장음표시 사용
241쪽
scrupulus esse potest. De ovis idem adeo mandenum non est, propterea quod ova aves sunt res diversae. Enimve
ro cum in rerum natura existere nequeant aves, nisi ova com
serventur , ex quibus excludendae nemo non levi attenti ne usus intelligit jus tuum capiendi aves diminui, si ova inserantur, ne pulli inde excludi ac ducari possint, constaquenter ablationem ovorum ex nido non minus esse comtrarius tuum proprium , ac captura avium est S. 3,
ad .FU-tio 'O mi est collectio probabilis rei dubiae in casuta singulari, vel ejus, quod dubium est in casu singulari.
In jure Praesumtio opponitur probationi t. . de prolamplaesumti metucius in foro litigatur, res fingiuarei sint, veluti quod hoc sit, vel factum sit, e gr. quam rei, quam possides, sit tua num pecunia, cruam tibi selPtam fateris . scindebit solista num Titius, qui Mevium gladio interfecit, habuerit occidendi animum. Quae o tur in foro probantur, vel prauumuntur res singulares sum, non veritates universales , de quibus disputatur in disciplinis. Niso probari potest, pro certo habetur quia
vero praesumitur, donec contrarium probetur, veluti te
habere dominium rei, quam justo titulo potales, donec alter dominium suum probaverit, vel pecuniam tibi delibresolutam, donec alter probaverit solutionem factam fuisse indebite, dubium est. Objectum adeo praesumtionis sunt res dubiae in casu singulari sub rebus autem hic comprehendum tur etiam facta, quemadmodum fert significatus rei inge- neres. a g. tot) Quoniam vero quod dubium , sumitur tanquam verum ideo tantummodo ex aliis, quae certo cognosciantur, probabiliter colligitur (, s s. Atque ideo praesumtio nonnisi collectio probabilis est, quae inprobatione certa esse tabet. Hinc etiam nonnulli m
242쪽
De dominio remodo idem aequirendi restin aetI
praesumtionem dicunt probabilitatem quandam. Vid. Cel. Bumerus noster in Introduct in Jus Digestorum ae t. s.
X p. d. part a.Neque vero a mentesctorum alienum est, ut praesumtiones in numerum collectionum reserantur.Vid.
Huserui in Praelest Jur civ. d. t. . s. I . Parte . p. 88. Vocabulum adeo praesumtionis sumimus in recepto in Jure significatu Neque alius est significatus, qui communiter obtinet. Ita praesumere dicimur causam, cur collegium aliquod extra ordinem ruerit congregatum, vel cur Titius Sempronium adierit. V praesumendi se excellulisse fatetur Ciere epist 6 ad familiares lib. 6. mPlutam ebur eam tantam facit, ut integro, antequam evenirent, decennio res futuras praedicere potuerit. Addunt non. nulli in definitione praesumtionis collectionem, quam diximus, fieri debere ex eo quod fit ut plurimum. Enimvero quamvis negari possit, hujus principii magnam esse vim
in praesumtionibus; haud quaquam tamen affirmaverim, quod eam totam consciat, multo minus autem amrmare
licet, quod conficiat sola Consentit omnino Donectus add L qui praesumtionem vocat judicium rei latentis, quod per ration*s, una colligitur, quemadmodum, juxta basim in praeumtione res dubia ex aliquibus signis existrinsecuis euaestis colligi, Et si quis plura praesumti num exempla, quae ipsi indies sieruntur, percurrere voluerit; facile depremendet, ad praesumendum ciniussicere id, quod sit ut plurimum. Enimvero nec opus est, ut in definitione exprimantiu rationes, per quaseolligitur res dubia in praesumtionibus. Quoniam enim praesumtio probabilis collectio est, de rationibus adprobabile. quid concludendum sussicientibus statuendum ex iis, quae de probabilitate demonstrantur , 3 31 sqq.3. i. deqorber traiftatio pertinet ad Logicam probabilium. Nghnulli, cum quibus Huberus locdante citato
saeu, praesumisonem per anticipayonem judicii detniunt, Ee i quia
243쪽
quia iudicium fertur de re adhue incerta, antequam scit cet adsint rationes sussicientes ad assensum praebendum. Quem modum vero in foro praesumtionibus carere non possumus , tam in civilibus, ubi exitus absque iis inveniari nequit, quam in criminalibus ita etiam amplissimus earum usius est in negotiis hum inis quibusvis rea ut prudemtia satisfieri nequeat absque praesumtionibus quae suo loco clarius patebunt, ubi in Philosophia morali proin vit. tutis hujus intellemialis trademus. Tanta igitur cum se praesumtionum necessitas mutilitas, vel ex eo intelligitur, quantum inte sit, ut non modo determinatam haesumtidinis notionem habeamus, verum etiam theoria esca exascibia proster. a Samiunt. Hinc malumtem nolorarem teria prasimen dic, es amfra sui probabiliter colligit, uidiner velit, vel rion v γ istumia Nit inclato casu singulari ut adeo blanetas, a lassis Oti catur aetiis volitionis in dato casu fingulari pmbabilitet collectus, nras praesemta acuis nolitionis in dato casu fingulari probabiliter collectus Communiter noluntas
pnrsumta sub voluntate praesumta comprehc ditur, quatenus non minus nolitio, quam volitio habetur pro actu voluntatis sumto vocabulo voluntatis in sensu latiori, ut etiam noluntatem sub se comprehe*dat. Ceterum tam voluntas, quam noluntas praesumta non modo sub se comprehendit volitionem nolitionem praesentem, ve-
rum etiam praeteritam di futurari Nimirum non solum praesumitur , quid quis velit in prae senti, verum etiam quid voluerit, SelitveIit futurumst. Quomodo voluntas Praesumatur nonrum jam non est in
quirere Pertinet hoc ad Logicam probabilium, utra atura voluntatis sontes praesumtuom deducitatur.
