De Hymnorvm Homericarvm reliqviis [microform]

81쪽

Horeas dedisse poetas nemineris. V. Hom. d. l. l. Cassim Hylan in Dian. 3. ITO Apollon. h. I, Iaas. Virg. Aen. I, 98 sqq. Vbi cs. Excurs. XX. Nimirum hic in Apollinis cuius αυτοκασιγνητη et ὀμότροψ ος vulgo vocatur Diana, consortio degit,

quidni igitur eodem comitatu atque choro, cuiΡhoebus frater praeest , circumdata fingi potuit Dear Et vidimus iam lectissimis his Ιmmortalium puellarUm Choreis, praeeunte Apolline, Dianam immixtam, cf. Hym in Apoll. 97 I99. Tin I H ουτ idie μεταμελπιταμ, υτ ἐλάχεια 'Aλλα μιαλα ιαε - τε ἰδεῖν atri εἰδος ἀγητου Αρτεμις Amαιρα ὀμιότροφος -ολλωνι. U. Reliqua Fragmenta, quae in Hymnorum

hac Anthologia leguntur, XII numero, fere omnia ex Hymnis vere Homericis seruata esse videntur. ΕΟ-rum recensum uniuerse supra dedimus. Duo inter haec, nempe Hymni in Cererem lΙ, et in Mercvrivm XVII, consulto omittimus, nam de integris, quoruin exordia sunt Hymnis, nobis iam disputatum est.

Hymni in Dianam initium. Curru vecta etiam alibi occurrit Diana v. Callim Ηym in Dian. V. III. I I. Apollon Rhod. ΙΙΙ, 878. modo ceruis, modo tauris iuncto, quemadmodum in nummis saepe apparet, unde κεροει όχοις Callim. l. c. v. II 3. modo, ut h. l. equis. Nempe Lunam X Oceano prodeuntem ita designare voluere. Oartim tendit ea, ut alibi

Delphos. v. Ηym. XXVIII. I . Apollinis enim et

82쪽

communia nomina, a regionibus seu urbibus his re petita. ἶVersus quartus huius Fragmenti cum anteced minus hene coit, et offendit illud τε ter repetitum : κέ τερρυ- σατο λαον οντα τε, νισσομιενον τε, nisi primo loco τοι

intelligendum. Forte e marginali glossa ortus est cor ruptus hic versus De epitheto ἐρυσιπτολις Muneruae h. l. tributo v. Clarkium ad h. l.

χρυσοΘρονον, aliquis paulo seruidior de Iunone Amgilso forte cogitare possit, quasi illi hymnus dicatus sit Argis enim celeberrimum Iunonis signum, Po-hyclet Argitii opus, ex auro atque ebore factum, in throno erat collocatum. V. ausan. II, C. 7. p. I 8. Schol. Theocrit. XV, 6 . f. panti ad Callim Hym. in Del. 7 . Hoc si verum, Hymni auctor olycleti temporibus Ol. s. est recentior. At Homero iam Vocatur uno χρυσοΘρονος v. . α ΙΙ. Is 3. idque cognomen cum alii Deabus, in primis cum Aurora ac Diana commune habet. f. d. I. I a. ε 23. ι 1 29. Ι Ηymno ipso celeberrimam de nuptiis Iouis et Iunonis fabulam expositam fuisse coniicio. 6. VI. Eι Διοσκουρους. Idem fere exordium, quod alteri integrior enco-

mi Dioscuris dicato XXXIV praefixum vides. XXII. Eις χιον.

Iouis cum Themide nuptiae et amores, quo sorte alludit Fragmenti auctor, nota res. V. Hesiod. . 'Oῖ. cf Apollod. I, 3 I. Hygin. F. p. 13 nisi ad eam necesu

83쪽

necessitudinem respexit m , qua Themis, secundum nonnullos inter antiquissimas oraculi Delphici praesi des cum Ioue, Vaticinandi artis principe, erat coniuncta. Cf. Amm. Marcell. l. XXI, p. 87. omnino receptum est poetis, Themidem, quatenus ea primo natura legem, seriori tempore iustitiam, rem, σικαιοσυνην, declararunt Veteres, oui adiungere.

