De Hymnorvm Homericarvm reliqviis [microform]

71쪽

fragmentum prooemii loco praefixum fulta carmini maiori, in quo Heroum sirpes, forte etiam facta tractata fuerint H. U. Excussis igitur Hymnorum Fragmentis, quae ex picis carminibus vel prooemiis repeti posse visum est, iam de iis breuiter dicam, quorum magna cum Orphicis Hyinnis obseruatur similitudo, adeo, Vt vel ad disciplinae huius sacra vera composita, vel ad hymnos in sacris his accini solitos saltem conformata esse ideantur. In censum hunc mea opinione quatuor potissimum possunt admitti: VII. Eις ρεα XIII. Eι Mητεροι Θεων XXIII. Eις ςιαν XXXI. Eις Γαιαν Mητερὶ Παντων. De primo in Martem, quin ex Orphicis huc immigrarit, nemo dubitet. Nec aliter iudicauit, quem supra laudaui Ruhnhenius . . in fila Cr1t. I,

ν Vt nonnulla huius argumenti carmina, nunc maXimam partem deperdita, commemorena pertinent huc Hesiodi, scriptoribus sae-

λογία in quibus Heroum e mortalibus seminis, quae iis nupserant, natorum prosapia et res gestae tradebantur cf. l. Ruhinen Ep. Crit. II, p. 289. et eyne ad Apollod. III, p. 986. et pl. II Porro Naupactica et Asii Samii μου. Hesiodi Eoeis adiuncta a Pausania IV, 2. r. coli. X, extr. p. 98. Eiusdem argumenti tale Pisandri Larandenses, etsi serioris multo poetae, carmen Ηρωκαὶ

Θεογαμίαι inscriptum, de quo v. Ill Heyne ad Virgil. T. II, p. 233sqq. T. IV, p. 235. 36.

72쪽

p. 6o. Iam si ad Grammaticorum subtilitatem res mihi enuntianda esset, carmen hoc ad genus hymnOrum ευκτικοὶ retulerim cum contra, Homericos hymnos magis ad μυΘικον ac γενεΘλιακον reuocari debere,

in aprico sit. In prior hymni parte . I 8, haud secus quam in Orphicis, coaceruata sunt numinis, quod inuocatur, epitheta, repetita illa cum a fortitudinis bellicae adeoque roboris immensi notione, quae Martis persona adumbrata est, tum a stellae nomine hoc insignitae situ ac natura. Inuocationem hanc excipiunt preces v. - 17 hominis magnam passa iniuriam quam ut a se depellere possit, artis auxilium virtutemque sibi exposcit, hactenus tamen, tanimi pugnam anhelantis furore alienatus ne graviori calamitate obruatur, imo hostium vim effugiens pace legumque aequabilitate fruatur. Qiuae omniae certa aliqua persona dicta esse debere, bene video, sed quae tandem fuerit illa, qua occasione, V ten4pore carmen conditum sit, cum historicae rationes

prorsus deficiant, definixi nequit. In reliquis, quae Orphicae disciplinae iudicaro

tentavimus, hymnorum fragmentis, re quidem non tam expedita est; attamen non deest ratio, qua Opinio nostra saltem ad inobabilitatem possit adduci. Ut enim taceam, quamquam nec illud leue prorsus iudicandum, numina, quibus inscripti sunt hymni, Deorum matrem L Cybelen, L Rheam, Terram, et Vestam in Orphicis initiis in primis culta esso magis tamen huc facit, quod Hymnorum argumentim , in nonnullis etiam lactιti cum Orphicis supra iam laudati Ι3. s. 6. mirifice conspirat Hymni vero in

s si firmetur iudicium hoc, age, dictos hymnos subtilius inter se conseramus. Igitur ad Hyma

73쪽

- QVesam fragmentum XXIII nimis mutilum est, quam

vi certi quid de eo statuere liceat. Interim, praeter rationem primo loco positam, versus, qui extremum proxime antecedit, quippe Orphicorum epilogis simillimus o coniecturae nostrae locum dedit. Ceterum Votii, de qua poeta canit:

ΠυΘοῖ- ηγαιΘεη εξον δομον ἀμφιπολέυεις. hoc loco nihil aliud designari puta, quam aram Apollims Delphisam, laudatam et Sophocli in ed. Col. V. 26. 'Λνδρων Θεωρων Δελφικης φ 'Ες ας, unde Tragicis poetis pasIim etiam i seu δρα μεσοαφαλος dicta,

traducto tamen alibi hoc epitheto ad aliarum aedium aras . . in Agamemnoni Regia p. Aeschyl. Agam. Io6 forte quod Vestae aram in penetralibus domus collocari mos erat. Hinc p. Orph Hyan in est. n μιεσον olao εχεις f. panhem in doctissima comment de Vesta et rytanibus The L. Graev inserta T. V. p. 68s. Mox tamen ad aliud Vestae symbolun

Η1m. Hom. XIII, v. I. cf. O. XIII, 8. XXV I. XXVI, T.

