장음표시 사용
11쪽
PROLEMOMΕΝΛ locum tenuisse, eunti in de rh0tore consulem e e suffectum, leuique M. Autoninum Philosophum eo magistria et umico fuisse usum plurimumque tribuisse, ita ut statuam sei in se. nutu peteret. Homiuis fumum nugebat, quod in Commentariis Philosophus praedicaret se a Frontone didicisse To εm-cTficat ora n τ pcivvixit pacκavia καὶ Ποixi λia καὶ unoκpicic κcii ori vic cnirrav oi καλουμε voi Ουτm Παp' ημiv ε arpidat ac rO9ΥoTεpol Πυuc εiciv. Notae quoque erunt quinque eiusdsem disputationes repud Gellium de vertiorum potestate. Quin Ptium Praeter pulicos quosdam locos breviores upud Graminutiet Latinos laudabatur insigne fragmentum apud Minucium Felicem, in quo orator Christianos acerbissime exagitat. Nota batur praeterea dieendi genuΗ a plurimis vehemuntur probatum, inter quos ulli in Frontone pompam laudabunt, Mucrobius - quod mireris siccitatum.
Quod igitur viri docti suspieubantur, quodammodo Confirmatum iri quod Eumenius dieiit in Panegyrteo Constantii
Frontonem Romanae seli quontiae non secundum osse Ned alterum decus, id quum falsum esset, post Maii oditionem omnibus apparuit. Praeter Italum, qui iuventum suum DXΟSculabatur, nemo fuit quin agnosceret iii Frontono corruptum eloquentium et in aequalibus corruptum iudicium. Frontonianae epistolae minimo comparari possunt eum Plinianarum praestantiit. Haud difficulter intellectum si, cur M. Aurelius cetera quidum gratia unimo memoret, quac Frontoni debeat, sod iuc ut de arte distondi. Itaque ne Maius quidem Niobi rio obloqui ausus est, cum ita diceret: ,,Ita sententiis et rebus nondum notis unctium, ita levem et indisertum, quin saepenumero putide delirantem in his quidem scriptis Frou- noua invenimuri, ut, eum sanequam multi numerentur inter Latini A non optimi scriptores. hic niloo vilis sit ut cum Silio Italico numerari debunt: inter Graecos vero ub ipso POlomone aut Himerio facundia et sensuum nobilitate vineatur.
Sed quum in oditione Mediolunensi omniti ineredibili socordia et levitate administrata ossoni, mox exorti sunt Niobulirius eum Butimanu , set Heliadorfici, qui fecerunt quod Potuerunt, ut Frontonis fragmenta legi et intelligi possent. Quod cupiit rei erui, quia Maius rescripti codicis soliu non sutis recto Ordinarat et multa temere turburat, sagaciter et Disitigeo by Cooste
12쪽
summa diligentia quaesivit Niebuhrius, qua rations omnia melius procedearent. Qui quum reprehensionem non frugerit, quasi in obscuru ro ingenii viribus abusuS Pssos, po aB acvi Ti
sirmo, prorsus incredibilem et pilone divinum sui Aso in Nie-bulirio montiκ uelom, qui divinando in pormultis ussecutus iat, quo Maius, quamquam ipsuiu ei dicem ducem habsens, non potucrit tamen pervenire. Si quis verbi causa contulμ-rit Frontonis postronium vipus, Principia Historiae dico, in Heresinensi editione cum vero sententiarum ordine ot nexu, admirabitur virum prorsus incompuriibiloni, qui ucserrimo sensu eius quod doeot ex tenuissimiμ iudiciis tanquam vates
pruedixit, ne nunc confirmabuntur.