Hinc Themis apud ind. l. VIII, 8. πάρεδροι

Io. XXV - XXVII. Eις Διονυσαν. Ad primum Fragmentum, quod Bacchum, Iouis ac Semeles filium, a Nymphis Nysaeis nutritum exhibet, cons Apollod. III, ibique Not Ouidi Met III, 3I O . Quaenam hic Nysa inter tot huius nominis urbes montesve p intelligatur, non liquet. Sed in altero Fragmento XXVI, quod Diodorus co

ne sic quidem locus satis definitus. ysam Aegypti quidem habet Steph. By2 sed . I p. Haud dubie Al Arabiae intelligenda, vel ipso Diodoro interprete . c. μ αροιώρε δε τοι υ ν' ἡ κων λεγο αποις - ποιητης

De fabulae huius allegorico, quem veterea iam ei serusidere, sensu, Vid. intheriaeus II. p. 38. XU p. 693. Hinc Illus Tibulli: Naida Bacchus amat etc. el. . . ΙΙΙ, . T. p , Steph. Byz. h. v. Schol. u. I33. cs Ru ken ad Hym in

84쪽

Arabiae partis 3 an felicii ubi idem Diodorus Osris,

Graecorum Dionysum, nutritum perhibet . L c. I s. p. I9. meis. Tum vero haeremus, quod iam monuit messeling. in tuo σχεδον Λἰγυπτοιο ροάων, si forte

difficultate ita te expedias, ut Nilam pro Aegypto omnetno dictum accipias. De Arabia felici ut cogites,

suadet certe quod additur, τηλου Pο κης. Ceterum laudari versuti hunc a Schol. Apollon. II, Ia I s. sub Herodori nomine, ante monui Seet Ι. p. II. Uidendus messeling. ad Diodor. I, c. I s. p. I9. III, C. 6 F.,

qui dictis locis aetiam de reliquis ad fragmentum hoc notatu dignis, ut de Droeano Icariae promontorio Str hone testes , docte disserit. Denique tertium fragmentum XXVII., quod

eod. osc. cum Hym in Cererem Vulgauit Ruhnkenius U. C., sine dubio eiusdem Hymni, cuius pars in proxime antecedenti continetur, nem exhibet. Inducitur hic Iupiter Baccho sacra ab hominibus instia tuenda spondens. Trieteris orgins ex antiquissimis sunt, tertio quoque anno a Thebanis in monte Cithaerone celebrata. V. Eurip. Bacch. 1. 62 63. Hinc praeclare Virgilius Aen. IV, ΟΙ. Qualis commotis excita sacris Τhyias, ubi audito stimulant trieterica Baccho orgia, nocturnusque Vocat clamore Cithaerone ad qu loc. v cili. Reyne.

85쪽

i II. XXX. Eις Iς ιαν και Ἐρμην. Carmen hoc, cu plura instini, quae subtiliorem requirant disquisitionem, Hymnorum Homerito umFragmentis eximendum puto. Inscriptum est Vestae et Mereurio Forte iunguntur numina ea, quod Mer' Curitis, cuius Hermae ante fores in vestibulo aedium

Poni solebant v. Aelian. V. H. ΙΙ, ΑΙ ibique I p.

cum esta, domus ipsius praefide, velut communi aedium tutela, colebantur, ut huc referendae sint preces L . . Forte etiam peculiaris urbis seu ciuitatis, ad quam respexit hymni auctor, utrique Dii tutelares erant. Ita v. c. Pharis , Achaiae Oppido, prope ierum amnem, Mercnrio, cui oraculum ibi conditum erat, et Vestae in

foro simul sacra facta esse discimus e ausania VII, 22. p. 79; IΠερίβολος δε Φγοράς /λεγας κατα τρό

antiquismercurii et Vestae signa coniuncta reperiuntur. Ita in Iouis Olympii basi seu camillo aurea emblemata Vestae Mercurium amplectentis sculpta mfert ausan V, II. p. 4o 3. Vestae autem cultuS,

siue quod ignem declaraui Dea sue quoniam cum Terra matre saepe confusa est, quo forte id ipsum feras, quod, sicut haris, oraculorum praeses facta est apud Graecos erat sanctissimus, adeo ut ei anti r invis

