장음표시 사용
31쪽
PROLEGOΜΕΝΑ iudicium ferro de Frontonis arte oratoria. In fine Caesar Significare vidutur, sud ambigua res est, se Pollionis magistriauetoritato ab Horatii lectione deterritum esse idquo HorO-dem improbare. Reseribit Fronto et multis verbis gratias
In Epist. II, 1 Fronto explicat, cur nondum Oruti omiti senatu habuerit et significat sse August. Id. do Pii laudibus esse dicturum. Cuesar, qui tunc longius liberat, duas postremas opistolas simul accepit: certe nil utramque respon- dot II, 2. I git Plautum et Naevium, nisi Novium malis. Brevi post, orati ino in ssenatu recitata, Fronto scribit opistolam I, 8. Suadset discipulo, ne solos poetas sectetur, Aod aliquid temporis tribuat prosae quoque orationi. Addit Fronto Graecam opistolum Matri Caesaris inscriptum, quae inter Grueeuου prima est. Iisdsem quoque diebus Fronto epiμωlam 8cripsit, quae est prima ad Antoninum Pium, quum orationem mitteret in eius laudom dictum. Respondent PiuΗ in altera epistola, Marcus in opist. II, 3, in qua optimo adolescenti vortia desunt ud prustili undam admirabit in Frontonis eloquentium. Epistoluo II, 4 non nisi parvum frumentum servatum est; Marcus studiose Catonem logit. Ultimis diobus m. Augusti scripta quoquo est epist. II, 8. Mater Caesaris, ad quam
simul misit alteram Graecam sepistolam, diem natalem eplebratura est, nec tanton Fronto maxime cupiens Npupolin sev lare potest, quin nondum eiuravit magistrutum. Quod Murcus respondit II, 9, fere periit. Creberrimum fuit illis disbus
epistolarum commercium, nam plane constat huc it m por-
linere Casesaris epist. II, 10. Totus est in studiis; imprimis diligit vetustos poetas; itaque, dummodo locum recte intelligam, iterum significat se flagrantem antiquitatis amore, Pollione
auctore, ut, Horatio alieniorem esse tactum.
In epist. II, 13 et 14 Caesar scribit sibi unico placero Catonem, minus placere Sallustium, sed iudieia otium ad legendum seximunt. Eodem reser II, 15, quia ex brevissimo
fragmento apparet Frontonem prospera valetudine uti, quum infra videbimus eum anno consulatus sui non negrotuSSe.
Quae sequitur epist. II, 16 eum rescripto II, 17 de hereditate Mutidiae, cur er dam Camari datam esse, non M. Antonino Imperatori, dicam ad Frontonem ipsum. Iisdem diebus Disitigod by Cooste
32쪽
seripsit spistolas ad Victorinum set Ρriwellium Pompeianum, ad Am. I, l4. i5, id quod argumentum sutis decinrui. Sequenti anno 144 in epist. V, 34 Fronto umicum quendum suum Mareo commoudiit; rescriptum Caesaris eAt V, 35. Contra V, 36 Caesar nescio quem commendus amico in Provinciam itum. Iterum do amici cuiusdam rebus est Frontonis
epist. V, 37. Epist. V, 38 et 39 sunt do orationibus Pii ot
Veri, Opinor, cum hic togam virilem sumeret. In Epist. IV, 1 ot 2 agitur do diseidio, quod inter Cuesaris amicos exortum erat. Res non videtur accuratius definiri posse. Τum notatu dignissima est ep. IV, 3. Caesar se praeparare Vult historiae scribendae, sed, cum aliquoties usus esset verbis impropriis nec satis idoneis, explicat magister quanta cura adhibenda sit in aptis verbis eligendis. Quod addit iudieium do vetustis scriptoribus Romanis et praeeipue de Cicerone, per se quidem nihili est et cum iactatione dictum, Ased operae pretium est talia animadvertere, ut discus quid illis temporibus Romani de vetustioribus scriptoribus censuerint, cum Cicero et Horatius sorderent prae Sallustio et Ennio. Vindo-miarum tempore Caesar scribit IV, 4 et facile est videro, quanto flagret antiquitatis studio. Itaque rediit, IV, b, ad veteres suas delicias Culonem. Post breve intervallum subsequuntur epist. IV, 6 et 7: sunt quattuor epistolae Tullianae.