Deinde Maius Modiolano Itonium migravit, ut eustodiret Vaticanum bibliothecam. Ibi eum vetustos codicos rescriptos tractaret, fugero cum non potuit, alia Frontonis fragmenta lutere in codice, qui olim pars suserit Ambrosiani codicis, ita ut utraquc fragmenta sex uno oodseinque eo lice Frontoniano desumia sint sei Romae iuventa egregie suppleant, quae olim prodierint Mediolani. Non poteriit Maius Ambro8ianum codicem iterum conferre, quod post Νiebuhrii recensionem libou-ier, ut opinor, secisset; sed tamen Ox unimadversionibus vir rum doctorum aliquantum profecit. Itaque in Vati cunis frugmentis Romae odondis A' l823 oditoriΗ miluore multo melius functus est, ut minime dubium sit, oum Modiolani in re prorsus eudem idem potuisse praustum, Si eadem fuisset, qua postea, peritia ei diligentia. Itaque editio Romana tolerabilis fortasse est in fragmentis Vaticanis, sed in Damoniis Ambrosinuis, quae eadem opportunitate iterum edidit, pauca quaedam emendata quidem sunt, quorum maior parμ debetur doctis Heresinensium observationibus, sed plurima pro uηubsurde odita sunt et ad hunc diem leguntur. Hoc quoque
in Maio culpandum est, eum Porsaepe nou monui SSe leuiores,
quid aliorum coniecturis doboret et quid iti eodice legisset. Quodsi quis quaerat, quomodo fieri potuerit, ut Romuo
Maii Opera tanto esset fructuosior quam Mediolani, primum observandum est in v tussis codieibus legondis annos ei ut- tulisse p0ritiam. Tum in Vaticano codice antiqua scriptura recte renata est, cum Maius ud Ambrosianum librum legen-Diuit Corale
13쪽
viii PROLEGOMENA . dum venenis usus sit parum idoneis. illuc factum est, ut nutic pleraeque Puginae nigrae factae sint, quae nequc hodie legi PO8Suut neque umquam poterunt. Sed Maii quoque tempore loetionem satis difficilem fuisse, ex indieiis quibusdam uiticio, inter quae et illud est, eum vix bis ferve vidisse quaterni O- num notaS, quae iii Vaticano eodice uu1uquam doneiunt. Huri certe si vidisset, non neglexisset adhiberu ad soliorum
Ille dieendum est de udmirabili rationes, quam Muius Secutus est in palimpsestis legendis. Scilicet, quod nemo ignorat, qui umquam rescriptos codices tructavit neque rei imagi uom sibi fingit ex tabulis lithographicis, quite, Cum utrumque scripturam referunt, tamen non nimis lectu dii tellus sunt, arduum negotium est et pulicorum hominum, illus veteres membranas recte logere. Ceteros libros logimus ut intelligamus: in palimpsesto eo lice saepe opus est ut prius intellexeris ex accuratissima sermonis notitia, quid scriptor dare debuisset: tum demum litterarum tenues apices qui i in vocu-bula coeunt et lueem vitamque accipiunt. Olim quidem, recentibus venenis, res paulo fucilior erat quum nobis videtur, sed tamen quid Maius 3 Quod ipsi summo viro disserte utarinuuti vix eredas, eum doetis vigilans studii8 sua temporii tereret, ut in seius monumento ost, eodicis Ambrosiani nogotium mandavit uiuanuensi cuidami Podo Itonium profectus, cum novam editionem adornaret, Maius saepe seripsit ad sodalem Petrum Maκκ uehellum. ut codicum in8picuret, Sed eum fructu
Utilissimum opus fecit umicus meus si . N. dii Rieu, qui anto aliquot annos in Italia degens studiorum causa, eum ali veteres seriptores tum Frontonem quam potuit maxima curii cum codicibus contulit et omnia maxima minima sedulo et perite euotavit. Is revi post reditum in patrium in Schestis Votio is dedit cum lilia tum novum collationem Cieeronis librorum de Republica, quam viri docti, ut opinor, probarunt. Sed eum in vita occupatissima ipsi non Antis otii sit nil oditionem purandam, mavult enim deseribendis of inspieiendis ei dieibus Leiden-
