장음표시 사용
31쪽
32 stoli sensu paratum se a iura iam in tent tione; ac deinde notare pergit quod Apostolus Deum commendet adiutorem,qui ι .iat nobis solemiam re undi, c. per haec utique significans quod iis qui tentantur siue solicia tantur ad pecc indum,Deus ex ipsa fidelitate sua exhibeat quod resistere tentationi possint adeo ut ii quis illorum cadat,vel tentationi succumbat, eius culpa tantum sit, non diuini defectus auxilii quod per seipsum sponte
i. iud quod in illud ad Hebraeos in fonte lantes ne u grata Tei, postquam praemisit oporterest homo ad habendam gratiam se prae prae Deum autem pro sua voluntate liberalissima dare illam praeparanti se, qui vult omnes homines saluos fieri sic deinde concludit Ee Hodia ita nil est. Ied omnisse quantum in est, se communicat sicut nee SoIAEmorial caeco, o Quid'ubd libro . contra Gentes cap. 11'. rationem eandem reddit cur homini ad culpam imputetur'ubd grat im non recipi .it, quia per Deutia non stat quin eam et, sed per hominem ipsum3 meus enim quantum in se est inquit param est omnib- gratiam Eure, se ilioue gratia priuantur qu/gratiae Neaeimentum graestant sicut Sora
ntiquo maum oequatur, c Nec intei est gratiam ibi habitualem indicari qua se ad illam praeparanti non desit qui ctim ei cui gratia talis deest, defectus ipse praeparationis imputetur ad culpam nec ad eam interim consequendam sine gratia interiori ac tali mouente praeparare se possit, ut saepissime Sanctus Thomas inculcat nunquid hoc ipso consequens est interiorem illam actualem gratiam ei etiam non deesse qui se per illam non praeparat ' Aut quid aliud insinuat s. r. quaest. 9. ari L. ad et cum ait quod
eis priuatio gratiae ecunaeumo non sit peccatum, tamen rati Ne negligentiae prae sarinnaei Me ad gratiam potes hasere rationem sereati Nam quae hominis esse negligentia potest quod ad rutam consequendam se non praeparet. si auxilium deest quo se praeparet nempe si actualis interior gratia deest, si Deus ipse quasi necessaria non prouidens homini eius Ope ac motione indigenti ultro ac sponte deest si deest illi ea in re quae ad salutem tantopere interestri haberi aliunde non potest. Sit unus tamen vice omnium locus, unum testimonium Sancti Thomae. una qua nulla insignior etsi compendiosa expresso, ex quaestione 9.primae partis art. 1 ubi quaerit, ansummum bonum quo est eus it cinus miniit eam sibi obiectionem formans quod in i Physicorum dicati' idem esse causa salutis nauis& periculi eius, adeoque cum Deus causa sit boni relsalutis debeat quoque damnationis&mali causa esse respodet ad quod
osmersio viatio attriIuitur nautae, caseae,ex eo auo non sit quo requiritura altitem nauu Seae vens nonae citabam o quoa estnecessarium
Neque vero quispiam obiiciat quod Caietanus ibi addit,sii intelligi hoc debere ut ab agendo quod est necessariu ad salutem Deus non deficiat cum id agere debet imo quod ipse Sanctus Thoma I. a. u. 79. art. I. eam ob causam
32쪽
causam probat inter caeteras Deum peccati causam etiam indirecte dici noti posse nec debere, quia tametsi aliauibm non praebet auxilium ad euitaniadum peccata quodsipraeberet, nonpec rent inoc totum facit secundiam
ordinem suae sapientia justtitia, c am ipse sit sapientia. iustitia conde