Sufficiant haec, ut insuper intelligas, quam in his ipsis teletis confusa sint intet se diuersa Cybeles, Terrae et Vestae ninnina, ut adeo singulis quippe e diuersis Cosmogoitiarum systematibus petitis,

eadem fere attributa, virtutes, munia ac nomina competere vi

deas cf. Ill Heyne, in Not ad Apollod P. I, p. Is Arnaud de Diis paredris p. 4 sqq. t Ἀρχεο et οὐδ' ἀνὰ οἶκον ἐνηέα Θυμὸν ἔχουσα. cf. epilog. Orphic. U. I. VIII XIII. XLVIII etc.

74쪽

1um ti alludit Hymni nostri auctor, verbis supra

laudatis addenS Λἰει τω πλοκαμων ἀπολ ίβεται γρον λαιον. Νimirum praeter ignem in aris ardentem lampas etiam, quae in Deorum delubris, ac rytaneis Graecorum appendebatur, Vestrae sacrata erat. cf panti. l. c.

Tandem quod in epilogo Ioui adiungitur Vesta, spectat id haud dubie ad antiquum mythum e cosmogoniis

petitum Vesta enim propter ignis cum aethere summam assinitatem Iouis soror facta ideo a Pindaro inuocatur inem XI, I): Παῖ 'Pεας α γγ Πρυτανεῖα λελογχας, Εστιά, Ζηνος Mido κρεσιγνητα eg ριοΘρονου ' Ηρας. Vtriusque numinis etiam cultus ac ficra in iisdem templis siue aris institui solebant, . . Olympiae v.

III. Hymni Dithyrambici.

Cognominis huius rationem supra declarauimus p. 23. add. Ol. nunc de singulis videamus: 1. HV. Διονυσος Η Ληισαι. Carmen hoc satis integrum primus, quod sciam, fabulae a sequioribus poeti tractatae et Variatae fons haberi debet. Ferunt nempe, Dionysum valde puerum, cum in maris litore appareret, Tyrrhenis nautisn Plura enim, quoruin ex alio aliud ortum esse facile intelligas, in nurne hoc translata est e , nota res. odo ignem, modo aram, modo Deum in genere, modo domum ipsam declarauit . Schol. Apollon I, 9o9. Consula eadem mox, ut monuimus iam, cum Terra, Matre Deum. Cybele, Rhea.

75쪽

nautis x , praedae intentis, conspectum raptumque, numinis sui vim variis declarasse prodigiis, quibus territi nautae, in mare prosilientes, Delphines facti sint. Vulgo ad Naxum fabulam hanc legimus traductam . Ovid. Met ΙΙΙ, 82sqq. qui adeo ex aliis fontibus eam derivasse censendus nulla enim apud nostrum locorum fit denominatio 3. Add. Apollod. III, , . Hygin. F. 3 . Apponuntur passim, sed diuerso numero, piratarum nomina quid, quod Delphinis inter sidera emgiem, in transmutationis huius memoriam, in coelo collocatam esse, e Agla-osthene, axica qui conscripsit, notat Hyginus oet. Astr. XVII, p. 61. At haec et 11milia fabulae ornamenta a serioribus demum poetis excogitata esse puta. Simplicior ideoque antiquior narratio in hymno nostro exponitur H quem tamen epitorum arminum fragmentis, de quibus in praecedentibus egi, adiungere malim. Otest forte e mortalium mulierum, quae Dii nupserant, catalogo particula haec

esse

a Nempe ex Pelasgis Tyrrheni cogitandi, in I.ydiam incoIerent . III. Heyne Not ad pollod P. II. p. 79 Itpp. admuid Μet. III, 76. γ Quod ipsum tamen pro opinione nostra mox declaranda pugnare videtur. Quodsi enim carmen hoc maioris fragmotum sit, in iis,

quae cum antecesserant, tum exceperaut particulam hanc locorum, de quibus hic agitur nomina forte definita esse potuere, quanquam nec minori cum probabilitate assirmaueris antiquiorem mythum fama tantum obscura superstructum, successu temporis demum poetarum curis magis elaboratum, inque temporum ac locorum ordinem esse coactum. α Hunc, quanquam in nonnullis mutata narratione, pressius tamen

sequi videtur Philostr in con XIX. lia variata reperies DNonnvin Dionysiae. l. s. p. 766 sqq. ed. pr.

