M. Cornelii Frontonis et M. Aurelii imperatoris Epistulae L. Veri et T. Antonini Pii et Appiani Epistularum Reliquiae recensuit Samuel Adrianus Naber

41쪽

Sidonius Epist. I, I.

Do M. Tullio silere me in stilo epistulari melius puto;quem nec Iulius Titianus totum sub nominibus illustrium fo- minarum digna similitudine expressit. Propter quod illuni deseri quique Frontonianorum, utpote consectaneum nemulati, cur veternosum dicendi genus imitaretur, oratorum simiam nuneupaVerunt. Idem IV, 3.

Noc Frontonianao gravitatis aut ponderis Apuleiuni flumen aequiparem. Idem VIII, 10. M. Fronto cum reliquis Orationibus emineret, in Pelopem se sibi praetulit. Eutropius VIII, 6. Latinus Mareum littoras Fronto orator nobilissimus docuit. Martianus Capella lib. V. edit. Εyssenti. Ρ. 140. Post hos in diversis agminibus Oratores emeriti, ne praΡse sorentes insignium culmen meritaque linguarum, Aesellinem, Isocratem Lysiamque conspicores: tum in togatis agminibus Sosantios, Graechos, Regulum, Plinium Frontonemque.

S. Hieron unius epist. XII.

Ad montoni odomandam, cuidam fratri, qui sex Hebraeis erediderat, me in disciplinam dedi, ut post Quintiliani neu-mina, Cie ronis fluvios gravitatemque Frontonis et lonitatem Plinii, alphabetum discorem et stridentia anhselantiaque verbumeditarer.Ιdom libro do Viris Illustribus in Melitone

Molito Asiunua, Sardensis episcopus, libram imperatori M. Antonino Vero, qui Frontonis oratoris discipulus fuit, pro Christiano dogmate d0dit.

Idem in Chroni eo ad annum Chr. CLXV.

Fronto orator insignis habetur, qui M. Antoninum Verum Latinis litteris frudivit. Cassiodorus in Chronico ad annum Christi CLXIV. Macrino et Glso conss. Fronto orator insignis habesur, qui M. Antoninum Latinis litteris erudivit. Haec affert Maius. Quos praeterea laudat locos o Iulio Firmi eo set Ioanne Sure orionsi, non opus fuit deseribore, quia illo de alio Frontone loquitur, hic diversa miseet. Diuitigod by Cooste

42쪽

M. AUREI II IMPERATORIS

43쪽

Ait M. Casesar in Libri V. Ad M. Antoninum Imperatorem Litiri Il. Ad L. Verum Imperatorem Libri II. Ι o Eloquontia. Do Orationibus. Ad Antoninum Pium Libor singularis. Ad Amieos Libri II. Principia historine Laudos Fumi et Pulvoris. Laudes Neglegeritia . De Bello Parthico. De Fortis Alsiensibus. Do Nopote Amisso.

Arion. i Mulac Gra eaQ. Gratiarum actionis pro Carthaginiensibus fragmontum. Fragmonia miscella.

44쪽

UM. CORNELII FRONI ONIS EPISTULARUM AD M. CAESAREM ET JNVICEM

I. Caesari Suo Fronto. mittam igitur tibi quantum pote librum hune

descriptum. Vale, Caesar, et ride et omnem vitam δ laota re et parentibus optimis et eximio ingonici tuo fruoro.

Quid ego ista inoa fortuna satis dixerim δ, vel quomodo istum ne ossi tutem meam durissimum condigno incusavsero γ. quae me istic itu unimo anxii, tantaque sollicitudine praΟΡΟ-dito alligatum attinui, nequo uiu 'sinit ud meum Frontonem, ad moniti pulcherrimum animum cons Stim Percurrere, praesertim in huiusmodi olus valetudine Propo accedUre, muni

1 inserit ilonem supplevi cum Maio nil formani cel rorum librorum. Periit primus quaternio; incipit secundus. 2 Incipit Cod. Ambros. p. 93. Imperfectum opistolam, ne in introitu

operiΑ Ominosa esἡet, Maius in editione Romana sol timam sucit. 3 Maius coniunctim: liaetare. ego malui divisim scribore. 4 Verba Imperiator Frontuni in Codico non amPlius ui parent. Perperam Maius legit: suo. 5 Ilei dorsius scribit: stilis digite. Schisenus: Uui Ῥυ tria mea fortuna salis doluerim. HauΡtius in programmatu Acad. Burol. Aost. 1867:0ui esto istam meam fortunam satis luxerim. 6 Iii siniis ultorum i seripi. suPr. lin.