non imputatur ei quod alius peccet sicut causae peccati Isicut gubernator non dicitur causa submersionis nauis ex hoc quod non guberna navim, nisi quando subtrahit gub8rnationem potenset debens gubernare. Nemo id inquam objiciat quasi ex eo sit consequens Deum interdum sponte ab hoc agendo deficere quod est necessarium ad adu tem, quia nemini quidquam debet: Nam etsi Deus non debet nobis quod ab illo iuvamur, debet sibi nihilominus quod nos iuuat; quia pertinet ad illius prouidentiam ut nos iuuet; nis culpa nostra sit qubd non iuuet aut quod iuuare cessees ut postea plenius ostendetur Et hoc ipsem prae se seri Cajetanus: Cur enim ait, cὀm id agere debet, si non utique aliquando lic debet, quando nihil nostrum est quod eum iuste ab hoc agendo impediat Sed expressitis multo id Sancti Thomae verba prae se ferunt Cur enim ait quod cum Deus non praebet auxilium ad vitanda peccata, hoc totum facit secundum σε dinem sua sapientia ct iustitia nisi quia ob culpam tuuii in nostram id praebere omittit ut in poenam non quia sic sponte vult aut sic sponte deficit ab agendo quod est necessarium ad salutem. Hoc nimirum est quod ad i. ibidem addit eum in malum incti nare hominum voluntates inquantum non prohibet; sed hoc tamen etiam contingere ex merito praecedenti peccati. Vbi ergo peccatum non praecedit qualecunque tandem sit nunquid intelligitur id praebere quo quis deinceps prohibeatur a peccando nunquid sibi debere ut praebeat nunquid non deficerea praebendo quandiu homo ab ossicio non delicita Et iusto desit, nisi ei justus antecedenter defuerit aut Petro desuisse dicatur nisi quia defuit ei Petrus aut defecerit ab agendo quod erat Petro necenarium ad salutem, nisi quia in eo defecit Petrus quod erat sibi necessarium ad cautelam aut velitvi intendat aliud Sanctus Thomas, quasi Arnaldo suis agetur Z
Santa Thomae pro gratia susciente astruenda.
Tsi iam sitis porro ex antedictis compertum est quam sussiciens ad peccata vitanda praebeatur homini auxilium ex parte Dei, nec justo saltem denegetur per quod in iustitia stare possit Leo amplitis tamenin apertilis id patebit ex eo loco ubi expresse ipsem nomen susscientu auxit 'praefato sensu Sanctus Thomas, stirpat. Expendamus. En quod loquitur
Sanctus Thomas I. a. qu. Ios. art. a. ad a. Gratia noui Testament etsi adjuvet hominem ad non peccandum, non tamen ita confirmat in bona Ut
peccare non posite Et ideo si aut post aeceptam gratiam noui Testamenti peccauerit, maior poena est dign- tanquam maioribm beneficus iv μου auxilio sibi dato non tens Nec tamen propter hoc dicitur quod
33쪽
3 lex noua iram vera fur quia quantum est de se sus ciens auxilium das
ad non peccandum Vbi oculi qui non vident gratiam quandam suffiicientem ad non peccandum iis datam qui peccant Vbi qui eam sibi quovis in loco Sancti Thomae ostendi urgent An quia nomen ipsum gratiae suffcientis non syllabatim legunt, eam non putant quoad rem ipsam intelligi3 Nec Missam velint institutam a Christo, quia nec in Evangelio Missae, cena viderint An f sciens auxilium non est g tia suffciens DLiceat mihi saltem peccorum indulgentiam quod licuit Arnaldo ut cum ipse ablice reddiderit i epistola quam expendimus defusse gratiam Petro quam
Domine superni auxili si αναγ-Chrysostomus expressit, appellare gratiam possim quod Sanctus Thomas auxilium appellat, Praeit huic ipsi nomini Sanctus Thomas, cum notat nempe libro . contra Gentes cap. iue ooqubd quia Eud quod alicui datur absque fui meritis praecedentibus , dicitur ei gratὶ dari, clim diuinum auxilium homini exhibi-
tun omne meritum humanum praeuenia , consequitur quod hoc auxilium homini gratis impendatur; e hoc conuenienter gratiae nomen acceperit. Sed quid repeti aliunde opus est quo id constet Ecce, quod Sanctus Thomas paulo ante praemittit, de gratia scilicet noui Testimenti ad uuante ad non peccandum, posterius explicat per auxitium seu ciens ad non peccandum, ut sophistica omnis cauillatio explodatur. Nec dici potest ut nonnulli nugantur quod gratiam exteriorem telligat Primo, quia Pelagianum errorem approbaret qui eam susticere volebat ad salutem vel peccantes conuincere non posset quod auxilio ibi dato abusi essient, quandoquidem aliquod eis necessarium definisset Secundo, quia in corpore articuli praenotat ubd ad legem Euangelii principaliter pertineat ipsa gratia Spiritila sancti interius dati Ex quo sequitur quod