86쪽

V. p. II. Θυουσι δε 'Eς ἱ μυ πρῶτον in Sacris Olymp. δευτερον δε τη 'ολυμιττία Διί, . Quocirca etiam in conuiuiis Vestae primo loco libatum esse, quod

ex Hymno nostro appareto , ne miremur. Sed in ipso Hymni contextu multa sunt corrupta et luxata. Tribuitur Vestae τιμή πρεσβη k v. o, quoniam inter Saturni filias natu antiquissima est. v. Hesiod. . - Apollod Ι, I, L quam tamen lectionem, nec iniuria, impugnat Ernestius, propter sequentem emsum καλον χουσα γερα se τι uis, quanquam Vltima haec ex interpolatione orta esse, credere malim. f.

9. ναίετε δωμιατα καλα, φιλα φρεσιν ἀλληλοισιν, quem

alieno loco insertum esse apparet, Bern Martinus t pol v II. ἀμφότεροι γὰρ επιχΘονίων ἀνΘρώπων, bene collocat Sed vel sic in extremo: εἰδοτες εργματα καλά, ocis Θεσπεθε καὶ ἡβη. paussulum haeremus. Etenim non statim succurrit,

quae tandem εργριατα ad Vestam poeta referre Io-

tuerit, nisi forte ad id commentum respexerit, quod

Diodortis

Libationibus vero seu fluidorum, seu herbarum, thuris etc. is primis cultam esse vestam, ex veterum scriptorum testimoniis ad liquidum perduxit Spanhem. I. c. p. 6 6 cf. Pind. Nem XI, 7 then V, p. 2I2. Porphyr de Abstin. l. II, p. 12s. Ad morem hunc forte alludit etiam Anacreon in fragm. ab Athenaeo seruato t. X, p. 447. cf. panh. l. c. et ad Callim Hym in Del. 32s. ι in Variis Lectionibus. Paris 6Os. p. 23,

87쪽

odorus affert l. , c. 68. p. 38 . ess, Vestani nempe adscit exstruendi rationem primum docuisse homines ti). Altera laudati versus pars, nisi corruptela laborat, poetica inversione posita accipi debet, pro Vul

1a XXXIII. Eι Σεληνην. Fragmentum encomit ad laudes Lunae compossiti, quod forte in festis Pandus, secundum nonnullos in Lunae honorem institutis, decantatum est. Id quod coniicias ex us a s. quo Iouis et Lunae amores indeque mata Pandi celebrantur. N Σελην, ) 'υποκυσσαμιενη Πανδειην 'εινατο 's κοτρεπε εἶδος ἔχουσαν ἐν ΨΘα νατοισι Θεοῖσι.Sed de festo hoc ipso non constat inter viros doctos.

v. Suidas et ex eo Harpocration. tym Ol. .i quocum conspirat holius in Lex. sic. cf uster ad Suid. Otter Archaeol. T. I. p. a Ramb. Alii enim τὰ Πάνδια f τἀ Πανδεία Iovis festum Athenis et bratum, idemque cum Dissis, τὰ Διασια, esse putant; v. Taylor ad Demosthen in idiam p. s 17, 3 Reis h. vi nomen eodem modo explicandum sit , quo

37. Alii sacra haec a Pandio Lunae filia denominata, Lunaeque adeo habita esse volunt. V. Ulpian ad Demost. l. c. Πάνδιοι οἱ μὲ Διος εορτην ἐνομισαν. οι δὲ

An ex fragmento hoc, quod omnes, quotquot dii, interpretes fugisse video, certius quid super hao reliceat constitui, videant doctiores Saltem lienilu-

nium

88쪽

nium Graecis propter varias superstitiones sollemne fuisse, satis constat f. artin Var. Lecti. Ι, Ι . et accedit, quod τὰ Πανδ ex statim post Dionysia festa facta esse perhibentur. Suidas Πανδεία εορτή τις AΘοψι, μετὰ τὰ Διονυσὐκ ἀγο αενα . Vlpian. l. c. sorte in ipso templo Baethi, quod ex Demosthene1. c. sequi videtur cf. almerium ad h. l. Qui quidem mos, si Πανδίων festum Lanae sacrum sit, inde explicari poterit, quod Dionysus cum Sole nonnunquam confusus, Lusi a frater habebatur c Ulpiana Demosth. l. c. otte 1. c. Casa ub de Satyr poes P. 3 6. I. - pilogum encomi ex praecedenti in

Solem Hymno XXXII a librario adsutum esse, nullus dubito.