Sibus, quorum cum ei mandata est, ut rum studia iuvare et incendere nee quidquam negare honeste petentibus, quam iugenii monumenta ipse condere sibique Di famae vivere, quia Dissiligod by Gorale
14쪽
casu quodum nuper ad Frontonem delatuου eram, varias lectiones suus mihi ultro obtulit. utius cum reciperem mutuanimo, ut debebum, simul pollicitus eηt in editionu Ρaruultu coi iliu et operum suum mihi non defuturum: quum fidem cum uruleus fideliter solverit, utiquanto citius et sor-tu88O mPliuri quoque negotium perficere potui, quum si in itinere Ninu comite Solus relictus essem. Quodsi igitur boni aliquid moue editioni insit, velim lectores hoc potissimum tribuant umico, qui, quantum in fugitet scriptura codicis Ambrosium licuit, accuratissimum se in conferendo praestiterit. Equidem, cui paratis dapibus uti ante ceteros Omnes conecη- sum fuit, si officio recte functus vid0bor, nihil mihi adr gul , Ned satis habui . si vituportitionem effugero. Sed iam tempus est dicere du codico rescripto. Liber est Vaticiiuus 5750, forma quadratu, membriinaceuου, continens lutinam interpretationem Aetorum primi cineilii Chalcedonensis Α. 45l . Haec scriptura, Muio iudico, pertinet sere ad saeculum decimum. In prima pugina manu vetere seribitur: Liber S. Columbum Robio. - Est itaque codex
Bobiensis, olim pars illius splendidissimae bibliothecue, de
qua adeunduΗ Amedeus P ymnus. In praesutione ad Ciceronis Orationum Frumenta locum ita fere describit: HIn vallo quam Alpes Penninae ad Ligurium pertinentes officiunt quasi circino circum luetue, est urbs Hobium praeter Oram Trebiae. Dune ad illum ferunt vive; ultera a Viqueria Secusumnem Stusorum, ulterii ii Ρlucentia secundum Trebiam. Utraque primum putens et uperta: tum intra fluminis alveum modo lubrica, modo glareosa; dein ardua per montium iuga; tandem per clivosos tramites prueceps; utraque iniqua et triginta millia passuum. - Hinc raros mercatores ad Bobium commeare, ii cultu provinciue ubeSSe, nemiuem aut per occusionem alio eundi aut animi gratia illuc contendere, nullam praedae Spem facere populabundo exercitui; ut recte Hobium dicas urbein a tota Italia divisum. Hunc sedem D. Columbanns, ineunte sueeulo VII, sibi suisque delogit. - Ad primam hane aetatem pertiuet primus bibliothecae fundus, veneranda illa scilicet codicum suppellex u D. Columbano seiusque discipulis Hobium comportata. Vidi in Ambrosianu atque Tauri uensis habet libros lutinos Saxonieis litteris deseri-
15쪽
ptos glossisque Saxon icis illustruios; luis pro varia eorum antiquitato vel a ly. Columbania Ox Hi hornia, vol a Cui uiani ex Seotin aliisque Anglieis monuehis ullatos uuiumo. ἰulli- euuam originem monstrant ulli. - Aecedit nauxima Romanorum librorum eos in ii Colii buno set Bertulso iii Nomano iii noro collectu, vel oblata a fratribus; in liis Cie0ronis Oruit Dum codicos duo Ambrosianus ot Taurinensis, libri de Republien, retque Epistolae, Urontonis opera, Symmachi orationes, ex Thoodosianus, Anonymus do Arithmetica, aliique bono multi. Reetissime P0yronus vidit Frontonis codie in non Bobii in eoenobio exaratum suisse, sod in Italia illi dubi; Ρi tea monachi, ingruente barbario, et hunc ot ulios multos Scripserunt. Qui nuper do Monusteriis Honodietinorum in Italia egit, Alphousus Danitier, ulla inulta congessit quaecum fructu conseret qui plura cupiet. Et Poronus et Dan-tierius docent. veterum seriptorum eo lices non Bobii scriptos esse, sed aliunde bibliothecue illutos. Sed, redeundum enim estud Frontonis ei dicem, ut intimur primus quaternio Sit, unum solium sive dilue puginae mihi deesse videntur, titulo fortasse destinata0. Statim incipit S. Caelostini Papuo epistola ad Νθμωrium, quae cum synodi Ephesinae netis coniungi solet.