45쪽

M. CORNELII FRONT0NIS EPISTI LARUM tenero, ipsum denique illum pedem , quantum sine incommodo fori possit, adimetaro son sim, in balneo si vere, inmodisenti manum subicere. Et tu me amicum vocas, qui non abruptis omnibus eursu concito pervolo 2 Ego vero magis sum elaudus quoui ista mea veroeundia humo pigritia. molquid dieanil metuo qui equam dicere, quod tu audire nolis' nam tu quidem me omni modo conisus es iocularibus istis tuis ac l0pidissimis verbis a cura amovere, atque te omnia ista no suo animo A perpoti posse ostendero. At PD ubi unimus meus sit, nescio: nisi hoc scio, illo β neseio quo ad toprosectum eum esse. Cura, misserere', omni temporantia, apstinentia omnem istam tibi pro tua virtute tolerandam. mihi vero asperrimum nequissimamque valotudinem dopellero. Et I si ad aquas proficisceris set quando ot nunc ut commodongas, cito, oro, perscribe mihi. et mentoni Inoam in peetu; meum repone. Ego interim vel tales tuas litteras modum gestabo. Vale, mihi Fronto iue undissime'. Quamquam itanis dis potius ' dioere Oportet; nam tu quidem )'Semper aves; . o qui ubique estis di boni, valoat Oro meus Fronto iucundi A-i Loquitur Marcus do Frontonis arthritide, cuius sael e montio est in hisce sepistulis, nec tion apud Artemidorum do somn. IV. 24. Mollius autoni II. 2s diserto narrat se invisisse Frontonem nostrum Dodibus

grum. Maius.

2 Muius Derperam legit posset. a Pro omnihus, quae Iacobsit conieetura sest, Muius in Codico so logisso tostatur domibux: revora est Oε 'it B sed duas primae iii torno ineortuo sunt. os Epist. ad Verum I. 3. Pra i Proia Maius: cursu cuin Apatio quatuor vel quinque litterarum: itaquo non sum it quod dodit moximo. In Codico distinguitur CO ... quod CONCITO esso coniuei es. Front. de Oration. init ; quod ει suprascribitur, pertin t ad variami 'elicitiem msono. Sequentia obscura sunt: quod unius supDi rat D. r. cie legitur in codice 4 luoipit Cod. Ambros. D. 94.

46쪽

simus utque curissimus milii: valeat sempor tui egro tuli batoineolumi corpore: valent ut meeum eSSe possit. Homo suu-ctissime, Vtile.

Tu, Cusesar, Frontonem testiun tuum sine sinu umus, vix ut tibi homini saeundissimo verba sufficiunt ad expromendum umorem tuum et benivolentiam declarandum. Quid, oro te, i fortunatiuΗ3, quid me uno beatius esse potest 3 ad quem tutam singluntes litteras mittis. Quin etiam, quod est β amatorum Proprium, currere ad Ino vis et volare. Solet mea Domina parens tua interdum 'iocose dicere,

su mihi quod a te tanto opero diligar invidore. Q id si istas

litteras tuas logerit, quibus pedem etiam pro Salute mea ad- voeus et precaris 2 O me beatum l 'Ort commendatum l Putasne ullus dolor penetrare sciat corpuου aut animum meum 3 prae tanto gaudio prosiluerim. Habo, nee doleo iam quicquam . nais, CaeSar, vigeo, Viit , PXulto, quo vis vonium, quo vis currum. Crede istud