nam ne mica quidem salis inest. uuae supersunt epistolae ad M. Caesarem, Omnes datas esso suspicor Vindemiarum tempore anni 145. Sunt breves
epistolae V, 5-2l, in quibus fere nihil invenies praeterquam de eorporis doloribus, quos Frotito perpetitur. Eodem anno scripsisse videtur epistolum qui utam ad Autoninum Pium, initi imperii die, nempe die quarto Id. August. ExAtat Imperatoris rescriptum. Proxime sequitur epistola ad Anton. Pium 8, in qua Fronto eum principe communicut se valetudine impediri, quo minus proconsulure munus Obent. Huc reiiciendae octo epistolae V. 2 29, in quibus perpetuo sermo fit de argumentis declamationum, quibus Caesar se exerceat. Discipulo displicent quae magister proponit; et mugis miramur eum istis ineptiis tam diu capi potuisse. Ultimam M. Caesaris sepistolam esse coniicio IV, 13, in qua adolescens viginti quinque annos natus satis perspi-Disitig Gooste
33쪽
PROLIQUUM ENA.cue indicut, so in posterum, relicta rhetoricii, Rustico uuctore ut vi lotur, studiis philosophicis vacum velle. Multae epistolao sunt, imprimis in duobus libris ad Ami- eos, qui , quando dainu ηint, desinim non potui, sed reliquas omni es, in quiluis temporum noturi mihi reperire coutigit, post exeossum Antonini Pii, Divis fratribus imperantibus, seriptus
rat eoque rediit a. d. V Kal. April., pnueis diebus νομtquam Pius diem obiit, qui dies fuit prid. Id. Mart. Venit in pntuitum ud fratres visendos, sed Verus sorte uberai. Ilio in epistola I, 3 uegre seri, quod mugistrum post tantum temporis sputium non viderit; respondet Fronto set culpam ii fieamovet in epist. I, 4. Dolendum est periisse quod in Oxcusatione praecipuum fuerit. Sed imperitiores, eum sibi in se- nutu saepe verba iacienda essent, redierunt ad studia rhotoricii, quae Marcus per mulios annos inna plane deseruerat, Lucius autem ita coluerat, ut non adeo haberetur melior Orator quam poeia, Sud peior poeta quam rhetor. Marcus,
qui Frontonem uinabat, continuo intelli xit se uti debere magistri consiliis, euius di eundi genus otsi ipse sortiisse impro-huret, unice f.naen placebat Sotiatoribus. Et possumus quodammodo uestimare miriseum illius ii 'intis senuiorium eloquontium, lecto senatus iudicio de Commodo interiecto, quod servavit Lampridius: facile credimus, quum vulgo ita loquersentur, Frontonem tenuisse principem in distendo locum. L. Verus autem, qui in his studiis et ipso uliquid videro se puta-bus, en arrogantia u8us, quam Saepe unimadvertus in iis, qui
purum Profecerunt in quacumque urie Se eXerchiorint, noscio
quid in Froutoue reprehenderat et quaedam monuertit de Optimo genere dicendi. Respondet Fronto, cui sun unice placebunt, unimo, ut opinor, subiruto, in epistola ad Vorum I. 1.isSit quod ille iubet, reeium fortasse Sed Serum est: nuque enim omnia quae ratio postulat, Ptium uetaου tolerat. Amicitia tamen mansit incolumis. Interim Mureus legerat et relegorat Frontonis Orationes,
quas meminerui se adolescentem cum admiratione et voluptate audivisse, inter quas et illa erat, quum Olliu in caelum extulerat do Pii laudibus: Fronto gratias tigit ad Auton. Imp. II, 2. Eodem anno 161, quo M. Aurelius imperium Disitigod by Coos e
34쪽
XXIXiniit, nondum nati erant Commodus eum gemino fratre Antonino, quum Imperator scriberet sepistolam II, i, quas utique data ost ante Kal. Sept. Requirit orationes quae Frontonidi sortissimae videantur, nil dicendi facultatem augendam.