244쪽
De domisi dimodo idem ceuisendi origis. ag
ni nonnus probabile est et . o. Enimvero proponbprafumiturtio probabilis salis es potest s. si Ergo etiam is verum. quod praesumitur aestani est potest.. dis praesumitur est proposito quaedam fi log cenum
ciatur, velut Titius . qui iusto praedium titulo possidet, est ejus dominus, seu pro domino habendus; Sybilla gravida pariet unum infantem, non gemellos, si nimirum ex eo colligitur quod hoc plarumque fiat Titius Maritio non indebite solvit ne nimis. a T.
Quoniam quodpresumitur, falsium esse potests 2 6 , 'a tiar
pravero tantum habetur, donec contrariam fieri probatum, Cor num fallereseo ratat praesumtio facere potest, .ma infacilietis non es possit. Nimirum non alius presumtionis finis est, quam ut pateat, quid interea habendum sit pro vero, donee de veritate constet, aut quid statuendum , antequam de veritate constare potest, vel ubi de eadem nobis constare nequit, nisi solius curiositatis gratia fiat..1l. plerumquesit, hae rasumitur, non quod rinus, alim vni a rationes peculiares praclant Praesumtioni locus est, mendum ando de re dubia ferinadum judicium L. et ad, interea quid habendum pro vero, donec contrarium pre rumque in batur s. a. r. Ubi igitur dubium est, num quid sit, nec ullae prostant rationes peculiares, num quod rarius accidit potius videatur verum, quam quod pleiumque fit; a sola possibilitate concludendum ad actum Enimvero si
245쪽
quid plerumque fit, plures in hac rerum serie contineri
tur casus, in quibus ponuntur rationes actum determia nantes, quam in quibus ponuntur rationes detennim
tes actum ejus quod fit rarius (s. g. Oniae . Quoniam igitur de his rationibus nihil prorius constat per b Aid poti esse sumitur, quod plures habet in hac rerum tarie casus, quam quod pauciores, ubi periculum errandi minus esse debet. Praesumenduin igitur, quod plurimum fit, non quod rarius, ubi nullae rationes peculiares prostant, cur scilicet rarius praesumatur. E. gr. Si Tamquilla suerit gravida, nec praeterea quid constet, quam quod sit gravida, nemo non praesumit se. e, ut unum pariat infantem, quam ut pariat gemeblos, aut plutes, non alia de causa, quam quia illud confimgit plerumque istud rarius, hoc rarissime. Quod enim plerumque contingit, id magis possibile intelligitur, si pose ibilitatem extrinsecam spectes, quam quod accidit raria.
an quinam eandem suam facere velit. Hic vero amn re voluntatis animus derelinquendi vocatur. Unde Res rediae Acta appellatur, quam tuam non amplius esse nude vis.