Paginu i 2 incipiunt illine epistolae, quae Synodo Chalcedonensi vium muniunt: donoc p. 79 est adlocutio Synodi ad principem: tum p. 94 odietum explieit principis synodum confirmantis. Pagina demum 95 exorditur prinia Synodi uetio,
cuiuου uini liis tractatus totum deinceps codicem oecupiit usque ad pag. 286, quite voluminis exirema ost. Videntur du-esso in fino quattuor paginae sive folia duo. Huius libri alterum volumen, eum libri Bobiensos distraherentur, pervenit in Ambrosianum bibliotheeam. Habet paginuου 452 iisque
continoiitur concilii uetiones a prima ueephalu usque ud XIV uou expletum. Ut materies cohaerent, sciendum est aliquot paginus initio deesse; pus , fuisse duodecim. Volumen desinit in medio vocabulo; itaque Maius inde revulsum putat uetionis XIV puriem reliquam, quae materia fere satis est uni quaternioui. Ium dilue postremuo concilii uetionos XV et XVI cum aliquot parergis, quae tu plerisque eodicibus subtoxis alent synodo, tantum fore corpus officiunt, ut ex eo tertium quoddam, etsi brevius, volumen confieri possit. Quod si ali-Diuitiam by Corale
16쪽
quundo repertiuii erit, Simul habebimus, ut mox putubit, Frontoui uni eodicis, qui nunc di sunt modios quili Ornii nos. Si quis limissum volumuli quaeret, quod Dre Ηpem qui sacere volint, sciat libros nobienses pervenisse Romam, Mediolanum, Veronam, Noni olim, Vindobourem set Augustam Taurinorum; Eseor intonsis bibliothoen uti libros Hobienses habθnt, non
Pturam lipparuerunt praetor Frontonis Epistolas Symmachi orati nos, Ciceronis Scholiusta nobiensis qui postea dictus QSt, pauca quuedam fragmonia Moeso-Gothion, denique lacinitio trucinius do linorosi Arianorum. Prueterea in eo lice Vaticano unicum solium Persii frumentum habui et aliorum itidem unicum, fragmonium Iuvonulis. In Ambrosiano codice ostio puginuo hilhent partem Plinii PanoMyrici. Itaque supursu ut octo codicum fragmonia; Moeso-Gothica Roul or- scheidius ni fallor oditurus est; Porsit et Iuvenalis umicus meus collation0m dodit in Schereis Voliconis; ud Symmachum set Ciceronis Scholiustum idoni postea, ut Spuria, rodibit ; quod si militin exsequi poterit propter oum causam quam dixi umiet oius curabunt, ne tam utilis opora nimis diu luteat. Scriptus sest codex Frontoninnus, cuius Romae paginael , Mediolani paginae 282 servatae sunt, binis columni η, piarum Singulae vorsus habunt XXIV. In singulis versi hunlitterarum numerus non cortus ost, raro tamen infra quindecim vel supra viginti. Ipsuo liti seruo Speciosue sunt, SDIniunctulos ac paulo rotundatae. De seripturae uetui e varino fuerunt virorum doctorum opiniones: unius antiquissimum iudi-cut et ipsi Frontoni prope aequalem; Niobulirio liber scriptus esso videtur paulo ante septimi suoeuli initium. Addit praefureu, de qua re lector iudicium ferro poterunt ex imagine aeri incisa, quam Muius uddidit, Frontonis eodicis scripturum
in permultis reserro Pandecturum librum Florentinum. Eandem esse iuncturam litterarum X et Τ, quamquam alia di-Ve R Sint, neque appareat in Frontoniano codice S illud sexcursiva petitum scriptura. In universum elegantiorem multo minusquo festinatum esse Frontonianum codicem. Aiumquam Niobulirius Maio non persuasit; accurata codicum vetustiorum collutio monstrabit eum non longe aberrasse a veritate. Diuitiam by Corale
17쪽