Quamquam autem tenuisset morem, quem a patre neceperat, ut vindemiarum tempore rustiearetur, curae imperii non satis
dabant otii ad viros roficiendas et, si tanton aliquid otii nactus ossot, hoc littoris tribuebat: possumus hoc officero sex illis opistolis quae inseribuntur de Fortis Alsiensibus itemqueox epist. nil ton. II, 4 et 5. Eodem rosero sextam opistolam, in qua Fronto artis praecepta tradit, additis excerptis Sallustianis. Sub anni fila in seriptum sexistimo ridi eulum tractatum M Bello Parthico. Quam vellem haberemus Marci 'Aurolii iudieium do tam putida ot anili oloquentiat Iani nati erant gomini Commodus et Antoninus, cum anno 162 Imperator seriberet epistolam Ι, i, Frontonis die natali, qui fuit, ut supra suspicatus sum, die V. Kal. Mai. R 'spondet Fronto in opist. I, 2, in qua animadvertendumost Vorum nondum in Syriam prosectum osse set utrumque fratrem multam operam dare arti oratoriae. Magister probat
discipuli prosoetus ot praetoroa significut so brevi scripturum so de aptis v rbis eligendis. Itaque ad illud soro tempus
roforo epistolas de Eloquentia et de Orationibus, quarum tamen haec paulo postorius seripta ost. Illa eroditur quid in ad M. Caesarem data esso, Hod si soliorum ordinem recto restitui , qua de ro famon in sea eodicis parte dubitatio potest oriri. data ost ad M. Antoninum imporatorsem. Rhotor Omniam buset, ut imporatorem a Atudiis philosophicis abstrahat: postulat ut temporis mominorit, quum synonyma colligeret, verba Singularia r 'quireret, commata do vulgaribus ologantia redderet, do contaminatis nova, tuingin m adcommodaret, figuram iniiceret, prisco vorbo adornaret, eolorem votustulumuPPingeret: istae occupatio oorto imporatore Romano dignissima ost. PrudentiuA sano fuit Rustici consilium, qui iuvenem
Epist. ad Verum I l. 8 scripta ost, Vero nondum in Syriam proseeto. Qui quum Canusii nomotaret, a mugistro necopit ep. ad Vor. II, 6. Hic post adventum in Syriam ru- ,rius seripsit set negligontiae dolorem quaesivit in op. II, 2. Disitici ooste
35쪽
PROLEGOΜΕΝΑ.Circiter ait nimi 163 vel paulo post scriptas esse coliticio tros epistolas amoris plonas ad A ton. I, 3. 4. 5. Oporae pretium est vidoro, quanto Opere philosophus rhetorem di-loxserit.
Rebus tu Syria prospero gestis, circiter annum 165, Aeripta ost longa ad Vorum epistola II, 1, in qua ducis eloqu0ntia miris modis in caelum sissertur. Quam quum accepisset Antoninus legendum, scripsit II, 3; quod dolendum est, respondit Frontonis epistola nondum ieeta: itaquo scire non possumus, quid de iam foeda adulation o iudicavorit. Hoc perte video Frontonem in Mareo laudando solere e8se modestiorem.
Non definium tompus quo Fronto Gavium Clarum in Asiam profecturum Vero commondavit, II, 7. Sed Verus rogarat, ut sibi Frontonis orationses in Syriam usque mittor n-tur: sunt ea de re duas epistolao ad Anton. II, T of 8. Ιtaque Fronto qui nuper uxorem es nepotem umiserat, qui apud
so odii libatur - brori ante alius Iaseluis in Germania mortuus
rat, quo gener eius Aufidius Victorinus advorsus Cattos missus erat, de quo casu senex flobiliter quoritur in opistola de Nepote Amisso - oraticinos mittit cum Epist. Vor. II, 9, cui Verus rospondet II. 10. Paulo post in Epist. II, 3 Imporator magistrum rogavit, ut rerum a Se g sturum historium conscriberet; mirifica sunt eius consilia do ratione historiam scribendi. Hac quoque in re Fronto principis voluntati obsecutus est et scripsit oxordium. cui titulum dodit Princi ma historiae. In oo opuSculo res gestae Avidit Cassii Vero tribuuntur et imporator, qui quinquennium Antiochino dosidia transo rut, eum summis ducibus impudenter comparatur. Fecit igitur Fronto, quod plurimos illius belli seriptores secisso coniicio. qui Veri gratiam capturent; nihil eorum intorerat quid seriberent, dummodo sesnfontino bone cuderent. Superest, ut dixi, exordium; quodsi tam 3n Fronto totum bellum consoripsit, hoc opus tutoriit os saetio contenti sumus fragmento, quod sευματOcxupiv ud Verum miserat.
