De Hymnorvm Homericarvm reliqviis [microform]

91쪽

Ante haec intercidisse nonnulla videnti ir; verbum εξεΘορε enim nomine suo destitutum est. Ceterum sententia satis manifesta. f. Callim. m. ἱ Del. a se Hemsterhus ad Lucian. rometh. T. I, p. 29p.

Versus hic ex Grammatici interpretatione manifeste ortus. languidi habet nescio quid, et sententia iam aderat so s. Θα τοι ελκεχίη νε 'Iάονες ἡγερε

Mallem legere:

92쪽

Aut poeta negligentiae valde reprehendendae culpam contraxit, adeoque Homero lotage inferior habendus, quippe quem locorum naturam ac situm mira diligentia in carminibus suis seruasse constat aut lectio ipsa, ut nunc est, vitio laborat. Quis enim Lecti, Troiae promontorii ultra mare Aegaeum siti, mentionem inter Pieriam et Magnetes, Thessaliae accolas, factam esse autumet Vc 3 - 30. Totum hunc locum, ex alio carmine antiquo, quo Onias laudes forte celebrabantur, mala Gram' matici sedulitate, huc immigrasse coniicio, quam fraudem prodit vel recurrens ille versus ieiunus et frigidus eoque loco, in quo reperitur, Nane alienus a 39

Versus hic vel insititius, Vel ante V. et O transponendus modo . 23 I-239. tanquam alienos eiicias). Onchest enim a 3 o primum ad Haliartum' tum ad Galeam et Cephissi citer fit poetam enim locorum situm respexisse, tota itineris descriptio docet. Vix igitur fieri potuit, ut Ocalea iam commemorata, aditiceret: ἔν-Θεν εις 'Aλίαρτον ἀφίκεο Μecum igitur totum orationis ordinem inde a s. 29. ita instituas:

93쪽

Η ἀρ ἐν ἀθανάτοισιν , ο ουρανον ευρυν ἔχουσι

Displicent versus hi produnt enim, ni fallor, ineptum Homeri imitatorem. v. Ιl δ' 6o of 366. ost ση - κλημεν nempe supplendum, κοιτιις si αλοχος, quae viri ferenda durities. Vtrumque versum, si elicias, nemo desideret. Vs 3as enim cum 326. optime coit, quin ita feruidior fit oratio, adeoque iratae Deae magis raecommodata. ut asty 33o.

Corrupta haec esse, sequenti statim versu manifestum fili

uuae quantum sbi inuicem repugnent, in oculo incurrit. ostquam haec scripseram , vidi et CL Ruli henium Ep. Critia p. 19. o. in loco hoc haesisse, utque tolleret repugnantiam, L 33 I.

reposuisse. animuero si a Iove secesserat luno, nec ceteris Diis , in quorum consortio erat Iupiter, interesse potuit Id quod vel ex . 3 3 sqq. ἐκ τουτου sq.

eolligi potest Si cimendatione poeta sanandus, v. 3 3 o.

ita correxerim: Tηλοθεν ἰσα, θεοῖσιν ἁ πέσσομαι ἀθανά οατι.

quod exquisitius dictum puta, pro vulgari Θεῶν ἀπαέσσομα. Ita v. t. d. Θ Iso χ ο δ οδο οὐκ ἔΦιδμον ἀπέσσετM. - At meliorem rationem docuit ima 111 Heynius, elidos Hoc ita succurren&t

94쪽

Aυτίκα τονδε λαβουσα βοῶπις ποτνια Ηρη Δῶκεν ἔπειτα φέρουσα κακή κακον

CI AEuhnhelitum de uniuerso loco praeclare disputantem, nihil de voce ista κακῆ monuisse, miror. Quae cum ex sententiarum nexu ad δρακραναν necessario reserri debeat, reponendum esse videtur, κακη κακόν. ec est, quod κακω velut absolute dictum explicare tentes, ut sit: φερουσα κακον επι M2κω. Sic enim δωκεν nomine suo destitutum foret.