PROLEGOMENA. Pertinet scriptura ad sexti saeculi initium: hodie possumus apud pulaeographos complura speeimina videre veterum scripturarum, quarum aetas liquido constat; ud quas si quis exigat codicis imaginem quum Maius dodit, videbit verum esse id quod dixi. Proxima ad Frontonem Recedit seriptura Liviani codicis qui Vindobonue est. Orosii codex Florentinus
paulo recentior est, quod maiuscularum litterarum..rnatus indicat, estque exaratus Septimo saeculo. Itidem ad sextum saeculum pertiueut Graeeurum litterarum formae, Dum Septimo tum sueculo prodeunt accentus et Spiritus, quibus noster caret. Vocabula continuantur: id vero singulare est, quod eo- ilicis omendator membra orationis distinxit puncto erasso recurvo superiori vocubuli parti adscripto, quum distinctionis notam lignoscit Diomedes. In Urnecis nulla distinetio depro-henditur. Initio et fine librarum titulus scribitur maiusculis uncialibus litteris; non adduntur tamen soleDinia ista explicuet incipit. Quibus litterarum formis librarius verbi causa usus est in Virgilii celebrato eo lice Veronensi, quo Gaii Institutionos continentur, hae supersunt in Frontoni uni eodiois titulis, sed in textu species diversa est. Est hoc indicium codicum paulo minus vetustorum, si tituli exarati deprehenduntur alio litterarum genere utque textus ipse. Singulare est quod in altero libro ad M. Caesurem textui superscriptus est titulus, paginis versis EPIST. AI M., reetis vero UΑΕΝ. LIB. II.
Epistolarum elausulase saepe ungustioribus versibus et mi u ribuου litteris scriptae sunt: Maius suspicatur has clausulas in ipsis autographis manu propria utque ideo minutioribus formis ab episti larum auctoribus adpingi fuisse solitas: quem deinde morem limanuDuses religiose tenuerint. Fortasse Maius cogitabat illustre exemplum Pauli Apostoli, sed nosnudum est Frontonem et M. Caesarem, cuius rei saepe fit diserta mentio, Plerumque Sua manu scripsisse. Novae sententiae incipiunt a littera paulo maiore, non diversa a ceteris, caetra linoam:
eum divisionem in seditiotio diligenter retinui, si qui sorte huius rei usus osse videbitur. Compendia, ut in antiquo Codice, rara sunt. Seribitur q' pro quo , Η' probus, IMP. pro
im rutor I prueterea praenomina unu littera indicantur, sed aliu uunc non commemini. Librarius satis uecurutus fuit,etium in Graeeis: multo maximus errorum numeru9 Mnio de-Diuitigod by Cooste
18쪽
XIIIbetur, quibus nunc in oblitteratis paginis nullum est remodium. Rectissim ostendit Iacobsius in Diario ZimmermanuisnΡpo Maium in editione Romana pro eodicis lectionibus intextum recepisse coniecturas Horolinensium; qui quum haud raro divinando assDeuti sint quid Fronto dederit. Maius recto suras sueti; fecisset tamen rectius, si monuisset leetorses. Alibi
quoque vir eminentissimus coniecturuS recipit, quae cum codice ipso minime conveniunt. Lectorum parum interesset hoc
scire, si codex Ambrosianus ubique legi posset; verum, ut dixi. pleraeque paginae nigrum colorom duxerunt; in iis igitur pendemus e dubia Muti fide. Istiusmodi loeis sedi quod solum potui et doscripsi lectionses quas oxhibet editio Romana, Hed numquam neglexi monere, si qualido incertae litterae otvolitantes amici uetem effugerint. Fieri potest ut qui post veniat, hie illio paulo plura deseribus: et eredo sano ita sore, 'nam ea sum est r0scriptorum codicum natura, ut nemo unus Omnia sexhaurire possit; sed pleraque aeterna nox premit Premetque. In novis venenis nullii salus. s lodicis orthographiam,
ut quisque considerare posset quid Frontoni peculiare fuerit,