Nude quis vuli rem, quae sua fuerat non amplius esse suam, si actus voluntatis sive volitio nil amplius continet, quam quod sua esse non debeat. E. g. qui rem suam a picit ea mente, ut eandem in rerum suarum numero esse nolit, nude vult eam non amplius esse suam, arque et leo eandem derelinquit Enimvero si rem tuam alteri vendis, eam quoque non amplius tuam esse vis, sed non nude vis enim simul ut sit emtoris. Volumatis adeo tuae actus non
246쪽
De An imo modo idem ae enaei Migin aeti
praeter hoc, quod rem, quam vendis tuam amplius esse molis simul includit volitionem, quod esse debeat venditoris. Minc explicationis gratia adjecimus, dere linquentem parum sollicrtum esse, quinam eandem suam facere velit. Ceterum vocabulum derelictionis sumitur insignificatu recepto indure Romano. Ita enim Imperator Inst. Hi de reri diu , g 6. Pro derelicto, inquit, habetur, quod dominus ea mente abiecerit, ut id in rerum suarum num ro esse nolit Quoniam tamen ad derelictionem non semper requiritur, ut res abjiciatur verba Imperatoris prodefinitione accipi non possunt, adeoque delinitio verbis generalioribus concipienda fuit, ut omni i casu satisfaciat.
Ibi rem derelinquit, satis minus ejus esse desinae Rei dereli- enim rem derelinquit, eam non ampIius suam essecta iam auso, adeoque statim ejus esse desinit s. 13 3 para. L. niumqu/ ar nato. Quamobrem cum dominus rei non siit, cujus modis imita non est . a . , si quis rem derelinquit, statim, tereat. minus ejus esse desinit.
Nimirum i voluntate pendet, utrum rei tuae dominus manere velis, nec ne, cum actionum tuarum nemini rati
nem reddere tenearis, quamdiu nil suis, quod est contrajus alteriusis Is .part. I. Ar Mat. m. id quod non fit, si jus quoddam tuum, veluti hic dominium habere non vis. Helibertate adeo naturali fluit, quod rem derelinquendo dominus ejus esse desinas. Hinc etiam in demonstratione
ad libertatem naturalem tantummodo provocavimus. Tuum est, non alterius judicare, utrum dominus rei manere velis, necnes, is 6.paras Iur nat , quemadmodum tua, non vero alterius voluntate pendet, umim rem nullius occupares. X . in occupando tuam facere velis, nec ne s. lys . . Inde est, quod Ermetur, iisdem modis res desinere esse nostras, quibus acquiruntur.
247쪽
- derelicto ni ius. Etenim si rem derelinquis, stam e is tim dominus ejus esse desinis s. aso. quoniam nudexam si vis eam non amplius esse tuam, parum sollicitus, ubnam eandem suam facere velit s. a. s. , nec jus quoddam proprium ad eam uiui nascitur ex derelictiorie(s.ad Enimvero res nullius est, ad quod nemini us quoddam proprium competit s. 6. , quale etiam dominium cst s. ii . Res igitur derelicta nullius est, seu quia derelinquitur , ideo fit nullius. F et Rei dereliata Aminiam acquiritur occupmdo. Etenimes rescrerelicta nullius est (β. asio, adeoque non alius datur m-- in eam acquirendi nisi originariusis. Io. . Quo niam itaque modus acquircndi dominium originariusio cupatio est(S i et S. rei derelicra dominium acquiritui
occupando. Res derelicta, quia nulliui s. x I. , occupabilis est, seu in numero earum est, quae occupari possunt. Quaeno, gem cum occupando acquiratur dominium , t s.) rei etiam occupando dominium acquiri debet.
s. as 3. iis Quoniam rei derelicta dominium occupando acqui. fiam facere rimrres as ad ius Verorem quamcunque occupandita.
A. differenter omnibus competit, qui eadem indigent iris. , quamdiu plum dominio subjectum non fuit ietis.), uamdiu us rem derelictam occupandi in nultas Amare
esse nulli 'aprium es eam fiam facere pote qui eum, diget, consequenter qui mutis. 8o. , cumque in M
248쪽
De dominio Godo idem aequisendi origis ast
occupandi in dominio habet eodem excludat ceteros omnes s. ia oo , ubi jus occupo u rem derelictam laesa am. Ammisisset, remsuam facere neruit nisi quidus istam occupan-Z in Zminio labens. d. Ins tk de reri dis simpliciter pronim ciatur, ii rem derelictam occupaverit quis statim eum do ininum essici non tamen id contrariatur asserto nostrori Iure enim Romano supponitur, jus occupandi man-fisse commune, nec ullius proprium factum esse. Certe omnibus commune esse voluerunt.
Rem sum jactare dicitur, qui nullo urgente ossicio, nee sam
necessitate ulla sime ulla utilitate eam non vult esse suam jactare qui.