'Ο τρ γ αντιασειε, φέρεσκε μιν αἴσιαον ῆμαρ. Versum hunc, si quem alium, delendum censeo. Ιnconcinnam reddit orationem, nec cum iis, quae sequuntur, bene cohaeret. In antecedenti Versu η κακὰ ποῖα ἔρδεσκε etc. a Olfio . . bene pro Ltioso et, quod libris adhuc inhaesit, repositum est. Sed de toto hoc anno inde a s os supra dixi, v. Sect II, p. 33. vc 46o.

Loquendi ratio paulo dissicilior, nec tamen ab ullo interpretum expedita. Supplendum, ς ια. Vulgo dicitur ἔλκειν ς ιοι βοευειν V. c. Hom. Od. 3 26.

ελκον δ' Dic Μυκὰ ἐυστρεπτοισι βρευσιν. ro eo exquisitius poeta noster dixit: καπις ησαντο ιτια συν βοώυσιν . constituebant, explicabant Vela rudenti bus, quod tum poetarum more prolatum, pro Vulgari: nauigabant. Vs.

95쪽

VL Io -- I3. Πἀρ δὲ Λακωνώα γαῖαν, οἰDςεφανον πτολίεθρον 'Ιεον, κοι χωρον τερψι αβρότου Ηελίοιο Ταίναρον, ἔνθα τε μῆλα βαθυτριχα βόσκεται αἰia Naλtοιο ανακτος, ἔχει 'επιτερπέα χωρον. Extremum hunc versum, sorte etiam qui hunc proxime antecedit, ex interpretatione ortos esse, certo multi persuasum est. Ceterum Homerus in loco ab hoc diuerso Sosis armenta ponit, nempe in Trinacia insula, L. Sicilia. v. Od. ι 128. 26 sqq.

Dyme enim in finibus Achaiae et Elidis sita est ex quo loco Ithacae montes ceteraeque commemoratae insulae optime prospici possunt Chalcis h. I. non Iluuius eius nominis in Elide haberi debet, sed locus ad Uivm Menifluminis, per Aetoliam in Ionium mare sese exonerantis runt, ignotus in hac regione locus.

Cl. Ruhnkenius in Ep. crit. I, p. 24. LMcu praua in- ,,terpunctione laborat. Nam cum μερε λαττοντες,,non medio die, sed noci e cernantur, interpungendumisest post εἰδομιενος Vi μιεσω ματι cum ρουσεν iungatur. nimuero liceat mihi hoc loco a Summa Uiro

dissentire cur de sellis eadentibus cogitamus quidni

m8teoron igneum habetur, quod v. c. apud Homerum inter pugnantes decidit Z Theon ad Arat Diosem. καὶ ξηρος νυν καὶ πυρωδης πυκνου αενος. ἀποπεμιττει τινάς ώσπερ σπινθηρας, ους Im υπονοουσιν , Expερων εἶναε

96쪽

8 - δεριδρο αρές ου εισι δὲ Ου γὰρ οἱ σερες κινουνται, αλλα τιλβηδόνες πυρωδεις Bis, 'ς, ως φην, απο- πέρι τε o αἰΘηρ. Iura de his v. p. Spanh. Callim. in Del. 38 cf. Hom, Π δ, 7s e s T. Virg, Aen. V, 3 a7. Quod si Verum, μεσω ματι ad μερι reserendum, quandoquidem eiusmodi meteora vel medio die apparere possunt. Alteram rationem si sequaris ναέ τι γηματι nimis otiosa appositio esset cur enim, quaeso,

medio dis Apollo ex naue desilit 3

Vix temperare mihi possum, quo minus versus hos ex interpolatione ortos credam. Redit enim mox eadem sententia iisdem fere verbis expressa F. 48a. 83.