Paulo anto reditum Vori seriptas sunt opist. tui Vor. II, 4 of 5. Unica superest, omnium ut vi lotur ultima, quam Verus scripsit in patriam redux I, 2. Credibile est Frontonem Paulo post exacta aetate diem obiisse. Diuili od by Cooste
36쪽
Praolor fragmenta, quae ad calem Operis exhibebimus, anto r pertum codicem Ambrosianum duo libri argumouti grammatici Frontoni tribuebantur. Horum altor in quibusdam e idibus inscribitur M. Frontonis Exempla Llocutionum. in aliis vero Artumni seu Volusiani3 Messi adriou. Auctor excerpsit ex quattuor scriptoribus Terentio, Cicerotio, Sallu stio et Virgilio, quilo notatu dignao viderentur elocutiones, ita ut ipsus litterarum ordine lemmatis loco poneret, deinde verba subiungeret scriptoris, apud quem invenisset. Iam vero - sinitor Niebubrii iudiciu ui - postquam Frontonis do 1ω-niam sermonis uvetoribus iudicium innotuit, qui do Virgilio et Torentio taceat, Cicoronem antiquioribus certe non praeserat, quis illum credat, si huius generis libro consarcinando operam dicasset, non Catonem potius illum suum Enniumque eum C. Cripso adhibiturum fuisso γ Itaque non fuit operae protium tam tonuom opellam recipore. Alter libor sest dedisserentiis vocabulorum. Consentiunt Herolinenses editores librum vilem osso et nugarum plenum, sed DomPoeto FrontoniΗ ingenio, nogant nobis licuro sei abiudieam quod minimisit protii. Quum fumon Frontonis sediti nos minime rara sint, sequi dona non noc0sse habui repetere quod vix quisquam to t. Nunc dieondum est do Frontonis operibus quae perierunt. Ac primum maiorem partem intorcidisse apparet opistolarum
ad M. Antoninum Imp. Primum est Charisii tostimonium, qui quintum librum laudavit; fragmonia, quas Rpud Oum Supersunt, colli enta suerunt in medio codice. illorum quator-nionum autom, quod supra dixi, putieno luntum paginae Sor-vatas sunt; ceterae fortasse aliquando nobis r dolitur eum sertio Concilii volumine, quod fore totum constabit foliis Frontoniatiis, num progresSu operis semper illiue plura desumpta sunt.
Sinuuntur Orationos quarum memoria instaurari potuit: 1. Orationes panegyrieae complures ad Hadrianum Imp. s. ad M. Caes. II, l. 2. Orationes item pansegyricae complures ad Pium. CL
ad Anton. Pium 2. In his ea fuit, qua victoriam Britannicum gratulatus est Fronto, toste Eumenio, tertio ut vidotur Pii imperantis anno; tum illa, quam dixit consul sexto mi Diuitigio by Coo e
37쪽
PROLEGOΜΕΝΑ.unno, de qua supra sermo fuit. Niebulirius tamen existimat illam oration0m, quam Eumenius lavdnt, al, hae non diversam fuisse.
3. Gratiarum notio in senatu pro Carthaginisensibus, cuius lacorum fragmentum exhibebimus o Codice Palatino. 4. Oratio Bithyna soli pro Bithynis. CL ad Amieos I, 14. I 5. Ei post reliquot annos Fronto multa nova addiderat, locum imprimis do aeta vita. Ex hae oratione d sumptum sest, nisi indieia fallunt, longum fragmentum, quod describit M.