quid librarii invexserint, plorumque retinui. In extrema cuiuS-que quaternionis puginii adscribitur numerus. Sed di eoudum sest do corrector . Emondatus codex est collatis exompluribus u Caecilio quodum, cuius nomen cum
olim legoretur in extremo libro III ad Caesarem, nuuc prorsus evanuit. Quundo iste Caecilias vixerit, non constat: utitur litteris cursi vis, inclinatis; quae negligentior Scriptura vel antiquissimis temporibus in usu fuit. liidoni lite illic apparet in margine Orosii Codi eis FlorDulini. Amico me a codex emendatus videtur haud ita diu, anto suum rescriberetur. Corrector vocubula continuata divisit eo signo quod dixi, et in marino, quae sibi notatu digna viderentur, indicavit l0mmatis: seliolia certo diei non possunt. Nnepo emendator repetivit linam pluresve Hentcntias, qua ' 8ibi memorabiles viderentur. Su0Ρὐ sutis habuit unum verbum paulo rarius oXScribere, interdum, pauciμ verbis trun81 8itis set immutatis . foro integram puginam trunκη ripsit, sed nulla est iu his coria ratio; in extr0ma et dieis parte, quae, ut dixi, Mediolani adservatur, paulo plura enotavit, Rod Graeca non ultigit. Ceurum dubitare possis, utrum Caecilius suerit qui ipsum nostrum Disitired by Gooste
19쪽
PROLEGOMENA . codicem emon lavorit, an librarius deseripserit librum a Cae-oilio omoudatum: hoc Maio, mihi illud verisimilius videtur.
Varisto loctiones sex aliis libris ductae, sexiguo numero Sunt, .noc tamen desunt. Magnus est usus eorum lemmatum, num
saepissime in paginis prorsus obliti oratis Ambrosiani eodicis servatae tamen sunt udnotationes marginales, minus diligenior elutae a Coneilii librario, quippe ductibus tenuioribus
exaratae. Maius permultas omisit, quas Omnes exhiboo singulis paginis infra textum; qui cum deficit, sequar Maii
exemplum eruntque nobis pro ipsis Frontonis verbis, sed som-lior monebo lectores, ne in Omondando abutuntur ingsenio. In codico rescribendo librarius sero omnibus paginis usus sest inversis; itaque in veteris scripturas Ordiuo restituendo singularum paginarum numeri invertendi sunt, ut Concilii' pugina versa Frontonis pagina recta fiat. Quao folia librarius non invertit, plerumque dissiciliora lectu sunt. In mQmbranurum parte, quae exterior fuit et pilosa, vetus seriptura suope melius renuta est, quum ab ultera parte, quae ob laevitutem minus avido bibit atramentum. Ubi quum Maius usus sit sterioribus venenis, in ambustis paginis evanida seriptura oculorum aciem' quamvis inientum effugit. Frontoni aut eo licis sunt in codico Vatieano paginae:
20쪽
Quia autem prorsus nillil distinguitur paginis si ot i,η,
mnuot num0rus paginarum 280. Quatornionum notino super-
Hi e iudicia satis sunt ad soliorum pristinum ordinem restitiisendum. Fuit ei dux quaternionum XLII eum dimidio sive paginarum 680; ex his nobis redditi sunt quaterni nos primi et extromi sive pum. 388: itaque desunt pugiuno 292. Certa est restitutio quaternionum II XII ot XXXII - 1 in. In modiis soliis tum demum uberit errandi perieulum, cum
tertium Concilii volumen roportum erit. Praeterea non satis certa ratione restitui potuit uti. XXX, sed non multum rosert. Dum fragmenta sunt admodum laeserit. Quaternionum numeros interdum male locios esse apparet, sed si incommodo sa-cile possumus in 'dori. Epistolas Gra0ens librarius omn0s
rei odit in suom ibique repetivit eas quoque, quas supra Lntinis insorvorat. Atque sic in Qu. XLII p. i52 eod. Αm