Nimirum versui 77. ες τε πολιν ἐρατηυ και δωαατα καλα, κρατος, adscripserit aliquis Homerici sermonis ataque elocutionis bene memor: ες τε φίλας ἀλοχους. Quae cum deinceps forte in textum irrepserint, Vt Versus absolueretur, reliqua a librario ex sequentibus

adsuta sunt.

Etiam hoc emblema ab antiquo carmine abesse malim.

'mn in Mercurium.

Non magna sagacitate opus est, ut Versum medium εις τε φοως - τετυκτο spurium agnoscas. Orta interpolatio sine dubio ex obseruata simili apud Homerum loquendi formula V. c. Il. , II7. Nec parum lucratur poeta,

97쪽

cum v II optime iungitur; quid quod extremi versus absona prorsus exit sententia, si praecedentem tueri velis .ippe puer iam in Inum ritur, ut denuonasteretur οιαὶ το ἐγε is ατο παῖδα , profecto m

Conflatus versus hic mala Grammaticorum in variam dis poetarum sententiis sedulitate, ex duobus antec dentibus, Loo. συμβολον δε μυοι με ὀνησιμ ον' κονοτα cii et . . t ' ρισω γ' εἰς δῶμα λαβως φηλος τι μιοι σιτη nec refrager, si qui Versum, qui laudatum statim excipit, 36. Oiso βέλτερον εἴνα , ἐπεὶ βλαβερὰ το θυρνοφλιν. quippe ex Hesiod Εργ. v. 363. adscriptum, simul emigrare iubeat. Vs 83 - 86.

Vs 8 .R . αυτοῖσι - ἀλεείνων cum 86. manifesta Grammatici interpretatio. Nempe σάνδαλα κουφα ex s. 8 explicare voluit, quae legenti forte moram iniicere

possent, quandoquidem L 79 sandalia abiecerat e curius. ostis 43 igitur subiecit inepte Ι 86: Frondes leues plantisDbnectit, quomodo οῖα νβbnecter flet, qu

Coniicio: αυτ οριολος ως quoad sententiam, It 3 opinor,

98쪽

Primo inmercurii cum sene confabulatione ante ea, quae apposui, intercidisse nonnulla probabile fit, nisi vultum Dei corporisque gestum sermonis nimiam brevitatem hoc loco, ut in aliis antiquorum carminum pluribus, compensavisse, tibi persuadeas. Deinde in Iaudatis versibus turbatam orationem esse, quis non Videt καντε, particularum coniunctio insolens nec intelligo, quid illud sit, μη δων LM. Denique τε μιν huic loco minus aptum Occurrit quidem p. Hom. Il. ,3 19, sed ibi pro εἰ μη dictum reperias, quod h. l. durum Legendum putor

Sic partes et membra orationis sibi optime respondent, atque hic sensus exit Quamuis vitris me, a te non vidisse quamuis de furto audieris , ne jurdum te esse ac si quando interrogatusiseris, flore meminio, ne redita tibi evulgando, poena obnoxius fias, adeoque tibi ipse mali quid consciscas. In Baia, ἰδεῖν et τι γαν ellipsin του μιεμνησο, poetis maxime sollemnem latere, per so patet. arti culam ποτε eo sensu Venire, quo h. l. timur, multa exempla docebunt: V. Od. 3, ΙΑ . , I 6. Θ, 67.

Νox in re partes diuidebatur , ultimam h 1 intellige hinc dictum: η πλειων νυξ επαυετο noctem enim prorsus esiisse, ne putes, vetat L I I. et I 8 , Vbi,

mactatis vaccis demum, Aurora prodire fingitur Confer

99쪽

se Homeri Iocum, qui huic nostro multum lucis

Versus hos eiiciendos censet ill Heynius Luna sano Hyperionis, non Pallantis filia est. v. Hes . TI. Hymn. Homer. XXXII, 6. Et impedita sunt illa:

σκοττω προσεβησατο. Orta haud dubie interpolatio ex s. I I. καλον δὲ φοως λελα μιχτε Σεληνη.