per illos qui auxilio sibi dato non tentes dicuntur, intelligat postmodum eos qui gratia interiori non utuntur. Sed nec habitualem tantum intellicere putandus est, ut&alii aeque insceliciter fere fingunt tum quia illam auxili nomine appellare non solet sed potius intelligere actualem, ab habituali sub hac nomenclatura distinguere, ut in eadem I. 2. v lC9. per articulos ser omnes praesertim vero art. 6. expresse videre est; saltem illud nomen per speclalem quandam appropriationem actuali gratiae tribuere , quamuis habituali cotu munitet tribuat, art. 9 pat is tum quia miliassiit etiam actualis ad voluntatem ad uuandam , habitualis non sustici ad
hunc effectum ex se sola sicut ibidem passim docet per articulos plures, itavi, in statu innocentiae seu natur integra quantumcunque haberet homo G scientiam operativa virtutis perquam bonum naturae suae proportionatum velle ac perficere naturaliter posset ut ibidem loquitur arto. adi votionem tamen sui per quam ageret actu, auxilio diuino indigeret actu luet impellente ; ac eodem proinde in hoc statu cori uptioiν indigeat, quomodocunque cientia operativa viramis per gratiam habitualem
'Ne iste est aut quidquam juvat instimaudi verbum quod iniitulo prael
34쪽
fgitur, cum inquiritur utram lex noua iustificet, ut ad gratiam habitualem perquam reddimur justi sequentium omnium scopus &sensus reseratur, sicut praedicti explicatores Vrgent. Non intelligunt verbum illud ubgari,su sensum duplicem pati polle vel essectivum nempe vel formalem, nec eatenus tantum dici vitificare legem nouam quod gratiam habitualem contineat quae hominibus infundatur ut nilos reddat 4ed quod praebeat actualem quae justitiae infusionem causet siue per quam homines ad iustitiam disponantur habendam, vel in ca iam praehabita conseruentur, vel illius opera exerceant. An enimvero Sanctii Thomas diceret quod lex noua
praestaret auxilium suffciens ad non peccandum, nisi praestaret actuale sine quo apud illum habituale non sui scit praeterquam quod ad potentiam informandam, non ad actuin reipsa exequendum Dicant hoc ii qui ad ali quos actus habitualem illum statum seipso sum cere sine concursu actuali sentiunt; innocue quidem dicant quantum ad fidem spectat) quia non propterea deesse quidquam putant quod ex parte diuina requiratur ad id agendum quod occurrit; ut in pristinis lectionibus a se traditum ac praepostero sensi a quibusdam detortum vel in ciuiti iis intellectum, nitidissime his Comitiis explicauit illustrissimus Cuno tensis: Non hoc tamen dixerit Sanctus Thomas qui motionem actualem in omni actu praerequirit Vnde cum auxilium sussciens ad non peccandum legi nouae assignat eam utique sufficientiam aut praecise ad actuale refert quod est proxime suffciens, aut ad
utrumque simul respective vult pertinere ut alterum ad potentiam inforta mandam, alterum ad applicandam susticiat; nec sic tamen ad non peccandum detur ut reipsa non peccet qui accipiat illud; sed non peccare possit et si peccet; sicut ibi adjuncta per se monstrant: Eoque magis referendam ad actuale putat quod eius auxilii susticientiam ad fideles extendit omnes qui
bus omnibus habituale non consertur.
Cur id ere Arnaldus repudiat Cur adfuisse Petro ad non peccandum negat 3 Cur simpliciter definite gratiam qua non peccare posset, aut obstinate firmat aut fallaciter circumvolvit Cur in sui defensionem Sanctum Thomam aduocat, si loquiturvi sentit tam aduersa .
TERTIA CLASSIS AUT Hira ITA TUM
Sancti Thomae pro raritas ciente struenda.