5. Oratio pro Ptolemaesensibus. CL Charisius. 6. Oratio advorsus Christianos γ), cuius fragmentum vide apud Minuetum Felieom. T. Oratio tu Herodoni Atticum. CL ad M. Caes. III, 2. 8. Oratio pro Domonstrato Potitiano. Us. ad M. An ton. II, 8 set ad Ver. II, 9, qua oratione eompoliabatur Asclepiodotus quidam, qui Vero probabatur. Insignis serror fuit Maii, qui putaret hic Demostratum intolligi, cui gravissima
cum Herode intoreossissent inimiettiao; sed eastigatus a Nie-bulirio in Ediltono Romana Frontonis locum, ' quem laudavi, tamen non intolloxit, eum putarot in on orati ino Horodotia potitum fuisso. 9. Orationos pro Sonio Pornpeiano. CL ad M. Caes.
10. Oratio in Poloponi, sortasse illum modicum satis colobrem, Aolio Aristidi set Claudio Gillono commoniorutum. In hoc oporo Sidonius Apollinaris existimat Frontonem se
sibi pra tulisSP. APanoa mihi rostant dieonda. Virorum doetorum quae mihi innotuorunt emendationes recepi tantum non omnPs. Praeter eos, de quibus supra dixi, cum laude nominandi sunt
Ludovicus Sel potius ot Friodoricus Iacobsius, quorum illo in duobus programmatis Bonnsensibus Α' 3830 ot 1840, hie in Wolfii Analoetis I p. 108 ot in inundrinanni diario l838 p. 10 19, complures locos soliciter tentarunt. Accedunt emendationis aliquot Orollii post seditionem Dialogi do Oratoribus. Sed omnibus palmam Deile praeripiunt oximino omondationes Hauptii, quas cum alibi prodiorunt, tum in novissimo programmate Academiae Bumlinensis. Commoutationis, quam Kessioriis odidit Lipsino Diuiligod by Corale
38쪽
XXXIIIunno 1829, ulla est ratio; reetissime vidit magnum osso in Maii seditiono lacunarum numerum, sed adeo insolix coniector est, ut ne unam quidem Satis Probabilem omendationem apud eum repererim. Arnoldus Selines erus in programmate, quod Dros lae prodiit anno 1845, Catonis nobile fragmentum emendavit, sed nn eadem Opera etiam alios Frontonis locos attigerit, non comperi. Hemici Alani coniecturas et animadver-Ηiones eriti eas noeepi, quum Frontonis textus iam typis do- scriptus esset: has igitur in Addendis eum docto lectoro communicabo. Si qui praefersea mihi innotuerunt, qui de singulis Frontonis locis disputarunt, horum emendationes suo loco adscripsi. Qui ae Frontonianis reliquiis ogit Ambiani 1853 A. Philibert- upe accurate collegit quae ubique invenire potuit, sed nihil novi ipso attulit. Egroia voro est disputatio Niobi risi in Seriptis Minoribus II, 52, qui praeter alia, quae non excitabo,
resert de Latinarum litterarum studio tempore Antoninorum. Pra eunto Hadriano ipso, ad quem se totus composuit orbis, Romaui ad Graecos seriptores animum applicuerunt, et praeter Frontonem tres tantum seriptores habemus qui illo saeeido
Latinae scriptionis laudem tutati sunt, Apuleium, Gellium et Minucium Felieom. Horum Apuleius Frontoni sere aequalis
fuit, deteri duo paulo iuniorus sunt: Omnes tamen, quamquam inter se diversissimi, Frontonem ingenio et elegantia superant. Seilleset in imperio Romano Musae Graecae et ve- toros Camenae de principatu inter se certarunt, ita ut, quum - illarum studia florerent, hae iacerent et eontemnerentur. Postquam magni Seriptores usque nil Vespasianum Summa eum
admiratione Latinus litteras exeoluserunt, imperante demum Theodosi , Magno eo reditum est. Niebulirius doctissime explicat, quomodo tactum sit, ut per illud intervallum Graeei Scriptores magis placerent et veteres suos heroes haud inse-liciter imitarentur. Sed operae pretium est Niobulirii dispulationem totum perlegere. Quod Ηertrius de Frontone scripsit tu libro de litteris aplud Romanos ronatis Sed corruptis, Renuinance und Rococo in ster R6mischen Litteratur, non vidi,