mihi, tanta me laetitia persusum, ut rescribere tibi ilico non potuerim: sta ei quidem litteras, quaη ad priorem epistulami codex: et, quod emendavi. Et ita Schoi euus. 2 Titulus non satiη corius ost; Praecedit spatium trium versuum. 3 Incipit Cod. Ambros. p. 99, quae dis icilis te tu est i l Ioindorlius coii iecit: me fortunuιυια 5 In vocabulis amatorum mediae litterae ovanuerunt. ι; Maius Moo. Quod sego dedi, erui se Codicis luctione: loridis . cere. In voc. opere Pr. liti. est SuΡr. lin. Praeterea ivgitur Uusu si, non setiod, ut Maius affirmat. Praeearis Pro Precaris perpetuum est. Elchstudius credit aliquid intercidisse post pedem etiam et videtur sane locus corrui tus 'μμο, sod nullis est lis una in Codice 7 Haec Omnia usquo ad Prosiluerim cum Maio dedi. Du Itieu tu Co meo di9tinxit: ORTI . . mΕΑUO M . . DATUS et vocubuli pene ruretros primas littoras; praeterea nihil. Conieci: O me beatum mortalemitii commendatum. Schopenus scribit: ore tuo dis commendatum. Alterum Babe coniectura Butimanni ost: du R. legit: . . ΕCIaesari. Quod pruecedit quisquam, Maius in Codice invenerat quamquam . dii R. . . . . quam. Difficile est iudicare do i8tiusmodi locis laeuris, quia Matii, saepe lectore non monito Berolineusium coniecturas dedit pro Codiei,

47쪽

M. CORNELII FRONTONI8 EPISTULARUM

tuam iam rescripseram, dimisi ad te; sequontum autem tu hol lurium retinui, quo ex gaudio resipis Drem. Ecce nox praeteriit, dies lite est 'a ter et prope sex actus sest. Noscio quid aut quemadmodum ἰ tibi roseribam. Quid enim sem possum iucundius, quid blandius, quid amantius 3 quum tu scribsisti mihi. - . . . . Et gaudeo quod ingratum mo i ' et resorianduo gratiae imparem suetas, quoniam, ut res est, ita me diligis,

ut ego te magis uanare vix possimi.

Igitur ut ar montum aliquod prolixiori epistulae reporinna, quod, Oro 'te, ob meritum sic me uinas 3 quid iste Fronto tantum boni sedit, ut eum tanto opere tu diligas 2 Caput suum pro te aut parentibus tuis devovit 7 Suedi laneum se pro vostris periculis subdidit 3 Provinciam aliquam fidoliter administravit' 3 Exoretium duxit 2 Nihil storum. No cotidianis quidem istis officiis ei rea te praetor color is fungitur: of immo i ' vel is satis tuissequens. Num neque domum vestram diluculo vontitat, nseque cotidie salutat, neque ubique comitatur, nee semper spectat Τ. Vide igitur, ut, Uiquis interrogot eur Frontonum ames, habens in promptu quod facile respondeas. At ego nihil quidoni malo quam amoris erga me tui

1 Prima manus dederat Dudiu. 2 Haoc est Iloindoini coni elura; dii Rieu legit: MIERETVLA

seu tu . Et stadius: dies hic et ipse proDo. 3 Maius rexerimum tibi, sod a prima manu videtur esse quod dedi, quamquam scriptura non satis eorta oss.

ι Haec voeabula supi iuvit dii itieu. In Collieu nihil e t prasetor vestigium literae q ut spatium quutuor litterarum. 5 Sequitur spatium tr docim litterarum, in quo Maius nihil vidit dii nihil ab initio tres littoras: ORU .... o Incipit Cod. Ambros. P. 100.

9 Scripta e t lia oc epistula ante imDorium Frontonis Proconsularo, de quo formo erit in sequontibus libris, quamquam id ipsum non nisi designatum fuisso vi lotur. Mutus. tu Codoxi SVEI. IVELISSATIS. Dorolitiseniat ut fontamina vidi, in Add. P. 29ι. 11 Ergo antiquus Osfieiorum illorum mos tum udhuc immutatus vi

48쪽

nullum extare rati nom. Nec omnino mihi umor vidi fur, quiraticino oritur et iustis certis de causis copulatur: 'rem ouo illum tutollom fortuitum et liborum et nullis causis servio utem, inpetu potius quam ratione concopium, qui non osse iis, uti ignis, sed sponte Mortis vaporibus culoni. Haiarum ogo i calidos specus 'malo quam istas si maculas balnearum, in quibus ignis cum sumptu atque sumo necenditur brevique rosi inguitur. 7 Ath illi ingenui vapores puri perpetuique Sunt, grati pariter et gratuiti. Ad eundum prorsus modum amicitiae 'isino officiis eulon tes lanium interdum et literimas habent, et ubi primum cessavoris, 'extinguntur: amor autem fortuitus et iugis est et

