quale omnino esset si dees.let absolute gratia Isam non esset se intum Icari. . ad i. Deus monet nos ad eum conuerti; non qui sit tores ter in potest te naturaefecundum se sed naturae per grati miratis atam a Mi quae nussi es Daremus Capreoli supereandem dist. 28 quaest. I. art. . similia de possibili prcceptorum obseruantia disserentem Daremus Merureum qui in eundem lib.
dist. i. art. i. adi vuli illud primo quod est impo bio vitare absolis aneremtate, non esse viri hom/ni imput πώ- ε illud quidem γος --
fossibile necessitate tinniilm ex suppositiove, merito esse imputandu- sed uuando us rasupposit/ono irae est AE a Quomodo vero eius intelli-eatur cause esse nisadiutus, aliud facere possiet adjutorro desuerit annon istud est adiutorium sussiciens, re ipsa indicatum, tametsi verbis non expressum
P IV. ATenim in abusum nomenclatura illa traducta est;&sum qui tale suta
ciencastituat auxilluvi stare vero sensu non possit.Viderint qui astrivit. Repudiari tamen propterea debeat, sano sensu conceptum Ticeat di non incommode in hanc occasionem usurpare quod S.Hilarius occasione vocabuli nub Patri bis mi id est commanitatu Dei Filius in Concilio primo
Nicaeno decretus est. Se forte inquit e contrario icetiar, ideirco improbari oportere quia vitiose intelis soleat Moestimemus, egeamus in Aso
sola quia inum in Meriator et sebominum homo Grisin byes
48쪽
a ou legatu a noIu quia male interlator algotia &: Et inseritis: Mali sene is rebus seindicatur, si qui non neve quibusdam babentur, es non ribeant Et rursus mox Male inte igitur illud: Qui ad me , bene
intelligentem Et iterum pollea Mase alius inteluit Damnemus incommune timam inte gentram; non auferam- fidei securitatem : Quin
paulo posta Se potes male reaegia consZtuatur qualiter bene possierim restat: Denique multis deinceps interjectis quae per cogruas quasda similitudines probent ea interdu quae vitiola sunt eue integris ac innoxiis affinia, nec propterea quae integra sint rejici oportere quod aliorum militudinem referant. omen inqui thni/uIubet criminis quo son m non pertiarsae
refrionu Ac proinde liceat pari jure interjicere quod interjicit superius,inositis hominibus accommodare quod suis ille coaetaneis aptat: Date v , niam CFratres Viseretici non sim cur ita negando tio fateri non ultu haretici re, o censemis
Sed melilis existimandum de Amaldo vi&mitius cum persona illius agi possiit; quod optare me iam initio sum prosellus tametsi non adeo timendus tamen videri possit, utcunque nobis velut Achilles quidam leoninis medullis enutritus ad krmidinem sit objectus quinin illum Paris aliquis aggredi non difffidat,qui qua sit vulnerabilis parte propter abusum Patrum,
iam plus satis experimento compertum est Clir autem prouocetur ad pugna quem sit satius inuitari ad pacem 3ut hoc in eius ingenio ac industria prodesse incipia Religioni quod obesse dolemus aut conquelimur obfuisse. In te rim quis doctrinam cum illa quam damnauit Innocen rius, plane consentaneam non videat 3 Et frivolum est quod in sua de Petro propositione non posuerit illa verba volenti s conanti clim ei de suisse gratiam dixit: Nihil aliud explicatio tota urget nec ob aliud verba Patrum etsi detorta ut ostensum est tam fastuose proferuntur quam ut maxime voluisse intelligatur, conatusque fuisse vehementer;praeter alia in hunc scopum notanda quae iam opinionis meae antecello res occuparunt. Itaque meo suffrano concludo
Ex Typographia FRA scisci LOCO IN TE, Via Iacobaea,. ad insigne S. Remigii. ET venundatur apud FRANci scvM M AN cui Iacobaea, ad insgne Pile rubri e regione Collegis Maioris Monasterij..