SVnficere ad praedictorum conuictionem vel unum illud posset quod Sanctus Thomas tam requenter inculcat circa obseruantiam prςceptorum;
quam hominibus passim sic possibilem urget ut eorum negligentiam putet si non ea observent; quia non destillis per quod aut obseruare illa possint aut obseruandi vires impetrare sic impostam uindictam proponit ut nisi possibilis praesupponatur, non obliget. QVid aliud scilicet Quod libet 1 art. 6. certissime astruit miti tenetur inquit ad hoc quod est supra viro fumis per modum quo
35쪽
o sibi elei possibila Atque inde concludit quod quia mysteria fidei sunt
iupra potentiam hominis naturalem ex peculiari dono Dei prouenit vi credantur, tenetur homo credere fecundam quὸd ad uuatur a Deo ad ere dendum: Et eadem ratio debet esse de praeceptis omnibus quae facere tenetiu nec tamen sine adiutorio Dei potest. Ou' illud iterum Quodlibeto .art. i . ad 3. In quolibet praecepto in-o sunt consideranda scilicet finis praecepti, possibilitas obsec- num inducendum vel ad malum vitandum; nec aliouid impossibilepracsi sole tris ero tale sit praceptum auod usi modo impossibile reddi sit ad obsinandum, sine Lo sinis intenim haberi non possit, obligatio illim praecepti semper manet Isicut est in praeceptis de actibm virum; a admis aes iisteriores sunt in hominis potestate , ct sine istis vita spirituatis coni fruari non potest Quasi e contrario tisinuans quod si praec risum duovis modo tedditur impossibile ad obseruandum obligatio eius
ah 3thhi ad illum cui supponitur impossibile adebque supponi
debet possibile semper homini quandocunque obligat, vel ex eius transia fessione 'onsequitur peccatum : At nisi per gratiam possibilia esse non
M vhdezii si scienter saltem ei adesse dici debet qui ea obseruare
renetur iuxta verum: certum sensum Sancti Thomae.
Ouid Tin 1.sent. dist. 18. qu. i. art. ubi probans impleri posse man- au Dei et habituali gratia quantum ad substantiam actus, non tamen
rem sent primo argumento Sed contra quod secundum it: Dem . mo eisis auam homo: Sed homin imputatur 3n crudetitatemno , Iatij aer praceptum ad id qMod implere non potest, Ergo hoc
: duodlibet bonum in nobis operante vel sine a ualoratiane ovoluntate qHOMN sthai Thomae si praecipe ex et ' hi vel seruationem necessarium auxilium praeberet,ialtem tale quodi scien dici pψρς aEIibεeo arbitrio est art. 4.
36쪽
eius negligentia porro esset'ubd non haberet elusinodi gratiam, si quantum est ex parte Dei per seipsam decisset, nec hoc adesset saltem per quod haberi potesta
AN aliud maturus dicat quam quod juvenis cum non eue impossibile ait I. 2 qu. IOO art. IO praeceptum illud obseruare quod est de
actu charitatis , quia potest homo se disponere ad charitatem habendam , es quando habuerit, potest ea ti, c. Non potest autem se disponere homo ad charitatem habendam nec ea iam habita omnino uti nisi ei actualis gratia Mauxilium adsit, ut ex praedictis patet: Vnde senses eius ellinilod ad illud praeceptum adimplendum nulli gratia deest nec ei quidem qui non implet , quia quod non impleat, reus transgressionis essicitur. An a seipso in aetate utraque dissentiat Sciliat cum in suis quaestionibus
disputatis Quaest et . art. I . in a. sent dist. 28 quaest. I. art. 3. Quod lib. 7.art. II. in I. 2 quaest. Io9.art. . uniformiter quoad sensum velut ex HisTonymo notat eos esse maledicendos de execrandos qui aliquid impossibile dicunt esse quod homini a Deo priarceptum sit. Sic enim primo loco P ceptum non datur de impossibili Unde Hieron)mm dicit Maledictus qui dicit Deum homini aliquid impossibile praecepisse : Quod etsi tanquam argumentum proponat ut hanc subsumptionem inferre possit, quod quia homini praecipitur ut bonum faciat, potest per liberum arbitrium tacere bonum illud nihilominus relpondendo ita lupponit verum sicut antea noH- tum est ut propterea impollibile neget esse, quia pratia parata est per quam fieri possit. Sic in secundo loco, algum. Sed o. sub eodem nomine