Quid quod neque adoloseit proinde neque conroboratur amicitia mpritis parta, ut ille amor subitus in 'nc repontinus 3 ut non neque adolescunt in pomariis hortulisque arbusculuset manu cultae rigataeque, ut illa in montibus nesculus et abies et ninus set epitriis ot Piceno, quae sponte natao, sine ratione ne sine ordine sitae V, nullis cultorum laboribus noque Osfietis, sed ventis ut luo imbribus educuntur. ruus igitur isto amor incultus et sino ratione exortus, Spero, eum codris porro adolescet δ et uoseulis: qui si ossicio-a In marsine: Mirus locus do amore rationabili et sori esto. b In mumine: Illi iugenui - gratuiti. Balnearum ignis cinia sumΡtuus sumo acconditur brovi quo restinguitur.

ii Prima litora II supr. lin.

49쪽

ret, quibus satis odoris parum robori8. Et omnino quantum fortuna rationi tantum umor fortuitus Onicioso amorianti, fui. Quis autem ignorat, rationem humani consilii l voeabulum esse, fortunam nuti m deum doni umque prusecipuum 3 templa lana delubra pn,sim fortunae dicula ; rationi nec Simulacrum nec uram usquam consecratum 2 Nou sultor tuitur quis malim umorem orga me tuum sortuna potius quum ratione β genitum.

Neque vero um suum ratio fortunam nequiperat, neque malostate, neque usu, neque dignitate. Nam neque umores manu ne ratione constructos montibus comparabis, uoque

aquaeductuS' amnibus, neque receptacula sontibus. Tum ratio consiliorum prudentia lippellatur, vatum impotus divinati nuncupatur. Nec quisquam prudentissimae feminae consiliis Potius uecederet quam vaticinationibus Sibyllae'. Quae omnia quorsum tendunt 3 ut 0go roeto malim impotu et sorte potiusquam ratione ne merito inseo diligi. Quam ob rem, etiamsi ' qua iusta ratio est amoris orgame tui, quaeso, Caesar, Sedulo demus operam ut ignoroturot latent; sine hominus ambigunt', disserant, dispui Diat, coni odioni, requirunt, ut Nili caput, ita nostri imioriΗ Originem.

mussat. Finis igitur sit epistulas. Valeo ogo ' multo quam opinabar commodius. Des aquis nihil dum cogit i. To Domianum meum, decus morum, ηolacium lm i. rtinuim multum

50쪽

AD M. CAESAREM ET lNI ICEM LIBElt l. 9Rmo. Dici : muti unas ituri quani Ogo te γ Non sum tum ingrutus, ut hoc nucleum dicero. Vale, Cau8ur, cum tui 8 Parontibus, ct ingenium tuum e cole. IV. n. Caesar Frontoni Magistro Suo Νnt. Accipe nunc perpaucula contra si innum pro lues iniuiis . Quamquum, puto, praevaricor, qui udsiduo diei ne noctis somnoudSum, ti quo Oum desero, neque lille mul' desoriit; udo sumus similiarest Sed cupio huc sua necustitione Ossensus, paulisper a me ubΝcednt, ot lucubratiunculae utiquam tundomita cultvlom tribunt. Igitur cirixeiphματα καλα. Et qui domillo primo utar epichiremate: quodsi tu dices faciliorsem me mutorium mihi adsumpsisse necusandi somni, quam te qui laudaveris somnum; quis enim, inquis, non facile Somnum accusaverit 3 imitur euilus sitellis neeusatio tost in loquel dissicilis luridatio, eius non utilis uμur j 'putio. Sod hoc transeo. Nunc quando aput lueuius nimiis in hoc diuturno 7 Ulixi labyrintho, ab Ulixe ' mihi paucula quae ad hunc rom ulti

meum decus, meorum xolatium malarum mullum amo. Iacob8ius: Dominum. meum decus. mulorum solatium. multum amo.