76쪽

es seruata o), in quo, una ad Bacchi e Ioue ac Semele orti, natale perreXerat poeta, fabula haec, quippe ad ina puberen Liberi patris aetatem pertinens, carminis filo inserta erat. Id quod hoc loco vel ipsa hymni inscriptione firmari videtur, quae cur a ceteris in Hymnorum fronte obuiis, plane diuersa sit, vix alia mentem subit ratio, nisi quod cum titulo hoc fragmentum ipsum ex codice quodam, cui allitum erat , descriptum, inque hymnorum anthologiam conditum fuit, manente nihilominus, forte per librarii socordiam aut inscitiam , titulo Hymnis alieno Carminis vero pulcritudinem praecipue in sublimi illa prodigiorum descriptione V. T. quisque nec me monente sentiet ).

a. XVIII. Gymni ιζ Πανα prior pars

De hymni hoc fragmento vix enim integrum

tenemus vide, quae supra disputata sunt O. 3. XXI. αις Ποσειδων cf. Neptuni laudes, tum a muneribus, tum a locis ipsi sacris petitae, breuiter hic efferuntur. At quorsum referam carmen, non liquet. Aut cum aliis uillis epici carminis, aut integrioris hymni fragmentum a beas, aut poetae cuiusdam linum esse putes. Extremum hoc mihi quidem verisimillimum Quae de epithetis

a Nec repugnem si carmen potitis iis poetis debere nos contenderis. qui Bacchi Thebant fabulas μεσι erant persecuti. Inter quos. praeter cyclicos, laudatur . . Eumelus Corinthius poeta antiquissimus ἐν τῆ Εὐρωπίαι v. Schol ad Il e 3o, quanquam et hic cycli cis ab aliis annumeratur. , Ipse nonnunquan verborum ordo ac structura nescio quid miri in

77쪽

thetis in Neptunumh. l. congςstis sorte moneri poc

sint, eum notissima sint, sciens mitto. f. vel Spania

eeperat Picti cuiusdam, ab heroum altero seu utroque editi, ac fabulis celebrati, narratio, Nico, adeoque, Homeritor a 'mnorum more, adumbrata. Integrum

forte hymnum ob oculos habuit encomit, similis argumenti, auctor, inter Theocritea XXII. Certe illum particulam hanc, quam adhuc tenemus, in carminis exordio pasI1m imitatum esse, a Clarhi iam obseruatum vides. Ut quae in Fr noltro de Dioscuris cele-hrantur, melius intelligas, tenendum , Cabirorum με γαλων Θεω antiquissimas apud Samothrates religiones ad Tyndarei seu Iouis d) et Ledae filios, Castorem atque ollucem, esse traductas, ita, ut, cum illi, nempe Cabiri, a nauigantibus praecipue culti sint, quippe Dii his salutares habiti e , eorum vices nescio quomodo occupasse videantur Tyndaridae. Verum hoc esse, discas e ausania, in primis l. X, . ..

896. minc se is furente tempestate in nauium

rodoto in vita Homeri seruata , occurrit n. H. Sed in hoc tam tum preces, ut ventum nauigantibus secundum immittatDeus, o hinentur.

ἡ Homerus Dioseuros a Trhidare ortos tradit Od. A, 297 sqq. Diuersi ratio in Fr nostro. e cf. Schol. Apollon Rh. I, 9I3. f cf. Euseb. Praep. v. p. 36 A. Sext. mpIr. av.mathem lx s. 37. Cum Cabirii et Dioscuris confusi etiam Corybantes v. orph Hym. 37. Euseb. l. c.

78쪽

transtris et aliteianis apparentes g), quippe secundi ursus nuntiae, iis his sacratae, quid, quodHsae etiam sunt Διοσκουροι. V. Hesych. h. v. Qui quidem ἀς ερες in poetarum carminibus plerumque intelligendi, non Gemini illi, qui inter Astra Dioscurorum nomen obtinuere. V. Hygin. Oet Astr. II, 22 quanquam interdum fluctuare commentatores, remque in ambiguo esse, obseruauit Hemsterhusius. Iam opinio illa. de Dioscurorum auxilio nautis periclitantibus salutari. cum semel recepta esset, factum, ut in tali discrimine Dii isti, σωτῆρες νεων hinc appellati, a nauigantibus inuocarentur, utque nautae iis sacrificia in mare pom

ricerent. V. Theocr. l. c. V. 6. 7. ym. Ostr. V.

