De Hymnorvm Homericarvm reliqviis [microform]

101쪽

Ne inconcinnum foret, si ita scripsisset poeta:

πάρα pro πάρετι. f. Hom. Il. , 6οῖ υ, 98. Syllabae ob caesuram producitur.

Duo extremi versus Vi commodo loco reperiuntur. Multo aptius post V 28s. Vel 288 reponerentur. , Us 3I - 3a I.

Versus medium in his locum obtinens αυταρ πει ευξεν, est e margine. Et habet artificiosi acieiuniis scio quid a liberiori antiqui poetae sensu alienissimum; Vt αὐτὰρ ex V. 3IT languide repetitum omittam.

Vs. 324. Κεῖθι γαρ ἀμφοτέροισι δίκης κατέκειτο ταλαντα.

Glossam, etsi egregiam, forte ex alio carmine chartis illitam, facile h. l. agnoscaS. Vs. 325 326.

102쪽

nullum sensum habet, praeclara coniectura, quam lectoribns nolui inuidere III. ΗΕYNIV reponi Vult αἰ- μιυλιη festiuitas Olympum tenuit, . Dii omnes laetiamuebant, gnari nempe lepidi a iuuenili Deo commissi furti.

Locus manifeste corruptus. Ernestius quidem ad sensum bene vertit manibus oculos fritabat; sed tamen everbis postae, ut illa nunc sunt, sententiam hanc vix exsculpas Librorum auxiliis destitutus, coniectura quadam corruptelae mederi tentaui Mecum igitur legaS:

multum saepe manibus oculisque tales fallarias e raudarinyidiose struxit h. ita toto corpore se gessit, Vt dot fam fraudulentamque mentem facile proderet. αρ- τά οὐ, thema eos, cuius plures reperiuntur formae: ἀρτάω , αρτεω, άρτί οὐ ἀρτυου; inest generalis notio parandi ac struendi omnibus. Nec refrager, si pro άρτα O malis legere, ἄρτι θ c doctam Abreschii notam ad Aeschyl. rom. I7, insertam praeclaro Schu-tetit . Cel commentario, p. 29. 3O. Alteram mutationem λήγεινm aliquantum firmare videtur lectio Msic Reg. ἀλεγείνω a Rulinhenio prolata. Ut loci ita reficti sententiam melius capias, conferendi sunt Vs 278, 279, Os et et O. Illud δε vero, si timgestu dictum esse reputes, non exigliam vim habere, mihi Iargiaris. Il. γ, Μ λ, 764. 8

Vs. 374 37s . Πολλοὶ δέοι ἐπείλησε χαλεῖν ἐς Ταρταρ- ευρυν, Θυνεχ' o ιεν τέρεν ανθος χει φιλοκυδέος Λης. Extremus versus cum antecedente male coit. Aut iubtur absolute accipiendus, et post εὐρυν interpungem dum λ

103쪽

- 91dum; aut lacuna hic est, nam in s. 37s. minarum causam vix reperias. Sed verisimillima ratio est, . 37 spurium esse. Us. 393

Ex antiquo sermonis genio dictum hoc puta, pro συννόα Ἀβλαβω. Simili prorsus modo Theognis Us Io.υπιξτερ-ς δ αμιαι ἔνεις νορις p. νους πέρ eo ε ἀcf. U. Cel. ruink ad h. l.

-Glossam enarratoris hanc esse nemo dubitet.

Totus hic locus Graeculorum immodicam in variandis amplificandisue poetarum sententiis ac verbis licentiam, si quis alius, prodit. Etenim Vt s. 22-as, Θυμιω - σπετο φωνηi, pro germano poetae partu ha- 'beam, nunquam a me impetraueris. Facile est in his deprehendere variorum in pangendi Versibus conamina, quibus librariorum stupore pulcerrimum carmen inquinatum vides. Quoad sententiam fere omnes repetiti sunt ex ancedentibus f a1. Quid Z quod alio insuper, etsi bonae notae, versu beat nos Cod. Moscov. in quo post V a I. haec leguntur:

Θεσπεσίης ἐνοπῆί κα μιν γλυκυς ἱ μερος ρει.

Mecum igitur 'aerba illa v. a I. ἐρατ δε διὰ φρενας

ηλυθ ' ἰωή, statim iungas cum V 426 κραίνων ἀΘανάτους

104쪽

me : . . . sed ita, ut κραίνω ad Mercurium referas, adeoque totum hunc locum inde a f. I9. η δ' υπὸ χειρος etc. Sque ad finem Vs a I. λι Θ paren thesi includas. De voce κραίνων v. Ernesti notam. Interea e V. 23. η γε - ἐπ άρις ερὰ Μαιάδος υἱοeconiicio, in priori huic simili versu I 8 pro recepta ἐπ ἀριπεραχειρὸς germanam scripturam fuisse: εἴτ' ἀρι τερά ςησας. Lectionis vulgatae originem facillimo negotio detegas, si versum sequentem 419 eadem voce finiri reputes, adeo, ut librarii oculus ad versum hunc facile aberrare potuerit, Ad vs a 6 sqq.c Apollon Rh. I, 96 sqq. Solemne hoc antiquistimorum carminum argumentum fuisse, ubique edocemur. Us. 429. Mητέρα Μουσαων et γαρ λαχε Μαιάδος υιον

Haud dubie ex marginali nota in textum versus hic

immigrauit altera pars ν γὰρ - υἱον serius adsuta. λαχε exos 427. -ως λάχε μοῖραν κοιτος, repetitum.. s. sa. 453- .

Versus transpositos esse suspicor praecesserant χοροι, μολ πῆ, ὁ ο αρς αυλων , statim subiungendum igitur poetae: I viων Θαλίη etc. tum sequatur alter ille: ἄλλ' οὐ τω τί μοι ἀδε αετ φρεσὶν αλλο αελησεν. Vs. 47I,

Eiiciendus versus hoc loco. Redit v. 86. Oeo commodiori. A corrupto Versu 7O. - νυν αυτος ἐγώ σταιτ άν ειον δεδάηκα, emendando prorsus abstineo. Possis sorte coniicere, in παῖδ' ἀφνειὸν latere Apollianis Δαῖναιο cognomen, sed ad totam sententiam in telligendam vel sic nihil profeceris. Delendum esse versum hunc, nullus dubito.