Hieronymi an dicit Deum impossibilia praecipere, anathema sit ut probet sicut supra non quoad substantiam tantum sed quoad modum posse impleri quae praeceperit Deus obseruanda Sic in tertio loco, postquam praemisit nihil impossibile praecipi posse, addit: Unde dicit Hieronymus r m dicit Deum aliquid impossibile praecepisse, anathema sit iisdem fere verbis quae iam proxime relata sunt. Sic denique in quarto loco ne mutasse maturus videatur quod scripserat juvenis postquam sibi oblecit argum a. quod Hieronymus dicat in expositione catholicae fidei ad Damasum , eos esse maledicendos qui Deum aliqui imposiibile homini praecepisse dicunt; ut inferret quod homo per seipsum implere uniuersa mandata possit, quia illud est impossibile homini quod implere per seipsum non potest; sic res. Pondet ut supponendo verum quod nomine Hieronymi retulit, dicat nouesse nobis omnino impossibile quod possumus eum auxitio diuino Annon autem id illusorie dicat si auxilium quoque diuinum nobis deesta sicut illud quod in exemplum aiffert aliquatenus nos id posse quod pes'm' per amicos, illusorie diceretur, si deessent nobis amici ves ope sua indigentibus
SCio haec verba quibus nititur Sanctus Thomas tanquam si Hieronymi essent, non Hieronymi tamen esse sed Pelagii ut ex ipsius Augustini
37쪽
Pelagio ad summum Pontificem Innocentium primum quem vivere putabat licet am vita lanctum confessionem illam resert a Zorynio innocentii succeilbre su ceptam: Quid obstat portori ei in lique sit Pelagii suam ariesiim occultantis ouina pelle, ne vel erronis ac haeretici palum unum habere videretur , ut Baronius in Annalibus notat Ex quo factum est ve.. ...uVelut O a circumferretur passim ac sub nomine Hieron ira eam Da .i, naasio dirigentis apud posteros notaretur; adebque ut illam Sanctus Thomas resere velut ex Hieronymo potuerit. Sed qualiscunque tandem illa fuisse dici possit, hoe ipso tamen quod non obiter sed ex professio, nec semel sed a pluries, in postremis quidem operibus eam ut catholicam Sanctus Tho- mas surp.ri ad probandamin astruendam possibilem obseruantiam praeceptorum quae suos transgreriores reos faciat, quia quod potuerant non fecerint; nunquid satis aperte sgnificat quod ad id faciendum nulli gratia quantum est ex se desit, sine qua obseruari non possisnt & multo miniis desit justo, a tali obseruantia non recedat. Quid simile Arnaldus porro cum defuisse Petro gratiam dicens qua remota hi possumus, ita impossibilem illi confessionem Christi facit quantumcunque praeceptam ut de necessariam negationem reddat quam vitare non posset quantumcumque per oppositum interdictam ac simul tamen obligatum ad illam fuisse vult. propter istam reum factum esse. Siccine Sanctum Thomam illudat aut ementito Sancti Thomae nomine nos fascinet si vel credulae nimis mentes vel teneri nimis oculi nobis essent.
Sanm Thomae pro gratias ciente fruenda.
ΡErgo ultra ILL vrs UssiM ANTisUTE ET SApiΕNTissiMI PATREs pergo ad illud quod in tota contentione ista vi firmissimam sibi arcem qua tutus esse contra insultus omnes possit, collocauit Arnaldus; dum non aliam nisi quae si essica vult gratiam cium e scacem ita dici statuit quia semper effectum actu ponat; dum nullam quae et proximum posse nisi det simul ipsum agere ineluctabiliter vel cum actu infallibili conjuncta sit, agnoscit; sic prorsus etiam Sanctum Thomam contendit agnomise Pergo ad illud ergo e contrario conuincendum ex ipsius Angelici Doctoris planissimis testimoniis inconcusse stabiliendum ac firmandum esse aliquam apud illum gratiam quae non semper effectum sortiatur quia impcdimentiunponat homo non ideo seipsa efficacem vocari semper subicunque sic vocet vel vocandam insinuare videatur quod sine ac stu non sit; eam dari aliquando quomodocunque pelletur cui hominem resistere vel relu-ct.:ri ac reniti contingat; non illa tantum ansentana resistentia quae concupiscentiam cum gratia luctantem timum sed victam tandem abreptam
necessitate quadam facit ut Arualdus cum suis amplectitur sed illa quo- qu Vera, reali, Scstiua ut ita dicam Iresistentia quae gratiae progressum
38쪽