Specimen Obseruationum in Hymnos in Apollinem

et Mercurium.

Quoad sententiam versus hi redeunt mox in sequenti fragmento VI 21 - 7. Quam ob militudinem primo margini adscripti, mox in textum irrepsere Videntur alius carminis seu Hymni in Latonam forte epiphonem fuisse. Simile epiphonema, inter Theocritea XXVI, 33 38. s. 6. eodem modo legitur in Orphic Hymn. 34, s. De Ortygia et Delo modo pro Vna, modo pro diuersis insulis habitis v. Spatallem ad Callim Η. in Ap. 9 in Del. 37 as Vc

89쪽

A α , 1 Ιειρεσίμ τε, si ἀγχιαλη Πεπάρηθος ἀγχιάλη otiosum epitheton insulae in medio mari sitae. Occurrit quidem alibi in Homero, sed tantum iis locis seu urbibus adiicitur, quae prope mare, qua quam ii continenti, iacent. v. Il. 3 6 O. 697. ε 6o9. In promptu est legere γά ναλος ΠεπάρηΘος

Φοῖβον δε εα βαι, καὶ π ι τ έρ γ' περ ἐουσα

Alter hic versus Φοιβον etc. manifeste spurius et obelo confod1endus valde enim friget, nec est, quod dubites, quin Grammatici cuiuspiam glossa sit, qua illud ετλη f. 7. explicatum dare Voluerit. Alio qui satis commode iungi potest cum iaία ad Min versu praeced. Εἴ τις οἱ γαιέων υἱέι Θελ οἰκία θέdα .

Verum quod coniecturam hanc nostram admodum firmat, est locus plane similis Homeri Il. Is I.

Του γε τεύχε' ἔχων προκαλίζετο παντας αρίςους 'οι δε μαλ' ἐτρομιεον - ἐδείδισαν, ουδέ τις ἔτλη

Alterum horum versuum 96. 98. spurium esse probabile fit, nec valde dubito, quin prior pro posterioris 98 glossa habendus siti Verbis illis κρα 'Oλυμ α forte Graeculus quis adscripserit, ἐν λεγοψρισι Διος.

90쪽

Reliqua a librario adsuta Iunonem certe et Ilith iam in uno eodemque loco degisso, coniicias ex L. 1 os. Ii O. Ilithyia Dea ab Homero pluribus locis inducitur, sed diuerso numero modo Vt li I.

λ' 27 sqq. Iunonis partes in arcenda ea simili modo declarari vides Il. I9. Alio loco Od. 188 Deae huius spelunca iuxta Cretae oppidum

seu amnem, Amnisum, sita memoratur. Sollemnia Lutina8, propter opem Latonae parturienti latam, sacra , inque his Deae encomtum, uni Lycio adscriptum, in Deli infula decantatum refert ausan. I, II, p. a. In eodem Hymno Ilithyiam et Μοῖραν f. την τε προὐμεενην pro iisdem haberi, illam vero Saturno antiquiorem tradi, idem Auctor nota l. VIII, 21, p. 639. Ab hac diuersam rationem init Hesiodus quippe qui Ilithyiam a Ioue et Iunone natam perahibet. . 22. rius lenis commentum sequiores poetae forte sectili, ita deflexere, ut Lucinae arcas frequenter adiungerent. Ita . . indaro dicta Ilithyia ρεδρος οιραν βαΘυφρονων Νem. VII. priΡlura v. p. panhem ad Callim. ym in Dian. 2, Tandem Deae huius munera nonnunquam ειnoni v. Hesych. maxime vero Diona assagnata esse, quis ignorat v. Callima c. I. Horat. D. III, 2.

Mirum, mi scripsisset poeta:

A δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν . .

Ita versus hic effertur ab Homero IL ε 778 - αν δὲ ποσὶ vix est Homerica loquendi ratio, cui potius receptae formulae sunt: βὰν δ'ἰενα , βὰν δ' ιριεν Sed