Μonstrum lectionis, in qua explicanda interpretes frustra se torquere vides. Ut corruptam Vocem κνωδα- λον primum omittam, verba ita iungenda sunt: ε εγεροντα, παρὲξ δου , νεμοντα ἐρκος λως invenit 1 nem in via, tolentem vineae sepem , quod poetice pro ipso vinea ἀλ- enim . 1 de vinea accipiendam esse, ex ipsis vinitoris orbis patet, V. 2O7. ἔσκαπτον me γουνον ἀλως οἰνοπεδοιο dici potuit. Tum Vero praestat legere: εμιο τα ρκος ἀλ-ς, Vt supra iam L. 87. pro vulgari δομι aeve a Barnesio repositum vides. cfauhnken. U. Cel in Ep. Cr. I, p. LI. ,Δἐμων οιλα δε est viridarium sep muniens. Infra L 88. δε μοντα παρεξάδου Τρκος ἁλως Sic Herodotus ΙΙ, Σ . δονεδειμαν, viam munierunt. Vide messeling. ad eund. VII, 2OO., Sed sententia ita constituta. ad γεροντα epitheton requiritur, in κνωδαλον latens ; sed, ut sit γεροντα λιην προβεβηκοτα, Io κινωπιτον τι , sicut Barnesius coniecit, vix ac ne vix quidem mihi persuadere queo. imis ridicula esset boni senis cum bestia comparatio. Quocirca, retenta vulgari lection νέμοντα, audacius paulo coniecerim:

100쪽

88 - ΙΚΜΑ ΔΑ επς νέμντα παρελοδου ρκο ἀλωε rικμιρις, humor h. l. pro aqua quemadmodum Latinis dicitur humor, . c. Virg. Georg. Ι, 7. montibus humor liquitur. Hom. l. e 3oa. φαρ δέ τε ἰκμὰς ἔβη, δυνε δε τ' ἀλοι η Aristoph. Nub. 33. translate ελκει γῆ προς αυτην τον ἰκμιάδα της φροντίδος. εραιν ικ- μάδοι, ribu8re aquam; nempe cum serabis fodiem cf. v. O7. effecisset senex, ut aqua e vineto deflueret, eam in rivulos illos velut disribuit. Hac vero fri-huendi notione νεμιειν passim venire apud poetas, notares. V. Hom. Od. o I O. πὰρ δὲ ΒοηΘρίδης κ0εα δαιμπρ. α νεαε μοίρας. Verba in hunc ordinem cogas: ευρε Ἱεροντα κατὰ ερκος λωῆς, νεμοντα ἰκμάδα παρεξ οσου inuenit senem prope vinea septum, aquae ad viam, septo praetentam, inclinandae intentum.

Quo sensu dicta haec sint, non assequor. ἐρρησεις insuper forma inusitata. Receptae poetis sunt ἔρρε. Ilom. H. Θ, 6 . Od. ι,7s. ymn. in Mercur. 6Ο. Theocr. XX, 2 et Πρρειν Callim in Del. I 3o, ut radix sit ερρίου, non Πρρει 3, etsi non negauerim, plures eiu dem verbi, ut in aliis innumeris, esse potuisse formulas. eram igitur lectionem hanc fuisse coniicio:

να- ὀλοφυρεται is φρεσι Θυ ιιος ut ἄνδρες ὀλλυμιενοι pro umbris dicti sint. Ita in nobili illo loco d. λ,

O. I. inter ceteras Vmbras inducuntur: πολλοὶ δ ου- τάμενοι χαλκήρεσιν εγχει, ιν ' νδρες em φατομ βεβροτωμιενα τευχε' ἔχοντες Tota ero sententia postam ad notum illud Mercurii et υμ οπομπου munus

allusisse, quem fugit r