unpediat; quae finem eius et Testamque frustretur quae non eius vimiten immunitis, sed obstaculum actioni nisdem apponendo reum faciat peccatorem ubci ea non sit,sius cum posset se per illam ad actum applicati non permiserit cilio deberet illius fructum non perceperit, quia nollet. HInc exordior verb quod caeterorum tardamentum esse videri possit de ad eoru in sensium planiormia debeat praesupponi Nempe, utcunque suffciens gratia distinguatur abessicaci penes sum quem necessitas con
dat effica quae inducit effectum iam nosse illud actu complet Non se ri tamen plano expressis, certo sensu Sancti Thomae
modo loquendi quem usurpat, uniformiter coligitur, quod eo ipse ad e sectum pertitistens intelligi debeat actu semper ac reipsa ponendum; sed
illam voluntatem Tic temperatam tamen condiciona voluntatis V Caiar non
impellat si nolit sed nolentem ac reluctantem aliquando relinquat sine actu Adeo ut essea per internam effractam intelli alia illo etiam casu quo non semper externa per emetus positionem consequituri sicut sciens aliquando intelli tu apud illum vel intelligi videtur posse quae totam habet ex seipna suffcientiam ad actum requisitam; eo ipso per inierna messicaciam diaci Lyca perse potest ilicet non esticiat actum quem efficere
possit, quia obicem ponit ac dissentit voluntas quantumcunque a voluntate non petatur sufficienti essiciendi cum consentit. t ea sorte ratio est cur quod lanianiani valde vrgent gratiam Sanctus Thomas in illa duo membra non diuiserit separatim quia efficaci senicienda multo amplius inest; sua quoque sinicienti effracta quodammodo id est vis interna non deest; quamuis illa interim quae inducit effectiam actu, pleniorem vim quandam secum quam illa tantum ferat quae inducere posse dicitur nec inducit Ex quo factum est ut ad illam virtutis in utraque distinctionem explicandam 'cax una sufficiens altera velut adpropriatis vocabulis' vulgari usu Theologorum diceretur; quantumuis illi tantis litibus agitata VoAbulorum distinctioi multo mino tam diuersa illorum apud scholas inter se dissidentes explicatio nihil ad fidem pertinere arbitranda iit modost unus apud omnes de sensu ipso ac de fundamentali veritate consensius ut
gratiae omnia tribuantur ut eius virtus ac necessitas agnoscatur, Ut per illam Voluntas ad agendum fieri potens astruatur, ut voluntatis non agentis negligentiae vel defectui ascribatur quod habuerit unde agere posset. non egit. Nec aliter utique de grati loduitur Sanctus Thomas vel cum sum caentem insinuat , es cium indicat effcacem sic eam sufficere indicans ut id ad quod issicit per seipsam, non effetat aliquando quia coci licere Degi gimus, nec ei nos ad agendum aptanti assentimur; sic emcere insinuan V non
minii, essicax intrinsece idest essiciendi potens ter seipsam lix, cum e nQ-stro defectu non esciti
39쪽
INtelligere potuistis ex illis quae dicta sunt chim seniciens auxilium exit
nissimo eius testimonio astruerem, sic appellatum illud; lic ns ad nompeccandum ut cum illo nihilominus quidam peccent. Intelligite sic alibi Fcax designatum ut ex effectu non sequuto essicaciam non amittat Vbi nempe . part Summa quaest. 9. art. a. ad 3. Deus inquit' permittit dia-bal posse decipere homines certu temporibus uocis secundi2m occultam ratιonem udiciorum suorum : Semper tamen per passisMem Christi est mratum hominibus remed se tuendi contra nequitia daemonum, etiam
tempore Antichristi Sed si aliqui hoc remedio uti negligant, nihil deperit efflicacia pastonis Christi Quid es ihil e sicacia deperire, nisi non numas eam efficacem idest potentem esse ut equatur este , qui ex illa interim propter non utentiam negligentiam non sequitur3 An sit efficax ergo quia effectum actu semper inducat Vel de grati Idici suo modo non possit quod illa de passione dictum quasi gratiae fonte, cujus nec usius nobis nisi gratia mediante prodesse possit quidquam, aut ad salutem nostram nisi pecillam derivaria Utique dici possit eodem sensu nihil eius efficaciae deperire si ea uti quidam negligant ac illius effectum sua negligentia impedianis hoc omnino esse quod insinuat Sanctus Thomas.