sed poritos iudices probasse audio. In Eneyclopaedia Εraehii set Gruheri d0 Frontone retulit Eelisistinius, qui virorum do-etorum disputati Onos Berni rardyi, Baehrit, 'Vesternia ni iulibris de Latinarum litterarum histori , aesturate collogit et
39쪽
PROLEGOMEXA. disposuit. Eidem Eeksteinio, philologo nobilissimo, restat ut bene morenti lubens gratias agam. Qui quum sorte nudisset me Frontonem oditurum esse, ut Frontoni prodesset et viros doctos obligaret, nam me quidem non noverat, ultro recepit negotium singulorum foliorum specimina ne curatissime legendi. Quantum ornamenti editioni meae ex humanissimi viri liboralitate aceesserit, ego scio, sed lectores tamen suspicari poterunt. Saepe me comiter admonuit de errore vel negligentia; saepe indicavit virorum doctorum emendationes, quae amici mei diligentiam et meam sessugerunt; multas quoque mecum communicavit emendationes set doctrina et ingenii aeumino insignes. Sicut ego maximas Echsteinio ago habeoque gratias, velim lectores quoque habeant. Indices quos addidi, Maii sunt. Praseterea in fine tabulam invenies tu qua superiorum editionum paginae cum nostra
TESTIMONI 1 V ΕΤΕRUM DE FRONTONE.
M. Aurelius de Rebus Suis I, 11.
40쪽
Oratoribus usus est Mareus) Grudeis Aninio Mareo, Caninio Celere et Horode Attico; Latino Frontone Cornelio. Sed multum ex his Frontoni detulit, cui et statuam in senatu petiit.
Audivit Vorus) rhetores Graecos Apollonium, Celerent Caninium, Horoiloni Atticum, Latinum Cornelium Frontonem.
Hos omnes amavit unice utque ab his iuvicem dilectus est. Minucius Felix Cap. IX. Et de convivis notum est, passim omnes loquuntur. Id otiam Cirtensis nostri testatur oratio. I. dein Cap. XXXI. Sie do isto eonvivio) et tuus Fronto non ut affirmator testimonium secit, sod convicium ut Orator aspersit. Eumenius in Panegyrico Con hiantii Cai'. it. Fronto it manno seloquentino non secundum sed alterum
decus, eum belli in Britannia confecti laudem Antonino prin-eipi darsi, quamvis ille in ipso Urbis Palatio residens gerendi ius mandasset auspicium, veluti longae navis gubernaculis draesidentem totius velificationis et cursus glorium meruisse
testatus eSt. Ausonius in Gratiarum Actione circa mediuiu.
Unica mihi amploetonda est Frontonis imitatio: quom tamon Augusti magistrum sic consulatus ornavit . ut Praesectura non cingeros. Sed consulatus ille cuiusmodi γ ordinario suffectus, bimestri spatio interpositus, in sexta anni partes consumptus: quaerendum ut reli luserit tantus Orator, quibus eonsulibus gesserit consulatum. Εeeo aliud quod reliquis opponat. In tanti te ergo Oratoris sustigium gloriosus attollis 3 cui talia requironti respondebo breviter: non ego me contendo Frontoni, sed Antonino praesem Gratianum.
uuatuor sunt genera distendi: copiosum, in quo Cicero dominatur: breve, in quo Sallustius regunt: Siccum, quod Frontoni adseribitur: pingue et floridum, in quo Plinius Secundus quondam, et nune nullo veterum minor noster Symmachus luxuriatur.
Claudirinus Mamertus opis t. ad Sepandum rhetorem Balu . misceli. Od. Paris. t. VI. p. 535.
Mevius ot Plautus tibi ad elegantiam . Cato ad gravitatem, Varro ad peritiam, Gracchus ad aerimoniam, Chrysippus ad disciplinam, Fronto ad pompam, Cicero ad eloquentiam capessendum usui sint. Distiirco by Corale