Dictionem hanc explicamus secimdum receptum loquen 'μ di xitam. Nemo non est, qui non dicat, Titium jactarem suum, si venditori statim selvit, quod exigit, pretiim vibliori rein vendituro, nisi in idem extemplo consensussieti Quod ultra vilius pretium solvit id nullo urgente ossicio absque ulla utilitate se suum esse non vult. Ac do non ia de causa suum jactare dicitur, quam quod suum esse non vula absque ulla utilitate, etiam nullum urgeat o Hum, quemadmodum accidit, ubi egenodanda eleemosyna sit ita quod per inconstantiam loquendi tanquam sebenti ac libere volenti bibuatur, quo inconsultus faciti 'nando enim homines de aliis iudicant, in applicandis definitionibus seu notionibus, quae earum locum sustinent, confusis non satis accurati sunt Ubi vero de vocab lotum significatu agitur, non quaeritur, qu*modo respondentes iisdem notiones applicentur, sed quaenam iisdem responoeant, aut quaenam eas applicantium animo obverse tur idem
249쪽
Nemo suam iactare orassumitur. Videmus enim quoti- die homines rerum suarum esse amantes, ut, nisi rati 's' destituantur, veluti infantes inamentes, qui quo faciunt non intelligunt, absque ulla urgente ratione,
quod suum est alterius esse nolint. Sane infantes atque amentes, quando pecuniam temere abjiciunt ejus usum non intelligunt, aut non considerant. Immo vix reperias hominem, qui nullo urgente ossicio, cui satisfacere dicreverit, ubi nullam utilitatem sperat, qualiscunque tandem illa fuerit, pro diversitate opinionum, rem suam esse nolit,consequenter qui sitium jactare velit as . . Quinniam itaque praesumitur quod ut plurimum nos i 8. , ultro quilibet concedet, quod nemo suum jactare praesumatur.
Quod praesumitur, pro vero tamdiu habetur, donec Probetur contrarium set T.), nec obtinet praesumtio, nisquamdiu dubia res est, de qua statuendum. Non igitur quaestio de eo est, num quidam suum jactare dicantur, ubi de actione nobis perspecta ferendum judicium, sed quid affirmandum sit in casu dubio. In hoc ubi quaeritur, num Titius suum sit jactaturus quilibet eum hoc facturum negabit, immo plerisque ridicula videbitur quaestio pro certo potius habendum putabunt quod suum jactaturus non sit, quam ut i regent id praesumendum esse. Qui prodigi sunt, non ideo suum jactare volunt dantur enim rhtiones prodigalitatis, quae dilapidationem bonorum se rum prodigo commendant, quemadmodum suo loco ubdebimus.
An dumi Domino competitutis rem suam derelinquendi. Etenis habeat jus cum dominium proprietatem contineato is 6. dom,
250쪽
De ominio, o idem a iurandi origin adnus habet jus de ipsa substantia rei suae pro arbitrio dispo-- c..M
nendiis isto, consequenter cum natura nemo alteri ra--htionem reddere teneatur, quomodo re sua utatur, nec Aulli jus est abusum rerum impediendi, quamdiu qui rebus suis abutitur nil tacit, quod est contra jus alteriusis ios ),
rem quoque suam e numero rerum suarum eximendi, seu
dominio suo sese abdicandi Quoniam igitur qui nude vult rem suam non amplius esi in numero rerum suarum eam derelinquitae et s. u dominus quoque rem suam derelinquendidus habet.
Ius derelinquendi opponituri occupandita quemadmodum enim occupando dominium acquiritur , i ita
derelinquendo amittiturus uso.). In communione primaeva usus rerum necessarius patet omnibus, prout unicuique opus fuerit s. a .rdc uniuscujusque judicio relinquendum, in quantum usus rerum sit necessarius , 3. . Quando itaque a communione primaeva receditur, jurire in usum suum pro arbitrio apprehendendi respondet jus occupandi Si in communione primaeva re quadam, quae usu consumitur, actu uteris nemo alius ejusdem usum licite praetendere potest si vero utem re, quae usu non consumitur, nemo alius eodem tempore uium ejusdem licite praetendere potest , os.) Quando res, quae erant nullius, dominio subjiciuntur, jus quod erat omnium con mune transit in unum s. 66. Quamobrem nunc unus excludit usu rei cuiusdam ceteros, quemadmodum in communione primaeva quilibet habebat jus usu actuali excluendi eeteros.Et hinc dominium involvit hoc jus excludendi. Denique in communioneptimaevarinito rerum usu, quae usu non consumuntur, alius quicunque iisdem licite uti potest, nec is, qui usus ante fuerat, eum ab earundemus arcere
potest , si ) R., adeo, quae durante usi juri proprio erat subjecta f. a. , finito usu iterum sit nullius s. . .