OVoties vero pressioribus verbis, expressII in hunc sensum conceptis eiusmodi gratiam commemorat cujus effectum impediti contineat ex illorum desectu qui agere negligunt, vel qui ei ad id mouenti relu-bantur; cum eius tamen motioni non reluctari possint, vel id possint agere quod non agunt Quoties illud Vos semper Spirituissancto resistitis vel ex graeco meti rosi iras non de Spiritu sancto exteti iis loquente per Prophetas quod ad conuictionem resistentium non sussiceret sed interius per seipsam pariter inspirante interpretatur ex professi ut instinctu eius interiori siue interiti actualis gratiae motioni resisti significet impediendo
eius adium, ac relistentes ei ob hanc ipsam resistentiam reos agat Sic nempe Quodlibet L. art.6 de illa ipsa vocatione interiori explicat de qua dicitur Ioan 6. Omnu qui audiuit a Patre, venit ad me: Subjungens qubd eidem voeation interiori tenebantur non resistere quos vocavit; dc qui vocanti tamen restiterunt nec eius prorsus vocationem sim sequuti: Quini ad primum argumentum ex illis Christi verbis confectum ad eiul-dem vocationis necessitatem excludendam , Si non venissem inopera πρ fecissem in eis qua nemo alim fecit, peccatum non haberent, ita respondens, astruat qubd inter illa opera quae Chrsu in hominibus fecit, η- numerari etiam debet ocatio interior clua quosdam attraxit; sicut Gregorim dicit quὀd Christiti per misericordiam Magdalenam trax3 3nte oris 'isi eamper clementiam fuscepitom: Adeoque gratiam inter rem signa ficans quae nullum in Iudaeis essectum ob eorum resistentiam habuerit, qualemcunque vim per seipsam haberet.
Sic in i ad Corinthios a te t. i. postquam praemittit quod piant M ut
40쪽
e stiritu Dei doma nonoei peccatum,sed magὐ retrahitur a peccatori sub ungit Potest tamen facere peccatum ex defectu voluntatis humana qua Spiritui faηcto resistit secundὐm istud Act. . Vos semper Spiritui- fa,ct resistitis: Per quem autem spiritum Dei nisi plane interius agentem
retrahi a peccato dicimur Et hinc resistere humanam voluntatem ei Tecta ipse, peccatum committat, planissime asserit Sa nctus Thomas: Num ergo eam quae sussciat ad non peccandum signisi an gratiam, nec effectum interim consequatur Sic etiam in t ad Thessalonicenses cap. s. lect a se per illud, Spirim nolit extinguere, postquam rursus praemisit qubdal quis dieitur extinauere hiritum inse vel in alio cum alim aliquid boni ex seruore Spiria rus ancti mula facere vel etiam cam aliouis bonus motus in ipso surgit ipse impedit rursus addit in eum sensum dici, Vos semper Spiritui ancto restili , Cui ergo nisi aliquem bonum morum in resistente ipse excitantia
SEMeum audiamus hoc ipsum dogmatice in Summa sua inculcantem &pari sensi antedictum testimonium explicantem: Nimirum cum decertacens quod ea saltem insidelitas peccatum si quae positiva infidelita, diei
solet, nanc rationem in a. a. quaest io art. a. ad i. reddit, quia eis habere sdem non stin natura humana idest in naturae humana potestate in natura tamen humana vel potestate illius est ut mens hominis non repugnet interiori instinaui ct exteriori veritatis praedicationi: Quid hoc est autem, nisi eum cui praedicatum est ut crederet, ideo reum esse quod non credidis quia non solum exteriori vetitati auditae sed etiam interiori instinctui restitit, nentem ad fidem instiganti Aut quis instinctos ille interior nisi gratiae interioris auxilium per quod sesticienter adcredendum induci posset; adeoque impossibilis illi non esset fides, ut argumentum supponebat Quid quod iterum in a. a. quaest.I89 art.I. ad 4. postquam ad explicandam Gloia se quandam praemisit quod qui nouiter baptizati sunt ut loquitur in non sunt ex necessitate ad dilucilia cogendi, ant quam per Spiritum sanctum interius ad hoc instigentur ut difficilia propria voluntate assumant ad hoc iterum refert quod exa ad Thessalonicenses c. pramotatum est, Spiritum nolito extinguere ut de aliud ex Act. 7. Vos semper Spiritu san restitistis; ut quod resisti Spiritui dicitur non quidlibet erga nos facienti in telligatur sed interia, instiganti nec sic accipi quoius modo debeat ut illius motui reluctemur, sed ut reipsa excludamus.
Nihil opus addere quae aliunde addi possent: Non illud quod ad Ro imanos ecl. . super caput 8 dicit vocationem interiorem ua nihil villudest quam quidam mentis instinctu quo cor hominis mouetur a Deo
ad assentieniam, quo funis te vel virtutis, lauae necessaria est ad salutem quia cor nostrum non se ad Deum conuerteret nisi Deus irae nos Ad se traheret esse iis praedestinatis Dicacem qui scilicet vel quia inievoc tioni assentiunt. de adloqui justificationem aua ad vocationem c-