8 - Io. Cuius moris primam originem haud dubie ad antiqui Getae fidem tradit Diodorus IV, c. 3. p. 287. mess. - Haec et plura ad uniuersam de Dioscuris fabulam illustrandam dabunt Ill Heynius ad Apollod. l. III, O, T. p. 7Ι6 'O. 7δω- 3s et Hemstertius ad Lucian. D. XXVI, p. 82 sqq. Nonnulla, quae huc facerent, congesta sunt bΙtpp. Ηygin. F. 77. Denique Dioscuros equis insidentes a poetis fingi, nota res Vel e monumentis iisdemque antiquissimis. v. ll. Heynii commentat de Throno Amyclaei in Antiqv. Abb. I, p. 6 cf. Raccolla Rossi Τab X -- XIII. Lipp. Dactyl. ill II, I, 3o'. III, , 97

Ita hoc loco carmina appellamus, hactenus quidem Hymnis similia, ut in Deorum laudibus versem tur, sed tamen ab illis diuersa, quod neque preces continent ad Deo directas, neque facta aut res gestas

79쪽

vumi es uberius exponunt. Contra videntur nobis solui suavem nuininis imaginem referre', profectam ninairum a sensti poetae, siue mera numinis cogit tione, siue artificii cuiusdam Deum exhibentis coim templatione commoto, eandemque ratione laeta, Lvida, ornatus iue poetici colore distineta, expressam. At cum in Hymnorum exordiis similes numinum de

scriptiones nonnunquam occurrant, ne pro iisdem

carmina haec habeas, adeoque Hymnorum Fragmentis interseras, Vetat, Opinor, perfectum illud, quod inest carminibus his, et absolutum nescio quid, ubi nil certe, quod desideres, aut e longiori carn,ine putes decemptum, reperias. Ex Hymnorum Catalectis praeter illud in Neptuni cuius supra mentionem feci, duo huc pertinere visa sunt , de quibus nunc paucis mihi

agendum erit.

Celebrantur suauissimo hoc carmine Veneris, e mmrbistima ortae natous, argumentum quippe a priscis inde Cosmogoniis satis nobile, abhinc tamen poetis maxime frequentatum, breuibusque carminibus decantatissimum, postquam Apelleo tabulae pulcritudo ingenia accenderat. Ad quae tempora etsi carminis auetorem Vix reiecerim , multo vero minus ad Apellis tabulam eum respexisse ullo indicio didicisse me amrmauerim manet tamen intacta illa quaestio, annonsimile opus, vel pictum, Vel caelatum, epigrammatis materiem ex parte nimirum ipsi suppeditaverit. Vtut sit, in exornando argumento auctor ita processit, ut

fingeret Venerem a Zephyro leniter spirante per maris undas spumantis ductam ad Horas, ab his tum

comiter exceptam, indutam Veste, VaritSque ornamentis pulcre condecoratam. Quo tandem virginali ha-

a bitu

80쪽

68 bitu De Immortalium coetui sese primum immiscens, exinua corporis Venustates singulorum, animis sumianium amoris sui desiderium instillat Argumento e posito de carnainis virtutibus amplius dicere super

sedeo. Sed lam epiphonemate AE verbo saltem

dicendum. In quo cum Dea, ut canenti victoriam vel certaminis praemium concedere Velit, rogetur; forte marmei hoc Hymnis annumerari debere inde concludas quandoquidem in libelli fronte ausania teste assirmauinius, hymnorum certamina apud Gra cos fuisse antiquisitiata Enimvero quam parum fidei epilogis his tribuendum sit, pluribus monere quid opus Nec, etiamsi versus hos esse germanos concesserimo video , qui factum sit, , reliqua hymni parte si enim hymnus vix, ut nunc est pro int gro habendum carmen deperdita, epilogus conse varetur Quae cum ita sint, foetum hunc spurium,

forte ex alio hymno subditum, agnosco, quo tamen cum maior carmini concilietur antiquitas, Grammatici, qui eum seu ipse generarit, seu ex simili solo in hoc inseverit, si non doctrinam, certe sollertiam prodi non negauerim.

Exhibet poematium hoc Dianam ferarum Vena tricem, eamdemque in Apollinis fratris templo, quod venando fessa subit, Musarum Gratiarumque choreas moderantem. Ad rem f. Callim Hym in Dian inprimis Spanhem. Comment ad Vs I. 3. I. 7. 8.169. Hom. Od. Ioa. Sed tribuuntur h. l. Dianae Musarum a Gratiarum hori cui alias Nympharum

choreas